div-portfolio2020

[div-portfolio2020]

Opdracht van 6 miljard

Geïnspireerd door het opzet van de prachtige expo ‘6 miljard anderen’ van Yann Arthus-Bertrand. 

Op deze expo ontdek je het resultaat van het werk van 6 regisseurs die er op uit zijn getrokken om gedurende 5 jaar en in 78 landen 5.600 mensen te bevragen en te filmen.  Allen hebben dezelfde vragen beantwoord: 'Wat hebt u van uw ouders geleerd? Wat wenst u over te leveren aan uw kinderen? Welke beproevingen hebt u doorstaan? Wat betekent liefde voor u?...

Het doel van deze opdracht is volgens mij om met iemand in gesprek te gaan die een heel andere kijk heeft op de wereld. Om te proberen de wereld eens door een andere bril te bekijken en eens in de schoenen van je gesprekspartner te stappen.

Door de gelijkenissen en verschillen in kaart te brengen aan de hand van de GLASSWERFF assen heb ik achteraf een gestructureerd beeld over de persoon met wie ik sprak. Maar ik vind persoonlijk dat deze assen een heel oppervlakkig beeld geven van de verhalen die erachter zitten.

Een goed voorbeeld van de meer oppervlakkige kant van GLASSWERFF is de arbeidssituatie en scholingsgraad van de persoon die ik interviewde. Wanneer H. voor het eerst ging werken had ze een diploma voor verzorging en ging ze van start als zorgkundige in een ziekenhuis. Terwijl ze daar werkte voelde ze zich steeds meer aangetrokken tot het takenpakket van de verpleegkundigen, dat leekt haar veel interessanter. Als gevolg besloot ze om in avondschool haar bachelor verpleegkunde te halen terwijl ze haar werk als zorgkundige gewoon verder zette. Daar is ze nu heel blij mee want ze doet haar huidige job als verpleegkundige enorm graag. Wat mij vooral belangrijk was hier, is dat je niet vast hangt aan de studies die je kiest wanneer je net uit het secundair onderwijs komt. Je kan nog alle kanten uit als je een andere roeping tegenkomt in je leven. Dat betekende veel voor mij omdat dat toch iets is waar ik me in het verleden zorgen over maakte. Nu ben ik door haar ervaring hierin te horen toch wat gerust gesteld.

Als creatieve uitwerking heb ik een woordenwolk gemaakt van de dingen die mij het meest opvielen in het gesprek.

Ik vond het heel leuk om met H. over haar waarden, normen, geloofsovertuiging en afkomst te praten. Ze spreekt hier heel gepassioneerd over. Dit raakte me enorm ook al geloof ikzelf niet in een godsdienst. Ik vind het heel mooi dat mensen kracht en steun uit hun geloof kunnen putten, dat is iets dat ik nooit heb gekund. De waarden en normen die ze van haar ouders mee kreeg wil ze ook graag meegeven aan haar eigen kinderen, zoals openheid, oprecht zijn, eerlijkheid en respect hebben voor anderen en jezelf. Familie betekent ook alles voor haar ook al heeft ze in België niet veel familie. 

Voor het gesprek dacht ik dat er vooral veel verschillen gingen zijn tussen H. en mezelf, maar het tegendeel bleek al snel waar. Buiten het feit dat ze al verder staat in haar leven dan ik (getrouwd, eigen appartement, job, in verwachting van eerste kindje, etc.) en meer godsdienstig is, hebben we meer gemeen dan ik oorspronkelijk dacht. We situeren ons beide in de zorgsector, zijn alle twee opgegroeid in een klassiek middenklasse gezin en vinden familie, openheid, eerlijkheid en respect heel belangrijk. 

Om eerlijk te zijn dacht ik origineel dat we op bijna alle vlakken zouden verschillen puur door het feit dat ze behoord tot het islamitische geloof, maar dat was dus absoluut niet waar. Die fout zal ik dan ook geen tweede keer maken. 

Op het einde van ons interview heb ik nog kort de GLASSWERFF assen met haar overlopen zodat ik het allemaal correct had genoteerd. Toen we bij de etnisch culturele as kwamen twijfelde ze vooraleer ze ‘allochtoon’ antwoordde en dat viel mij wel op. Ik vroeg haar dan ook waarom ze twijfelde en het is haar antwoord hierop dat me nog het meest van al zal bijblijven. H. vertelde dat ze zich eigenlijk helemaal niet allochtoon voelt en zo ook niet graag gelabeld wordt. Ze is geboren en opgegroeid in België en is in meer dan tien jaar niet meer in Marokko geweest. Technisch gezien, omdat haar ouders in Marokko zijn geboren, wordt H. ook onder de noemer ‘allochtoon’ geplaatst en zo heb ik het ook in de GLASSWERFF tabel geschreven. Maar zij zelf wordt liever beschreven als ‘Belg/Vlaming met roots in Marokko’. 

Ik heb ontdekt dat we, inclusief mezelf, zo snel overal labels op plakken dat we vaak de mening en ervaring van de persoon zelf volledig uit het oog verliezen. Dit ga ik zeker en vast meenemen naar de toekomst in de hoop dat ik hier dan rekening mee ga houden.

Onderstaande foto’s zijn screenshots van mijn facebook messenger berichten met H. om een videochat moment af te spreken. Het interview vond plaats op 30 november 2020 tussen 14.30 en 15.45.

[div-portfolio2020]

Wie ben ik?

ICOM vragenlijst - 27 oktober 2020:

ICOM vragenlijst - 11 december 2020:

Er zijn twee van de negen componenten waar de resultaten verschillen. Dit zijn zelfkennis en conflicthanteringsvaardigheid. 

De component ‘Zelfkennis’ gaat over de kennis die ik bezit over mijn eigen cultuur, wereldbeeld en referentiekader. De workshops hebben me veel doen nadenken over waar mijn plaats zich bevindt in kader van diversiteit. Hoe zie ik de wereld rondom mij? Hoe zie ik mezelf, maar ook hoe zien anderen mij? 

Ik ben opgegroeid in een meer conservatief, blank gezin. In de lager onderwijs, ging ik naar een katholieke school waar eigenlijk geen kinderen waren met een andere etniciteit of huidskleur hadden. 

In de middelbare school, kwam daar echter verandering in. Ik ben van thuis uit steeds aangemoedigd te studeren waar ik zelf geïnteresseerd in was en als gevolg koos ik ervoor om beeldende kunsten te studeren aan De!Kunsthumaniora gedurende alle zes de jaren in het secundair onderwijs. De!Kunsthumaniora was een heel open en accepterende school waar ik plots omringt werd door mensen van verschillende ‘walks of life’. Creativiteit, kritisch nadenken en persoonlijke ontwikkeling waren steeds op de voorgrond. Dit liet mij een heel andere zijde zien van de wereld ten opzichte van mijn kinderjaren. 

Nu in de hogeschool ben ik nog steeds bezig met het vormen van mijn eigen meningen. Het valt me soms op dat ik toch nog terugval op de visies waarmee ik ben opgevoed ook al is dit niet mijn bedoeling. Het is niet altijd even gemakkelijk om oude gewoontes af te leren. Vaak kan ik ook niet bij mijn familie terecht met vragen, omdat zij niet openstaan voor andere meningen dan hun eigen conservatieve visie. Ik merk dat ik zelfs de kamer verlaat wanneer de topics cultuur en etniciteit naar boven komen om discussies te vermijden.

Dit brengt mij tot de volgende component en dat is conflicthanterings-vaardigheid; Kennis over de eigen conflicthanteringsstijl en die van anderen en de mogelijkheid om interculturele conflicten als leerkansen te zien. Ik denk dat ik na de diversiteitsweken mezelf meer in twijfel trek dan voordien. Mijn score voor conflicthantering is dan ook gedaald. Uit angst voor wat anderen van mij denken zou ik liever conflicten vermijden wat er ook voor zorgt dat ik niet uit die mogelijke conflicten zou kunnen leren. Vaak weet ik ook niet goed hoe ik een situatie moet aanpakken zonder iemand per ongeluk te beledigen.

Ik heb nog veel nagedacht over de workshops na de afloop van de diversiteitsweken. En ik denkt dat de workshop over privileges de meeste impact op mij had. Vooral het idee dat een gevoel van veiligheid als privilege wordt beschouwd, was iets waar ik nooit eerder bij stil had gestaan. 

In de toekomst, wil ik proberen me er meer van bewust te zijn dat niet iedereen dezelfde kansen en privileges heeft. en daar dan ook rekening mee te houden zowel in mijn persoonlijk leven als in toekomstige professionele contexten.

[div-portfolio2020]

Diversiteitsweken: Mijn gedachten tijdens de workshops

Dit zijn mijn zeer subjectieve gedachten die tijdens de workshops in me opkwamen. Ik ben me ervan bewust dat dit gedachten en meningen zijn die gekleurd zijn door mijn cultuur en referentiekader. 

Privilege walk

Gemengde scholen = leren beter, ook voordeel voor autochtone kinderen en jongeren.

Gelijke kansen versus gelijkwaardige kansen

Het was voor mij echt een eye-opener dat een gevoel van veiligheid wordt beschouwd als een privilege, ik had daar nog nooit echt bij stilgestaan. 

Ik vond dat de privilege vragenlijst redelijk zwart-wit was wat betreft de antwoordmogelijkheden. De wereld wordt vaak vanuit een zwart-witte bril bekeken en daar ben ik het helemaal niet mee eens. We leven namelijk niet op een schaakbord, al lijkt het voor mij dat veel mensen dit wel denken. Steeds proberend anderen een stap (of zeven) voor te zijn. Dit maakte dat ik vaak dacht dat een antwoord maar gedeeltelijk bij me paste of dat er zelfs geen enkel antwoord voor mij van toepassing was. Een voorbeeld dat ik hier zou kunnen geven is de vraag: Heb je al eens niet genoeg geld gehad om te eten? Wel veel kotstudenten hebben maar een beperkt budget op te eten en zullen naar het einde van de maand toe wel eens heel krap bij kas zitten. Maar het feit dat ze kunnen studeren aan een hogeschool of universiteit en op kot kunnen is al een groot privilege op zich.

Er werd per ongeluk gebruik gemaakt van een Engelstalige vragenlijst i.p.v. een Nederlandstalige, en ik moet eerlijk toegeven dat ik dit zelfs niet door had tot iemand het ter sprake bracht in de chat. Ik heb familie in canada en lees in mijn vrije tijd vaak Engelstalige fantasieboeken, dus die overstap van Nederlands naar Engels valt vaak niet meer op. Hier zou ik kunnen zeggen dat ik het privilege heb dat ik twee talen machtig ben en toegang heb tot een groot aanbod aan literatuur, wat spijtig genoeg niet iedereen kan zeggen. 

Dit brengt me dan weer tot mijn volgende punt: Een gevoel van schuld en schaamte over de privileges die ik bezit en over het feit dat voor deze workshop die privileges vaak vanzelfsprekend waren. Ook dat ik er nooit echt bewust over heb nagedacht tot nu. 

Stereotypes

Als we iets niet weten over een ander dan vullen we dat vaak in met algemene antwoorden, stereotypen of vooroordelen. 

Ik vond het cirkelspel met de stellingen wel leuk. Al denk ik wel dat er voor en nadelen zijn aan het online doen van zo een activiteit. Een minpunt is dat je veel minder de persoonlijke ondersteuning ervaart online dan als je het in real life zou doen. Een groot pluspunt van dan weer dat je gemakkelijk online antwoord omdat je dan minder het gevoel hebt dat je bekeken wordt.

Gestructureerd racisme en de impact ervan

Deze workshop startte met een reeks stellingen uit de media. Wat mij opviel is dat er bij meeste stellingen te weinig achtergrond informatie wordt gegeven on een onderbouwde mening te vormen. Nadien, wanneer de personen achter de uitspraken werden onthult veranderde dit niets aan de mening die ik had over de uitspraken. Wel was ik verbaasd dat een vrouwelijke politicus racistische en discriminerende uitspraken maakte over thuisblijfmoeders/huisvrouwen. 

Het stoorde me wel dat alle stellingen afkomstig waren van politici, terwijl ik origineel dacht dat de politiek niet de ene institutie is in onze maatschappij. Ik denk dat de uitspraken een grotere impact op mij zouden hebben gehad als er ook uitspaken zouden bijzitten van mensen uit andere sectoren zoals industrie, landbouw, zorg of onderwijs. 

De gastspreker had ook een sterke mening over hoe blanken geen racisme kunnen ervaren omdat de basis van racisme in de geschiedenis ligt. Maar dit wil niet zeggen dat blanken geen raciale discriminatie kunnen ervaren en daar wordt in mijn opinie te weinig over gesproken. Ik, als blanke meisje, ben al meerdere keren uitgescholden voor een ‘vuile racist’ op basis van mijn huidskleur alleen, komend van het standpunt dat ‘alle blanken racisten zijn’. Dit gebeurt steeds door mensen van kleur die me niet kennen. Zouden ze me wel kennen dan zouden ze weten dat enkele van mijn beste vrienden van buitenlandse origine zijn. Dat ik op regelmatige basis discussies heb met mijn conservatieve familie, omdat ik mijn meer diverse vriendenkring verdedig. 

Waar mijn familie vaak ras generaliseert, ben ik eerder van mening dat er een paar rotte appels in onze maatschappij die het verpesten voor anderen en daarmee bedoel ik rotte appels in elke mogelijke kleur. 

De kracht van diversiteit in het onderwijs

Door het feit dat we tijdens de lessen cross-culturele psychologie en diversiteit het al veel hebben gehad over diversiteit in het onderwijs, was ik minder geshockeerd door de cijfers tijdens deze workshop dan wanneer ik ze voor het eerst zag tijdens de les. 

Onderwijs is iets dat heel belangrijk is voor mij en ik vind dat alle kinderen hier gelijkwaardige kansen moeten kunnen krijgen. Steeds meer en meer jongeren behalen geen secundair diploma en dat beperkt de kansen die ze zullen hebben in hun verdere leven. De vroege oriëntering (studiekeuze 1e middelbaar) zorgt ook alleen maar voor meer problemen dan het oplossen ervan. Met dokter, advocaat en ingenieur als de drie meest gekozen beroepen verbaasd het me niet dat dit vaak niet haalbaar is voor de jongeren. Jongeren weten ook vaak niet wat alle mogelijkheden zijn en dat is iets waar we wel verandering in zouden kunnen brengen aan de hand van beroepsbeurzen.