dillyblog-blog

[dillyblog-blog]

we were honoured to be joffrey’s official wedding band on tonight’s Game of Thrones. he didn’t much like us but that’s ok.

[dillyblog-blog]

Geluid! Fickle Friends - Swim

De frisse eightiespop van deze Britten komt goed van pas in deze warme januarimaand, niet?

[dillyblog-blog]

Dit was Dillyblog 2013

Geen lijstje van beste platen/concerten/video's, maar alle Dillyblogbijdragen van 2013 netjes aaneen gebreid. Om uw volumineus Sylvestermaal van frisse tonen te voorzien of de eerste kater van 2014 weg te spoelen. Alstublieft en tot volgend jaar!

[dillyblog-blog]

Merry merry merry!

[dillyblog-blog]

Dit zou 2013 moeten geweest zijn volgens JWR //

Het is eenzaam aan de top, maar gelukkig vormen ze een vierkoppig orkestje. Zo kunnen ze toch van elkanders gezelschap genieten. Alleen al voor de zinsnede "The horizon tries but it's just not as kind on the eyes" verdienen Arctic Monkeys alle muzikale prijzen van het jaar. Wat een plaat zeg.

Het is niet leuk om als tweede vermeld te worden, maar ik ga er gewoon vanuit dat de heren Jaar en Harrington het mij wel zullen vergeven. Als DARKSIDE maakten ze een niet te verwaarlozen aantal ochtenden draaglijk en minstens evenveel avondlijke autoritten aangenamer. The Only Shrine I've Ever Seen krijgt bovendien de titel van meest spiritueel aandoende titel toegereikt. Een titel voor een titel, ja, zo ben ik wel!

Ik zit nu al door mijn uitschieters, dus begin ik maar aan mijn vrij eervolle vermeldingen. Palma Violets probeerden al vroeg in 2013 de nieuwe Libertines te zijn en slaagden daar af en toe een beetje in. De ganse plaat was wat te veel van het goede, maar er bleven toch een paar singles in mijn buis van Eustachius plakken. Het spervuur aan singles dat Temples op hun beurt lanceerde werd nog gulziger gesmaakt. Dank daarvoor. Wellicht wordt hun debuutalbum mijn sound of 2014. De BBC hoeft niet verder te zoeken. Graag gedaan, laddies. Fuzz, waarbij Ty Segall nogal hard op zijn drumstel slaat, was de meest aangename verrassing. Hoe zeiden die Hollanders dat ooit? Oe-oe-oe-oerend hard. Ik ben wel niet zoveel gewoon. Ik draag een bril, de voorzichtigheid is zowat ingebakken. Nu we het toch over Hollanders hebben, kan ik niet meer om Mozes and the Firstborn heen. Frisse garagepop zou een minder geïnspireerde blogger daarover schrijven. Ik vond het gewoon een hartstikke leuk plaatje! En live zijn ze zelfs nog beter. Dat heb ik voor u reeds drie keer getest en goedgekeurd. Ook hartstikke leuk was de Madchestervibe die van het debuut van Jagwar Ma spatte. Australië zond dit jaar al zijn retro-zonen uit, want ook POND gooide een nieuw statement in de groep. Hun vijfde album sinds 2009. Het is niet allemaal even formidabel goed, maar het doet ons toch telkens zin krijgen in lang haar hebben in de jaren zeventig, ergens ver weg. Zeer erg hier en nu waren White Denim, koningen van de gecontroleerde jam. De beste live-band die ik ooit mocht zien en hun nieuwe plaat stelt evenmin teleur. Koop maar gewoon een ticket voor hun concert op 17 mei in de Botanique. Het is de beste beslissing die je in 2013 voor 2014 kan maken.

Verder genoot ik zoals iedereen van de nieuwe kindjes van Arcade Fire, Foals en The National. Die zullen wel in elk zichzelf respecterend lijstje staan. En onszelf respecteren, dat doen we!

Om alles tenvolle op het muzikale niveau te kunnen begrijpen, heb ik ook een onvoorstelbaar handige afspeellijst gemaakt. In Deezer. Want fuck Spotify.

[dillyblog-blog]

Geluid: Black Lips - Boys In The Wood //

Single-pret! Op 18 maart verwachten wij met blijdschap een gloednieuw album. Leve 2014!

[dillyblog-blog]

Afgelopen weekend was het weer zo ver: vanuit alle uithoeken van Europa kwamen verscheidene andersgebekte vogels aanvliegen voor het showcasefestival Glimps. Een hoogmis voor muzikale veelvraten.

Als je op het aantal bezoekers afgaat, blijkt de deelgroep muzikale veelvraten er niet kleiner op geworden. En laat dat nu meteen een aantal pijnpunten van deze organisatie met verschillende kleinere locaties blootleggen. Vooral op vrijdagavond trokken wachtrijen serieuze strepen in de planning. Opener in de Handelsbeurs Dans Dans was al meteen volzet en ook Oum Shatt, Robbing Millions en Mozes & the Firstborn konden we niet afvinken op ons lijstje ‘gezien’.

Ondanks het bordje ‘volzet’, hebben we toch nog een behoorlijk stuk van de set van Dans Dans (****) kunnen meepikken. Ambiance verzekerd met deze uitstekende festivalband. Al vanaf minuut één zachtjes mee staan wiegen? Dit beloofde een mooie avond te worden. Maar I-Wolf (**) in de Vooruit bracht ons meteen met de voetjes op de grond. Oostenrijkse dj mét band, het is te zeggen: twee zangeressen, een drummer en een harpist. Ondanks deze bijzondere bezetting, zagen wij een saaie vertoning met zangeressen die er af en toe wel eens serieus naast durfden te zingen en een lokale Regi die kromgebogen over zijn knopjes staat te hengsten. Juist, bij zo’n showcasefestival kunnen optredens soms keihard tegenvallen.

Tussen de gemiste sets van Robbing Millions, Oum Shatt en Mozes & the Firstborn door, zagen we nog een passage van Jozef Dumoulin Trio (*) waar we geen jota van begrepen. Jazz van de meest chaotische soort met elektronisch gebliep in een veel te rumoerige Charlatan. Dan kon het derde jazzoptreden van de avond ons meer bekoren. Het Franse Sidony Box (***) bleek een ideale afsluiter in de zachte zeteltjes van de StudioSkoop.

Zaterdagavond zetten we in met STUFF.(****), een zoveelste transformatie van Lander Gyselinck. Een uiterst dansbare mix van electro, jazz en old school rapritmes. Squarepusher, maar beter. Wat John Lennon McCullagh (***) ten berde bracht, viel best wel te pruimen, maar de vraag is of de wereld zit te wachten op een zoveelste – zelfverklaarde – reïncarnatie van Bob Dylan. De Grrrrrrrrroningerrrrs van traumahelikopter (***) beloofden een halfuurtje rock ‘n roll. Nummers van hooguit twee minuten, blikjes bier vlogen door de lucht en sommigen maakten schuchtere pogingen tot moshpits. Ondanks de korte set, duurde hij echter toch de helft te lang. Met een floor-snare-crash-drum beperk je je drummer in zijn mogelijkheden. Na een kwartier boemtsjakboemtsjak nummers en reutelende gitaren (géén bas), had je het wel gehad. Jammer.

In het naar beneden gaan nog een aantal vlagen van  Velojet (**) meegepikt, maar de dromerige indiepop van deze Oostenrijkers kon ons niet meteen bekoren. Op naar één van de headliners van het festival: VV Brown (**) in de Handelsbeurs. Donkere elektrosynths en bezwerende danspasjes waren aanwezig. Brown had vooral oog voor de poses en de camera’s van de fotografen. Veel image, maar stopt het dan ook. Dat het bij momenten voor geen meter live was, helpt daar niet echt bij. Afsluiten deden wij met Broke (****) in de Charlatan. Deze Denen kwamen warm ingeduffeld het podium op, maar creëerden al gauw een broeierig klimaat dat ettelijke stukken textiel het leven kostte. Op gevare van als slechte Vlaming gecatalogeerd te worden: Compact Disk Dummies, maar met meer suspens.

[dillyblog-blog]

Glimps, deel 2: Acht voor zaterdagnacht

Mocht u het nog niet gedaan hebben: zet met uw beste rode wascokrijt een groot kruis op 13 en 14 december. Dan doen we met z’n allen nog eens van showcasefestival op Glimps in Gent. Het festival is intussen aan zijn derde editie toe en naar goede gewoonte stellen wij een lijstje samen van acts die je zeker niet mag missen. Zo hoef je de ruime line-up niet te doorploegen, kan je je qua lijstjes volop concentreren op je Kerstcadeautjes en kan je – bij een tegenvallende act – de schuld gewoon op ons steken. Alsjeblieft, dankuwel.

Mocht dit Glimpsfestival een soortement Eurovisiesongfestival zijn, dan durven wij er geld op zetten dat Nederland met de oppergaai gaat lopen. Met Jezus and the firstborn doen ze op vrijdagavond al een uitstekende poging, maar ook op zaterdag worden nog twee schoten afgevuurd. Te beginnen bij het indrukwekkende Traumahelikopter. Met korte ‘rechtendoor’-nummers, een zanger met als familienaam ‘Lada’ en verhalen over instortende daken op het Nederlandse Eurosonicfestival, belooft de passage van deze Groningers er niet minder dan pats boem knal op te zitten. Ook hun landgenoten van Birth of Joy mogen van ons zeker een bezoekje verwachten. Vette gitaren, een zeurend orgeltje en een erg boze zanger. Meer moet dat voor ons niet zijn.

Maar wij Belgen moeten met Yuko helemaal niet onder doen. Ingenieuze popsongs die ons qua geluid eerder aan groepen uit het Hoge Noorden doen denken, dan aan een band van om de hoek. Ook STUFF – met de kameleoneske duizendpoot Lander Gyselinck – klinkt niet meteen als een bandje uit de parochie. Verwacht u aan spannende elektronische bliepjesjazz, een hoop herrie en voeten die een eigen leven gaan beginnen leiden.

Ook voor deze dag hebben we met Könsförrädare uw portie ‘kötbullar’ op het programma staan. Melodieuze poppunk uit Zweden. De groepsnaam betekent iets in de trant van ‘genderverrader’. Wat ze daar precies mee bedoelen, zou zaterdagavond duidelijk moeten worden. Nog iets waar we kop noch staart aan krijgen, is het eclectische geluid dat de Fransen van Le Vasco presenteren. Technobliepjes en elektrosluiers worden vlotjes afgewisseld met geluidsopnames uit het plaatselijke natuurdomein.

Last but not least zijn twee einzelgängers. Zo is er de Noorse Carmen Villain, die een intrigerende mix tussen Sonic Youth en Patti Smith ten berde brengt. De Brit John Lennon McCollagh wordt ervan verdacht “Dylan beter te zingen dan Dylan zelf”. Nu ja, een zoveelste jonge reïncarnatie van Bob Dylan is niet altijd een garantie voor succes. Ze komen wel vaak in aanmerking voor de nobelprijs cliché’s verzamelen. Jongeman neemt zichzelf zeer serieus, steeds achteloos uit het raam kijkend, nooit buiten zonder zonnebril en vergroeid met een gitaarcase als een wijngaardslak met haar huisje. Vaak te vinden langs verlaten spoorwegen of lukraak gekozen velden, alwaar de muzikale poëzie aan de wereld wordt geschonken. Als deze jonge Brit niet goed is, zal hij het op z’n minst een beetje grappig zijn. 

Glimps gaat door op vrijdag 13 en zaterdag 14 december. Het volledige programma en planning vind je op www.glimpsgent.be

Il est où l'Eskimo? #STUFF. from OriginalEskimo™ on Vimeo.

[dillyblog-blog]

GLIMPS, deel 1: Negen om te plegen

Mocht u het nog niet gedaan hebben: zet met uw beste rode wascokrijt een groot kruis op 13 en 14 december. Dan doen we met z’n allen nog eens van showcasefestival op Glimps in Gent. Het festival is intussen aan zijn derde editie toe en naar goede gewoonte stellen wij een lijstje samen van acts die je zeker niet mag missen. Zo hoef je de ruime line-up niet te doorploegen, kan je je qua lijstjes volop concetreren op je Kerstcadeautjes en kan je – bij een tegenvallende act – de schuld gewoon op ons steken. Alsjeblieft, dankuwel.

Negen stuks hebben wij aangekruist voor vrijdagavond. Quasi even veel landen en genres – wat zijn we qua muzikaal etiketdenken weer wat wijzer geworden – passeerden de revue. Al moet het gezegd: met vijftien bands op dertig zijn wij Belgen lichtjes oververtegenwoordigd. Dans Dans is één van die Belgische acts. We hebben deze jazz ‘n roll-combinatie al eerder op Glimps aan het werk gezien en waren onder de indruk. Nu is het jouw beurt. Hetzelfde geldt voor Flying Horseman, dat met City Same City dit jaar opnieuw een schoon plaatje uitbracht. Ook voor hen is het niet de eerste passage op dit festival, maar als je er vorig jaar niet bij kon zijn: grijp je kans. Laatste Belg in ons lijstje is Jozef Dumoulin Trio. Afgaande op wat het internet ons prijs geeft, wordt dit een spannende trip naar absurdistan. Ons deed het bij momenten een beetje denken aan die andere Moulin, en dat is nooit een slecht teken.

 Nederland vaardigt voor deze avond het uitstekende Mozes and the firstborn af. Negatieve recensies over deze Eindhovenaars zijn zeldzaam en de single ‘I got skills’ is een meekweler van formaat. Uit het oosten komt de donkerdreigende sound van Oum Shatt. Klinkt een beetje als Django Django, zonder de studiobliepjes. Zelf houden ze het op het geluid van een nachtelijk dwalende, naakte Ian Curtis. Alleen al daarom staat de passage van deze Duitsers met stip bovenaan. Bosco Delrey houdt de erfenis van Buddy Holly en Roy Orbison levendig. Netjes afgestoft en overgoten met een over-het-kanaalse hipstersaus.

 Scandinavië is vaak een hofleverancier voor showcasefestivals en dat is deze keer niet anders. Scandinofielen kunnen onder meer met het Deense Rangleklods hun honger stillen. Sferige muzieksluiers in een soortement droom met doornen aan. Tenzij Google Translate ons in de steek laat staat “rangle klods” voor zoveel als rammelblok. Nochtans: deze Denen rammelen noch blokkeren. Neen, dan gaat het er bij de Zweden van Yast wat minder subtiel aan toe. No-nonsense popmuziek van op het schap. Of het een topper wordt, kunnen we niet garanderen; maar tegenvallen zal het allicht niet. Wie nog minder subtiel het pad der popsongs afhuppelt is Effi. Wat moet je over deze naamgenoot van het botermerk weten? Oostenrijker met huppeldepuppop die je instant vrolijk maakt. Vrolijk word je er alleszins van.

Glimps gaat door op vrijdag 13 en zaterdag 14 december. Het volledige programma en planning vind je op www.glimpsgent.be

[dillyblog-blog]

Geluid: Temples - Mesmerise //

Het debuut om naar uit te kijken voor 2014. Shine like a gem!

[dillyblog-blog]

Aanrader! Ballet School - Heartbeat Overdrive

Vrijdag deze Rosie Blair en haar vrienden aan het werk gezien en we zijn er nog steeds niet uit: zo zot of ne kokosnot, of zo zat als ne kokosnat. Feest was het alleszins wel.

[dillyblog-blog]

Beeld! Oh Land - Renaissance Girls

Deze frisgewassen Deense bracht met Wish Bone onlangs haar derde studioalbum uit. Als u wel wat - ahum - ziet in deze portie girlpower, heb je geluk: rep je vanavond naar de Botanique.

[dillyblog-blog]

Beeld! Emily C. Smith - Fight against you

[dillyblog-blog]

Beeld! Breton - Got well soon

Begin 2014 komt Breton met de opvolger van het magistrale Other people's problems op de proppen. Deze Got well soon is daar alvast en voorloper uit. Overtuigd? Op 23 februari staan de heren in de Botanique, met Local Natives in het voorprogramma. 

[dillyblog-blog]

Beeld! Savages -Marshal Dear

Nieuwe single uit hun debuut Silence Yourself. Misschien is het omdat het de afsluiter op de plaat is, dat deze iets minder schop-in-de-ballen aanvoelt en zelfs een saxofoontje en pianootje als gezelschap krijgt. Maar vergis u niet in kwaaie tante Jehnny Beth: "i hope your breathing your last breath // oh marshal dear // and you will die soon // i give you a quarter of an hour // oh marshal dear // can't you see i'm winning".

[dillyblog-blog]

Beeld. Arcade Fire - Afterlife //

Live opgenomen door Spike Jonze tijdens de eerste YouTubeAwards. Keicool,

[dillyblog-blog]

Aanrader! Lonesome Heights - Nagasaki

Ondanks de macabere titel en dito beelden: héérlijke maandagochtendtune. “Could have been a good day” klinkt het. Wel met deze plaat kan onze dag, wat zeggen we, onze week amper nog stuk.