dicleben3

[dicleben3]

9 Ağustos Dünya Yerli Halklar Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

8 Ağustos Dünya Mutluluğu Kutlama Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

7 Ağustos Dünya Emzirme Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

6 Ağustos Dünya Temiz Nefes Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

5 Ağustos Dünya Kız Kardeşler Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

4 Ağustos Dünya Kanser Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

3 Ağustos Dünya Karpuz Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

O bir çocuk.

Bir hizmetçi değil.

Eve sinirle geldiğinizde hıncınızı boşaltabileceğiniz bir eşya hiç değil.

Gerçekleştiremediğiniz hayalleri zorla üstüne yükleyeceğiniz bir araç da değil.

O bir çocuk.

Düşünebiliyor.

Hissetmeyi biliyor.

Kendi mesleğini kendi seçebilir.

O sizin çocuğunuz.

Ve onu okutmak zorundasınız.

O sizin çocuğunuz; ağlamamalı, gülmeli.

Hayallerinin peşinden koşmasına engel değil, destek olmalısınız.

Sizin istediğiniz değil, kendi istediği hayatı yaşayacak. Ne kadar engel olmaya çalışsanız da.

O bir çocuk.

Yumuşacık yatağında yatmalı.

Tabutta değil.

Üstünü yorgan örtmeli, kefen değil.

O bir çocuk.

Bir insan.

Kendi iradesi, kendi kararları var.

Okuyacak, istediği mesleği seçecek.

Gülecek, sadece mutluluktan ağlayacak.

Ve belki de sizin berbat ettiğiniz dünyayı kurtaracak.

O yüzden…

Siz ona bağırdığınızda, sadece yaşça büyük olduğunuz için susmamızı, saygı göstermemizi beklemeyin.

Biz artık hakkımızı savunuyoruz.

Hem de sonuna kadar.

[dicleben3]

Türkiye Yanıyor, Devlet Yine Yok: Alıştık mı? Hayır, Alışmayacağız.

Bu ülke yanıyor kardeşim.

Gerçek anlamıyla yanıyor.

Ormanlar, köyler, hayvanlar, evler… hepsi alevlerin içinde.

Ve devlet nerde? Gene yok.

Olan yine halka oluyor. Her zamanki gibi.

2021’de yandı, yetmedi.

2022’de yine yandı.

2023 desen aynı.

2024’te “önlem aldık” dediler, alınan tek önlem Instagram filtresi.

2025'te hâlâ aynı cehennemin içindeyiz.

Ve sen bana “panik yapma” diyorsun.

Sana ne lan panikten? Benim ciğerim yanıyor!

Bir tane uçak yok doğru düzgün.

Helikopter arızalı.

Kimi yerde hiç gelmemiş.

Halk eline kürek almış, dal kırıyor, su taşıyor.

Yanında ne devlet var, ne belediye, ne organize bir yardım.

Ama ihaleye çıkarsan beş dakikada müteahhit buluyorsun.

Demek ki isteseydin yapardın.

Demek ki umurunda değil.

Hayvanlar diri diri yanıyor.

Köylerde insanlar tahliye beklerken alevlere teslim oluyor.

Ama yukarıdan gelen tek şey ne biliyor musun?

"YANGINLAR KONTROL ALTINDA."

Lan neyin kontrolü bu?

Kontrolsüzlüğün adı oldu artık Türkiye.

Ama mesele bu değil sadece.

Mesele bu ülkenin her şeyin kolayca öldüğü bir yer haline gelmesi.

Kolay ölüyorsun çünkü ucuzsun.

Bir maden çöker, üstünü örterler.

Bir kadın öldürülür, "aşk cinayeti" derler.

Bir orman yanar, "mevsim sıcak" derler.

Kimse sorumlu değil.

Çünkü kimse hesap vermiyor.

Çünkü herkes dokunulmaz.

Ve sen hâlâ susmamı bekliyorsun öyle mi?

Sana cevabım net:

SİKİMİN UCUNU BEKLERSİN.

Bu kadar mı değersiziz lan?

Bu kadar mı sahipsiziz?

Bu kadar mı yalnız bırakıldık?

Evet.

Ama alışmayacağız.

Bu ülkede her yaz aynı bok yaşanıyor diye susacak değiliz.

Yangını sadece alevler çıkarmıyor.

Asıl yangın; umursamazlık, liyakatsizlik, utanmazlık.

Ve bir gün, bu yangının dumanı Ankara'nın boğazına da dolacak.

Bir gün, gerçekten hesap vereceksiniz.

Çünkü bu halk unutmuyor.

Çünkü biz yandık, ama külleri de unutmuyoruz.

[dicleben3]

2 Ağustos Dünya Yakışıklılar Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

#HelpTurkiye

#helpturkey etiketi ile fotoğrafları paylaşıp global'e taşımak için destek olabilirsiniz

[dicleben3]

“Biraz da anneniz uğraşsın...”

Yarın annemin yanına gidiyorum.

Annemle babam ayrı.

Ve ben, oradan oraya sürüklenen bir çocuk olarak bu iki kelimeye sıkışıp kaldım: "Biraz da o uğraşsın."

Annem, "Babanızla da kalın biraz," dedi.

Babam, "Anneniz de ilgilensin," dedi.

Sanki biz bir yükmüşüz gibi.

Sanki "ilgi" bir görevmiş gibi,

sevgiden değil, zorunluluktan verilirmiş gibi.

İnsan, anne babasını bir arada görmek ister. Kavga etseler bile yan yana görmek ister. Çünkü bu, onun ailesidir. Çünkü bir çocuk, evini ikiye bölmek zorunda kalmak istemez.

15 yaşındayım.

Diyorlar ki, “Bu yaşta ne derdin olabilir ki?”

Cevap veriyorum: Annemle babamın ayrı olması.

Bu bile tek başına yeterli bir sebepken hâlâ soruyorsunuz…

Biz küçük olabiliriz ama duygularımız yok mu sanıyorsunuz?

Canımız yanıyor ama kimse görmüyor.

Yıllarca kendi yaralarımla yaşarken kardeşimin yaralarını sardım.

Benim yaralarım mı?

Kendi kendine kabuk bağladı.

Ama ge��medi.

Sadece iz kaldı.

Ve sanırım, o iz hiç geçmeyecek.

[dicleben3]

Taş kırılır, tunç erir ama Türklük ebedidir.

[dicleben3]

1 Ağustos Dünya Emzirme Gününüz kutlu olsunnnn ✨

[dicleben3]

31 Temmuz Dünya Korucu Gününüz kutlu olsunnnn ✨

(geç geldiği için özür dilerim unutmuşum)

[dicleben3]

Aşk; iki yalnızlığın çarpışıp yarattığı geçici bir gürültüdür.

[dicleben3]

kontrol altına alındı demeyeceksin, yanacak yer kalmadı diyeceksin. can kaybımız yok demeyeceksin, binlerce can kaybı var diyeceksin.