des-to-alliws

[des-to-alliws]

Από όλα τα ποιήματα

εσύ ήσουν το αγαπημένο μου·

ήσουν ανολοκλήρωτο,

όπως και η ιστορία μας.

[des-to-alliws]

Ψιθύρισε μου όλα αυτά που βλέπω στα μάτια σου.

[des-to-alliws]

[des-to-alliws]

“I choose to love you in silence because in silence I find no rejection, and in silence no one owns you but me.”

— Rumi

[des-to-alliws]

[des-to-alliws]

[des-to-alliws]

Ενα απο τα πιο επίπονα πραγματα που εχω μαθει μεχρι τωρα στη ζωη μου, ειναι οτι καμια φορά η αγαπη μας ειναι μονόπλευρη. Και οπως και πολλα, αν όχι ολα, μαθήματα της ζωης, αυτο το έμαθα με τον πιο ασχημο τρόπο. Και ειδικά για εμενα, ισως ηταν και το πιο επίπονο μάθημα, καθώς ειμαι ενας ανθρωπος που απο πολυ μικρή ήξερα να αγαπαω αληθινα, διχως όρια και εγωισμους.Δυστυχως Δεν ειναι ολοι ετσι, και ειναι λογικο. Αλλά παντα ημουν εγω στη θεση του πονεμένου. Παντα ημουν εγώ που θα ξοδευα αμέτρητα βράδια στο κλαμα, στον πονο. Να σκεφτομαι ξανά και ξανά το ιδιο συμβάν, να νιωθω ξανά και ξανά τα ιδια απαισια συναισθήματα. Να αναρωτιέμαι γιατι δεν ημουν αρκετα καλη για να τους κανω να μεινουν, η τι μπορει να εκανα εγώ λαθος ώστε να τους διώξω.Το μαθημα παραμένει μάθημα ομως, δεν αντιλέγω. Στις περισσοτερες περιπτωσεις απο τους περισσότερους ανθρώπους περισσότερα κέρδισα και έμαθα παρα εχασα και στερήθηκα. Ειναι ομως αυτη η μια περιπτωση....αυτη η μοναδικη που με ποναει απο τη στιγμη που συνέβη μεχρι και σημερα. Αυτη που οσες φορες και αν σκεφτω η συζητησω για αυτη, παντα θα νιωθω το ιδιο καψιμο/τσίμπημα στη καρδια. Που παντα θα κλαίω με τα ιδια δάκρυα οπως έκλαψα την πρωτη φορά. Που παντα θα ζει στο μυαλο μου να με ταλαιπωρεί, σε οτι φαση της ζωης μου και αν βρισκομαι. Αυτη, ισως ειναι η χειροτερη που εχω ζήσει ποτε. Ο πόνος αυτής της περίπτωσης ειναι θρήνος. Ειναι πόνος και στεναχώρια απώλειας. Ωρες ωρες νιωθω σαν να ειμαι υπεύθυνη για μια δολοφονία την οποία δεν έπραξα, τοσο άσχημα νιωθω.Ώρες ωρες, ο πόνος και ο θρήνος αυτος μοιάζει αιώνιος, ατελείωτος. Και το χειροτερο; Δεν μπορω να κανω κατι για αυτο. Απολύτως τιποτα. Το μονο που μπορω να κανω, ειναι να συνεχισω τη ζωη μου θρηνώντας για τον ανθρωπο που εχασα. Γιατι το να το αποδεχτω μεχρι και σημερα μετα απο τρία χρονια μοιάζει άπιαστο ονειρο. Οποτε, θα πρεπει καθε μερα να ξυπνάω, να συναναστρέφομαι με τα ατομα που εχω στη καθημερινότητα μου και πολυ πιθανόν να μπω στη διαδικασια να γνωρισω και καινούργια, να συνεχισω να παλευω για τους στόχους μου, να προσπαθώ να κρατήσω τον έλεγχο και την ισορροπία στη ζωη μου, να στηρίζω και να βοηθαω όποιον με χρειαζεται. Και στο τελος της ημέρας, πριν πεσω για υπνο, ακομα και ολόκληρη η μερα μου να ηταν υπέροχη, ακομα και αν μου συνέβησαν εκατο θετικά πραγματα μεσα σε αυτη, εγώ παλι θα πρεπει να κοιμηθω με την σκεψη και με την έγνοια αυτου του ατόμου. Του ατόμου που αναγκαστικά να αφήσω πίσω μου επειδή το αγάπησα πιο πολύ και από τον ίδιο μου τον εαυτό. Και κάθε μερα και καθε νυχτα και ��αθε μήνα και καθε χρονια που θα περναει, οσο ευτυχισμένη και αν ειμαι η οσο και να με χαροποιούν ανθρωποι τριγυρω μου, και οσο και να με ικανοποιεί η πορεια της ζωης μου,τα κατορθώματα μου και η εξέλιξη μου ως άτομο, καθε φορά που θα ακουω το ονομα αυτου του ατόμου η θα ακουω κάποιο νεο του, παντα θα ραγίζει η καρδια μου λιγο παραπανω.

Να ξερε κανεις ποσο επίπονο ειναι ολο αυτο και ποσο ψυχοφθόρο. Αλλά ως δευτερη σκεψη, δε θα ευχόμουν ποτε σε κανεναν να το βιώσει αυτο. Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο το να αγαπάς μονόπλευρα. Ειναι οτι πιο δυσκολο. Το να βλεπεις τον ανθρωπο που αγαπάς περισσοτερο απο το καθε τι να πετυχαινει στη ζωη του και να μη μπορεις να τον συγχαρείς. Να τον βλεπεις να ειναι ευτυχισμενος με καποιον η καποια αλλη και να μη μπορεις να εισαι εκει να χαρείς μαζι του. Να τον βλεπεις να αντιμετωπίζει δυσκολίες να περναει άσχημα μονος του και να μη μπορεις να του συμπαρασταθείς και να τον βοηθησεις να στηριχτεί στα πόδια του ξανά. Να τον βλεπεις να υποφέρει και να μη μπορεις να κανεις τιποτα. Να τον βλεπεις να φεύγει μακρια σου και να μην υπαρχει τροπος για να τον κρατησεις διπλα σου. Να τον βλεπεις εξω να θες να του μιλήσεις, να μαθεις πως ειναι, και να άλλαζει πορεια με το που σε δει. Αλλά για εμενα, αυτο θα πει να αγαπας μονόπλευρα.Θα πει το να αγαπάς τον αλλον ολοκληρωτικά, καθε μερα καθε νυχτα να τον εχεις στο κεφαλι σου έστω και για λιγο, ενω προχωράς στη ζωη σου κανονικα. Θα πει το να τον βλεπεις δέκα μέτρα μακρια σου με μια κοπελα η με καποιον φιλο/η να γελαει δυνατά να περναει καλα, και να χαμογελάς/ανακουφίζεσαι με τη σκεψη του οτι παρολο που δεν εισαι εσυ εκει, ειναι καποιος αλλος. Θα πει το να πετυχαινει κατι σπουδαίο στη ζωη του και ολοι να πηγαινουν να τον συγχαρούν και να του πουν ποσο περήφανοι ειναι για αυτον, και εσυ να μενεις να κοιτας απο μακρια, και να ρίχνεις δάκρυα χαράς για τα οσα εχει καταφέρει μεχρι στιγμης, χωρις να μπορεις να του ευχηθείς τιποτα πρόσωπο με πρόσωπο. Θα πει να προσεύχεσαι να ειναι καλα στη ζωη του όπου και να βρίσκεται, με όποιον και αν ειναι, ακομα και εαν δεν σε εχει σκεφτει ουτε για ενα κλάσμα του δευτερολέπτου τα τελευταία 3 χρονια. Θα πει το να ξερεις πως μπορει αυτος ο ανθρωπος με το που ακούει το ονομα σου να θελει να γελάσει ειρωνικα η να αλλαξει κατευθειαν θεμα απο το ποσο νευριασμένος η αδιάφορος ειναι απεναντι σου, αλλά για εσενα να ειναι το πιο ευαίσθητο θεμα συζήτησης και ταυτόχρονα το μοναδικό που να θες να μιλας με τις ωρες για αυτο. Αλλά πέρα απο ολα αυτα, θα πει το να σου ζητάει να φεύγει και εσυ να τον αφηνεις γνωρίζοντας πως μπορει να μη ξαναγυρίσει ποτε οσες ευκαιριες κι αν βρεθούν. Αυτο θα πει να αγαπάς μονόπλευρα για μενα.Ειμαι στην δυστυχή θεση να παραδεχτω πως αγαπαω μονόπλευρα αυτον τον εναν ανθρωπο. Ειμαι στη δυστυχή θεση να παραδεχτω πως ολα τα παραπανω που ανεφερα, ειναι δικά μου βιώματα, και ειναι πραγματα τα οποία καθημερινά συναντώ μπροστά μου τα τελευταία τρία χρονια. Και ναι εχω ριξει πολλα δάκρυα και εχω πονέσει απίστευτα πολύ ξανά κι ξανά δίχως να εχω την ελπιδα οτι αυτος ο ανθρωπος ισως με αγάπησε έστω και λιγο η ισως με σκεφτηκε/θυμηθηκε μια φορά εδω και τοσο καιρο. Ομως, ειλικρινα, απο τα βάθη της καρδιάς μου μπορω να παραδεχτω πως δεν μετανιωσα ποτε για τιποτα, και πως αν μπορουσα αυτον τον ανθρωπο να τον ξανά αγαπήσω με τον ιδιο τρόπο που τον αγαπαω τωρα απο την αρχή, θα το εκανα. Και ναι δεν βρίσκεται στη ζωη μου και πιθανοτατα να μη ξαναβρεθεί ποτε. Ομως η αγαπη μου για αυτον θα παραμείνει απέραντη και απαράλλαχτη. Όσοι ανθρωποι και εαν περάσουν απο τη ζωη μου και καταφέρουν να μου μοιράσουν την ευτυχια και την χαρα, κανενας δεν θα το πετυχει οπως εκείνος. Το να αγαπάς μονόπλευρα ομως, θα πει το να εύχεσαι εκείνος να βρει καποια που θα νιωσει εκατο φορες οπως ένιωσε με εσενα και να του εύχεσαι μια ζωη τα καλυτερα ασχέτως με το πως αντιδραει εκείνος οταν ακούει το ονομα σου. Αυτο θα πει μονόπλευρη αγαπη. Και απο το μάθημα αυτο, καταλαβα πως το να αγαπάς μονόπλευρα θελει ωριμότητα,μεγαλοψυχία και να ξερεις να αγαπάς πραγματικά τον αλλον, δίχως όρια η εγωισμους.Πρεπει η αγαπη σου να ειναι αυτόφωτη και να μη βασίζεται σε κανεναν και σε τιποτα. Και ναι,μπορει να με ποναει για παντα αυτη η απώλεια, αλλά δεν θα μπορουσα να ειμαι πιο ευγνώμων για καποιον ποτε ξανά σε ολη μου τη ζωη μεχρι και σημερα. Και παρολο που ειναι το πιο επίπονο μάθημα που εχω παρει, ειναι ταυτόχρονα και το πιο ομορφο.Σαγαπαω και μακαρι να το διάβαζες αυτο καποια μερα.

[des-to-alliws]

[des-to-alliws]

[des-to-alliws]

[des-to-alliws]

I miss holding my laugh during class

[des-to-alliws]

[des-to-alliws]

My vibe so raw you’ll love me on accident

[des-to-alliws]

[des-to-alliws]

I want that “drive safe,” kind of love, the “let me know if you need anything” kind of love, the “text me when you get there” kind of love, the “this made me think of you” kind of love, the “how was your day” kind of love, the “have fun, be safe” kind of love, the “good luck today” for something I only mentioned in passing kind of love, the “have a good day” kind of love, the “I remember you said you liked this so I got it for you” kind of love, the little ways of saying I love you without saying I love you kind of love. 

[des-to-alliws]