demirkapikapali

[demirkapikapali]

Acıtır ruhunu içinde kalanlar•••

Hani ağlamak gelir içinden ama akmaz yaş

Hani çığlığın kalır içinde ölür yavaş yavaş

Hani gözlerin hani gözlerin

Kağıtlara dalar bomboş bakar

Yazmak gelir içinden ama yazamazsın

Umursamazlık bir hastalık kimi sadakat degeri kurtulamazsın

Ve anlarsın

Bedenin özgür kalsa neye yarar

Acıtır ruhunu içinde kalanlar

Dönemezsin artık geriye

Tek yön seçtiğin tüm yollar

[demirkapikapali]

Kapın çalmaz evin soğuk

Odan karanlık camın buğu

Işık var ama gidik şuur

Belli değil hiç kim olduğun

Olan oldu kalbi ağır

İçiyon ha yirmi yıldır

Halin yok ki zaten viran ruh

Kalmak için ayakta kirlendi ruh

[demirkapikapali]

Seviyorum.

[demirkapikapali]

En kötüsü bilmekmiş

En kötüsü ona muhtaç olduğunu bilmekmiş

En kötüsü özlediğini bilmekmiş

En kötüsü sevdiğini bilmekmiş

En kötüsü hala aşık olduğunu bilmekmiş

En kötüsü; bilmekmiş.....

[demirkapikapali]

Son kez

Gölgemden gölgen koptu

Hem de çok derinden

Dertliyim, sesin yok, tenin yok

Sessizlik son kez

Her şey biter

Sen mi kaldın bir yalnız?

Her şey diner

Yeter ki sen zamanı ver

Tüm o sevgilerimi geri ver, bırak

Yoruldum çok, yolun açık olsun

Kimse geri dönmez

[demirkapikapali]

Işıklar söndü

Ben yanlız kaldım

Ampulü patlatan bendim

Kabloyu kesen bendim

Çünkü aydınlığı hak etmiyordum

[demirkapikapali]

Hak ettiğimi yaşıyorum,

Yalnızlığım sessiz,

Huzurlu, ancak derin,

Boğuluyorum.

Benim gözlerimi şişiren,

Kaybettiğim şeyi görmek.

Bir daha olmayacak kadar güzel,

Biz.

Hak ettiğim kaybetmekti.

[demirkapikapali]

Bir gece vakti ansızın farkediverdim yalnızım

Farkediverdim, kendime geldim, gerçeği gördüm anladım

Bir gece vakti ansızın yavaşça kalktım uyandım

Vurdum kendimi, vurdum yollara, ovaları, dağları ben aştım

Arkama dönüp bakmadan, kendime sorular sormadan

Geceleri köyleri, kentleri geçtim, yürüdüm durdum güneş doğmadan

Bir gece vakti ansızın farkediverdim yalnızım

Farkediverdim, kendime geldim, gerçeği gördüm anladım

Üryan geldim yine üryan giderim

Var mı elde ölmemeye fermanım?

Azrail gelmiş can talep eyler

Var mı, var mı ölmeye dermanım?

[demirkapikapali]

Yanlızlığın doldururken içimi

İzliyorum yavaşça gidişini

Görüyorum rüyanın bitişini

Karanlığın içine usulca sinişini

Günler haftalar aylar geçiyor

Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor

Bir el var sanki beni yavaşça boğuyor

Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor

Sen aslında sen sen değilsin

Sendeki ben de ben değilim

Bir sen var bende senden farklı

Bir ben var sende benden ayrı

Kabul et artık o da tıpkı senin gibi

Sürdürüyor insan denen neslini

Kırıyor vuruyor yıkıyor döküyor söküyor alıyor kaçıyor gidiyor

Arar sorar belki bulursun

Bulunca elbet durulursun

En sonunda gururuna kapılıp gider

Kaybolursun

[demirkapikapali]

Ne kaldı bak ellerimde

Biliyorum gülüyorsun

Her adımım daha derine

...

[demirkapikapali]

Hani ağlamak gelir içinden ama akmaz yaş

Hani çığlığın kalır içinde ölür yavaş yavaş

Hani gözlerin hani gözlerin

Kağıtlara dalar bomboş bakar

Yazmak gelir içinden ama yazamazsın

Umursamazlık bir hastalık kimi sadakat degeri kurtulamazsın

Ve anlarsın

Bedenin özgür kalsa neye yarar

Acıtır ruhunu içinde kalanlar

Dönemezsin artık geriye

Tek yön seçtiğin tüm yollar

[demirkapikapali]

Bazen ben de terk edip, gidebilsem keşke diyorum

İçimde bir İstanbul var ondan vazgeçemiyorum

Belki sen de bir gün, geçersin diye köprülerinden

Yakıp yıkamıyorum, koparıp da atamıyorum içimden

Hayat bu işte

Kanatlanıp gitmek dururken

Dört duvar içinde hap solursun

Yaşamak için bir neden ararken

Ölmek için bulursun

[demirkapikapali]

Elimde saç tokan

Güneş misali mis kokan

Bıraktığın tek parçan

Bir de kocaman bir yalan

Affedilmek istemedin

Nefretimi bekledin

Seni senden başka kimse

Kimse, kimse affedemez

Bazı şeyler için

��yi olmak yetmiyormuş

Sevilmek için, aşk için

İyi olmak yetmiyormuş

Aşk biraz palavradır

Biraz da aşna, aşna fişne

Biraz da yalandandır

Sevmek birisini ömür boyu

Platonik olma değmez ona, yazık sana

Aslında hepsi yalan, yalan dolan, her şey yalan

Aşk sevmek değil yalan, yalan dolan her şey, yalan, yalan dolan

Aşk sevmek değil yalan, yalan dolan her şey, yalan, yalan dolan

[demirkapikapali]

Yalnızlık Senfonisi Bölüm 38

"Derin"

Dipteyim, bir çukurda. Çıkamıyorum, çabaladıkça saplanıyorum, saplandıkça ona yansıtıyorum. Kötüyüm. Her yönden, hayatımda gerçekleşen her şeyden. Sağlığım, işim, ailem, okulum, psikolojim... "O" beni hayata bağlayan yegane şey imiş. Anladım. Çok fazla şeyi anladım. Bu yazıyı yazdığım tarihi de uyandığım gün, milat ilan ediyorum kendime. Ne kadar büyük bir aptallığa, ne kadar büyük bir şansa sahip olduğumu fark ettim. Bu aptallıkla beni sevebilmiş olması... Yine anladım; artık ait olduğumu, evimin duvarlardan ibaret olmadığını, sadece onun için sabrettiğimi.....

Kendime bir kez daha kızdım, yaşattığım her şeyden dolayı. Yaptığım kötü şeylerin iyileri yok edişinden dolayı... Çok korkuyorum....

Hep dediğimiz gibi;

sonsuz kere, bir daha iyi ki!

[demirkapikapali]

Evim, güzel evim..

Taş ve topraktan oluşma cennetim.

Mavi gök, hoş ve temiz, kumsalda yalnızca biz

Biraz müzik, biraz şiir, biraz deniz

Biraz müzik, biraz şiir, biraz deniz

Hoş geldin dünyama, duyduğuna sakın inanma

Her şey bur'da masal gibi ya da yine kafam iyi

Kimleri istersin yanında, kimi dilersin uzağında?

Hepsi kolay, sen yeter ki tut elimi

[demirkapikapali]

Son bir umut verse biri

Ve güzel olacak bir gün herşey dese

Ben inanirim belki de bu yalana

Ben de alışırım gözlerimi kapamaya

-N

[demirkapikapali]

Dinle hayat sessizce ağlıyor

Gözlerinin önünde kanıyor

Haşa hissetmektir senin vazifen

Kutlayamayacağı bir zafer ol

Son ver ezip etmesinler eziyet

Nefesin yettiğince direnen ol

Uyan!