cokkonusuyosunuz

[cokkonusuyosunuz]

boşlukta salınan, amaçsız ve yorgun.

[cokkonusuyosunuz]

Çünkü artık sevişmeler boşunaydı ve alınan hiçbir zevk kalmamıştı Aynaya baktığında çirkin bir yüz görüyordu kadın. Çirkin, somurtkan, yalnız Ne içtiği şarapların faydası vardı Ne de elinden düşmeyen sigaranın. Ne evine girip çıkan insanların Ne de çıkıp, bir daha gelmeyenlerin. Çirkin ve umutsuz Birkaç duaya bel bağlamış, tanrıya inanmazken. Orgazmlara bağlı birkaç dakika mutluluk bile yok artık. Yüreğindeki boşluk hissinin sebebi ne? Olduk olmadık akan gözyaşları? Artık yazmıyor oluşundan belki de. Yazmak için hissetmek gerek. Yazamamak böyle işte. Hissetmiyorsan, yazamazsın. Tek istediği bir kitap yazmaktı. Bir de adam. Hayat buydu. aşk. Küçük bir kızın ağzından dökülen sözcükler gibi. Aşk ya da ölüm.

İkisi de kapıyı çalmazsa, elinizden bir tek beklemek gelir.

[cokkonusuyosunuz]

[cokkonusuyosunuz]

life goal 👌🏻 #joydivision #tattoo

[cokkonusuyosunuz]

[cokkonusuyosunuz]

SABAHIN KÖRÜNDE WORD EXCEL İŞLİYORUZ

Ya birader ben İngiliz Dili ve Edebiyatı okuyorum napim ben word exceli ya gerçekten napim yani ben bu programları?

Bi de Microsoft'un da değil LibreOffice diye dandik bedava bi program bulmuş bamya hoca ondan anlatıyo öf gerçekten baliye başlicam bu ne aq

[cokkonusuyosunuz]

🍼

[cokkonusuyosunuz]

[cokkonusuyosunuz]

[cokkonusuyosunuz]

Is it bad that I am literally crying for some of these?

[cokkonusuyosunuz]

💪🏻

[cokkonusuyosunuz]

hi there.

[cokkonusuyosunuz]

[cokkonusuyosunuz]

Ron Weasley offered the stranger sitting next to him on the train half his sandwich even though it was all he had.

Ron Weasley sacrificed himself for the good of Harry and Hermione at age eleven because even then he thought they were more important than he was, and the ones worth saving.

Ron Weasley was Harry Potter’s first friend and the first thing Harry ever had resembling a family. 

Ron Weasley lived in a cramped house and wore hand me down robes and he didn’t even think twice about offering his room and food and family to Harry every break. 

Ron Weasley took care of Harry Potter and Hermione Granger when they were too busy taking care of the rest of the world to worry about themselves. 

Ron Weasley stood on broken bones when he was thirteen years old, to tell a man infamous for murder that if he planned on killing his best mate, he would have to go through him first.

Ron Weasley was the person Harry would miss most in the world.

Ron Weasley was a pureblood wizard who, from a very young age, devoted his life to abolishing blood status, even if he didn’t quite understand his own privilege. 

Ron Weasley gave Dobby his own clothes and socks to be buried in, because he understood how important it would have been to him.

Ron Weasley thought about saving the house elves when everyone else forgot. 

If you don’t love Ron Weasley, The Boy Who Cared, I don’t know what books you read but they weren’t the same ones I did.

[cokkonusuyosunuz]

yalnız içmeye alıştığımdan beri bazı geceler delirecek gibi oluyorum ama doğrusunu söylemek gerekirse başıma herhangi bir şey gelmiyor. panik atak krizlerim de ele ayağa düştü zaten çoktandır.

çoktandır şarkılar dışında yeni hiçbir şey öğrenmemek adına verdiğim savaş çoğunuzun gözlerini yaşartır belki.

artık bilmek istemiyorum, daha fazlasını bilmek istemiyorum. 

mesela sevdiğim insanlar daha ne kadar acı çekebilir bilmek istemiyorum.

insanların başına geldiğini görüp, çaresiz kalışlarına üzüldüğüm o içler acısı durumlar ailemin başına daha kaç kez gelir bilmek istemiyorum.

daha hiç beklemediğim bir anda kaç kişiyi toprağa vereceğimi bilmek istemiyorum

daha hiç beklemediğim bir anda kaç kişiyi hastane odalarında sabahlayarak bekleyeceğimi bilmek istemiyorum.

bilmek istemediğim şeyler her gün o kadar çok çoğalıyor ki.

küçücük bir isyan gibi görünse de, aksine, ben artık kendi çocuğumu kucağıma alıp koklamak ne demek onu da bilmek istemiyorum.

harika şeyler başarmak, mümkün olabildiğince güzel şeylere sahip olmak ne demek onu da bilmek istemiyorum.

artık bir şeyler bilmekten korkuyorum.

zira şunu da biliyorum ki öğrenmemek için ölmem gerek.

ama ben ölümün de nasıl bir şey olduğunu bilmeye çekiniyorum.

bilmediğim her şey bilmediklerim olarak kalsın istiyorum. bir de sigara yakayım bir saniye.

biliyorum, daha yolun bunca başında görünürken düşündüklerim herkes kadar beni de korkutuyor. gelin görün ki belki de yolun sonundayım. kim bilir? sizin hiç o gencecik yaşta uğurladığınız dostlarınız olmadı mı? benim oldu çünkü. bundan hala yolun başındayım diyemiyorum. önceden derdim ki “dur bi düşün, daha kaç yaşındasın?” şimdi diyemiyorum. gün geçtikçe gördüğüm gelecek bulanıklaşıyor. yanlış anlaşılmasın bu asla ölüm korkusu değil. zira ne düşüneceğiniz de çok sikimde olmaz az çok anlarsınız halimden tavrımdan. 

canı ne istiyorsa yapmayacak kadar anlamsız yaşamak. başkasının özgürlüğünün başladığı yerde seninki de bitmiyor aslında. senin hiç özgürlüğün katledilmedi mi? sen de katlet. çok klasik, çok kült ama “siktir et” işte.

yalnız siktir etmemen gereken mevzular da yok değil tabi. ağırlığı altında ezildiğim düşünce şudur; ben büyümekle bu kadar meşgulken annemle babamın da günden güne yaşlandığı gerçeğini görmeyi unuttum. gün geçtikçe tükeniyor. aman neyse, okuduğunuzu da sanmıyorum ama yazayım istedim işte. zaten hep demişimdir, “yazmasaydım ölürdüm.” 

sonunu bağlayamadım. aslında bağlamak da istemedim. öylesine yazdım.

[cokkonusuyosunuz]

[cokkonusuyosunuz]

aklımı kaybedecek gibi oluyorum bazen.

ama hiç kaybedemiyorum. aklım yerinde kalıyor, kendimi de en çok olmaktan korktuğum yerde buluyorum.