cieciora

[cieciora]

Widzisz

Nikt nam nie powiedział jak to będzie

Ranisz każdym słowem

Mimo to ważne, że jesteś

Nie uciekłeś

Patrzysz w oczy

Nie odwracasz się na pięcie

Gdy oni

Zapomnieli, ogłupieli,

usłyszeli jak jest w piekle

[cieciora]

They see that you statered and couldn’t finish

They see that you look through the window with blank stare

That you didn’t bring the homework again

When people look at you like that

It’s easy to crack

You invited them, let them hang out inside your head

Thinking: “Maybe, they will help”

Now you lost control over whats yours

And you know that you’re not enough

They told you to eat the frog

To try harder

You’re looking at the frog and thinking

“I have to gobble you up or they wont appreciate me”

You stoped doing things for yourself

You don’t enjoy life anymore

You lost things that you love

No!

They were taken from you

When you tried to catch up,

Tried to be more like them

Now there is nothing you can do

They withdraw your privileges, so you can’t move

You have to stare at the wall and repeatedly convince yourself that you are the worst

And that there is nothing like a chance

[cieciora]

Było ciemno, a ja roniłam łzy

Za ścianą bębniła muzyka, natchniona zielenią tego świata

Nie spadł deszcz choć mógł obmyć resztki krwi

Z ran których On nie opatrzy

Szram absurdalnych, zadanych przez otępienie-

-Znienawidzone, jednak darzone tęsknotą

Miałam odmówić więc błagam o więcej, żałośnie

A On nie powstrzyma mojej ręki roześmiany

Jego troskliwy uśmiech mógłby tak wiele naprawić

Choć nieszczery to wdzięczny, może ocalić od złego

Zdobi ciało poczynione by tworzyć

Pozbawione mojego towarzystwa

A gdy światła zaszczycą nas na nowo

Zasnę w ramionach innego, „lepszego” do miłości zdolnego

Bo tak jak Jemu tęskno mi do czułości

Uczucia niezaznanego

Tęskno nam do utraconego Edenu,

Nie spróbowaliśmy myśląc o nieszczęściu, o żałości, porażce

Zbyt głupi by dostrzec,

Że zdolnymi pokonać cierpienie, stajemy się razem

[cieciora]

Cienie rozmów nawiedzają mnie nocami

Moje włosy wypadają już garściami

Siwieję, łysieję, z dnia na dzień znikam

Nie spoglądam w lustro, boje sie dzwonnika

Zgrzyty, piski krzyki

To codzienność

Olbrzymia ćma już nie zlęknie się twojej dłoni

Ja nie pisnę strachliwie mówiąc: „Niech Pan ją przegoni!”

Bo po co? Będę trząść się po cichutku

Wiedząc, że tylko idiotki krzyczą „Ratunku!”

Oboje wypieramy się miłości

Wybraliśmy drogę wspólnej samotności

Tak naprawdę pragniemy czułości

I rozmów o ludzkiej naiwności

Zbyt uparci by wyzbyć się wrogości

Zbyt młodzi by wiedzieć czym jest smak prawdziwej miłości/ złości

DO SKOŃCZENIA

[cieciora]

Boli mnie nos

Czuje ze to jedyne wyjście

Przecież nic mi nie jest

Złote kolczyki mienia się w zalążkach dnia

Kaleczą szyję

Gdy zasypiamy na lodowatym betonie

Ostrzegali że zostanę zraniona

Wykorzystana

Wspólne problemy nie czynią nas przyjaciółmi

Ale jesteś jedynym który mnie rozumie

Wyrywa z rutyny

Wie kiedy potrzebuję pomocy

Dlaczego wiec pozwalasz na to wszystko?

Wspierasz, czekając na lepsze czasy

Wystarczy słowo a przestanę

Wiesz o tym

Prawda?

Zamiast tego dzielisz ze mną grzechy

Jesteś zbyt dobry

Powtarzam że musisz nauczyć się odmawiać

Za każdym razem pytasz się dlaczego

Zrób to dla siebie

Blagam!

Zapomnij o wszystkim co nas łączy

Tupnij nogą, odwróć się na pięcie

Odejdź

Okaz się potworem który budzi lek

Tak jak opisywali

Przestań się przede mną obnażać

Inaczej zdewastuję resztki twojej duszy

Naniósę błota

Opróżnię lodówkę

I odejdę nienasycona

Taka jestem

Tylko ty to widzisz i tylko ty zostałeś

Dlatego ostrzegam i proszę

Miej to na uwadze gdy będziemy dzielić BP