burdadurumkarisik

[burdadurumkarisik]

Yazları onun yanında olamamaktan nefret ederdim. Daha doğrusu onun yanında olamamaktan mı Ayvalık’ta olmamaktan mı nefret ederdim şu an tam anımsayamıyorum. Oraya kaçtığım hafta sonu şu sıralar benim kabusum oldu. Diğer insanlardan kaçmak istediğimizde beraber Çamlık’taki iskeleye kaçardık. Orası küçüklükten beri benim sığınağım haline gelmişti, benim zamanı durdurabildiğim, evreni duyabildiğim yerdi benim için. Ne zaman bir şeylerden kaçsam ne zaman bunalsam, yalnız kalmak istesem ya da saatlerce boş boş oturmak istesem oraya kaçardım. Ama senden sonra orası bizim yerimiz olmuştu. Bu sefer en sevdiğimiz şaraptan bulamayıp yerine sevmediğimiz ucuz biralardan almıştım. Bir şeylerin yanlış gideceğini bundan bile anlamam gerekirdi. Ne yazık ki o sıralar kördüm. Yok, aslında kör değildim fakat gerçeği görmek, görebilmek beni korkutuyordu.Yaptığım en iyi şeyi yapıp kaçıyordum sanki yakalanmayacak gibi. O zamanlar aptalmışım. Gerçi şu anda da bir farkım yok. Hala kaçıyorum. Birkaç aydır görüşmüyorduk habersiz gelip evde bulamayınca doğruca sahile gittim. Tahmin ettiğim gibi oradaydın. Beni görünce verdiği tepkiden de anlamalıydım. Gerçekten  bazen akl��mı nerelerde olduğunu geriye dönüp baktığımda hala daha anlam veremiyorum. Bazı hareketlerimin bu dünyada varlığı gerçekten hala benim için hayret konusu. Bazen kitlenip kalıyorum sanırım. Benim gözlerinin içine bakmama rağmen senin bir defa bile bakmamandan sonra artık konuşmanın bir anlamı olmadığını anlamıştım. Şaşırtıcı da olsa anlamıştım. Kumun soğuğunda biraz oturduktan sonra konuşmaya başladın ve benim kafama dank etmeye başladı bir bir gerçekler. Lanet olsun ki, konunun gittiği yer belliydi. Gözlerimin içine öyle bakakaldın ki bir kelime daha etmedin. Daha sonra çalmayı sevdiğin şu şarkıyı söyledin. Diğer seferlerden farkı bana bakarak değil uzaklara bakarak söylüyordun. Her zamanki gibi güneşin üzerimize vuran ilk hüzmeleri uyandırdı ve dün gece yarım kaldığın işi bitirmekte kararlı şekilde kaldığın yerden devam ettin.

“Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun, bunu hiçbir zaman sorgulamadığını biliyorum. Ama artık buralar benim için yabancılaştı. İki hafta sonra gidicem... Bakma bana öyle dayanamıyorum. Beni anladığını biliyorum sadece görmek istemiyorsun. Buralar beni öldürüyor. Bundan sonrası için ilk defa kafamda bir şey yok. Kendimi bir süre akışa bırakacağım ama kesinlikle yakınlarda olmayacak bu. Senden benle gelmeni isteyemem, istemiyorum da zaten. Benden nefret edemeyeceğini de biliyorum. Senin de hayatta yoluna koyman gereken şeylerin altından kalkamayacağın hale gelmeden önce problemlerini halletmeye başla. Nolur benim hatrım için bunu yap. Bu sefer hikayemiz galiba kaldığı yerden devam edemeyecek. Bu sefer diğer seferler gibi değil. Nolur beni affet. Şimdi değil ama en azından ölmeden beni affedebileceğini bilmeliyim, yoksa bu beni öldürmekten beter yapar.” 

Bu kez diğer seferler gibi bitirdiğinde ağlamıyordu. Sanki karşımdaki o değildi. Son kez sarılmak için yeltendiğinde geri çekilmek zorundaydım, çünkü o hamleyi yapan benim evreni’m olamazdı. Böyle bir şeyi aklından geçirdiğinde bile gözleri dolar, kendinden nefret ederdi. Ne olduğunu anlamamıştım, aradan geçen zamana rağmen hala anlamıyorum. Son kez öpmeye yeltendiğinde dudaklarımı kanatacak kadar sıkmasaydım keşke. En azından bu bile beni bir süre avutmaya yeterdi. Gerçi avutsa nolacak.. Daha doğrusu ne kadar avutabilirdi ki?

Ömrümün sonuna kadar orada oturacak kadar sevdiğim Çamlık’taki iskeleye o günden sonra her gittiğimde eskisi gibi beni güvende histtirmedi. Halbuki dünya üzerinde senden sonra sevdiğim ikinci şeydi oradaki güven hissi. Sana en çok bunun için kızıyorum. Sen gittikten sonra orada o şarkıyı kaç defa dinledim bilmiyorum. Sadece anlamaya çalıştım. Acaba şarkının içinde miydi gerekçen. ... 

Hayatı galiba anlayamayacağım. Geçen gün uyandığımda dilime o şarkı dolanmıştı. Ama şimdi şimdi gitmeni anlıyorum. Aynı şeyleri ben de hissediyorum. Tekrar haklı çıktığın için senden nefret ediyorum. Bir taraftan da seni affediyorum sanırım. Galiba özlüyorum da. 

[burdadurumkarisik]

Baştan başlamak da çözmüyorsa en iyisi uzaklaşmak sanırım her şeyden ya da değişmek de çözüm olabilirdi. İkisi de olmadı. Kafamdakileri kendime bile sesli söylemeye korkuyorum.

[burdadurumkarisik]

Cok efsane fistigim var ama biram yok, biram oldugunda da fistigim olmuyor. Bir turlu tam olmayi beceremedim. Ama eksik olmak ise en iyi yaptigim sey sanirim. Hic olmadigim kadar eksigim bu sefer. Neyse ben gideyim de yasak baslamadan birami alayim

[burdadurumkarisik]

"Yoldan çıkmak için tam zamanı ve tam yeri"

[burdadurumkarisik]

Bir iddia sonucu sigarayi biraktim. Burada not olarak dursun.

[burdadurumkarisik]

Tüm değer yargılarımı birbir yargılayıp asıyorum. Ya da öyle yaptığı zannediyorum. Son altı ay içerisinde ihanete uğradım, aldatıldım, kandırıldım, inandığım kişiler beni sattı ve en önemlisi bunları içten içe öngürüyordum. Üç ayda üç sevdiği insanı toprağa vermek zorunda kaldım. Hayatın ne kadar anlamsız olduğunu, mücadelesini verdiğim sandığım şeylerin ne kadar saçma olduğunu çok acı bir şekilde tattım. Üzerine diğer yaşadıklarım beni sarsmadı desem yalan olur. Hatta, baya sarstı. Son altı ayın ilk dört ayında gece uykum yok sayılacak düzeydeydi. Artık rüya görmekten nefret eder hale geldim. Gördüklerim ya kabus oluyor ya da rüyamda mutlu olsam bile gerçek hayatta çözüme kavuşturamadığım düşünceler ya da duygular olduğundan dolayı sadece beyin kortekslerimde gerçekleşen iki-üç saniyelik mutluluk olarak kalıyor. 

Savruldum, yoruldum, tiksindim, iğrendim... Yapmacık hareketlerden, çıkar ilişkilerinden, yalan dolan ve tüm düzenbazlık içeren eylemlerden, insanlardan, sevmediği halde seviyormuş gibi yapan mahlukatlardan, sevdiği halde sevmiyormuş gibi davranan aptallardan ve hatta kendimden bile nefret ettim. Ama artık fark etmeye başladım ki hiçbir şey ama hiçbir şey ne benden ve ne de sevdiklerimden değerli değil. Siktiğim dünyası için hiç değil.

Artık sanırım önümde iki yol var ya mutluymuş gibi yaparak ya da sevdiklerimin beni görmesi gerektiği gibi yaşamak, diğer bir yolsa gerçekten mutluluğu aramak. Gerçek mutluluğu nasıl bulur ki insan? Bulduğunda da fark edebilir mi? Acaba mutluluk sadece kötü hissetmemek mi ya da iyi hissetmek mi? Mutluluk huzur mu? Vicdan rahatlığı mı yoksa? Vicdan ne ki? Değer yargıları ne ki? En sonunda gerçek mutluluğu bulduğumu düşündüğümde ne olacak bir süre sonra onun gerçek olmadığı ortaya çıkarsa...

Bilemiyorum hem de hiç bilemiyorum. Sanırım içten içe korkuyorum. Evet bunu yeni itiraf ediyorum. Sanırım korkuyorum. Bir daha huzurlu hissedemeyeceğimden ya da sevinemeyeceğimden ya da mutlu olamayacağımdan korkuyorum. Eğer hissettiğim korkuysa. 

İyi ki kahve var. İyi ki ...Neyse

[burdadurumkarisik]

Ölmeden önce yapılacaklar listesi yaparsam belki hayata tekrardan tutunabilirim.

[burdadurumkarisik]

Nefes alamıyorum

[burdadurumkarisik]

Anneme sarılıp saatlerce ağlayasım var.

[burdadurumkarisik]

3 gündür aralıksız izliyorum nerdeyse. Çok içten hissederek söylüyor. Ben bu şarkıya neden bu kadar bağlandıysam

[burdadurumkarisik]

Nolur beni kesmeden dinle...Artık yeni bi sayfa açmanın zamanı geldi. Sen ise bu bölümde beraber neler yaşamak istediğini kafamda kurduğunu ve planladığını biliyorum.. Artık aynı kitap da değiliz, sanırım o kitaba artık son yazamayacağız. Bunun baş yapıtımız olacağını düşünüyorlardı. Artık kendi kitaplarımıza başlamanın zamanı geldi, ben seni tüketiyorum, harekete geçmeni önlüyorum, senin daha mutlu ve huzurlu olabilme imkanını elinden alıyorum ve bu düşünce beni öldürüyor. Yeni bir kitaba başlamanın seni zorlayacağını biliyorum. Belki de benden nefret edeceksin. Rutinine sadık kalmayı ve bir o kadar da fütursuzca yaşamayı istediğini biliyorum. Yeni bir yola adım attığından bunun bütün alışkanlıklarını değiştireceğinden dolayı benden tiksineceğine eminim. Ama yapmam gerekiyor şu an için beni anlamanı beklemiyorum, ben bile çoğu zaman kendimin ne yaptığından emin olamıyorum. Ama burada bırakmamız gerektiğinden eminim. 

Beraber yapmaktan keyif aldığımız şeylere yeni kitabında devam et nolur. Benden dolayı, önceki yazılmışlardan dolayı bir daha başkalarıyla yaşayamayacağım diye düşünme sakın. Bundan dolayı sevdiğin şeylerden vazgeçme. Eminim benden daha çok sahipleneceğin ve seveceğin biri olacak ve sonunu getirebileceğin bi kitap olacak. Lütfen bana bu kadar manasız bakma... Senin bu bakışların ömrüm boyunca hatırlayacağım. Eski kitap bırak rafta tozlansın. Bunu senden bekleyemem ve büyük ihtimalle ya yakacaksın ya da hıncını alana kadar parçalayacaksın. Senden son isteğim nolur kalemini kırma. Çünkü vakit gelene kadar doldurman gereken başka bir kitap daha var. Kitabımız her zaman evimin en güzel köşesinde duracak ve ara ara okuyacağım. Hoşçakal, yeni dünyanda her şey gönlünce olsun.

Dedi ve gitti. Sonu yazdı ve gitti. Ekleme yapmama izin bile vermedi... Neden başkaları benim yerime son yazıyor? Ben değil miyim oysa ana karakterlerden biri? 

[burdadurumkarisik]

Sevdiğimle beraber bu şarkı eşliğinde yürümek isterdim. İzmirde, San Francisco, Montreal, San Diego, Genoa, Roma hatta Ankara da. Mutlu ve huzurlu olayım yeterdi benim için. Artık buralardan uzaklarda bi yerde olsun benim için yeterli. 

[burdadurumkarisik]

Ben aslında çok iyi biliyorum neyi nerede yanlış yaptığımı ama engel oluyorum kendime. Veya kendime engel olacak şeylere de engel olduğum için bu şekilde devam ediyor. Bu şekilde devam etmemeli edemez de. Aslında ben kendime o kadar da yabancı değilim anlıyorum dilinden. Sadece bir miktar uzaklaşıp tekrar bakmam gerekiyor. Bazı şeyleri ancak öyle görebiliyorum. O zaman kendimi biraz daha olgun büyümüş hissediyorum. Dün gece bir arkadaşın doğum günüydü. Bahçede beraberken öğrendik. 23 yaşını bitiriyordu. O an kafama bir daha dank etti. Yaşım benden olduğumdan daha olgun. Ama içimde bir yerlerde de bu olgun hal mevcut. Bazen sabahlar olmasın modunda yaşamak istiyorum. Hayatın tadı ancak bu şekilde çıkar gibi geliyor. Fakat bazen de daha ağır başlı düzenli bir hayat yaşama isteği geliyor. Yaşadığım hayatsa her şeyin çatışması adeta. Ben korkularımdan uzaklaşmak istiyorum. Beni bağlayan tüm zincirlerden kurtulmak istiyorum. Gerçek beni ortaya koymak istiyorum. Bunu sergilediğim zamanlarda oluyor. Şirkette ciddi, cool, gerektiği kadar eğlenceli ben çıkıyor ortaya mesela. Sanırım çoklu kişilik bozulması teşhisi koyucam kendime. Neyse.

Bazı şeylerin çok hızlı ilerlemesi heralde beni çılgına çeviren. Ben arada durup dinlemek istiyorum etrafımı. Hissetmek istiyorum bazı şeyleri. Arada ruhum dinlensin istiyorum. Evet, hızı ve hızlı yaşamı seviyorum. Ama bunun arada bir durup fark etmemi engellemesini de istemiyorum. Ben bu zamana kadar bastırdığı geçiştirdiğim duyguları yaşamak istiyorum. Artık dünya kargaşasının benim duygularımın önüne geçmesini engellemek istiyorum. Dün bir kere daha net gördüm ki çevremdeki insanların çoğunun umrunda değil böyle şeyler. Gerçi erkekler için böyle geçerli daha çok. Öbür türlü de insanın yaşamasının ne manası var ki? Dümdüz  ev iş arası geçen bi yaşamın ne anlamı var ki hissedemedikten sonra. Esen rüzgarı sadece terlememi engelleyecek vasıta olarak gördükten sonra, yağan yağmurun çıkardığı sesi duymak yerine her yeri ıslatan bi hava olayı olarak gördükten sonra ne gereği  var ki diğer şeylerin. Sevdiğin insana sarılamadıktan sonra yanında olamadıktan sonra ne anlamı var ki bazı şeylerin. Yatağa yattığımda kafamı meşgul eden şeylerden rahatsız olup strese girdikten sonra, vicdanımın beni sürekli dürtüklemesinin ne anlamı var ki? Ya da sürekli altında yaşadığın gökyüzüne bir defa dahi kafanı kaldırıp bakmazsam aslında yaşamış sayılır mıyım?

Neyse bu da tamamlanamadan kaldı.

25062016|05:10

[burdadurumkarisik]

Bu lanet olası dünyada herkes kendini düşünür en iyi oldukların bile. Seni gerçekten düşünen birini eğer bulabilirsen, tırnaklarını geçirircesine sarıl ona ve sakın bırakma.

[burdadurumkarisik]

Yapmazsam ölürüm.

[burdadurumkarisik]

Ben başkalarının yaptığı gibi sevgiyi aceleye getirmek istemiyorum. Seni yavaş yavaş özütleye özütleye tanımak istiyorum. Her şeyin iki hafta da oldu bittiye gelmesi çok manalı gelmiyor. Tamam kabul hayat kısa buna pek vakit yok ama öbür türlüsü de hiç içime sinmiyor. Seni tanırken senle beraber hissetmek istiyorum. Sadece senin ne düşündüğün değil senin ne hissettiğin de önemli.