blardt-blog

[blardt-blog]

[blardt-blog]

Niks

Ik ging niet meer naar school toen ik doorhad dat het geen zin heeft om iets te doen wanneer niets ergens toe doet. Mijn klasgenoten bleven achter. En ook al deden de leraren hun best om me uit het klaslokaal en uit de hoofden van mijn medeleerlingen te bannen, ik wist zeker dat er iets van me in hun bleef hangen. Misschien dat het daarom op die manier was aflopen.

Het was de tweede week van augustus. De sterke zon maakte me loom en kribbig, het asfalt plakte aan de zolen van m’n gympen, en de appels en peren waren precies rijp genoeg om lekker in je hand te liggen voor je ze door de lucht keilde. Ik keek niet naar links of rechts. De eerste schooldag na de zomervakantie. Het klaslokaal rook naar schoonmaakmiddelen en een lange tijd van leegte, de ruiten weerkaatsten haarscherpe spiegelbeelden en er zat geen vleugje krijt op het schoolbord. De leraars en leraressen stonden twee aan twee in rijen zo recht als ziekenhuisgangen, zoals altijd op deze ene dag van het jaar. 7A. Ik zocht mijn plaats op, zonder puf om huishoudelijkheid te scheppen in de orde. Eskildsen heette ons welkom met hetzelfde grapje als de vorige jaren. Hij zei dat het een heerlijke dag was, en dat er zou geen vakantie zou bestaan als er geen school bestond. Mijn klasgenoten lachten. Niet omdat het grappig was, maar omdat het lachwekkend was. En toen stond ik op. Ik zei dat ik net begrepen had dat er niets van betekenis bestaat, dat ik dat al lang door had en dat het geen zin had om iets te doen. Hierna borg ik zo kalm als wat de spullen die ik net tevoorschijn had gehaald weer op in mijn tas. Met een onverschillig gezicht knikte ik gedag en liep de klas uit zonder de deur te sluiten. Ik ging naar de pruimenboom die in de tuin voor ons huis stond. Ik woonde in Tering, een voorstadje van een iets grotere provinciestad. Het was er niet mooi, maar wel bijna. Daar werd ik vaak aan herinnerd, ook al werd het niet hardop gezegd. En ook niet zachtjes. Gebarsten, geelgekalkte blokkendozen, rode eengezinswoningen met tuin aan alle kanten, nieuwe grijsbruine rijtjeshuizen met voortuinen en flats met kinderen met wie ik niet omging. Er waren ook nog wat oude vakwerkhuizen en boerderijen die geen boerenbedrijven meer waren, maar verkocht en verkaveld, en een handjevol witte villa’s waar mensen woonden die, zeg maar, chiquer waren dan de rest. Onze school lag op een hoek van twee straten. Iedereen behalve Elise woonde in de ene straat, die de Teringweg heette. Elise maakte soms een omweg om samen met de anderen naar school te lopen. Toen ik nog bij haar in de klas zat tenminste. Ikzelf woonde met mijn vader en nog wat andere achtenzestigers die in de hippietijd waren blijven steken in een oude boerderij op de Teringweg 25. Ik klom in de oude pruimenboom die vlak aan de weg stond. De boom was oud en krom en boog zich over de haag, maar de heerlijke, dofrode victoriapruimen hingen te hoog om ze zomaar te kunnen plukken. De voorbije jaren hadden mijn klasgenoten naar ze moeten springen om ze te pakken te krijgen, maar daar waren ze mee opgehouden toen ik niet meer bij hun in de klas zat. Ik gooide met onrijpe pruimen, en soms raakte ik hun als ze voorbij de boom liepen. Ze dachten dat ik hun bekogelde, maar dat vond ik niet de moeite waard. Het was toevallig. Ook riep ik hen na dat alles zinloos is omdat aan alles een eind komt, dat op het moment dat ze geboren werden, al begonnen te sterven, en dat het zo gaat met alles. Een andere keer riep ik dat de aarde vier miljard zeshonderd miljoen jaar oud is, maar dat ze hooguit honderd zouden worden, en dat het daarom de moeite niet waard is om te bestaan. De dag daarna riep ik dat het allemaal één groot toneelstuk was, en dat waar het om gaat is dat je doet alsof en dat je alleen daar goed in bent. Voorheen had niets er op gewezen dat ik slimmer was dan hun, maar ik was er van overtuigd dat ze dat allemaal wisten, want ik had iets te pakken, ook al durfden ze daar niet voor uit te komen. Ze wilden niet leven in de wereld die ik schetste. Ze hielden zichzelf voor dat ze iets gingen worden, iemand gingen worden. En daarom bedachten ze dit plan. Ze is misschien wat overdreven, want in feite was ik degene die hun op het idee bracht. Het gebeurde op de ochtend waarop Sofie twee keer na elkaar een harde pruim tegen haar hoofd had gekregen. Ze was woedend geworden, op mij, omdat ze vond dat ik maar in de boom zat en hun het leven zuur maakte. Ze riep dat ik daar stom voor me zat uit te staren, en vroeg of dáár soms wat aan is. Ik antwoordde rustig dat ik niet voor me uit staarde, maar dat ik naar de hemel keek en leerde niets te doen. Hierop riep Sofie kwaad dat ik moest oplazeren met die onzin, en ze gooide een stok naar mij, maar die kwam ver van me vandaan in de haag terecht. Ik lachte zo luid dat ik dacht dat het tot aan de school te horen was, en zei dat als je ergens kwaad over kunt worden, je ook ergens blij van kunt worden, en als je ergens blij van wordt dat dan wilt zeggen dat het van belang is, en dat zoiets niet bestaat! Hierna Ik zette een nog grotere keel op en riep dat ze over een tijdje allemaal dood, vergeten en niets meer waren, dus dat ik alvast zou gaan oefenen als ik hun was. Dat was het moment waarop ze begrepen dat ze moesten zorgen dat ze mij uit die pruimenboom kregen.

[blardt-blog]

[blardt-blog]

leesautobiografie

1. Kijkfase

Als baby heb ik mijn allereerste boekje gekregen. Dit was een plastiek badboekje. Hierop stonden enkel dierenfoto’s (koe, hond, poes, schaap, eend, ...). Hiermee mocht ik in bad spelen en ondertussen benoemden mijn ouders de diertjes die erop stonden. 

Toen ik enkele maanden ouder was en reeds kon zitten, kwamen de dikke kartonboekjes. In deze boekjes stonden zowel foto’s als prenten van dieren, speelgoed, voorwerpen, ... deze werden door mijn ouders, familie en kenissen benoemd. Mijn papa zorgde ervoor dat ik bij elk dier de juiste dierengeluiden kon nabootsen. 

2. Genietende luisteraar

Op 6 december, toen ik 5 maanden oud was, bracht sinterklaas bij mijn meter het Boekje ‘Iedereen in bad, zei olifant’. Dit werd mijn absolute lievelingsbabyboekje. Dit plastiekboekje kon je aan tafel of aan mijn triptrap stoel bevestigen met een zuignap. Het was ook mijn allereerste voorleesboekje. Omdat het in rijmvorm was vond ik dit boekje zo leuk dat ik het al snel van buiten kende. 

Waarschijnlijk is op deze leeftijd mijn passie voor boeken ontstaan. Want daarna werden de voorleesboekjes met 1 zin per bladzijde vervangen door langere voorleesboekjes. Mijn mama heeft als kleuterjuf een hele verzameling boekjes waaruit ik telkens nieuwe kon kiezen. 

Toen ik 1 jaar werd namen mijn ouders een abonnement op het tijdschrijft ‘Tom en Pippo’ hieruit werd elke avond voorgelezen voor ik ging slapen. 

Hoe ouder ik werd hoe meer leergieriger ik werd en veranderde ook mijn leesinteresses. Het tijdschrijft ‘Tom en Pippo’ werd vervangen door het tijdschrijft ‘Pompoen’ hierin kwamen niet alleen korte verhaaltjes in voor maar ook wetenschappelijke onderwerpen vb ‘waarom huilen wolven? Hoe groeien planten? Samen met mijn ouders bracht ik regelmatig een bezoekje aan de Bibliotheek. Hier mocht ik telkens enkele voorleesboekjes kiezen. Deze werden weer voorgelezen als ik ging slapen. Maar zelf zocht ik ook altijd informatieve weetboeken uit. Toen ik nog klein was vond ik het heerlijk om hierin te bladeren. Als ik groter werd begon ik deze ook echt te lezen. De reeks ‘Ooggetuigen’ waren mijn favorieten boeken. 

Op het einde van de kleuterschool kreeg ik bij Kerstmis van mijn peter mijn volgend lievelingsboek cadeau ‘Superslimme dieren’! 

Hieruit werd elke avond over een slimme eigenschap van een dier voorgelezen. 

3. Genietende luisteraar

Toen mijn leesniveau in de lagere school goed genoeg was stelde mijn mama voor om ook eens een leesboek uit te proberen. Daarom kreeg ik het boek ‘In gevaar’ cadeau. Dit was wel een avontuurlijk boek om te lezen maar het nodigde niet uit om meer te gaan lezen. Daarom heb ik een tijdje Jommeke strips gelezen. Tijdens ons volgend bezoek aan de bibliotheek, hebben we dan samen een boek gekozen waarvan we dachten dat ik het graag zou lezen. Zowel de inhoud als de kaft spraken aan en de foto straalde mysterieuze fantasie uit. Dit bleek een schot in de roos te zijn. Het was ‘De Doolhof’ van de reeks Deltora. Ook bij mijn volgende bezoeken aan de bibliotheek ging ik steeds op zoek naar andere boeken van deze reeks. 

Omdat ik graag al deze boeken wou lezen maar de bibliotheek helaas ze niet allemaal had heb ik deze nadien van mijn ouders en grootouders cadeau gekregen. Ik kon deze avontuurlijke fantatieboeken zelfs meer dan één keer lezen. In de lagere school heb ik hierover zelfs mijn boekbesprekingen gemaakt. 

Einde lagere school heb ik de reeks ‘Harry Potter’ in een ruk uitgelezen omdat ik de films had gezien en men zegt dat boeken beter zijn dan films. Dit blijkt in dit geval waar te zijn. Nadat ik de Reeks ‘Gregor de Bovenlander’ kreeg heb ik deze meermaals gelezen. Deze vond ik net iets toffer en zitten in dezelfde genre namelijk fantasieverhalen. 

4. Recent leesverleden

Sinds enkele jaren ga ik soms met mijn mama samen naar de boekenbeurs waar we elk onze boeken kiezen. Zo koos ik o.a. ‘De Hobbit’ en ‘de Labyrintrenner’ reeks. Deze koos ik omdat dit bekende films en boeken zijn en ze me ook wel aanspraken.

Ook voor school heb ik af en toe een boek moeten lezen. Als ik dit van thuis of uit de bibliotheek mocht nemen was dit leuk om te doen. Maar als ik een opgegeven boek of uit een lijst moest kiezen, spraken de boeken mijn meestal niet aan waardoor ik het lezen niet zo fijn meer vond. 

Al bij al ben ik wel iemand die graag leest, maar lees ik bij voorkeur liever informatieve boeken over dingen die mijn interesseren of reeksen omdat je dan een leesmarathon kunt houden terwijl de verhalen elkaar opvolgen. Op dit moment ligt ‘De Schroeiproeven’ op mijn nachtkastje. 

** **

5. Overzicht van enkele gelezen boeken

Boek: Deltora 3 ‘Kristaleiland’

Auteur: Emily Rodda

Herinnering: hier heb ik in de lagere school een boekspreking over gemaakt. 

Dit vond ik toen een goed boek omdat het een spannend fantasieverhaal is.  

      2. Boek: ‘De Hobbit’

Auteur: J.R.R. Tolkien

Herinnering: als je hierin leest moet je steeds terug denken aan fragmenten uit de films. Waardoor het boek meer tot leven komt. 

In dit geval vond ik de films beter dan het boek maar toch zeker de moeite waar om eens te lezen. 

     3. Boek: ‘De Labyrintrenner’

Auteur: James Dashner

Herinnering: dit ben ik samen met mijn mama gaan kopen op de boekenbeurs

Ik vond het een goed verhaal omdat het spannend is van begin tot het einde, met telkens nieuwe onverwachte wendingen. 

     4. Boek: ‘De geur van Melisse’

Auteur: Per Nilsson

Herinnering: dit was een opgegeven boek om te lezen vorig schooljaar. 

Romantische Genre is niet echt mijn ding. En hierdoor sprak het boek me al minder aan, het was ook vreemd geschreven. Kortom persoonlijk niet echt een aanrader.

     5. Boek: ‘Superslimme dieren’

Auteur: Jan Paul Schutten

Herinnering: dit is een boek dat ik als kind cadeau gekregen heb van mijn peter. In mijn herinneringen zie ik me nog steeds in mijn bed zitten terwijl mijn papa vol spanning de geheimen van elk dier onthuld. 

Voor kinderen is dit een interessant boek met leuke dierenweetjes.