bipapatyadegildikamabizdesolduk

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bu nasıl oluyor bilmiyorum ama artık çok az hayal kırıklığına uğruyorum bunun sebebi insanların artık beni hayal kırıklığına uğratacak şeyler yapmaması değil bunun sebebi artık onlar hayal kırıklığına uğratacak şeyler yapsalar bile benim bir çoğundan yapacakları şeyi beklemem. bu duruma üzülmem mi gerekli sevinmem mi bilemiyorum. herkesten her şeyi beklemek iyi bir şey olmazdı sanırım çünkü herkes her şeyi yapmamalı ya. gerçekten hayal kırıklığına uğramam gereken şeyler yaşıyorum bu sıralar ama bu bana öyleymiş gibi gelmiyor başkaları bunu sana nasıl yaparlar ya dedikleri şeylere yapmaması için bir sebep yok gibi bakıyorum artık beni hayal kırıklığına uğratacak çok az kişi var. bu kişilere bir yenisi eklendi kalbimi çarptıran birisi elim üşüyor dediğimde tutan birisi ona doğru çekiliyorum ama kendimi aksi tarafa doğru itiyorum çünkü sevmeyi bilmiyorum sevilmeyi bilmiyorum bir insanın kalbi ne kadar hızlı atmalı bilmiyorum o hep olsun istiyorum onu hep şüphesiz sevmek istiyorum hakkımda hayırlısı olan o olsun ve hakkımda hayırlı olan olsun istiyorum gitmesin istiyorum ama yine her şeyi mahvediyorum kafamda bir şeyler kuruyorum bir sürü olumsuz şeyler beni sevmeyeceğine dair olmayacağına dair artık daha çok profesyonel bir yardıma ihtiyacım olduğunu düşünüyorum ailem ve başkaları öyle düşünmüyor ama nasıl olur beni görmüyorlar mı? kafamın içindeki o örümcek ağlarını görmüyorlar mı? kendimden nefret ettiğimi ama kendimi sevmeye çalıştığımı seçimlerimden nefret ettiğimi bu yol yürümek istemediğimi görmüyorlar mı? hiçbir işi başaramayacağımı düşündüğümü her şeyde başarısız olduğumu bazen nefes almakta zorluk çektiğimi umutsuzluğumu bilmiyorlar mı? konudan konuya atladım yine çok yazmak istiyorum ama yazacak mecalim yok sağlıcakla kal

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bir şeyler yazmak için girmiştim ama bu sefer çokça okudum yazmaya girdiğimde oldukça bedbahtım ama şimdi gülümsüyorum çokta iç aydınlatıcı şeyler yazmamışım ama kendimle konuştuğumu hissettim yer yer yazıları yazdığım zaman ki başağa ah benim güzel kızım diye sarıldım o da yer yer benim sırtımı sıvazladı kendime çok güzel notlar bırakmışım başak bak sen bu kişisin demişim bak buna üzülüyorsun buna seviniyorsun bak böyle zamanlarda böyle hissediyorsun bak bunları yaşadın ama bak aslanlar gibi yine ayaktasın kendime kendimi unutturmamaya çalışmışım bazıları da çok ümitsiz yazılar çok tükenmiş ama çok güzel cümleler kurmuşum çok güzel anlatmışım bilmiyorum sanırım mutlu oldum ya duygulandım baya taa ne zamanlardan şimdiki halime bak şunu şunu yaşamış olabilirsin -ki baya ileri görüşlüymüşüm- ama öyle yelkenleri de suya indirme demişim helal kız sana sana bir sen bu kadar iyi gelebilirdin zaten sana 

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

yazacak çok fazla şey birikti yazıp yazıp silmeye başladım yine bugünden başlayayım evimizi ziyarete gittik kiracılar tutmuştu çok garip bir histi nesnelere çok anlamlar yükleyen biri olarak çok üzücüydü çok özlemişim balkondan arabaları izlemeyi evi çok özlemişim orada bir daha oturamayacak merdivenlerinde sohbet edemeyecek olmak beni çok üzüyor ve evet orası yuva olmuş biz otururken sanki orası sadece evdi ama şimdi sıcacık bir yuva gibi orası biz oradayken neden yuva gibi hissettirmedi tam olarak bilmiyorum bildiklerimi de yazmak istemiyorum ama üzücü bir deneyimdi

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

ben hep elde var olanım hiç akla gelmeyen kimsenin kalbinin bir köşesine yer edinemeyen hep arada kalanım hep bir şeyleri toparlamak zorunda olanım ne hissediyorsa hissetsin lafının denildiği tarafım ben yancıyım kendi hayatımın bile merkezinde değilim herkesin hikayesinin yardımcı rolüyüm ana karakterlerden biri değilim hiç olamadım da kendi hayatımda bile başkalarının ne düşündüğü ne hissettiği daha önemli oldu hep başkasını ne kadar kırdığım ve ne kadar mutlu ettiğim hep benim kafamdakilerden değerli oldu ama günün sonunda kimsenin aklında kalmadım kimse de sevgimi istemedi benim kendimden vazgeçmek en iyi bildiğim yol kendimden ödün vermek benim en iyi yapabildiğim şey her şeyin kötünün de kötüsü gittiği bir dönemdeyim hiçbir şeye tutunamıyorum paldır küldür düşüyorum taş dağ sarmaşık hiçbir şeye tutunamıyorum yere çakılsam rahatlayacağım o kadar kötü bir düşmek kendime tutunacağım şeyler bulmam gerek dua gibi namaz gibi sevdiğim şeyleri yapmak istediğim şeyleri dinlemek gibi ama hiçbir şey de başarılı olamamak süreklilik sağlayamamak beni daha çok üzüyor kendimi daha çok işe yaramaz hissediyorum ben olmasaydım bu dünya da hiçbir şey eksilmezdi

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

ölü sayısı 2259 bir ay ya da daha fazla olmuştur evdeyim dışarı çıkma fırsatım var kısa süreliğine ama vebal kaldıracak halde değilim doktorlar polisler bir ton insan bizim için bir şeyler yaparken bu sorumsuzluk bana bile fazla ölüm haberlerine alışır hale geldik insanlar ölüyor ve biz buna alışıyoruz annem işe gitmeye devam ediyor sokağa çıkma yasağı olan zamanlar da bile babam evde ablamla ben de dışarı çıkmayı özlüyorum sahil kenarında dolaşmayı avmye gitmeyi o kadar çok şeyi özlüyorum ki evden hiç çıkmayan ben evde olmak istemiyorum nil karaibrahimgil karantina şarkısında geçecek bu günler de geçecek herkesin bir yanı güçlenecek herkesin bir yanı solacak diyor muhakkak öyle olacak

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bir kez yara açılmayagörsün bütün kâbus sinekleri üşüşür oraya ne kadar kovalarsan boş yaranın iyileşmesi lazım uzaklaşmaları için yazıyor ay tiradı kitabında hak verdim ben de benim bu yaralarımı başkaları kapatamayacak kapatmayacakta belli gideyim kapatmanın bir yolunu bulayım gitsin başımdan artık şu kâbus sinekleri üşüşmesinler yanıbaşımda yaranın açık ya da kapalı olduğunu anlamıyorsun bazen sardım sargı beziyle diyorsun yara bandı yapıştırdım geçti diyorsun geçmiyor için için kanıyor bazen çok derin de oluyor sen bile görmüyorsun ama ali ural haklı kabus sineklerini gördüğüm an dedim evet orada yara var acı hissetmiyorum bazen ama beni için için öldüren bir şey var orada belli iki gündür peşine düşmeye çalıştım bu sineklerin neredeymiş bu yaralar diye her yerdelermiş sinekleri kovmaya çalışmadım bu sefer yaraları kapatmaya çalıştım hiç diyemediğim birisine elveda dedim artık vakti gelmişti gittikçe yara açıyordu ben de ama bunu sorgusuz sualsiz yapmadım uzun zamandır konuştuğumuz bir şeydi görüşmemek nedenini sonucunu biliyorduk ikimizde daha önce de almıştık bu kararı olmamıştı ama ben bu sefer kendi yaramı önce kanatıp sonra sarmaya hazırım gibi sonra hiç yazmayacağım birine yazdım beni sevmeyen umursamayan hayatımdan benim çıkarttığım ama kalmaya da hiç niyeti olmayan birine ne büyük bir yara açmış meğer bende yazmasam düşünecektim onu yazsam nasıl olur ne olur diyecektim diyordum da hala beni sevmiyor umursamıyor kesin bir yargı bu üzüldüm valla ne yalan söyleyeyim ama demek ki bir şeylerin iyileşebilmesi için daha çok acı çekmem gerekiyormuş o kadar bana yetmemiş ama içimde ne varsa söylemeye çalıştım biraz iyi oldu bir şeyleri kendi kendine prova yapıp karşı tarafa söyleyememek kötü bir şey çünkü tabi ki anlamadı ben onun değişmesini istiyordum hep benim için değişmesini o değişmemi mi istiyorsun dediğin de hayır dedim çünkü değişmeyeceği çok aşikar bana değil bir adım gelmek oturduğu yerden bile kalkmıyor çok belli yahu kılını kıpırdatmayacağı bu böyle biri benim için değişmedi diye de hırpalama kendini böyle olması gerekiyormuş

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

kendinden nefret etmenin ne demek olduğunu çok iyi biliyorum kaçacak sığınacak bir yer aramanın bulduğunu zannetmenin her bulduğuna kuşkuyla yaklaşmanın sanki senin bir sığınağın olamazmış gibi kimse seni senin düşüncelerinden koruyamazmış gibi kimse seni kendinden senden çevreden koruyamazmış korumakta istemezmiş gibi kimse seni koşulsuz sevemezmiş kimse sana çatı olamazmış gibi ve sen zaten bunların hiçbirini halletmiyormuşsun gibi hissetmenin ne demek olduğunu çok iyi biliyorum bir acı var en derinde bir acı beni bitirecek beni yok edecek hiçbir şeye hiçbir yere ait hissetmemeni sağlayan kendinden nefret ettiren aldığın nefesin içini yakmasına sebep olan bir acı ben bu savaşı kazanamadım kendimi sevemedim

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bugün 4 nisan 2020 her şeyin daha kötü olacağını hepimiz biliyorduk ki öyle de oldu ülkemizde 501 dünyada 64bin kişi salgından öldü her şeyin daha da kötü olacağını farkındayız ne biteceği ya da bitip bitmeyeceğini şu an kimse bilmiyor uçuşlar durdu şehirler arası dahi tüm yol akışları durduruldu 20 yaş altı ve 60 yaş üstüne sokağa çıkma yasağı geldi her gün yürüdüğümüz sokaklar avm’ler filmlerde gördüğümüz ülkeler her yer boşaldı hayatı durdurmaya çalışıyoruz doğa biz ne verdiyse geri alıyor yavaş yavaş almalıda açlıktan susuzluktan savaştan yoksulluktan ölen hiçbir çocuğun ahı üzerimizde kalmamalı sustuğumuz görmezden geldiğimiz geçip gittiğimiz direnmediğimiz her şeyin ahı bizden misliyle çıkarılmalı ama bu çok zor yaptığımızın bedellerini yarım yamalak ödeyen insanlar olarak bizim için bu çok zor hayat bir daha normale dönebilir mi ben sevdiklerim ailem bunu hasar almadan atlatabilir miyiz bilmiyorum sadece umut etmemiz ve dua etmemiz gerekiyor sanırım iyi insanlar olmamız gerekiyor bir sonraki yazıda mutlu haberlerle gelmek isterim

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bazı şeyleri tadında bırakmayı bilmiyorum evet bazı şeyler çok güzeldi o an öyle gözükmese bile ya da sonuçları ağır olsa bile evet bazı şeyler eğlenceliydi ama o şeyler o zamanda kaldılar bir daha geriye dönülemez tekrarlanamaz bir daha o nehirde yüzülemez işte olmaz o anlar gelsinler istiyorum ya da o anlardaki artık olmayan insanlar ben hayatımdan çıkartmış olmama rağmen bir daha gelsinler istiyorum tadında bırakmam lazım geçti demem lazım evet güzel zamanlardı güzel günlerdi ama bittiler o insanlar senin hayatında olmak için can atmadıkları için sen onları hayatından çıkarttın bu düşüncelere dönüp yakamam kendimi yakamı bıraksana diyebilmek kaldı sadece

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bugün fark ettim ki nadir insanlar dışında kimse kimsenin üzülmesini kırılmasını önemsemiyor sen başkasını üzdüğünü ona söylesen de önemsemiyor faturayı ona kessen de kabul etmiyor bunu bir ben yapıyormuşum tek tek faturaları toplayıp bedellerini ödüyormuşum her böyle şeyler yazdığımda aklıma göçer geliyor onun bu dünya için fazla zayıf olması geliyor bende öyleyim bunu fark etmek göçeri üzdüğünden daha fazla üzüyor beni çünkü göçerin bu dünya üzerinde bir geçmişi yok düşünüp dövüneceği ve geleceği de mutlu gözüküyor

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bu yazıyı bir daha okuduğumda belki iki gün belki aylar belki de yıllar sonra böyle bir bloğumun olduğunu hatırladığımda okuyor olurum ne durumda olacağını çok merak ediyorum aslında istediğin hayatı yaşıyor musun hala aynı espirilere gülüyor musun hala aynı kalp sancılarını çekiyor musun uyurken hep birine sarılmak geçiyor mu içinden acaba hayallerine ulaştın mı acaba onlara ulaşmak üzere misin yoksa çoktan vazgeçtin mi belki de şu an kurduğun hayalleri unuttun artık hayal kurmuyor da olabilirsin bugünler yüzünden bir sürü pişmanlığında olabilir her neredeysen ne durumdaysan iki gün sonrası ya da bir ömür sonrası ne zaman olduğu fark etmez ne zaman ki başaksan sana kocaman sarılıyorum kendime öğüt vermek için yazmıyorum bu yazıyı bana beni hatırlatmak için yazıyorum çünkü çok sık unuttuğumu fark ettin insanları kendi sesimden daha çok dinlediğimi onların seslerinin beynimin kalbimin içinde eko yaptığını fark ettim kendini unutma sen eğer birini sevip sevmediğine emin olamıyorsan o kişiyi gerçekten sevmiyorsundur kendine bu gerçeği söyle ona merhamet ediyorsundur onun yanında olmak istiyorsundur ona ihtiyacın vardır ama onu tam anlamıyla sevmiyorsundur bunu kendine hatırlar ve sen kimseyi bilerek isteyerek incitmezsin aksini söyleyecekler sen temkinle kırk defa attığın adıma umut verdin diyecekler bunu yapma bunu kendine de karşındakine de yapma sen sana zarar veren ve senin zarar verdiğin insanları çıkardın hayatından hep yapman gerekenle yapmak istediğin arasında kaldın bir insan seni bu uçuruma sürüklüyorsa zaten o doğru kişi değildir doğru insan doğru dost doğru sevgili değildir kendine vicdan azabı çektirmeyi bırak sen bıçak gibi kes o kangren olan yeri başkaları seni suçlasınlar ne kadar üzüldüğünü bilmesinler varsın sen senin içini biliyorsun özünü unutma belki istediğin mesleği yapmıyorsun istediğin okula gitmiyorsun olsun bugüne kadar her yaptığın hatanın arkasında iyi ki diyeceğin bir sürü şey oldu şu an olmaya bilir şimdi olmayabilir belki çok zor günlerdesindir ama biz çok şey atlattık yastıkları ısırarak ağladık duvarları yumrukladık o da geçecek zaman geçiyor çünkü durmuyor sen sadece seni unutma çünkü insanlar olduğundan farklı görmek istiyorlar seni öyle olduğuna da inandırıyorlar bu yüzden yazıyorum öyle değilsin kalbinin çarpmadığı kimseyle ayni yolda yürüme bunu kendine yapma sen başkalarının sana yansıttığı kişi değilsin sen gece kafanı yastığa koyduğunda tek başına kaldığındaki kızsın biliyor musun bir şeyler için vicdan azabı çekip durma illa ki yanlışlarımız oldu ama onu fark ettiğimizden beri düzeltmek için bir şeyler yapmışızdır daha fazlasını yapabilirdim deme yapamazdın o an onu yapabildin o an orada kaldı seni avutmuyorum sadece her gün kendine çelme atmayı bırak şu an öyle yapıyorsun o zaman yapma diye yazıyorum şu an her gece kafanı yastığa koyduğunda ağlıyorsun umarım bunu okuduğunda gülümseyerek uyuyorsundur değiştiremeceğin şeyler için yakınma dövünme böyle olmamalıydı deme böyle oldu başak böyle olmasaydı çok güzel olurdu evet ama böyle oldu bu da bizim sınavımız hala bu sınavı verip veremeyeceğimden emin değilim olsun sen ne olursa olsun umut et umarım umut etmeyi öğrenmişsindir 24mart2020

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bu hayatta seni anlamayan insanlarla bir arada yaşamak kadar üzücü az şey var anlamadığını bildiğin ve zaten anlamak istemeyen insanlarla bir arada olmak bir insan bir insanı niye anlamak istemez ki niye üzüldüğünü fark etmek istemez niye darıldığında gönlünü almak istemez niye yanında durmak istemez ama sevdiğini söyler ben bunun sevgi olmadığını o kadar uzun zaman önce anladım ki bir kız çocuğunun o kadar erken anlamaması gereken kadar erken sevgi bu değil dedim hep peki başka insanların sevgisine inanmayan biri sevginin ne demek olduğunu ne kadar biliyordur acaba bilmem biliyor muyum acaba biliyorum gibi geliyor sevmeyi biliyorum ama artık kimseyi beyhude sevemiyorum sevmeyi biliyorum ama artık sevmeye halim yokmuş gibi hissediyorum çünkü karşımdaki insanlar bir adım atmayacaklar belli sevdiklerini söylecekler ama anlamayacaklar dinlemeyecekler kendilerinden ödün vermeleri gerekirse vermeyecekler düştüğünde halleri yoksa kaldırmaya uğraşmayacaklar sen ne düşünürsün diye merak etmeyecekler kırıldın mı diye sormayacaklar merak etmeyecekler üzüldüğünde üzerlerinde vebal kalmasında sen nasıl olursan ol diye düşünecekler bunu belli edecekler ama buna sevgi diyecekler ben seni seviyorum diyecekler yersen işte ama yemek isterdim bazen sahici bir sarsıntı sahte bir dengeden iyi olmuyor sarsılmaktan yönünü bulamıyorsun bir şeye inanmıyorsun bir yerde kalmaktan korkuyorsun acı gerçekler yalandan on kat falan da iyi değil her zaman hayatta hep salak yerine konmaktan yalandan ve sahte bir dengeden korktum belki bunları bilmeseydim görmeseydim daha mutlu olurdum

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

hayatımızın bugüne kadar ki en zor en kötü günleri bugüne kadar demek zorundayım çünkü farkındayım bundan sonrasında daha zor ve kötü olacağını doğa bize verdiği her şeyi alıyor çünkü her şeyi mahvettik insan ırkı olarak çekirge ve karınca istilaları oluyor havalar normal olduğundan ya çok daha sıcak ya da çok daha soğuk ve büyük bir salgın var çok büyük bir salgın insanlar ölüyor enfekte olan sayısı çok fazla 2020nin 3.ayındayız ve 2021e kadar 17.5 milyon insanın öleceği konuşuluyor ülkemizde vaka sayısı git gide artıyor insanlar iş yerlerini kapatıyorlar kapalı alanlara girişler yasak ve çok daha fazla önlem bu sene cehennem gibi bir sene her şey zor bu bir dalgaysa bile boğulmamak için üstün bir çaba göstermek gerekiyor insanlar için kendim için elimden bir şey gelmiyor her şey zor 17mart2020

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

insanları anlamıyorum gerçekten herkes neden bu kadar istediği olsun istiyor anlamıyorum ben de öyle miyim çok soruyorum kendime insanlara istediklerimi yaptırmak için bu kadar diretiyor muyum sanmıyorum onların hayatına bu kadar müdahale etmeye çalışıyor muyum bilmiyorum başkaları gibi olmak istemiyorum başkalarını küçümsediğimden değil bu kadar sığ bu kadar sinirli laflarını tartmayan sonunun ne olacağını ne hissettireceğini düşünmeyen sürekli kapı çarpan insanlardan olmak istemiyorum bu yazıyı ne zaman okursam soracağım kendime öyle olmuş muyum olmuşsun geriye nasıl dönebilirim diye biliyorum bazen böyle olmak istemiyorum bu beni yoruyor ama onlar gibi olursam hep eksik kalacağım ben olmuş olmayacağım belki daha iyidir böyle olmak belki öyle olsam kafamı yastığa koyduğumda daha hızlı uyurum belki daha az içsel prova yaparım daha az yorulurum ama ben olmam ben olmak bu kadar önemli mi onu da bilmiyorum ama o başak olmak istemiyorum bu başakta olmak istemiyorum kırıp dökmek bana göre değil bana göre olmayınca da kırılıp dökülüyorsun hangi başak olmak istediğimi tam olarak bilmiyorum ama ne istemediğimi biliyorum başkaları gibi olmak istemiyorum daha serin daha mavi bir başak olmak istiyorum bu nasıl olacak bilmiyorum ne zaman gülümseyerek uyuyacağım dişlerimi sıkmayacağım ne zaman uyandığımda midem ağırmayacak kusmamak için nefesimi tutmayacağım bilmiyorum ne zaman tüm gün uyumak istemeyeceğim insaları duymak yerine hep kulaklık takmayı tercih etmeyeceğim ne zaman konuşurken boğazım düğümlenmeyecek ailemle ne zaman huzurlu bir gün geçireceğim ne zaman of sesi duymayacağım ne zaman duvarla konuşmayacağım ne zaman boşluğa bakıp kalmayacağım daha bir sürü şey hiçbirinin cevabını bilmiyorum bugün içimde değişik bir kabullenişlik var son kalan umut pıhtısı bir şeylerin değişeceğini fısıldıyor umarım değişir başak umarım bunu aylar ya da yıllar sonra okuyorsundur ve diyorsundur ki umut pıhtısı çok güzel fısıldamış bu aralar çok rahatsızım her yerim ağrıyor midem çok kötü sürekli de ağlıyorum bu gece az ağlayacağım umut fısıltısı için umarım hep benimle kalır

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

bugün yeni evin ilk gecesi küçücük şeylerle bile duygusal bağ kuruyorum bu bazen çok hoşuma gidiyor aitlik hissi veriyor ama artık olmayınca da gereksiz yere özlem duygusu hissediyorum her gün şikayetlendiğim şey için olsaydı iyi olurdu dedim ve olsaydı muhtemelen yine şikayet edecektim diğer evdeki her şeyle de böyle bir bağ kurmuşum sanırım şu an anlıyorum 12 sene olmuş orada olalı çocukluğumun hatırladığım kısmı orada geçmiş -uzun zamandır yüzümde böyle buruk bir gülümseme olmamıştı değişik hissediyorum- gerçekten çok güzel ve çok zor günler geçti her odasında mutluluktan yerlere yattığım ve ağlamaktan duvarları yumrukladığım günler umarım tüm kötü günler o odalarda kalmıştır ve tüm güzellikleri yanıma almışımdır bazen bazı şeylerden uzaklaşmanın iyi olduğunu düşünüyorum artık bazı şeyler zihinde tekrar etmemeli ama orayı hep yüzümdeki buruk tebessümle anımsayacağım meydana baktığım en mutsuz anlarımda arabaları izlediğim balkonu kalabalık olunca hepimiz yerde yattığı tüm gece kıkırdadığımız salonu mutfaktaki balkonda arkadaki çocuklarla sohbet etmeyi o merdivenleri odamı her şeyi özleyeceğim seni çok özleyeceğim buna eminim umarım bizden sonra gelenlere çatı olursun yuva olursun 23şubat 2020

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

yazmasam dayanamayacağım yazsam da dayanamıyorum gerçi benim gözümün önünde olanı göremeyeşim dayanamam 3 yıldır bir arkadaşıma fiziksel ve sözlü tacize uğradığını ve bunu başka bir arkadaşımın yaptığını öğrendim aslında o insan müsveddesine arkadaşım diyemem çünkü hiçbir zaman çok samimi olmadık hiçbir zaman o kadar yakında görmedi beni ben de hep insanları işine geldiği şekilde kullandığını farkındaydım hep söylerdim de çevremizdekilere ondan sevmezdi beni pek ama aynı ortamdaydık bugün hasbelkader arkadaşım anlattı bana neler yaşadıklarını içim almadı nasıl görememiştim tüm bunları nasıl yardımına yetişememiştim nasıl büyük bir yarası varmışta ben farkedememişim çok suçluyorum kendimi kimseye anlatamamış kimseye de söylememiş ben hiç fark etmedim herkese samimiydi bana değildi diye üzüldüğüm bile olurdu dedim bana sen çok dişliydin senden bir çıkar sağlamadı sağlayamazdı dedi zamanında ne kadar büyük bir şerden korunmuşum bunun için üzülürken hayrında şerrinde nereden geleceği belli olmuyor gerçekten ve ben hayatımda ilk defa bir insanın acı çektiğini görmek istiyorum ilahi adalet şaşmaz biliyorum biz bunu görsekte görmesekte herkes müstahakını alacak ben de alacağım biz de alacağız her şeyin bedelini ödeyeceğiz biliyorum ama onlar da ödeyecek yeryüzünde cehennemi yaşattıkları insanların ahları hiçkimsenin üzerinden gitmeyecek

[bipapatyadegildikamabizdesolduk]

insanların bu kadar kolay kalp kırıyor olması beni sadece üzüyor zannediyordum beni yaralıyormuş ben üzülürüm biter sanıyordum hep izi kalıyormuş ben de sütten çıkma ak kaşık değilim zaten illa ki söylenmemesi gereken bir şeyi söylemişimdir birini kırmış birinin ağlamasına sebep olmuş canını acıtmışımdır ama hiç bilerek yapmadım sözlerimi isabet ettirmeye bu kadar çalışmadım ben kimseye umut vaad etmedim söyleceğim sözleri hesapladım bak bana bağlanma da dedim alışmada dedim yahu ben insanlar benim yüzümden üzülmesin diye onlardan uzak durabildiğim kadar durdum bile şimdi tek suçu bana yıkamazsınız ben hata yapmadım demiyorum ama sizin söylediğiniz kadar kötü biri değilim biliyorum bazen kendimden emin olabiliyorum ben kimse de yara açmamaya çalıştım ben kimsenin yarasına tuz da basmadım bu zamana kadar bundan sonrasında da niyetim yok tek pişmanlığım herkese gidilmez her şeye rağmen gidilmez sen umut vaad etmeyebilirsin bunu dile de getirebilirsin ama insanlar bunu anlamayabilir bir şeyler hissetmediğin insanların yanında durma öyle insanlara iyi gelemezsin onlar da sana sonra kötü olan sen olursun senin uykun kaçar senin vicdanın sızlar