Hayat küçükken oynadığım kırık bir oyuncak..İstanbul’a Dair Notlar
Don't wanna be here? Send us removal request.
Text
I.
İstanbul 2024… Aralık ayının ortalarına geliyoruz. Birkaç hafta önce yere düşen yağmur damlalarından başka bir doğa güzelliği göremedim. Aralık gelmiş, ama kış gelmemiş. İstanbul’a taşınalı yedi ay oluyor. Daha erken yazmak isterdim ama biliyorsunuz İstanbul işte.. Vakit öyle kolay bulunmuyor. Birkaç güzelliklerini tattım buranın… Mesela; Topkapı Sarayı, Dolmabahçe, Emirgan, Beyoğlu… Canım Beyoğlu… Daha güzel dokusu, sokakları, binaları olan bir yer görmedim ben. Her sokağında, her binasında toz altında kalmış tarih kırıntıları… Galata Kulesi’ne çıkan sokaklarında ne zaman gezsem yağmur yağar ruhumun tozlu pencerelerine. Kendimi bulurum o sokaklarda. Aklıma Ümit Yaşar Oğuzcan -bkz; Galata Kulesi şiiri(oğlu Vedat için yazdığı)- gelir. İçim ısınır, gözüm dolar. Hayranlıkla dokunurken Beyoğlu’nun sokaklarına, zaman dursun isterim bazen. Zaman, insanlar, martılar dursun. Remembrance çalsın kulaklarımda. Ama zaman dursun. Ve kar yağsın artık. Zaten;
İstanbul’a öyle yakışır ki kar; En az aşkın İstanbul’a yakışacağı kadar..
1 note
·
View note