bi-ri-si1

[bi-ri-si1]

🕊️Hello🇵🇸

I am Noor from Gaza, a mother of three children. Unfortunately, our home was completely destroyed in the recent war, and my husband sustained a shoulder injury. We have lost everything we had, and we are now in urgent need of support and assistance.

I kindly request your help in these difficult times, whether by sharing my story or by making a donation to us. Any small support can make a significant difference in our lives. Thank you for any help you can provide, and I pray that your families remain safe from harm.

With sincere appreciation,

Noor❤️🌹

Yazık... Allah yar ve yardımcınız olsun. Bizleri affedin...

[bi-ri-si1]

"Dışarıda akıp giden bir hayat var biliyorum ama ne yapsam o hayata dahil olamıyorum. eğreti duruyorum her yerde..."

[bi-ri-si1]

"Önce güzel güzel içinden gelir, sonra fitil fitil burnundan. Sonra kimseye demeden, kimseye değmeden, kimseden ummadan sıyrılıp gitmek istersin bu hayattan."

[bi-ri-si1]

Fazla düşünmekten kafayı yediğimi düşünecekler, düşünsünler. Beni zaten kimse anlamadı. Varsın yine anlamasınlar, dert değil. Hastaydı diyecekler, desinler. Vicdan muhasebeleri asla kendileriyle olmayacak. Hep beni suçlayacaklar. "Kim bilir ne derdi vardı?" Demek kimsenin aklına gelmeyecek. Yine de dert değil. Ben alışkınım...

[bi-ri-si1]

Her hâle hamd velâkin burukluk...

[bi-ri-si1]

Ben en çok kendimle savaşmaktan yoruldum. Sürekli affedecek bahaneler aramaktan, bir şeyleri düzeltmeye çalışmaktan, nefret etmemek için direnmekten yoruldum...En kötü tarafı da ne biliyor musun? Onca emeğimin, çabamın hiçbir faydasını da görmedim. Tam tersine yaptığım her şey, yapmak zorunda olduğum birer göreve dönüştü zamanla. Sonra anladım sevgi her şeyi iyileştirmiyormuş. Eğer yara bir tek senin kalbindeyse; çok sevmek o yarayı daha da kanatıyormuş. Bunu öğrenmek yıllarımı aldı benden ama kendimle savaşmayı bıraktım sonunda. Artık kimseyi affedecek bahaneler aramıyorum. Çünkü beni inciten herkes kırıldığımın farkındaydı. Her şeyi bilerek yaptılar. Bu yüzden unutulmayı da affedilmeyi de hiç hak etmiyorlar...

[bi-ri-si1]

Bazen acının en dibi vurduğu yerdesindir. Ne ileri ne geri tek bir adım atamazsın. Tüm hayallerin, uğruna vazgeçtiğin her şey tek bir cümle ile yok olup gider ve kalakalırsın. Çok ağlamak da fayda etmez, çok içmek de. Ya sonsuza kadar uyumaktır istediğin; ki buna en basit yolla ölüm denir; ya da hissizleşmek ikisi de aynı şeydir nasıl olsa. O acı tekrar yakına yapışmıştır ve aynı filmi aynı acıyla, hayal kırıklığıyla ve ıslanmış gözleriyle izlersin. Hayattır işte bu. Kessen kan akmaz denecek kadar acır canın. Ve ağzından tek bir cümle dökülmez artık. Çünkü bu sefer her şey bitmiştir

[bi-ri-si1]

[bi-ri-si1]

Öyle bir değersizlik hissi işte, içimdeki...

[bi-ri-si1]

Hayatımın en anlamsız dönemindeyim. Ağlasam bir nedeni, gülsem bir sebebi yok. Öyle boş, öyle doluyum ki... Anlatsam anlatılmaz, içime atsam içime sığmaz. Aslında yol o kadar yakın ki; ama bir o kadar da uzak. Oraya asla varılmaz. Nereye varsam, varamadığım yerdeyim...

[bi-ri-si1]

İntiharın, en büyük günahlardan birisi olduğunu biliyorum. Fakat mutsuz olmak da büyük bir günah. Mutsuzken başka insanları incitirsiniz. Bu da bir günah değil mi? Başkalarını incittiğinizde bu bir günah değil midir? Aileni incitiyorsun, arkadaşlarını, kendini incitiyorsun. Bu bir günah değil mi? Eğer seni incitirsem bu bir günah değildir? Fakat kendimi öldürürsem bu bir günahtır, öyle mi?”

[bi-ri-si1]

"Sana benim gözümle bakmayanın..."

[bi-ri-si1]

"Her şey geçip gidiyor."

[bi-ri-si1]

"beni her gün sulara daldırırlar, sonra da derler ki:

"sakın ha ıslanma...""

[bi-ri-si1]

Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında.

Öyle yoruldum ki, yoruldum dünyayı tanımaktan...

[bi-ri-si1]

“Bir hayalin en içli baharını umarken sığındığı yerde ölüyor insan…”