betussh

[betussh]

Bir çocuğu azarlarken ona hafifçe vurursan ağlar.Aynı çocukla şaka yaparken çok daha sert bile vursan güler.Unutmayın!Manevi acı,bedensel acıdan daha ağırdır.

[betussh]

[betussh]

Hayat ne zor.. İnsan olsan kalbini kırıyorlar. Kuş olsan kanadını, çiçek olsan dalını..

[betussh]

[betussh]

Acele işe şeytan,benim işime herkes karışıyor.

[betussh]

ruhum şarkılardan oluşuyor ha bir de acılar :)

[betussh]

“Sana yüklediğim anlamların altında kaldım.“

[betussh]

Sussan intihar, konuşsan cinayet.”

[betussh]

Kendime 18.Yaş Mektubu

Doğmak, büyümek, hep büyümek, büyümeye çabalamak gibi bir misyonumuz var hayatta.. “Belli bir yaşa geldik artık, yaşam kendi tekrarlarına başladı” diyemiyoruz.. 

Kaç yaşına gelirsek gelelim hep ilkler oluyor yaşamımızda.. Düşünsenize ilk nefesle başlıyor, ilk ağlama ile devam ediyor. Sonra ilk sözcükler, ilk adımlar, ilk okul, ilk ayrılık, ilk sinemaya gidiş, mesleğe ilk adım, ilk maaş, ilk terfi, ilk işten çıkış, ilk arayış, ilk sonlanış.. Ama bu döngünün sonu yok, yüz yaşımıza gelsek de hayatımızda hep ilkler olacak… 

Dünyada var olduğumuz ilk günü kutsuyoruz doğum günlerinde… 

Bugün benin doğum günüm, geçmişte bıraktığım kocaman kocaman yıllarım var. Mutlu, umutlu, coşkulu, ışıklı yıllar.. Hayal kırıklıkları, hayaller, özlemler, ayrılmalar, kavuşmalarla dolu yıllar. 

Kahkahalarla çınlayan, bir o kadar gözyaşları ile geçen yıllar. Paylaşarak güzelleşen, çoğalan yıllar. Aşkı, ailemi, dostlarımı bulduğum, onlarla yoğrulduğum yıllar. Kendimi ararken kaybolduğum, her seferinde yeniden bulduğum, buldukça büyüdüğüm, büyüdükçe aradığım yıllar.. 

Zamana, hayata, koşullara direndiğim, başkaldırdığım, mücadele ettiğim yıllar. 

Bazen yorulduğum, kendime kapandığım, kendimi dinlediğim, sonra yeniden, kaldığım yerden hayat yoluna yürümeye, koşmaya, sendelemeye devam ettiğim yıllar. 

İnsanları anlamak için durup defalarca düşündüğüm, anlayamayınca insanca diye geçiştirdiğim yıllar. 

Başkalarının dertlerini dert edinip onlarla çözüm bulmak için çabaladığım yıllar.  Kendi sıkıntıları kendi kendime dağ yapıp altında kalacağımı anladığımda onları yine kendi kendime ortadan kaldırdığım yıllar… 

Ölümün acısına ve doğumun mucizesine tanık olduğum yıllar. 

Okuduğum, izlediğim, katıldığım, öğrenmeye aç bir çocuk gibi bilgiye saldırdığım yıllar.  Koştuğum, ulaştığım, ulaşamadığım yolları düşe kalka, yara bere içinde devam ettiğim yıllar. 

Çocukluğumu, ergenliğimi ve olgun gençliği yaşadığım bugünlerde, geçmişe özlemle, geleceğe ümitle bakmam gerektiğini bana anımsatan yıllar… 

Çok değil 18 yıl olmuş hayata merhaba diyeli, bundan sonrası, bundan öncesini aratmamasını diliyorum. 

Bugün bir yanım sevinç, bir yanım hüzün…  Doğum günleri duygusal ve kırılgan günler çünkü.. 

İnsan olmak belki de bu yüzden güzel. 

Kendi kendime “iyi ki doğmuşum, her şeye rağmen hayat çok güzel! ” diyorum 

[betussh]

Geçenlerde çok güzel bir cümle duydum, dendi ki “ Onun her şeye gücü vardı, bana yoktu.“ öyle doğru ki.

[betussh]

Eşi ölünce kocası şöyle dedi: “Eşimin resmi duvarda asılı, fakat ben çiviyi kalbimde hissediyorum”. ⚘

[betussh]

[betussh]

[betussh]

Eşi ölünce kocası şöyle dedi: “Eşimin resmi duvarda asılı, fakat ben çiviyi kalbimde hissediyorum”. ⚘

[betussh]

Müslüm babanında söylediği gibi,

“Herkesin acısı sevgisi kadar.”

[betussh]

Bir yolu var ama annem çok üzülür.

[betussh]

Müslüm babanında söylediği gibi,

"Herkesin acısı sevgisi kadar."