aylakrkyk456

[aylakrkyk456]

Tom jerry'i yakalayana kadar, Caillou'nun saçları çıkana kadar, Cedric 9 yaşına girene kadar, Polat Alemdar ölene kadar, Arka sokaklar bitene kadar Seveceğim seni

[aylakrkyk456]

Sevdiklerinizi kırmayın bir gün yanınızda olmayacaklar

[aylakrkyk456]

YARIM BİR HUZUR HİKAYESİ

Masum biri kalmak isterdim. Hiç kimseyi yaralamamış, hiç kimseye dokunmamış, hiç ölmemiş biri olmak isterdim. Öyle yara izleri açtım ki, öyle kalpleri parçaladım ki, artık huzuru hak etmediğime ikna oldum. Ben bile bana huzuru çok görürken, huzur mümkün olabilir miydi?

Huzuru geçici aşklarda aramaya başladığımda, bir kadının söylediği cümle, çok acıtmıştı. “bir gün” dedi, “ölürsen, öldüğüne değil yaşayamadığına üzüleceğim ” yaşamıyordum. Haklıydı. Sevgi olmadan, aşk olmadan, acı olmadan, hissizce, sadece nefes alarak yaşamak, yaşamak mıydı? yaşamayı sordum bende üstüne. “Bu değil” diyerek her şeyi anlattı. Fazla çabalamadı. Anlamadım.  Sonra usulca kalktı gitti masamdan. Bir daha da görüşmedik.

Sonra ben Akdeniz’e kaçtım. Kaçmak ilk çare ya hani, bende hep kaçtım. Bir gün, şehri tepeden izlerken, bir çifte dikkat ettim. Biri görmüyordu diğeri duymuyordu. Kadın adama göz olmuştu, adam kadına ses. O gün anladım tamamlanmanın ne demek olduğunu. hem görüp, hem duyup hala yarım kalmış olmak, şamar gibi çarptı suratıma.

Sonra gene insanlar girdi çıktı hayatıma. Gene çok hayaller kuruldu. Kavak yelleri gene esti başımda. En sonunda sonbahar geldi çattı. Sonbahara kapıyı ben açtım hatta. Sonra gene kaçtım. Onlar aldattı, öfkelendim, bende aldattım. Onlar kırdı, canım yandı bende kırdım. Onlar parçaladı, un ufak oldum, bende parçaladım. Sonra baktım ki, artık sevmeyi unutmuşum. Sevemiyorum. Ya ağır yaralı bırakıyorum ya da öldürüyorum.

Yarım olmayı, bir şeylerin yarısı olmayı o kadar benimsemiştim ki, artık her şeyi yarım yamalak yapar olmuştum. Hiçbir kitabı, tamamlamadım. Hiçbir şiire başlık koymadım. Bütün şarkıları yarısında kapattım. Gecenin yarısı uyandım, kahvaltıları yarısında terk ettim. Olmadı ama. Kursağımda kaldı lokmalar, geçmedi boğazımdan. Uyandığım gece yarıları, düğümlendi. Şiirler, bana küstü.

Hissiz yaşadım. Aylarca, yıllarca belki. Doğru, yıkılmadım; ayakta kaldım. Fakat yürüyemedim de. Ben, yerimde saydım. Haftalarca bir eve kapanıp, kendimle hiç bitmeyen muhabbetlere daldığım günler oldu. Bütün inzivalardan, canlı çıktım. Ama yürüyemedim, gene yerimde saydım.

Huzuru yeryüzünde bulamayınca, gökyüzünde aradım. Şehirleri de yarım bıraktım. Randevuları kaçırdım. Onlarca şiir yazdım, hiçbirini ezberimde tutamadım. Yarısını hep unuttum. Dedim ya, yarım kalmaya alışmıştım ben.

Bir gece, terden sırılsıklam olmuştum, uyandım. Elimi yüzümü yıkamak istedim. Lavaboya gittim, lavabonun aynasındaki insandan ürperdim, korktum. Bir en kazın arasından, yorgun iki göz, ben izliyordu. Cesetti, yaşamıyordu. Ölmüştüm, uzun zaman olmuştu. Yarım bıraktım uykumu. Bir yarım daha ekledim, yarımların hanesine. Öğlene kadar ağladım. Bakamadım aynaya, penceredeki yansımama bakamadım. Bomboş evde, kendi sesim, bana fazla geldi. Çenem uyuştu. Hıçkırdım, üst katta oturanları önemsemeden, yan dairedeki insanların ne düşündüğünü hiç hesaba katmadan, iç çeke çeke ağladım.

Kaybettiğim vicdanımı aradım, inancımı aradım, umudumu toparlamaya çalıştım, olmadı, bulamadım, toparlayamadım. Çocukluğuma çevirmek istedim başımı, göremedim. Pes etmedim ama başaramadım da.

Umudu kesince, iki yakası bir araya gelmeyen bu şehre, İstanbul’a, dönüşüme fazla itirazım olmadı. Geldim. Rakı sofrasında bir yazı yazdım, sonra bir kadını sevdim. Ben bile inanamadım paslı bir kalbin bu kadar hızlı atacağına. Atıyormuş meğerse, sonra o kadın da yarı yolda bıraktı. Çok isyan etmedim. Nasıl olsa, ben hep bir şeylerin yarısıydım. Sadece yarım gece üzüldüm, yarım kadeh rakı içip, yarım bardak su ekledim. Yarımdım.

Sokakları mesken edindim. İnsanların yarısını hatırladım, yarısını unuttum. Yazıları yarım bıraktım, sofrayı kurmadan, kaldırdım. Kalemi yontmadan kağıda batırdım. Fırçayı temizlemeden, duvara sürdüm. Şemsiye kullanmadım. Yetişecek bir yerim yoktu, kol saati takmadım.  Tıraş olmadım, saçlarımı taramadım.

Hikayemi tamamlamayacağım. Bu da yarım kalsın, yarımlar hanesine bir hikaye daha eklensin. Ama sen yarım kalma, çünkü, huzurun yarısı bensem, huzurun kalan yarısı da sensin.

Emre

[aylakrkyk456]

[aylakrkyk456]

Ne biliyor musun. Bazı şeyleri çok merak ediyorum. Ama favori merakım sensin. En çok seni merak ediyorum. Mesela hasta mısın şu an? Başın ağrıyor mu? Üşüyor musun? Sıkıca sarılabilirim çünkü. Korkuyor musun? Elini tutup bir daha asla bırakmam. Ağlıyor musun? Ömrümün sonuna kadar gözyaşlarını silebilirim. Ağlama. Gülüyor musun? Ben hep gülüşünü izlerim. Yaşamak istiyorum ama ben seni. Güldüğün şeylere beraber gülmek istiyorum. Ağladığın zaman bende ağlamak, korktuğun zaman bende korkmak istiyorum. Heyecanlı olduğun zaman kalbinin atışlarını dinlemek istiyorum. Saatlerce gözlerinin içine bakmak, istediğim zaman öpmek istiyorum. İzin ver. İzin ver seni seveyim. Saçlarınla oynayayım. Kusurlarınla dalga geçeyim ama en çok da ben seveyim onları. Biraz sen öp, biraz ben. Biraz sen sarıl biraz ben. Kapıyı açtığımda kocaman bir ayıcıkla karşıma çıkan sen ol. Başkası değil. Düştüğümde gülüp, sonradan yardım eden de sen ol. Sesim güzel olmadığı halde şarkı söylememi iste, söyleyince de gül ama yine de sen sev. Başkası değil. Çikolatalarımı gizli gizli yiyen de sen ol. Sürekli sana uzun mesajlar atıyorum. Yazı yazmayı seven insanım ben. Çok konuşuyorum kızıyor musun bana? Korksam sarılır mısın, öper misin defalarca boynumdan? Ağlasam siler misin sende benim gibi göz yaşlarımı, ''ben hep buradayım'' der misin? Sen burada mısın ki? Bakıyorum... yoksun. Sağıma bakıyorum yoksun, soluma bakıyorum yoksun. Sen hiç yoksun, birazcık bile...

[aylakrkyk456]

“Ölüm var ölüm, geç olmadan sarılalım.”

[aylakrkyk456]