ashleyek

[ashleyek]

[ashleyek]

[ashleyek]

[ashleyek]

"Ben bu yarayı düşmanımdan almadım"

[ashleyek]

[ashleyek]

[ashleyek]

Vazgeçtim hepinizden

Açtım kanatları kapattım kapıları

[ashleyek]

[ashleyek]

X

Sebep ne olursa olsun

Kafamı kaldırdım sen orada yoksun

Oysa sözler vermiştik tanrıya

Göz kırpmadık mı o yıldıza

Kolaysa dönelim o temmuz akşamına

Aynı güneşin altına, tuzlu dalgalara 

Bilmeni isterim unutmadım

Kırpmasam da gözlerimi anımsadım

Hiç kızmadım, ağlamadım o gece 

Demedim “keşke”, etmedim tek kelime

Şimdi işitsem de seni

Yalnız seni değil gerçi

Sesimi ve dahi suretimi 

Çıkaramaz oldum baksana kendimi

İyi ki görmedi titreyen ellerimi

Şimdi tutma onları kalkmayacağım dansa

Yine de dilerdim, içimeki çocuk sağ kalsa

Nasıl bakacağım tekrardan aynı saflıkla

Sevsem de söyleyebilir miyim kayıtsızca

Aradığım kokun değil ya da kolların

Büsbütün yabancıyım ben onlara

Küsmedim bakma

Ne yıldızlara ne o tuzlu dalgalara

İnkar etmeyeceğim

Dilendim, çok diledim

Ben anahtarlarımı kaybetmedim

Bu kez evimi terk ettim

[ashleyek]

Lost on you

Bugün yaptığım o diyalog geldi aklıma. “kaybettim ben artık o şeyleri” deyiverdim iç bile çekmeden artık. Ne kadar hüzün verici bir şey biri üzerinden bir şeyleri kaybetmek, hani onun üzerinden onla olan yaşamın izlerinden. Bir şeyleri kaybetmek, insan silememeyi kaybetmek mesela. Öfkelenebilmeyi kaybetmek  belki ya da şaşırabilmeyi kaybetmek. En sonuncu misal en ağırı gibi göründü şimdi gözüme kulağıma. Ne kadar ağır. Ya bu cümleye özne olmak? Senin üzerinden kaybettiklerim;

İnsanları görebilmeyi, duyabilmeyi kaybettim. İşittiklerimi kaybettim, senden işittiklerimi kaybettim. Bazı tariflerimi kaybettim, çekmiyor canım. Korkularımın bir çoğunu kaybettim, kaybetmekten korkmayı, gülmekten korkmayı, nasıl düşünürler diye belki, ne düşündüğünden korkmayı. 

Yitirmeseydi keşke sözlerin ve mimiklerin anlamlarını. Keşke arkasından gördüklerim, görebilmek için biraz daha şanslı olabilmek gerek ama şansım yaver gitti sanırdım. Gördüğüm o şey o kadar parlak ama uzaktaydı ki yine de inandım onun bir kuyruklu yıldız olduğuna. Gözlerinden içeri uzanıp yeterince dikkatli baktığımda görüyordum onu parlak, bağımsız ve istikrarlı oluşundan tanıyordum onu. Çok mesafe katettik o kadar yaklaştım ki sana artık kendiliğinden görünür oldu bir süre. Nasıl ne zaman bilmiyorum ben ama onu da kaybettim. Buna hala bazen üzülüyorum. Tanıyamıyorum, göremiyorum artık seni. Öyle bir gecede kaybettim ki o ışığı, o söndüğünde bir süre önemi göremedim. O olmayınca o kadar soğudu ki o gece, iki üç saat sonra doğan güneş bile ısıtamadı ortalığı. Ellerim buz tuttu o gece, hala çözemediğimi düşünüyorum bazen. Tek damla akmadı gözlerimden o gece sabah ya da öğlen. Ama ne zaman kalbimin son kez yandığını hissettim. Öyle yandı ki tek bir anlığına sonra da o soğukta dondu kaldı. O an o acıyla, kendime acımamla aktı bir kaç yaş. Şimdi daha yaşımdayım, bu büyüleyici geceyi kendime armağan ettim, erken doğum günü armağanı. O kadar iyi geldi ki bana yeni yaşımda. Kendimi buldum, çünkü onu da senin üzerinden kaybettim. 

Birden fark ettim ki artık hiçbir şey önemli değil benden, zaman zaman iyi niyet körlük veyahut saflıktan başka bir şey değilmiş. Güvenim artık öyle kolay kazanılmıyor. Dilim de eskisi kadar uzun değil, sivri demiyorum bak uzun değil. Sustum. Çok nefes aldım, kendime konuştum ancak ara sıra kendime de susar oldum. Ama şimdi olmadığım kadar iyiyim, geçmişe dönüp kendimi gördüğümde yalnızca ya da denk gelir de görürsem onu işte o zamanlarda hüzünlenirim. Seni kaybettiğime değil senin üzerinden kaybettiklerime üzülüyorum. 

[ashleyek]

[ashleyek]

sonsuza kadar sürecek sandığın başarısız dostluk hatırası

[ashleyek]

[ashleyek]

[ashleyek]

“ur so quiet”

bro i lost all my communication skills

[ashleyek]

[ashleyek]