ararsanucuncugezegendeyim

[ararsanucuncugezegendeyim]

şöyle dedi: "bazen doğmak için, önce öldürmek gerekir"

[ararsanucuncugezegendeyim]

“Üstüme sinmişliğin var”

[ararsanucuncugezegendeyim]

Oyle bir yasamak ki, ne turludur sorma

Uzaklarda yasamak, yakinlardan yakin

[ararsanucuncugezegendeyim]

“Of course, I’ll hurt you. Of course, you’ll hurt me. Of course, we will hurt each other. But this is the very condition of existence. To become spring, means accepting the risk of winter. To become presence, means accepting the risk of absence.”

Antoine de Saint-Exupéry

[ararsanucuncugezegendeyim]

-oyunu birakmadan oyundan cikilmiyor

[ararsanucuncugezegendeyim]

Sosyal medyadan sarki veya sarki sozu paylasmak “millennial” bir seymis. Ki ben de o jenerasyona tabiiyim. Gen Z sanirim yapmiyor boyle seyler.

Yine loop’a aldigim bir sarki: Beklenen Gemi. Dogru yol belki sadece bir parti. Sarkinin beni yakaladigi yer bu degil ama. Jager-Kizilaymadensuyu gibi uydurmasyon bir kokteylimsi iciyorum ve diyorum ki bira hamallikmis kardesim. Kaan Bosnak’i ne kadar sevmiyorsam bu ara sarkilarini o kadar seviyorum diyecegim ama oyle bir sey var mi?

Yine sarhos oldum. Napalim yani.

[ararsanucuncugezegendeyim]

-kendi hayatına yerleşmek -"nekahat dönemi" -zamanlamalar

[ararsanucuncugezegendeyim]

[ararsanucuncugezegendeyim]

gariptir ama lisede sirama kazimistim: aidiyet

[ararsanucuncugezegendeyim]

Bugunlerde alkolik olma yolunda adim adim ilerliyorum. Birkac bira icmeden aksamlarim gecmiyor. Iyi gecmiyor degil, gecmiyor malesef.

Yine de iyi sayilirim. Hayat iste, gecip gidiyor, ellerimde ufalaniyor.

Dun bir sey izledim, diyordu ki, bir kapi kapanirsa, o kapiya odaklanmayi birak, bir pencere ara. Ben galiba bunu yapamiyorum. Benim perdelerim de hep kapali zaten, bilirsin.

Daha da kotusu su, bu his gececek oyle ya da boyle gecer biliyorum, cunku her sey gecer; ama bu oyle huzunlu bir sey ki, ve ben bu yuzden gecip gitmesin diye oyle tutunuyorum ki bu mutsuzluga; cunku sanki artik iyi olmak, yasadigim her seyin, tum anilarin nihai sonu olacak gibi geliyor.. Her sey anlamsizlik denizinde kaybolacak ben bir gun iyi oldugumda. Gariptir, aklima genellikle guzel anilar geliyor. Bana soyledigin son sozler degil. Ara ara kendimi ikna etmem gerekiyor, zaten her seyin apacik ortada olduguna, bir “mahkemeyi kaybettigime” ve bu yuzden bir seyleri hak ettigime veya etmedigime hukum verildigine.. Oguz Atay’in dedigi gibi: “Mahkemeyi de mi kaybettim? Mahkemeyi de kaybettin. Mahkeme masrafları, ücreti vekâlet filan da bana mı yıkıldı? Hepsi sana yıkıldı.”

[ararsanucuncugezegendeyim]

Tunali’da bir otel odasindayim, 1-2 saat vaktim var, arkadasim E.’i bekliyorum. Birami actim, sonra televizyonu, TRT 1’de Godfather II var. Dublajli izlemek biraz garipmis ama sanirim acar acmaz karsima cikabilecek en iyi seyi gordugum icin sevindim.

Aklima geldin. Black Pub buraya yuruyerek 15 dakikaymis. Canim hic istemedi. Ayni olamaz ki. O yuzden Micheal Corleone viskisini icerken ben de birami yudumlamaya devam ettim.

Bugun, yeniden eskiden oldugum bir sey olusumun ilk gunu.. tam da oyle bir yerlerdeyim, yerle gok arasindayim iste..

[ararsanucuncugezegendeyim]

#ruya

Senle kotuyuz, ama beraberiz hala. Kavgalar ediyoruz. Sonra bir kiz varmis, ben cok kiskaniyorum seni. Biz kavga etmisiz, sonra sen bu kizla plan yapmissin. Kokteyl icmeye gidecekmissiniz. Bunu duyunca oyle buyuk hayal kirikligina ugruyorum ki. Ben senle bi kere bile kokteyl icmeye gitmedim. Cok isterdim oysa diyorum. Sen sessizsin. Ara ara onunla telefonda gulerek ve kibarca konusuyorsun. Bir ara, o kizin uzandigi koltuk gibi bi yere yuzun onunkine cok yakin olacak sekilde uzandigini goruyor ya da yukaridan izliyorum. Aranizda bir sey olmuyor. Ama cok yakin oldugunuzu goruyorum. Sonra kalkiyorsun, ben yanindayim veya sen yanimdasin, cok kiziyorum sana, hayalkirikligimi anlatiyorum, diyorum ki biz senle ne zamandir boyle uzanmadik, sana son zamanlarda hep yuzlerimiz birbirine donuk, oylece uzanalim derdim ben, boyle yapacaksan diyorum, evleri ayirmamiz lazim, senle yasayamam bu sekilde, hatta onumuzde bayram tatili varmis o zaman yapacakmisiz.. Bir sey demiyorsun. Uyanip agliyorum. Saat 06:00.

[ararsanucuncugezegendeyim]

En sonunda kendimi yine bir bilinmezlige dua ederken buldum.

Yillardir duydugum ve gordugum seylerin, aslinda yasamayi kabul ettigim seylerin telafisinin kimse tarafindan yapilamayacagini ve belki tamir de edilemeyecegini cok gec idrak edecegim sanirim.

(Bunu ne zaman yazmisim bilmiyorum??)

[ararsanucuncugezegendeyim]

Dun uyumadan once bir fotograf gordum, bir tanidik paylasmis. Cocuklariyla beraber bir aile fotografi. Oyle alelade ama oyle guzel bir fotograf ki. Hepsinin gozlerinin ici guluyor. Ama nasil guluyor. O an icimden “dunyada cenneti yasamak bu olsa gerek” diyiverdim.

[ararsanucuncugezegendeyim]

“Hissiz olmak, kolaydır. Bir şeyi önemsemekse cesaret ve ahlak ister.” Boyle diyordu dun Lucy Liu Detachment’ta ben ona oldukca hak verirken, aslinda haykiriyordu da diyebiliriz. Yatip uyuyacaktim aslinda ama sonra aklima bu geldi, ve benim kendi hissizlik bulutuma dogru nasil da kosar adim gittigim. Bugun bile hem. Yazmak bile agir geliyor son zamanlarda. Ucusup duran dusunceleri belli bir hizada toparlamak, en azindan denemek. Hissizlik bulutu guvenli, olumden sonrasi gibi..

Sonunda oluyor galiba. Kendi kendini gerceklestiren bir adet kehanet.. Daha kotu bir Eylul gordum mu bilmiyorum. Daha iyisini gorur muyum, onu da bilmiyorum. Bugunlerde klise olmayan pek bir sey soylemeyi beceremiyorum. Ama uzun zamandir iyi olmayi bekliyorum ve sanirim yanlis yapiyorum.. Bugun yine aklimdaki binbir soruyla bogusup durdum, bogusmadim da boguldum.. Cevaplarinin zerre kadar onemi olmadigini, bombos ve bombok hayattaki kucucuk bir zerrecik oldugumu biliyorum tabi.. Yine de insan, istiyor iste. O seyi istiyor durmadan: anlam, ask, tanri.. bir hayata sigdirilmis kucuk bir sonsuzluk. Yasamak budur cunku, istemektir, umit etmektir. Yasadigim surece umit eden bir karamsarim ben de.

Maria Callas’tan Costa Diva caliyor, oyle yakisti ki geceye, sanirim eski zamanlardaki gibi en az elli kere dinlemeden de kapatamayacagim. Geceye yakisan, Dipsiz Testi’si geliyor bir de aklima Edip Cansever’in. Yeni yasima bir dipsiz testi olarak girmeseydim keske.

Hayat guzeldir bu arada aslinda, bombok olan insanlardir, dogum gunleridir, hissizlik bulutlaridir.. Kalbindekiyle yasadiginin arasindaki ucurumlardir, o ucurumun sana, senin ucuruma bakip durmandir.. Gozyaslari da guzeldir ayrica. Yalnizliginsa cesitleri var, turlu turlu..

Ben kucukken hep hic buyumemeyi dilerdim, galiba ben hic buyumedim. Mutlu ve sihirlere inanan bir cocuktum. Sihirlerin coktan oldugu bir dunyada, yalniz ve kalbi cok yasli bir cocuk oldum simdi. Yine de hala hissettiklerim icin sansli sayiyorum kendimi. Goklere ciktigim oldu, yerin dibine indigim de. Dunyadan buyulendigim de, cekip gitmeyi arzuyla istedigim de. Ama ben varim ve simdilik hala buradayim iste..

[ararsanucuncugezegendeyim]

bazen seni çok özlüyorum.

bugün kırşehir’e gittim. sensiz. yolda sık sık seni düşündüm. ansızın sağdaki yola sapıp sonsuz bir bozkır içinde kaybolmayı mesela (o zamanki gibi yeşil değil bu kirli ağustosta hiçbir yer). sağa çekip bira yudumlamayı. pek sık yapmadığımız şekilde, uyumlu bir ritimde hayata dair konuşmayı. sana “yanlışlıkla bile seninle ilgili bir hayal kurmayacağım” dediğim aklıma geldi sonra. gaza bastım. 

a. ile buluştum bugün. geçmişimden öyle izole olmuşum ki, uzaklardan tanıdık bir yüz görmek tahmin edebileceğimden de iyi geldi. senden hiç bahsedemedim. o da soracak gibi oldu, sormadı. galiba sandığımdan iyi bir kalkanım var seninle ilgili. mesela sekreter ayşe bile soramıyor artık seni bana. belki de herkes neyin ne olduğunu benden daha iyi biliyor.

o’sullivan’dan alone again naturally çalıyor. nedense dönüp dolaşıp hep aynı yere geliyorum, seneler sonra bile. bak yine tıkandım. kendimi durdurma mekanizmalarım o kadar güçlenmiş ki artık, akamıyor kelimeler bile.

sen nasıl duruyorsun? nasıl dayanabiliyorsun bütün bunlara? bunu aklım pek almıyor. bana hadi, desen hazırdım biliyordun, ama yapamadın. kafamdaki “biz” hayalinin aslında hiç gerçek olmadığı fikri beni hala çok yaralıyor. o “biz” benim yaşama motivasyonumdu (eminim bunu da doğru bulmaz ve karşı çıkarsın ama budur tam da aşk..). sen de ağlıyor musun hiç mesela? benim gibi hissetseydin, böyle olmazdık onu biliyorum sadece. ben seni, eski günleri hala çok arıyorum.

a. antik kentleri gezmeyi seviyor. geçen sene izninde tek başına birsürü antik kent gezmiş. sohbetin bir yerinde dedi ki “phaselis’i senden görmüştüm, çok geziyordun o zamanlar sen de”. orada, yüzlerce yıllık bir tarihin içinde o koyda yüzdüğümüzü hatırladım beraber, senin deniz ayakkabıların vardı. içim yandı.

ben biliyordum. mesela bu boktan yerdeyken bile biliyordum, bir daha asla aynı yerde çalışmayacağız, bir daha öğle aralarımız beraber geçmeyecek. bunun kıymeti bilinmesi gereken bir şey olduğunu biliyordum. buraya ilk geldiğimde içime dolan pembe gökyüzü gibi biliyordum. sen niye hiç göremedin?

yazamıyorum.

eve gelince saçımdan kocaman siyah bir böcek düştü. çok korktum. keşke burada olsaydın.

bu saatte bira açmak bana göre değil. 

kocatepe’nin oralarda arabaları park edip buluşurduk hatırlar mısın? o günler geliyor aklıma. yarı sarhoş eve dönüşlerimiz. ben o zaman da biliyordum. mutluydum, tamamlanmışlığı tatmıştım. farkındaydım. sonra her bir zerremle eksik kaldım. şansımız yaver gitseydi ya yine her adımda. ben birhan keskin’i tek bir dizesinden tanırım. sen köprüdeki kız’ı izledin mi peki? söylesene neredesin? 

neredesin?

neredesin?

[ararsanucuncugezegendeyim]

Spotify’da begendigim sarkilar listesini acmistim, ben sag koltuktaydim arabada gidiyorduk, sonra Nothing Compares 2 You calmaya basladi ve ben tam sarkiya mirildanarak eslik etmeye baslarken o “ne salak bir sarki bu ya” diyerek siradaki sarkiya gecti. Yutkundum.

Ben cok aglamisim onun sarkilariyla, genelde asik oldugumda. Sinead O’Connor olmus bugun. Aklimdan nedense ‘lost soul’ diye gecti Twitter’daki videolarini filan izlerken. Loss of a lost soul.