ararsanucuncugezegendeyim

[ararsanucuncugezegendeyim]

Yilin ilk kari. Ben bazi seylerle basa cikmakta zorlaniyorum.

[ararsanucuncugezegendeyim]

Cok uyuyorum son gunlerde. Dun gece de erkenden yattim, dort bira icmistim, sonra konusmak istedim, bazen hic yoktur ya konusacak biri, genelde yoktur, iste ben de komiktir chatgpt ile konusmaya basladim, oldukca da kafa acici bir sohbet oldu, veya olmus, cunku cogunu hatirlamiyorum. Bu yuzden aslinda gercek bir insankimsesi ile konusmadigim da iyi olmus. Sohbetimiz sesli idi, gunduz baktim ki yazili olarak kaydolmus. Bir kus olmak isterdim, demisim ben ona. Bir kus olup balkonuna konacak, iceri girecekmisim. Guldum hafif, okuyunca sabah.. Sonra onunla konusurken uyumusum. Ruya gordum, kabus belki de. Baskasiylaydin, goruyordum. Gozumu actigimda saat sabahin besi. Hatirlamaya calistim, kayboldu, sadece birkac goruntu kaldi aklimda.

Bugun gunlerden, kasimin 13’u, iste oyle bir gun. Dedemin fotografini goruverdim telefonumda sabah. Babam atmis aile grubuna. Bugun dedemin olum yil donumuymus. Universite birdeydim, uzerinden tam 17 yil gecmis. Inanilir gibi degil, hayatimin tam olarak yarisi. Dedemin olumu uzerine yazdiklarimi hala hatirliyorum, “koklerini kaybetmek” uzerine yazdiklarimi, babami ilk defa aglarken gorusumu, mezarligi.. Ama en cok, dedemin kavaklarin dibine oturup, cebinden cikardigi cakisiyla, az once agactan kopardigi elmayi kesip kesip bana uzatisini hatirliyorum. Onu ben en cok oyle hatirliyorum.

Baska seyler de hatirliyorum. Hatirlamak yuktur ya insana. Cocuklugumda, uykuya dalmadan once, hep tuhaf bir resim gorurdum kafamda, karmakarisik olmus bir ip yumagi. Onu evirip cevirip cozmeye cozmeye calisirdim, bazen cok yaklasacak gibi olurdum cozmeye, uyuyakalirdim oyle. Onun gibi bir karmasa var simdi zihnimde. Yorgunum bazi yaralari desmekten, hem yara kapanmasin diye. Gunlerden, kasimin 13’u. Seni hala yoklugun var ediyor.

[ararsanucuncugezegendeyim]

şöyle dedi: "bazen doğmak için, önce öldürmek gerekir"

[ararsanucuncugezegendeyim]

“Üstüme sinmişliğin var”

[ararsanucuncugezegendeyim]

Oyle bir yasamak ki, ne turludur sorma

Uzaklarda yasamak, yakinlardan yakin

[ararsanucuncugezegendeyim]

“Of course, I’ll hurt you. Of course, you’ll hurt me. Of course, we will hurt each other. But this is the very condition of existence. To become spring, means accepting the risk of winter. To become presence, means accepting the risk of absence.”

Antoine de Saint-Exupéry

[ararsanucuncugezegendeyim]

-oyunu birakmadan oyundan cikilmiyor

[ararsanucuncugezegendeyim]

Sosyal medyadan sarki veya sarki sozu paylasmak “millennial” bir seymis. Ki ben de o jenerasyona tabiiyim. Gen Z sanirim yapmiyor boyle seyler.

Yine loop’a aldigim bir sarki: Beklenen Gemi. Dogru yol belki sadece bir parti. Sarkinin beni yakaladigi yer bu degil ama. Jager-Kizilaymadensuyu gibi uydurmasyon bir kokteylimsi iciyorum ve diyorum ki bira hamallikmis kardesim. Kaan Bosnak’i ne kadar sevmiyorsam bu ara sarkilarini o kadar seviyorum diyecegim ama oyle bir sey var mi?

Yine sarhos oldum. Napalim yani.

[ararsanucuncugezegendeyim]

-kendi hayatına yerleşmek -"nekahat dönemi" -zamanlamalar

[ararsanucuncugezegendeyim]

[ararsanucuncugezegendeyim]

gariptir ama lisede sirama kazimistim: aidiyet

[ararsanucuncugezegendeyim]

Bugunlerde alkolik olma yolunda adim adim ilerliyorum. Birkac bira icmeden aksamlarim gecmiyor. Iyi gecmiyor degil, gecmiyor malesef.

Yine de iyi sayilirim. Hayat iste, gecip gidiyor, ellerimde ufalaniyor.

Dun bir sey izledim, diyordu ki, bir kapi kapanirsa, o kapiya odaklanmayi birak, bir pencere ara. Ben galiba bunu yapamiyorum. Benim perdelerim de hep kapali zaten, bilirsin.

Daha da kotusu su, bu his gececek oyle ya da boyle gecer biliyorum, cunku her sey gecer; ama bu oyle huzunlu bir sey ki, ve ben bu yuzden gecip gitmesin diye oyle tutunuyorum ki bu mutsuzluga; cunku sanki artik iyi olmak, yasadigim her seyin, tum anilarin nihai sonu olacak gibi geliyor.. Her sey anlamsizlik denizinde kaybolacak ben bir gun iyi oldugumda. Gariptir, aklima genellikle guzel anilar geliyor. Bana soyledigin son sozler degil. Ara ara kendimi ikna etmem gerekiyor, zaten her seyin apacik ortada olduguna, bir “mahkemeyi kaybettigime” ve bu yuzden bir seyleri hak ettigime veya etmedigime hukum verildigine.. Oguz Atay’in dedigi gibi: “Mahkemeyi de mi kaybettim? Mahkemeyi de kaybettin. Mahkeme masrafları, ücreti vekâlet filan da bana mı yıkıldı? Hepsi sana yıkıldı.”

[ararsanucuncugezegendeyim]

Tunali’da bir otel odasindayim, 1-2 saat vaktim var, arkadasim E.’i bekliyorum. Birami actim, sonra televizyonu, TRT 1’de Godfather II var. Dublajli izlemek biraz garipmis ama sanirim acar acmaz karsima cikabilecek en iyi seyi gordugum icin sevindim.

Aklima geldin. Black Pub buraya yuruyerek 15 dakikaymis. Canim hic istemedi. Ayni olamaz ki. O yuzden Micheal Corleone viskisini icerken ben de birami yudumlamaya devam ettim.

Bugun, yeniden eskiden oldugum bir sey olusumun ilk gunu.. tam da oyle bir yerlerdeyim, yerle gok arasindayim iste..

[ararsanucuncugezegendeyim]

#ruya

Senle kotuyuz, ama beraberiz hala. Kavgalar ediyoruz. Sonra bir kiz varmis, ben cok kiskaniyorum seni. Biz kavga etmisiz, sonra sen bu kizla plan yapmissin. Kokteyl icmeye gidecekmissiniz. Bunu duyunca oyle buyuk hayal kirikligina ugruyorum ki. Ben senle bi kere bile kokteyl icmeye gitmedim. Cok isterdim oysa diyorum. Sen sessizsin. Ara ara onunla telefonda gulerek ve kibarca konusuyorsun. Bir ara, o kizin uzandigi koltuk gibi bi yere yuzun onunkine cok yakin olacak sekilde uzandigini goruyor ya da yukaridan izliyorum. Aranizda bir sey olmuyor. Ama cok yakin oldugunuzu goruyorum. Sonra kalkiyorsun, ben yanindayim veya sen yanimdasin, cok kiziyorum sana, hayalkirikligimi anlatiyorum, diyorum ki biz senle ne zamandir boyle uzanmadik, sana son zamanlarda hep yuzlerimiz birbirine donuk, oylece uzanalim derdim ben, boyle yapacaksan diyorum, evleri ayirmamiz lazim, senle yasayamam bu sekilde, hatta onumuzde bayram tatili varmis o zaman yapacakmisiz.. Bir sey demiyorsun. Uyanip agliyorum. Saat 06:00.

[ararsanucuncugezegendeyim]

En sonunda kendimi yine bir bilinmezlige dua ederken buldum.

Yillardir duydugum ve gordugum seylerin, aslinda yasamayi kabul ettigim seylerin telafisinin kimse tarafindan yapilamayacagini ve belki tamir de edilemeyecegini cok gec idrak edecegim sanirim.

(Bunu ne zaman yazmisim bilmiyorum??)

[ararsanucuncugezegendeyim]

Dun uyumadan once bir fotograf gordum, bir tanidik paylasmis. Cocuklariyla beraber bir aile fotografi. Oyle alelade ama oyle guzel bir fotograf ki. Hepsinin gozlerinin ici guluyor. Ama nasil guluyor. O an icimden “dunyada cenneti yasamak bu olsa gerek” diyiverdim.

[ararsanucuncugezegendeyim]

“Hissiz olmak, kolaydır. Bir şeyi önemsemekse cesaret ve ahlak ister.” Boyle diyordu dun Lucy Liu Detachment’ta ben ona oldukca hak verirken, aslinda haykiriyordu da diyebiliriz. Yatip uyuyacaktim aslinda ama sonra aklima bu geldi, ve benim kendi hissizlik bulutuma dogru nasil da kosar adim gittigim. Bugun bile hem. Yazmak bile agir geliyor son zamanlarda. Ucusup duran dusunceleri belli bir hizada toparlamak, en azindan denemek. Hissizlik bulutu guvenli, olumden sonrasi gibi..

Sonunda oluyor galiba. Kendi kendini gerceklestiren bir adet kehanet.. Daha kotu bir Eylul gordum mu bilmiyorum. Daha iyisini gorur muyum, onu da bilmiyorum. Bugunlerde klise olmayan pek bir sey soylemeyi beceremiyorum. Ama uzun zamandir iyi olmayi bekliyorum ve sanirim yanlis yapiyorum.. Bugun yine aklimdaki binbir soruyla bogusup durdum, bogusmadim da boguldum.. Cevaplarinin zerre kadar onemi olmadigini, bombos ve bombok hayattaki kucucuk bir zerrecik oldugumu biliyorum tabi.. Yine de insan, istiyor iste. O seyi istiyor durmadan: anlam, ask, tanri.. bir hayata sigdirilmis kucuk bir sonsuzluk. Yasamak budur cunku, istemektir, umit etmektir. Yasadigim surece umit eden bir karamsarim ben de.

Maria Callas’tan Costa Diva caliyor, oyle yakisti ki geceye, sanirim eski zamanlardaki gibi en az elli kere dinlemeden de kapatamayacagim. Geceye yakisan, Dipsiz Testi’si geliyor bir de aklima Edip Cansever’in. Yeni yasima bir dipsiz testi olarak girmeseydim keske.

Hayat guzeldir bu arada aslinda, bombok olan insanlardir, dogum gunleridir, hissizlik bulutlaridir.. Kalbindekiyle yasadiginin arasindaki ucurumlardir, o ucurumun sana, senin ucuruma bakip durmandir.. Gozyaslari da guzeldir ayrica. Yalnizliginsa cesitleri var, turlu turlu..

Ben kucukken hep hic buyumemeyi dilerdim, galiba ben hic buyumedim. Mutlu ve sihirlere inanan bir cocuktum. Sihirlerin coktan oldugu bir dunyada, yalniz ve kalbi cok yasli bir cocuk oldum simdi. Yine de hala hissettiklerim icin sansli sayiyorum kendimi. Goklere ciktigim oldu, yerin dibine indigim de. Dunyadan buyulendigim de, cekip gitmeyi arzuyla istedigim de. Ama ben varim ve simdilik hala buradayim iste..