aptalmaymun

[aptalmaymun]

Aptal maymun yalniz. Her zaman ki gibi. Dun, bugun ve yarin...

[aptalmaymun]

Aklimin odalarinda tutsak kalmisim, kendimi bulmaya calisirken.

[aptalmaymun]

Sahte ışıklar sönüyor.Umarım körelmiş gözlerinde iyileşir.

[aptalmaymun]

Ben mi öleyim yoksa ates edecek misin ?

[aptalmaymun]

+ kolyeni bende unutmuşsun, akşam gel al. - Yangında düşürdüm sanıyordum. + Yangın sayılır.

Ağır Roman

[aptalmaymun]

Hiçlik Işığı

Hiç.Koca bir hiç.Adeta sonsuz karanlıkta sıkışmış bir ışık kaynagı gibi..hani kurtulabilecekmişcesine yanar ya en derinden, görünmeyen derinlerden ..Bütün bir sonsuzluğu aydınlatabileceğine inanmış gibi...Karanlikta kaybolmuş. görenlerin umut zannettiği o ışık.Gördükçe imrendikleri ama birkez bile o ışığın kaynagını merak etmedikleri şey. Bu belki sen belki o belki ben...Ama sanırım benim.

[aptalmaymun]

Aptal maymun fazla yorgun.İçinde birşey yok zaten.Gözlerini kapatmak istiyor.

[aptalmaymun]

Bütün renkler biraz beyaz da sen neden bana siyahsın.

[aptalmaymun]

Sen kibritin hiç yanmayan ucunda, birinin hayatından geçmiş oldun

[aptalmaymun]

Prangalarımın verdiği yorgunluktan kurtulmak istiyorum artık. Ah o özürlük kokusu.. Kim bilir ne zaman almıştım o kokuyu.Ama ben istemiştim bu hayatı çünkü prangaları takan zaten bendim…

[aptalmaymun]

Kusursuzluk Kusurluluğu

İnsanlar kusursuz olmak icin elinden geleni yapmaya çalışıyorlar. Telefonlarında milyonlarca filtre , çantalarında binlerce kozmetik ürünü...

Biz kusurlu olmak zorundayız. Yoksa herkes aynı olur. İnsanı etkileyen şey kusurlardır.O kusurlar sizi yükseltir, o kusurlar sizi sevdirir ama siz o kusurları yok ederek kendinizi yok ediyorsunuz. Anlayamıyorum bunu bir türlü. Bir insanı kişi yapan şey budur.Aramızdaki farklar.Asıl ilginç olan şey bu. Bence asıl kusursuzluk, kusurlu olmaktan geçiyor...

[aptalmaymun]

Buyudu bir maymun, kirildi bir kalp, tek kaldi yine maymun ama ici rahat

[aptalmaymun]

Biraz daha büyüdü aptal maymun.

[aptalmaymun]

Değ bana kadın. Senin elinin değmediği yerde bereket olmaz.

[aptalmaymun]

Beni gormemezlikten gelme yalvaririm. Butun hayatim boyunca buna maruz kaldim zaten yapma lutfen yapma. Herseye katlanirim buna artik katlanamiyorum. Ben burdayim iste varim beni gor bana birsey soyle bir hareket yap ama gormemezlikten gelme. Gorunmez olmak istemiyorum artik. Yok oluyorum ölüyorum bitiyorum lutfen!

[aptalmaymun]

İçimin Muslukları

Duygularımı artık biliyor. Benimle aynı duyguları beslemiyor belki ama olsun .Kendimi rahatlamış hissediyorum.Yinede içimde buruk bir mutluluk.Işığım büyüyor sonsuz karanlığımdaki ama hala tek başıma ulaşamam. O beni biliyor artık.Banada birkez de olsa istemesede ona baktığı gibi baktı. Bilmiyorum daha ne kadar devam edecek bu buruk mutluluk, Hatta bilmiyorum bu hissettiğim burukluk mutluluk mu?.Belkide kalbim artık acımak istemiyordur. Sonuçta kaybettim. Benim kadar sevdiğine inanmadığım sosyal kişiliğe karşı.Ben cesaret edemeden telefon numarasını istemeye, o söküp aldı sevdiğimi göz açıp kapayıncaya kadar.Belkide benim hatamdı.Ne belkisi, benim hatam. Sevmemeliydim. Hic hak etmedim ki. Ne verebilirdim ki ona hayal gücümden başka. Gezemem tozamam konuşamam. Nasıl mutlu edebilirdim ki onu? Benim hayattan beklentim neydi? 2 şey... Sonsuz karanlığımdaki ışığa uzanacak bir el birde o elin sahibinden bir kız bebek. Ben bu iki şey için elimden geleni yaptım. Herşeyi öğrendim aklınıza gelebilecek herşeyi. Yemek yapmayı öğrendim ki sürekli yemek yapmak zorunda kalmasın.Temizlik yapmayı öğrendim ki yorulup incitmesin biryerini diye. Kartondan mutfak yapmayı bile öğrendim olursa kızımız oynasın diye. Sanırım bunlardan vazgeçmek üzereyim. Olmuyor çünkü...Hak etmiyorum... Neyse...Belki birgün güneş ikimiz için doğar?

[aptalmaymun]

Yalnizlik prangalarimdan kurtarabilecek tek öznesin fakat o özne coktan baskasinin masalinda bir prenses oldu.