Text
Wie ben ik?
En waarom doe ik wat ik doe?
Ik ben Anne Christine Witte, kerstkind, vrouw (eind dit jaar word ik 50), moeder van 3 prachtige, een voor een, uitvliegende kinderen, ieder met hun eigen persoonlijkheid, verhaal en behoeften. Én ik ben lief en maatje van de reus.
Ik ben kind van mijn moeder en mijn vader. De heiden en de gelovige. De ene vrij, de ander aangepast. En ik ben de oudste van mijn twee zusjes.
Mijn nest heeft mij gevormd. Heb al vroeg geleerd me aan te passen. Was bescheiden, verlegen, leerde me niet al te veel uit te spreken. En vooral dat te doen wat hoorde. Mijn eigen boontjes te doppen, zelfstandig te zijn. Vooral zelf doen. En ergens daaronder was ik ook een timmervlinder, een sprankeling, een guitebekje. En dát stuk heb ik de afgelopen jaren meer dan weer teruggevonden!
Al vroeg wist ik: ik wil moeder worden. Van veel kinderen. En hotelier of auto coureur. En ik wérd moeder. Werkte daarnaast bijna fulltime en focuste me erg goed om alle ballen in de lucht te houden. Rennen, vliegen, duiken, vallen en weer opstaan...Tot een moment dat ik diep van binnen voelde: hier gaat iets helemaal scheef. Tijd tekort, aandacht tekort. En ik doe mezelf tekort.
Liefde wijst de weg. Altijd.
De liefde voor mezelf en de mijnen heeft me stap voor stap gebracht tot waar ik nu ben. Uitpakken, lagen afpellen, als zelfstandige gaan werken ipv in loondienst. Projecten doen waar mijn hart écht inlog en -ligt. En aanwezig zijn. Echt aanwezig zijn. Zijn. Nog meer luisteren, nu vooral naar mezelf en naar wat ik nodig heb. Beeldhouwen, hakken, tekenen, schilderen, schrijven. Alles wat binnen en buiten de lijntjes is zichtbaar maken en voelbaar.
In dat proces ontstond jaren geleden de Tafel van Anne al. Bekenden en onbekenden samen aan mijn keukentafel. Bedding geven aan wat wil ontstaan, wat gezien en gehoord wil worden. Verbindingen laten ontstaan.
De herbergierster in mij krijgt in de loop van de tijd meer en meer ruimte. Intervisieopdrachten, coaching van ondernemers, begeleiding van werkzoekenden, een veilige én creatieve bedding bieden, een rustplaats om even stil te staan, te herpakken en nieuwe horizonnen te zien. En zo gaat de zon (ook) in mij meer en meer aan.
De ziekte van een van mijn kinderen brengt me tot in de kern van mijn moederrol, wat voor moeder ben ik, wat voor moeder wil ik zijn en wat weet ik van mijn voormoederlijn. Allen die mij voorgingen leven niet meer. Zelfonderzoek, opschonen, de diepte ingaan en nog meer vertrouwen op mijn zijnskracht. Met vallen en opstaan. Soms een beetje ongeduld, vaker met geduld. Vertrouwen geven, zelf ook voelen, ruimte geven. Familie opstellingen, helen, readings, energiewerk, raken en aanraken.
Terug naar de oorsprong.
Vrouw, moeder, lief & maatje, herbergierster en heks. ‘’Ooit was er eens een klein blond meisje. Dat meisje geloofde in elfjes, kabouters, trollen en heksen. Zag magie in het bos, in de wolken, in de bomen. Alleen....hoe ouder het meisje werd, hoe meer ze verloor van de magie van het ‘weten’, van het ‘zien’, van het ‘horen’ en van het ‘voelen’. Verstopt, weggestopt, zat het, heel diep in haar hart....’’ En nu? Is ze er weer, dat kleine meisje, springlevend in mij. Die hoort, die weet, die ziet, voelt en de weg van haar hart durft te lopen. Wolven vangt, met wolken praat, en groene mannen ziet in de heg. En ik vertrouw op de boodschappen die zo tot mij komen. Van de zichtbare en onzichtbare dingen om mij heen. Liefde wijst de weg. Altijd. Ook als het spannend is om te (her)ontdekken wie je echt bent, wat je verlangens zijn en om die weg te gaan wandelen. Daar weet ik alles van.
Herbergierster van de ziel.
Wakker, helder en ‘aanwezig’ ontvang ik je graag. Aan de keukentafel, buiten of op locatie. Voor bedding, healing, een gesprek vol aandacht voor jou, met nieuwe energie, geraakt worden, achter je maskers kijken, jouw potentie zien en naar buiten uitnodigen. Met liefde, licht en een vleugje magie.
0 notes
Text
Ogen als spiegels
Ogen als spiegels, Donker en licht, Kijken je aan recht in het gezicht.
Ontwaren, Ontwarren, De schaduw. Gericht.
0 notes