an81

[an81]

Moja ostatnia wiadomość, "przepraszam, kocham Cię, cześć

No bo nie dałem już rady widzieć więcej moich łez

27. Fuckdemons ,,Umiera”

[an81]

Mną się nie przejmuj. Tylko wychodząc zgaś światło. Które we mnie zapaliłaś. Bardzo trudno z nim zasnąć.

@zavroczona

[an81]

,,Niestety dorastałam ciągle słysząc i widząc jak moi rodzice się kłócili, ale nie potrafili się ze sobą rozstać, dlatego możesz mnie zranić wiele razy a ja i tak przy tobie zostanę”

[an81]

Pamiętaj,

nigdy nie proś o kogoś obecność, nie błagaj, nie płacz, nie dzwoń, nie mów, nie pisz, jeśli komuś zależy, będzie przy Tobie zawsze.

[an81]

„Był czas, gdy dawałam schronienie każdemu. Otwierałam drzwi i nakrywałam do stołu dla dodatkowych gości. Wierzyłam, że miłość jest synonimem pozostania - jednak życie nauczyło mnie, że są wizyty, które nie zasługują na to, by zostać.

Nauczyłam się, że są dłonie, które potrafią tylko odbierać, i głosy, które milkną wtedy, gdy najbardziej ich potrzebujesz.

Teraz stół jest mały, ale panuje przy nim spokój, a zasiadają przy nim tylko ci, którzy rozumieją, że dzielenie się to nie wykorzystywanie, lecz pozostanie, gdy gaśnie światło.”

~ Francisco J. Zárate

[an81]

"„Pokochaj siebie” – słyszałam. Kochałam siebie tak, jak kochano mnie – miłością obciążoną oczekiwaniami, warunkową, bardzo niestabilną, dopuszczającą zadawanie bólu, poniżenie, a dopływ miłości odcinano za karę. Teraz już wiem, że nie kochałam. Chodziłam od człowieka do człowieka z pustą kanką na miłość, licząc, że nareszcie zostanie napełniona, że nareszcie ugaszę pragnienie." –  Katarzyna Nosowska „Nie mylić z miłością”

[an81]

„Twój lęk i nadmierne analizowanie wszystkiego to efekt tego, że kiedy byłaś młodsza, nikt nie chronił Cię przed nadmierną krytyką i oczekiwaniami. Musiałaś się nauczyć radzić sobie sama, często próbując być perfekcyjna. Ale już nie musisz. Nie musisz być idealna, żeby zasługiwać na miłość i akceptację. Masz prawo odpuścić, poczuć spokój i ulgę..."

- @harmony-and-peace

[an81]

To niezwykle ważne, by mieć kogoś, kto w trudnym momencie Twojego życia spojrzy Ci prosto w oczy i powie: "Damy radę!"

[an81]

„Ciągle nam powtarzają, że mamy być silni, że mamy zagryźć zęby i iść dalej, nie myśleć o tym, co się stało i co nas boli, a gdyby tak zatrzymać się nad tym? Przeżyć to, przepłakać, pozwolić sobie odczuć ten smutek, potem wstać, poprawić włosy i iść dalej. Nie uciekajmy od tego, dajmy sobie przez to przejść, bo życie nie zawsze jest kolorowe i musimy to zrozumieć, że normalne są stany, kiedy jesteśmy smutni tak samo jak te, kiedy jesteśmy szczęśliwi”

- @a_alicja.x

[an81]

pewnego dnia zaczęło mi smakować espresso

ulubione słodycze, stały się jakoś za słodkie

wyciszyłam wszędzie powiadomienia od Ciebie

a moja głowa, przestała obracać się w Twoją stronę

zrobiło się cicho, zaczęłam słyszeć myśli swoje

okazało się, że sama od dawna miałam już dość

a ostatni raz w życiu, błagałam żebyś nie odchodził

@zloty-strzal

[an81]

„Mam piękne opakowanie, ale zepsuty środek.

Im szybciej to zrozumiesz tym lepiej dla Ciebie.”

[an81]

Nie ma nic bardziej łamiącego serce niż

obserwowanie jak dobry człowiek staje się zimny.

Nie dlatego, że jest bezduszny ale dlatego, że ma dość bycia ranionym przez świat który uznał jego dobroć za słabość.

[an81]

„Każdego dnia stajesz przed wyborem: poddać się czy iść dalej. Może dziś jest trudniej niż wczoraj, może czujesz, że wszystko idzie nie tak, jak powinno. Pamiętaj jednak, że każda przeszkoda to krok ku lepszej wersji siebie. Wykorzystaj ten trudny moment jako szansę na wzrost, a jutro spojrzysz wstecz z dumą, wiedząc, że nie poddałaś się w obliczu wyzwań”

- @harmony-and-peace

[an81]

„A może po prostu jeszcze nie znalazłaś powodu, by spróbować? Czasem upadek wydaje się końcem drogi, ale w rzeczywistości to tylko moment zatrzymania – chwila, w której możesz nabrać sił, spojrzeć na wszystko z innej perspektywy i znaleźć nowy sens. Nie chodzi o to, by nigdy nie upadać, ale by nauczyć się wstawać, choćby powoli, choćby niepewnie. Bo dopóki próbujesz, wciąż masz szansę zmienić swoje życie na lepsze”

- autor nieznany

[an81]

Chciałam dobrze, a wyszło jak zawsze…

Kurwa już mam dosyć

Jestem zmęczona udowadnianie, że jestem wystarczająca …

[an81]

Obo­je są prze­ko­na­ni, że po­łą­czy­ło ich uczu­cie na­głe. Pięk­na jest taka pew­ność, ale nie­pew­ność jest pięk­niej­sza. Są­dzą, że sko­ro nie zna­li się wcze­śniej, nic mie­dy nimi ni­g­dy się nie dzia­ło. A co na to uli­ce, scho­dy, ko­ry­ta­rze, na któ­rych mo­gli się od daw­na mi­jać? Chcia­ła­bym ich za­py­tać, czy nie pa­mię­ta­ją - może w drzwiach ob­ro­to­wych kie­dyś twa­rzą w twarz? ja­kieś ,,prze­pra­sza­m'' w ści­sku? głos ,,po­mył­ka­'' w słu­chaw­ce? - ale znam ich od­po­wiedź. Nie, nie pa­mię­ta­ją. Bar­dzo by ich zdzi­wi­ło, że od dłuż­sze­go już cza­su ba­wił się nimi przy­pa­dek. Jesz­cze nie cał­kiem go­tów za­mie­nić się dla nich w los, zbli­żał ich i od­da­lał, za­bie­gał im dro­gę i tłu­miąc chi­chot od­ska­ki­wał w bok. Były zna­ki, sy­gna­ły, cóż z tego, że nie­czy­tel­ne. Może trzy lata temu albo w ze­szły wto­rek pe­wien li­stek prze­fru­nął z ra­mie­nia na ra­mię? Było coś zgu­bio­ne­go i pod­nie­sio­ne­go. Kto wie, czy już nie pił­ka w za­ro­ślach dzie­ciń­stwa? Były klam­ki i dzwon­ki, na któ­rych za­wcza­su do­tyk kładł się na do­tyk. Wa­liz­ki obok sie­bie w prze­cho­wal­ni. Był może pew­nej nocy jed­na­ko­wy sen, na­tych­miast po zbu­dze­niu za­ma­za­ny. Każ­dy prze­cież po­czą­tek to tyl­ko ciąg dal­szy, a księ­ga zda­rzeń za­wsze otwar­ta w po­ło­wie.

- Wiesława Szymborska "Miłość od pierwszego wejrzenia"

[an81]

Osoba, której najbardziej potrzebowałam, nauczyła mnie,

że nie potrzebuję już nikogo.

Że pustka jest domem, do którego zawsze mogę wrócić.

Że ramiona, w których szukałam schronienia,

mogą być zimniejsze niż noc bez gwiazd.

Nauczyła mnie samotności w tłumie,

ciszy między słowami,

odchodzenia, zanim ktoś odejdzie pierwszy.

Pokazała, jak budować mur tak wysoki,

że nawet ja sama nie umiem go przeskoczyć.

Myślałam, że daje mi miłość,

a ona uczyła mnie przetrwania.

I teraz umiem…

Być silna, być obca, być sama.

Tylko czasem w środku coś się kruszy,

i przypominam sobie,

że nigdy nie chciałam się tego nauczyć.