amoonablaze

[amoonablaze]

the constant state of missing something/the severe case of longing/the police of lacanian pretentiousness

twin flame

smoky quartz in wet moss

the acrobat making me laugh out loud all the time

heavy question marks falling down with the rainstorm

barefoot and downhill through the flooded streets

heart burning hellfire, somehow managed to make it double

burning cloud above her head

aerial straps

reading languages I don't speak

ik vond het in de ogen van m′n medemens

befriending a kiddo

amazing hike after the festival

amazing hike in norway

amazing hike after sundown

re-entering the constans with mad honesty and facing the least expected

disappointment in curtains falling/true colors/projections erased

she speaks to me and I burst into tears immediately, unconditionally and fall on the floor with no mercy to my bones i bend i bend i bend i bet this just needs a spark to explode (i want and don't want this spark)

deborah levy

mulholland drive

norway, in general

caravaggio

[amoonablaze]

to frog mermaids and shimmering lakes (2025)

[amoonablaze]

the ghost is in you (2025)

[amoonablaze]

the main June takeaways are: meadow, cartwheels, upside down, Artaud, split between the real and the imagined, split, longing, split, dancing, tell me I'm frozen, the art of adjusting, neverending love, queens of mixed signals, bloody body, meditations in drilling machine, blue August, affection affection

[amoonablaze]

tervetuloa kerrassaan kuvottavaan sieluuni/raging dandelions for the new moon (2025)

[amoonablaze]

tracking everything back, finding the last spark of affection

vasisthasana

welcoming two major personae to my life, letting them unveil the shades of myself, letting them be guides, letting them provide me with answers

ridiculous in berlin

decompression in bg

fighting the urge to poke her again aaaaa

suffering in the world to thicken the plot

hiking and dissecting the occult

soaking the sun up drowning in fresh grass up on the mountain carrying the whole globe on my back

dramatic food extravaganza

enthusiastic means inhabited by a god

burial with a sickle blade around one’s neck

discussing relationship anarchy with an old friend

mimicry continues

letting go! summoning the death willy nilly

mimicry won

DISSOLVING the heaviness in the freezing in the vast in karkonoše among friends

hiking talking

mountainscape upside down laying my back on the favorite rock

[amoonablaze]

feels like i will be crying today

[amoonablaze]

what the hell are you doing to my soul, spring

what the spring are you doing to my hell, soul

(a confessed to me I swam back and forth between awkward shy and joyful funk finally decompressed at sea and it felt the safest unlocked & befriended new type person, how refreshing! dipped deep in the smooth soft cotton candy cloudlike surroundings and enjoyed the mellow more than ever and then got pulled out of this and thrown into a cauldron of the darkest stuff lived through a transcendental act of the body, chat pile, thou then lived through my first ever concert bad trip, also at chat pile lol watched how the amazing light stands against the negatif absolut (two days into the festival and I found myself missing all the brightness) got bored with the mimicry and couldn't find courage to overstep it (so i'm scared and doing it anyway?) met literal angel from heaven and can't stop thinking about her what the fuck experienced another transcendental this time at the north sea, and it felt the safest (norwegian homeland my heart belongs to you), the sea priestess haven't been skipping meals!!! injured butt again long time no see lol danced like mad with the never ending love to the free expression ci care, concern and all the love to the radical negative remembering how two? months back i was rehearsing the tribulation (lobotomy) scenario snowboarding and how it's lost ALL relevance just a second after, is the loss of interest to be grieved?

radical negative vs radical sunshine vs radical withdrawal pick your fighter)

if it goes any faster there'll be an astral disaster

as a distant dream i hover/call all stars to fall for cover

[amoonablaze]

(2025)

[amoonablaze]

zoja (2025)

[amoonablaze]

in soft remembrance of what happened in the cave, in soft remembrance of how it splits and then melts together, morphs and splits again (and the hilarious poetry reading months after) (2025)

[amoonablaze]

infinite laughs and burning your ass

[amoonablaze]

C'est ainsi que l'amour s'allume dans le coeur II (2025)

extremely heavy to focus on anything when my heart's on fire (chronicles aflame)

floating magenta/floating spirals/soft suspension in the water/hardcore suspension on the rope

between the motion and the act

neck-deep in the warmth brought by the blazing tribe

mild disappointment meets massive excitement

ego drop fights the ego trip (ego trap/ego TRUP)

all the blushes

[amoonablaze]

C'est ainsi que l'amour s'allume dans le coeur (2025)

[amoonablaze]

not slowing down with the dynamics and trajectories of attachment

nostalgic thoughts about goteborg (absurd)

money scam rollercoaster with lisa gerrard involved

police dpt experience

dear friend

triangle of goof

amazing inequality and the karmic wheel of torture

alankomaat

emperor

starvation

i am bound to live forever i'm alive enough to save you

[amoonablaze]

słyszę lipcowe cykady. młode.

to nie jazgot, raczej kaskady grzechotu rozchodzące się radialnie, promieniście, schodkowo.

na przestrzał rozwibrowanej łąki łykowatych piołunów, koprów, koniczyn, traw i pokrzyw biegnie ścieżka ułożona z pięciu pasów rozłażących się wzdłuż krzywizny wału szarych herbatnikokształtnych kostek pokrywających zrolowaną w grubą żyłę ziemię szarą pękającą skorupą. wąska. składam ją sobie z odcinków bielących się co kilkanaście metrów pod plamami migoczącego światła. przede mną osiem plam, za mną może dwie. ścieżka pnie się od strumienia w górę, strumień minęłam parę minut temu. po mojej prawej morze chwastów, po mojej lewej góra chwastów, dalej fortyfikacja wielkiej płyty. przede mną cień, a może człowiek. nie potrafię ocenić, czy idzie w tym samym kierunku co ja, czy idzie mi naprzeciw. spowalniam w cieniu, przemykam pod lampami. widzę sylwetkę, nie wiem, czy to człowiek, nie wiem, czy to cień, nie wiem, czy idzie, czy frunie, plamy światła gasną jedna po drugiej, gasną zasnute mrokiem postacie, padam w gęstwinę szorstkich łodyg i miękkich gałązek.

[amoonablaze]

jak jest ciemno to jest strasznie jak jest jasno to jest śmiesznie

w wagonie nie było ani światła, ani ogrzewania

za oknem w poprzek rytmu szczękających torów mrugały czerwone oczy niewidocznych w ciemności wiatraków. prawie unisono - uni-luxem - a jednak z minimalnym przesunięciem, przez co mniej robotycznie, a bardziej niepokojąco drażniąco ludzko

a ludzie jak gdyby czerpali ze wspólnej puli wyostrzonych zmysłów, wzrok in minus, słuch in plus, porozumiewali się szeptem, nawet bliźniacy w polarowych bluzach o trupiobladych buziach zwieszonych nad tabletem pikselowym głosem szemrzącycm kreskówki w niemożliwym w tym hałasie do rozszyfrowania języku, chrupali chipsy pomału i cicho, i ostrożnie sięgali po kolejne nurkując po pachy w paczce tak wielkiej, że utkwiona w zagłębieniu między fotelami wyglądała jak trzeci, dziwny, szeleszczący nieśmiało bliźniak

stara kobieta na wózku od kilkudziesięciu kilometrów siedziała w kompletnym bezruchu. otaczający ją intensywny sterylny zapach zlewał się z intensywnie słodkimi perfumami jednej z koleżanek z siedzenia obok w gładki, plastelinowy wyziew.

dzień dobry, przepraszam to jest moje miejsce, proszę bardzo

po nogach wiało jakby na podłodze stała głęboka kałuża lodowatej wody. dzieciakom stopy marzły najmniej, nie dosięgały do ziemi

pojedyncza zielona lampka nad szklanymi drzwiami rzucała światło niewiele jaśniejsze niż niebo na tle półkola księżyca. trudno było ocenić, czy widoczne gdzieniegdzie głębokoczarne wypukłości to głowy, ramiona, kolana, obicia foteli. podobnie zagadkowe stawały się kształty na tle okien, kurtki i plecaki, głowy i ramiona, cienie przesuwające się po suficie, w jednym miejscu wyraźniej ciemniejsze, bardziej skoncentrowane i nieruchome

między fotelami przebiegły dwie kobiety, pierwsza uciekała, druga rozpaczliwie prosiła ją o coś lub strofowała. nie rozumiałam słów. dudnienie kroków i pęd, który za sobą niosły opadł na kilka minut na wnętrze wagonu warstwą niepokoju

5:41

jasno

czekam na ubera, który miał kosztować dwie dychy i miał przyjechać za dwie minuty i z tęsknotą patrzę jak najlepszy moment na oglądanie wschodu słońca przez okna tramwaju nieuchronnie upływa. uber jechałby tą samą drogą, gdyby jechał. myślę o dwóch ojcach, których obserwowałam mimochodem w trakcie dobiegającej końca, pozbawionej struktury i planu podróży do domu. jeden z celebracją fotografował syna wysiadającego z nocnego na centralnej po odbyciu pierwszej wspólnej podróży wagonem sypialnym, drugi opowiadał synowi, jakie jeszcze rzeczy można robić w czechach i na ostatnim siedzeniu w kolejsce między libercem a szklarską podsumowywał razem z chłopcem pierwszy wspólnie spędzony dzień w krkonošach. naprawdę wzruszające (naprawdę!)

słońce jest już na tyle wysoko, że trudno nazwać ten moment wschodem, ale i tak jest pięknie. rzeka stoi rozlana lustrem.

dziewczyna przd stacją próbuje uchwycić w obiektywie telefonu ledwie przebijające zza betonowych filarów jaskrawe promienie i kubek ze starbucksa ze swoim imieniem i technicznymi kapitalikami napisanym Ty mi się podobasz. kto to napisał?

na ostatniej prostej do domu perfumowaną od środka hybrydkę mija ciężarówka mleczarni reklamująca ser hipokryta.

chyba jeszcze złapię ze dwie godziny snu.