ainsleyneblina

[ainsleyneblina]

"Sylvia Plath."

[ainsleyneblina]

Ben ikiye bölünsem yine yetemem bu düzene

[ainsleyneblina]

I want what they had 😭

[ainsleyneblina]

Üstümde metroda sonsuzluğa giden Misa ağırlığı var yoruyor

[ainsleyneblina]

Rüzgara fısıldadım belki geçer diye. Geçer miydi? Sen öyle demiştin, bende inanmak istedim.

[ainsleyneblina]

Önceden varolan şeylerin şimdi hiç bir değeri yok.

[ainsleyneblina]

Bu şey bok gibi.. daralıyorum. Ölecek gibi. Geçmiyor. Alışıyorum. Yalvarıyorum. Tanrıya yalvarmaktan başka hiçbir şey elimden gelmiyor. Herkes bir anda gidiyor. Şimdi onlar bir toz bulutu bile etmiyorlar.

[ainsleyneblina]

Eskisi gibi değiliz, bunu sende biliyorsun. Artık çabalamayan sen için benim umudum bir fidan tohumu bile etmiyor...

[ainsleyneblina]

Göz altların morardığında tüm düşünceler başını ağrıttığında boş duvarlar birşey ifade etmese bile uzun uzun izlediğinde her bir adımda biraz daha yok olmak isteyeceksin. Hayır, yok etmek isteyeceksin. Ve sonra çaresizce zehirli uykunun kollarına atacaksın kendini.

[ainsleyneblina]

Bir ormana gidip kimsenin olmadığı bir ormana gidip avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum çığlık atıp yeri yumruklayarak ağlamak istiyorum içimde taşımak beni tüketiyor.

[ainsleyneblina]

Karnıma ağrılar saplanıyor istediğim herşey elimden kayıp giderken ben köşeme sinmiş her birinin tek tek gidişini izliyorum. Gitme demiyorum sesim çıkmıyor. Ben sesimi çıkarmadım onlardan gözlerime bakmadı. Artık çabaya dair en ufak istek yok. İzliyorum sadece. Onlar gittikçe ben daha da bitap düşüyorum. Yinede susuyorum işte.

[ainsleyneblina]

İnsanlar nasıl bitek kendilerini düşünebiliyorlar ben ölecekmiş gibi hissetsem bile bir süre sonra susarım tek acıdan ölen ben değilim ya?...

[ainsleyneblina]

Edebi olamayacağım her şeyden nefret ediyorum iyi günler.

[ainsleyneblina]

Saçlarımı kestim gözlük takmaya başladım saçlarım uzadı tekrar kestim bu sefer kahkülde kestim, yazabileceğim kadar çok yazdım hissedebileceğim kadar çok hissettim yeni şarkılar ve kitaplar keşfettim her biri bana birşey kattı belkide. Yeni kıyafetler aldım bir sürü farklı stil yeni insanlarla tanıştım zor oldu belki ama tanıştım sonra onlarda tanıdık oldular ve biraz daha yeni insan, duygularımı törpüledim yeni fobiler ve bazı hobilerin üzerine gitmeler bir sürü film izledim zevk alabileceğim ne varsa yaptım tarih her gün değişiyordu insanlar her yeni yıla kutlamayla girdiler her yeni yıl onlar için bir umut bir başlangıçtı tıpkı bu yıl berbat geçti dedikleri yıllara girdikleri gibi ve ben... ben hala aynı hissediyorum acı geçmiyor beni büyütmüyorda küçük çocuklar nasıl acıyı kaldırabilsindi ki kilo verdim ben hala aynı benim samimiyetim ve soğukluğum tepkilerim sevdiklerim yenilikler her zaman oldu en çokta kendimden kaçamadım değişerek aynaya baktığımda farklı bir kız görüyordum her seferinde ama gözlerimle buluştuğumda orada hala aynı kız vardı kaçamadığım ve saklandığım sevmeye çalışmadığım her şüphe edişim en çok kırdığım kız oradaydı ne değiştirebiliyordum onu nede kurtulabiliyordum.

[ainsleyneblina]

Sana bir tepe gösterecekler. Diyecekler ki oraya çık. Defalarca kez tırmanacak defalarca kez düşeceksin. Yükseğe çıktıkça daha da üşüyeceksin. Ellerinin ve bacaklarının feri kesilecek güçten düşeceksin. Gerekirse sürünerek çıkacaksın o tepeye. Kırıklarınla ve yaralarınla. Önemi yok. Yorulmanın bitap düşmenin, senin bir önemin yok. O tepeye çıkacaksın. Sana iyi misin diye sormayacaklar çıkabildin mi diye soracaklar. Kırıklarına bakmayacaklar. Oraya çıkabilmiş diyecekler. Senin bir önemin yok oraya nasıl geldiğinin bir önemi yok önemli olan onların dediğini yapabilmen çünkü...

[ainsleyneblina]

Ben sadece varım. Nefes alıyorum, bir insanın günlük ihtiyaçları neyse onlari yerine getiriyorum, çalışıyorum ve düşünüyorum. Gülümsüyorum. Bunlar yaşamak mı? Söyle! Yaşamak mı bu? Acı çekiyoruz diğer dünyada unutacağımız bu dünyada ölmemeye yeminliymişcesine acı çekiyoruz. Adil mi bu? Ben hissetmek istiyorum yaşamak istiyorum varolmak istiyorum. İstiyorum ki midemdeki kelebeklerin beni acıdan değilde yaşıtlarım gibi aptal bir duygunun peşinden koşarken bayıltsın. Akıttığım her göz yaşının hakkını vereyim her yorgunluğun bedelini başarıyla ödeyeyim. Yarın yokmuşcasına yaşamak isterdim.

[ainsleyneblina]

Yanılıyorsunuz bayım, çocuklar hissetmek için daha çok küçüklerdi. En büyük hayal dünyası onlardaydı en yoğun hislerde onlardaydı. Onlar sizin kaldırabileceğiniz acıyı kaldırmayacak kadar ufak ve acizlerdi.

Çocuklar onlar stresin ne olduğunu bile nereden bilecekler?