ahzann

[ahzann]

[ahzann]

insan ki anılardan bir buluttur

[ahzann]

17:34

[ahzann]

16:04 🍁

[ahzann]

Çoktan kabuk bağladığını düşündüğüm yaralarım vardı. Yanılmışım.

[ahzann]

gün.

[ahzann]

anlamasam da dinlerdim seni.

[ahzann]

Bahar nedir bilmedim, varım yoğum sonbahar.

[ahzann]

Kaçtığım hüzünler, tenha bir yol güzergahında pusuya yatmış, en hazırlıksız anımda üzerime çullanmıştı..

[ahzann]

Ne diye benim ruhumun ahengini bozdun?

[ahzann]

günler.

[ahzann]

terk etmiş gibiyim sanki kendimi

[ahzann]

Konu��mamak ne iyi, bir bilsen. İnsan elbette konuşmak istiyor; dert yanmak, haklı çıkmak istiyor. Fakat kelimeler insana ihanet ediyor, insan kendine ihanet ediyor.

[ahzann]

12:29 🌿

[ahzann]

Mevsimlerin kıyısında Hangi ruhu arıyorsun her sabah

[ahzann]

Hayal kırıklıklarının ruhumda açtığı büyük boşlukları zehirli bitkiler kaplıyor. Beklemek, beklemek, beklemek ve sonra hiçbir şey olmamış gibi kaldığın yerden devam etmek zorunda kalmak; umut etmek ve her seferinde incinmek, yaralanmak, yaramı sarmak, sarıp sarmalamak, saklamak, saklanmak, sarsılmak, ölesiye sarsılmak kalbimi yoruyor. Sonra aynı yerden tekrar tekrar kırılmak; bir kadının en korunmasız, kuytu yerinden, içten içe kurduğu hayallerinden.

[ahzann]

eğer ben yalnızsam yanılmışsam elimden tut yoksa düşeceğim