adimmolsanolurki - Tumblr blog

[adimmolsanolurki]

[adimmolsanolurki]

[adimmolsanolurki]

[adimmolsanolurki]

''Hayatta yaptığımız her şey, biraz daha sevilmek için değil midir zaten?'"

[adimmolsanolurki]

Herşeyin üstesinden gelirdik be sevgilim

[adimmolsanolurki]

Dünyanın farklı yerlerinde de olsak aynı gökyüzüne bakıyoruz.

[adimmolsanolurki]

Deniz kendine ait olmayanı bir gün mutlaka kıyıya bırakır ..

[adimmolsanolurki]

“Bilirsin beni… İçimde fırtınalar kopsa da, yüzümde rüzgar esmez benim.”

[adimmolsanolurki]

Sadece şu mesaj için tumblr hesabı açanlar nerde?

[adimmolsanolurki]

:)

Sevgili geçmişim, unuttun mu,

biz senle neler neler inşa ettik

sadece hayatta kalabilmek için?

Ne engelleri aştık, nelere direndik,

kaç yoldan sürüne sürüne geçtik...

Birbirimize ışık olduk.

Sen benim ışığımdan, ben senin.

Kaç karanlığı deldik ışıklarımızla,

ama merak etme, biz her zaman bir yolunu bulur ve o ışıkları tekrar yakarız.

Değil mi?

[adimmolsanolurki]

8 aylık kadar bi süreçte yoktum yaşıyodum ama eski ben yoktu bunları birileri görsün beğensin diye yazmicam çünkü herkesin hayatında kötü şeyler olabilir size buraya içimi dökemediğim hayatımı tekrar ve tekrar anlatmaya geldim 8 ay boyunca hayatıma çok insan girip çıktı özlediklerim ama geri dönemiceklerim var ve daha fazlası insanlar tarafından kullanıldım alışık olduğum bi konu zaten insan bazen bi boşluğun içine giriyor ve ordan bidaha asla çıkmıyor bende şuan o boşluğun içindeyim kokusunu bilmediğim bi çocuğu özlüyorum sadece o da değil arkadaşlarım ailem ki ailem denicek bi şey yok ortada çevrem herkesten o kadar sıkıldım ki herşeyi herkesi bırakıp gitmek istiyorum yazdığım şeyler o kadar karışık ki okuduğum şeyleri zor anlıyorum eski ben artık yok herşeye gülen herkesi eğlendiren ben yoruldum çok yoruldum herşeyden herkesten kime anlatmaya çalıssam ya yargılayıp takma derler ya da kendi hayatıyla benim hayatımı kıyaslarlar yazıcak çok kişi var ama anlayan bir kişi bile yok bazılarına saçma gelir ama bu boşluk beni sömürdü kendimi kaybettim bulamıyorum hiç dönüşmek istemediğim bi insana dönüşüyorum yavaş yavaş elimde değil duramıyorum kendimi ne zaman iyi oldum desem her zaman daha kötü oluyorum ölsem diye düşünüyorum ölünce hiçbir şeyin değişmediğini anlıyorum kafam o kadar karışık ki.