a-gs-posts-blog - Tumblr blog

[a-gs-posts-blog]

Ερωτησεις

Κι οταν ολα σταματησουν τι;

Κι οταν ολα σωπασουν τι;

Κι οταν ολα σκοτεινιασουν τι;

Κι οταν ολα χαθουν τι;

Ολα σωπαινουν κι εγω σου ψιθυριζω στο αυτι. Ολα σκοτεινιαζουν κι εγω σε κραταω απο το χερι να μην χαθεις. Και μη φοβασαι το μονο που θα χαθει ειναι το μυαλο μου, και το μονο που θα σταματησει ειναι ο χρονος οταν θα σε εχω αγκαλια. Απο την αλλη πλευρα ομως ολα θα σωπασουν οταν θα σαι μακρια μου και η φωνη μου δεν θα σε φτανει. Ολα θα σκοτεινιασουν οταν δεν σε αντικρισω ξανα. Ολα θα χαθουν οταν χαθεις εσυ και τοτε θα σταματησει μονο η καρδια μου.

[a-gs-posts-blog]

Η ερωτηση

Με ρωτησαν απο που σε ξερω.. Αν ησουν παλιος μου φιλος, γνωστος, ή αν απλα σε εχω ακουστα... Δεν ειπα λεξη... Εμεινα σιωπηλη και απο μπροστα μου περασαν ολα τα σαββατοβραδα που καθομασταν αγκαλια κανοντας σχεδια. Περασαν απο μπροστα μου οι ατελειωτες βολτες τις Κυριακες, τα γελια, οι αγκαλιες, οι εκπληξεις, τα δακρια.

Τελικα εσπασα τη σιωπη μου λεγοντας "οχι δεν τον ξερω, εκανα λαθος". Εγω εκανα λαθος για σενα... Δεν σε ξερω, δεν σε εμαθα ποτε και καλυτερα να μην σε γνωριζα ποτε. Οποτε ναι δεν τον ξερω μαλλον θα τον μπερδεψα με καποιον που ηξερα παλια..!

[a-gs-posts-blog]

Ποσο ανωριμος που ειναι ο κοσμος; Λες πως θες καποιον να σε στηριξει ενω μπορεις να μαθεις να στηριζεσαι στα ποδια σου. Λες πως χρειαζεσαι καποιον να σου πει κατι ομορφο ενω μπορεις να μαθεις να αγαπας τον εαυτο σου. Λες πως σου φταινε οι αλλοι ενω κρυβεσαι πισω απο το δαχτυλο σου. Λες πως σε προδωσαν ενω εδωσες σε λαθος ατομα την εμπιστοσυνη σου. Μαθε λοιπον να εισαι υπευθυνος των πραξεων σου και να υποστηριζεις καθε επιλογη σου μεχρι τελους. Δεν χρειαζομαστε κι αλλους ανθρωπους που κρυβονται αλλα ανθρωπους που θα αποδειξουν πως δεν πειραζει να κανεις λαθη, πως δεν πειραζει να πεις συγνωμη, πως δεν πειραζει να αγαπησεις τα λαθος ατομα. Μαθε να εισαι ο εαυτος σου με οποιαδηποτε συνεπεια ακολουθει.

[a-gs-posts-blog]

Σκεφτεσαι αραγε ποτε οτι μπορει να μεινεις μονος σου;

Με τρομαζει αυτη η σκεψη γιατι επιβεβαιωνει καθετι που μου ειπες οταν εφυγες..."δεν θα υπαρξει αλλος να κανει τοσα για σενα".

Δυο χρονια μετα ειμαι εδω και κοιταω το δρομο που εχω αφησει πισω μου. Βλεπω εσενα να με κοιτας με το ειρωνικο σου υφος σαν να λες "σου τα λεγα". Με στοιχειωνει αυτο το βλεμμα ακομα... Ναι, σε θυμηθηκα ξανα σημερα οχι γιατι με αγαπησες εσυ και κανενας αλλος, αλλα γιατι εγω δεν αγαπησα κανεναν αλλον. Αυτο σε κανει ξεχωριστο το οτι σε αγαπησα εγω, και μεσα στις ανασφαλειες μου σκεφτομαι οσα μου ελεγες... αραγε για σενα ποιος θα ειναι εκει οπως εγω αγαπη μου...;;