4b-leesdossier-thedon

[4b-leesdossier-thedon]

[4b-leesdossier-thedon]

Kaasbollen horror

Dit vrij korte boek gaat over Frans Laarmans. Hij is een klerk bij de General Marine and Shipbuilding Company in Antwerpen. Hij werkt hier nu dertig jaar en eigenlijk bevalt dit hem prima. Hier komt verandering in wanneer hij in een nieuwe kennissenkring terecht komt waar het vooral gaat om geld en status. Wanneer iemand uit deze kring voor hem een sollicitatie regelt voor een baan als groothandelaar durft hij eigenlijk geen nee te zeggen, ook al zou hij dit liever wel doen. In het boek word je meegenomen in de reis van klerk naar koopman. Je ziet hoe Frans zijn verstand verliest door de belofte van het grote geld en hoe hij uiteindelijk met zijn neus op de minder rooskleurige feiten wordt gedrukt.

Door het boek heen loopt een lijn van humor en domheid. Vooral de gesprekken tussen Frans en zijn vrouw zijn enorm leuk om te lezen. Hij, de simpele domme ziel, die probeert om gedegen over te komen. Zij, die precies weet hoe ze de waardigheid van haar man kan behouden maar wel haar eigen zin kan krijgen. De kinderen die zo lekker onstuimig hun mening ten gehore brengen. De mannen wereld wordt omschreven als uiterst vlak met alleen maar oog voor prestige. De stereotypen van man en vrouw komen regelmatig aan de orde. Het mengsel van deze personages en persoonlijke eigenschappen zorgt voor veel vermaak.

Je kunt merken dat het boek een tijdje geleden is geschreven en echte literatuur is. De schrijver nam als uitgangspunt dat hij een boek wilde schrijven waarin elke letter, elke punt, een betekenis moest hebben. Alles in het boek heeft een goede reden om hier in te staan. Dit zorgt voor een verhaal wat zich snel ontwikkeld, zonder al te veel zijsporen. Dit is ook wel te zien in de kleine omvang van het boek. Er lijkt niet echt sprake te zijn van echte karakterontwikkeling bij de hoofdpersonen. Je leert ze niet helemaal kennen maar er wordt vooral een bepaald deel van wie ze zijn belicht. Doordat het boek vooral gaat om een aantal hoofdpersonen en er weinig parallelle verhaallijnen bij komen is het soms wat eentonig. Er lijkt weinig sprake te zijn van onderliggende betekenissen en verbanden die je na een aantal keer lezen pas echt snapt. Qua taal is het boek vrij goed te begrijpen. Er worden niet veel moeilijke woorden gebruikt en in het boek is er weinig sprake van symboliek en beeldspraak, behalve in de inleiding. Er is goed nagedacht over het boek maar het is niet onnodig ingewikkeld.

In de inleiding van het boek wordt geschreven over het belang van spanning in een boek. Er staat dat elke zin de spanning moet verhogen, door concrete aanwijzingen of door het versterken van een onderbuikgevoel. Dit boek is echter niet zo spannend. Je hebt vrij snel wel een idee van wat er gaat gebeuren en er zijn weinig spannende situaties of interacties.

Dit boek staat hoog aangeschreven in de Vlaamse literatuur. Toch was het niet een boek dat zorgde voor die ene component die je vast houdt, die zorgt dat je je boek niet neer wil leggen. Het is een leuk, maar ook wel een simpel, verhaal over een man die gaat handelen in kaas.

[4b-leesdossier-thedon]

Blauw van de andere kant

Ik heb in deze verwerkingsopdracht ervoor gekozen om een stuk te herschijven vanuit een ander personage. Het is uit het boek Blauwe Maandagen en het stukje gaat over het moment dat de hoofdpersoon en zijn vriendin afspreken voordat zij seks met elkaar gaan hebben. Ik schrijf dit stuk vanuit het oogpunt van de vriendin van de hoofdpersoon. De hoofdpersoon is de andere persoon in dit stuk.

   Ik ging naar De Rode Leeuw, waar hij toen ik aankwam al zat. Ik had het gevoel dat alle mensen die op het terras zaten naar mij keken. Dit kwam natuurlijk omdat ik mijzelf heel erg had opgemaakt. Vanmiddag had ik een nieuwe jurk gekocht, een zomerjurk, daarom had ik het een beetje koud maar ik zei dat het alleen zo leek.

Om de stilte te doorbreken vroeg ik aan hem of hij al had gegeten. ’

Nee. En jij?’ antwoordde hij.

Ik schudde mijn hoofd en we bestelden soep.  

Ik vroeg aan hem of hij de jurk mooi vond ’Mooi?’. Hij knikte

’ Wat heb jij vandaag gedaan?’ vroeg ik aan hem.

‘Geen nieuwe jurk gekocht’.

‘Weet je, er is vanochtend ingebroken bij mijn moeder, en eerst zou ze vandaag weggaan naar haar tante in Limburg, maar nu blijft ze thuis om op te ruimen.’

‘Laten we drinken op de 22ste november,’ zei hij.

Daar dronken we op.

‘We moeten afspreken dat we elk jaar samenkomen op tweeëntwintig november, ook als we niet meer samen zijn.’

‘Laten we dat afspreken,’ zei hij.

Ik zei tegen hem dat wij wel iets zouden vinden, dat ik een goed gevoel erover had en dat zo’n gevoel mij nooit bedroog. We bleven in De Rode Leeuw zitten en ik vertelde hem dat ik waarschijnlijk van school ging, omdat het ernaar. Ik had wel aan hem beloofd om beter mijn best te doen, maar ik geloofde daar zelf niet in. Ik vertelde nog veel meer, maar we hadden nou eenmaal al heel veel gesproken. Altijd als we afspraken hebben we alleen maar gesproken, op heel veel verschillende plekken, over van alles hadden we gepraat. Nu zeiden we alleen nog maar dingen die we al tegen elkaar hadden gezegd. Daarom zeiden we uiteindelijk niets meer, ik vond dat een beetje ongemakkelijk, zo niks zeggen tegen elkaar terwijl je in een cafe zit. We dronken alleen, want wij hadden beiden gespaard voor deze avond. Op een gegeven moment pakte ik zijn notitieboekje en ging ik er tekeningetjes in maken. Later schreef hij er tekstjes onder waardoor het een soort stripverhaal werd. Het was volgens mijn mening een goor verhaaltje over Piet die het met kleine jongetjes deed. Ik vond dat hij altijd heel goed was in het bedenken van dit soort verhaaltjes, en hij vond dat ik goed was in het tekenen van obscure mannetjes.

[4b-leesdossier-thedon]

„Het was op enen avondstonde, dat Karel slapen begonde”-Karel ende Elegats

[4b-leesdossier-thedon]

Pas op! Mocro op school

'Beloof je me dat je verder zult gaan waar ik ben blijven haken? Dat je over een paar jaar het Hervormd Lyceum Zuid uit loopt en dat fucking vwo-diploma in je handen hebt?' Enthousiasme en gretigheid kenmerken het debuut van Mano Bouzamour over de enige Marokkaanse leerling op een vwo.

  Zonder Cito-toets was de jonge Samir naar het vmbo gestuurd, maar met de fraaie score die hij behaalde, lag er ineens een ander schooltype binnen zijn bereik. En daarmee een ander soort milieu. In De belofte van Pisa beschrijft debutant Mano Bouzamour de lotgevallen van het Marokkaanse jongetje Samir. Hij groeit op bij ouders die niet kunnen lezen en schrijven in de Amsterdamse Diamantbuurt, de buurt die vaak in het nieuws is vanwege overlast door Marokkaanse jongeren. Het is niet de meest comfortabele wijk om in op te groeien. Samirs broer die tien jaar ouder is, intelligent, muzikaal begaafd en altijd bezig met louche zaakjes, weet dat. Daarom probeert hij Samir te pushen het vwo te doen. Hoe goed is het boek “De belofte van Pisa” nou eigenlijk? De belofte van Pisa is sociaal-realistisch drama met komische passages. De verwarring, het onbegrip maar ook de gekkigheid die een botsing van milieus teweegbrengt, kun je haast uittekenen. Voorbeeld: als Samir zich, met hulp van zijn broer, wil inschrijven voor het lyceum, staan ze toevallig achter een vader die de decaan vraagt: 'Zitten hier ook... Marokkanen op school?' Ander voorbeeld. Als Samir wordt uitgenodigd door de ouders van zijn vriendinnetje om mee te eten in restaurant Le Garage, verschijnt hij in een lange zwembroek en op teenslippers. Broer verdwijnt voor jaren in de gevangenis en komt er pas weer uit rond het eindexamen, waarvoor Samir en zijn blanke vriend Ys slagen doordat ze fraude plegen. Daarna wacht Samir een mooie toekomst als concertpianist. Luchtigheid troef dus, echt verdriet heeft niemand, al noteert Bouzamour ergens: 'Marokkaan zijn, doet soms pijn.' Daarover wil je meer lezen. Bouzamours grote enthousiasme over het wonder dat schrijven is, uit zich in ontelbare vergelijkingen, niet alle volmaakt, sommige overbodig, andere slecht, maar naarmate het verhaal vordert toch steeds treffender. Gretigheid is wat dit debuut kenmerkt. En een enkele mooi-aandoenlijke scène, waaronder die waarin Samir ontdekt dat de enige andere Marokkaan op school de schoonmaker is. Dat is belofte genoeg voor nu. Alleen mist het ijsje erbij nog.

[4b-leesdossier-thedon]

Balans op brengen

.Ik kwam dit jaar uit de zomervakantie en het eerste waar ik aan dacht bij de eerste les Nederlands was: Oh god, weer al die boeken lezen. Maar het zal toch moeten dacht ik ook. 

En zo keek ik terug op mijn leesleven van vorig jaar, waar ik veel verschillende romans heb gelezen. Moderne, maar ook oudere romans. Mijn voornemen was om dan verschillende romans te lezen. Dit beviel mij eigenlijk best goed en het genre wat ik het leukst vond om te lezen was nog steeds als er iets spannends gebeurd. Maar dit jaar wil ik dat anders gaan doen, ik wil meer serieuze boeken lezen, nog wel romans, maar minder spannend. Ik ga kijken hoe dit mij zal bevallen, als dit tegenvalt stap ik zonder moeite weer terug op de spannende romans.

Mijn doel dit jaar wordt dus iets nieuws te proberen en los te laten aan mijn voornemen wanneer het nodig of als er slechte resultaten van uit komen. Het zal toch moeten. 

[4b-leesdossier-thedon]

Ik heb in deze verwerkingsopdracht ervoor gekozen om een stuk te herschijven vanuit een ander personage. Het is uit het boek Blauwe Maandagen en het stukje gaat over het moment dat de hoofdpersoon en zijn vriendin afspreken voordat zij seks met elkaar gaan hebben. Ik schrijf dit stuk vanuit het oogpunt van de vriendin van de hoofdpersoon. De hoofdpersoon is de andere persoon in dit stuk.

Ik ging naar De Rode Leeuw, waar hij toen ik aankwam al zat. Ik had het gevoel dat alle mensen die op het terras zaten naar mij keken. Dit kwam natuurlijk omdat ik mijzelf heel erg had opgemaakt. Vanmiddag had ik een nieuwe jurk gekocht, een zomerjurk, daarom had ik het een beetje koud maar ik zei dat het alleen zo leek. Om de stilte te doorbreken vroeg ik aan hem of hij al had gegeten. ’ Nee. En jij?’ antwoordde hij. Ik schudde mijn hoofd en we bestelden soep.   Ik vroeg aan hem of hij de jurk mooi vond ’Mooi?’. Hij knikte ’ Wat heb jij vandaag gedaan?’ vroeg ik aan hem. ‘Geen nieuwe jurk gekocht’. ‘Weet je, er is vanochtend ingebroken bij mijn moeder, en eerst zou ze vandaag weggaan naar haar tante in Limburg, maar nu blijft ze thuis om op te ruimen.’ ‘Laten we drinken op de 22ste november,’ zei hij. Daar dronken we op. ‘We moeten afspreken dat we elk jaar samenkomen op tweeëntwintig november, ook als we niet meer samen zijn.’ ‘Laten we dat afspreken,’ zei hij. Ik zei tegen hem dat wij wel iets zouden vinden, dat ik een goed gevoel erover had en dat zo’n gevoel mij nooit bedroog. We bleven in De Rode Leeuw zitten en ik vertelde hem dat ik waarschijnlijk van school ging, omdat het ernaar. Ik had wel aan hem beloofd om beter mijn best te doen, maar ik geloofde daar zelf niet in. Ik vertelde nog veel meer, maar we hadden nou eenmaal al heel veel gesproken. Altijd als we afspraken hebben we alleen maar gesproken, op heel veel verschillende plekken, over van alles hadden we gepraat. Nu zeiden we alleen nog maar dingen die we al tegen elkaar hadden gezegd. Daarom zeiden we uiteindelijk niets meer, ik vond dat een beetje ongemakkelijk, zo niks zeggen tegen elkaar terwijl je in een cafe zit. We dronken alleen, want wij hadden beiden gespaard voor deze avond. Op een gegeven moment pakte ik zijn notitieboekje en ging ik er tekeningetjes in maken. Later schreef hij er tekstjes onder waardoor het een soort stripverhaal werd. Het was volgens mijn mening een goor verhaaltje over Piet die het met kleine jongetjes deed. Ik vond dat hij altijd heel goed was in het bedenken van dit soort verhaaltjes, en hij vond dat ik goed was in het tekenen van obscure mannetjes.

[4b-leesdossier-thedon]

Mijn balansverslag

Ik lees weinig boeken. Ja misschien moet ik daar wat aan doen. Maar in ieder geval zijn er bij mij wel een paar boeken langsgekomen het afgelopen jaar. Bijvoorbeeld boeken ik moest lezen voor een opdracht, maar ook heb ik boeken van een andere taal gelezen. Een van de boeken ik heel erg leuk vond was Phileine zegt sorry van Ronald Giphart. Dit boek heeft veel inruk op mij gemaakt om de volgende redenen. Het was zeer grove taal wordt gebruikt, er veel seks in voor komt en er van alles misgaat en dat ervoor zorgt dat alles goed gaat. Een ander boek wat ik wel leuk vond was een Engels boek: Night van Elie Wiesel, het gaat over een jongen die tijdens de tweede wereldoorlog in een concentratie kamp terecht komt maar het wel overleeft. Ik ben het afgelopen jaar een andere leesrichting opgegaan. Meer richting de literatuur kant op. Ik heb hierdoor gemerkt dat mijn woordenschat beetje bij beetje vooruit gaat. Ik vind het nog steeds leuk om een spannend boek te lezen over bijvoorbeeld de 2e wereldoorlog. Maar zo heb ik ook een paar boeken gelezen die veel humor bevatten. Maar de schrijfstijlen waarin dat is geschreven is voor mij wel een niveau hoger geworden. Dit jaar is er dus voor mij geen nieuw favoriet onderwerp aan het ligt gekomen. Mijn favoriete boek op dit moment is denk ik toch wel ’Phileine zegt sorry’ omdat er veel grove taal en grappen worden gebruikt en ik daar heel veel om moest lachen. Mijn smaak is dit jaar vooral naar humor en drama gegaan, in vergelijking wat het tot de afgelopen jaren was, dat was namelijk nog vaak avontuur. Ik ben deze genres erg gaan waarderen, dat kan ook komen omdat ik boeken heb gelezen die heel goed geschreven zijn, maar ik denk dat dit soort boeken bij mij horen. Dit jaar is het mijn doel om meer boeken van een andere taal te lezen, boeken die moeilijker zijn voor mijn woordenschat en boeken waar mijn algemene ontwikkeling beter van wordt. Kortom ik lees dus weinig boeken, maar als ik lees, dan lees ik met veel plezier.

[4b-leesdossier-thedon]

Het elektrische tennisraket op ibiza

We zaten rustig wat te drinken bij de buren totdat het volgende gebeurde. Lilly moest lachen en spuugde cola op Darjan. Darjan was daar zeker niet op gesteld en wat hij toen deed had alleen hij kunnen bedenken. Hij pakte een elektrisch tennisraket en begon Lilly ermee te bedreigen door zwaaiende bewegingen te met het raket in haar richting te maken, elke keer als hij dit deed was een kleine vonk/flits te zien. Lilly pakte van de schrik een paar kussens en begon om zich heen te zwaaien om zich te beschermen, en soms vloog er een kussen richting het hoofd van Darjan. Elke keer als Darjan zo een kussen wist te ontwijken  zei hij hoe vaak hij Lilly nu al had gewaarschuwd en dat zei hij op de volgende manier:’Oke Lilly maar nu krijg je hem echt!’ Hiermee bedoelde hij dat hij Lilly echt met het raket zou gaan raken. En zo ging het wel een kwartier lang door. Maar toen Darjan plotseling op Lilly afstapte dat je gewoon al wist dat Lilly nu geraakt zou worden deed Darjan iets verassend, in plaats van Lilly te raken, raakte hij Dea. Dea schreeuwde vervolgens tegen Darjan hoe veel pijn ze had en Darjan en ik moesten heel hard lachen. Maar wat niemand had gemerkt was dat Lilly stil achter Darjan op de bank was gaan staan met een kussen in haar hand. Toen ik het door het en nog harder moest lachen deed Lilly het, met alle kracht sloeg zij met het kussen het raket uit de handen van Darjan. Het raket viel op de grond helemaal uit elkaar. Wij waren met ze allen aan het brullen van de lach, tot Dea zei dat het raket nog gebruikt moest worden door andere huis huurders en dat hun ouders er niet mochten achter komen. En toen was daar weer de genialiteit van Darjan. We gooien het gewoon over de schutting dan zijn we er vanaf. Het leek een goed idee maar dat was het niet want aan de andere kant van de schutting was een heel natuurveld en daar lag en ligt nog steeds een kapot elektrisch tennisraket.

[4b-leesdossier-thedon]

Phileine fucks New York

In deze roman van Ronald Giphart verteld de hoofdpersoon Phileine over haar met sex en cynisme gevulde trip naar haar vriendje Max in New York. 

Phileine is het hoofdpersonage in het boek ’Phileine zegt sorry’. Phileine is een twintiger die alleen maar cynische gedachten heeft en zeer veel aan sex denkt. Het boek speelt zich voor het overgrote deel af in New York, om precies te zijn in Manhattan. In deze roman maakt Phileine zich binnen 4 dagen compleet onmogelijk en gehaat bij bijna alle vrienden van Max, krijgt ze een relatie met een Amerikaan LT, wordt ze uitgenodigd bij de Late Night Show van David Letterman en komt ze uiteindelijk tijdens het jaarlijkse Aidsgala tot inkeer en zegt voor het eerst van haar leven ”sorry”! In de deze recensie ga ik vertellen over het tempo van het boek, de beledigingen en de grove woorden die het boek erg aantrekkelijk maken. Een boek waar alles fout lijkt te gaan maar toch alles als een puzzel op zijn plaats valt.

Phileine vertelt zelf het verhaal over haar trip naar NY. De trip is een verrassingsbezoekje aan haar vriendje Max. Na veel seksuele uitspattingen, alle gedeeld met haar beste vriendin Lala, denkt Phileine echt haar true love te hebben gevonden in Max. Na hun 1e wilde ontmoeting ”it started with a blow job” zijn ze onafscheidelijk. Totdat Max dus een toneelopleiding in New York gaat volgen. Gaat hun jonge liefde deze tijdelijke breuk wel overleven? Hoe gaan deze twee geile twintigers om met hun monogamie en trouw? Phileine besluit hals over kop naar Max af te reizen om daar onder andere de uitvoering van Shakespeare’s ”rOmEO-n-jULieT by the New York acting academy class 199six”  te gaan zien. Al snel brengt deze zeer seksuele versie van dit beroemde toneelstuk haar aan het twijfelen. Is het nou normaal dat haar vriendje ligt te flikflooien op het podium? Max noemt het reality acting en probeert Phileine nog gerust te stellen. Maar de twijfel slaat toe en donderende ruzies zijn het gevolg. Erg leuk om te lezen en het grove taalgebruik is prachtig. Als lezer geniet je van de beledigingen die Phileine iedereen naar het hoofd smijt. Zo krijgt bijvoorbeeld de moeder van een klasgenootje van Max de volle laag: ”Uw onderkin irriteert mij mateloos. God wat een verschrikkelijke bal doelloos vlees. Mijn broer zou spontaan klaarkomen als hij die dikke haverzak onder uw gezicht zag.” Super grappig zijn de terugblikken van Phileine naar haar jeugd met haar losgeslagen aan drank en sex verslaafde moeder. Later in het verhaal blijkt dat Phileine toch veel heeft aan de wijze levenslessen van haar moeder over bijvoorbeeld ”liefdestrouw en sextrouw”. Het hele verhaal explodeert letterlijk zodra Phileine bij de 2e uitvoering van rOmEO-n-jULieT het niet meer kan aanzien dat Max daadwerkelijk op het podium sex wil gaan hebben met zijn tegenspeelster Joanne. Op het hoogtepunt, vlak voordat Max zijn stijve penis bij Joanne naar binnen wil schuiven schreeuwt Phileine het uit: ”JA , ZO IS HET WEL GENOEG !!!” Daarna ontwikkelt zich een rollercoaster van gebeurtenissen, emoties, verwarringen, ruzies en overspel. Het boek leest lekker weg en zal veel glimlachen op de gezichten van de lezer doen toveren. Phileine wordt in ieder geval wereldberoemd in NY door haar explosie bij de toneeluitvoering, maakt ruzie met wie ze maar wil, eindigt alleen in een suite van het beroemde Waldorf Astoria hotel en gaat daarna toch weer met Max naar het Aidsgala. Hoe gaan deze onervaren lovebirds met deze emoties om? Hoe hebben de levenslessen van Phileine’s moeder invloed op haar beslissingen? Hoe gaat Phileine om met haar twijfel en haar haat tegen alles en iedereen? En hoe komt het zo ver dat Phileine uiteindelijk ”SORRY” zegt op een podium naast de wereldberoemde Gloria Gaynor?

In deze roman laat Ronald Giphart de onzekerheden van twintigers zien. Laat hij zien hoe grof, snel gebekt en keihard bijdehand meiden kunnen zijn. Maar tegelijkertijd hoe kwetsbaar en onzeker. Het snel te lezen verhaal, vol lekkere sex verhalen van Phileine, haar vriendinnen Lala en Gulpje, en niet in de laatste plaats haar lachwekkende moeder is een heerlijk boek om in een weekend te lezen. De avonturen in New York, de terugblikken naar haar tijd met haar vriendinnen en de vele harde beledigingen zijn erg leuk om te lezen. Giphart’s taalgebruik is uitdagend en spannend te gelijk. De opbouw van het verhaal naar het hoogtepunt is prachtig en uiteindelijk valt alles op zijn plek voor Phileine wanneer zij fluistert ”Sorry dat ik besta”  

Phileine zegt sorry Ronald Giphart 1e druk oktober 1996

[4b-leesdossier-thedon]

Brief aan Leonie (keuzeopdracht boek 2)

Kristen van op Heusden Amsterdam

Beste Leonie,

Ik schrijf je deze brief omdat ik de laatste tijd steeds meer bewondering voor jou heb gekregen. Met verbazing en afgrijzen heb ik grotendeels jullie verhaal en het proces van Thomas gevolgd in de media.

Eerst wil ik me even aan je voorstellen. Mijn naam is Kristen van op Heusden en ik ben 40 jaar oud. Ik ben sinds acht jaar gescheiden van Frans. Ook ik heb helaas geen kinderen.

Ongeveer tien jaar geleden heb ik grote problemen met Frans gekregen. Na enkele maanden bleek dat hij een dubbelleven had en vreemd ging met een drugs verslaafd meisje. Hij stal veel geld van mij om voor dit meisje drugs te kunnen kopen. Later zijn ze samen spoorloos verdwenen naar het buitenland. Ik bleef alleen en zonder geld achter. Politie en justitie heeft mij nooit kunnen helpen al het gestolen geld terug te krijgen.

Ik schrijf je deze brief omdat ik het ongelofelijk knap en moedig vind hoe jij achter Thomas bent blijven staan gedurende deze zware tijd. Alle bewijzen en getuigen wezen erop dat jouw man Thomas verantwoordelijk was voor de verdwijning en misschien wel moord van dit meisje Jenny. Steeds meer aanwijzingen en feiten stapelden zich op en maakten van Thomas de absolute hoofdverdachte. Hij werd zelfs gezien door een getuige toen hij de bewuste avond met dat meisje op zijn naar binnen ging. Later kwam hij alleen naar buiten. Hoe is het mogelijk dat jij in zijn onschuld bent blijven geloven? Hoe heb je het kunnen opbrengen om ondanks alle tegenwerking van de politie je zo vast te bijten in je eigen onderzoek?

Toen ik door Frans bedrogen werd en er steeds meer geld verdween was ik volledig uit het veld geslagen en direct alle vertrouwen kwijt in hem. Ik kon niet meer goed nadenken functioneerde niet meer goed op mijn werk en wantrouwde iedereen om mij heen. Ik werd een kwetsbaar, nerveus wrak.

Uiteraard speelde op de achtergrond ook de kinderwens een grote rol. De jaren daarvoor wou ik dolgraag een kindje van Frans. Maar hoe kon ik nu nog verlangen naar een baby van een man die ik wantrouwde en die waarschijnlijk vreemd ging.

Ik wil je laten weten dat jou doorzettingsvermogen, je vertrouwen in Thomas en je jacht op gerechtigheid een voorbeeld kunnen zijn voor heel veel mensen. Door jou onderzoek naar bijvoorbeeld het eten van de ratten bleef de mogelijkheid open dat Thomas inderdaad niet een moordenaar is. Door jouw strijd tegen de politie en tegen onrecht heb jij je man gered.

Ik had in deze situatie nooit zo kunnen functioneren en zo kunnen blijven nadenken. Vandaar deze brief waarin ik je wil laten weten dat ik je een fantastische vrouw vind. Ik hoop van harte dat jullie een prachtige toekomst tegemoet gaan en dat jouw kinderwens snel in vervulling komt.

Veel liefs Kristen van op Heusden

[4b-leesdossier-thedon]

Fimpje bij gedicht

https://youtu.be/8z_QZckyh1M

[4b-leesdossier-thedon]

Zou jij het Morelli principe gebruiken

Je bent zestien jaar oud en krijgt te horen dat er in Nederland en vreselijk ongeluk gaat gebeuren, zou jij dan het Morelli Principe gebruiken. Dat is nou dus precies wat Adam doet in het boek ‘Het Morelli principe”, geschreven door Laura en Simon Burgers, als hij in de nesten zit en er niet meer uitkomt. Ik ga in deze recensie zeggen en beschrijven hoe goed dit boek is vanwege de goede spanningsopbouw, informatie voorsprong die goed is beschreven en de personages die goed zijn beschreven. Dit boek is dus geniaal geschreven.

Ten eerste is dit boek goed omdat het een hele goede spanningsopbouw heeft. Een voorbeeld hiervan is het moment dat Adam, de hoofdpersoon van het boek, wordt achtervolgd in Rotterdam, hij zit in de auto met twee bewakers en die bewakers krijgen ruzie en je voelt al aankomen dat er iets spannends gaat gebeuren. In dit geval dat hij weg rent uit auto waarop een hele achtervolging scene volgt. De opbouw wordt zo goed beschreven dat je al op het puntje van je stoel zit voordat er iets gebeurd is.

De informatie voorsprong, die op een moment voorkomt, is zeer goed beschreven. Dat is in het begin van het boek, Adam brengt een bezoek langs aan een gevangenis om een interview af te nemen met Ernst Bosboom voor een schoolkrant wedstrijd. Daar krijgt hij te horen dat er iets vreselijks gaat gebeuren. Terwijl in het tweede hoofdstuk Adam en Wicky, Wicky is het na Adam het belangrijkste personage in het boek, net te horen krijgen dat ze niet meer bij de schoolkrant zitten vanaf het volgende jaar. Ze willen via die wedstrijd bij de schoolkrant blijven. Dus vragen ze een interview aan met Ernst Bosboom die wordt geaccepteerd. Je weet dus al dat het interview gaat plaatsvinden en de manier hoe dat is geschreven is een erg goede manier, die ik niet vaak tegenkom als ik aan het lezen ben.

En ten slotte zijn alle, maar dan ook echt alle personages die meer dan vijf minuten aan te pas komen heel goed beschreven, zoals de crimineel in dit boek, Camiel Snyders wordt beschreven als: 38 jaar oud, een succesvolle jonge ondernemer, houdt van snelle auto’s, dure pakken, ziet eruit als een vrouwenversierder, heeft vrolijke ogen, een gebruinde huid, onnatuurlijke witte tanden en heeft nauwelijks een kin. Ik bedoel dus niet perse het uiterlijk van het personage maar ook het innerlijk van het personage.

Dit boek is dus geniaal geschreven, omdat de spanningsopbouw gewoonweg fantastisch is, in het begin van het boek is er een zeer goed beschreven informatie voorsprong en de personages zijn, ook al komen die gene niet al te lang voor in het boek, zijn goed naar voren gebracht. Daarom is dit boek geniaal geschreven. Dus als je dit boek wilt lezen, maar je kan het niet vinden gebruik dan het Morelli Principe.

[4b-leesdossier-thedon]

De vele kanten van Kees

Een kleurrijk persoon, ja zo kan je hem wel noemen. Ik ken niemand die niet iets geks met hem heeft meegemaakt. Kees is geliefd maar soms ook gehaat bij zijn omgeving.

In zijn jonge jaren zag je al dat hij een gozer met lef was. Zo werkte hij bij de juwelier op Schiphol en hij wist met zijn charme, blonde haren en blauwe hypnotiserende ogen passagiers van over de hele wereld in te pakken. Dat wil zeggen: geen klant verliet de tax-free shop zonder een horloge of mooi sierraad aangeschaft te hebben.

Ook in het prive leven van Kees ging het hem soms voor de wind maar ook heeft hij slechte tijden in zijn relaties met vrouwen gekend. Dat vrouwen hem geregeld de deur wezen is niet zo gek als je je bedenkt dat hij deze vriendinnen heel vaak bedroog.

Als Kees in de kroeg was, dan zat hij nooit in een hoekje. Hij wist altijd iedereen avond aan avond aan het lachen te maken. De humor was waarom mensen hem zo’n fantastische vent vonden. Niemand kon eigenlijk boos op Kees worden. Op moeilijke momenten maakte Kees een geweldige grap en iedereen hing weer aan zijn lippen.

Deze leuke, grappige, aardige, soms bedriegende Kees zal zijn leven nooit beteren.

[4b-leesdossier-thedon]

Bitch

Daar stond ik dan, tegenover mijn Natuurkunde docent die mij vertelde dat ik mijn ex-vriendin niet zomaar een bitch mocht noemen. Zij was niet van dit soort taalgebruik gediend. Wel gaf ze aan dat je dat soort dingen best mag denken maar niet moet noemen.

Terug naar het begin van de Natuurkunde les. Toen we op de gang aan het wachten waren op onze docent, kwam er een goede vriend van mij uit de klas van mijn ex-vriendin naar mij toe. Hij vertelde dat zij mij graag wilde spreken. Ik vertelde hem dat ik dat niet wilde. De reden dat ik dat niet wilde was omdat ik boos, heel boos op haar was.

De dag ervoor had mijn ex-vriendin het uit gemaakt met mij. Diezelfde dag stond ze bij het hek met andere jongens te flirten. Vanaf dat moment besloot ik dat ik nooit meer iets met haar te maken wilde hebben. Ik ben altijd lief, vriendelijk, eerlijk en trouw aan haar gebleven.

Het incident vond dus plaats tijdens de Natuurkunde les. Zij bleef maar aandringen om met mij het een en ander uit te praten, waarop ik vervolgens zei dat ik niet met een bitch meer wil praten.

Na schooltijd liep ik met een trotse blik naar huis.

[4b-leesdossier-thedon]

Bucketleeslist voor jaar drie!

Dit jaar  heb ik veel gelezen voor mijn begrippen. Namelijk weel verschillende soorten genres en talen, waar ik het verschil in heb leren maken.

Ik heb niet veel geleerd van de literatuur, behalve dat ik met nieuwe genres heb leren kennen. Ook ben ik boeken op een andere manier gaan lezen dan dat ik in de eerste deed, ook omdat ik andere soort boeken ging lezen. Mijn eerste Engelse boek vond ik zeer leuk om te lezen, omdat ik in Afrika was en het boek speelde zich ook af in Afrika dus dat vond ik erg leuk. Ik heb nog geen nieuw favoriet onderwerp ontdekt. Ik denk dat het Engelse boek tot nu toe wel mijn favoriete boek is of de aanslag, want ik vind oorloog boeken hele erge spannende en meeslepende verhalen. Ik ben niet echt een bepaald genre gaan waarderen, bij mij draait het erom dat het boek goed leesbaar is en dat je er niet door heen moet komen. Mijn smaak is ook niet echt veranderd, ik ben wel andere boeken gaan lezen. Ik had mij niet echt voorgenomen om bepaalde soorten boeken te gaan lezen, maar wat ik wel wil doen is van mijn favoriete genre afstappen en meer echte literatuur gaan en kijken of dat mijn stijl, ik denk zelf van wel Dus ik ga dit jaar afstappen van het genre waar ik twee jaar enorm van heb genoten en leesplezier van heb gehad en kijken of ik een nieuw genre kan vinden dat ik kan waarderen.

[4b-leesdossier-thedon]

Dood of blind, wat kies jij?

Stel je voor je bent slechtziend en je komt terecht in een overval die eindigt met een moord, hoe  bang voel jij je dan, als je daarna ook nog wordt gevolgd en bijna wordt dood gereden? Dit gevoel is precies het gevoel van Manon in het boek de Ooggetuige van Simone van der Vlugt. Het boek gaat over de slechtziende Manon die had gehoopt dat haar slechtziendheid haar leven kon redden maar ze kwam bedrogen uit.

http://www.amboanthos.nl/boek/de-ooggetuige-en-het-bosgraf/

De Ooggetuige is een een geweldig boek want het is heel spannend. Er gebeurt namelijk van alles nadat Manon de overval overleefd had. Zo wordt zij bijvoorbeeld bij een stoplicht door een van de daders, die eerst dachten dat ze blind was, bijna doodgereden. De daders zijn erachter gekomen dat ze niet blind was maar slechts slechtziend. Dit verandert haar leven op verschillende manieren. Ook dit is een voorbeeld citaat dat Manon enorm wordt bedreigd: ’Ik schrik me lam als iemand opeens achter me staat. Eerst denk ik aan een grapje van Rutger, maar die greep om mijn arm is te stevig en de stem die in mijn oor fluistert klinkt dreigend”. ”Dus je kunt wél zien. Kop dicht over ons tegen de politie, begrepen? We weten je te vinden!’’ Zegt een van de daders. ’Hij haalt de zijkant van zijn hand langs mijn keel en dan is hij verdwenen.”

Zoals je dus kan lezen is Manon de hele tijd in gevaar, en de spanningsopbouw is eigenlijk heel kort. Hier staat ze gewoon bij haar vrienden en dan ineens wordt ze vastgegrepen terwijl je het niet verwacht.

Dus dit is een geweldig boek want het is spannend. Er zijn bij wijze van spreke elke bladzijde spannende momenten in dit boek. Dus als je dit boek nog niet hebt gelezen, ben je waarschijnlijk blind!