Don't wanna be here? Send us removal request.
Text
Karel Glastra van Loon: De passievrucht
Wat zou je doen als je als een 45-jarige man met een zoon van dertien en een dode vriendin hoort van de dokter dat je al je hele leven onvruchtbaar bent? Daar gaat dit boek, de passievrucht, nou over.  Ik vind dit een dramatisch boek, waarin veel ingegrepen wordt op het verleden: Toen het leven nog zo mooi was.
Het leven van Armin Minderhout wordt na een vruchtbaarheidstest in het ziekenhuis met zijn vriendin Ellen compleet over hoop gegooid. Hij blijkt namelijk al zijn hele leven een afwijking te hebben, waardoor hij onvruchtbaar is.  Armin raakt hierdoor compleet in de war.  Zijn vriendin Ellen wil namelijk dol graag zwanger van hem worden, maar dit is niet het ergste. Want na dertien jaar blijkt hij niet de vader van zijn ‘zoon’ te zijn, maar iemand anders. Alles waar hij in geloofde blijkt een grote leugen te zijn. Armin wilde vanaf die dag maar één ding: te weten komen wie de biologische vader van Bo is. Dit wordt bemoeilijkt doordat Bo’s moeder, Monika, al tien jaar lang dood is. Armin kan het dus niet zomaar achterhalen en weet zich geen raad. Hij vraagt aan Ellen, die destijds Monika’s beste vriendin was, om raad. Die kan hem helaas niet verder helpen. Armin besluit zijn ontdekking voor Bo te verzwijgen en hem in het ‘waan’ te laten dat hij zijn vader is. Armin gaat op onderzoek uit en graaft in het verleden van zijn overleden vriendin. Er borrelen altijd steeds meer vragen op bij Armin, die vragen maken hem dan soms gek, waardoor Armin zich soms eigenaardig gaat gedragen, vooral tegen zijn vriendin. Er onstaat vaak ruzie tussen die twee en ook begint Armin teveel te drinken in de kroeg. Ondanks alles vergeet Armin zijn doel niet om de vader van Bo te vinden. Hij gaat als eerste naar Monika’s ex, Robbert Hubeek toe, om de vragen of hij hem verder kan helpen met zijn zoektocht en of hij eventueel Bo’s vader zou kunnen zijn. Maar Robbert blijkt een rare man te zijn, die allemaal rare verzonnen seksuele verhalen vertelt tussen zichzelf en Monika. Dit brengt Armin nog meer in de war. Ergens weet hij dat dit niet klopt. Hij vertelt dit aan zijn beste vriend Dees. Dees brengt hem op het idee wie de volgende mogelijke ‘dader’ van Bo kon zijn: De huisarts van Monika. Dees had Armin wijs gemaakt dat dokters vaak intieme relaties hebben met patiënten. Armin schraapt dus al zijn moed bij elkaar en ondervraagt de dokter, maar zoals je kunt verwachten ontkent de dokter dat hij de vader van Bo is (wat ook zo is). Deze gesprek eindigde in een ruzie tussen Armin en de dokter en Armin liep woedend de dokterspraktijk uit, maar hij is er wel van overtuigd dat de dokter geen intieme relatie gehad heeft met Monika. Als laatste bezoekt Armin Niko Neerinckk, een oud-collega van Monika. Met een smoes weet hij zich binnen te praten bij de vrouw van Niko en raakt aan de praat met haar. Hij komt onder andere te weten dat de zoon van Niko en zijn vrouw ook Bo heet en wanneer de vrouw hem foto’s laat zien van haar kinderen, ziet hij een foto van Monika in het foto-album. Armin is ervan overtuigt dat Niko de vader van zijn Bo is en wil hem daarmee confronteren, maar Ellen weet hem te overtuigen dit niet te doen. Uiteindelijk komt Armin doormiddel van een brief te weten dat zijn vader eigenlijk de vader is van Bo en dat hij en Bo eigenlijk halfbroers zijn.
Dit boek is geschreven in de ik-vorm. Er wordt in het verhaal veel ingegrepen op flashbacks wat het lezen interessant voor me maakte. Ook wordt gewone Amsterdamse spreektaal gebruikt in het boek wat ook vlot las. Wat mij als eerste opviel aan het boek is dat er een aantal seksscénes heel gedetailleerd worden beschreven. En ook speelt overspel een grote rol in het verhaal.  Ellen ging namelijk toen Monika leefde weleens vreemd met Armin en  uiteindelijk is Monika vreemdgegaan met Armin’s vader. Wat mij ook opviel was dat het  stadsleven in Amsterdam ook heel goed voorkwam in het verhaal en je de situaties makkelijk kan herkennen, zoals ‘De tram schokt en schudt opnieuw hevig. In de bocht van de spui verloorze bijna haar evenwicht. Met één hand pakt ze mijn jas vast en trekt zichzelf in balans.’ Dit is heel kenmerkend als je in Amsterdam op een drukke dag de tram neemt. Verder  vind ik dat je wijze levenslessen uit het boek kunt halen. Zo moet je als individu niet helemaal meegesleept worden door je omstandigheden. In tegenstelling tot wat de hoofdpersoon van dit verhaal wel deed. Ook kan ik eruit trekken dat overspel niet niet goed is voor de mens.  Zoals je uit dit verhaal kunt halen is een mensenlevens verwoest door de overspel die is gepleegd door een vrouw.
Jeffrey Amoa-Abedu Klas 3A
0 notes
Text
Odysseus; een man van verhalen
Imme Dros, Odysseus; een man van verhalen, Amsterdam in 1994, 4e druk
 Motivatie boekkeuze
Ik heb voor dit boek gekozen, omdat ik erg geinteresserd ben in de griekse mythologie en mijn interesse is groter geworden door de lessen Latijn en Grieks. Toen ik dit boek in Lezen voor de lijst zag, wilde ik het graag lezen.
 Korte samenvatting
De hoofdpersoon is de Griekse held Odysseus. Hij is de zoon van Laertes en dat is een afstammeling van de Griekse oppergod Zeus. Zijn vrouw Penepelopia en zijn zoon Telemachos spelen een belangrijke rol in het verhaal. Ook de goden spelen hele belangrijke rollen in het verhaal. De belangrijkste goden in het verhaal zijn Athene, Zeus, Aphrodite en Poseidon. Het verhaal speelt zich af in het Oude Griekenland in de tijd van de Trojaanse oorlog en daarna. Odysseus staat bij velen bekend als de man van vele listen. Het enige dat het boek vertelt over zijn uiterlijk is dat hij  fel rode haren had en dat hij er niet erg sterk uitzag. Omdat Odysseus over een uitzonderlijke slimheid beschikte,  werd hij gevraagd door  de Griekse legeraanvoerder Agamennon om mee te doen met de Trojaanse oorlog.  Dat was een belangrijke gebeurtenis in het verhaal. Eerst wilde Odysseus niet mee. Om die reden verborg hij zich en vermomde hij zich. Hij werd op een gegeven moment toch gevonden en moest meedoen met de tienjarige Trojaanse oorlog. Toen hij wegging, liet hij zijn vrouw en zijn zoon achter. De godin Athene was de beschermgodin van Odysseus. Toen Athene keek hoe het in de Griekse stad Ithaka ging met Penepelopia, zag zij dat Penepelopia lastig werd gevallen door honderden mannen, die Penepelopia wilden beminnen. Ze met haar trouwen om haar schoonheid en om haar rijkdommen. Athene informeerde dit vervolgens aan Telemachos en hij berichtte dit nieuws aan zijn vader. Onderweg naar zijn vader maakte Telemachos heel veel verschillende avonturen mee. Zo werd hij onderweg overvallen door Cyclonen. Cyclonen waren monsters met 1 ogen. Ook liet de godin Aphrodite hem verliefd worden op Helena, de vrouw waar de Trojaanse oorlog omging. Toen hij eindelijk zijn vader had bereikt, werd zijn vader woest en vertrok gelijk naar Ithaka. Maar onderweg was de reis niet gemakkelijk. Odysseus werd overvallen door nimfen die wat tegen hem hadden. Ook liet de god Poseidon hem schipbreuk leidde, omdat hij nog boos op Odysseus was. Toen hij met Telemachos eindelijk Ithaka bereikten, verzonnen ze samen een list om de honderden vrijers te doden. Telemachos liet echter een boogschietwedstrijd houden en de winnaar die met de boog van Odysseus door 12 bijlen kon schieten, mocht met zijn moeder Penelopeia trouwen. Niemand lukte het om zelfs de boog te spannen. Odysseus die zich vermomd had als zwerver mocht ook de boog proberen te spannen. Dit lukte en hij schoot de pijl door alle 12 bijlen heen. Vervolgens schoot hij de pijl door de kelen van een paar mannen. Er brak toen een gevecht uit, maar de honderden mannen hadden geen wapens. Dus doodden Odysseus en zijn zoon Telemachos stuk voor stuk alle mannen die daar toen aanwezig waren. Vervolgens liet hij de lijken opruimen door de slavinnen. Odysseus overtuigde Penepoleia vervolgens dat hij Odysseus was. Hij vertelde haar de dingen die alleen hij wist. Penepoleia werd ontroerd, want ze verlangde zo erg naar hem, en ze had heel lang op hem gewacht. Odysseus vertelde alles wat hij had meegemaakt tijdens de oorlog aan Penepoleia en toen Penepoleia en Odysseus eindelijk weer bij elkaar.
 Mijn mening van het boek
Ik vond het een interessante boek. Het boek bleef namelijk niet de hele tijd bij één onderwerp maar ging vrij vlot door de gebeurtenissen heen. Ook vind ik de Griekse mythologie sowieso al interessant. Ik vond het perspectief waarin het is geschreven verfrissend. Het boek is namelijk in de ik-vorm geschreven, maar het de ik-vorm is steeds iemand anders. Wat ik vervelend vond was dat ik de namen van sommige mensen niet wist, maar gelukkig stond er een soort verklarende woordenlijst achter in het boek als je de namen vergeten was. Wat is spectaculair vond, was de bloedige scene op het eind van het boek en door de details was het heel spannend. Ik raad je het boek aan!
1 note · View note
Text
Het boek van Bod Pa
Quintana, Anton, Het boek van Bod Pa, Amsterdam 2010 (6e druk)
Motivatie van mijn boekkeuze
Ik keek op de website lezenvoordelijst.nl. Het boek van Bod pa zag ik toevallig helemaal boven aan staan. Toen ik wat informatie over het boek las, kwam ik erachter dat het boek het boek bekroond is met de Woutertje Pieterse prijs en de Gouden Uil. Dit wekte indruk op bij mij en besloot ik voor dit boek te kiezen.
Samenvatting
Het verhaal speelt zich af ten tijde van Marco Polo  en gaat over een jongen genaamd Perregrin dat op de steppen van Centraal-Azie (trema op de) leeft met zijn ouders. Hij lijkt een gewoon jongetje, maar het enige probleem is dat hij steeds zijn been blijft breken. Steeds als hij holt of springt breekt hij zijn been en kan hij niet meer doen. Zijn rijke vader heeft al vele sjamanen laten komen om te proberen zijn zoon te genezen, maar geen van lukte het om Perregrin genezen te krijgen.
Als laatste hoop laat zijn vader een oude vriend, Bod Pa, komen. Deze sjamaan is mysterieus, eigenwijs, hij loopt mank en is blind. Bod Pa komt niet alleen naar hun kamp, hij wordt vergezeld door een wolf en een raaf. Iedereen vindt hem vreemd en ook Perregrin. Het jongetje is sceptisch. Bod Pa vertelt rare en vreemde verhalen en heeft de raarste manieren om iemand beter te maken. Zo moet Perregrin een kauw uit een nest halen, waarna Bod Pa de poten van het beest breekt. Hij vertelt dat dit moet, zodat de kauwen ouders helende kruiden gaan zoeken en Perregrin het vogeltje vervolgens moet opeten zodat hij deze kruiden ook binnenkrijgt. Ze komen vaak terug bij de boom, maar nooit horen ze meer iets van het kleine vogeltje. Op het eind blijkt dat deze dood is gegaan en nu verteerd wordt door mieren.
Daarnaast heeft Bod Pa de neiging lange reizen te maken die nergens naar toe voeren. Zo vertrekken ze op een dag naar de wandelende heuvels. Als ze daar eenmaal aangekomen zijn, vertelt Bod Pa dat hij opzoek is naar de niersteen van een draak. Hij haalt een vage grap met Perregrin uit, zodat het lijkt of hij aangevallen wordt door een draak. Toch heeft Bod Pa een heel grote invloed op Perregrin gehad. Alles wat Bod Pa deed was niet voor niets geweest. Bij een lange reis door de steppen liet Bod Pa Perregrin ontdekken dat het breken van zijn been alleen maar gebeurde omdat hij bang was dat het nog een keer zou gebeuren. Dat is de belangrijkste gebeurtenis in het verhaal. Vanaf toen kon Perregrin weer alles doen wat daarvoor niet lukte. Perregrin wist hijook zeker: Bod Pa is een ware genezer.
Mijn mening over het boek
 (..., wrevelig) 'Op die manier kan alles wel bestaan.'
‘Als je dat maar weet’
Over dit kon bijvoorbeeld over dit stukje moest ik heel erg peinzen. Het komt uit een gesprek tussen de sjamaan en zijn leerling. Het boek is mooi poetisch (trema op e) verteld ,maar soms ook moeilijk te begrijpen. Het verhaal wordt ook met diepzinnigheid en humor verteld. Door het boek ben ook aan het denken gezet. Veel dingen die Bod Pa vertelt, hebben een filosofisch achtergrond. Er zitten ook diepere betekenissen achter zijn woorden. Zo prikkelt hij automatisch het denken. Bod Pa en Perregrin gingen bijvoorbeeld ook op reis zonder te weten waarheen. Dat levert wijsheden op als: 'De zin van het leven willen begrijpen, dat is de wind in een doosje willen doen.' 'Zo weet ik er nog wel een paar,' antwoordt Perregrin.
Dit was mijn boekrecensie!
5 notes · View notes