17v06

[17v06]

romantik sevgilim demeyi çok isterdima ama arpamı az veriyor üstüne laf edince ger zaman güzel söz duyarsan ne anlamı kalır diyor beni ikna ediyorsun her defasında bal gibi yiyorum ha bunlara kanacak kadın mıyım asla ama benimde işime gelmiyor değil hani. konu yine senden açılmışken deli divane eden hatta benim gibi bir gurur abidesini kapısına kul köle eden adam, geldin yolun yönüm şaştı elim ayağım kitlendi, sağım da solum da sen oldun elimde ayağımda sen oldun. sana daha önce hiç dile getirmedim ama sen çiçeksiz mezarıma karanfil oldun, harabe bir evi andıran beni nasıl ayağa kaldırdın inan bilmiyorum. sessizliğimi fısıltı sayıp beni anladın, bir lafı bin defa söylettim yine binbiri söylemeye gocunmadın, geleceğimi benden çok düşünüp baba edasıyla nasihat veriyor ben sözüne itimat etmeyince pes etmiyor defalarca ağzımı yüzümü sike şike öğretiyorsun. anlatsam lügatıma sığmazsın be adam, bana kaypak bir ilişki yaşatmadığın adam gibi yanımda yürüdüğün için sana minnettarım.

[17v06]

9 Haziran'da olan kavgamızda içimden dedim bu defa bitti geçer gider dediğimiz kavgaların sonuna geldik ayrılık vakti ama bugün bakıyorum da kavgamızın sebebini dahi hatırlamıyorum. geçen yine kavga ediyoruz bitti daha senle işim olmazlara getirdin lafı 5 dakika sonra yaklaştın pervasızca, nazlandım "bitirdik artık bana yaklaşmazsın" dedim Elif'in polata dediği gibi daha iyisini duymak için yoksa o ayaklar bende ne arar amadeyim sana.

seninle olan her anım hayatımı sana adayacak kadar güzel ama kavgamızı edip birbirimizi delice kırdıktan sonra yine birbirimize sığındığımız anların bende tabiri yok. her kavgamızda bir adım senden bir adım benden birbirimizden kopmayacak şekilde bitsin nice senelere nice kavgalara nice öpüşlerine sevgilim.

[17v06]

kamçım cilvemdi cilvem de bir tek sana işliyordu ha senden başkasına ne bu söz yakışırdı ne de benim cilvem orası ayrı mevzu

[17v06]

406'ncı günden sesleniyorum sana, nefret ediyorum senden orospunun çocuğu tırnaklarımı göğüs kafesine geçirip kalbini yerinden söküp çıplak ellerimle paramparça edecek kadar nefret ediyorum. türlü oyunlarıma kanıp beni yücelttiğin ve benden bir canavar yarattığın için nefret ediyorum, bir tek seni sevmemi isteyecek kadar bencil birisi olduğun için senden nefret ediyorum, her seferinde kolumu kanadımı kırıp gitmeme izin vermediğin için nefret ediyorum ve sana benzediğim senin gibi takıntılı şizofrene dönüştüğüm için kendimden de nefret ediyorum.

[17v06]

her şeye bağışıklık kazandı bu gönül sana da kazanır elbet

[17v06]

duyguları yitirilmiş bir sevdanın ipuçlarıydın yer yer aradım, tattım sevdim gördüm bildim duydum yandım, sevdikçe kanadım kanadıkça sevdim .

sözlerinden önce gözlerin yakınca beni anladım seni sevdiğimi, konuşmadan kavradım seni dokunmadan kavruldum teninde.

çok şey kattın kalbime gömdüm seni en ücra köşesine, orada yan orada kal orada sev orada öl. hep kal hep yan hep sev ve orada öl.

[17v06]

duyguları yitirilmiş bir sevdanın ipuçlarıydın sen ama ben ipin ucunu kaçırdım

[17v06]

bu gece daha da uzaklaşıyorum sanki senden geçmişinden, geleceğinden. hüznüme ortak olamadığın günler olacak ne yazık üstelik tek sana hüzünlenmek isterken ben. gereksiz endişelerini de aldığın her şeyi geri verir gibi kapının önüne bırak çünkü o kapıyı sana açma. lakin giderken biraz ses çıkar benim için geldiğini belli et, benim kapımın önünden son kez benim için geçişin olacak, yalandan dahi olsa sevineyim.

sabah saatlerinde gelme, ben her kavgayı sabahına unuturum sabahları ayrı bir umut dolu olur içim, beni en iyi sen bilirsin o yüzden sabahın köründe çıkıp gelme. dedim ya işte beni en iyi sen bilirsin ama o gün bilmiyormuş gibi yap mesela perdeyi aralayıp sana baktığımı bilmiyormuş gibi yap eğer biraz dahi olsa beni en çok bu adam biliyor dersem daha çok bil isterim, beni tek bilen sen kal isterim, veda etmene değil beni artık bilemeyecek olmana dertlenirim.

olur da delirir kapıyı başıma yıkmak ağzına geleni söylemek için can atacak olursan sakın gelme başlarız küfüre başlarsak zaten duramayız önce bir yerleri kırarız sonra elimiz yüzümüz kalmaz ama kavga ediyorsak en sonunda barışacağız demektir, çoğu kişinin aksine de kavga etmek bizim için sevgi göstergesidir hoş kimse anlamaz, anlamasınlar zaten ikimizi bizden başkası anlıyorsa orada sıkıntı var demektir.

sen benim yerime de düşünürsün, son defa düşün ve her şeyi vereyim ben gururluyum ayaklarına girme bilirsin altında kalmaz bana param olduğunda alırız diyerek aldığın bilekliği dahi veririm. ve olur da sesine dayanamaz kapıyı açarsam arkana bakma çek git, eğer gitmezsen bir adım daha atarım sana izin verme çek git.

9 haziran 03.15

[17v06]

bir gun geldi mesela parmaklarimi saclarinda gezdiremedim. sonra ince ince gitmekten bahsettin bana.

kisaca senin minik dudaklarina buse konduramayacagimi, senin karsinagecip

seyredemeyecegimi,

ellerinin buz kesen yerlerinden tutamayacagimi, sana sarılırken o nefret ettiğim sigara kokusundan kurtulduğumu, ufak tefek gecer gider dedigimiz kavgalarimizin sonuna geldigini, gunesimin seninle dogmayacagini yildizlara bakamayacagimizi,

ozledigimde soyleyemeyecegimi, merak etmek icin sebebim olmayacagini, yersiz kiskancliklarimi artik yapamayacagimi, sesini dahi unutacagim kadar uzun bir hiclik surede konusmayacagimizi ve uzulmemin yersiz oldugunu soyledin bana o gun.

artık 4 kere seni seviyorum diyemeyecektim sana, bu beni cok yaraladi..

simdi o kisacik cümleden bana geriye kalan, cigerime defalarca saplanan gerceklerdi. icimde bu bitmeyen sizi, yillar once ki kabuk baglayan yaralarimin oyulmasi oldu.

ve senin o edebiyattan eksik olan kisa cumlen, bu her gune senin icin uyandigim siktigimin hayatinin onemini yitirdi.

sen giderken elimdeki sigaranin kulunun yere dusmesini bekledim olduğum yerde aklimi mesgul etmeye çalıştım cunku dusunursem delirirdim. bana evim ol diyen birisinin o evin enkazinda beni birakip gitmesi kadar zalim bir yer dunya.

ve yoksunluga alismam bu dunyayi tersine dondurmek kadar zor.

[17v06]

ey o zalim kirbacini sakagima vuran celiski, elini tutunca dagilan kalabalik, sesindeki sırça dolu sessizlik, kiskandigim ince sigara, tren raylarindan sana uzanan yol, yitirilmis bir sevdanin ipuclari, boynundan omzuna dökülen saçlar, öykünen dudaklar ve dokulen son sozler.

simdi delsin gecsin bagrimi zehirli bir ok gibi hiç dert etmem, onca kişinin yokluga karismasi,

miladi dolan sevdalar, silahin soguk namlusunun dayandigi alnım ve kasitli olumler.

ellerimdeki o uzanma hissi, kolladimdaki sarma, dudaklarimda islanma, burnumda ki o koku..

bitmeyen vedalar gibi, kasitli olumler, kanimin cekilmesi, sigaramdan dokulen son kül, kolladimda ki sen izleri gibi.

dusunceler ile boyanan o duvar, ezberledigim sokaklar, 5 dakika oturduğun bank, Soğukta kalmis gibi titreyen kalbin, ucu bucagi karisan sakallarin..

sana gelirken takildigim calilar ve sen sanilan sanrilarim.

[17v06]

duygulari yitirilmis sevdanin ipuçları gibi...

yıllar once ama hiç eskimemis, hic eksilmemisde. dilekler biraktim yollarina, bana dönersin diye.

en hassas noktalarına degebiliyordum seni öperken, opmekten daha fazlasiydi belkide. sıcaktı tenin ama o son anlarda bir o kadarda sogudu.

dokdundugum her yerinde farkli bir ten bulurken seninle sevismek zordu belkide. urkutucu, soguk, izbe ve terk edilmis bir odada suc işliyor gibi hissettirdi. katil gibi...

oysa elini tutunca bile dagilirdi kalabalik,

silinirdi butun sozcukler hafizamdan.

sen bir cocuktun ben elindeki balon, savrulur gibiydim.

zamanımız hep kisitliydi bizde ayni anda 4 kez seni seviyorum derdik.

artik 4 sayisi daha anlamli bir sayi benim icin. dudaklarina degen sigarayı kiskanirken bile, ciğerlerine işlemesini dusunmek zehir gibi ölüm kaynagi olabildi benim için.

sonra gitmekten bahsettin bana, hep bahsederdin ama bu gidis diğerlerinden cok farkliydi. ölüm gibiydi. bende morga yatırılmış bir ölü beden...

sana gelen zarara bile dusman kesilirken gitmeni izledim.bana en cok zarari veren kisiye zarar gelmesine katlanamadigim icin etrafına soluk renkli cicekler dikmekten baska carem kalmamisti.

elvadalarlardan dikilen soluk cicekler.

[17v06]

dokdundugum her yerinde farkli bir ten bulurken seninle sevismek zordu belkide. urkutucu, soguk, izbe ve terk edilmis bir odada suc işliyor gibi hissettirdi. katil gibi...

[17v06]

sana gelmeye ramak kala gitmekten bahsettin bana, tutunacagim tek dal olarak sen kalmisken. gitmekten bahsettin kaburgalarıma saplanan agrilara ragmen, huysuz sancilarima rağmen, gozumde çığıran nağmelere rağmen.. üstelik hiç bu kadar gitmemisken benden.. gitmekten bahsettin bana.

[17v06]

sen sanilan sancilarimla oturuyorum bir bankta. gozlerim suç islemis gibi kaygili, nereye koyamayacagimi bildigim ellerim dolaniyor gibi sozlerime. sensizlik sarmis dort yanimi ama hala bekler gibiyim seni ayni bankta... yalandan avutmalar var, solan bir cicegi ölü topraga tekrar eker gibi. bencilce ama ümitli.. görüntüler var zihnimin bir kosesinde, gözümden silip atamadigim, sesleri kisiklasan ama kulak tirmalayan turden.. geri dönülmez yollar bıraktık birbirimize, silahin tetigini çekmek gibi.. alin catimiza dayanan soguk silah gibi.

saklimda olan benim bile dokunamadigim yerimdesin. tirmalasan dahi acitamadigin , kanatsan dahi yaralamadigin.. saklimdasin hala. ucu bucagi olmayan dusuncelerim seninle bogusurken, sana gelmek icin actigim o ucurumun sonundan atlar gibiyim. üstelik ölüm dahi korkutmuyor beni, korktuğum tek sey korkusuzlugum. sen benim korkularimin korkusuzlugu..

[17v06]

ey o zalim kirbacini sakagima vuran celiski, elini tutunca dagilan kalabalik, sesindeki sırça dolu sessizlik, kiskandigim ince sigara, tren raylarindan sana uzanan yol, yitirilmis bir sevdanin ipuclari, boynundan omzuna dökülen saçlar, öykünen dudaklar ve dokulen son sozler.

simdi delsin gecsin bagrimi zehirli bir ok gibi hiç dert etmem, onca kişinin yokluga karismasi,

miladi dolan sevdalar, silahin soguk namlusunun dayandigi alnım ve kasitli olumler.

ellerimdeki o uzanma hissi, kolladimdaki sarma, dudaklarimda islanma, burnumda ki o koku..

bitmeyen vedalar gibi, kasitli olumler, kanimin cekilmesi, sigaramdan dokulen son kül, kolladimda ki sen izleri gibi.

dusunceler ile boyanan o duvar, ezberledigim sokaklar, 5 dakika oturduğun bank, Soğukta kalmis gibi titreyen kalbin, ucu bucagi karisan sakallarin..

sana gelirken takildigim calilar ve sen sanilan sanrilarim.

[17v06]

evrenin en korkak adamini seviyorum ben. bende yaralar acan bir adami seviyorum. inancım kalmamisken hiç bir seye kalbim yitirmisken benligini, kalbimden daha beter olan ellerim yara bere icindeyken yine en kirik dali bulup ona tutunmusum.

seni sevmek zor değildi ama bu mezarima zalimce tek bir cicek koyup giden belirsizlik.. gogus kafesimdeki ucu bucagi olmayan yariklari doldurabildi.

seni sevmek icin mecnun olmani beklemedim, benim icin daglari asmayacagini,40 yil gecse beni beklemeyecegini,

yaralar acsam kabuk kabuk aciya

dayanamayacagini, ölsem delirmeyecegini biliyordum.

seni sen oldugun için sevmek tutkularin en arsiziydi benim icin.

hiç bir seyden korkmayan ben o gun korkak bir savaşci olmak istedim. sen yoksunlugu icinde olecegimi bilsem dahi gitmek istedim. ve istemek şakagima vuran kırbaç gibi yakti gecti tum benligimi. o gun anladim seni sevmemek sevmekten daha zormus. seni icimden atmak

kalbimi yerinden söküp atmaktan daha zormus. en buyuk yenilgimsin, kacamadigim o bağımlılık saatlerisin, sagir birisine söylediğim sarkisin, sir dolu defterimdeki son yapraksın, kapisi olmayan evsin, ezberimden cikmayan görüntüsun.

ve biz seninle sevgilim manzarayi bozan iki agactan farksıziz.

[17v06]

korkuyorum ve korku kalbime dayanan silahın namlusundan cikan kursun kadar izbe bir yolda büyüyor.

korkum sana korkum bana korkum bize korkum hayata korkum yeniden umitlenisime korkum hayallerimin enkazinda bir kez daha kalmaya

korkum sevilmemeye

korkum gitmene.

bunlari yazarken bile icimde ya giderse düşünceleri var cigerim sizliyor ve bu sizlama o gune dönememi sagliyor.

o zifiri karanlık sogunu, icimdeki sen koydugum yerlerde hissediyorum.

ellerim titriyor nefesim kesiliyor öluyorum. ve bu ilk ölüşüm degil iste bu yuzden korkularım.

kendi kanimla boyadigim duvarlara donmem, zihnimdeki binalarin tek tek devrilmesi, bogazimdaki kalan heveslerimin boynuma halat yapmasi,

altimdaki duran o sandalyenin dusmesi.

korkularimin korkusuzlugu..

yanimdayken bile seni özlüyor olusum hani boyle derlerdi de inanmazdim ama insan oyle bir yere geliyor ki yanindayken ozluyor, ozleminden cigerinde kentler biriktiriyor, kalbinde kabuklar yaratiyor. ve gitmeni dusunmek dahi telafisi olmayan izler birakiyor kollarimda.

bastan belliydi bu yolun sonu bile bile yürüdüm. sana gelmek o ucuruma gitmekten cok daha kolay geldi. ve ben bu yolun sonunu, son radde kanser hastasinin ölümünü bekleyişi gibi gözlüyorum.

ama bu sefer yıkılırım, bir kez daha düşersem daha da kalkamam, aglayamam ve aglayamadikca icimdeki volkanlardan küller biriktiririm, bu sefer olmaz dayanamam, sen gidersen kotu bir insan olurum, her seye son kez daha inancimi yitiririm. ve bu son sandalyenin ayağımın altindan cekilmesi olur.

ama gideceksin bunu son gunlerde daha fazla hissediyorum. belirsizlilerimiz itiyor beni bu cukura.

ve bu cukur senin goz altlarindan daha derin.

herkesten kiskanirken seni teselli sebebin olan insana gidebileceginden korkuyorum. cunku gidersen yikilir tum binalar, hucrelere tikilir butun insanliklar, ciceksiz kalir mezarliklar, rengini yitirir o begonvil..

gittin.24 Ağustos 13.09