#ЖА

[panmikola]

"Портрет Клементины (г-жа Альфонс) Карр" (1845).

Анри Леман (Франция, 1814 - 1882).

[mariakarpinskaya]

Мощная охрана у нашего индийского дома. Ни физические, ни астральные сущ...

[unhonestlymirror]

Я, коли бачу, як "білоруси" прибирають цю червоно-зелену тряпку з біо: - А што случілась?🥺🥺🥺

[jellyloveru]

кзфкин в таблетках - лучший друг <3

[cubzikbuilds]

Столько приятностей накидали, что жа пост захотелось сделать :D Если что, тот пост был первоапрельской шуткой и никто ничего закрывать не собирается У меня слишком много планов на будущее подрастающего поколения х)

Не смотря на обиду на Райана, Руби всё продолжает тянуться к нему и вечно хочет проводить время вместе Главное, чтобы в будущем она не попала в такие же отношения D:

Рассел не разрешил третьего ребёнка, но Регина не растерялась :D На самом деле курицы нужны д��я кое-чего, позже всё увидите ох уж эти времена, когда Вульф держал куриц для того, чтобы их есть

Новых соседей успела заценить и Бан-Ши (надеюсь, её так зовут, а то я уже все имена позабывал х))

О, а вот и наш новый арендатор ..Следящий за Эсмеральдой?

Вообще в последнюю квартиру заехала целая семья и в честь новоселья они решили собрать всех соседей на обед /симс такой симс и пришло 1,5 сима, которые не хотели сидеть за столом от слова совсем/

Теперь по соседству живут и дети, так что Райан и Руби нашли новых друзей

Но у животных как обычно было интереснее х)

Естественно детям сидеть со взрослыми не захотелось и они быстренько под шумок убежали на площадку недалеко от дома

Что-то пошло не так и Райан решил стать задирой :D

Но вовремя подоспел папа с великом и усмирил пыл :D

Их вайб 🤌🏻🤌🏻

Скомкано и сумбурно, но это всё что у меня есть, уж извините х) Не знаю, когда наконец смогу нормально поиграть в своё удовольствие, потому что у меня то нет времени, то желания играть, а вот посты делать хочется всегда

[sifu-kisu]

THE WEAPON OF THE DEITY THAT GOES INTO HISTORY * - "THE WHEEL OF FIRE AND WIND"

When it comes to the weapons "Wheel of Fire and Wind" or the fenghuo moon ( ору), people immediately remember the deity of Nechi, who possesses immense abilities.

The hometown of Nezha - Tangu, Tianjin, Dagucou, where in modern history war ships of allies of Britain and France were shot down. Now Tianjin Xingan is one of the five largest ports in China. It is said that Nache was only seven or eight years old when he worshiped the holy Tao deity Tai Yi as his teacher. He learned from him the wonderful science of magic in the use of natural elements as well as ways of owning different weapons. He is also called the Octopus Nechja. It is believed that you cannot leave your hands empty, so Master Daos Tai Yi gave him eight types of weapons: one hand holds the Qiangkun Tuan weapon ( ль), or the "trigram ring of Qian and Kun", the other hand holds the Huntian Lin ( тому) or the "Matter Mixing the Sky", another hand holds a bar of gold jing zhouan ( ),), and with two hands holds a weapon of Huotsian ( )) or "spear with a fiery blade". And three free hands perform such functions: one hand held a blanket of sacred fire of shenhuo zhao ( жа), and the other two held the yingjian ( д) or the Ying and Yang Sword.

Many of his weapons spread around the world: the most popular of them are the Huociang ( из) or the "spear with a Flaming Blade" and the Ying Jian ( ём) or "Ying and Yang Sword". It is believed that a piece of silk fabric of the mixed sky is owned by the martial arts demon Su Huazza ( е), but the cost of golden brick bars is too high to be used in the world. Working with a shenhuo zhou ( ш) blanket is quite difficult and lost. But here's an object-weapon called fenghuo moon ( 火) or "wheel of wind and fire" found a use in the bagua style, which will be discussed later.

Along with the bagua zhang weapons, bagua fenghuo lun ( 子) or "the wheel of eight trigrams of wind and fire", it contains many pairs of unique and secret weapons, such as: ziu yuanyang yue ( )) or the "tangerine duck axes of Tzu and Wu characters", bagua ziu jijua yiang zhui ( н) or “chicken claws of eight triggram characters Tzu and Wu Yin and Yang", bagua golen jian ( голя) "sick knife eight trigrams" and other pair, small and secret weapons. All of these species are quite ancient, and many of them have been summarized, processed, and complemented by the creator of Baguazhang Dun Haichuan ( Все). The Baguachian weapon "Wheel of Fire and Wind" or fenghuo moon ( О) is a ring with a diameter of about 30 cm. Three quarters of the rings have blades inside and out, and one quarter has a hand-grip handle. There are special tips on each end of the handle. n. "snake spear" with blades on both sides, with sharp ends, they are about 70 cm long, 3 to 4 cm wide and about 1 - 2 kg weight.

There are many types of these weapons (see. Click here: @TAG). There are options when there is a "half-moon"-shaped blade inside the ring, there are options when there are many "teenage blades" and many other options at the edges of the ring. Often these different variations were used in different Dao chiao sects, from here the appearance of these species can be traced in Baguachiang, so it is likely that Dong Haichuan has already used much of what was known. However, in a variant typical of Baguachians, there are these snake-shaped blades going in different directions from the circle itself.

The fenghuo lun technique ( нь) is extremely dangerous and difficult (out of an unusual form) for the performer itself and is not usually learned by all in Baguachiang, but only by those who have attained high mastery of gunfu and ude ("fighting virtue") and are mastered after the basic material of the system has been passed.

They can be used to perform technical actions such as: qi ( про) "stab like a stud", tza ( () "punch", tiao ( е) "lift", chuan ( ствия) "walk through", gou ( их) "hook", hua ( () "cut-scratch", with the wheel or disk itself, lun ( 钩) can mo ( тере) "scrub or cut", la ( пере) "tighten", hua ( пом) "cut", kan ( зу) "chop", pai ( е) "hit", tao ( кан) "throw" or "roll-put on", ge ( за) "mow-cut", suo ( ") "lock", na ( пай) "grab-hold", dai ( () ""belt-grab", then ( )) "support from below", is ( вать) "cut" and others. The technique of using the "Wheel of Fire and Wind" is also unique because its unusual shape can catch what is called out of the blue (chuci bui / 胜不 ).) and cannot be safe and defended (fanbu shenfang / за不 出).

The practical use of the fenghuo moon ( со) is based on the harmonized work of the feet (t. e. movement technique), whole body work (shenfa / ке) and directly the bagua palm technique (t. e. basic work in the making of 8 palms). In order to use this type of weapon, you need to have a strong and refined back, strong hands and precise eyes, and use it carefully, so it requires serious practice. Each hand holds a circle, it flies up and down, turns and spins, moves wavy and folds unexpectedly, twists and drills, constantly strikes vertical and horizontal blows. The "Wheel of Wind and Fire" is constantly moving together and in harmony with the movement of the whole body, which changes with the disks. The shape is like a colorful phoenix, it is elegant and beautiful, and in its diversity, it is like a dragon!

Today, the weapon "Wheel of Fire and Wind" or fenghuo moon ( .) is so-called, on the brink of extinction. Rarely you see him in action. And those who practice with him today are mostly followers (chuanzhen / ним人) of the Tai Yi Men sect ( эн) or "Lord Tai Yi Gate". Therefore, I hope our modest labor will not let it disappear completely and it will reborn like a Phoenix (fenghuan / ф) and dance like a Dragon (moon / /).

P.S.:

Article "CHINESE DEITIES: NEZHA / Я /": https://www.facebook.com/groups/baguamen/permalink/3828269237195459/

[jinyuexj]

"Привет, ну как там учёба?", или небольшой рассказ о том, как у меня проходит неделя перед экзаменами.

Начиналась эта неделя прекрасно: в понедельник я досдала все домашние работы по 江苏方言与文化 и сдала предпоследний экзамен по физре. Во вторник я прорешала экзамен по 计算机 на 78 баллов из 100 (при том, что максимум я могла набрать 80, т.к. не делаю теоретическую часть) и отправила экзаменационное 读书报告 (бук ревью) преподу по диалектологии.

И это стало моей роковой ошибкой.

Поясню: этому преподавателю я изначально понравилась, потому что я сидела на первой парте, смотрела в рот, старательно переводила учебник и после урока подходила с вопросами. Я была твёрдо намерена получить за этот предмет высокий балл, потому что от этого зависит моя стипендия, а по некоторым другим предметам преподы на говно изойдутся, но не получишь ты нормальный балл. Так вот...

Домашки я ему тоже в итоге написала прекрасно (ещё бы, я над ними днями и ночами сидела и по три раза вычитывала, а там текст на 3000 иероглифов). И вот вчера, во вторник, случается шутка. Мне приходит сообщение:

Пропущенный вызов

Ладно.

Как будет время, позвони, есть вопросы по твоей домашней работе.

Кто твой куратор?

А перед этим я ещё с парнем поругалась (не своим, парнем другой девушки, который все полгода ходил со мной на свидания, а недавно огорошил тем, что в феврале женится и вообще, как я смела до встречи с ним спать с другими, не может он доверять такой девушке, и вообще, я курю! фу). В общем, эмоциональный фон был так себе. Ну и, значит, звоню я ему в ответ, в панике: что случилось, какие вопросы, дядя, умоляю.

На что он мне отвечает: твоя домашняя работа написана слишком хорошо.

Я думаю, обалдеть претензии пошли. Это что же мне, похуже их писать? Немного испугалась, что препод замети�� несколько предложений, которые там буквально из книги cntrl-c + cntrl-v. Начала оправдываться, мол, да я сама писала, да сто процентов, да я так старалась и т.д. и т.п. Как в итоге оказалось, преподу понравились моменты, которые я отмечала и мои собственные рассуждения, поэтому он спит и видит, как я пишу ему научную работу (в Китае они все идут на имя препода и ему за это полагаются выплаты). А этот препод ещё и на парах постоянно про "вы можете провести исследование" талдычил!

(Тут я пожалела, что скрыла от него свои моменты в вичате, я бы хотела посмотреть его посты. Уверенна, он каждый день выкладывает фотографию грустную с подписью "день 572 как мне никто не написал научную работу").

После этого мой маршрут был моментально перестроен, и "да вы что, жа я сама, я старалась" превратилось в "да куда мне, да там все из книги, да я вообще китайский не знаю!"

В общем, наш 班主任 ему был нужен, чтобы они в следующем семестре добавили мне в расписание его предмет и я писала ему научную работу (которую не пишут на бакалавриате до четвёртого курса, но его это вообще не останавливает).

Единственное меня радует: в офисе мне когда-то на повышенных тонах заявили, что мой китайский отстой и я никогда не вывезу учёбу с китайцами, домашки и тем более не потяну стипендию. Пусть теперь выслушивают, какая я молодец, и как препод хочет, чтобы я ему до четвёртого курса написала статью /роняет микрофон/.

ваша милая (и иногда умная, видели?) девочка с трассы.

[ilovetranslating]

Кино - Раньше в твоих глазах (Раней у тваіх вачах)

Раньше в твоих глазах отражались костры, Теперь лишь настольная лампа, рассеянный свет. Что-то проходит мимо, тебе становится не по себе. Это был новый день — в нем тебя нет.

Раньше в твоих глазах отражалась ночь, Теперь, когда за окнами ночь, твои глаза спят, И вот на рассвете ты не заметил, как начался новый день. Ты до сих пор в старом — там нет никаких преград

Раней у тваіх вачах бачылі кастры. Цяпер жа настольная лямпа рассейвае святло. Штось ідзе міма цябе, табе становіцца не па душы. То быў новы дзень - цябе ў ім не было.

Раней у тваіх вачах бачылі ноч. Цяпер, калі за вокнамі ноч, твае вочы спяць. І вось на досві��ку ты не бачыш пачатак новага дня. Ты дагэтуль у старым - думкі туды ляцяць.

[mao-11-blog-blog]

Вчера, 18.11.2024, был долгий, суетливый, утомительный день, неожиданно завершившийся пьянкой (почти).

Разбудили рано, в половине седьмого, так как Т отправляла Ю на учёбу, и делала это слишком громко. Я попытался уснуть, но получилось плохо. Ворочался часов до восьми или около того, потом всё же встал, так как сна не было. Но это оказалось ещё хуже - было ощущение, будто я уже двое суток не сплю, усталость, работать невозможно, мозг не работает, даже пошатывает.

Поэтому я всё же снова лёг спать, чтобы хотя бы пару часов вздремнуть до того, как мы с Т поедем на её работу и не только. Но только я лёг - как кто-то из соседей начал очень громко сверлить стены, и я даже понял - штробить. Судя по всему, это на втором этаже начали делать ремонт, в той квартире, в которой жила та самая бесячая многодетная семья алкоголиков и тунеядцев.

Ну ладно, кое-как уснул, но проснулся скоро, и хотя состоян��е было получше, но могло бы быть и лучше.

Собрались, поехали с Т. Доехали без пробок, и приехали рановато, так как ей только к двум часам. Так что прогулялись от Калинина до Ленина пешком. Потом Т предложила посидеть у неё на работе, пока она будет снимать очередного поэта в свой последний рабочий день. Говорит - недолго, минут двадцать. Но я не горел желанием там сидеть, так что пошёл прогуляться.

И гуля почти два часа, потому что там дело двадцатью минутами не ограничилось, ахах. Но погоды стоят неплохие, около ноля, хотя и ветер холодный, так что нормально.

Сначала прогулялся до "Лавки художника", там потрогал бумагу и всякое, купил недорогой скетчбук, но скорее для того, чтобы с пустыми руками не уходить. Потом вернулся к работе Т, но она ответила, что ещё не всё. Так что я прогулялся по скверу. И в какой-то момент понял, что состояние у меня ужасно не выспавшееся, просто валюсь с ног. Так что зашёл в "Вилку-ложку", взял чай и просто посидел минут с двадцать. Наконец, Т написала, что освободилась, так что я пошёл к ней на встречу.

Решили пообедать в Гастрокорте. Но не пошли туда пешком, как обычно, а поехали на метро - слишком уж навалилась усталость. Там прошлись по вещам, которые никогда не пробовали - взяли в одной бургерной бургер (обычный, ничего особенного за 550 рублей, да ещё и с осколком косточки, который чуть не выбил мне пломбу), Макнчиз с говядиной (прикольный, но тоже довольно обычный вкус) и Баблти (вот это прикольная херня, конечно, теперь понимаю, почему у нас расплодились баблтишные, и почему вся молодёжь их пьёт).

Потом прогулялись пешком до Калинина, там сразу на автобус и домой. На удивление, доехали достаточно быстро.

Т заранее договорилась, что поедем в "Крылья" к ЖА, которая поставит укол, так что мы быстро добежали до дома, взяли лекарство, и на автобус, который как раз шёл. Решили, что пёску выгуляем уже позже.

Но тут ЖА написала, что давайте посидим, выпьем, все дела. А то сто лет не встречались уже вот так. И я вроде не хотел, ведь только вчера сидел. Так что сказал, что посидим с часик, да поедем домой.

В общем-то, так и получилось - посидели пару часов, наговорились, попили всякого немного. На удивление, не было обычных разговоров о недостатке денег и прочем низменном - разговаривали о путешествиях, еде, немного об играх и прочем. И я не был пьяна, а лишь немного.

На автобус опоздали, так что обратно пешком. Но тут недалеко, так что прогулялись по свежему воздуху.

Дома взяли пёску, прогулялись, зашли в ВБ по просьбе Ю, а потом я зарулил в КБ, взял маленькую некрепкую настойку, чтобы догнаться (ахах, бл).

Наконец, пришли домой, и остаток вечера ничего не делали. Пил, смотрел всякое, делал ничего. И в первом часу лёг.

Такой вот день. Находил 24,5 тыс. шагов - далеко не рекорд, но такое последний раз было месяц назад.

Пил настойку Т+/-

[bardeban]

Як жа мне не хочацца пісаць вынікі, таму што я яшчэ больш не хачу думаць, што ўвогуле гэта быў за год, таму давайце коратка, чыста па арт-штуках. Маляваць стала менш, таму што прыйшлося ў пачатку вясны тупаць працаваць офіснай працай на поўны працоўны дзень, але хаця б раз у месяц нешта рабіла. Прагрэс замарудзіўся, але, калі параўноўваць з мінулым годам, то ўсё вельмі нядрэнна. Затое паспрабавала для сябе шмат новых штук: драўляныя брошкі і акрылавыя брэлкі. Сам па сабе гэты досвед мне вельмі зайшоў, нягледзячы на тое, што самі брошкі і брэлкі нікога ў прынцыпе не зацікавілі ў параўнанні з іншым мерчам, і мне гэты факт ані не засмуціў. Яшчэ я пачала новы скетчбук (файналі) ііііііі "барабанны дроб" зрабіла раскадроўкі на першы міні-комікс (дай езу, каб не закінула)

[panmikola]

Художественная подборка дня:

🎨 Гюстав Жан Жаке (1846-1909)

Гюстав Жан Жаке был художником портретной, жанровой и акварельной живописи. Жаке был учеником Бугеро и настолько восхищался своим наставником, что никогда не искал другого. Следовательно, на ранние работы Жаке оказал влияние Бугеро.

1. "Белокурая красавица" (XX в.)

2. "Любовное письмо" (XIX в.)

3. "Прогулка в парке" (XIX в.)

4. "Портрет дамы в розовом" (XIX в.)

[drakulabielaruskaj]

19-га жніўня

Дзёньнік Міны Марэй

19-га жніўня. – Радасьць, радасьць, радасьць! Хоць і не зусім. Нарэшце весткі пра Джонатана. Мой любы быў хворы, таму й не пісаў. Цяпер, калі мне ўсё стала ведама, я ўжо не баюся ані думаць, ані казаць пра гэта. Пан Гокінс адаслаў мне ліст і сам напісаў колькі ласкавых радкоў. Ураньні выпраўляюся да Джонатана, каб дапамагчы выхадзіць яго пры неабходнасьці ды вярнуць дамоў. Пан Гокінс думае, што мы адразу можам ажаніцца там. Я плакала над лістом тае добрае Сястры, пакуль не адчула, што ён ужо мокры ад сьлёзаў – ён пра Джонатана, і цяпер я трымаю яго бліжэй да сэрца, таму што Джонатан заўсёды ў маім сэрцы. Плян майго падарожжа складзены, а багаж сабраны. Я бяру з сабой толькі адну зьмену вопраткі; Люсі прывязе мой куфар у Лёндан і пратрымае, пакуль я не пашлю па яго, бо можа стацца так, што… Ня мушу пісаць далей; захаваю словы для Джонатана, майго мужа. Ягоны ліст будзе мне суцяшэньнем, пакуль мы не сустрэнемся.

Дзёньнік доктара Сьюарда

19-га жніўня. – Дзіўная і раптоўная зьмена ў Рэнфілдзе ўчора ўвечары. Каля восьмай ён узбудзіўся й пачаў прынюхвацца, як сабака, які напаў на сьлед. Санітар быў уражаны ягонымі паводзінамі, і, ведаючы пра маю зацікаўленасьць ім, паспрабаваў разгаварыць яго. Рэнфілд звычайна ветла ставіцца да санітара, а часам і лісьліва, але гэтым разам ён быў пагардлівы й не прынізіўся да размовы зь ім, а толькі сказаў:

– Не хачу з вамі гутарыць; вы больш ня маеце значэньня, Гаспадар ужо блізка.

Санітар думае, што яго зьнянацку апанавала нейкая рэлігійная манія. Калі так, мусім быць гатовыя да бяды, бо дужы мужчына адначасна з забойчай і рэлігійнай маніямі можа быць небясьпечны. Жахлівае спалучэньне. А дзявятай гадзіне я наведаў яго сам. Ягонае стаўленьне да мяне было такое ж, як да санітара; празь ягонае ганарыстае пачуцьцё ўласнае вялікасьці, розьніцы паміж мной і санітарам для яго не было аніякай. Гэта напраўду нагадвае рэлігійную манію, і хутка ён удавацьме зь сябе Бога. Такія бясконца малыя адрозьненьні паміж людзьмі занадта нязначныя для Ўсёмагутнага стварэньня. Як гэтыя вар’яты выдаюць сябе! Запраўдны Бог дбае пра кожнага вераб’я; а Бог, створаны людзкой пыхлівасьцю, ня бачыць розьніцы паміж арлом і вераб’ём. О, калі б людзі толькі ведалі!

У наступныя паўгадзіны ўзбуджэньне Рэнфілда безупынна расло. Я рабіў выгляд, што не сачу за ім, але, тым ня менш, трымаў пад наглядам. Раптам ягоныя вочы забегалі, як звычайна бывае з вар’ятамі, якія ўчапіліся за нейкую думку, а разам з тым зьявіліся ўжо такія знаёмыя санітарам рухі галавы й цела. Ён супакоіўся й пакорліва сеў на край ложка, гледзячы ў прастору цьмянымі вачыма. Я вырашыў высьветліць, ці зьяўляецца ягоная апатыя праўдзівай, ці ён толькі прыкідваецца, і загаварыў пра ягоных улюбёнцаў – тэма жывёлаў заўсёды выклікала ягоную цікавасьць. Спачатку ён не адказаў, а потым раздражнёна прамовіў:

– Чорт зь імі! Цяпер яны мяне не цікавяць.

– Што? – зьдзівіўся я. – Хочаце сказаць, што больш ня дбаеце пра павукоў?

(Павукі былі ягоным апошнім гобі, і ягоны нататнік поўніўся слупкамі дробных лічбаў.) На гэта ён таямніча адказаў:

– Дружкі цешаць вочы, якія чакаюць на маладую; але калі маладая набліжаецца, яны губляюць свой бляск.

Ён не растлумачыў сваіх словаў і ўпарта сядзеў на тым жа месцы ўвесь час, пакуль я быў зь ім.

Я змораны і ў дрэнным гуморы. Не магу ня думаць пра Люсі й пра тое, што ўсё магло скласьціся па-іншаму. Калі адразу не засну – хлярал, сучасны Марфэй (C2HCl3O H2O)! Аднак мушу быць асьцярожны, каб не прызвычаіцца да яго. Не, сёньня не прымацьму яго! Не хачу зьнеслаўляць Люсі, зьмешваючы думкі пра яе з хляралам. Лепш правесьці бяссонную ноч…

Рады, што так пастанавіў; яшчэ больш рады, што ўтрымаўся. Ляжаў, варочаючыся з боку на бок, і пачуў, як гадзіньнік прабіў толькі два разы, калі прыйшоў вартаўнік і паведаміў, што Рэнфілд уцёк. Накінуў вопратку й адразу пабег да ягонае палаты – мой пацыент занадта небясьпечны, каб блукаць па навакольлі; ягоная манія можа разыграцца пры сустрэчы зь незнаёмцамі. Санітар чакаў на мяне. Ён сказаў, што бачыў Рэнфілда недзе зь дзесяць хвіляў таму ��раз акенца ў дзьвярах – ён нібыта спаў. Ягоную ўвагу прыцягнуў гук разьбітага ��кна. Ён пабег да палаты і ўбачыў, як ступы Рэнфілда зьнікаюць за вакном; і адразу паслаў па мяне. Ён быў у начной кашулі й ня мог далёка адысьці. Санітар вырашыў, што лепш прасачыць, куды Рэнфілд накіраваўся, чым гнацца за ім празь дзьверы і такім парадкам згубіць яго з поля зроку. Ён чалавек каржакаваты, і таму ня мог выбрацца праз акно. Я ж шчуплы, і зь ягонай дапамогай забраўся на падваконьне, спусьціў ногі й саскочыў долу, балазе там было толькі колькі футаў да зямлі. Санітар сказаў, што пацыент пабег улева, а потым проста, таму я як мага шпарчэй пабег за ім. Калі я бег міма паласы дрэваў, я заўважыў белую постаць – яна ўзьбіралася па высокім муры, які аддзяляў тэрыторыю нашай установы ад суседняй, дзе знаходзіўся закінуты дом.

Я тут жа пабег назад і наказаў вартавому ўзяць трох-чатырох людзей – на выпадак, калі наш таварыш у небясьпечным стане – і неадкладна рушыць да Карфаскага маёнтку. Сам я ўзяў драбіны й пералез цераз мур на другі бок. Я ўбачыў, як Рэнфілд зьнік за рогам дому, і кінуўся за ім. Знайшоў яго на другім канцы будынку – ён прыпаў да акаваных жалезам дубовых дзьвярэй капліцы й відочна з кімсьці размаўляў. Я пабаяўся падыходзіць бліжэй, каб чуць, што ён гаварыў, бо гэта магло адпудзіць яго, і ён мог зьбегчы. Ганяцца за пчаліным роем – нішто ў параўнаньні з пагоняй за чыстым вар’ятам, які здольны на ўцёкі. Па колькіх хвілях, аднак, зразумеў, што ён не зварачае ўвагі на тое, што дзеецца навокал, і таму рызыкнуў наблізіцца да яго – тым больш што мае людзі ўжо пералезьлі цераз мур і пачалі акружаць яго. Я пачуў, як ён кажа:

– Я пад Вашэцевай камандай, мой Гаспадару. Я Вашэцевы нявольнік, і Вашэць узнагародзіць мяне за маю адданасьць. Я шанаваў Вашэця здаўна й здалёк. Цяпер Вашэць тут, і я чакаю на Вашэцевы загады, і Вашэць не абміне мяне, праўда, мой Гаспадару, у часе раздачы ўзнагародаў?

Усё ж такі ён эгаістычны стары нябога. Думае пра хлеб і рыбу, нават калі верыць, што перад ім Бог. Ашаламляльнае спалучэньне маніяў. Калі мы акружылі яго й паспрабавалі затрымаць, ён змагаўся, як тыгар. Ён надзвычайна дужы і нагадваў больш дзікага зьвера, як чалавека. Дагэтуль я ніколі ня бачыў вар’ята ў такім прыпадку шалу; і спадзяваюся, што больш ніколі не пабачу. Гэта шчасьце, што мы загадзя д��ведаліся, які ён дужы й небясьпечны. З такой сілай і рашучасьцю ён мог бы нарабіць нешта непапраўнае, перш як яго пасьпелі б абясшкодзіць. Ува ўсякім разе цяпер ён не зьяўляецца пагрозай. Сам Джэк Шэпард ня змог бы вызваліцца з утаймавальнае кашулі, якую мы надзелі на яго, да таго ж, ён прыкаваны да сьцяны ў мяккім пакоі. Ягоныя крыкі часам жахлівыя, але за імі надыходзіць яшчэ больш страшная цішыня, бо ў кожным ягоным руху чытаецца прага забойства.

Толькі цяпер ён прамовіў нешта зразумелае:

– Мушу быць цярплівы, мой Гаспадару. Яно набліжаецца… Ужо хутка… Хутка!

Тады я пакінуў яго. Я быў занадта ўсхваляваны, каб заснуць, але дзёньнік супакоіў мяне; думаю, мне ўсё ж удасца крыху паспаць сёньня.

[sims4littlebird]

Готовимся к школьному балу!

В этот раз купили платье. Накрасились у стилиста, чтобы парень посмотрел и оболдел от того, какую чикулю он потерял! И на балу все реально офигели.

Та-та жа! План удался!

Кто-то пошел фоткаться. Линдси чето подозрительно жмется в уголке с нашим одноклассником Мануэлем...

А Ким конечно начала злиться и громко выяснять отношения. С какого хрена он делает вообще?! Как он посмел?!

Отошли проголосовать, пока не забыли. Голос отдали Вольфу. Просто поддержать друга. А Уиллу решили отомстить! И проголосовали за него в качестве шута!

И только мы отошли как Уилл уже пошел к Линдси "общаться" ага!

Он даже с Ким так романтично не общался, урод! Ну Ким заметила и пошла мстить! Пошла и засосала свою пару!

Уилл аж вскочил! Прибежал! поближе посмотреть видимо, а то не видно с галерки ага.

Но молчал! Прикиньте. Он даже ничего не сказал. Ну и пофиг вообще! Пошли фоткаться пока время есть до объявления результатов короля и шута бала.

А чувак вообще доволен что он с Ким пришел) Она прям ему нравилась. Ну, а у Ким в голове только один предмет воздыхания - это Уилл. Который что сделал? Прально. Изменил ей с ее подругой.

Кто-то еще ревнует? Или мне кажется...

[jellyloveru]

бля(((

[yinwille]

Музыка вясны

Бясконца-блакітнае неба раскінулася над галавой, нібы загатоўка палатна для жывапіснай імправізацыі мастачкі-прыроды. І на тле туркусовага палатна, якое кранула пакуль толькі асляпляльна-яскравая пляма жыццярадаснага веснавога сонца, гарэзавалі першыя пералётныя птушкі, і іх радасным пошчакам нібыта падтаквала сама зямля, паспеўшы засумаваць па іх за доўгія зімовыя месяцы. Падтаквала цурчаннем ручаёў, праз якія, незадаволена бурчучы, скакалі паспешлівыя мінакі; падтаквала капеллю, падтаквала дзівоснай песняй за гранню ўспрымання, і песню гэтую могуць пачуць толькі тыя, чыё сэрца адкрытае свету, яшчэ не паспеўшы пакрыцца ледзяной коркай і ашчацініцца калючкамі пад гнётам жыццёвага бязладдзя.

Саскочыўшы з плота, я з гучным плюхам увязла красоўкамі ў размоклай зямлі. У ноздры ўдарыў цяжкі пах глебы, такі дзікі і ў той жа час такі родны і заспакаяльны, нібы дотык матчыных далоняў. Перабраўшыся на асфальт, каб не прамачыць ногі канчаткова, я зноў паглядзела дагары, прыжмурыўшыся на сонца, што заблыталася ў пакуль яшчэ голых галінах дрэў. Падумаць толькі, як хутка ажывае прырода, залітая яго цёплымі залацістымі промнямі.

Бо мінула ўсяго два тыдні вясны.

А працяг можна пачытаць на АОЗ або на комікс.бай!

[sofia-dedre]

За госпожа Димитрова /учител тип "Дъмбълдор" по химия/

Другари, Оралната хирургия ме изцежда отвътре. И по-точно: Лицево-челюстната хирургия ме изцежда отвътре. Уча за държавен. В тези моменти се чудя какво ли прави госпожата ми по химия от гимназията. Може би има някаква заслуга да запиша Дентална медицина при положение, че до преди нея си исках "като порасна да стана" учителка по биология /естествено, отново вдъхновена от учител - госпожата по биология/.

Госпожа Димитров по химия е една много нормална всъщност жена. Не успяваше да въдвори особено ред в стаята, но как обясняваше! Не съм сигурна до каква степен съучениците ми я слушаха и до колко им беше направило впечатление, но така може да ти отговори на въпросите, че осъзнаваш колко всъщност лесен са били както въпросът, така и отговорът. Лесен и логичен, трябвало е само малко да помислиш. Но не си мислете, че това те кара да се чувстваш глупав, даже напротив! Задаваш въпрос, който ти се струва супер зверски сложен и тя, мила и добра, старателна и усмихната, ти отговаря с прости думи по няколко пъти така, че да го разбереш. Търпение. Талант. Учител.

Всъщност ето в каква последователност се случиха заветните събития, които доведоха до сегашното ми страдание:

1. Приеха ме /по първо желание, извинете/ и записах в езикова гимназия.

2. В девети клас започнахме да изучаваме и останалите предмети като химия и биология и други /в езиковите осми клас преминава в изучаване на о, чудо! - чуждия език/.

3. Много си харесвах госпожата по биология - строг, но справедлив човек. Първо обяснява, а след това си иска обясненията обратно - с изпитване! В моя свят по-добър метод за научаване не съществува. И исках да стана като нея! Точка!

4. Химията в девети клас...Беше ужас, нищо не разбирах.

5. В десети клас вече имахме нова госпожа по химия - една от най-добрите учителки по химия, познати на човечеството. И така, видиш ли ти, започнах да я "разцъквам" и химията. Благодарение на г-жа Димитрова.

6. Някъде по това време се наложи ортодонтско лечение за сестра ми, а след това и за мен /е, не може едната да има, а другата не!/

7. Една мисъл като следствие от споменатите събитията по това време - "Хмм, разбирам биологията /отдавна/, разбирам химия /вече/...А как ги местят тези зъби, без да падат??!!?!?!?!?!? Наистина интересно."

8. Още една мисъл след това - "Хммм, след като разбирам химия и биология, мога да вляза в медицинския! А след като ми е интересно онова там за зъбите, може даже Дентална медицина! Пък и зъболекарите пари вадят!!!"

9. Частни уроци по химия и биология с цел подготовка за приемните изпити.

10. Бум! - Две пълни 6-тици /извинете/ и максимален бал /извинете/ за прием Държавна поръчка - звездата на деня - аз - записах Дентална медицина.

Ох.

Е, надявам се да е щастлива учителката ми по химия, де! Отнасяла е по някое друго "защо се появи в живота ми и ме научи??" - все пак ако не беше тя, нямаше да се мъча така сега. Но пък от друга страна /по-голямата/ - добре, че беше тя.

Хайде, продължавам с ученето.

Цунки

ХоХо