#yerlebir

[karagozkuyumculuk]

View this post on Instagram

A post shared by Mustafa Karagöz Haznedar (@kuyumcukaragoz)

[benmelodininnotasi]

"Çünkü hayat böyle... Bir bakmışsın saniyeler içinde yerlebir etmişler seni ve sen o kadar hazırlıksız yakalanmışsın ki; Yüzünde ki tebessümle katletmişler seni... "

[kabuslarkralicesi]

Biri bana kötülükler yapmaya çalışıyorsa iki değil on defa düşünsün derim. Istersem yerlebir ederim çünkü.

[dianaa70]

İşte bu kadar kolay bütün hayalleri yıkmak. Benim kurmak için ilmek ilmek çalıştığım şeyleri sizin birkaç kelimeniz yerlebir ediyor. Çok zoruma gidiyor.

[yalnizcocuk10]

"Sen sana kaç kez inandığımı bilmiyorsun, kaç kez hayal kırıklığına uğrattığını da

Sen seni kaç kez affettiğimi bilmiyorsun, kaç kez beni yerlebir ettiğini de

Sen bana kaç kez söz verdiğini bilmiyorsun, kaç kez sözünü harcadığını da

Sen kaç kez yalnız bıraktığını bilmiyorsun, kaç kez nefessiz kaldığımı da

Sen benim kaç kez kendimle savaş verdiğimi bilmiyorsun, kaç kez sevdiğime pişman ettiğini de

Sen hiçbirşey bilmiyorsun..."🌙

[sessiz1-yer]

Şimdiki beni çekiç darbeleriyle parçalayıp, yerlebir edip yeni bir ben oluşturmam gerek. Kendimi aramak yerine artık kaybetmek istiyorum. Ve bunun yoluda o çekiç darbelerinden geçiyor. Hep arıyorum sanırken kaybolmamışım meğer, bulamayışımın nedeni zaten kaybolmamış olmam. Kaybolmamış olan nasıl aransın, ararken nasıl bulunsun?

[gizem-burda]

Yanlızım. Soğuk bı hava ,öyle soğuk ki insan yürümeye korkar bu yollarda kimsesiz ,sessiz. Kaçmak ister uzaklara hayallerine . Belki De hayallerin uzak olması imkansız olmasındandır , imkansız�� aşacak olan ya kurduğunuz hayallerdir yada hayallerin içinde olan umutlarınız , cesaretinizdir. Eğer girdiğiniz tünel karanliksa elbette aydınlık da vardır ,Yol ne olursa olsun adımlar geri dönmemeli. Geri dönecek olan ya insanın hayalkırıklığı yada kaybettiği ama bulduğu eksik parçasıdır.Bulmak sığınak olur insan ,kavuşmak nefes almak, kaybetmek yerlebir olmaktır. Yanlışlara boğulmak olsun , yalnızlıklara sığınmak zorunda kalma ,yanlış elbet yapılır ama tekrarlanmaz peki bulunabilse umudunuz tutunabilse sizlere işte o zaman biter yanlizlik Söner tüm evlerin ışıkları girip çıkamadığınız tüneller başlar aydınlanmaya gecenin ay ışığı gibi .

[hispinksiren]

Değersiz olmadığımı söylüyor bana

Neden öyle hissediyorum?

Haklı olmalı, beni çok seviyor ve bana çok değer veriyor

Ben neden bu düşüncelerle kendimi boğuyorum, her şeyi yerlebir ediyorum?

Suçlu hissediyorum,

Suçluyum.

[yagmurunhuzurukadar]

Para mı Aşk mı ? sorusuna " para" diyen insanları hiç anlamıyorum .Evet doğru para karın doyurur , parayla istediğin her şeyi yaparsın , parayla arkadaş bile edine bilirsin amma o arkadaş gerçek olmaz . Para her şeyi çözemez .Mesela derinliklerde kayb olmuş güzel saf ruhu bulmak için para yardım edemez .Belkide ruhunuzu iyileştirmek için Psikolokdan yardım ala bilirsiniz .Ama siz ona sıkıntılarınızı anlatdıkca o size " Evet anlıyorum . Hiç üzülmeyin .Her şeyi atlatıcaksınız " diyor . Aslında anladığı hiç bir şey yok .Bizim içimizde kopan fırtınadan , kendimize olan nifretimizden ,kendimize verdiyimiz zararlardan haberi yok .Ama " Anlıyorum " diyor ve bir kaç motive edici sözler .Ya da şöyle diyeyim eğitim hayatında okuduğu kitablardan öyrendiklerini size söylüyor . Ama bilmiyorki o kitablarda yazılan sözlere ihtiyacımız yok .Bizim sevgiye ihtiyacımız var . Evet para karın doyurur ama para şu an sevgiye aç olan kalbimizi , ruhumuzu doyuramaz . Bizim sevgiye aç olan kalbimizi psikoloğun söylediği sözlerde doyuramaz .Bizim sevgiye aç kalmış ruhumuz sadece aşk ,sevgi doyurur . Birisinin bizim saçlarımızı okşanmasıyla , sarılmasıyla ,göz yaşlarımızı silmesiyle , gözlerimize derin derin bakmasıyla , nasıl olduğumuzu sormasıyla , en kötü anımızda yanımızda olmasıyla , düştüğümüzde " Sorun değil .Hadi birlikte kalkalım " deyib elini tutmamız için uzatmasıyla , bizi dizlerine yatırıb okşamasıyla ,aynı yeni doğmus bir bebeye olan özenle ,bizi sevmesiyle bizim ruhumuz doyar . Düşünsenize en ama en kötü bir gününüzde anneniz , babanız , kardeşiniz , sevdiğiniz kız ya da erkek , arkadaşınız size " Üzülme canımın içi .Üzülme .Her şeyi birlikte atlatıcaz " diyor . Ama psikolok ne diyor " Atlatıcaksın " .Yani yalnızsın .Bizide üzen zaten yalnızlık değilmi . Düşünsenize sevdiğiniz birisi geliyor ve " Nasılsın canımın içi ? " " Ağlaya bilirsin ama bir şartla bana sarılacaksın ve senin o akan göz yaşlarını tek tek ben silicem " " Hadi bir tane yorgan al gel sarılıb dizi izleyelim " " Birlikte oyun oynayalım " ve ya " Hadi birlikte dışarı çıkıb nefes nefese kalana kadar koşalım " size bunları söylüyor .Tam o anınızı milyonlara değişirmisiniz ? Değişmeyin .Hiç bir zaman değişmeyin. Ben yaşasaydım değişmezdim mesela . Şimdi diyeceksinizki " Bu hayatda benim ruhumu saracak hiç kimse olamaz " .Hayır ola bilir .Çünki bizimle tam şu an aynı duyguları yaşayan insanlar var . Belkide bu satırları aynı anda okuyan insanlar var .Olmaz mı ? Ola bilir . Şimdi " Sen ne güzel sevgi yaşamışsın be ruhun temizlenmiş resmen " diyenler var . Ama itiraf ediyim bu güne kadar hiç sevgilim olmadı .Hiç sevdiğim de olmadı .Hiç beni böyle kalpten seven de olmadı ,hiç birisinden sevgi dolu söz duymadım , hiç bir el elimi tutmadı .Ama biliyorum bir gün olacak . Bende acılarımdan kurtulucam .Birisi gelib bana " Her şeyi birlikte atlatıcaz " diyecek .Buna inanıyorum .Hep de inanıcam . Duygularım , hayallerim yerlebir olsada ben buna inanicam .

02.06.2023

23 : 44

[aynodndr]

HATAY’A AĞIT

Derin bir hüzün; geldi oturdu canımın taaa ortasına...

Ellerimin arasından kayıp gidiyor;

Çocukluğum,

İlk gençliğim,

İlk nefesim,

İlk gülüşüm,

İlk hıçkırığım,

İlk aşk yaralarım,

İlk terkedilişlerim...

Bir düğüne katılışım,

İlk halayım,

Sokaklarda oynadığım saklambaç,

Yakalamaç, istop oyunlarım...

İlk uçurtmamı uçurduğum gökyüzüm, gidiyor...

Yürüdükçe büyüdüğüm sokakları; yerlebir şimdi; kentimin...

Tüm şehir yerleşiklerinin kendini tanımladığı tatlısı künefeyi satan dükkanlar; moloz altında, virane...

Evlerde kim bilir ne kadar zaman sonra anneler pişirecek, ilk içli köfteyi...

Uzun Çarşı’nda bir daha ne zaman yürürüm zahter ve pişmiş çökelek kokuları eşliğinde...

Kentim; karanlık, kentim susuz...

Kentim; ölmüş ve çürümeye yüz tutmuş insan kokusu içinde....

Çocuk ve gençken arşınlardığım sokakları; yok artık...

O sokakların yerinde şu an parçalanmış binaların molozları var sadece...

Lisedeyken çalıştığım kırtasiye; bir beton yığını şimdi, içinden demirler uzanan...

Gezdiğim parkı; terk edilmiş...

Kitap sattığım ağacın altı boş...

İlk insanların yerleşmeye başladığı coğrafyam; betonlar altında şimdi.

Büyük bir kabus geldi ve çöktü üzerimize...

Birbirine “günaydın” diyerekten işine giden;

Yahudi, Hıristiyan, Müslüman, Arap, Türk, Ermeni, Kürt komşular;

Güzel bir rüyadan uyandı;

Karanlık bir sabahta...

Bir büyük zelzele; ayırdı onları birbirinden...

Öyle bir afet ki binyıllardır elleri birbirine sımsıkı tutunmuş komşuları, ayırdı birbirinden...

Kardeşleri başka başka memleketlere attı,

Anne babalar ve çocuklar birarada değil artık...

Gidiyor tüm gülüşler, sevinçler...

Bir Müslüman’nın kutladığı paskalya gidiyor,

Bir Ermeni artık tatlı çörek yapamayacak Arap komşusuna,

Türk çocuklar ile aynı sokakta oynayamayacak o Yahudi çocuk...

Gidiyor; ilk tanıdığım cennet, ellerimin arasından...

Ben hiçbir şey yapamadan...

Bu göçük , bu deprem artık kalbimizde....

Hafızamıza saldıracak zamanla ve bir gün gelecek;

Sanki o mutlu günler yaşanmamış gibi olacak...

Belki hiçbir tarih kitabında; iki satır bahsi geçmeyecek bu kayıp tarihin...

Ama biz;

Çok mutlu yaşamıştık, bir zamanlar...

Bilhan Akkaya

İçimiz acıyor..Günaydın demeye dilimiz varmaz. .

[gidenmina]

sevmemeliyiz...

her insan kimseye yada bir insana kaldırıpta seni seviyorum demez dese de belki aklında daha kötü fikirler vardır kim kimin nerde nasıl seveceğini kimse bilemez çünkü o kişinin ruhunu okuyamaz ruhu kırık bir kızın kalbini ailesi okuyamazken farklı bir çocuk onu anca bel altı düşünceleri ile sevgi denilen küçük ama insanlık için büyük bir duyguyla kandırabilir ilk baş çok değer veriyormuş gibi davransada sornası hep aynı fark ettiyseniz kimse sizi gerçek sen olduğun için sevemez onun sevdiği kız imajında olmassan seni bir çırpıda kalbin yokmuşçasına seni yerlebir edebilir gerçek sevgi aslında babadan gelmeli bir kız babası iseniz kızınızın ilk aşkı olmalısınız ilk aşkı serseri bir çocuk değilde siz olmalısınız kızlarınıza sevgisizlik göstermemeye özen vermelisiniz kötü çocukların ellerine bu sevgi dediğimiz duygu ile kandırılıp daha kötüde olabilirler siz siz olun bu ister kız ister erkek farketmez çocuğunuza sevginizi gösterin erkek çocukları baba sevgisi ve anne sevgisi görmezse kızlardan daha farklı duruma düşmektedir alkol yada ağıza alinmicak daha kötü şeylerede düşebilirler o sevgiyi vermediğiniz için o duyguyu kafa yapan şeylerde buldukları için bu kadar bağlıdırlar onlara kimse gerçekten anne baba olmayı hak eden insanlar değiller eyerki iyi bir anne baba olsaydınız şuan dünyada kadın cinayetleri vb yada gençlerin ölüm haberlerini almazdık dünyada bu tarz aile düşünceleri olduğu için kalbimiz hep kırık yüreğimiz hep buruk olucak...

[yenicagkibris]

Lübnan: kader değil, yeni sömürgeleşme sonuçlarını yaşarken - Özkan Yıkıcı

Uzun zamandır Lübnanı hep iç savaş veya işkal girişimleriyle hep izliyoruz. Tabi ilgimiz varsa. Son dönem ise daha karanlık içeriği de yüklemektedir. İsrail artık açıkseçik, Lübnanın tarihi konumunu yerlebir ederek değiştirmek ve bir kısım toprakları kendi değişik isimlerle kendine katma hamlelerini yapıyor. Fakat, Lübnan gerçeklerini bilmeyenler, hele de bu gerçeklerin mimarı batının algılarıyla…

[gulusuguzelpapatya]

neden sana cıkan yollarımı yerlebir ettin

[tahaerakay-blog]

Call of Duty Modern Warfare 2 - Amerika Yerlebir Olmuş- Mission 10 Of Th...

[lovelyyfluff]

Başarısızlar | 20 - Ortaya Çıkış

Rinne: Kyahaha, görünüşe göre artık insanların ilgisini çeken şey konser değil!

Rinne: İdoller için kötü bir şey—ama bizim gibi "baş belaları"nın amacı bu!

Rinne: Öyleyse, gelin gelin! Kuralları olmayan kutlamamıza hoşgeldiniz!

Rinne: Eğlence başlasın! Yükseltin sesinizi! İyice cehenneme dönüşecek bura...!

Rinne: Alın size vahşilik ve kaos, bu cehennemin kapılarını açan sizlersiniz!

Rinne: Tatmin oldunuz mu, ha? En iyi çığlıklarınızı atın! Bu eşsiz partiyi daha çok gaza getirin! Birlik olup kargaşa çıkarın!

Rinne: Tüm bunları isteyen siz değil misiniz? Hahahahaha!

Hiiro: Abi! Anlamsız şeyler demeyi bırak, gidiyoruz—

Rinne: —Eve mi? Vah vah, aptal ve ihmalkar küçük kardeşim! Bizim evimiz burası!!

Hiiro: Sana anlaşılabilir şekilde konuş dedim!

Rinne: ...Hey, yakalamaca mı oynuyoruz, çocuk? Rüyanda görürsün!

Rinne: Evinde dön de zırlamaya devam et, belki diğerleri gözyaşlarında boğulup giderler.

Aira: Hiro!

Tatsumi: Hiiro! Neler olduğunu anlamıyoruz, ama lütfen sakinleş! İnsanlar akıllı varlıklardır, sakın yanlış bir hareket yapma!

Hiiro: S-Siz... Çok üzgünüm, ama—

Rinne: Hop, elim kayıverdi!

Hiiro: (?! Abim cebinden bir şey çıkarıp fırlattı! Küçük gümüş toplar mı?)

Aira: Ha, onlar ne? Paçinko için kullanılmıyor mu onlar...?! Neden konser alanına getirmiş?

Hiiro: (Olamaz! Abimin fırlattığı o ufak şeyler...)

Hiiro: (Sahnedeki ışıkları kırdı, tüm seyircilerin korkup kaçmalarına neden oluyor!)

Hiiro: (İşler iyice birbirine girdi. Ortalık mahvoldu!)

Rinne: Kyahaha, ayrılık hediyemi beğendiniz mi?

Rinne: Herkesin gitmek istediği favori konserleri var, e bizim gibilere kimse bakmıyor!

Rinne: Canım kardeşim! Aslında seni gördüğüme gerçekten sevindim, ama inan sana ayıracak vaktim yok!

Rinne: Artık benim için bir hiçsin, bu hayatın nasıl işlediğini öğren de öyle gel! Hadi görüşürüz!

Hiiro: Ah! Bekle, abi! Kaçamazsın...!

Aira: Hiro! Seni aptal!

Hiiro: Argh!! T-Tehlikeli şeyler yapma, Aira! Beni öylece kolumdan çekiştiremezsin!

Aira: Yetti artık! Gidiyoruz buradan!

Aira: Zaten ortalığı yerlebir ettik. ES'in bize kızmasını bırak—tutuklanma ihtimalimiz bile var!

Aira: Herkes koşarken biz de araya karışalım ki polisler gelirse şüpheli olmayalım!

Aira: N'olur! Ben ES'e sonra resmi bir özür dilekçesi yazarım, o yüzden çabuk gel!

Aira: Yoksa hepimiz biteriz!

Hiiro: Aira—

Hiiro: (...Ne yapıyorum ben? Abimi görünce kendini tutamayıp düşünmeden hareket ettim!)

Hiiro: (Tek başıma olsaydım sorun olmazdı! Ama artık bir grubum var!)

Hiiro: (Abimi aramak için evimden ayrıldığım günden beri kendi başıma yaşadım, vahşi bir hayvana dönüşüyorum!)

Hiiro: (Bu gidişle abimden bir farkım kalmaz!)

Mayoi: —Üçünüz! Buraya gelin, çabuk!

Aira: ... ?! Ay, ne? Sen de kimsin?

Mayoi: Sonra açıklarım, şimdi koşun! Bu yolun sonunda gizli bir geçit var. Farkedilmeden kaçabiliriz!

Tatsumi: Ah, anlıyorum... Teşekkür ederiz, "tavanda saklanan kişi".

Aira: Ne, saklanan bu mu?! Çekingen olan dördüncü üye mi?

Tatsumi: Öyle düşünüyorum... Elimde bir kanıt yok fakat ikisi de aynı hissi veriyor.

Mayoi: Evet! Adım Mayoi Ayase, ben de bir başarısızım! Affedin, yüzümü diğerlerine göstermekten nefret ediyorum—bu yüzden yanınıza gelip tanışamadım!

Hiiro: Önemli değil! Kaçmamıza yardımcı olduğun için teşekkürler. Gidelim! Cömertliğin için teşekkür ederiz, Mayoi Ayase!

Hiiro: ...Ah, belgelerde benden büyük olduğun yazıyordu. Sana daha mı saygılı davranmalıyım?

Mayoi: Ne?? Lütfen bana istediğini de! Benim gibi değersiz bir varlığa saygı göstermenin anlamı yok.

Mayoi: İstersen bana "Hey" veya "Oradaki" falan da diyebilirsin!

Aira: (Eh, bu da diğerleri gibi tuhaf çıktı... Zaten normal insan tavanda saklanmaz.)

Aira: (Ama şimdi bunu düşünemem, kaçmamız gerek.)

Aira: (Offf, geleceğimizde bir parlaklık yok! Çok büyük sorun olacak bu!)

Aira: (Zaten en düşük noktamızdayız, o da yetmezmiş gibi üstüne tüm bu şanssızlıklar geldi!)

Aira: (Her neyse! Çamur yığınları gibi yağmurun altında yok olup gitmekten iyidir!)

Aira: (Başarısızlar olarak asla ana karakterler olamayız. Ama yine de bir filmde gibi hissediyorum!)

← Önceki bölüm ◆ Sonraki bölüm →

[belirsiz0sair]

Aşk kazanmadı sevgilim.

kazanamadı.

çünkü aşkın kazanması için

ölmemiz gerekiyordu.

Bize bağlıydı sevgilim.

Ya aşkı öldürecektik

Ya da birbirimizi.

Sen beni seçtin.

Ama şunu bil sevgilim.

Ben seni seçmedim.

İçimdeki aşkı öldürdüm.

Ben aşkı seçtim.

Çok garip sevgilim.

Sen benim katilim oldun,

Ben de duygularımın.

İkimizde katiliz artık.

Ama sen hala sensin.

Ne duyguların öldü.

Ne de sen öldün.

Kırgınım sevgilim.

Sen beni yerlebir ettin.

Ama merak etme

Geride ne ben kaldım

Ne de duygularım kaldı.

Bıraktığın tek şey

Koca bir enkaz oldu sevgilim.

Belirsiz şair