#yık��m

[antutulmasi]

" Beni mutfak sandalyesine bağlıyorsun, sesi tanrılardan çalıp sana getirmem için. Dışarıdan martıların seslerini yakalıyorum. sadece sen, ben, bugün var. sadece sen, ben, bugün vardı.

ben yapacak daha iyi bir şeyim olmadığı için yaşlanıyorum.

bugün, herkesin orospusu ve sen, şiir sevmiyorsun.

çıplak baldırımın üzerinde kırmızı kayış,

mesela ben senin yalnızlığını sevecekmişim... şimdi kış, mezarların üzerinden soğuk rüzgârlar esiyor. gözlerin, yaşlı bir tren gibi yavaşlarken yakalıyorum seslerini; gıcırtılar, gıcırtılar...

sabah erken, sen tanıdığım en güzel gülen sarhoşsun ve şiir sevmiyorsun.

altımızdaki sandalye giderek yabancı bir lisandan konuşuyor. Şekspir bakılmak istiyor. kapıyı onun için aralık bırakıyoruz.

yokluğunu büyütmeye hazırlanırken yıldızlar ve işte bak düşüyoruz -ne iyi, ne iyi -

yık gözlerini, kır kulaklarını, öteler dışarda kalsın. çünkü şiir sevmiyorsun. bir babanın arkasında, bir bıçak gibi kendine sakladığı kız.. bıraksalar götürürdüm seni, ölünce piyanoların gittiği yere. ağzında sakız..

ama bizi bulduklarında; terini, bıçak kullanarak ayırmalılar tenimden. bak(!) başka kimin var ölene kadar akordeon çalacak ?!

kılıcımı havaya kaldırıyorum. şimdi yırtıcı bir hayvan gibi zıplayacak gitarın sesi gizlendiği yerden. yine de sen şiir sevmeyeceksin hiçbir zaman. aslında kimse sevişemiyor, eminim zaten sevişmeyecektik ki.. yemin ederim sadece incitecektik birbirimizi en ikinci yerlerimizden.

ben senin yalnızlığını sevdim, sevdikçe azalttım...

yağmuru dinliyorsun, yağmuru dinliyorsun ama şiir sevmiyorsun. aslında öbürleri de sevmiyor. eminim kaçtın, kurtulanlara katıldın sevilmekten. martılar...

tren yavaşlar, altımızda sandalye, camda yağmur ... hepsi tek tek şarkıya katılıyor. sadece sen, ben, bugün vardı.

sadece sen, ben, bugün vardık... sen haklılığıma kavuşmak için başladığım bir sarhoştun. ben, seni görür görmez ayıldım. bugün, hepimizin orospusu.. Şekspirin bakılmak istediğini herkes biliyordu. " yarın hava bulutlu olacak" dedin. sustum, yarın yoktu ve sen şiir sevmiyordun... "

[mithatcd]

Hayatımın anlamısın

Lisedeyken dizilerde filmlerde görürdüm birbirine çok ama çok aşık çiftleri. Birbirleri için yapamayacakları şey yokmuş gibi gösterirlerdi. Birbirlerine sarılmalarını dünyanın en muhteşem hissiymiş gibi yansıtırlardı. O zamanlar derdim bir insan nasıl bu denli aşık olabilir birbirini bu kadar çok sevebilir çok abartmışlar ne aşkmış böyle diye. Halbuki hiç abartmamışlar hatta bu hissin o kadar küçük bir bölümünü yansıtabilmişler ki izleyenler gerçek aşk hissini izleyerek hiç öğrenemeyecekler. O yüzden şimdi düşünüyorum da yazık gerçekten izleyenlere. Benim hissettiklerimi hissedemiyorlar. Hatta aşık oldum diyene de üzülüyorum çünkü asla benim kadar aşık olamayacaklar. Öyle güçlü bir his ki bu 'aşk hemen biter önemli olan alışkanlık' diyenler külliyen yalan söylemiş çünkü günler aylar yıllar geçtikçe daha çok daha çok aşık oluyormuşsun. Evet bunun sonu yok. Sevdiğini alıp sarıp sarmalamak, tırnağına zarar gelmeyecek şekilde korumak, öptükçe öpmek, kokladıkça koklamak, içine, kalbinin eennn derinlerine sokmak istiyorsun. Gözlerinin içine baktığında kayboluyorsun. Gülümsemesini görünce diyosun bir şeyler yapmalıyım ve bu gülümseme hiç bitmesin hep gülsün. Yüzünü saatlerce izlemek ve her santimini ezberlemek, hafızanın en derinliklerine kazımak istiyorsun. Ellerini yanaklarına koyduğunda ellerimde dünyanın en narin ve en mükemmel varlığını tutuyorum diyorsun. Hele sarılıp göğsünde küçücük kalması... kimse dokunmasın ona, kimse üzemesin, her şeyden herkesten korumalıyım onu diyorsun. Saçlarının kokusunu içine çektikçe ayakların yerden kesiliyor. Her gece yatarken birbirinize sımsıkı sarılmış tenlerinizin birbirine değdiğini hayal ederek uyuyorsun. Gece uyanıp uyanıp öpmek kocaman sarılmaksa o kadar güzel ki...

 4 senedir hissettiklerimin küçük bir kısmı bu hayatımın anlamı. Dile kolay 4 sene...

Birlikte birsürü anı biriktirdik. En mutlu olduğum zamanlarımda sen vardın yanımda. En üzgün olduğum zamanlarda sen destek çıktın. Hayatımda sen olmasaymışsın kocaman bir boşluk olurmuş biliyor musun. Gerçekten kocaman bir boşluk. Ama iyi ki sen varsın ömrüm. Bak yine iyi kilerim sensin.

Hayatımın geri kalanında da sen olmalısın hep. Birlikte geçiremediğimiz her saniyenin acısını çıkarmalıyız, arayı kapatmalıyız ömrüm. Her öpmeler her sarılmalar hep 2 katı kadar olmalı. Evimizde yılbaşı ağacımızı süslemeliyiz. Sonra ışıklarını açıp birlikte başardığımız işe bakıp bir kez daha sarılmalıyız. Hatta yılbaşı bitene kadar her akşam sadece onun önünde oturmalıyız. İlerde minik bebeğimizle onun önünde oynamalıyız. Düşünsene minicik senin kopyan... o zaman ikinizi de severken öperken dudaklarım aşınır heralde doyamam da... o ev bizim yuvamız olcak ömrüm düşünsene her santimini kendi istediğimiz gibi düzenlemişiz. Her eşyayı beraber beğenerek almışız. Kendi evlerimizde yapamadığımız içimizde kalan her şeyi alalım. Sana mito isminde kedi de alalım. Kedi kızısın sen gerçekten ama şuan düşündüm de. Minicik bebeğimiz hayvan sevgisiyle de büyüsün desin ki 'mito napıyosun mitoo' ayy doğmamış bebeğimizi de yerim. Hamilelikte yine şımarıklıkta dünya markası olacak ömrüme şimdiden başarılar diliyorum. Kocaman göbeğinle ne tatlı olursun. Nazlı şımarık sırnaşık ama çok tatlı. 'Napayım ömrüm bebeğimiz istiyo almayacak mısın' dediğini şimdiden duyuyorum. Ne istersen alırım elimden geldiğince gücüm yettiğince.. içinde kalmasın yeter ki. Göbeğini de yerim o zaman. Düşünsene seveceğim alan daha çom artıyo çom güzel değil mi.

Birlikte yaşlanalım ömrüm. Birlikte büyüdüğümüz gibi birlikte yaşlanalım. 4 senede birlikte büyüdük birlikte olgunlaştık biz. Yaşlanırken birlikte tecrübe kazanalım. Tonton dede ve taş babanne/anneanne olalım. O zaman da gözlerimizin içine aşkla bakacağız. Torunlarımız diyecek ki gerçek aşk filmini canlı yaşıyormuşuz biz. Onlara da örnek olalım. Bizim gibi eş bulsunlar kendilerine. Herkes özensin bize, herkese örnek olalım desinler ki m ve b gibi olacak bir çift olalım. Kimse bizim kadar olamaz ama olsun.

Yıldönümümüz kutlu olsun hayatımın anlamı. 4 yık değil 40 yıl sonra da seni daha çok seveceğim ve hep minicik bebeğim olacaksın. Seni koskocaman seviyorum her şeyim. İyi ki seninle varım.

[bulutbey79]

GÜNÜN TARİHİ................................ İMÂM-I RABBÂNÎ Kuddise sirruh hazretleri Ârif­le­rin ışı­ğı, ve­lî­le­rin ön­de­ri, İs­lâ­miy­e­tin bek­çi­si ve Müs­lü­man­la­rın sı­ğı­na­ğı, İmâm-ı Rabbânî­ Mü­ced­did-i Elf-i Sânî Ah­med Fa­rû­kî­ Ser­hen­dî­ haz­ret­le­ri, hic­rî­ 971’­de, Hin­dis­tan’da Ser­hend şeh­rin­de do­ğup, 1034’de (m.1624) yi­ne ora­da ve­fât et­ti. De­rin âlim, bü­yük ve­lî­ ve müc­te­hid idi. Sil­si­le-i aliy­ye­nin 23. hal­ka­sı­dır. Nak­şi­ben­diy­ye, Ka­di­riy­ye, Çeş­tiy­ye, Küb­re­viy­ye, Süh­re­ver­diy­ye ta­ri­kat­la­rın­da mür­şid-i kâ­mil idi. Ke­lâm, fı­kıh ve ta­sav­vu­fun mari­fet­le­ri­ni açık­la­yan Mek­tû­bât ki­ta­bı uç­suz bir derya­dır. Üç cilt olup, 536 mektubu­nun top­lan­ma­sın­dan mey­da­na gel­miş­tir. Ha­dîs-i şe­rîf­te bu­yu­rul­du ki: “Üm­me­tim­den, Sı­la is­min­de bi­ri ge­le­cek­tir. Onun şe­fa­ati ile Cen­ne­te çok kim­se­ler gi­re­cek­tir.” Sı­la is­mi­nin, İmâm-ı Rab­bâ­nî haz­ret­le­ri­ne lâ­yık ol­du­ğu­nu, yüz­ler­ce âlim söz­bir­li­ği ile bil­dir­miş­ler­dir. 17 ya­şın­da, zâ­hi­rî ve bâ­tı­nî ilim­le­rin üs­tâ­dı ol­du. Yük­sek de­re­ce­le­re, eş­siz ma­kam­la­ra kavuştu. ↕️↕️↕️ İmâm-ı Rabbânî hazretleri vefât etmeden altı ay önce, Şa’bân ayının onbeşinci gecesi olan “Berât Kandili” gecesini, kendi husûsî odasında ihyâ eyledi. O gece yarısı, kıymetli hanımının bulunduğu odaya geldi. Hanımı dedi ki: - Bu gece ecellerin ve amellerin takdir edildiği gecedir. Kimbilir Allahü teâlâ kimin defterine ölecek ve kimin defterine de yaşayacak, diye kaydetti. Acaba bu gece kimlerin berâtı verilmemiştir? İmâm-ı Rabbânî hazretleri bu sözü duyunca buyurdu ki: - Niçin tereddüt ve şüphe ile söylüyorsun? Ya isminin, dünyada yaşayacaklar sahifesinden silindiğini görenin hâli nice olur? Bunu söyleyince, esrâr yatağı olan kalbinden bir âh çekti. Böylece İmâm-ı Rabbânî hazretleri, o sene vefât edeceğine kerâmetiyle işaret buyurmuşlardı... Vü­cû­dü­mün her zer­re­si, gel­se de di­le, Şük­rü­nün bin­de bi­ri­ni ya­pa­maz bi­le. https://www.instagram.com/p/BruWU2KF5b6/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=gpxb3m2441fj

[bulutbey79]

GÜNÜN TARİHİ.................. İMÂM-I RABBÂNÎ Kuddise sirruh Ârif­le­rin ışı­ğı, ve­lî­le­rin ön­de­ri, İs­lâ­miy­e­tin bek­çi­si ve Müs­lü­man­la­rın sı­ğı­na­ğı, İmâm-ı Rabbânî­ Mü­ced­did-i Elf-i Sânî Ah­med Fa­rû­kî­ Ser­hen­dî­ haz­ret­le­ri, hic­rî­ 971’­de, Hin­dis­tan’da Ser­hend şeh­rin­de do­ğup, 1034’de (m.1624) yi­ne ora­da ve­fât et­ti. De­rin âlim, bü­yük ve­lî­ ve müc­te­hid idi. Sil­si­le-i aliy­ye­nin 23. hal­ka­sı­dır. Nak­şi­ben­diy­ye, Ka­di­riy­ye, Çeş­tiy­ye, Küb­re­viy­ye, Süh­re­ver­diy­ye ta­ri­kat­la­rın­da mür­şid-i kâ­mil idi. Ke­lâm, fı­kıh ve ta­sav­vu­fun mari­fet­le­ri­ni açık­la­yan Mek­tû­bât ki­ta­bı uç­suz bir derya­dır. Üç cilt olup, 536 mektubu­nun top­lan­ma­sın­dan mey­da­na gel­miş­tir. Ha­dîs-i şe­rîf­te bu­yu­rul­du ki: “Üm­me­tim­den, Sı­la is­min­de bi­ri ge­le­cek­tir. Onun şe­fa­ati ile Cen­ne­te çok kim­se­ler gi­re­cek­tir.” Sı­la is­mi­nin, İmâm-ı Rab­bâ­nî haz­ret­le­ri­ne lâ­yık ol­du­ğu­nu, yüz­ler­ce âlim söz­bir­li­ği ile bil­dir­miş­ler­dir. 17 ya­şın­da, zâ­hi­rî ve bâ­tı­nî ilim­le­rin üs­tâ­dı ol­du. Yük­sek de­re­ce­le­re, eş­siz ma­kam­la­ra kavuştu.  BİR MENKIBESİ İmâm-ı Rabbânî hazretleri vefât etmeden altı ay önce, Şa’bân ayının onbeşinci gecesi olan “Berât Kandili” gecesini, kendi husûsî odasında ihyâ eyledi. O gece yarısı, kıymetli hanımının bulunduğu odaya geldi. Hanımı dedi ki: - Bu gece ecellerin ve amellerin takdir edildiği gecedir. Kimbilir Allahü teâlâ kimin defterine ölecek ve kimin defterine de yaşayacak, diye kaydetti. Acaba bu gece kimlerin berâtı verilmemiştir? İmâm-ı Rabbânî hazretleri bu sözü duyunca buyurdu ki: - Niçin tereddüt ve şüphe ile söylüyorsun? Ya isminin, dünyada yaşayacaklar sahifesinden silindiğini görenin hâli nice olur? Bunu söyleyince, esrâr yatağı olan kalbinden bir âh çekti. Böylece İmâm-ı Rabbânî hazretleri, o sene vefât edeceğine kerâmetiyle işaret buyurmuşlardı...