#merve ünlü

[ekip]

Tumblr’dan Yüzler: Merve Ünlü

Tumblr’dan Yüzler’de bu ay ülkemizde hayvan hakları ve hayvan kurtarma konularında yaşanan sorunlara dayanamayıp, ipleri kendi eline alan genç kullanıcımız Merve Ünlü ile konuştuk. @piggy-saurus adlı blogun sahibi Merve ile bu maceraya nasıl başladığından, şu an birlikte yaşadığı hayvanlarından ve hepimizin bilmesi gereken gerçeklerden bahsettik. Eğer aramızda yaşayan bu küçük canların haksızlığa uğradığını görüyorsanız ve nasıl yardım edeceğinizi merak ediyorsanız, Merve’yle yaptığımız bu farklı ropörtaja bir göz atın.

Ekip olarak hoşgeldin diyoruz öncelikle, Merve. Dilersen seni biraz daha ayrıntılı tanıyalım. Nerelisin, neler yapıyorsun?

Merhabalar, hoş buldum. Ben Sivas'ta doğdum. Hollanda’da büyüdüm, 7 yıl önce ailemin Türkiye’ye kesin dönüş yapmasıyla da buradaki serüvenim başladı. Güzel sanatlarda resim bölümü okudum ama hayalimde yatan hayvanlarla ilgili projelere kendimi verebilmek için resmi bıraktım. Şu an sessiz dostlarımızın hayatlarını daha kaliteli bir şekilde sürdürmeleri için elimden geleni yapmaya çalışıyorum.

Yaptığın hayvansever çalışmalarla bizim gözümüze takıldın. Bu hikayelerin hep ilginç bir başlangıcı vardır. Bize buna nasıl başladığından bahseder misin?

Her zaman hayvanlarla iç içe olmuşumdur ama bir gün Ankara'dan gelen bir telefonun ucunda hiç tanımadığım bir ses ''Benim kardeşim Sivas’ta yaşıyor. Çok kötü durumda bir anne kedi ve 5 yavru bulmuş, fobisi var, evde kuşları var ve eve alamıyor. Sen bakabilir misin?'' diye sordu. Bir an hiç düşünmeden kabul ettim; annemi ikna etmek çok zor oldu. Yolda bana gelirken anne kedi ve 4 yavrusu öldü. 5-10 günlük minicik bir bebek kaldı bana. Sen yaşayacaksın, diye söz verdim ona. Şehirdeki tüm veterinerleri gezdim, her klinikten gayet iyi cevabıyla ayrıldım. Vitaminler, mamalar kullandık, iyiydi ve büyüyordu. Bir gün yurtdışında olan babam gelmiş, evi kirletir gerekçesiyle evden atmış. Eve geldiğimde bana doğru koşan minik bir şeyin yokluğuyla sarsıldım, onu buldum ve onunla birlikte evi terk ettim. Sonrasında ona yuva buldum. Birkaç ay böyle gayet iyi yaşam sürdü ama onu aşıya götürdüğüm bir günün sonunda birden yere düştü bayıldı, tüm çabalara rağmen ertesi gün onu, hem de doğum günümde, kaybettim. Her muayenede gayet iyi cevabını aldığım kızım meğer çok hastaymış. Aşil’in ölümü sonrasında benim için pek çok şey değişti ve şu anki halini aldı. 

Gördüğümüz kadarıyla kedi, kopek, kuş ayrımı yapmadan hayvan dostlarımıza yardım edebilmek için elinden geleni yapıyorsun. Şu anda bakımını üstlendiğin kaç can var?

Şu an evde bakımını üstlendiğim dört kedi, üç köpek, bir tavşan, bir karga ve minik bir balık var. Bunların haricinde bahçemde, mahallemde, besleme alanlarımda da canlar var. Bunlardan iki kedi, iki köpek, tavşan ve balık kalıcı olarak baktıklarım, diğerleri hasta olan çocuklarım. 

En büyük kedimin adı Dingo. Bir market dönüşü dört bebeği taşıdığı kocaman karnıyla atladı önüme, sevmek için eğilince de göbeğini açtı bana. Kucaklayıp eve götürdüm. Evde kum kabı, mama hiçbir şey yoktu. Tuvaleti gelince kum eledim dışarıdan türlü türlü şeyler denedim ama tuvaletini yapmadı. En son alıp bulduğum yere götürdüm. Gitmek için fırsatı vardı ama o tuvaletini yapıp koşarak geri geldi sonra da asla ayrılmadık. (Yavruları gayet sağlıklı: doğdular, büyüdüler ve yuva buldular.) 

Sonrasında köpeğim Hoşaf katıldı aramıza. Hoşaf’ın annesi petshop mağduru, damızlık olarak kullanılmış, yıprana yıprana kanser olmuş. Sonra da hamile olarak sokağa atılmış. Bir gönüllü anneyi alıp bakmış, anne doğum esnasında ölmüş. Onu almaya gittiğimiz evde bir yığın terk edilmiş ufak ırk köpek vardı, hepsini alıp çıkmak istedim. Neye göre seçim yapacağımızı bilmiyorken telefonu alıp fotoğraflarını çekmek için çantama yöneldiğimde çantanın üzerinde yatarken buldum onu, o bizi seçti. Hoşafla Dingo’nun anlaşması 5 ay sürdü.

Tekir kedi Umay bize 5-10 günlük bebek olarak katıldı. Maltepe'de çalışıyorum o sıralar, işten döndüğümde yol arkadaşım getirdi onu, çocukların elinden almış, çocuklar da arabadan çıkarmış. Umay kulakları kırık, her yanı yara bere ölmek üzere olan bir bebekti, her gün işe götürdüm, iş yerinde gizli gizli baktım ona, şimdi kocaman bir canavar oldu canımıza okuyor. 

Venüs, 3 aylıkken bir telefonla haberdar olduğum, defalarca satılmış, dövüştürülmeye çalışılmış, dövüşmeyince de dayak atılıp bonzaicilerin eline verilmiş bir kız. Şu an 8 aylık ve hala yaralarını sarmaya çalışıyoruz. Gördüğüm en ürkek, en duygusal köpek. Haftalarca dışarıda gölgesinden bile korktuğu için kucağımızda gezdirdik. Evde bir ses yükselse korkup evden kaçmaya kalkar. Stres yaptığında, enerjisini atamadığında eşyalara zarar veriyor. Üç koltuk, dört tasma, bir telefon, sayısız kablo ve eşya yedi.

Neptün, arkadaşın abisinin çalıştığı inşaatta bulduğu tavşan. Köpeği ona zarar verdiği için yuva bulursun diye bana getirdi, hepimiz onu çok sevdik, o da inanılmaz uyum sağladı bize. Kendini köpek sanıyor, ayrılamadık. İlgi göremediğinde önüne gelen her şeyi (biz de dahil) yediği için geceleri kafeste kalıyor sadece. 

Darwin, yol arkadaşımın çalıştığı şirkette birinin çocuğu için aldığı küçücük bir fanusta zaman zaman günlerce beslemeyi unuttuğu, çocuk sıkılınca da bizle yolu kesişen beta balığımız.

Kargamız Edgar kalıcı çocuklardan olmasa da bahsetmek istediğim bir çocuk çünkü onu, @grininkararsizligi bloğunun sahibi, Tumblr üzerinden bana ulaşarak, kedilerden kurtarıp getirdi bana. Yavruydu, güçsüz düşmüştü, artık büyüdü ve çok yakında özgürlüğüne kavuşacak. 

Bugüne kadar baktığın en sıradışı hayvan hangisiydi?

Bir yarasa oldu sanırım. Eevimize yanlışlıkla girmiş çıkmaya çalışırken de kanadını incitmiş bir yavru. İyileşti ve uçmaya devam etti.

Tumblr’ını senin kullandığın gibi hayvanlara yardım işlerini göstermek için kullanan başka bloggerlar biliyor musun? Bundan bağımsız olarak takip ettiğin bloglar neler?

Blogunun içerisinde farkındalık yaratacak işlere yer veren pek çok blogger var; fakat bloğunu bunun için kullanan bildiğim başka bir blogger yok. Muhakkak vardır, ben fark edememişimdir. Onlar beni fark ettiyse ve iletişime geçerlerse çok mutlu olurum. 

Takip ettiklerimin çoğu üreten bloglardan oluşuyor ve genelde hepsi çok yönlü; çizenler, yazanlar, düşünenler, yapanlar, eleştirenler. Hepsinden bahsetmek isterdim ama bende yeri çok büyük olan, en sık takip ettiğim iki blog:

@aspirinovic: - ''Merhaba, en kötü durumdaki bana en çok ihtiyacı olan kediyi sahiplenmek istiyorum.'' mesajıyla tanıştık ve ömrünü bir kafeste geçirmiş çok hasta bir kör kedinin son zamanlarında ona muhteşem bir yaşam hediye etti. Şu an bir köpeği ve yine benden sahiplendiği adını “Piggy” koyduğu kedisiyle bloğunda kendi hikayelerini, düşüncelerini, müziklerini paylaşıyor bizimle. Dergi çıkartmak için çalışmaları sürüyor. @p-a-r-y-a: Kendisi benim en büyük destekçilerimden. Maddi manevi her zaman yardımıma koşmuştur ama hiç tanışamadık. Güzel bir mizah anlayışı vardır. Radyo programları düzenliyor, fikirlerini, eleştirilerini, yazılarını bizimle paylaşıyor ve ilginç bir konseptle onları bloğunda biriktirmemeyi tercih ederek siliyor. Üstelik büyük bir proje hazırlığı içinde. ''Çiçek Çocuklar'' adında çok güzel işlere imza atacak olan bir dernek kuruyorlar. 

Kullanıcılarımıza vermek istediğin bir mesaj var mı?

Bugüne kadar tarantula ve iguana dahi baktım, ikisi de arkadaşlarımın bir hevesle eşya gibi satın aldığı sonra bakamadığı için ellerinden aldığım ve onlar için doğru şartlar oluşturulana kadar bakımını üstlendiğim canlılar. Hayvanlar karnına bastığınızda seni seviyorum diyecek, sıkıldığınızda ise kenara atabileceğiniz oyuncaklar değil, hepsinin duyguları, ihtiyaçları var. Lütfen satın almayalım, hayvanı ticari bir öğe olarak gören ve arz talep ilişkisiyle dönen bu çarka katkı sağlamayalım lütfen. Bir cana paha biçemezsiniz. Bir hayvanı satın aldığımızda onu kurtarmış olmuyor, onun yerine bir başka hayvanın gelmesine yer açmış oluyoruz. Biz satın almadığımızda üretemezler. Satın alınıp bakılamayan, sıkılınca sokağa atılanlar barınaklarda, gönüllü geçici yuvalarda, sokaklarda, pansiyonlarda yuva bekliyor. Sahiplendirmeye çalıştığımız, tedavisi için uğraştığımız her hayvan üretim mağduru. Lütfen kısırlaştıralım, kısırlaştırmak bir doğum kontrol yönteminden çok daha fazlasıdır, lütfen araştıralım. Onlarca hayvan hiç sıcak bir yuva göremeden, rahat bir uyku uyuyamadan, yalnız ve acı bir biçimde ölüyor. Lütfen onların hayatıyla oynamayalım. Lütfen hayvanları ait oldukları yerlerden koparıp ait olmadıkları koşullarda yaşamaya zorlamayalım. Lütfen hayvana değer vermeyen, hayvanları sadece gelir kaynağı olarak gören hayvanat bahçelerine, sirklere ve benzeri yerlere gitmeyelim. Bu zulme ortak olmayalım!

Merve’ye duyarlılığı için teşekkür ediyor, azmi için önünde saygıyla eğiliyoruz. 

Fotoğraflar: Merve Ünlü