#həyəcan

[metbuat]

"Topla rahat davrana bilmirdik" - Qurban Qurbanov

“Topla rahat davrana bilmirdik” – Qurban Qurbanov

“Qarabağ”ın baş məşqçisi Qurban Qurbanov Misli Premyer Liqasının XII turunda “Şamaxı”nı səfərdə 4:0 hesabı ilə məğlub etdikləri oyunu dəyərləndirib.  Metbuat.org xəbər verir ki, təcrübəli mütəxəssis matçla bağlı bunları deyib:  “Futbolçularımı təbrik edirəm. Çox əziyyət çəkdilər. Həm ümumi yorğunluq, həm süni örtük səbəbindən topla rahat davrana bilmirdik. Ümumən matçın gedişatında, xüsusən də,…

[minamirza]

artıq anlayıram ki, məsələ həyəcan, sürətli ürək döyüntüsü, baş gicəllənməsi deyil.. məsələ hər görüşə tələsmək, görməyəndə darıxmaq, söhbətinə doymamaq, yanında rahatlıq tapmaqdı...

[fffloweeer]

Eyni anda həm həyəcan həm də rahatlıq hisslərini duyduğum yer:

[mmar1ia]

Hər şeyin ilki ən gözəlidir. İlk addımların, ilk kəlimələrin, ilk qaçışın, ilk dostların, ilk sevgilər, ilk münasibətlər və.s. Birini ilk dəfə tanıyanda yaranan o ünsiyyət, birinə ilk dəfə sevgi etirafı edəndə yaranan o həyəcan, birindən ilk dəfə uzaqlaşanda yaranan o boşluq, bütün bunlar insanı dəyişdirir, başqa birinə çevirir. Həyatımıza daxil olan və həyatımızdan tamamilə çıxan həmin o insanlar bizə böyük dərslər verirlər. Arada qalan boş zaman və araya girən məsafələr isə, ilk gün yaranan xoşbəxtliyi və həyəcanı unutdurur. Zamanla insan soyuq birinə çevirilir, daha az səmimiyyət qurur, daha az sosiallaşır, güvən duyğusunu itirir, yeni tanışlıqlar və dostluqlar üçün yorğun hiss edir. Ən sonda isə, bütün bu duyğular tək bir insanda bütünləşərək insanı qarışıq bir ruh halına salır və səbəbini özün də bilmirsən. Zaman insanı yaşlandırır, ancaq bəzilərimizin ruhu günü gündən cavanlaşır, bəzilərimiz də isə tamamilə əksinə…

[shikhaliyevv]

Bəzən elə bir nöqtəyə gəlib çatırsan ki, heç nəyə həvəsin, istəyin, marağın olmur. Heç bir şeyə həyəcan etmirsən. Nə heç kimlə danışmırsan, nə heç kimlə ünsiyyət qurmursan, nə də heç kimlə danışmaq istəmirsən. Sadəcə uzun bir səssizlik istəyirsən.

[esmiramst]

Həyatımda bir maraq, həyəcan yoxdu əsəbləşirəm

[ogunbugundur]

bir insan yatanda belə stress, həyəcan keçirər?

[yolbitmezgidenee]

Arşivlenmiş yazısının yanında 1 görmenin verdiği həyəcan, mutluluk və şaşkınlık

[anar-abasow]

Artıq yeni bir insan tanımaq belə insanı yorur. Əvvəlki həvəs yodu, insanın içində bir həyəcan yoxdu. Nə oldu necə oldu bilmirəm amma "ikili münasibət" qurmaq günümüzdə çox çətinləşib. Bilmirəm variant çoxluğundandır nədirsə, insanlar çox tez vazkeçə, qırıb tökə, ümumiyyətlə "net" belə ola bilmirlər. Sonra deyirlər ki, "Niyə evlənmirsən?" “Niyə sevgilin yoxdu?” “Niyə tək gəzirsən yanında kimsə yoxdu?” “Niyə sevmirsən?” Necə evlənək? Kiminlə evlənək? Kimə ürəyimizi verək? Kimi sevək? Kimə güvənib həyat əmanət edək? :)

Belə başa düşürəm ki, artıq sənin nə qədər "xarakterli, gözəl qəlbli, anlayışlı, sevgidolu" olman da artıq insanlara lazım deyil.

Belə yerdə deyirlər "Allah hamıya ürəyinə görə versin"

[javadovahzaynab]

Hər il imtahan, ixtisas seçimi nəticələri gələndə başqalarının yerinə həyəcan keçirməyim heç keçmiyəcəkdə

[simppforrmee]

bura girəndən ilk dəfə bu qəədr həyəcan keçirdirəm.

[quliyeva-a]

Çox şeyə qəlbim qırılır,çox şey ürəyimə toxunur,çox darıxıram,çox həyəcan/stress içindəyəm..Hər şey üst-üstə gəlir və mən yenə bunları heç kimə deməyib bura yazıram..Nə istədiyimi də,nə edəcəyimi də bilmirəm,sadəcə tək bildiyim şey budur ki,bu halımı çox gözəl gizlətməyi,bildirməməyi bacarıram.Ətrafımdakıların gözündə "heçnə mənim vecimə deyil,məndən rahat insan yoxdu,mən heçnəyi ürəyimə salmıram.."Kaş hər şey göründüyü kimi olardı..

[mmar1ia]

Həyatım o qədər sıradan və monotondur ki, artıq bu məni yorur. Hər gün eyni şeyləri təkrarlamaqdan və nəticədə heçnə əldə etməməkdən sıxıldım. Nə bir həvəs qalıb artıq nə də bir həyəcan. Həyat axıb gedir və mən boşluqda süzülürəm, sanki nə keçmişim var nə də gələcəyim. Heç var olmamış, heç yaşamamış kimi keçib gedəcəm bu dünyadan. Həyat bundan ibarət olmamalı idi axı…

[zhr-vn]

Hisslərim tez-tez dəyişir.. Bəzən özümü hədsiz dərəcə xoşbəxt hiss etsəm də, axşamı çiyinlərimdə dünyanın ağrısını daşıyırmışcasına yorğun oluram. Elə anlar olur ki, qarşımdakı insana canımı verəcək qədər sevgidən həyəcan keçirirəm amma o insandan uzaqlaşmağım da çox çəkmir, tez sönür işığım. Heçnəyə şiddətli istək duymuram fikrim tez dağılır. Bir mahnı eşidirəm, nəsə xatirəni yadıma salır, kədərləndirir, sevinirəm ki, ən azından kədərlənə bilirəm, amma o da uzağı 1 saat çəkir.. Donuq şəkildə günlər davam edir. Günəş çıxır, külək olur, fəsillər dəyişir, bunların sanki mənə bir aidiyyəti yoxdur, uçur gedir. Həyatımda nələrin olacağına dair təxminlərimi və ya fərziyyələrimi də bir kənara qoymuşam artıq, o da yorub,

[misschinara]

Köhnə vərdişlərimə geri döndüm,məni mən edən vərdişlərimə,elə bilirdim ki yeni həyata başladım deyə köhnə vərdişlərimdən uzaqlaşmalıyam əslində uzaqlaşmalı olduğum həyatımdakı köhnə insanlar imiş,bunun bu gün fərqinə vardım çünki uzun zamandır gülməyən üzüm bu gün sadəcə əvvəllər sevdiyim bir oyunu oynadım deyə,əvvəllər oxumağa doya bilmədiyim kitabı oxudum deyə güldü,üzümdəki gülüş və o həyəcan hər şeyə dəyərdi

[ogunbugundur]

bu gün keçirdiyim həyəcan və stress məni 50 il qocaltdı