#dev tema

[ahrikima]

Memory's of Light - The Mirror's

|| Memory's of ligth (cover) || The mirror's || The bubble || The Cards || The Hug || The Walk || The Pancakes || The Concert || The Ramen || The labyrinth ||

-----------------------------------------------------------------------------

It was our first meet alone, a really nice day for visit a Game Dev exposition and get mesmerized by the mirror room it was on there… I will never forget that…

this time i worked with a little help of unreal engine for work on the mirror's

------------------------------------------------------------------------------

Memories de llum - Els miralls

Portava molt temps volen torna a quedra amb tu desde la primera vegada que ens vam veura amb el zaspian i la jeni, per tenia molta vergonya o por de demartu... pero finalmente al cap duns menos o vaigs cuseguir demanartu aunque tu amb vas dunar la empetan que nesesitava. Tu ja sabias que jo volia quedar per que to habian chibat pero et vas descuidar, pero encara aixi , era millor que fosi aixi per el meu propi be. Aixi dons recordu que estavem jugan, crec que estavem fen una carrera de grifos a domini de instan i jo et vaigs di que volia demanarte una cosa pero amb donava molta cosa dirtu, i tu amb vas dir " respira profun i digau rapit"... o vaigs prosesar mentalment les teves paraules, vaigs respira i to vaigs dir aunque amb tremolava la veu i finalment o vaigs dir, i tu et vas alegra de que u fesi per mi mateixa...

Jo sempre e sigut algu que li agrada organizar les cosas i on anar, i portava temps amb el ull ficat en una exposision que volia anar, aixi que te la vaigs sugeri...la exposisio de sengona pantalla crec que es deia, ja que es tractava del mon del game dev i als dos ens interesava per que estavem migs ficats en el tema i jo habia estudia d'aixo

Finalment el dia va arriva... era un matir de julio, i jo i tenia moltes ganes i por a la vegada, por de que et sentisis fursat a quedar amb mi o serte una carrega... sensasions que habia tenit en el pasat i que no volia que pases amb tu tambe...

Vaigs arribar habas dora on habiam acordat, recordu mentres tesperava veura un pallo vaixan amb monopati amb un lloro que paralaba i amb va fer molta grasia.. i finalment tu vas aparexia... Jo tinc sempre la mania de mira sempre capa habaix cuan quedo per que amb fa por esta mira si ve la persona i creuar mirades, sempre ma dunat serta cosa, aixo mai u as segut pero si estas llexin aixo.. ara o sabras ..

Cuant finalment tu et vas apropa a mir jo et vaigs dir hola i et vaigis oferir el puny, una cosa que sempre e tingut la custum de fer per saludar a la gent, i amb vas pregunta que feia, i et vaigs di aixo , i amb vas donar el puny i hobrime la ma despre, i sense preguntarme ni res amb vas abrasar, jo mai estat acustumada amb que mabrasein, ningu acustumava a fero.. era algo extrany per mi... pero allo que vas fer tu, el fet de que tu mabrasesi sense preguntar ni ress amb va reconfurtar, i amb van allivera les pors que tenia al prinsipi de si et senties obligat a quedar o de si era una carrega.. amb va fe felis allo per mi de serte manera... i despres dallo vam ana capa dintre del museu a veura la exposisio , mentres parlaven de les nostres coses.

Jo mai habia estat alla , pero mentres entravem amb vas explicar que tu vas fer un concert del te grup d'orquesta alla en la part del jardi i jo et vaigs dir.. algun dia magradaria veurat tocar, i tu cuan tingui un altre consert tinvitare

Vam finalment entra a la sala de la exposisio, el prisipi era apartat de so , animacio, etc que recordu al final de la exposisio vam retorna lla i vaigs veura que estva en uns dels apartats el nom de un dels meus atics profes de so, va se molt rasios allo per que vam mirar si el resta de gent que habia , era profe meu, pero nomes era aquell

Despres vam pasa a un pasadis de llums de colors transitoris, anavam cambian de colors tota la estona amb un mirrall i era molt guay aquell cami amb es colors neon blau, magenta , blanc i verda, entre algun mes que es combinava

I ensegudia vam entra al prinsipi de les sales de miralls... En la primera sala es reflectava esense de jocs , alguns conegust uns altres no tants, pero era molt guay veura tot refletat per tot arreu, i la segona part era mes encara un bucle de refletas entre els mirall expectaculars que tu fins i tot vas fer unes cuantes fotos all, era tot super mesmeritzant i mencantava

La seguent sala era com un pasadis a les foscas fen zigzag, amb petitas tauletas on ni habia jocs d'empresas indis, i alla tu vas agafar notes dels noms de les empresas per tira CVs i jo et vaigs demanar que mo pasesis tambe.

La ultima sala ni habia unes taules per poder jugar uns parell de jocs coperatius per dos persones. Ens vam sentar una estona per jugari els dos, va se dirvertit aunque jo era molt patata. SI no recordu malament era un joc de un fastama o una cosa aixi, pero no use, pero recordu divertimer amb la tutaria amb tu

Cuan vam habandona la sala final, amb vas dir que volias fer una fotu al pasadis amb llums, aixi dons vam retorna al prinsipi per fer unes fotus alla... pero no me esperava que fosi amb mi... i sisnserament amb va impactar que vulguesis ferte unes fotus amb mi en aquell pasadis de llums que a mi magradaba molt... i si las fotus van quedar molt boniques i una de les poques que tic amb tu , la tinc molt atesurara, per que es la meva favorita i la mes maca...

Finalment vam abandor el lloc i vam desidir anar al arc del trionf a pota, pero habans vas voler fer una parada al starbucks i alla et vas agafar un te chai un espesi de espiral que no recordu ve que era, pero el te mel vas deixa provar i era molt bo i vaigs provar de dirte els ingredients de cami

So desde la diagonal fins a l'arc del triof camina fen ziggza per els carrers interst, mentres parlavem de molts coses fins que vam arriba allar

Amb vas esenyar la tenda de jocs de taula que tu frecuentavas, una d'elles, i amb vas ensneyar alguns jocs, i et vaigs dir que algun dia podriam jugar algun joc dels que amb deias o un scaperoom, i tuvas dir que si, cuan vulguesi podriam jugari

despres vam entra a veura les tendes de figures, i a la norman a veure mangas de tot tipus

Halla dintre vam combersa una mica d'amistats i tal.. i tu amb vas dir de serte manera que per tu era una amiga propera i que per mi tmb lo era.. pero ...per mi ets mes que una persona prupera, per mi tu et vas turna en una persona molt importat a la meva vida... de la cual no volia perda... alla en vagis donar conta que tan devo haguesin quedat molt abans, i que aquell matir samb feia molt curt... perque o estava pasant molt be...

vams sorti de la norman i ens vam sentar una estona per descansar habans de anar a la estasio de metro de plasa , i halla vam esta cherrant una estoneta llarga i rien , i vellen videos.. recordu que amb vas ensenyar un de tu tocan en un consert, i amb sorprenia i men semblava molt guay

despres de descansar , dons de cami a plasa, cherrant de les nostres coses, i finalment va arribar el adeu... que en el fons tenia por de que no turnesim a quedar mai mes, per sort no va ser aixi...

i ens vam despedir al igual que ens vam saludar, amb una abrasada i un "nem parlan.. ens veiem"

per mi aquell dia va ser mol dirvert i guay, i vaigs anarma molt contenta a casa... mai avia sentit aixi de be quedan amb algu... i sentir que era una carga... i en el fons marepetia molt de no haberi quedat abans...per culpa de les meves pors, pero era felis d'aquella primera vegada... aixi que d'aque put vaigs mira almenys quedar amb tu un cop al mes... pero maguesi agradat poderi quedar molt mes que un cop al mes...

Grasies per haber pasat aquell dia amb mi i tots els que vam quedar durant aquet temps... Tan devo es repetisi un altre cop...

notes: se que tinc una fcorma diferent de viure les coses... i aquestes coses simples amb poden marcar de serte manera, ja que soc molt sensiple... ja u saps...

------------------------------------------------------------------------------

you like my work? so feel free to support me on Ko-fi

also you can check my card fo other things!

[dramatik-buluntular]

"Bekleyiş, yasadışı bir örgüt"

Ameliyathanenin hemen bitişiğindeki yoğun bakım ünitesinin önünde yoğun duygularla beklediğim bu birkaç saat, gerçekliğin yamuluşunu ve koridorda volta atan Sayın Azrail’in şımarık bir çocuk gibi herkese posta koyuşunu izliyorum. Ağlamaklı kadınlar, çocuklar, üzüntülü babalar, anneler, yaşlılar, iyi haberler bekleyen hasta yakınları o koridoru dünyadan koparmışlardı. Hastanenin bu kısmı her gün böyleydi. Ama biz bunu sadece yolumuz düştüğünde fark edebiliyoruz. Çünkü başkaları bizim için okunaksızdır. Biz de başkaları için öyleyizdir. Dokunmadığımız, ilişki içerisine girmediğimiz, göz ve anlam teması kurmadığımız herkes duygu ve empati alanının dışındadır. Başkalarıdır onlar. Sartre’ın “cehennem başkalarıdır” sözündeki başkaları o başkalarıdır belki de.

İnsan vücudunun ne kadar kusurlu, sürekli aksayan ve hastalık dediğimiz o kavramın kutsal mekânı olduğunu düşünmekten alamadım kendimi. Hayatımızın hemen hemen bütün zamanlarında sağlık ve güvenlik açısından risk altındayız. Hastaneler tıpkı tamirhaneler gibi hiç boş kalmıyor, devasa bir balon gibi şişen sağlık sektörü kapitalizmin en büyük oyuncağı olmuş. O yüzden insan hiçbir zaman yüce bir varlık olmamıştır. İnsan yüce bir varlık değildir, sonsuz evrende toz zerresi kadar bile yer kaplamayan, tıpkı diğer canlılar gibi zaman mezbahasından ufalanarak geçen ıssız bir kavramdır insan.

Neredeyse iki saat geçmişti, babam hâlâ içerde ameliyathaneden çıkmamıştı. Yetmiş altı yaşında, ömrü boyunca iğneden korktuğu için doktorlarla yakın temas kurmayan o asırlık adamın şimdi bağırsak düğümlenmesi nedeniyle karnı kırk santim açılacak ve bir kısmı deforme olan bağırsakları kesilip, sağlam olan yerlerinden yeniden dikilecekti. Yıllarca hep midesinden şikâyet ederdi babam. Ağrıları dayanılmaz olunca mecburen gelmişti hastaneye. Hastalığının midede değil de bağırsakta olduğunun ayırdında değildi henüz.  Öncesinde ciddi bir bağırsak ameliyatı geçireceğini bilseydi o ameliyata girmektense ölmeyi tercih ederdi. Çektiği ağrılar yüzünden ortam bilincini yitirmişti ve apar topar ameliyata alındığının farkına bile varamadı. Hissettiği tek şey kimsesizlikti sanırım.

Bazen babamın çok derin düşüncelere daldığını görürdüm. Onun neler düşündüğünü tahmin etmeye çalışırdım. Memleketini özlüyordu, kardeşlerini, Van Gölünü, dağlardan ovaya akan buz gibi suları, o sudan avuçlarıyla kana kana içmeyi... Atları özlüyordu bir de. Düş taşıyan atları… Şimdi o atlar kafasının içinde koşuyor. Zamanın hasar almamış bir kıyısında o atları durdurup ateş yakıyor, yemliyor onları. Hayallerini anlatıyor. Saatlerce konuşuyor, insanlara anlatamadığını onlara anlatıyor. Yüzünde güneşler doğuyor babamın, görüyorum. Büyülü sessizliği bir telefon sesi veya annemin babama dümdüz seslenişi bozuyor; yüzündeki ifade değişiveriyor babamın, hayaller bulanıklaşıyor. Gerçeklik ve yaşlılık anıt gibi dikiliyor evin ortasına.

Otuzlu yaşlarını hatırlıyorum babanın. Henüz saçları dökülmemişti. Yakışıklı sayılmazdı ama karizmatikti. Bütün yakışıklı olmayanlar karizmatik olarak anılmak isterler. Kısacık boylu dev yürekli bir adamdı. Karları, sisleri, baharları ve yeşillikleriyle resitaller sunan memleketinden kopup Ege’nin yalnızlıklarıyla ünlü bir kasabasına yerleşmişti. Ayakta kalmak için verdiği mücadeleyi, ölesiye çalışmaktan bükülmüş belini ve iki odalı küçük evimizi yapmak için sırtında taşıdığı kum torbalarını, beton torbalarını döküp, suladıktan sonra kürekle karıştırıp tek başına oluşturduğu evin temelini hatırlıyorum. O sıralarda çok küçüktüm ama yardım etmek için taşıdığım tuğlaları gururla gösterirdim babama. Gülümserdi bana. Onun gülümseyişini hatırlıyorum. Kırk yıl öncesinden kalan bir gülümsemeyi hatırlamak beraberinde kusursuz bir kederi de getirip bırakıyor şu koridora, Azrail’in pelerini ve orağıyla korku saldığı koridora.  

Ameliyat odasının kapısı her açıldığında –çok garip ve rahatsız edici bir sesi var kapı açılma sesinin- oraya yöneltiyorum başımı, ayaklarımı ve dikkatimi. Bu kez de babam değil içeriden çıkan deyip geri çekiliyorum. Bu, rahatlama ve tedirginlik arası bir duygu sıçratıyor yüzüme. Başkaları (yukarıda adına cehennem denen şu başkaları) koşup yürüyen yatağın kenarından tutuyor, “nasıl geçti, iyi mi durumu?” diye soruyorlar doktor veya asistan veyahut hastabakıcı olan kişilere. “Size bilgi verilecek” diyor ekipteki o iyi geçmiş ameliyatın kahraman kişisi.

Bir ameliyat veya yoğun bakım ünitesinin önünde ilk bekleyişim değil bu.  10 Eylül 2022’de dördüncü kattan dengesini kaybedip düşen ve mucizelerle yaşama dönen kızım için de günlerce, haftalarca beklemiştim. Anlatılmaz yıkımların ele geçirdiği o zamanlar içimi, belleğimi yara yara geçip gitti. Belki başka bir gün anlatırım o zor günleri. Çünkü o bir anlatım değil, anlatım uçurumu. Durumu iyi, normal hayatına döndü bile.  Az önce aradı Antalya’dan, dedesinin durumunu sordu. “Bekliyorum kızım, henüz çıkmadı, bekliyorum” dedim. Sonra diğer akrabalar aradı, eş dost ve komşular. Hepsine aynı şeyi söyledim: Bekliyoruz.

Beklemek, evet kıvırcık saçlı turuncu bir ormandır beklemek… Okuduğum kitapları düşünüyorum, hepsinin içinde beklemek vardı. Sayfalarca beklemeyi tutup roman yapmışlar, şiir yapmışlar. Bekleyiş, yasa dışı bir örgüt. Yazılan veya çizilen şeylerin çoğu bekleme esnasında ortaya çıkıyor. Hisler, düşler, sıra dışı sözcükler ve o sözcüklerin peşine takılmış akıl almaz imgeler düzenli bir bekleyişin ürünüdür. Şu koridorda üç saattir bekliyorum ölüm ve yaşam gibi iki ağır yükü taşıyan hisçilerle beraber.

Yine kapı açılıyor, koşuyorum, diğer başkaları da koşuyor, ben en öne geçiyorum. Dikkatle bakıyorum sedye yataktaki yüzyıllık adama. Babam bu, evet, yanımda benimle koşanlara “bu benim babam” diyorum. Bizimki bu. Diğerleri (Cehennem olmayan başkaları yani, onlarla yakınlaştık, o yüzden cehennem olmayan başkaları onlar) duruyor. Bir sonraki açılacak kapı sesini bekleyecekler. Doktor yok, içeride kalmış o. Kahraman doktor içeride kalmış. Bir asistan ve hasta bakıcı sürüyor yatağı. Koşarken aniden duruyorum, gözlerim ıslanıyor, yüzüm ıslaklığın Van Gölü. Babamın her iki yanında rahvan yürüyen atlar görüyorum. Babama düşlerindeki atlar eşlik ediyor. “İyi geçti” diyor asistan. Rahatlıyorum, kahverengi bulutların altındaki suskun şehirlerle selamlaşıyorum. Kalabalık bir umut sürüsü üşüşüyor başıma. Babamı ve yüzüne yerleşen kasabanın yalnızlığını yoğun bakım ünitesine alıyorlar. Ancak bir gün sonra görebildim babamı. Gözlerini açmıştı, boşluğa bakar gibi bakıyordu bana. Ağzından sadece tek bir sözcük çıkmıştı o an: “Gördün mü?” dedi. “Gördüm baba” dedim gülümseyerek… Atları kastetmişti babam.

[karaokulta]

🕹️ ¿Videojuegos como arte o como producto? ¡Ambos! 🎨 El marketing y branding en la arena digital de los videojuegos es un PvP (Player vs. Player) de proporciones épicas. Siendo devotos de este multiverso, sabemos que no es solo about vender un juego; es crear un cosmos donde los jugadores se sientan como los verdaderos protagonistas de su propia saga. Pero, ¿cómo transformamos un título en una leyenda? Es un combo de estrategia y magia creativa: - 🚀 **Narrativas que Enganchan**: No basta con tener un gameplay innovador; la historia debe ser tan envolvente que los players quieran vivir en ella. La narrativa es el lore que convierte jugadores en evangelistas de nuestra marca. - 🌟 **Identidad Visual Única**: Si tu videojuego fuera un personaje de RPG, ¿qué clase sería? El branding visual debe reflejar la esencia del juego, ser el arma mágica que lo distingue en el vasto inventario del mercado. - ⚔️ **Una Comunidad como Aliada**: Los gamers son la guild más leal. Construir una comunidad sólida es tener un escudo ante la competencia. Interactúa, escucha, premium content, Twitch streams, torneos... ¡Haz que se sientan parte del dev team! - 🤖 **Adaptación y Evolución**: Cambia la estrategia como en un juego de estrategia en tiempo real. Analiza los datos, aprende de los A/B tests, y que tus DLCs (Digital Marketing Campaigns) sean lo suficientemente flexibles para adaptarse al mercado. - 💎 **Experiencias Inmersivas y Memorables**: Unboxings que deslumbren, cinematográficas cinemáticas, y eventos in-game que sean como quests legendarias... Cada punto de contacto es una oportunidad de hacer que la marca deje una huella indeleble. Los videojuegos nos enseñan que un buen inicio es crucial, pero el endgame es lo que cuenta. La diferencia entre un one-hit wonder y una franquicia que se convierte en un clásico reside en nuestro commitment a la excelencia y a la comunidad. Ahora, cuenta-me, ¿qué estrategias de marketing o branding te han sorprendido últimamente en el mundo de los videojuegos? ¿Qué título ha capturado tu atención y no te deja despegarte de la pantalla? Liga a tu colega gamer o a ese marketer que se transforma en héroe de la industria con cada campaña. #Videojuegos #MarketingDigital #GamerMarketing #Branding #CommunityBuilding #UserExperience #Storytelling 🎮📈🕹️ ¡Comenta tus estrategias de combo perfecto abajo y taggea a quien pueda dropear el mic en este tema! ¡Vamos a subir de nivel en esta discusión!

[habercafe]

Disney ile Paraguay'ın Mickey Markası Arasındaki Rekabet

Beklenmedik Rekabet: Disney ve Mickey Bir tarafta tema parkları, geniş bir ürün yelpazesi ve gişe rekorları kıran filmleri kapsayan devasa bir eğlence imparatorluğumuz var. Bu dev, etkileyici 150 Akademi Ödülü koleksiyonuna sahip, yaklaşık 225.000 kişiyi istihdam ediyor ve 90 milyar dolara yaklaşan şaşırtıcı bir yıllık gelir elde ediyor. Diğer tarafta, sadece 280 kişiyi istihdam eden mütevazı,…

[pazaryerigundem]

Erzurum'da istihdam alanları oluşturulacak

https://pazaryerigundem.com/haber/169161/erzurumda-istihdam-alanlari-olusturulacak/

Erzurum'da istihdam alanları oluşturulacak

Erzurum Büyükşehir Belediye Başkanı Mehmet Sekmen, “Kentte yeni istihdam alanları oluşturacağız” dedi.

ERZURUM (İGFA) – Şehrin aynı zamanda üretim merkezi olacağını ifade eden Başkan Sekmen, Erzurum’a yatırım yapmak isteyen büyük firmalarla görüşmelerinin de sürdüğünü bildirdi.

Başkan Sekmen, kendi destek ve çabalarıyla kurulan Karaz Tekstil Fabrikası’nda temas ve incelemede bulundu. Firma sahibi Abdullah Karadağ’dan üretim hacmi ve ihracat verileriyle ilgili bilgiler alan Başkan Sekmen, “Erzurum’da 10 yılda sadece kendi girişimlerimiz sonucu çok sayıda firma ve markayı şehrimize getirdik. Bu çabalarımız sonucu 5 bin gencimiz Erzurum’da istihdam edildi” kaydını düştü.

“Türkiye’nin dev isimlerinin şehrimize yatırım yapması için yoğun bir çaba içerisindeyiz” diyen Başkan Sekmen, “Yurt dışı ve yurt içinde önemli görüşmeler yaptık. Türkiye’de gerek tekstil gerekse de yedek parça üretiminde seçkin bir yer edinen firmalarla temaslarımız devam ediyor. Şehrimizin istihdam hayatına, kentin ekonomik yaşamına destek olmanın gayretindeyiz. Bizim derdimiz yerel yönetim hizmetlerinin yanında aynı zamanda da yeni istihdam alanları oluşturmak. Çünkü şehrimizin en önemli problemlerinden biri de işsizlik… Bu sorunun çözümü için 10 yılda verdiğimiz mücadeleyi kat be kat artırarak üretim ve istihdam içerikli çalışmalarımıza devam ediyoruz. İş dünyasının seçkin isimlerini şehrimize getirip kent ekonomisine katma değer sunmanın gayretindeyiz. Bütün bu çabamızla dün olduğu gibi bundan sonra da inşallah Erzurum’da yeni istihdam alanları oluşturacağız” diye konuştu.

BU Haber İGF HABER AJANSI tarafından servis edilmiştir.

[laopiniononline]

Dengue en Chile: Esto es todo lo que se sabe hasta ahora

Nueva publicación en https://ct2.cl/gI

Dengue en Chile: Esto es todo lo que se sabe hasta ahora

Se trata de una enfermedad propia de las áreas tropicales y subtropicales, sin embargo, desde 1999 en nuestro país se ha convertido en un tema importante, incorporándose incluso al decreto de Enfermedades de Declaración Obligatoria. Para saber más sobre esta enfermedad viral, Liliana Maier de la Universidad Santo Tomás entrega conceptos claves para su comprensión.

Hace unos días, el Ministerio de Salud confirmó múltiples casos de dengue importado en Chile, sumando un total de 13 pacientes contagiados de esta enfermedad. A raíz de esto, la entidad no descartó la idea de vacunar a la población, pese a que, según explicó el jefe de Epidemiología del Ministerio de Salud, Christian García, “hay pocos países que tienen la vacuna disponible y dentro de las recomendaciones de la OMS está implementarla en lugares donde es habitual, donde tienen temporadas de contagios de dengue”.

La llegada del dengue ha puesto en alerta a la población, pese a que muchos no comprenden bien de qué se trata. Para entenderlo, las académicas de Medicina Veterinaria de UST Santiago, Lilian Meier y Viviana Olave, nos explican todo lo que debemos saber del dengue.

¿Qué es el dengue?

De acuerdo a Meir y Olave, “el dengue es una enfermedad infecciosa de origen viral transmitida por la picadura de un mosquito, denominado Aedes aegypti, infectado”. En esa línea, comentaron que este mosquito “tiene solo reservorio humano, por lo tanto, no afecta a nuestras mascotas ni se transmite de una persona a otra”.

Las académicas sí aclararon que la forma hemorrágica de infección es la más severa de toda e incluso puede causar entre un 1 a un 20% de mortalidad.

¿Cuáles son los síntomas clínicos del dengue?

Las docentes comentaron que los síntomas clínicos de esta enfermedad son: “Fiebre leve hasta fiebre muy alta, dolor intenso de cabeza, dolor retroauricular (detrás de los ojos), dolor muscular y articular, y sarpullido. En algunos casos, incluso, puede no presentar síntomas”.

Liliana Maier y Viviane Olave también hicieron énfasis en que esta enfermedad, generalmente de climas tropicales, puede afectar niños y adultos por igual, pero con síntomas que claramente pueden variar.

Vías de transmisión

Respecto a las vías de transmisión, revelaron que se contagia a través de la picadora del mosquito infectado con alguno de los cuatro serotipos del virus del dengue. Bajo este contexto, las profesionales advierten que, para evitar el contagio en zonas de mayor riesgo, lo óptimo es utilizar ropa que cubra todo el cuerpo; no mantener agua estancada en bebederos, neumáticos o vasijas; usar mallas o rejillas en ventanas y puertas y, por último, tener un control óptimo del vector.

También es fundamental saber reconocer al mosquito, que es de hábitos diurnos, es pequeño, de color oscuro con rayas blancas en el dorso y las patas. Además, se debe considerar que la hembra es hematófaga, por lo que pica preferentemente en las piernas y tobillos.

Cabe recordar que no existe un tratamiento específico para el dengue. “No obstante, detectar oportunamente los casos, reconocer cualquier signo de advertencias de dengue grave y tratar debidamente a los pacientes, son elementos clave en el marco de la atención para evitar que la enfermedad provoque muertes”, señalaron.

Algunos hitos importantes en relación con el dengue, en nuestro país:

Año 2.000 se detecta por primera vez en Chile el mosquito Aedes aegypti, transmisor de dengue, en la isla de Pascua.

Año 2002: Primer brote notificado de dengue del serotipo DENV1, en Isla de Pascua, correspondientes a casos importados.

Año 2009: Se detectaron dos casos autóctonos de DENV4 en Isla de Pascua.

Año 2019: Se notificaron 38 casos de dengue en Isla de Pascua de los cuales 28 correspondieron al serotipo DEV 1 autóctono y nueve casos importados de Tahití.

Año 2020: Se detecta el mosquito Aedes aegyptiae en el norte de Chile y en la Provincia de los Andes. Sin embargo, aún no se ha detectado el virus en Chile continental.

Año 2023: El Ministerio de Salud en Chile (Minsal) decretó una Alerta Sanitaria por la presencia o riesgo de dispersión de los mosquitos Aedes aegypti y Anopheles pseudopunctipennis en Chile en 7 regiones del país: Arica y Parinacota, Tarapacá, Antofagasta, Atacama, Coquimbo, Valparaíso y Metropolitana. No se reporta aún el virus en Chile continental.

Año 2024: Se han confirmado 179 casos hasta el 6 de abril, correspondiendo 135 a casos importados y 44 autóctonos (Isla de Pascua). Recordemos que el dengue es endémico en Isla de Pascua. Y no se ha reportado el virus aún en el continente.

[lefttotheirdeath]

Visual Novel Dev Blog! [eng/esp]

Hello! Welcome to my blog, I'm oliverry and I've made this blog to post about my visual novel projects and updates on them! (maybe also as a little journal of sorts) The point is, if you like visual novels with the themes and the symbolism and whatnot, or not, feel free to check out my stuff and, if you do like it, stay for more and find me on other socials, thanks! - [esp] Hola! Bienvenid@ a mi blog, soy oliverry, y hice este blog para publicar sobre mis proyectos de novelas visuales y actualizaciones sobre ellos! (Talvez tmb como un pequeño diario) El punto es, si te gustan las novelas visuales con los temas y el simbolismo y todo eso, o no, sientete libre de ver mis cosas/trabajos, y si te gusta, quedarte para más y encontrarme en otras redes sociales, gracias!

[benimpencerelerim]

SESSIZ GEMI

Eklerde değişik tarihlerde kaleme aldığım veda yazıları var. Çoğunu kazık yediğim dönemlerde, o öfkeyle kaleme aldım. Birkaç tanesini de son kazığı yedikten sonra. Bir tanesini ise iyimser bir dönemimde kaleme almışım. O kadar kin tutmayan bir yapıya sahibim ki, yazılarda dillendirdiğim onca kazığa rağmen hepsini unutup olağanüstü iyi şeyler hissetmişim bu camia hakkında. Böylesine zıt uçlarda olan düşüncelerin, duyguların hangisi gerçek derseniz, hepsi gerçek. İyimser olan yazıdaki duygularım da gerçek ama bu kuruma “dev” nitelemesini yaptıracak kadar vicdanlı iki elimin parmaklarını geçmeyecek kadar az sayıda insan için geçerli. Onlar kendilerini biliyor. Siz bu vedaların hangi cephesinde ya da hangi cephelerinde ağırlıkla yer alıyorsunuz kendiniz karar verin.

Bu ülkedeki mavi kanlı düzeni sadece benim hakkımı, bilgisayarcıların hakkını yemedi, herkesin hakkını yedi, yiyor. Sadece bana değil hemen herkese kazık attı, atıyor. Kimine daha çok kimine daha az. Naçizane denemelerimde bunu gerekçelendirmeye ve ifade etmeye çalışıyorum.

Bu hak yemeler ve kazıklar bütün çalışma hayatım boyunca bana eşlik etti. Bazısından, hep sonra da olsa, haberim oldu, bazısından ise hiçbir zaman haberim olmadı. Sonuncu kazığımı da emekli olup giderken yiyorum.

Ve bütün bu kazıkları atanlar, hakkımızı yiyenler %90’ı Müslüman olan bir ülkenin vatandaşları. Bütün bu herzeleri yiyip bir de üstüne Müslüman rolleri içinde görünüyorlar, yaşıyorlar, karşımıza çıkıyorlar. Bizim paramızla, bizim ve diğer çalışanların emeğiyle davetler veriliyor, saltanat sürülüyor. Daha da hazini saftirik mavi kanlılar da dahil birçok insan bu aktivitelerle mest oluyor.

Hiç kimseden çekinmeden ve hak hukuk dinlemeden ellerindeki gücü hak yiyecek şekilde de kullanıyorlar. Yasayla personele tanınan hakların hayata geçmesi onların iznine (tabii yine yasayla, yazıda da belirttiğim gibi kaynakları dağıtma gücü ellerinde ve bu gücü ellerinde tutmak için her şeyi yapıyor ülkedeki düzen, böylece diğer insanlar üstündeki yaptırım gücü ve tahakkümünü, onların her türlü herzeye boyun eğmesini, sesini çıkarmamasını garanti altına alıyor) bağlı olduğu için bu hakları kendileri bahşediyormuş havasına giriyorlar. Haksız uygulamalarına ve hak yemelerine itiraz edenlere karşı bir silah gibi kullanıyor, itiraz edenleri cezalandırmak, biat edenleri ödüllendirmek için kullandıkları bir araç haline getiriyorlar. Bu yüzden bir sürü insan biat ediyor, yalakalık yapıyor, biat etmeyen düzgün  insanların ezici çoğunluğu da sesini çıkaramadan her türlü eziyete katlanıyor, her türlü cefaya boyun eğiyor.

Bütün çalışma hayatları boyunca her türlü haksızlığı, eziyeti yaptıkları, her türlü kazığı attıkları diğerlerini olağanüstü bir pişkinlikle her zamanki gibi kendileri çalıp kendileri oynadıkları törenlere çağırıp sözde onore etmek de gerçekten gözleri yaşartan bir vefa örneği. Üstelik bu törenlerde dahi sazı ellerine alıp yedikleri herzeleri es geçerken, en soylu faaliyet olarak gördükleri yasa yapma faaliyetlerini içeren devasa hizmetleriyle övünmekten kendilerini alamıyorlar. Oysa ilk kuruluş yıllarında yasa yapmayla ilgili kadrolar da ayak takımı kadrolarıydı. Ayrıca bugün bile bazı mavi kanlının da mavi kanlısı kibir yumakları kendilerini kılıç soyluları gibi has mavi kanlı (noblesse d’épée,  noblesse de race) olarak görürken yasalarla ilgili görevlerdeki mavi kanlıları ikinci sınıf mavi kanlı, giysi soylusu (noblesse de robe) ya da kaba tabirle çakma soylu olarak görüyor. Kendilerini ve yaptıklarını dev aynasında gören ve gösteren mavi kanlılar bütün diğerlerinin yaptıklarını ne yapıyorlar ki diye küçümsüyorlar. Tabii aynı mantıkla ben de onların yaptıklarını ne yapıyorlar ki diye küçümseyebilirim ama benim öksüz tespitimle onların mavi kanlı yargıları arasında çok önemli bir fark olur. Onlar su başlarını ve ipleri ellerinde tuttukları için yürütme ve bakanlarla direk temasları var. Bu temas ayrıcalığı bile başlı başına bir önem sahibi olmalarına ve sözlerinin dinlenmesine, sözlerine değer verilmesine yol açıyor. Orhan Pamuk’un klasik, batının o payeyi verdiği eserlerdir tespitinde olduğu gibi gücü ellerinde tutanların yargısı belirleyici oluyor. Yani, en tepede ülkenin en büyük gücü olan hükümet ve üyelerinin bulunduğu hiyerarşik bir silsile var neyin, kimin önemli olduğu konusunda. Oysa sağlıklı bir serbest piyasa ekonomisinin hakim olduğu ülkelerde birçok konuda olduğu gibi önem konusu da piyasa güçleri ve onun oluşturduğu dengelerden bağımsız değildir. Hangi meslek, hangi ürün, hangi hizmet daha önemlidir konularındaki en önemli yargıçlardan biri piyasa, piyasa güçleri ve onun oluşturduğu dengelerdir. Rasyonel bir devlet, yasama ve yürütme aygıtı da eninde sonunda piyasanın sesine kulak verip onun kah fısıldayarak kah çığlık çığlığa dile getirdiği gerçeklere boyun eğmek zorundadır. Ama 12 Eylül ve sonrasında doktorlara yapıldığı gibi uzun süre kompleksli bir muktedirin hayata geçirdiği irrasyonel kararlar hüküm sürebilmektedir. Doktorlar uzun bir süre bu eziyetlere katlanmak zorunda kaldıktan sonra çok uzak olmayan bir geçmişten itibaren hem çalışma hem de emeklilik yaşamlarında hak ettikleri en azından maddi ayrıcalıklara kavuşmuşlardır. Ama bu arada mesleklerini icra etmek zorunda olan nesillere yedikleri kazıklar baki kalmıştır.

Bu ülkede doktorlara reva görülenler ülke çapında görece olarak mutlak güce sahip olmayı başaran bir muktedirin ve arka plandaki mavi kanlıların üretici elitlere ve halka yapabileceklerinin ibret verici bir örneğidir. Tabii aynı muktedir, asıl ipleri elinde tutan ülkenin mavi kanlılarının da isteklerini karşılayan, çıkarlarını koruyan ve parlatan sayısız karara imza atmıştır. Bu büyük muktedirler ve mavi kanlılar ülkenin kurumlarındaki küçük muktedirler ve yerel mavi kanlıların rol modeli ve yansıması olurken onların büyük plandaki arketipini, ilk örneğini oluşturmaktadır. Mavi kanlıların bu kültürü, davranış kalıpları, duygusal dünyası sadece bir kuruma özgü değil elbette, ülkenin bütün kurumlarında geçerli. Mesela IMF yönlendirmesiyle gerçekleştirilen muhasebe sisteminin anlatıldığı bir seminerde o mavi kanlılara has özgüven ve kibirle konuşan o kurumun mavi kanlısı, yeni konulan bir yasa maddesini anlatırken ve o bildik üstenci ses tonuyla zaten bunu da ben yazdım derken haz ve önem okyanuslarında yüzüyordu. Elbette bir paragraflık bir metni kaleme almanın ardında büyük bir birikim, eğitim ve tecrübe yatıyor ama bu hemen her meslek için geçerli ama sadece mavi kanlılarınki diğerlerininkilerden çok daha değerli. Buna karar veren de yine mavi kanlılar ve onların kurulu düzendeki daha başta belirlenen “önemli” konumları ve buna göre pozisyon alan hiyerarşinin daha tepelerinde yer alan yürütme organları ve onun aktörleri.

Dahası, yasa tasarısı, yönetmelik, mevzuat hazırlama gibi bütün sistemin eylem alanını ve potansiyelini belirlediği için görece olarak daha önemli sayılabilecek faaliyetler çoğunlukla yürütülen gündelik rutin, mekanik, bürokratik işler yanında görece olarak çok daha küçük bir zaman ve mesai gerektiren faaliyetlerdir. Ama mavi kanlılar için yüksek önem niteliği bütün faaliyetlerine ve görevlerine sinmiş ve onların mavi kanını bir bütün olarak saf ve katıksız hale dönüştürmüştür. Haberlerde bir torna ustasının yetişmesinin BEŞ yılı bulduğu anlatılıyordu. Tabii bu süreyi doktorların tıp eğitimi sürecine benzetebiliriz. Ustalık süreci öncesinde çıraklık ve kalfalık süreçleri de yer alıyor. Böylece bir torna ustasının eğitimi bir pratisyen doktorun eğitimi kadar süre alıyor. Tabii bu, en azından eğitim ölçütü ve süresi göz önüne alındığında torna ustalarının da doktorların aldığı seviyelerde ücretler alması gerektiği anlamına geliyor. Tabii buna başta ebedi ve ezeli mavi kanlılar (noblesse d’épée,  noblesse de race), yine benzer kibir seviyelerini yakalayan yazılım mühendisleri gibi (noblesse de robe diye nitelendirebileceğimiz) piyasanın yeni soyluları hemen itiraz edecektir.

Bir çok konuyu olduğu gibi ücreti de belirleyen bir sürü faktör var. Kapitalist ülkelerde bunu serbest piyasa güçlerinin belirlediği söylense de bu gerçeğin sadece hakim sınıflar tarafından parlatılan kısmıdır. Emeğin ve sermayenin gelir dağılımında aldığı paylar sadece piyasaya bağlı faktörlerle açıklanamaz. Emeğin ve sermayenin birbirine göre mücadele ve pazarlık güçleri, dünyada esmekte olan ve öncelikle sermayenin kar dişlilerini yağlayan, hızlandıran ama gelişmekte olan ülkelere de yarayan küreselleşme rüzgarları, bunun sonucunda yoksul ülkelerin kıt kaynak olan sermayeyi çekmek için giriştikleri ölümcül rekabet, bu kaotik ve insancıl olmayan karmaşayı regüle edecek bir dünya sisteminin olmaması, bunu yapabilecek güce sahip büyük abilerin kendi çıkarlarını maksimize etmek için çalışan ve bu çıkarları kitlelerin çıkarlarıyla çelişen büyük uluslararası şirketlerin lobiciliğiyle yönlendirilmesi ve o doğrultuda yönetilmesi gibi birbiriyle etkileşen karmaşık bir faktörler silsilesi ücret dengesinin oluşmasına etki eder.

Yapılan işin sofistikasyon, zorluk ve risk düzeyi, gerektirdiği nitelikler, bu niteliklere doğuştan sahip olma ve/veya eğitim süreciyle bu niteliklere sahip olma ve/veya bu nitelikleri geliştirme gibi faktörler adil denecek bir ücretin unsurlarını oluşturur. Ayrıca bu faktörler aynı zamanda bu niteliklere sahip emek arzının kıtlığını da etkilediği için piyasa tarafından belirlenen ücretlerle aralarında bir korelasyon da vardır. Ama piyasanın değişen koşullara uyum sağlaması zaman alır. Bu süre zarfında bir işi yapan meslek sahipleri ücretlerini eski koşullar ile oluşmuş piyasa ücretiyle korelasyon içinde olan ücretlerden alırlar. Piyasa gibi son derece dinamik bir sürecin bile adaptasyonu zaman alırken ideoloji, kültür, duygular gibi son derece yapışkan ve inatçı faktörlerin değişimi ve yeni koşullara uyum sağlaması daha da uzun zaman alır. Çünkü bu öğeleri taşıyan bireyler kurumlarda hakim konumdadır ve hem değişen koşulları görme zorlukları hem de değişen koşullarla zayıflayan yeni statülerini ve sınıfsal konumlarını kabul edemedikleri için bu eski koşullara ait kültürel, ideolojik ve duygusal içerikleri nesilden nesile aktarmaya devam ederler.

Ama adil ücreti belirleyen en önemli faktörlerden biri de yeteneğin yeterince büyük popülasyonlarda normal dağılıma uygun bir şekilde dağılması ve nadir bulunan üstün yetenekle çok bol bulunan daha sıradan yeteneğin kaçınılmaz bir şekilde birbirine bağlı olmasıdır. (Temel Gelir, Yetenek Topluma Aittir ve Talent Belongs To Society denemelerimde gerekçelendirdim). Bu yüzden bütün bu faktörleri göz önüne alan ve topluma ait olan ama bireyde yaşayan yetenek perisini yeterince ödüllendiren ve ayrıcalıklı hissettiren adil bir gelir dağılımı 0.20-0.30 arasında gini katsayısına sahip olan görece eşit gelir dağılımlarından biridir. Ülkemizin her kurumunda bulunan mavi kanlılar gibi gelir dağılımının nispeten daha eşit olduğu Avrupa ülkelerinde çalışan yazılımcılar da o ülkedeki diğer çalışanlarla aralarında bir ücret uçurumu olmasını istiyor, olmayınca şikayet ediyor. Aşçı unvanı, kurumdaki önem seviyesinde Daire Başkanı ile aynı seviyede gösterildiğinde mavi kanlı yöneticinin tepkisi ve aşçılığı daha aşağılara çekmesi de aynı düşünce yapısının, kültürün ve duygu dünyasının ürünü. Aşağı sınıflardan birinin sadece mavi kanlılara ve biat eden az sayıda devşirmeye layık görülen bir seviyede, kağıt üstünde bile gösterilmesi onların soylu mavi kanlarının saflığını bozan küçük bir felaket oluyor. Tabii ki mavi kanın kirlenmesi asla kabul edilmiyor, mavi kanlılar surlarında bir iğne deliğinin bile açılmasına izin verilmiyor. Kendi maiyetlerindeki, tüm çalışanların onlar için böceklerden farkı yok. Onlara emrediyorlar ve “pis”, aşağılık işleri yaptırıyorlar ama emeklerine saygı duymuyorlar, emeklerinin karşılığını vermiyorlar, onlara verilen ücretleri ceplerinden gidiyormuşçasına ve ceplerinde akrep varmışçasına sakınıyorlar. Bu tavır ve davranışın, askeri darbelerle iktidarı ele geçiren askerlerin özel sektördeki ve sivil hayattaki kendilerinden daha parlak zihinlere, üretici elitlere, işçilere, gazetecilere, yazarlara, emeğe yaptığı muameleden farkı yok.

Bir yolculukta temas ettiğim bir kurumun mavi kanlısının davranışları ülkedeki mavi kanlıların kültürü ve kibri konusunda epey fikir veriyor. Yandaki koltuğa oturan 35 yaşlarındaki yolcu telefonu açtı ve babası olduğunu anladığım kişiyle mavi kanlılara has üstenci ses tonuyla konuşmaya başladı. (Mavi kanı eğitimi sonucunda biçimlenen ses tonu da mavi kanlı kimliğinin ayrılmaz bir bileşeni olmuştu.)

İçimden bu bir yerin mavi kanlısı diye geçirdim. Konuşması bitince bir roman okumaya başladı. Notlar alıyordu. Hoşuma gitti. Ben de romanları bile bu şekilde okurum. Bir vesileyle sohbete başladık. Okuduğu kitap Oğuz Atay’ın Tehlikeli Oyunlar isimli romanıydı. Oğuz Atay’ın ilk postmodern romanı yazdığı söyleniyor dedim. Bilmediği bu konuyu geçiştirdi ve “Ben daha çok İhsan Oktay Anar’ın ANALİZLERİNİ beğeniyorum” dedi.

Roman için de analiz sözcüğünü kullanınca içimden bu arkadaş çok büyük bir olasılıkla bilgisayarcı diye geçirdim. Nerde çalıştığını sordum. Nispeten daha az prestijli bir kurumda mavi kanlı olduğunu söyledi. Ben de onun kurumuna göre daha prestijli olduğu kabul edilen kendi kurumumu ve bilgisayar programcısı olduğumu söyledim. Altta kalmamak için bilgisayar MÜHENDİSİ olduğunu ve ODTÜ’den mezun olduğunu söyledi. Sesimi çıkarmadım. Sınıf kibri ses tonuna, jestlere, mimiklere, bakışlara ve beden diline yerleşir ve onların aracılığıyla ifade edilir ve toy mavi kanlı adayları daha deneyimli ustalarında gördükleri bu özellikleri sünger gibi emerek içselleştirirler. Böylece sınıf kibri ve ifade biçimleri yaygınlaşır, bütün sınıf üyelerinin ortak özellikleri haline gelir.

Tabii sınıf kibri her mavi kanlıda bu kadar ve bu biçimde görünür değildir. Bazıları bunu çok iyi kamufle eder. Sadece mavi kanlarına kirlenme tehdidi gibi durumlarda yine gizli kapılar ardında sergilerler. Biz daha önemliyiz, biz daha önemli işler yapıyoruz düşüncesiyle dışa vurulan bu duygular yürütmeyle olan ilişkileri sayesinde yarattıkları ücret uçurumu ve bunu ölesiye savunmalarıyla ete kemiğe ve çok daha hayati biçimlere bürünür.

Önlerindeki mavi kanlılaşmış, mavi kanlılaştırılmış üstadlarının rahlei-tedrisatından geçen toy ve nispeten daha “düşük” kültür ve empati ortamlarında yetişmiş toy ruhların mavi kanlılaşmasının kolayca gerçekleşmesinde şaşılacak bir şey yok. Şaşırtıcı olan aynı tornanın nispeten daha yüksek kültürel ve rafine ortamlarda yetişen toy ruhları da kolayca biçimleyebiliyor olması.

Ankara’da bir süre çalışıp mavi kanlılaştırma tornasından geçen ve sonra İstanbul bürosuna geçen mavi kanlı rafine kadın, bilgi işlemin devşirilmiş daire başkanından hırsla şikayet ederken, dudak büküp, olağanüstü bir şekilde küçümseyerek “o kim ki, o bir destek personeli” ifadesiyle mavi kanı bütün cildine yayılırken net bir şekilde görünür hale geliyor, sınıf kibri ve kendi sınıfları içinde diğerleriyle aralarında yarattıkları ve hissettikleri uçurum ete kemiğe bürünüyordu. Mavi kanlılar, aşağı sınıf olarak gördükleri bilgi işlem personeliyle aynı eğitim, aynı başarı düzeyi, aynı nitelikte emeğe sahip olan ve yeni yasayla mavi kanlı pozisyonlarındaki kadrolara aldıkları bilgi işlem personelini mavi kanlıların doğal üyesi olarak görmekte hiç zorlanmıyor. Ne de olsa aşağı sınıfların bilgi işlem personeli yazılım geliştirme gibi mavi kanlıların aşağı sınıftan niteliklere sahip diye damgaladıkları, ne yapıyorlar ki diye dudak büktükleri “pis”, önemsiz ve değersiz işleri yapıyorlar. Oysa mavi kanlı bilgi işlem personeli kendileri, yazdığı bir paragraflık yasa maddesiyle sarhoş olan mavi kanlı maliyeci gibi, hem yarattıkları ve göklere çıkardıkları doğuştan mavi kanlı niteliklerine sahip hem de genelde zamanlarının çok azını alsa, faaliyetlerinin küçük bir bölümünü oluştursa da yasa yapma, tebliğ çıkarma, mevzuat oluşturma gibi mavi kanlı işler de yapıyorlar. Gerçi aşağı gördükleri yazılım işlerini yapan yeni nesil mavi kanlı bilgi işlemciler de var ama o kadar çelişki kadı mantığında da olur.

Tabii aynı çelişki mavi kanlı bilgisayarcı ihtiyacı varken aşağı sınıftan bilgisayarcılardan bu tür görevleri kıskançlıkla sakınmalarında, kendilerine mahkum ve bağımlı muktedirin bu tür görevleri, talep olduğunda sudan gerekçelerle geri çevirmesini, iptal etmesini sağlamalarında da bulunuyor. Yani şiarları meşhur şarkıdaki gibi: Aşağı sınıfsın sen aşağı sınıf kal, yap aşağılık sınıf işlerini.

Başka yerlerde de bazısı devasa boyutlara varan irili ufaklı bir sürü kazık yedim. O yüzden emeklilik sürecim için kaygılanıyorum ama bütün bunlar ahlaksızlık yapmaktan, hak yemekten, hak yiyerek yaşamaktan iyidir. Ayrıca her şeye rağmen sağ, sağlıklı ve ayaktayım. Üstelik bu ülkede bir sürü insan bu kazıkların çok daha beterlerini yedi. Ben her şeye rağmen yine de şanslı sayılırım.

Sizlere her şeyden önce haysiyetli sonra daha şanslı bir hayat diliyorum.

Rüzgarınız uygun yelkenleriniz şişkin Seyir defteriniz kabarık limanınız bol olsun. İyi yolculuklar.

Mavi Liman

Çok yorgunum, beni bekleme kaptan. Seyir defterini başkası yazsın. Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman. Beni o limana çıkaramazsın... Nazım Hikmet Ran

[karaokulta]

¡Atención tribe de devs! 🚀 Hablemos de un tema que es tan evasivo como un NPC en una misión sigilosa, pero tan necesario como el mejor power-up en el último nivel: Desarrollo y Gestión de Videojuegos . 🎮 Crafteando mundos, no solo jueguitos: - No estamos simplemente juntando pixeles, estamos crafteando mundos. Un buen desarrollo de videojuegos exige pasión y una visión que vaya más allá del código. - Conejitos, cada pixel cuenta y cada línea de código es parte de un puzzle gigante que solo los más audaces pueden completar. 🔍 Gestión con estilo de Gamer: - La gestión eficaz es como tener todos tus skills al nivel máximo, sabes que puedes enfrentarte a cualquier boss que te presente el proyecto. - Olvídate del grind aburrido; en esta aventura necesitas más que horas frente al monitor, necesitas agilidad, estrategia y, por qué no decirlo, algo de suerte. 💡 ¿GLITCH o FEATURE? - Encontrar bugs ya no es un callejón sin salida, es una oportunidad para patchear y mejorar. Tu enfoque determinará si estás ante un glitch desastroso o una feature inesperadamente genial. 🤝 Compartiendo el XP: - El trabajo en equipo es el multiplayer más avanzado que tienes. Asegúrate de que todos en tu party tengan los mismos objetivos en mente. - Recuerda, un buen líder en el desarrollo de videojuegos es como un healer nivel 99, siempre atento a las barras de vida de su equipo y listo para lanzar un revive si es necesario. Ahora, para los más curiosos que buscan el easter egg en cada juego, aquí van unas mecánicas clave que pueden cambiar la partida: ✅ Diseño Narrativo: El lore de tu juego puede ser tan épico como el background de un héroe legendario. Trazar una historia cautivante es trazar el camino hacia el engagement de tus users. ✅ Jugabilidad Innovadora: Ya sea un combo que desafíe la física o una mecánica puzzle que rompa cerebros, la innovación mantiene fresca la jugabilidad y engancha a los curiosos. ✅ Desarrollo Ágil: Scrum, Kanban, ¡lo que sea! Pero que no falte la agilidad en tu desarrollo, porque el mundo de los videojuegos cambia más rápido que las skins de temporada. ✅ QA Testers con ojo de águila: Los bugs son más sigilosos que un rogue en modo stealth, un buen QA es tu mejor guardián contra los crashes inesperados. 🔥 Transformemos los bugs en badges, los problemas en power-ups y la gestión en la mejor estrategia de gameplay. ¿Eres un dev o un game manager que ha encontrado su easter egg de sabiduría en esta guild? ¿O tal vez tienes una estrategia que parece sacada de un libro de hechizos de nivel épico? Comparte tu magia en los comentarios o taggea a ese compañero de raid que necesita leer esto. #DesarrolloDeVideojuegos #GestiónGamer #GameDev #InnovaciónGaming #LiderazgoEnJuegos #ComunidadDeDesarrolladores 🎲👾🕹️

[karlzambrano]

DEVS (2020)

Devs es una miniserie de ciencia ficción creada, escrita y dirigida por Alex Garland, en ocho episodios nos sumerge en temas científicos y filosóficos que ponen a prueba nuestros sentidos y emociones, destaca su soundtrack y el conjunto de escenas que construyen un montaje, nos narra una historia más allá de hablarla.

Resumen y Explicación

[contadorpj]

São Paulo é uma cidade que oferece uma série de passeios culturais relacionados à tecnologia. Aqui estão algumas sugestões, com informações sobre links, valores e horários:

1. **Museu do Amanhã**:

- O Museu do Amanhã, no Rio de Janeiro, é uma experiência imersiva que explora a relação entre a humanidade, a natureza e o futuro.

- Site: [Museu do Amanhã](https://museudoamanha.org.br/)

2. **Museu da Imagem e do Som (MIS)**:

- O MIS apresenta exposições relacionadas à tecnologia, cinema, música e cultura digital.

- Site: [MIS-SP](https://www.mis-sp.org.br/)

3. **Museu da Computação - Universidade de São Paulo (USP)**:

- Este museu possui uma coleção de computadores e equipamentos históricos que traçam a evolução da tecnologia da informação.

- Valor: A entrada é gratuita.

4. **Hack Town**:

- O Hack Town é um evento anual em Santa Rita do Sapucaí, próximo a São Paulo, que reúne entusiastas de tecnologia, inovação e cultura digital. É uma oportunidade de participar de palestras, oficinas e discussões sobre temas relacionados à tecnologia.

- Site: [Hack Town](https://hacktown.com.br/)

- Valor: Os preços variam, verifique o site para informações atualizadas.

5. **Instituto Moreira Salles (IMS)**:

- O IMS realiza exposições culturais que às vezes incluem arte e tecnologia.

- Site: [IMS](https://ims.com.br/)

Lembre-se de verificar as informações atualizadas nos sites oficiais ou entrar em contato com as instituições antes de planejar sua visita, pois os horários e preços podem variar. Estes passeios oferecem uma ótima maneira de explorar a interseção entre a cultura e a tecnologia em São Paulo. 🏛💻📱

#recrute #tech #ti #dev #europe #exterior #vagas #followforfollowback #instalike #like #instagram

[kirliansjrnl]

Nueva Casa de Moderat

Parece mentira estar escribiendo en casa de Moderat como si fuera post4ESO.

Hemos puesto música, especialmente "Cachitos de Hierro y Cromo", famoso programa

radio3-ero que estrenaron por Nochevieja y que "nos perdimos".

Mientras tanto yo he estado intentando desentrañar el código de jrnl (la propia aplicación con la que estoy escribiendo esto), buscando una primera aunque tardía contribución a un proyecto de código.

Aunque parezca mentira, nuestra progresiva "sin-vergüenzación" en el tema de instagram y su futura remodelación (que chulo que queda) ha ayudado muchísimo y nos vemos con la energía y ganas de escribir en inglés para contribuir a (1) unidad de proyecto de software.

También el hecho de compartir Playlists de Spotify por instagram. De hecho publicamos todo lo que escuchamos mediante last.fm. Noto como que me resulta fácil escribir mientras que normalmente me cuesta pulsar las teclas con este teclado. Siento que no es el teclado sino las ganas.

Es decir, el tiempo disponible y las condiciones mentales (mucha agua siento).

Eso me recuerda a esta tarde que apareció Percy Jackson en la televisión. Eso me recordó al estereotipo de adolescente harry-potter dreamero (en la triada) y a la orden hermética de la rosa azul pero magnificada en la divulgación de la mitología.

No recuerdo en qué momento empecé a interesarme por la mitología. Pero "La Diosa Nix" está del lado de los lobos con albóndigas (Pip con).

¿Debiera empezar a hablar por algún grupo Metalab, Librelab? ¿Buscar iniciativa para un proyecto real? ¿Volver con Undernotes y buscarle un loguillo?

O quizás, ir más por mi bola, como siempre he ido y seguir investigando.

Publicar jrnl dev. O algo de matemáticas en mi blog personal. ¿De qué matemáticas?

Where have you __been__?

[benimpencerelerim]

MAVI KANLI YARASALAR ve KUKREYEN FARE

MAVİ KANLILAR SINIFI

Türkiye’nin hemen her kurumu bir mavi kanlılar sınıfı, onun kontrolünde ve ona mahkum bir üst düzey bürokrat ve diğerlerinden oluşmaktadır. Mavi kanlılar sınıfı içinde bir kesim sınıfın çıkarlarını koruyan, gelen her bürokratı kıskıvrak avuçlarının içine alan ve onu yönlendiren mavi kanlılar cuntasını oluşturmaktadır. Bürokrat ne kadar yetersizse mavi kanlılar cuntasının etkinliği, yürütmede söz sahibi olması o oranda daha fazla olmaktadır.

Türkiye’nin hemen her kurumu bu yapıya sahip olduğu için diğerleri için eşit ve özgür bir şekilde yaşayabileceği, kaçabileceği bir yer yoktur. Onlar için tek seçenek başka bir ülkeye göç etmektir. Bu seçeneği gerçekleştirmenin de kendine has çeşitli zorlukları vardır. O yüzden mavi kanlılar dışında kalan tüm diğerleri bu yapının hapishanesinde yaşamak zorunda kalmaktadır, kaçabilecekleri bir özgürlük adası yoktur.

Mavi kanlılar cuntasının üyelerini sadece kendileri ve sınıfın onlarla temas etmek zorunda olan elemanları tanımaktadır. Onlar karanlıkta mağaralarda yaşayan yarasalar gibidir. Kurum içindeki iktidar pozisyonları nedeniyle herkes ve her şey hakkında bilgi sahibiyken diğerleri onlar hakkında hiçbir bilgiye sahip değildir. Zorunlu temaslar sonucunda onları tanıyan mavi kanlılar sınıfının üyeleri de onların şerrinden korktukları için seslerini çıkaramamakta ve ketum davranmak zorunda kalmaktadır.

Mavi kanlılar cuntasıyla atanan bürokrat arasındaki ilişki Emret Bakanım dizisindeki bakan-bürokrat ilişkisine benzemektedir. Sahip oldukları ve kurumun kuruluşunda yine kendileri gibi mavi kanlı olan dinozorlar tarafından oluşturulan iktidar pozisyonları sayesinde sahip oldukları bilgileri güç olarak kullanmakta ve bürokratı o dizide olduğu gibi avuçları içinde oynatmakta ve saltanatlarını sürdürmektedirler. (bunu biz önemliyiz, biz önemli işler yapıyoruz, diğerleri destek personelidir söylemleriyle de pekiştirmektedirler. Diğer personeli kurulun asli işleri dışında ve iktidar pozisyonlarının dışında tutup, mesela  bilgi işlem personeli gibi diğerlerine, kıskançlıkla kendilerine ayırdıkları ve üstüne titredikleri denetleme görevi gibi asli görevler verilmeye kalkıldığında hemen ayağa kalkmaktadırlar. Kah kendi içlerinden çıkan kah dışardan atanan bürokratın bilgi işlemciler gibi diğer personelin bu tür asli görevlere talip olduğu durumlarda bu istekleri sudan gerekçelerle reddetmesi de ayrıcalıklı konumlarını ve kanlarının saflığını koruma yollarından birini oluşturmaktadır.)

Böylece mavi kanlılar cuntasının üyeleri kurumların kuruluşundan itibaren su başlarına oturmuşlar, su başlarını tutmuşlar ve diğerlerine ve dışarıya akan suyu kontrol ettikleri için kendilerinin daha önemli olduğu gerçeğini oluşturmuşlardır. Kuruluşta oluşan bu asimetrik güç yapısı başta ABD,  gelir dağılımın son derece eşitsiz olduğu bir dizi ülkede zenginliğin ve fakirliğin nesilden nesile aktarılması gibi gücün, bilginin, iktidarın, önemin nesilden nesile mavi kanlılar sınıfı ve bu değerlerin üstünde tepinen mavi kanlılar cuntasının üyelerine aktarılmasını sağlamıştır.

Mavi kanlılar sınıfı kendilerini dev aynasında görmüşler, göstermişler ve bu devasa farkı da insan yaşamında en önemli kalemlerin başında gelen gelir dağılımıyla dostun düşmanın gözüne sokmuşlardır. Kuruluşta oluşan iktidar pozisyonun verdiği güç ve yetkiyle hükümet üyeleriyle kendileri bağlantı kurmuş ve kurum personeline yapılan zamları mavi kanlı idealleri doğrultusunda belirlemişler ve böylece kurum içinde bir ücret uçurumunun oluşmasını sağlayarak kendi önemlerine bir de bu şekilde bir payanda yaratmışlardır.

Kurumların çoğunda mavi kanlılar yeni yasalar yapılır, bilişim uzmanı yardımcısı ve bilişim uzmanı gibi yeni mavi kanlı kadroları oluşturulurken, çoğu üniversite sınavında ilk bin içinde bölümlerini kazanmış olan eski bilgisayar mühendisi yazılımcıların ve sistemcilerin mavi kanlılar sınıfına alınmasını sineye çekmiş ama bazı kurumlarda, bu aşağı sınıfların asil ve saf kanlarını kirleteceği düşüncesi ve duygusuyla eski bilgisayarcıların mavi kanlılar arasına katılması maddesini yasa tasarısına koymadıkları, koydurtmadıkları gibi, hükümet üyeleri bakanlarla olan sıcak temasları sonucunda onları yönlendirerek bu doğrultuda yapılan girişimlerin de akim kalmasını sağlamışlardır. ÖNEMLİLER ve DEĞERLİLER

Çetin Altan’ın hayatımıza kattığı önemli kavramlardan biri de önemli-değerli ayrımıdır. Üstad’ın saptamasına göre Türkiye’de önemliler çoğunlukla değersiz, değerliler de çoğunlukla önemsizdir. Değer de üretim, emek, nitelik gibi özelliklerle orantılıdır. Mavi kanlılar sınıfı önemli olduğu ölçüde değerli olsa bile (ki az sayıda değerli olanın yanında çok sayıda vasat ve mebzul miktarda vasat altında olan vardır) diğerleri içinde de aynı derecede ve bazen daha da fazla değerliler vardır. Ama Ordu, Hindistan ve benzeri kast sistemlerine benzer şekilde ellerindeki iktidar gücü ve pozisyonuyla diğerleri sınıfı (kastı) gömleği giydirdiklerinin içinde kalan tüm değerlileri çiğneyip geçmektedirler.

Değer üretimle, üretimin miktarı ve kalitesiyle ilişkili büyük ölçüde. Üretim miktarı ve kalitesi ise büyük ölçüde (günümüzde) entelektüel yetiler ve bu yetilerin bilgiyle, deneyimle donatılmasıyla (eğitimle) ilişkili. Entelektüel yetiler de bilindiği gibi normal dağılıma göre dağılıyor. Bu dağılıma göre ortalamanın epey üstünde olan ve benim üretici elitler dediğim üretimin büyük bölümünü gerçekleştiren kitle nüfusun yaklaşık %17’sini oluşturmaktadır.

Fakat, entelektüel yetilerin toplum içinde son derece orantısız bir şekilde dağılmış olması gelirin de buna paralel bir şekilde aynı ölçüde orantısız bir şekilde dağılması gerektiği anlamına gelmez. Evet, değer, üretim, nitelik farklarını gözeten ve gelir farklılıklarını içeren görece eşitsiz bir dağılım olmalıdır ama adil olan ve olması gereken, mavi kanlılar cuntasının ve kapitalistlerin savunduğu ölçülerde orantısız bir dağılım değil, 0.20-030 arası bir gini katsayısına tekabül edecek ölçülerde nispeten eşit denebilecek bir gelir dağılımı olmalıdır. Bu konudaki akıl yürütmelerimi iki farklı makalede dile getirdim. Onlara bakılabilir.

Mavi kanlıların kendi soyluluklarını kanıtlamak için araçsallaştırdıkları büyük gelir farkları diğerlerinin tamamına yıllarca attıkları kazıkların en önemlisi ve en geneli olmuştur. Bu devasa eşitsiz dağılım sonucunda sesi çok çıkan diğerlerine sus payı vermek için yaratılan ara kadrolar da ulufe gibi dağıtılmış ve diğerleri üstünde kurulan iktidarın ana direklerinden birini oluşturmuştur. Başta ülkenin hemen her yerinde olduğu gibi gücün mutlak sahibi yerel “padişah”, sonra perde  arkasındaki mavi kanlı yarasalar cuntası bu görevleri ve personele yasayla tanınan diğer hakları kendi mülkleri olarak görmüşler ve diğerlerini ödüllendirmek cezalandırmak için kullanmışlardır.

MAVİ KANIN TARİHİ

Mavi kanlılar ve diğerlerinden oluşan kast sisteminin Osmanlı yönetim yapısından cumhuriyete aktarılan ve nesilden nesile taşınan ve sürdürülen bir heyula olduğunu düşünüyorum. Osmanlı devleti de bir yönetici bürokrasi sınıfı (mavi kanlılar sınıfı) ve padişahtan oluşmaktaydı. Halkın çoğunluğu cahil köylülerden(REAYA) oluşmaktaydı. Daha kalifiye ve üretken olan ticaret burjuvazisini (diğerleri) ise Osmanlı yönetimi(padişah ve bürokrasi) sıkı kontrol altında tutmaktaydı.

Osmanlı devleti, en azından kuruluş ve yükseliş dönemi boyunca liyakata uygun bir şekilde yönetilmiş, ve bu özelliği bir dünya devleti olmasını sağlayan güncel başarılarının da ilerde karşılaşacağı ve halen sıkıntılarını çektiğimiz başarısızlık yol bağımlılığının da nedenini oluşturmuştur. Osmanlı Enderun sistemi liyakat sahibi bürokrasi sınıfını yetiştirmiş, bu sınıf da devleti başarılı bir şekilde yönetirken geleceğin başarısızlığının tohumlarını eken başta ticaret burjuvazisi olmak üzere tüm diğerlerini sıkboğaz etmek gibi uygulamalara imza atmıştır. Osmanlı devletinin dünya çapında başarıları, ülkenin padişahla birlikte tek hakimi olan ve ticaret burjuvazisi ve ulema dışında tek donanımlı, eğitimli kesimi olan Osmanlı bürokrasisinin üyelerinin bu başarıları sadece kendi çabalarının ve niteliklerinin eseri olarak görmelerine ve kendilerini, Osmanlı’ya has bir aristokrat sınıfı gibi hissetmelerine ve bu doğrultuda davranmalarına zaten cahil olan reaya sınıfını da hor görmelerine neden olmuştur.  

Bir tarım ve fetih devleti olan Osmanlı’da o zamanlar tarım üretiminde ve fetihlerde payı olmayan, devletin asli fonksiyonu olan fetih ve bunun finansmanını ve örgütlenmesini sağlayan devlet idaresinde dahli olmayan ve/veya izin verilmeyen sınıflar, yani diğerleri (Ticaret burjuvazisi, zanaatkarlar ve burjuvazi) önemsiz duruma düşmüş, kabul edilmiş, tarım üretimini gerçekleştiren reaya ise eğitimsiz olduğu için küçük ve hor görülmüştür. Osmanlı’da fetihler döneminin sona ermesi, duraklama ve gerilemenin başlamasından itibaren fetih devleti ve işlevlerinin önemini kaybetmesine rağmen iktidarı ve ülkenin zenginliklerinin kontrolünü elinde tutan yönetici sınıflar bu defa da maddi zenginliğin ve iyi gelir sağlayan kadroların ve diğer araçların dağıtımında söz sahibi aktörler olarak önemini korumaya devam etmişlerdir. Benzer süreçler ekonomide kontrolün ve sahipliğin büyük ölçüde devletin elinde olduğu karma ekonomi döneminden serbest piyasa ekonomisi dönemine geçildiğinde de, onun yarattığı özelleşme dalgası ve ekonomik gelişmeye rağmen büyük ölçüde işlemiştir.

Cumhuriyet dönemi Osmanlı bürokrasisinin uygulamalarını ve kültürünü devralmış, cumhuriyetin yönetsel kurumlarına adapte etmiştir. Bu kurumlarda ve bu kurumların kültürüyle, düşünce kalıplarıyla yetişen dinozorlar da bu kültürü görev aldıkları yeni kurumların kuruluşunda kullanmışlar ve o kurumlara da yerleştirerek yapışkan devamlılığı sağlamışlardır. Yeni kurulan kurumlarda dinozorların rahle-i tedrisatından geçen toy zihinler de bu kültürü ve zihniyet yapısını sünger gibi emerek içselleştirmişler, kendileri ve zihinleri nasırlaşırken sonra gelen yeni toy zihinlere nesilden nesile aktarmışlardır.

Ol hikayet budur.