#binm

[mel-inoe]

artık benimsin diye kucaklayıp eve götürmeyi çok isterdim ama zaten öyle kucaklayıp eve getirdiğim iki kedim var..

[yatkiralamacom]

At safari, Bodrum yarımadasında deneyebileceğiniz en unutulmaz aktivitelerden biri. Bu aktivitede 2 saate yakın ata binecek, dereler ve ormanlar aşacak, hatta belki de gün batımında sahilde at süreceksiniz..

[romanlar]

çaldığım pançonun bi' şaire ait olduğunu bilseydim eğer; elimde tuttuğum dolmalı kalemin kırmızı renginden, ceplerinden dökülmüş kağıtlardan -bilhassa maşuka dair mektuplardan- yakasına yama olmuş üç günlük kahve damlasından ziyadesiyle daha fazla yüzüm kızarırdı. şairin hırkasının omuzları çürük, omurgası baba tabutunu sırtlanmanın yargısıyla güçsüz, umutlu bakamadığı dünya gözüyle fevkalade körlüğe sahiptir. şairin hırkası evsiz, mertsiz, sen-siz, ben-siz. giyerken yüzün kızarmalı hâliyle. üzerinde usulünden kırk yaşlık yükler binmeli. yirmi birinde, kırk birlik kalırsın.

çaldığım pançonun bi' şaire ait olduğunu bilseydim eğer,

harikulâde ziyandım.

[kerim777t]

Muaz (r.a.):

“Gelin bir ânımızı imanlı geçirelim!.” dermiş. Resûl'e şikâyet etmişler.

Resûl:

“Muaz'ı hâline bırakınız!” buyurmuştur.

Sabrın asıl mânâsı, HAKK'ın kazâ ve kaderine boyun eğmektir.

Cesedin gitmiş gibi bir ruhanî âleme dalarsın.

Bu işler sükûn ister, huzur ister, maddî Şeylerin kalbden çıkmasını ister...

ALLAH, Kitâb-ı Celil'inde bâzı yaratıkları üzerine yemin eder.

Bu ALLAH'a mahsus bir sırdır.

Bu sırları bilenler her yerde, her şehirde ya vardır yahut kervanlar hâlinde geçerler.

Fakat hepsi de deve adımı gibi sessiz, gürültüsüz geçerler...

Bunları görebilmek, sohbetlerinde bulunabilmek için:

Rütbe ve mansıb dilenme!..

Çocuklar gibi sopadan ata binme!

Ömer'in devede iken kamçısı düşmüş, inmiş almış; başkasından istememiş; başkasına minnettar olmamak için...

[yaralanma]

otobüse sağ salim binme görevi tamamlandı👍🏻👍🏻👍🏻

[rauhnachte]

çocuklarla parkta salıncağa binme kombini

[cicekbozugu]

size bisi anlatıcam toplaşın simdi stajdan bi arkadasim var beraber kütüphaneye de gidiyoruz bu kız üç hafta önce abisiyle beni sabah staja giderken aldı ama denk geldik bizim evin önünden geçmeleri gerekiyomuş ve ben de otobüs bekliyodum neys gayet insani bi durum sonrasında sürekli abisinden bahsetmeye başladı ve geçen hafta staj günü yine beni almak için evin oradan geçmişler ama beni görememişler bugün de sabah mesaj attı otobüse binme biz alalım seni diye yani şöyle okey evin önünden geçiyosunuz alın tabii isime gelir ama bu durum neden hiç önceki haftalarda yaşanmadı cünkü evim belli sizin yolunuz belli biraz tuhaf geldi kızlara söyledim tabii o müthiş imalar başladı ama her olayı bu noktaya çekiyo olmak da istemiyorum sadece bu kadar raslantı bana da garip geliyo

[kaenove]

Nedendir her zaman silahları getiriyor göğe kanla çizilmiş aydan gece. Karanlık indi mi artık, korkuları bitiren utangaç haydutlar çıkıyor ansızın dağlarıma. Bulup öldürecekler beni, anlıyorum nedendir. Nedendir her zaman silahları getiriyor ev bittikçe kurulan mezardan şehir. Durulmaz bu dağlarda artık, bu hışırtıda; yapışmalı kabzalarına yollara inip uzun parmaklı silahlarına halkın, alışkanlık yüklemeli biraz korkaklığıma. Kamyonlara binmeli hatta, çiçekler toplamalı usandıkça kıpırdayan çürümüş bir yürekle. Varıp kıyısına cesur bir uçurumun, uzun bir hançere doğru akşamla uyumalı.

[mel-inoe]

otobüse binme sırası bendeyken önüme atlayıp beni iten teyzeye selam olsun

[aynodndr]

05.01.1999 - 11.03.2014

Boynuna o yeşil fuları sarma çocuk

Gece trenlerine binme kaybolursun,

Sokaklarda mızıka çalma çocuk, vurulursun.

Korkusu kalmış içimizde terkedilmiş çocukların,

Yitik yüzlü fotoğraflar duruyor siyah-beyaz.

Kırık bir vazo masanın ortasında,

Yıkık dökük odada,

Susuz ve çiçeksiz..

Tasını tarağını toplayıp gidiyor gökyüzü tepemiz...den,

Korkusunu bırakıyor içimize,

Karanlığını.

Yalnızlık gibi bir şey düşüveriyor yüreğimizden,

Korkusu kalıyor içimizde,

Susuzluğu..

Ne vakit kalırsa insan korkusuyla bir başına

Ve yalnızlığı çığ gibi büyüyorsa,

Sabahları erken kalkmalı daima,

Traş olmalı,

Saçını sakalını taramalı

Ve en güzel giysilerle çıkmalı sokağa

Ki gün doğmuyorsa bir daha

Ve inancın kefesi bundan yanaysa

Ve artık ölümse korkunun soğuk adı,

Düşüvermişse yüreğimize,

Yapacak bir şey kalmamıştır,

Mutluluk adına...

Attila İLHAN...

[hosumakactila]

Taksiye bin o zaman😂 ona da param yok dersin. Çok şikayet etmeye gerek yok

sikayet etmeye gerek var kardesim agzin kokarken binme mesela

[esmaeverything]

Benim eşyamı ben yokken kullanma arabama ben yokken binme yapma bunu

[bir-devrin-tarihcisi]

Selamün aleykümmm sizlere çok güzel bir " Vera " yazısı bırakıyorum okuyup istifade edelim inşâallah. 🌸

"Yanlış otobüse bindiysen sonuna kadar gitmek zorunda değilsin..."

Geçmişte yanlış kararların, davranışların olduysa,geleceğini de zâyî etmek zorunda değilsin.

Ve şimdi biz Son on güne girdik.

• Bu on gün ki tam da o, yanlış otobüsten inme zamanı. Salihlerin otobüsüne binme zamanı..

Bir zamanlar size yine çok beğendiğim bir hikayeciği anlatıvermiştim.. Bu hikaye harfi harfine ezberimde olduğu halde zaman zaman yeniden okuma gereği hissederim. Bu tarz menkibeler îmâna kuvvet verir. İnsanı bu zamanın çirkefliğinden, eski samimi zamanların huzurlu atmosferine geçirir.

Hani bir zamanlar;

Behlül Dâne Hazretleri, yol üzerindeki bir vîrânenin yıkılmak üzere olan eğilmiş duvarına bakıp sık sık âkıbetini tefekkür ederdi ya. Yine bir gün derin bir tefekkürle orayı seyrederken duvar âniden çöküverdi.

Bu hadise Behlül Dâne Hazretleri'nde gözle görülür derecede büyük bir sürûra vesîle oldu. Onun bu büyük sevincine mânâ veremeyen insanlar, merakla ondaki bu değişikliğin sebebini sordular, Behlül Dâne Hazretleri onlara şu cevabı verdi:

"-Duvar meyilli olduğu tarafa yıkıldı!" Hazretin az evvelki sevincine bir türlü akıl erdiremeyen insanlar, Behlül Dâne'nin bu sözleriyle iyice şaşkınlaştı. Bu ifâdelerle onun neyi kastettiğini anlayamadıklarından bu defa:

"-Peki bunda şaşılacak ne var?!" diye sordular.

Oda söyle hikmetli bir cevap verdi:

"-Mâdem ki dünyadaki her şey nihâyetinde meylettiği tarafa yıkılıyor, benim de meylim Hakk'a doğrudur, o hâlde ben de ölünce inşâallah Hakk'a varırım. Ey ahâlî, rükû ve secdelerimizle Hakk'a meylimizi her an artırmaya gayret edelim ki başka yönlere yıkılmayalım!"

•Ne güzel bir hikâyeciktir bu ne hikmetli bir bakış tarzıdır. O insanlar bizim gözümüzde basit bir olaydan dahi nasıl basîretli neticelere varıyor.

Bakışları, hissedişleri öyle ulvî, öyle Hakk(c.c) 'tan ki bizim tahayyüllerimizi zorluyor. Bizler mü'min isek şayet vesileler aramalı değilmiyiz.. En küçük bir fırsatı bile gözleyip kaçırmamalı değil miyiz?

Ramazan-ı Şerif ayımız bitmek üzere. Peki bizim Meylimiz ne yöne...?

Hem biz bu ay ile ne kadar şereflendik. Sorduk mu kendimize bir kere?

Yoksa hala devam mı ettik yaptığımız, bize, ne dünyada ne ahirette birşey katmayacak şeylere.

Hayır

Hayır.

Vallahi de büsbütün kaçırmadık fırsatı Son on gününe girdik, bu en mübarek on güne...

Bu on gün ki, içinde bir kadir gecesi barındırır. O kadir gecesi ki, bin aydan daha hayırlıdır.

•Ayşe (r.a.) Efendimizin mübarek hanımı şöyle dedi:

- Ey Allah'ın Resulü! Kadir Gecesi'ne vâkıf olacak olursam, o gece nasıl duâ edeyim?

Efendimiz Aleyhisselam'da;

"Allahümme inneke afüvvün kerîmûn tuhibbül afve fa'fü annî." "Allah'ım! Sen çok affedicisin, kerimsin, affetmeyi seversin. Beni de bağışla!diye duâ et" buyurdu

Kadir gecesinin tam zamanı belli degildir. Ama Efendimiz onu son on günün içinde ve tek gecelerde arayın buyurmuştur.

Mü'min ferâsetlidir, zekidir... Önüne gelen, Allahın razı olacağı şeyleri en iyi şekilde değerlendirir.

O halde gelin birlikte hemen kendimize bir plan çizelim.

Operasyonumuzun İsmini de;

"Son on günü ihya ve Kadir gecesini bulma" diye isimlendirelim.

Kardeşciğim buraya kadar okuduysan eğer (Ne mübarek bir kimsesin sen ki, hayatının gidişatından endişe edip bir niyette bulundun Rabbim bu niyetinin karşılığını versin )

Evet bir kağıt çıkarıver şimdi. Ve söyleyeceklerimi kaydet amel defterini doldurur gibi. Gel ihya edelim ve sonuna kadar kullanıp zayî etmeyelim bu günleri.

• Tek güne raslayan muhtemel kadir geceleri

(11-13-15-17-19 nisan ikindi vakti sonrası başlar gecenin ihyası )

Yaz bakalım bu tarihleri

Bu tarihler ki, muhakkak içinden bir gün Kadir gecesi.

Birazdan yapabileceğimiz şeyleri listeleyeceğiz. Bu günlerde o listedekilerin hepsini yapma gayretinde olalım emi..

Son on günden kalan çift sayılı günlerde de azıcık gevşetebiliriz listemizi. 10 maddelik bir liste hazırlayalım.

Haydi başlayalım inşallah şimdi.

• Bismillahirrahmânirrahim...

🌿1) Seccademizi serip bir namaz sonrası edelim hâlis bir tevbe

🌿2) Meşgalelerimizi azaltalım, bu günlerde en basit sade yemekleri yapmaya, en gerekli temizlikleri yapıp kalan vakitlerimizi gün ve geceleri ihyâ etmeye ayıralım. Bu işleri yaparken bile dilimiz her daim zikir halinde olsun meselâ üstte bahsettigimiz duayı okuyalım. eğer calışıyorsak işten izin almayı bile düşünebiliriz.

(Fikrimiz tuhaf gelmesin size. Ki eğer bu gecelerin hikmetini bilseydik vallahide billahi de tatil için izin alacağımıza bu son on gün için alırdık ... Hem İman ediyoruz ki bizim tatilimiz Allahın rızasını almış bir şekilde gideceğimiz Cennettir. Oraya varmadan kalbimiz sukûn bulmayacaktır.)

🌿3) Günahlardan sakınalım. Biri hakkında konuşmaktan, zinânın her çeşidinden, aileye karşı kötü davranmaktan, aklınıza gelecek büyük küçük günah ne varsa hepsinden imtinâ edelim.

🌿4) Namaz kılmıyorsak namaza başlayalım. Bu Ramazan bizim miladımız olsun. Ramazan'ı erdemli bir insan olmamıza şâhit kılalım.

Eğer namazları kırpıp bir takım tembellikler sebebiyle sadece farzlarını kılıyorsak buna sünnetlerini de ekleyelim.Ve bir daha bırakmayacağımıza dair niyetlenelim. Ki bu sünnetlerimizle Efendimiz'in Şefâatlerine talip olalım.

Ve eğer sen kardeşim bu zamanda hem sünnet hem farzlarıyla namazlarını tadil-i erkân ile kılmaya devam eden alnı öpülesi kimselerden isen gel nafilelerle onları süsle. (Evvâbin, Duha, Teheccütle) Rabbinin gurbiyyetine, yakınlığına mazhar ol. İnşâallahü teala...

🌿5)• Kur'andan bir sure ezberle..

Ahmed bin Hanbel Rahmetullahi aleyh, küffârın, batıl akımların karşısında dimdik duran dağ gibi bir yiğit. İlmiyle örnek alınası, allâme, yüce gönüllü insan diyor ki; Ramazan geldiğinde tüm kitaplarımı kapatırım. Bu ay ki, Kur'an ayıdır. Yalnızca ona vakit ayırırım. Bizde inşaAllah bu son on günü kuranı okuyarak ve onu anlayarak geçirmeye çalışalım.

🌿6) İtikâfa girelim.Bunun faziletini de anlatarak konuyu uzatmayayım. (o lüzumlu, lüzumsuz herşeyi aradığınız yere İtikâf nedir nasıl yapılır, hanımlar nasıl itikaf'a girerler" yazarsanız çıkacaktır.) Ben yalnızca şunu belirteyim itikaf bir saatlik bile olur. İlla 10 gün olmasına gerek yoktur.

Herkes zamanı yettiğince muhakkak bunu 1 kerede olsa yapmalıdır.

🌿7) Özellikle üstte yazdığımız tekli gecelerde Tesbih namazı kıl.

🌿8) Teheccütleri kaçırma ve imkânın nisbetinde camide cemâatle kılmaya çalış. Kılamıyorsan muhakkak evde kıl.

🌿9) Efendimizin hayatını anlatan bir kitaba başla.

🌿10) Cömert ol, imkânın nisbetinde sadaka ver.

Zekat verecek malın var ise zekatını her yıl Ramazan ayında vermeye çalış. Sahabelerden naklen deniliyor ki, Efendimiz çok cömertti vermeyi severdi ama Ramazan ayında cömertliği zirveye ulaşırdı...

Aleyhisselâtü vesselam. Selâm onun va ashabının üzerine olsun. Şefaatini talep ediyoruz, bağışlanmayı diliyoruz Rabbim... Asırlar başkalaşmış, zamanlar degişmiş ama biz çağlar ötesinden bir olarak sana iltica ediyoruz. avuç insan Sana meylediyoruz. Meylimizi kabul buyur Ya Rabbi. Meylimizi sende son buldur ya Rabbi. İnşallah bu maddeleri bu günlerde başlatıp bir ömür devam ettirebilirsek, bu mübarek günleri kendimize, değişimimize vesile kılabilirsek ne mutlu bize.

Velhamdulillahi rabbil alemin....

https://youtu.be/qaA9l-TlrB0

[sonrasustum]

Bugün at binme eğitimine başladık. 1. Dersti ve gerçekten çok güzeldi 😍

[jayblog]

İnsan gerçekten de kaybetmeden bilemiyor sahip olduklarının değerini. Bazı güzellikleri nasıl ortaya çıkaracağını bilmiyor veya göremiyor. Hepimiz mutlu olmak istiyoruz fakat mutlu olmak için bir sebep bile yaratamıyoruz kendimiz için. Oysa ki üzülmek için hep binlerce sebebimiz oluyor. Gözümüzü kapattığımız hayat ile açtığımız hayat bambaşka olabiliyor insanların. Hepimiz şahit oluyoruz fakat hiçbirimiz ders çıkarmıyoruz. İlk önce bir, sonra bin bahanesi olmalı insanın mutlu olmak için. Bazen saatlerce uyuyoruz saniyler gibi geliyor. Tek yaptığımız gözlerimizi kapatmak oysa. Hayat da böyle ya. Sence de çok kısa değil mi üzülmek için?..

Günler biz anlamadan gelip geçiyor. Fark etmeden kurban rolüne kaptırıyoruz kendimizi. Komfor alanımızın dışına çıkmıyoruz. Oturup dizi izlemek varken neden bacak ağrıları çekelim ki meselâ? Temel düşünce tarzı bu şekilde kandırıyor bizi. Her gün beni hayatta tutan bedenim, beni hastalıklardan koruyan ve ne şartlar altında yaşarsam yaşayayım bana uyum sağlayan bedenim... Hiç düşünmüyoruz gerçekten, ya bir gün üst üste attığımız bacağımızın birini kaybedersek? Veya belimizde sorunlar çıkar ve eğilemez, hatta yürüyemezsek?.. O zaman geldiğinde mi değere binmeli vücudumuz? Bazıları diyor ki benim zamanım yok veya benim bunu yapacak enerjim yok, spor salonuna gidemiyorum vs. Spor yapan insanlara biraz baktığımızda bütün hayatlarının spor olduğunu veya spor yapmak için sebepler aradığını söyleyebilir miyiz? Elbette hayır. Şu anda sen, senin en iyi versiyonun olsaydın ne yapıyor olurdun? Muhtemelen bir şeyleri bahane ediyor veya bunlardan kaçıyor olmazdın.

Sağlıklı olmak, vücuduna iyi bakmak; sadece spor da değildir. İlk önce zihin, beslenme, spor, yoga, nefes egzersizleri, sosyalleşmek, eğlenmek, gelişmek, çalışmak... Bir sürü eylemden/kavramdan geçer sağlıklı olmak. Bir şeyi istediği zaman insan, hiçbir zaman geç değildir adım atmak için bu şeylere. Önemli olan bilinç, kendinin farkına varmaktır. Örneğin doğduğumuzdan itibaren bunun bilincine varmadan nefes alıyoruz. Nefes almanın farkına, yararına veya önemine; bilinçli olarak nefesi solumadığımızda fark edemiyoruz.

[kalemineiyibak]

Savaş

Kalbim rastlantısal gökyüzünün yeryüzünde bana cennet saçan şımarıklığı ve beni hiç dinlemiyor. Gece oldu diyorum; senin vaktin bu diyorum, sen gecede yaşayansın gündüz seni ne yapsın?

Bir yerlerde kalbin atımı kara sevda cennetiyse dipnot geçiyor şımarıkça, “ama seviyorum özde bende saklı, bana girdap olanı...” Kavga ediyoruz. Damarsal bir faciada kısa kesmeden közleri, yangın serserisi alev alıyor önce. Talih, hep bana düşman bir sanatçı kalemimin ucunda beni öldüren...

Hiç konuşmadan ve duymadan saadeti onun ömründe; sevdiği kadarıyla yetiniyor kalp. Bana cinnet, ona cennet her yer...

“Sevme” diyorum; her kış, yazdan bir ayrılış bak senin acılı mevsimin geldi, sevme diyorum. Saçımı çekiyor, irademi çöpe atıyor ve kalbim yokluklarda beni kovalayan bir tanrı... Tanrı, sen büyüksün aşktan. Ne bu gözyaşı?

Susuyorum. İnsan, susarak da yaşar aşkı. Kendince, öylece, kimsesizce... Beni iknaya uğraşan yaramaz kalbimin bir yerini kesiyorum, kan akıyor kendime dair nefretimden. Akıl ile kalp birbirine düşman, arada kaynayan benlik dolu telaşım...

Kendimi kaybediyorum. Neredeyim, kimdeyim, hangi mutluluğun gölgesinde kanadı kırılan bir kuş oldum, görünmüyor muyum sahiden? “buradayım” diyemeyecek kadar gurur duvarlıyım.

Evet, biliyorum; beni benden almak için çabalayan bir kalbe sahibim. Anlaşmıştık, atmayacaktın hakkın olmayan yerlerde benden izinsiz. Karavana aşk; yollarda katliamı vuku bulan saray soytarısı bir düş var.

Binme o gemiye, dönme geriye. Yanacaksın hem de kendi başına, üzüleceksin hiç kimse duymadan.

Koşuyor; imdadı kendinden gayrı... ezip büzüyor benliğimin hakkını.

Görünmüyorum, duyulmuyorum, özlenmiyorum, sevilmiyorum ama bak buradayım. Çiçeklerin solduğu bu bahçede dalından düşen yaprak kadar asil ölmek sanrısıyım. Seviyorum. Kendim olmak hakkım benden kayıpken; zaten her sevmek bir kayboluş değil midir?

Neredesin kalbim? Ah, duymadı gitti bile.

Üzüleceksin hep olduğu gibi; hep kanayacaksın, deli olmalısın.

Seni taşıyamam bu yükle çalınamam sazlarda; tüketirken ve tukenirken beni seveni mutlu edemem, kaldığım yerden gidememişken. Dur, duy.

Koştu gitti yaramaz kalbim. Peki, acı ve kana madem...

Varlığına kurşun döktürmeyen bir sevdanın nazarında hepten yok olacaksın, acıyorum kalbim sana; sevmek için sever mi insan?

Görünmezken duyulmazken hiç olmazken hep aynı acıda yaşamaya razıyım der mi insan... Adımın baş harfinden ayırıyorum bu zalim kaderi; yenilmişliğim çok, sevmişliğim çok, yok olmuşluğum çok, bulanık görünüyorum ve kapkara. Doğru ya, geceyim ben.

Tende sabah olmadan güneşe elveda diyenim ben...

Dilara AKSOY