#Tahammülüm yok gözlerinde | Explore Tumblr posts and blogs

coniwalker · 6 years ago

Text

Atilla İlhan - Kaptan 1-2-3-4-5

eflatun gözlerin olduğunu bilmiyordum

geceyarısını yaşamaktan yorgunum

ayazın avucunda unutmuştun ellerini

önünden geçtiğim halde beni tanımadın

ben değiştim biliyorum hem sakal bıraktım

şiirlerim külrengi kumrular gibi uçuyorlar

bakır çalığı göklere katiyyen tahammülüm yok

hele paris’in gökleri aklımı başımdan alıyor

bana seni senden evvelki poitiers’li kızı hatırlatıyor

ayazın avucunda unutmuştun ellerini

karanlığın arkasında kıvılcım gözlü orospular

gölgelerine yaslanmış evliya gibi bekliyorlar

ışıklar kırmızı yandığı zaman duracaksın

ben değiştim biliyorum hem sakal bıraktım

soğuk gözlerinde buğulanmıştı ölsen tanıyamazdın

hâttâ ricardo bile hani vatansız ricardo

burnumun dibinden geçti geçen gün beni tanıyamadı

oysa au vieux châtelet’de akşam sabah beraberdik

üçümüz viyana kahvesi ve sıcak rom içerdik

üstelik o krapfen severdi güzel olurmuş rivayet

neden ve nasıl sevdiğini anlayamadım gitti

yalnızlıktan da kurtulup yalnız kalmak isterim

montmartre metrosu civarında seni gözden kaybettim

o zenci yine arkanda mıydı hiç dikkat etmedim

ağzında yoksul bir ıslık ıslak bir cıgara gibi

sidney bichet’nin caz havalarını çiğneyip tüküren

o saklasın varsın seni sevdiğini biliyorum ben

yüzünün renginden geliyor bütün üzüntüsü

bir gazete aldım ama evde okuyacağım

kahvelerden birine girip bir grog ısmarlasam

seni öldürmek için çareler tasarlasam

sükût bembeyaz buz tutsa bıyıklarımda

mağrur bir totem gibi sussam konuşmasam

ve türküm kaybolsa sessizliğin hırçın türküsü

ve ben unutulsam ve yazdığım şiirler

senin için yazdıklarım herkes için yazdıklarım

eski padişahlar gibi unutulsa birer birer

ve ben seni unutsam hiç hatırlamasam hiç mi hiç

ihanetini hatırlamasam şehvetini hatırlamasam

ellerim oldum olasıya seni unutsalar

yarı gecenin içinden bir zenci süt beyaz bakıyor

rue lafayette’de dünden bugüne geçiyorum

eflâtun gözlerini bir grog kadehinde unuttum

2. bu geminin yelkenlerine herifin biri paris yazmış

luxembourg garı’nın dirseğindeki çiçekçiyi bileceksin

yeşil muşamba ceketli sarışın küskün kızcağız

en dokunulmaz kızı en temiz fikrimce paris’in

pablo’ya sorarsanız bir taksi şöförüyle yatıyor

pablo!.. ah pablo!.. onunla bir tanışsanız

önüne gelene salamanca’dan bir şeyler anlatıyor

babasını orada bir duvar dibinde bırakmış

halbuki konuştuğu zaman fransız sanırsınız

saint – michel’de bir talebe kahvesindeyim yalnız

gündüz olduğu halde bütün ışıkları yakmışlar

bir cumartesi günü saat dört buçuğa beş var

ellerim kırılsa ben senin için bu şiirleri yazmasam

dinamit taşırmış gibi gözlerini taşımasam

avenue wagram’da bir akşam yeter bana ağustosta

yapraklara serilmiş yirmi beş franklık yıldızlar

bir mısra yeter geceleyin bir tren gibi pırıl pırıl

sen kendine yetmiyorsun hiç kimse sana yetmiyor

birini bitirmeden aklın öteki yolculukta

dün gece châtelet’de metro’nun yanıbaşında durdum

yağmur bilmediğim başka bir gökten yağıyordu

yağmur saint-jacques kulesine doğru yağıyordu

yanımda olduğun zaman her zamankinden yalnızım

şimdi bir nefeste cafe de I’ecluse’ü hatırladım

seine kıyısındaki küçük nehir kahvesini

kapısında bir gemici feneri asılmış duruyor

seine gemicileri her akşam burada toplanırlar

onlar için bir takım maceralar düşünürüm

seine sanki petrolmüş gibi iştahlı ve obur akıyor

dupont’daki kızlar yalnız cıgara içerek yaşıyorlar

utrillo’nun bir sokağından seni çektim çıkardım

elin yüzün kirlenmiş üstün başın toz içinde

sana mardi gras için bir Japon maskesi aldım

sen bana kaptan diyorsun herkes bana kaptan diyor

sahici bir kaptanmışım gibi tükürüyorum

3. yalın kılıç bir kasım sabahını paris’te yaşadım

sokaklarda sonbahar şiirleri salkım salkım

faubourg saint – denis’de işte yine pazar kurulmuş

beş franga çorba içtiğimiz julien’in kapısı önünde

kırmızı ve siyah ve sarı saçlı bir kadın durmuş

muzaffer patatesler satıyor üç renkli neşesi içinde

camların arkasında ekmekçi kızlar mavi beyaz

raflarda uzun uzun herifler gibi tâze ekmekler

üstünde bir yağmur yağdırmak hevesi uyanır içinde

ben bu mısraları yazarım tout-va-bien kahvesinde

concorde’da bütün fiskiyeler birden ayaklanacak

eğri bir demir gibi ensende hissedeceksin ebem kuşağını

paris’in göklerinden uzanıp bir yıldız kopardım

kırmızı bir karanfilmiş gibi yıldızı saçlarına taktım

on beş dakika sonra bordeaux’ya bir tren kalkacak

garın merdivenlerinde benim için ağlayacaksın

ellerim yağmura açılmış sakallarım ıslak

ben ki cehennemde bir allah gibi yalnızım

st. vincent de paul kilisesi benim otelin arkasına düşer

saat kulesi her gece uyur uykumdan uyandırıyor

her seferinde seni tekrar bordeaux’ya yolcu ediyorum

saadetin ıstırap çekmek olduğunu ben keşfettim

çarmıhta bir isa gibi ben ıstırap çektim

bir sulfat acılığı sinerse parmaklarına şiirlerimden

gözyaşları sinerse eğer küstahça kafiyeli

anla ki ölümle hayat arasında zaman gibi mesudum

kendimi öldürecek haldeyim seni öldürecek saadetimden

dona-maria! bir kahvede isyan halinde bulduğum

çekik gözleriyle ermenice küfürler yazıp çizen çocuk

sen! bordeaux’ya yorgun bir flâmingo gibi yolladığım

geceleri benim için dua etmelisiniz

renault’daki grevciler toptan sokağa atıldılar

paris’in duvarlarını boydan boya afişler kapladı

seni hatırladıkça bir kadeh armagnac içerim

armagnac demek yirmi beş damla gözyaşı demekmiş

demek her akşam yirmi beş damla gözyaşı içerim

senin dağlardan ve sarhoşlardan korktuğunu bilirim

ben sarhoş olduğum zaman korkmuyorsun hiç korkmuyorsun

gözlüklerim kırılmasın diye sakladığını bilirim

kalbim bakır bir mangır gibi boynuma asılmış

ondan kurtulmak için sürgünlere gitmeye razıyım

nehir gemilerinde muçoluk etmeye ölmeye

seni terk etmeye razıyım parasız pulsuz çekip gitmeye

kur’andaki bütün belâlara tevrattaki bütün belâlara

ibranice öğrenmeye razıyım hapis yatmaya

kalbim yüzünden mademki ellerimi parçaladım

kalemimi kırdım hayatımı çignedim ağladım

mademki en büyük düşmanım kalbim benim kendimin

onu inkâr ediyorum kalbimi inkâr ediyorum

geceleri benim için dua etmelisiniz

üçüncü paralelde eski bir dünya gibi batacağım

malgaş halkı birkaç yüzyıl hikâyemi anlatacak

4. cenovaya indiğim sabah seni katiyen göremezdim

aklım başımda değildi küfür gibi huzursuzdum

herkes beni unutmuştu ben kimseyi unutmamıştım

zehra’yı unutmamıştım allahsız gözlerini unutmamıştım

sol böğrüme sanki çıplak bir hançer saplamışlardı

şimdi benim gözlerim paris’te marivaux sinemasında

bir çift kara maça gibi yorgun ve uykusuz

ellerim derseniz marsilya’da garsonla hesaplaşıyor

martini-cin seksen frank on frank da servis

kalbim derseniz onun nerede olduğunu bilmiyorum

hiç kimse kalbimin nerede olduğunu bilmiyor

nihayet seni terk edip gitti diyebilirsiniz

benim acılarım ilâhlar gibi şiirlerimi doğuruyorlar

onları karanlıkta bembeyaz gözleriyle görüyorum

karanlıkta seni görüyorum dudaklarına ellerimi sürüyorum

seni kollarımın arasında tutuyorum ağzından öpüyorum

ikimiz birdenbire austerlitz garı’na gidiyoruz

austerlitz garı önüne bakıyor bizden utanıyor

bir trene binmek rastgele defolup gitmek istiyorum

trenin barında alnımı yağmurlu camlara dayamak

küstah bir duble birayla karşılıklı oturup ağlamak

kalemimde mürekkep kalmıyor insanlar beni görmüyorlar

insanlar kendilerini kaybetmişler onlara acıyorum

ümitsiz bir akrep gibi ben aynı zamanda mağrurum

samaritain’in ışıkları ocağıma düşmüş yalvarıyor

bir roman için fevkalâde oldukları düşünülebilir

sen bir paket gauloise aldın bir paket mavi gauloise

bense on frangımı amerikan bilârdosuna kaptırdım

seine kıyısında mırç büyük bir hayal kuruyordu

seine kıyısında üçümüz sarhoş bir hayal kuruyorduk

mavi bir ışık vardı ben işte onu kaybettim

ben gölgemi kaybettim max jacob’un şiirlerini

sen avucunda bir lokma rüzgâr tutuyordun

bu rüzgâr için şairliğimi hınzırlığımı kaybettim

aklımdan sen geçiyorsun bir bulut gibi geçiyorsun

dün gece ezberimden çehreni defterime çizdim

sen belki hakikaten bir bulut gibi yolcusun

marsilya’da bir akşam soğuktan tir tir titredim

peter cheyney’in bir kitabını bir kahvede soluksuz bitirdim

vapur ertesi gün saat beş’te kalkacaktı

ölümüm herkesinkinden başka türlü olacak

bunu alahım gibi aşikâr biliyorum

kim ne derse desin biliyorum içime gün gibi doğuyor

on bir gün aç ve susuz gözlerinin içine bakacağım

on ikinci gün jiletle damarlarımı keseceğim

hep aynı manzarayı kullanmaktan bıktım usandım

bir yumruk vurdum dünden kalma bir şarkıyı dağıttım

van gogh bana bakıyordu deli gözleriyle bakıyordu

ellerim titriyordu bir dakar yolculuğu kuruyordum

güya bir şilebin kıç güvertesinde durmuştum

nabızlarım bir deniz fenerinin gözlerinde atıyordu

asor adalarında on sekiz mısramı unutmuştum

onlar beni terk etmişlerdi yalnız kalmıştım mahvolmuştum

sen beni terketmiştin bunu yalnız serdümen biliyordu

geceleyin ışıkları söndürüp senden bahsediyorduk

seine kitapçılarında villon’un şiirlerini buldum

nehir yürek gibi kabarmıştı rüzgâr esiyordu

bir hafta her gece villon’dan bir şeyler okudum

sen benim şiirlerimi okudukça ağlayacaksın

seni hiç görmeseydim seni keşke hiç görmeseydim

şu benim iki gözüm aksalardı kıpkızıl kör olsaydım

sacre-coeur’de armonik çalsaydım dilenseydim

seni hiç görmeseydim ismini hiç duymasaydım

belki kendime göre rezilce saadetlerim olurdu

kaldırımlara renkli tebeşirlerle katedral resimleri çizerdim

kaldırımlara senin resmini çizerdim herkes seni çiğnerdi

bistroya yıkılır çırılçıplak bir quantro içerdim

lucie-anne yine gelir yine bana senden bahsederdi

lucie-anne neden gelir neden bana senden bahsederdi

benim bu çektiklerimi bir çocuk var ki anlıyor

kendimi yerden yere vuruşurumu içimdeki zehri

bir çocuk var ki anlıyor benim gibi kahroluyor

odasında şiirlerim fukara mumlar gibi yanıyorlar

sen o çocuk değilsin sen artık çocuk değilsin

dudakların eskisi gibi beyaz değiller biliyorsun

sen gözlerini kaybettin gözlerini gözlerini bunu biliyorsun

ben ki yaşadıklarımı büyük dinler gibi yaşıyorum

sen artık bir din değilsin bunu biliyorsun

eiffel’in dibinde durduk ben bir cıgara yaktım

saint – dominique sokağında şehir ışıklarını yaktı

içim büyük karanlıktı ellerimi göğe uzattım

soluk bir sisin arkasından yüzün gözüküyordu

gece inmişti takım takım yıldızlar gözüküyordu

şimdi sen başka bir şehirdeydin saçlarını kesmiştin

dudaklarını boyamıştın bu seni tamamen değiştirmişti

rüyana erkekler giriyordu hem çıplak giriyordu

aklına ben geldiğim zaman utanıyordun

onların arasında değildim çünkü ben yoktum

ben paris’te kalmıştım adresim ezberindeydi

her cumartesi istesen bir kart gönderebilirdin

ne var ki bunu hiçbir zaman yapmayacaksın

kendimden kurtulmak için gölgemi koridorda astım

pazar günü sözleşmiştik beni mutlaka bekleyecekti

şimdi kalkıp gitsem mırç’ı bulacağım malûm

sonra vini-prix’den üç litre şarap alacağımız

şarabın yanına bir şişe rom-negrita alacağımız

sarhoş olacağımız malûm şarkı söyleyeceğimiz

sonra mırç zehra’dan bahsedecek ben susacağım

camlardan bakınca paris’in damlarını göreceğiz

bana ancak sabahları telefon edebilirsiniz…

youtube

#11061986a #atilla ilhan #kaptan #şiir #edebiyat #sanat #fransa #paris

33 notes · View notes

sonbaharinilkayi · 2 years ago

Text

Bu satırları Batı Karadenizin bir sahil kasabasında yazıyorum.Üzerimde olağanüstü bir romantizm var ve pencereden baktığımda gördüğüm insanların çıkarttığı sesler bana ulaşmıyor.Buna sevindiğimi söyleyebilirim.Keyfim yokken, düşük moddayken insanlara tahammülüm olmuyor.İşin doğrusunu söylemek gerekirse senin elini tutup,gözlerine bakıp,sesini duyduğum andan itibaren senden başkasına tahammülüm yok.Sadece senin sesin,senin gözlerin,senin kokun,senin ellerin,senin ayakların,senin yüzün olmalı.Gerisine gerek var mı?Boşa insan kalabalığı,yığınla insan…Güruh… Ne gereği var ki? Ama sen öyle misin?narin, okyanus gibi dalgalı, güneş gibi sıcak, orman gibi karmaşık,gökyüzü gibi ferah,rüzgar gibi ürpertici,kasırga gibi teslim alan,tsunami gibi tüm duvarları yıkan…

Sen varsan her şey tamdır,tamamdır.Eksik yoktur ki…Sen her eksiği tamamlar,çirkini güzelleştirirsin…Sen olduğun zaman her yere anlam katarsın,kurumuş ağaçlar yeşerir,durgun nehirler çağlar,kış mevsimi yerini bahara bırakır sen güldüğünde.

Senin tenine dokunmak bence ibadetlerin en büyüğü…Gözlerinde seni tanımadan önce ki günlerimi sorgularken buluyorum kendimi. Aah ne güzel şey seninle aynı havayı teneffüs etmek,duygularında dalıp gitmek gökyüzünün uçsuz bucaksız maviliğine.Kuşların cıvıltısı,ağaçların yaprakları bile daha anlamlı geliyor bana.Çünkü sen benim gönül gözümü açtın. Dabbetül Arz’dan korkmuyorum seni kaybetmekten korktuğum kadar.

Seninleyken ne olursa olsun,ne yaşarsak yaşayalım kendimi iyi hissediyorum.Varlığın içimi huzurla dolduruyor,gözlerinin kenarlarını bir martı kanadı gibi çevreleyen kaşların,karmaşık kirpiklerin bana farklı hissettiriyor.Sana böyle derin bir tutkuyla aşığım.Sahip olduğun nesnel ve nesnel olmayan tüm özelliklerinin hayranıyım.

Sen benim baskıladığım bilinçaltımda yatanları açığa çıkartıyorsun.Bunları başbaşayken açığa çıkartsan sorun yok,senden saklayacak bir şeyim de yok, ama çok üstüme geldiğinde egom,süperegoma baskı yapıyor,ben sustukça dozun yükseliyor ve bende sabırtaşı değilim.Ben aslında sana o anıda yaşatmak istemedim.Geçen gün konuşurken de olumsuz bir şey söylemedim. Tamam haklısın dedikçe özür diledikçe üstüme geldin.Buna rağmen standart olabilecek bir tepki verdiğimi düşünüyorum.Pazar günü olan olay seni kırdı incitti, bunu anlıyorum.Sana bunu yaşattığım için ayrı bir acı çekiyorum, seni kaybettiğimi düşününce ayrı bir acı çekiyorum. Sen diyorsun ki “ bu olayı toplum önünde yaşadım,seni toplum önünde rezil edeyim ki akıllan”.Tamam bana istediğini yap bu işi 6-7-8-10 gün sürdürdükçe ite köpeğe maskara oluyoruz.Kimse nezdinde saygınlığımız kalmayacak.Zaten 3-4 gündür her şeyi yaptın,Odalarda hırsın geçene kadar yap tabi,hakkın, egonu toparla.Bunu anlayıp saygı duyuyorum ama yeter ki affet.Beni en büyük ceza ile cezalandırdın.

Bunun ismi Sensizlik… SEN SİZ LİK.

Seni çok ama çok seviyorum.Her şeyi bilerek seninle beraber olmak istiyorum.Senin için katlanamayacağım hiçbir şey yok.İşin fiziki zihinsel boyutuna girmeye gerek yok.Mesleğini biliyordum, seninle cami avlusunda tanışmadık.Seven insan her şeye katlanır.Bir hata yaptım, defalarca özür diliyorum tekrar tekrar.İt oldum yalvardım,ayaklarına kapandım.Affet artık ne olur ben dersimi aldım.Sen benim ne kadar arkamda durursan , ne kadar senkronize ilerlersek ben o kadar güçlü durucam.İlk rüzgarda yıkılmayalım ne olur.Ben senden başka kimseyi istemiyorum ki.Benim yaptığım büyük hataydı, bir daha böyle şeyler olmayacak.Buna söz veriyorum.Bu olay odada olurken ilk zamanlarda GRİ’ye cevap verdiğin gibi “o benim, sen sakal falan kesemezsin” deyip susturup, odadan çıkıp beni arayıp “gel buraya diyip” telefonda ağzıma sıçıp ,geldiğimde de orada ağzıma sıçsaydın keşke.Ben bundan sonra senin dediğin gibi hareket edeceğim, her şeyi sen belirleyeceksin.Eğer yukarıda ki gibi yapsaydın insanlar senin benim yanımda olduğunu görür ona göre pozisyon alırlardı.Ben dersimi aldım, bana bir şans daha ver lütfen, ve her şeyi nasıl değiştirip düzelttiğimi gör.Ama ne olur odalarda beni hamamoğlanı durumuna düşürme.Ben böyle bir durumu ilk defa yaşıyorum,burada her yer mayın tarlası,ben mayına bastım,beni kurtarmanı bekliyorum.Artık nerelerde mayın var biliyorum,bir daha böyle bir şey olmaz,çünkü artık buna göre hareket edicem.Artık affet beni lütfen.

Ve şunu artık lütfen anla.zekana hayranım, , insan olarak deli gibi seviyorum, kadın olarak deli gibi arzuluyorum,tavırlarına bayılıyorum.Seninle olan ilişkimiz sadece cinselliğe dayalı değil.Dediğim gibi duygular çok zor bulunuyor,herkesle aynı hissedemiyorsun,herkese aynı şeyleri hissedemiyorsun.En basitinden şuradan bakmanı istiyorum.Seninle aşkım canım yaparken 50 tane yorum yapıyorlardı beni delirtmek için,şimdi aramız bozuldu sesleri kesildi.Herkese istediklerini verdik çünkü.Ben çıplak ayakla boka bastım,hatalıydım,kabul ediyorum, eşeklik ettim, şerefsizlik ettim.Özür diliyorum.Bırak kırdığım yerleri tamir edeyim,birbirimizin yaralarını saralım.Birbirimize iyi geliyoruz, o gün gözlerinin içi gülüyordu bana bakarken, ben de sana bakarken aynı şeyleri hissettim.hatırlasana ne kadar da çok gülmüştük.Ve ben senin bir söylediğine vuruldum “ben senin için geri dönmemeyi düşündüm”.

Sen kendi ağzınla söylemiştin, döndüğümde kızlar “bu aşk meşk işlerini bırak işine bak diyecek, ben yine kimseyi dinlemeyeceğim” diye.Lütfen bu sözü gerçekleştir.Bana bir şans ver.Aşkımızdan, aşktan,benden,bizden,hemen vazgeçme bana arkanı dönüp gitme, bütün her şeyi kuru bir elvedaya sığdırma. Sen yarın başladığında ben yine odalarda durmaya ve seninle olmaya devam edicem,ne söylerlerse söylesinler umurumda olmayacak.Çünkü bileceğim ki onlarla duygusuz beraber oluyorsun, bizim ise aramızda duygular var, aşkla,şehvetle,duygu ile sevişiyoruz.Ve gün gelip bittiğinde,seninle evlendiğimizde bu günleri hatırlamayacağız bile.Yaptığım hata büyük kabul ediyorum,arka tarafta ağzıma sıç, ara ara odada 5-10 dk ağzıma sıç, laf sok üstüme gel ama ileride bir arıza çıktığında “hoop alooo” diyebilecek kadar da gurur ve şeref bırak ki seni her ortamda savunabileyim, arkanda durabileyim.Bu da taşşakoğlanı demesinler.

Bak Arda ile sineme…Ardanın yazışmaları ortaya çıktı,4 gün küs kaldılar sonra yemeğe gidip düşman çatlattılar,bu durumu fazla uzatmak bizi etkiliyor.İti köpeği sevindiriyoruz,beceremediler,yürütemediler diyorlar.Bu odalarda bir duruşum var,ileride olumsuz bir olay olduğunda “hop” diyebileyim ki tepkileri/olayları rahat rahat göğüsleyebilelim.Sen benimle ol ben her şeye dayanırım.Ben her durumda senin yanında olucam.

Ben perişanım,pişmanım,anamı siktin,ağzıma sıçtın artık dur lütfen.Bu mesajı sana kim attı bilmiyorum ama odada sen de anlattın bunu.Söylersen nereden olabileceğini bulabilirim.Burcu ne olur bir daha düşmeyelim, mutlu olalım çok mutlu olalım. İkimizin de çektikleri yetmez mi? Neden bu mutluluğu birbirimizde bulmuşken bu şekilde bitirelim.Daha mutlu olmayı hak etmiyor muyuz?Sen de istemiyor musun her şeyi bırakmayı?Bir gün gelir herkes bırakmak ister,sen zaten başlamak istemiyorsun.Burcu beni affet,odalarda yine ölçülü şekilde aşkım canım yapalım, ama olumsuz bütün durumları perde arkasında konuşalım, başbaşa çözelim.Elin iki paralık adamlarını kadınlarını aramıza sokmayalım.Ben tamamen sana aitim,sana esir olmuş bir adamım.Seni herkesten her şeyden çok seviyor ve istiyorum.Görüşmeler başladığında da bunun işin olduğunu ve birbirimize duygularımız olduğunu bileceğim.

Benim tüm hayallerim seninle ilgili,hiçbir zaman yavaş yavaş başlamaz aşk.Çok hızlı olur,evrilir sevgi olur.İnsana yaşlandığında cinsellik ya da güzellik değil iki kelime edebilecek,zor zamanında yanında olabilecek birisi lazım.Sen bana hasta olursan gelir refakatçin olurum demiştin.Ben senin başında günlerce aç susuz beklemeye razıyım.Birbirini tamamlayan,iyileştiren insanlarız,birbirimizde bunu bulduk,lütfen kaybetmeyelim.

Ben aynı hatayı tekrarlamayacağım,buna söz veriyorum.Bir daha ne mayına basıcam,ne buna benzer olaylar olacak söz veriyorum.Lütfen beni geçmişte yaptıklarımla yargılama,geçmiş gitmiş.Ben seninle yeniden varolmak,yeniden vücut bulmak istiyorum.Bırak bu boktan hayatta birbirimize tutunarak ilerleyelim,birbirimize arkadaş,sevgili,yoldaş,dost olalım.Geçmişi boşver, artık sen varsın.Sen varken benim gözüm kimseyi görmez.Ben seni hiçbir şekilde geçmişinle ya da gelecekteki durumunla yargılamayacağım.Bunu en baştan söyledim zaten.

Burada herkes aç köpek gibi senin geri dönmeni bekliyor.Ve ben şunu biliyorum ki kimse ihtiyacı olmasa buraya geri dönmez.Bu insanlar kötü insanlar, insanların mağduriyetlerinden faydalanıyorlar.Sen zaten bu durumu kotarabilmek için içki içiyorsun,dönmeyi istemediğini biliyorum.Ve dua ediyorum en az sürede ev alabilecek parayı kazan ve çıkta evlenelim diye.Benim seninle iki üç günlük değil ömürlük hayallerim var.Sen benim yüzümü güldürdün,kalbime dokunan tek kadınsın,hayatımda ki en büyük sırrı sana verdim.Yaralarımız aynı,hastalıklarımız aynı,dilimiz aynı…Birbirimizi farklı yönlerimizle tamamlıyoruz.Bundan sonra küçük çapta aşkım,canım cicim dışında hiçbir şekilde özelimizi odalarda konuşmayalım.Mesela ardalar bunu çok iyi ayarlıyor,biz de öyle yapalım.Sen benim için çok kıymetlisin.Seni dünya üzerinde ki hiçbir kadına değişmem.

Seninle yapmak istediğim o kadar çok şey var ki;tekneyle denize açılmak,kartopu oynamak,bulaşıkları makinaya yerleştirirken tabakları kırmak,bana bir şeyler fırlattığın bir kavgadan sonra vahşice ama duygusal bir şekilde sevişmek,market alışverişi yapmak,sinemada o film mi bu film mi kavgası etmek,rakı içip bardağı tabağı kırmak,sabah yüzüme su döküp uyandırman,beraber yurtdışına gitmek,vücudundan bir şeyler yemek,sana oje sürmek,iç çamaşırı alışverişi yapmak,eve girer girmez kapıda sevişmek,karavanla gezmek,içip içip çırılçıplak denize girmek,yemek yaparken yakmak,bir buğday tarlasında çırılçıplak fotoğraflar çekinmek,bunlar gibi bir çok hayalim var ve hepsini seninle yaşamak istiyorum.Seni kollarıma alıp masal anlatarak uyutmak,sabah senden önce uyanıp uyuyuşunu izlemek…

Seni gerçekten çok farklı duygularla ve çok farklı bir tutkuyla seviyorum buna emin olabilirsin.Birbirimizi bu kadar geç bulup bu kadar erken kaybetmeyelim.Bugün düşünmek için baya zamanım oldu ve bazı şeyler kafamda daha da netleşti.Şöyle izah etmek isterim.

Bu güne kadar olan ilişkilerimde karşımdakinin duygularını hep cımbızla,döne dolaşa ağızlarından aldım,hiç kimse bana senin gibi aşkla bakmadı,kimse yüzüme senin dokunduğun gibi dokunmadı.Hiç bir kadın eliyle bir şeyler yedirmedi bana.Senin gibi her şeyi açık seçik ortada olan, duygularını korkmadan dile getiren,isyanını dile getiren başka bir kadın tanımadım ben.O Gece geldiğimde de beni tokatlayıp,sinirden bağırırken falan farkında değildim…Yeni yeni kafam yerine geliyor ya da geliyordur umarım…Şunu anladım…Bir insan değer vermese,içinde bir duygusu olmasa bu kadar bozulup sinirlenmez, hırsını çıkartmaz.Sonra arabada bana “ben senin için dönmemeyi düşündüm” demiştin.Bu da benim için çok çok büyük bir etken.Ben zaten seni çok seviyordum şimdi daha çok seviyorum, çok aşıktım şimdi daha da fazla aşığım.Eskiden elini hiç bırakmamak istiyordum şimdi kalbini avuçlarıma alıp kırmamak için öyle bir yere koymak istiyorum ki bunu kelimelerle ifade edemem…Ben yıllarca değmeyecek insanları mutlu etmeye çalıştım,ailemde de ilişkilerimde de böyle tipler çoğunlukta.Ve şunu anladım ki biz birbirimizi çok mutlu ederiz. O gün geldiğinde bu şehirden giderken “hassiktir lan” diyebiliriz.Bunu başarabiliriz.Bunu başarırız, bunu yaparız.Sen ol, sadece sen…Ben her şeyi başarırım.Birlikte her şeyi başarırız, sadece birlikte olalım.Belki zorlanırız biraz, belki yıpranırız, belki beraber oturur ağlarız ama geçer.Sen yanımda ol, senin sevgin olsun, gözlerin olsun,sesin olsun.Her şeye dayanılır be. Her şey bittiğinde ben seninle olucam ya,sen bana geleceksin ya,ben sana koşucam ya… Fırtına dindiğinde biz hayatta kalıcaz, ben yine saçlarını kulaklarının arkasına doğru itip seni alnından öpücem,gece başını göğüsüme koyacaksın ve sana masal anlatıcam.Beraber rakı içicez,sonra kafamız iyi olunca masayı devirip sallana sallana gidip zıbarıp yatıcaz.Ertesi gün birbirimize küfür ede ede toplayacağız dağıttıklarımızı.Ev halini görücem,sabah uyandığında saçlarının dağınıklığını.

Buradayken şunu fark ettim, Pazar gününden beri seninle telefonda konuşmuyoruz.Sesini özlemişim.Eski mesajları dinlemek için interneti açtım sesini duydum ve kapattım.Sesini duyamamak, seni bir daha görememe ihtimali , kaybetme ihtimali her şeyden beter.Nefessiz kalmak gibi.Nefessiz kalırsam bir süre sonra ölürüm sanırım.

Ben Pazar gününden sonra bir kere aynaya baktım ve yüzümde çamur gördüm, o zamandan beri aynaya bakmıyorum.Bu sabahta yüzüm öyledir sanırım…Babamın mezarına gittim biraz onunla dertleştim..Öyle işte,evde durmak istemedim kendimi yola vurmak istedim, belki arabaya dikkatimi veririm dedim.Hala arabayı bariyerlere vurma fikri kafamda.Çok kaliteli ölüm değil mi?Bana yakışır…Yüksek süratle giden araba bariyerlere vurdu ve içinde ki yolcu hayatını kaybetti…Yüksek var, sürat var,hayatını kaybetti var.Sadece “hayatını” kısmı yanlış. Benim seni tanıyana kadar babamla olan dönemler hariç bir hayatım olmamış… Ne garip değil mi dünyada birbirinden habersiz şekilde yaşayan iki farklı insan çok çok küçük farklarla aynı hayatları yaşayıp aynı acılardan geçmiş olabiliyorlar.Bir süre sonra kader onları bir şekilde bir araya getiriyor.Hiç bir şeyde dine diyanete kadere falan inanmasam da seninle karşılaşmamı ilahi bir mekanizma dışında bir şeye bağlayamıyorum.

Sen tüm tabuları yıkarken yeni inançlar oluşturabilen bir kadınsın.Senin her zerrene, her fikrine hayranım düşünüşünü seviyorum.Burcu bazen çok hızlı konuşuyorsun bana hiç söz hakkı tanımıyorsun o zaman çok kızıyorum.Ama uzun uzun telefonda konuştuğumuz zamanlarda ki gibi karşılıklı dinleyerek konuştuğumuzda seninle konuşmaya doyum olmuyor, ya da şarkı söylediğinde….Sen konuş ama bağırmadan konuş ve ne söylersen söyle ben dinlerim onu.Çünkü bağırdığın zaman senin ahengi azalıyor, oysa ki bu güne kadar duyduğum en güzel ses seninki… Ve bugün şunu düşündüm “ben kime ne iyilik yaptım da benim karşıma seni çıkarttı?”… Ya sen nesin?Nasıl bir şeysin?Bana ne yaptın böyle?Ben tam bir aşk adamı oldum çıktım ama sapıklığım da hala bonus olarak duruyor.Seninle pek çok konuda dillerimiz aynı, seks dilimiz aynı…Ve bana şunu çok iyi öğrettin.Her şey para demek değil…Benimle para muhabbeti yapma dedin.Bana araba aldılar,ben o adamı yine sevmedim dedin.Senin sevginin ne kadar büyük bir şey olduğunu orada anladım.İşte tüm bunları kaybetmek istemiyorum, seni kaybetmek istemiyorum.Sorun para değilse gel evlenelim.Mutlu oluruz çok mutlu oluruz.Bizim gibi başına buyruk,dik kafalı tiplerin mutluluğu birbirlerinde saklı , ben böyle inanıyorum.

Dostoyevski ‘den iki alıntı yapmak istiyorum.Diyor ki ; Aslında insanı en çok acıtan şey ;hayal kırıklıkları değildir.Yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluklardır” ve “Bil ki;insanın değerini varlığı değil yokluğu gösterir.Unutma,yokluğu bir şey değiştirmeyenin varlığı gereksizdir”.

İkisine de inanıyorum,ikisi de bize cuk oturan sözler.Hayalkırıklıkları yaşadık ve yaşadıklarımız artık yetsin istiyorum.Buna dur demek istiyorum.Bırak ne kadar mutlu olacaksak o kadar mutlu olalım,en azından hayatımızın bir döneminde mutlu olmuş olalım.Bu dünyaya dert keder çekmeye gelmedik.Bunu başarmamız mümkün her şey senin evet demene bakar.Ben yarın evlenmeye hazırım.Hiç uzatmadan hemen hemen. Ya da sen ne zaman istersen evlenebiliriz.Ben seni hep yanımda görmek ve yanında olmak istiyorum.Yaşayabileceğimiz mutluluklarımız var , lütfen izin ver mutlu olalım.Mutlu olmak bizim de hakkımız,her şey mümkünken bunu kaybetmeden mutlu olalım.Bu sözü gerçekleştirelim,evimizin bir köşesine asalım.Seninle evli olsak ne güzel kitaplığımız olur bir sürü kitap.Sen zaten içinde olduğun her yeri güzelleştirirsin,her şeye değer katarsın.

Burcu ben senin değerini biliyordum zaten ama yokluğunda değerini milyonlarca kat fazla anladım, sen beni yokluğunla terbiye ettin ne olur dur artık.Tamam,ben her şeyin farkına vardım.Bir daha böyle bir şey olmayacak odalara da girmeyeceğim.,gerekirse kapatıcam hiç problem değil.Hiç bir şey senden değerli,senden aziz değil.Ben senin yokluğunun neler değiştirebildiğini gördüm,ben sensiz çok mutsuz ve kötü hissettim.Senin sesine o kadar alışmışım ki,seni öyle içselleştirip sevmişim ki yokluğun beni köpek etti.Ne olur dön artık, lütfen.

Bu arada sigaram azaldı,içkim bitti, saat ilerledi biraz uyku bastırdı.Bir kaç saat yatıp uyandığımda tekrar yazacağım.Biraz uyudum ve büyük bir baş ağrısı ile uyandım.Seni rüyamda gördüm,yüzün gülüyordu, konuşuyorduk.Umarım bu rüya gerçek olur.Üstünde siyah bir tişört altında gri bir kot pantolon ve siyah ayakkabılar vardı, saçların uzamıştı,aramız iyiydi.Uyanır uyanmaz aklıma gelenleri yazmak istiyorum. Bizim birbirimize hislerimiz çok yoğun,eğer öyle olmasaydı ben bu kadar derbeder olmazdım, o saatte dışarı çıkıp yanıma gelmezdin,geldiğimde sen benim ağzıma sıçmazdın,bu kadar kırılmazdın,bana tekme tokat girişmezdin.Bunu anladım, gerçekten birbirimize hislerimiz çok yoğun ve lütfen bunu böyle bitirmeyelim bu kadar gerçek bu kadar güzel bir şeyi bulmuşken kaybetmeyelim.

Ben senin vicdanlı tarafını 4 Ağustosta vicdansız tarafını ise 14 ağustosta gördüm.Ve anladım ki sen beni çok seviyorsun, ben de seni her şeyden çok seviyorum.İşte bende tam böyle bir sevilme istiyordum.Ben artık aşk acısı çekmek için çok yaşlıyım,senin bende ki yerin,önemin çok ayrı.Bana daha fazla acı çektirme ne olur.Ben hatalıyım, tüm kalbimle tüm içtenliğimle özür dilerim.Benim kalbim artık sensizliği kaldırmıyor.

Benim için sen her şeyden önemlisin, seni herşeyden herkesten daha çok seviyorum,bu sensizlik benim en büyük cezam oldu, seni istiyorum.Lütfen bana affettiğini söyle gerçekten bütün dünya dilleri de dahil olmak üzere duymak istediğim tek kelime seni affettim…Beni affet. 29 harfin ve dünyada ki tüm harflerin oluşturmasını beklediğim tek cümle bu.Ne olur beni affet.Bu arada hislerimi twittera yansıttığımdan beri şunu anladım.Herkes bizim ayrılmamızı bir şekilde sekteye uğramamızı bekliyormuş.Erkekler “bu herif bu kızı nasıl kaptı” düşüncesindeyken, kadınlar bu acaba bu aşka layık mı? Ya da neden o ? diye düşünüyorlar sanırım.Ve kimsenin bırakmak gibi niyeti yok, onlar bu işten memnunlar, mutlulular.Çünkü bir şekilde dışlandık.Belki sen bunu aynı camiada olduğun için fazla anlamadın ama ben bunu keskin çizgilerle anladım.Sana yapılan ev olayı ayrı bir durum , bana yaptıkları ayrı bir durum.Bunları aşmak için benim değişmem lazım, birbirimizle aynı duygularla ve senkronize şekilde yürümemiz lazım.Milletin ağzına sakız olduk,çok büyülü bir şey yaşıyoruz ve bunu bizim dışımızda çomaklamak isteyenler var.Bende gittim salak gibi ellerine koz verdim.Aynı şeyleri bir daha tekrar etmeyeceğim , buna söz veriyorum.Zaten odalara girmem artık,girmek istersem de kendim bir oda açarım 1*2 kişi gelir oturur laflarım.Girmesem de olur,girsem de olur fark etmez bana.Sen ol da gerisi mühim değil.Bazı şeyleri yazmakla olmuyor yüz yüze ya da telefonda konuşmak lazım.Ve ben sen gidersen ne yaparımdan başka bir şey düşünemiyorum.

Karşımda deniz kenarında bir kaya var,sabit,belli ki uzun süredir orada, oval bir şekil almış.Belli ki yüzyıllardır vuran hoyrat dalgalar,sert esen rüzgarlar o kayayı şekillendirmiş,sivri köşelerini törpülemiş,kaygan ve oval bir hale bürünmüş ama bu onun kaya olduğu gerçeğini değiştirmiyor.Acaba dalgalar bize güzel gelirken kayayı cezalandırıyor mu?Yoksa doğanın doğal akışı mı?İkisinin aynı anda olması mümkünken olmaması da mümkün değil mi?Kendimi oradaki kayaya benzettim , seni ise dalgalara ve rüzgara.Sen beni epey şekillendirdin,hala sivri köşelerim var ,senin de var.Bunları zamanla ovalleştirip törpüleyeceğimizi düşünüyorum.Taa ki mevsim değişene kadar,dalgaların hızı azalana kadar…Ne olur artık hızını azalt.Senin her vuruşun canımı çok yakıyor,ben herkesten her şeyden vazgeçmiştim zaten… özür dilerim hata yaptım. Benim cezamı bitir,beni azad et ve bana dön artık ne olursun.Bırak mutlu olalım, ileride “acaba şurada böyle yapsam mutlu olur muyduk?” demek yerine mutlu olalım.Bırak yaşayalım ve görelim.Ben böyle salakça bir şey yüzünden seni kaybetmek istemiyorum.

Bu gün 18 ağustos 2022… Her şey yolunda gitseydi ben şu saatlerde seni almış,kahvaltı ediyor olacaktık.Çok güzel zaman geçirecektik.Sevişmeyi falan bir kenara bırak.Ben seni dizime yatırıp saçlarını okşayacaktım, yanaklarına dokunup burnunun üstünde parmaklarımı gezdirecektim,yavaşça dudaklarını öpüp, elini ellerimin arasına alıp yavaşça avuç içlerini öpecektim.Aynı ortamda aynı havayı teneffüs edecektik.İlk beraberliğimizi yaşayacaktık… Her şey berbat oldu,sen kırıldın,ben dağıldım.Sen bana dön de , daha iyisini yaparız,daha uzun süreli yaparız.Hep hayatımda ol da , her günümüz böyle geçmese de buna yakın geçmesi için elimden gelen çabayı göstereceğim.Buna kuşkun olmasın.

Seninle ilgili bazı konularda jetonum geç düşüyor,ben normalde kadınları çözer,istediklerini verirdim ama sende durum farklı.Sen o gün arabada karasuya giderken ayıktın,beni öptün,elimi tuttun.Duyguların gerçek.Ben bunu şimdi anlıyorum.Ne kadar aptalım.14’ünde geldiğimde gece karanlıkta çıkamıyordun ve çıktın.Değer veriyorsun, seviyorsun ve onun için bana tekme tokat giriştin.Ben bunu kaybedemem, ben bu sevgiyi de sana vereceğimi de bu şekilde kaybedemem.Lütfen bize bir şans daha ver.Her şeyi beraber yapalım,bırak seni sonsuza kadar seveyim.Benim sana olan aşkım hiç bitmeyecek bunu biliyorum.Senden rica ediyorum , sana yalvarıyorum beni daha fazla eğip bükme, lütfen beni affet.Ben hatamı anladım.Bana verilebilecek en büyük ceza sensizlikti,dersimi aldım.

Ben şunun bilincindeyim.Senin bir evin olsaydı bir şekilde yaşar tekrar geri dönmezdin.Şimdi bir ev almak istiyorsun ve ondan dönüyorsun.Çünkü zamanın ilerlediğini farkındasın.Kendini bir şekilde garantiye alman lazım, insanın bir evi olduktan sonra içerisinde bir şekilde yaşar , hayatta kalır.Bunu yaptıktan sonra bırakacağını anlayabiliyorum.Söylemlerin de bunu gösteriyor.Bana “ben tiyatrocuyum hayatta rol yapıyorum, orada da rol yapıyorum, sevişebilmek için içiyorum” derken samimiydin.Ben alkollü bir insanın söylediklerinin doğru olduğuna inanırım.O gece söylediğin “ben senin için dönmemeyi düşündüm”sözü de doğruydu.Karasu da yüzüme dokunup gözlerime bakamadığın zaman ki hislerin de doğruydu.Bu kadar dalgalı bir ruh ali içerisinde olman bunları anlamamı zorlaştırsa da anladım.Sana çok büyük saygı duymakla beraber , aşkımın büyüklüğünü anlatmaya ise kelimeler yetmiyor.İçerisinde olacağımız duruma nasıl dayanacağımı biliyorum, bununla ilgili savunma mekanizmam hazır,kadınlarla ilgili savunma mekanizmam hazır,senin üstünden gelebilecek durumlara karşı savunma mekanizmam hazır.Tek istediğim şey uyumlu olalım, birbirimizi destekleyelim.Ben nelere dayanmışım senin için bunlara da dayanırım.Çünkü bu senin hayatın ve geleceğin için çok önemli.Tekrara düşmek istemiyorum.Sen bana hislerinle geleceksin,her şey gerçek olacak ve ben bunu bilicem.Bunu bilmek bana yeter.Senin tarafından sevilmek…Bu her şeyi aşar biliyor musun?Gözlerinin içine baktığımda her şeyi unutacağımı biliyorum,seninle uyurken her şeyi unutacağımı biliyorum.Her şeyin yalan sadece senin gerçek olduğunu,birbirimizi sevdiğimizi bilmek her sorunun üstesinden gelecek.Ayrıca ben zaten sevdiğim insanlar için her şeye dayanabilen bir yapıdayım.Ve arda bana bu konuda çok destek oldu, çok konuştuk.O da destek olacak,bende her şeyin farkında olacağım.Sonuçta sınırlı zaman ve illa ki geçecek.Babam öleli 10 seneyi geçmiş.3650 günü devirmişim.Ömür bitiyor sayılı gün de biter.Her şey bittiğinde,fırtına dindiğinde ortalık toz dumanken oradan yine biz çıkalım istiyorum.El ele, göz göze, sevgiyle , aşkla.Birbirimizde her şeyi unutacağımıza eminim.Şarkıda söylediği gibi “hayatta hiçbir şeyim az olmadı senin kadar , hiç kimseyi istemedim seni istediğim kadar…Sen de başını alıp gitme ne olur.Ne olur tut ellerimi…”

Gitme ya ne olur gitme,seni çok seviyorum.Karakterine,fikirlerine,tarzına,gülüşüne,bedenine,her şeyine aşığım.Sadece sen ol , başka kimse olmasın.Başkalarının ne önemi var ki?

Artık geri dön ne olur, beraber olalım, sevgili olalım.Ben senden vazgeçmem, senin için her şeye dayanırım, herşeye katlanırım.Lütfen affet, bunu duymak istiyorum bir daha böyle bir durumla karşılaşmayacağız.Ben zaten odalara girme işini komple bırakıcam.Ara ara gelir takılırım.Bize bir şans ver, bize yol ver.İleride açacağımız bembeyaz sayfayı beraber yazacağımızı bil.Sadece bizim istediklerimiz olacak.

Kafam çok dolu ve artık beynim patlamak üzere o yüzden konuları kronolojik olarak birbirine bağlayamıyorum.Bu yüzden kusura bakma.Biraz dağınık oluyor ama umarım hislerimi,içimden geçenleri doğru şekilde anlatabiliyorumdur.Sana bir gerçekten bahsetmek istiyorum.

Senin hiç korkmaman lazım, ben senden gitmem, gidemem.Seni çok seviyorum ve gitmenden korkuyorum ama senin de terk edilme korkun var.Şunu söylemek istiyorum. Benim seni terk etmemden nasıl korkuyorsan onu sonsuz bir sayıyla çarp.Ben bu korkuyu yaşıyorum.Ya giderse, ya unutursa,ya bıkarsa.Ya tanıdığı halimi değiştirdikçe beni karaktersiz sanıp bir gün sıkılırsa.Tamam beni törpüle ama bazı taraflarım kalsın ki beni sevmeye devam edebilesin.Ama aldatma konusunda emin ol , böyle bir şey olmayacak.Ben seni aldatmam, aldatamam böyle bir şey yapamam.Hiç bir kadını hiçbir teni senin kadar istemiyorum.

Necip Fazıl’ı hiç sevmem ama bir şiiri şu anda benim içerisinde bulunduğum duruma çok uyuyor.

Ne hasta bekler sabahı

Ne taze ölüyü mezar

Ne de şeytan bir günahı

Seni beklediğim kadar.

Seni baharın gelişi gibi,çocuğu olamayacak bir ailenin çocuk beklediği gibi,güneşin doğuşu gibi,dalgaların kıyıya ulaşmayı beklediği gibi,akşam sefasının açılmak için akşamüstünü beklediği gibi,dindarın ibadet etmek için ezanı beklediği gibi,ölümü bekler gibi bekliyorum.Sen gel, her şey yeniden başlasın.Çorak toprak gibi olan kalbim suya doysun,dallarıma yeniden bahar gelsin,kuşların cıvıltısını tekrar duyabileyim,sen gittiğinden beri her şey rengini yitirdi, her şey siyah beyaz.Şarkıların,kelimelerin hiçbir anlamı yok sana yazılmadığı sürece.Ben Cemal Süreya değilim, seni kuşlar uçtuğu için sevmiyorum.Kuşların uçtuğunu,doğada başka renklerin olduğunu,suyun aktığı yerin rengine büründüğünü,gökyüzünün özgürlük olduğunu görmemi sağladığın için seviyorum.Seni sadece sen olduğun için , birkaç saatte bana kattıkların için seviyorum.İlk defa gülebildiğim için seviyorum.Gözlerime öyle baktığın için, bakarken gözlerini kaçırdığın için,utandığın için…İki farklı Burcunun ikisini de seviyorum.

Sorduğunun sorunun cevabı ise ben sana yazan adamım.Mert ÇELİK bu satırları yazan adam.Sadece buna inan.İçimde her şeyden azar azar var.Ama en çok senin sevgin var,ama hiçbir şeyim de senin kadar az olmadı.Bana çok ol,benim çok’um ol.Hep sen ol, başka kimse olmasın.Sen varsan kimsenin bir değeri yok gözümde, sana tapıyorum. Sen gittiğinden beri sokakta gördüğüm herkesi çevirip “nasıl düzelir,ne olur geri dönsün,bir çare bulun” diye sormak istiyorum.Ben dersimi aldım, dur artık lütfen dur,ne olur geri dön.İki insanın farklı bedenlerde aynı şeyleri hissetmesi ne tuhaf değil mi?Ben burada acı çekiyorum,sen farklı bir şehirde aynı acıyı çekiyorsun.Ben bu çektirdiğim acıyı telafi edicem, bu günü hatırlamayacağız bile, benim acımın son bulması için ise senin gelmen gerekiyor.Gel de acımı dindir, bitsin bu ayrılık…Sen varken uçuyordum,ayaklarım yere basmıyordu, o kadar mutluydum ki anlatamam.Her şey mükemmel gidiyordu oysaki, bu güzelliğin bozulmasını istemiyorum.O kadar büyülü bir şey yakaladık ki lütfen bunu kaybetmeyelim,sen gitme…Kal ne olur kal…Beni affet ve sonra ne yaparsan yap.Yüreğimi senin kadar dalgalandıran ve durultan,coşturan ve sükuna erdiren bir başkası olmadı bugüne kadar.Hiç kimseye sana hissettiğim tutkuyu hissetmedim.Dönüp dolaşıp aynı şeyleri yazdığımı fark ettim.Aklım sende,damarımda akan kandan,aldığım nefese kadar seni düşünüyorum.Vücudumda ki her gözenekten senin terinin girmesini istiyorum, sana bulanmak istiyorum,senden başka bir şey istemiyorum, kimseyi istemiyorum.Bu dünyada sadece sen ve ben varız.Böyle hissediyorum.Artık affet beni lütfen ne olur.Bu hasrete daha fazla dayanamıyorum,sensiz olmak istemiyorum.110 saattir seninle iletişimimiz çok bozuk ve bu süre makul bir süre değil,seninle her zaman düzgün bir iletişim isterken bu duruma düşmek çok acı verici.Acımı dindir,merhamet et.Beni de beslediğin kediler gibi düşün bir şeyi kırdıklarında kızıyorsun ama sokağa atmıyorsun.Lütfen beni affet, sen yokken saçak altında kalmış ıslak kedi yavrusu gibi hissediyorum.Bir daha hiçbir şeyi kırmayacağım,bana arkanı dönme,seni çok seviyorum,sana deli gibi aşığım.

Aşkımıza,bize,kendine,bana bir şans daha ver. Çok mutlu olalım, bunu hak ediyoruz,bizde mutlu olalım ne olur.Burcu sensiz çok mutsuz,yalnız,güçsüz ve çaresiz hissediyorum,seni böyle aptalca bir durumdan dolayı kaybetmek istemiyorum.Sen benim her şeyimsin ve hep öyle kalacaksın.Benim eski hallerimi Arda’ya sor,eskiden iğrenç bir adamdım,sen beni yavaş yavaş adam ediyorsun.36 yaşındayım ve hala beni adam ediyorsun.Ben adam olmaya karar verdim, yeter ki sen ol.Senin gibi bir kadınla beraber olmanın ağırlığını sorumluluğunu taşıyacağıma emin olabilirsin.Her şey değişecek.

Sen söylemiştin “sevilmek için seks yapıyorum” demiştin…Ben seninle hiç seks yapmadan seni sevdim,benim seni sevmem için buna gerek yok.Seni sevdiğim için muhteşem şeyler yaşıyoruz,ve bütün sevişmelerimiz bu duygu yoğunluğunda olacak, seni asla ama asla hiçbir konuda incitmeyeceğim.Cinsellikte ortak dili konuşuyor olmamız bizi sevgiden azade etmiyor,bizim sevgi dilimiz de cinsellik dilimizde var.Hepsinin karmasıyla ortaya muhteşem bir şey çıkıyor.Ben seninle hiç seks yapmasaydım da sevmeye devam ederdim.Sevişince bitecek dediğin şey bitmiyor işte.

Burcu lütfen aşkımıza bir şans daha ver.Burada yazan Mert ÇELİK gerçek, sana olan aşkım gerçek,bugüne kadar söylediğim her şey gerçek, gözlerine bakarken,ellerini tutarken hissettiklerim gerçek.Karasu da yakaladığımız mutluluk gerçek,onu kaybetmek istemiyorum.Bugüne kadar ikimizde böyle bir şey yaşamadık buna eminim.Beni affet,acımı dindir,benim sana olan sevgim çok büyük.Bırak bütün sevgimi sana akıtayım.

Burcu sesini,kokunu,ellerini,yüzünü,gözlerini,dişlerini,burnunu,bakışını özledim.Beni affet,lütfen bize bir şans daha ver.Beni bu halde koyup gitme.Birbirimizi tamamlayalım,büyütelim.Bak bir insan birini sevmek isterse küçük bir şeyi alır büyütür ve sever,eğer sevmek istemiyorsa dünyaları ayağının altına sersen sevmez.Biz bunu yakaladık, bu yaşadığımız devirde böyle masalsı kaç hikaye olabilir ki?Ben seni çok seviyorum lütfen beni affet.Aşkımıza devam edelim.Seni bir daha kırmayacağım, üzmeyeceğim.SENİ ÇOK SEVİYORUM.LÜTFEN BENİ AFFET KADIN…BENİ BAĞIŞLA AŞKIM.ACIMI DİNDİR KADINIM.

1 note · View note