#Ismeny

[nupaintings]

[amatalefay]

[A coffee machine is found broken.]

Arbiter Mercy: So... who broke it? [Nobody says a word] I'm not mad. I just want to know.

Siona: I did! I broke—

Mercy: No, no you didn't. Teo?

Teo: [signing] Don't look at me. Look at Ismeni.

Ismeni: What? I didn't break it.

Teo: That's weird. How did you even know it was broken?

Ismeni: Because it's sitting right in front of us and it's broken.

Teo: Suspicious.

Ismeni: No, it's not. If it matters—probably not—Roderigo was the last one to use it.

Roderigo: Lies. I don't even drink coffee.

Ismeni: Then why were you boiling water in the kitchen earlier?

Roderigo: I was making tea. I drink tea—everyone knows that, Ismeni!

Siona: Oh, come on! I broke it, I’m evil, what are you gonna do about it, Mercy?

Mercy: No. Who broke it?

[beat]

Siona: Well, Teo’s been pretty quiet.

Teo: REALLY?!

[everyone starts arguing with one another]

Mercy: [to the other Arbiters] I broke it. It served no real function, so I dismantled it. I predict ten minutes from now they'll be at each other's throats with war paint on their faces and a pig head on a stick. [turns to look at the villains arguing, then looks back] Good. It was getting a little chummy around here.

[psikonauti]

Charles Landelle (French,1821-1908)

Ismenie, Nymph of Diana, 1878

Oil on canvas

[amore0429]

Charles Zacharie Landelle (French, 1821-1906)

‘Ismenie, Nymph of Diana’ 1878 ...

[famousinuniverse]

Queen of Sheba 

The Legendary Queen of Sheba

The Queen of Sheba is a figure first mentioned in the Hebrew Bible. In the original story, she brings a caravan of valuable gifts for the Israelite King Solomon

Parents: Queen Ismenie, Agabos

Children: Menelik I

The Embarkation of the Queen of Sheba, Claude Lorrain (1600‒1682), oil on canvas

QUEEN OF SHEBA: CAPTIVATING HISTORY

The story of the Queen of Sheba appears in religious texts sacred to Jews, Christians, and Muslims. Described in the Bible as simply a Queen of the East, modern scholars believe she came from the Kingdom of Axum in Ethiopia, the Kingdom of Saba in Yemen, or both. Their main clue is that she brought bales of incense with her as a gift; frankincense only grows in these two areas. Both countries claim her as theirs. Given that they are separated by only 25 kilometers of water, both could be right.

Queen of Sheba - Journey to Israel

Solomon’s Egyptian queen dies in c.946BC. The following year, Solomon is visited by the Queen of Sheba

In these tales the Queen of Sheba is a seeker of truth and wisdom and she has heard that King Solomon of Israel is a very wise man. She travels to Jerusalem to meet him and test his knowledge with questions and riddles. With her she brings frankincense, myrrh, gold and precious jewels.

King Solomon has heard of Sheba and her great kingdom. He has also heard that she has a strange feature, a left foot that is cloven like that of a goat and a hairy leg.

Many embellishments, such as the glass floor story, have been written about the Queen of Sheba. 

Eager to see if the story is true, he has the floor of his court polished until it is like glass. When the Queen of Sheba walks across the floor, Solomon sees the reflection of her cloven foot. Right in front of his eyes, it transforms and becomes normal.

The Visit of the Queen of Sheba to King Solomon, oil on canvas by Edward John Poynter, 1890; in the Art Gallery of New South Wales, Sydney, Australia.

The Queen of Sheba tests Solomon's wisdom, asking him many questions and giving him riddles to solve.

He answers to her satisfaction and then he teaches her about his god Yahweh and she becomes a follower. This is how some Ethiopians believe Christianity came to their county.

There is a story that King Solomon tricked the Queen of Sheba into spending the night with him.

The Queen agrees to stay with King Solomon as a guest. An unmarried woman, she warns the King not to touch her. He replies that in exchange she should not take anything of his. He has tricked her, however. In the middle of her first night she is thirsty and she takes a glass of water. He confronts her and tells her that by breaking her agreement she has released him from his. They spend the night together and when she returns home from his kingdom, she is pregnant with a son.

She raises her son Menelik on her own. When he grows up, Menelik decides that he wants to meet his father and travels to Israel to meet King Solomon. When he returns, he takes with him the Ark of the Covenant, the sacred container that contained the Ten Commandments. In Ethiopian legend, the Ark has remained in Ethiopia ever since and Ethiopians see Menelik as the first in an unbroken line of Ethiopian kings that stretches into the 20th century.

Archaeologists found Queen of Sheba's wealth source in Ethiopia, Tigrai State

A British excavation has struck archaeological gold with a discovery that may solve the mystery of where the Queen of Sheba of biblical legend derived her fabled treasures.

Almost 3,000 years ago, the ruler of Sheba, which spanned modern-day Ethiopia and Yemen, arrived in Jerusalem with vast quantities of gold to give to King Solomon. Now an enormous ancient goldmine, together with the ruins of a temple and the site of a battlefield, have been discovered in her former territory.

Louise Schofield, an archaeologist and former British Museum curator, who headed the excavation on the high Gheralta plateau in northern Ethiopia, said: "One of the things I've always loved about archaeology is the way it can tie up with legends and myths. The fact that we might have the Queen of Sheba's mines is extraordinary."

An initial clue lay in a 20ft stone stele (or slab) carved with a sun and crescent moon, the "calling card of the land of Sheba", Schofield said. "I crawled beneath the stone – wary of a 9ft cobra I was warned lives here – and came face to face with an inscription in Sabaean, the language that the Queen of Sheba would have spoken."

On a mound nearby she found parts of columns and finely carved stone channels from a buried temple that appears to be dedicated to the moon god, the main deity of Sheba, an 8th century BC civilisation that lasted 1,000 years. It revealed a victory in a battle nearby, where Schofield excavated ancient bones.

Although local people still pan for gold in the river, they were unaware of the ancient mine. Its shaft is buried some 4ft down, in a hill above which vultures swoop. An ancient human skull is embedded in the entrance shaft, which bears Sabaean chiselling.

Sheba was a powerful incense-trading kingdom that prospered through trade with Jerusalem and the Roman empire. The queen is immortalised in Qur'an and the Bible, which describes her visit to Solomon "with a very great retinue, with camels bearing spices, and very much gold and precious stones ... Then she gave the king 120 talents of gold, and a very great quantity of spices."

The Queen of Sheba by Konrad Kyeser, c. 1405

[maglearning-id]

Pemikiran dan Karya-karya Montesquieu

Sebelum menulis karya-karya besarnya, Montesquieu juga menghasilkan beberapa paper dan beberapa tulisan yang belum rampung yang ditulisnya saat belajar di Academy of Bordeaux, diantaranya: Le temple de Gnide, Essai sur le Gout, Dia-logue de Syela et d`Eucrate, Arsace et Ismenie, dan lebih dari seratus surat. Karya-karya ini sudah dikumpulkan dalam: Oeuvres Completes de Montesquieu, diedit oleh…

[pop-culture-diary]

Nikt nie jest ponad prawem

„Epaminondas” Teatr Collegium Nobilium

Premiera: 3 października 2023

Autor: Stanisław Konarski

Reżyseria: Jarosław Gajewski

Opracowanie tekstu i dramaturgia: Patryk Kencki

Muzyka i opracowanie muzyczne: Wojciech Lubertowicz

Scenografia i kostiumy: Aleksandra Reda

Ruch sceniczny: Katarzyna Anna Małachowska

Reżyseria światła: Jędrzej Skajster

Występują: Marcin Przybylski, Sebastian Ryś, Robert Jarociński, Kacper Męcka, Maciej Wierzbicki, Maja Hirsch, Maja Kalbarczyk, Julia Banasiewicz, Tomasz Obiński, Maciej Wyczański, Adam Biedrzycki, Stanisław Kawecki, Paweł Paprocki, Mikołaj Łukasiewicz

Tekst pisany na podstawie spektaklu z 23 kwietnia 2024

“Epaminondas” miał premierę 264 lata przed obecną inscenizacją, właśnie w Teatrze Collegium Nobilium. Ale Stanisław Konarski nie wymyślił tytułowego bohatera. To postać historyczna. Pisał o nim współczesny mu Ksenofont, chwalił Cyceron, Michel de Montaigne zaliczał do najlepszych spośród ludzi. 

Epaminondas (Marcin Przybylski) to żołnierz, mąż stanu i dowódca, a także człowiek, który zrewolucjonizował tebańskie wojsko, pokonał Spartę i podbił sporą część Peloponezu. Właśnie w tajemnicy powraca do swojego miasta, chcąc uniknąć rozgłosu. Witają go przyjaciele, Archiasz (Maciej Wierzbicki) i Pelopidas (Sebastian Ryś), który służył pod nim podczas wojny. Tymczasem wrogowie wodza, Meneklides (Paweł Paprocki) i Polimnus (Stanisław Kawecki) podburzają lud, oskarżając Epaminondasa o bunt i niezgodne z prawem przetrzymanie dowództwa. 

Obsada „Epaminondasa” składa się zarówno z doświadczonych aktorów jak i studentów Akademii Teatralnej w Warszawie, ale wszyscy zachowują tak równy poziom, że gdyby nie informacje znalezione na stronie teatru, nie dałoby się rozróżnić, kto ma na koncie liczne role, a kto dopiero stawia pierwsze kroki w zawodzie. 

Marcin Przybylski gra Epaminondasa jako ucieleśnienie prawdziwego męża stanu. To człowiek z kryształu, dostojny i dobry, który po wygranej będzie błagał o życie swoich wrogów. Wr��cz promieniuje spokojem i troską o przyjaciół, miasto i lud. Jest gotowy na wszystko by chronić tych na których mu zależy. A co ważniejsze, nie unikający konsekwencji swoich czynów. Człowiek, który dla wspólnego dobra łamie prawo, a jednocześnie walczy o jego respektowanie. Prawomocny wyrok przyjmuje z pokorą i spokojem. Niestety, wcielając się w postać tak stoicką Przybylski nie ma zbyt wiele do zagrania. I choć oczarowuje aksamitnym głosem i ma w sobie niesamowity majestat, szkoda, że nie może pokazać nieco więcej. A przecież po pierwszych scenach dramatu, w którym poznawaliśmy go z opowieści przyjaciół jak i wrogów, rysował się jako postać wcale nie jednoznaczna, całkiem jak szekspirowski Koriolan. 

Maciej Wierzbicki jako Archiasz bardzo dobrze oddaje dramat człowieka, który nie zgadza się z prawem, ale musi go przestrzegać i upewnić się, że uczynią to inni. Sebastian Ryś jako charyzmatyczny Pelopidas odgrywa ojca mierzącego się z niegodziwością syna i swoją rolą w jego wychowaniu. Tak jak Epaminondas złamał prawo i nie chce, by przyjaciel chronił go przed konsekwencjami. Robert Jarociński w roli Cymona stanowi swego rodzaju przeciwieństwo tytułowego bohatera. To człowiek świadomy, że nie można unosić się honorem, który nie rozumie szlachetności Epaminondasa. Stanisław Kawecki gra Polimnusa jako wiarołomcę, rozkapryszone dziecko wściekłe na ojca, które jednak boi się konsekwencji i w ich obliczu chowa się za spódnicą matki. Meneklides Pawła Paprockiego mści się za stratę zaszczytów. Wykorzystuje prawo do własnych celów, lecz tak naprawdę nie dba o nie. Ale to grany przez Macieja Wyczańskiego Kalistrat wyrasta na głównego przeciwnika tytułowego bohatera. Wyczański gra go jako wyrachowanego polityka, który sprawnie wykorzystuje zawiść Meneklidesa i wściekłość Polimnusa, by przejąć władzę. Maja Hirsch w roli Ismeny jest wspaniale prawdziwa w swej rozpaczy i matczynej miłości. Jednocześnie Konarski poprzez jej postać podkreśla, że kobiety też mają rolę sprawczą i bez nich wprost nie da się osiągnąć zwycięstwa. 

Jeśli chodzi o stronę techniczną to minimalistyczna scenografia sprawnie tworzy wizję starożytnej Grecji, choć jej statyczność czasem powoduje niepewność, w jakim pomieszczeniu obecnie się znajdujemy. Niezbyt dobrze spełnia też swoje zadanie krata, która ma tworzyć wrażenie celi więziennej, niestety z niektórych miejsc na sali można się tego tylko domyślać. Dominuje czerń, biel i szarość, od której odcina się czerwona tunika tytułowego bohatera, jego kolorowy płaszcz i pstrokaty strój Polimnusa.  

Zachwycają kostiumy, szczególnie zbroje Epaminondasa i Pelopidasa, a także imponujący płaszcz tego pierwszego czy toga Archiasza. Zbroje noszą widoczne ślady użytkowania, jasny dowód na to, że panowie właśnie wrócili z wojny. Co ciekawe, obok postaci ubranych w stroje z epoki pojawiają się też takie w kostiumach prosto z XVIII wieku, jak i nieco bardziej współczesnych, symbolizując ponadczasowość utworu. 

Już Konarski wykorzystywał grecką historię, by opowiedzieć o współczesnej sobie, osiemnastowiecznej polityce, ale Teatr Collegium Nobilium zdecydował się na dodatkowy kontekst historyczny poprzez wprowadzenie postaci carycy Katarzyny, która pełni rolę narratora, pojawiając się niczym duch i obserwując wydarzenia z balkonu. 

Zdumiewają mnie niektóre decyzje w kwestii ruchu scenicznego, szczególnie spazmatyczne pląsy na drugim planie. Z zasady jednak decyzje podjęte przy realizacji sprawdzają się znakomicie, ze szczególnym uwzględnieniem sceny, gdy Epaminondas zastanawia się nad swoją sytuacją stojąc na krawędzi klęski, a wszystkie postaci oprócz niego nagle zamierają, zostawiając go samego z myślami. 

Jestem też pod ogromnym wrażeniem reżyserii oświetlenia. Nadejściu przyjaciół Epaminondasa towarzyszy ciepłe światło, zaś gdy odwiedzają go wrogowie, nachodzi zmiana i pojawia się chłód. Niestety, chwilami tworzone przez nie długie cienie ukrywają twarze aktorów, utrudniając obserwowanie ich emocji. 

Trzeba też pochwalić oprawę muzyczną na bębnach, która bardzo dobrze buduje atmosferę i grecki klimat. Szkoda tylko, że kilkakrotnie staje się nieco zbyt donośna, utrudniając zrozumienie aktorów. 

Podsumowując, „Epaminondas” to ponadczasowa opowieść o tym jaki powinien być polityk, o stawianiu czoła konsekwencjom i wpływie jaki lud ma na władzę. Spektakl bardzo dobrze przygotowany i świetnie zagrany przez cały zespół aktorski, ze szczególnym uwzględnieniem Marcina Przybylskiego. 

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna. 

[zinogirl]

Ismenie is cute.

[sedulityoutfits]

New Outfit has been published on https://www.imvuoutfits.com/79061762

79061762

Outfit styled by #JarethPraesul Attributions: Top by #QueenSelane Shoes by #Ismeny Hair by #MrsKitty Head by #EpicErin Skin by #Moam Tags: #imvu #sedulity #imvuoutfits #imvufashion #fashion #Baby #Baby_Girl_Skin #Black #Boots #Chic #Gem #Gem_Black #Girl #Outfit #Perfect #Perfect_Head #Red #Seasonal #Winter #Winter_Chic_Red_Outfit #Winter_Red_Boots

[ismenyimvu]

New available for derive #mesh #imvu #ismeny http://www.imvu.com/shop/product.php?products_id=41569017

[moonlit-grove]

why yes i do feel like shit so i'm just taking shots of my bbs

also yes this is Kyveli I don't think I've ever actually shown her.

[underhalosims]

Rowen Ismenis

Genius / Loner / Ambitious

Roommate of Frances - a loner that prefers to stay home hacking on her computer, pretty much the antithesis to Frances' party-going lifestyle. Rowen's origins are mysterious, but she has the appearance of an elf, and her link to Frances implies she has ties to the demon realm. Even though she prefers to be alone, she can't help but feel a little jealous every time Frances brings someone new home... probably nothing though, right?

cc:

skin by simsperience / hair @wingssims / top @slay-classy / septum ring @pickypikachu / eye gloss + nails @sintiklia / mermaid ears @pyxiidis / eyelashes @kijiko-sims / trousers @grimcookies / boots @elliesimple-cc / teeth @magic-bot / lipstick @scarlett-content /

thank you creators !

[amatalefay]

Poisons

I'm assuming this is for the WIP ask?

I don't have "poisons," plural, but I do have plenty of poison:

When they were alone, Ades turned to Ismeni. “Now, what did I just do?” “You suspected the wine was poisoned, so you tested it on the boy.” The sudden pain of fingernails digging into her wrist. “Not quite,” Ades said. With his other hand, he took the unfinished cup of wine and sipped it. “Try again.” She considered for a moment. “It gave you an excuse to arrest any of my father’s guards. You counted on the boy being unaccustomed to strong wine. Combined with the suggestion of poison, it was enough to make him feel physically ill.” His grip on her wrist relaxed. “And when the father finds out his son has been poisoned…?” “He won’t plot against you for fear that it—or you—would harm his son,” she answered.

It's a pretty safe bet that whenever the word poison comes up in this WIP, it's got something to do with Ismeni.

Send me a word and I’ll tell you a sentence from my WIP that uses it!

[velerat-zingwarrin]

PROLOG

Ciszę przerwał trzask łamiącej się pod moją stopą gałęzi niegdyś świętego drzewa ludu Thensys dziś zwęglonej dębowej szczapy. Nie było czasu na rozpacz, z resztą łzy nawet setki elfów nie zmieniłyby niczego, mimo to dym dogasających już ognisk wyciskał łzy z naszych oczu. Gdzieniegdzie żar zabarwiał jeszcze szarą mgłę czerwoną poświatą.

– Mila, czas iść – powiedziałem chłodno biorąc pod ramię zapłakaną dziewczynę. – Czas opłakiwania zmarłych jeszcze nadejdzie.

Prowadziłem ją w mrok pośród zapomnianych leśnych ostępów. Dokąd? Tego nawet starsi ludu i wiedzący nie potrafili powiedzieć. Lud, któremu po śmierci ojca stanąłem na czele podążył za mną cicho łkając i kaszląc od dymu unoszącego się nad Eldironte, ongiś świętym gajem, dziś zbiorową mogiłą ludzi, elfów i driad. Resztki ludu Thensys zamieszkującego te ziemie od setek lat wyruszyła znaleźć dla siebie nowe miejsce w świecie opanowanym wojną, w którym ludzie wszystkich Królestw Północy nienawidzili odmieńców takich jak my.

Moje imię brzmi Velerat, ostatni mąż z rodu Zinwarrin, strażników świętego gaju Eldironte nieopodal Gors Vellen. Za sprawą mojego ojca, Erdina zwanego Sprawiedliwym przez dwie setki lat moje plemię wiodło pokojowy żywot pośród ludzi, krasnoludów, elfów z innych plemion i driad wybyłych z Brokilonu. Bloethe Scoia’Thael! Odkąd pieprzone Wiewiórki, te młokosy wznieciły swoją cholerną rewolucję, mój lud cierpi prześladowania ze strony d’hoine. Jedynie poczciwe krasnoludy żyją z nami dobrze niezmiennie od setek tysięcy lat.

Na fali nienawistnych głosów jeden z d’hoine, niejaki Durcick z nad Ismeny, niedorostek któremu nasza szamanka niepłodność wyleczyła, napadł na nasze siedliszcze i spalił je na ugór a moich braci i siostry bez pardonu wyciął w pień. W swej niezaspokojonej chciwości napadł na nasze siedliszcze grabiąc z chat nasze uczone księgi, szlachetne kamienie i wszystko co tylko uznali za kosztowne nawet jeżeli nie miało wartości. Ludzie mordowali nas nie pamiętając o pradawnym przymierzu naszych ras i ludów. Chłop osierocił swojego kilkuletniego syna, który pewno za dwadzieścia lat podniesienie swe ostrze na starszy lud ginąc pośród leśnej kniei.

Ludzie mawiają, że historia lubi się powtarzać, tak, jakby zapominali, że to oni kształtują własną przyszłość. Tak i teraz niedobitkom mojego ludu na wzór naszych przodków sprzed tysięcy lat i nam przyszło wieść koczowniczy tryb życia pośród leśnych mateczników, w poszukiwaniu nowego domu dla elfów z Gór Vellen.

--------------------

Więcej czytaj na:

[revesdapollon]

“Ismenie, Nymph of Diana” (1878) by Charles Landelle.

[ig: @revesdapollon]