#Dışarıdakiler

[saidaslan1]

Cübbeli Ahmed Hocam;

- "Kim Kur'ân'a inanıyorsa şeriatçıdır."

- "İsviçre'den bir kanun alır, İtalya'dan, Avrupa'dan, Amerika'dan aldılar, yamalı bohça gibi oldu, şimdi yönetemiyorlar"

- "Kısas yok. Kısas olsa PKK-PYD mi kalır? Bak, Apo'ya benden iyi bakıyorlar. El bebek, gül bebek bakıyorlar. E sen bu adam böyle davranırsan, dışarıdakiler ne yapar?

[masadakicezahukuku]

tımarhaneler, dışarıdakiler kendilerini akıllı sansınlar diye kurulmuştur.

[yasamsallik]

"Demokraside meclisler ahir gibidir, içeridekiler tepişir; ama tekmeyi hep dışarıdakiler yer."

Platon

[dolunayligecee]

Bağırıyorlar. Hem kafamdakiler hem dışarıdakiler... Susmuyorlar. Ne kafamdakiler ne dışarıdakiler... Bitmiyorlar. Hiçbiri bitmiyor. Ben bitiyorum hiçbiri bitmiyor...

[sessizbirrkiz]

Ateşin gölgesi yoktur o yüzden içinizdeki yangını dışarıdakiler göremez

[birazfazla]

Ateşin gölgesi yoktur.

O yüzden insanın içinde ki yangını dışarıdakiler göremez..

[obenolamammavigri]

Ateşin gölgesi yoktur o yüzden insanın içindeki yangını dışarıdakiler göremez

[cninzihni]

Hayatımız boyunca hep eleştirileceğiz, bizim toplumumuz acımasızlaştı bu konuda. Keşke eleştiri nasıl yapılmalı diye toplumsal bi bilgilendirme yapılsa.

Yine de eleştirenlerin yakınlık derecesi ne olursa olsun bizimle aramıza girememi�� olmalı diye düşünüyorum. Eleştiriyi o an kabul ediyorum sesimi çıkartamıyorum (içekapanıklık örneği) ama eve gittiğimde ağlayarak ben söylediği gibi değilim kendimi düzgünce ifade edemedim şeklinde söylenenleri üstümden atıyorum. İçsese sahip misin bilmiyorum ama mesela benim aşırı konuşkan bi içsesim var, (genelde de bana hak verir sağolsun kgkfjfkfj) belki de böyle motive oluyorumdur. Şimdi sana insanların söylediklerini umursama falan demeyeceğim muhtemelen onların söyledikleri kendine söylediklerinden daha çok aklında yer ediyor. Hatta sen de kendine karşı dışarıdaki biri kadar acımasız oluyorsundur, oysaki en yakın dostumuz kendimiziz. Nasıl kimseyi incitmemek için çaba sarf ediyorsak aynı özeni kendimize de göstermemiz lazım. Ben hep çevremin etkisiyle çok başarılı olması gereken birisi olarak gördüm kendimi. Lisede başarısız olma korkusu beni dereceyle mezun etti ama yine de mutlu değildim beklediğim takdiri görememiştim çünkü. Hep başkaları örnek gösterilmeye devam ediyordu. Demek istediğim kimseyi memnun edemeyiz, bunun bir sonu yok ve hep beğenilmeyecek bir şey bulunur. Kibir en sevdiğim günahtır diye bi söz var ya, çok hafif kibir iyidir ya başka türlü bizim özgüvenler ve özsevgiler yükselecek gibi değil maalesef, jfkfjfjfjngkfjf Saygılarımla…

Tabi ki haklısın ama benim düşmanım dışarıdakiler değil ya, dışarıdan isteyen istediğini söylesin asla umursamam (ki değer verdiğim yakınlarım sağ olsunlar çoğu zaman pozitifler ve eleştirileri yapıcı) benim düşmanım kendimim maalesef jdfkemfm sonsuz bir iç savaş devam ediyor böyle kafamda. Onu çözebilirsem günün birinde, her şeyi çözebilirim gibi geliyor.

Senin durumunda böyle bir yol izlemek, kendini motive etmek çok güzel bir durum. Dışarıya sağırlaşmak biraz zaman alıyor galiba, öğrenilen bir beceri de diyebiliriz xjxmemfk umarım bunu kolayca başarır ve iç hesaplaşmalarını daha az yorucu hale getirebilirsiin

[akilfikirgezegeni]

Hiçte bize özgü değil, hiçte bizim ırka yakışmaz, hiçte öyle inanılmaz, hiçte uygun değil, hiçte kültürümüze uymaz, hiçte bizden değil... İçeriye alınan şey kadar dışarıda bırakılan vardır. Ve bu dışarıdakiler bir kısmı içeride olduğu halde kompleksler yüzünden dışarıda olmak zorundadır. Oysa o kadar çok bizden ve bize özgüdür ki... içaforiz

[kitapokurs]

"Ateşin gölgesi yoktur o yüzden insanın içindeki yangını dışarıdakiler göremez..."

[umuttsuuuzvakaa]

kurudu diye çiçeği sevmekten vazgeçilir mi? kurumuş çiçeğin dışarıda açmış bir çiçekten zerre farkı yok benim için. aksine kurumuş çiçek anılar kokar,dışarıdakiler sadece canlı,taze koktuğu halde.

Papatyalar yaşam kokar..

[dvienmag]

Bugün sizlere Oyuncu ve Yazar olan @alperkul ’un kaleme almış olduğu “Dışarıdakiler” isimli kitabından bahsedeceğiz. Başlarken şunu söylemek lazım ki Alper Kul oyunculuk kariyerinde elde ettiği birçok başarım gibi bu yapıtı ile de okuyucularında iz bırakacağa benziyor. Aramızda kendisini ismen tanımayanlar varsa bile bir çoğumuz onu @guldurguldur sahnesinde canlandırdığı “İsmail” isimli karakterlerle biliyoruz. Alper Kul bu kitapta ilk önce günümüz insanını bir ütopya ya davet ederek okuyucuya “Keşke…”, daha sonrasında ise saf ve temiz duyguları olan insanları günümüze davet ederek “Ne olur…” ile başlayan duygu dolu cümleler kurdurmayı başarıyor… Sen de bu konu ile ilgili düşüncelerini yorumlarda bizlerle paylaşabilir tüm yayınlarımıza profildeki internet sitemizden ulaşabilirsin. Kapak Tasarımı: Gilas Coskun editor@dvienmag.com #alperkul #dışarıdakiler #karadeniz #trabzon #güldürgüldür #ismail #anlamlısözler #gününsözü #özlüsözler  #yazı #illustrasyon  #illustration #deneme #öykü #anı #masal #inceleme #hikaye #takipet #follow #paylaş #share #edebiyat #edebisanatlar #görselsanatlar #DVienMag https://www.instagram.com/p/COVdSv-A3ui/?igshid=12d2o5ovx0rc6

[geceninalone]

Özür dilerim ama aileden görmediğimiz sevgiyi maalesef dışarıdakiler vermiyor...

[fersude]

akşam yemeğine beyti yaptık... dışarıdakiler şöyle dursun... parmaklarımızı yedik...

[fat7ma]

Artık ben bile kendimi anlamıyorum. Hayatım o kadar karmaşık ki nerede nasıl tepki vereceğim kestiremiyorum. Bazen dönüp kendime ne yaptığımı soruyorum. Cevap alamıyorum. Bazen sıkılıyorum ve sıkıldığım için şükrediyorum. En azından onu hissedebiliyorum. Sadece bakıyorum bazen. Başkalarını rencide edip, kalplerini kırıp bundan zevk alan insanlara. Düşünüyorum. Acıyorum onlara. Kimseye anlatmıyorum artık. Anlatasım gelmiyor. Birisiyle dertleşip saatlerce ağlamak istiyorum ama ne anlatacak ne tek bir damla göz yaşı dökecek gücüm yok. Sanki bir fanusdayım. Camdan bir fanus. İçeride oksijen yok, boğuluyorum. Dışarıdakiler mutlular ama kimse dönüp bana bakmıyor. Görmemezlikten geliyor. Beni oraya kapatanlar inkar ediyor. Eriyip gidiyorum aslında ama ben bile farkında değilim...

[piksel]

kendimi hep aksi, sinirli ve öfkeli biri olarak tanımlardım. bazı şeyler yüzünden çok da yanlış sayılabilecek tanımlama değil bunlar. sadece bazı anlarda ben de buradayım diyebilmekti belki de. sonra baktım, bu tanımlamalar pek de bana uymuyordu. yanımdakiler beni tam tersi ve gerçekten iyi bir şekilde tanımlamaya başladığında anladım ki ben sadece dışarıya böyleyim. dışarıdakiler bana zarar veremesin diye sert görüntüm beni kurtaracak sanmışım. tüm bunların üzerine hala düşünüyorum.

bu çok yorucu bir süreç. insanın kendini tanıması, neyi neden yaptığını anlaması, boşluklarını kabul etmesi.. bu liste uzar gider de sonunda biliyorum ki kendimi tam anlamıyla kabul etmiş biri olacağım.