#��α μ'αγαπάς

[remvasmos]

Οι πρώτες μας διακοπές μαζί, να είναι σε ένα νησάκι στο Αιγαίο.

Να είμαστε μόνο οι δύο μας.

Να μένουμε σε ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο χωρίς πολλά-πολλά, ένα κρεβάτι, μια κουζίνα ένα μπάνιο και ένα μπαλκόνι.

Κάθε πρωί να σε ξυπνάω με ένα φιλί καθώς σου ψιθυρίζω πόσο σ'αγαπάω και, εν τέλει, να καθόμαστε άλλη μισή ώρα ξαπλωμένοι, γιατί ποτέ κανένας από τους δυο μας δεν μπορούσε να ξυπνήσει εύκολα.

Όταν επιτέλους αποφασίζουμε να σηκωθούμε, να καθόμαστε στο μπαλκόνι, χαζεύοντας την θέα και ακούγοντας τον ήχο των κυμμάτων.

Να πίνουμε τον καφέ μας και εσύ να καπνίζεις.

Εγώ να σου φωνάζω που καπνίζεις τόσο, γιατί ποτέ δεν άντεχα την ιδέα να πάθεις κάτι.

Και εσύ να με φιλάς για να σταματήσω.

Έπειτα, να κατεβαίνουμε στην παραλία, όπου θα πηγαίνουμε στο πιο απομονωμένο σημείο της, με μία μόνο πετσέτα την οποία θα στρ��νουμε στην άμμο και θα μοιραζόμαστε.

Πάντα μας άρεσαν τα απλά πράγματα, εκεί κρύβεται όλη η ομορφιά, λέγαμε.

Το μεσημεριανό μας να είναι απλά μια μπύρα.

Απόγευμα πλέον, να γυρνάμε πίσω στο δωμάτιο και να κάνουμε μπάνιο μαζί.

Εγώ να σε κοροϊδεύω που κάηκες, αυτό παθαίνεις πάντα, και εσύ να μου νευριάζεις.

Μετά, να ετοιμαζόμαστε για να βγούμε.

Ετοιμαζόμαστε;

Ένα σορτσάκι ένα μπλουζάκι εγώ, μια βερμούδα ένα κοντομάνικο εσύ.

Α και ένα φούτερ σου, σε περίπτωση που κρυώσω.

Να εξερευνούμε μαζί όλα τα στενάκια του νησιού, ένα προς ένα.

Να τα βγάζω φωτογραφίες και εσύ να με πειράζεις και έτσι ,τελικά, όλες να είναι θολές και κουνημένες, εκτός από μία-δύο.

Να με φιλάς.

Κάθε ένα στενάκι και ένα φιλί.

Να μας βλέπουν οι τουρίστες τόσο ερωτευμένους και να χαμογελάνε.

Να πάρουμε ένα παγωτό μηχανής και έπειτα να πάμε για σουβλάκια.

Όταν επιτέλους έχει βραδιάσει και έχουμε εξαντληθεί από τις βόλτες, να πάρουμε το αυτοκίνητο και να γυρίσουμε.

Σε όλη την διαδρομή να έχουμε τέρμα την μουσική και τα παράθυρα ανοιχτά.

Να νιώθουμε ελευθερία.

Να σου φωνάζω πάλι επειδή τρέχεις και εγω φοβάμαι.

Να φτάνουμε επιτέλους στο δωμάτιο και επειδή θα βαριομαστε να καθίσουμε μέσα, να κατεβαίνουμε πάλι στην παραλία.

Ολομόναχοι, εμείς και η θάλασσα.

Το μόνο πράγμα που θα έχουμε πάρει από το δωμάτιο να είναι μπύρες.

Να καθόμαστε αγκαλιά ώρες ολόκληρες, ώσπου να κρυώσω και να βάλω το φούτερ σου, αυτό που έλεγες πως δείχνει υπέροχα πάνω μου.

Να σου χαϊδεύω τα μαλλιά όσο ακουμπάς το κεφάλι σου στο στήθος μου και να γυρνάς να με φιλάς στον λαιμό, εκεί που μόνο εσύ ξέρεις πόσο μ'αρέσει.

Να σε χαζεύω πάλι που καπνίζεις, αλλά αυτήν την φορά να μην λέω τίποτα, απλά να σε χαζεύω και τα μάτια μου να λάμπουν τόσο πολύ από ευτυχία.

Να μιλάμε για πολιτική, για ρατσισμό, για τα πάντα.

Εγώ να σου λέω πόσο παλαιολιθικές απόψεις έχεις ώρες-ώρες και εσύ να μου λες ότι δεν έχω λογική και σκέφτομαι μόνο με βάση το συναίσθημα.

Να γυρνάμε και οι δυο νευριασμένοι από την άλλη.

Εγώ να γελάω που κάνουμε σαν μικρά παιδιά και να σε φιλάω.

Ξαφνικά, να σου φεύγουν και εσένα τα νεύρα και να καταλήγουμε να καθόμαστε πάλι αγκαλιά.

Γύρω στις 5 να γυρνάμε στο δωμάτιο, όπου θα κάνουμε έρωτα σαν να μην έχουμε ξανά κάνει, σαν να α��γίζουμε ο ένας τον άλλον πρώτη φορά.

Αφού τελειώσουμε, να μου λες πόσο μ'αγαπάς και πως καμία δεν είναι σαν εμένα.

Να σου λέω για μια ακόμη φορά πόσο σημαντικός μου είσαι.

Να συνειδητοποιούμε κάθε μέρα, κάθε λεπτό ότι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον, όσο μελό και αν ακούγεται αυτό.

Τέλος, να κοιμηθούμε αγκαλιά και την επόμενη μέρα να κάνουμε ακριβώς τα ίδια που, όμως, θα είναι σαν να τα ζούμε πρώτη φορά, αφού θα είμαστε μαζί, εγώ και εσύ.

[ta-oneira-kostizoyn]

-Κάποτε ήμασταν κομπλέ τώρα κομμάτια, θυμάσαι;

-Θυμάμαι.

-Ε τότε κοίτα με στα μάτια, και πες μου μια λέξη.

-Τί θες να σου πω;

-Πού έχεις μπλέξει;

-Ξέχασε με, δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζεις.

-Έλα κοντά.

-Δε ζήτησα να με βοηθήσεις.

-Άφησε με να το κάνω αλήθεια δε θα πονέσεις.

-Γαμημένες υποσχέσεις, δε θέλω να μ'αγαπάς θέλω απλά να με πιστέψεις.

-Τί να πιστέψω ρε, τόσα χρόνια το ίδιο ψέμα;

-Δε το έκανα για σένα μα για μένα.

-Ναι καλά, δεν έχεις κάνει τίποτα και για κανέναν.

-Α ναι; Κι όλα τα δάκρυα; Όλα τα βράδια που μείναν άδεια; Που τα ουρλιαχτά μου έπνιγα με μαξιλάρια κι έχανα τον εαυτό μου κοιτώντας ξένα ταβάνια κι έκλεινα τα δυο μου μάτια για να μη σε δω ποτέ να με ξεσκίζεις σε κομμάτια;

-Ψέμματα.

-Κι όταν σ'άφηνα να με πατάς και ένιωθα σαν έντομο κι ό,τι ζήσαμε έντονο το σκέπαζες με το ίδιο νεκροσέντονο που θα σκεπάσουν κάποτε και μένα;

-Άλλο ένα ψέμα.

-��ι όταν σου ζήταγα να μου χαρίσεις μόνο λίγα χάδια απαντούσες βιαστικά να σβήσω γρήγορα τη λάμπα κι εγώ βυθιζόμουν μόνος στα σκοτάδια. Τόσα σκοτάδια, πήγανε τσάμπα;

[vlemmafwtia]

Μη με πας απ'το σπίτι,

Τ'ακούς;

Στο Θεό να με πας.

Μυρωδιά καταλύτη,

Εσύ μοναχά μ'αγαπάς.

Α ρε χρόνε, αλήτη,

Που ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς.

Μη με φέρνετε σπίτι,

Τ'ακούς;

Κάπου αλλού να με πας.

[fthinousa]

- Για πόση ώρα μπορείς να σταθείς όρθιος μέσα σε τιφώνα; Διαίρεσέ το με την αγάπη μου για'σενα και «ξέρεις δεν το'θελα συγγνώμη» . Είπα χθες, είπα και σήμερα. Όταν φυσά βοριάς, μου παίρνει όλα τα περισυλλεγμένα όπλα, και τα λουλούδια. Όταν φυσά νοτιάς έρχεσαι κατα πάνω μου, σαν καλοκαιρινό αεράκι σ'επικίνδυνη νυχτιά. Όταν φυσώ εγώ, να μη θλίβεσαι. Μη μ'αγαπάς αν σε πονάει, και μην τον φοβάσαι τον χρόνο. Να'μαι πάντα κάτι αδάμαστο και πλήρως δεσμευμένο στη δικη σου ύπαρξη. Μη θλίβεσαι καρδιά μου, σε παρακαλώ. Να φυσούμε μαζί, πάντοτε αντίθετα. Σ ' α γ α π ώ -

[riiakii]

-Κάποτε ήμασταν κομπλέ τώρα κομμάτια, θυμάσαι; -Θυμάμαι. -Ε τότε κοίτα με στα μάτια, και πες μου μια λέξη. -Τί θες να σου πω; -Πού έχεις μπλέξει; -Ξέχασε με, δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζεις. -Έλα κοντά. -Δε ζήτησα να με βοηθήσεις. -Άφησε με να το κάνω αλήθεια δε θα πονέσεις. -Γαμημένες υποσχέσεις, δε θέλω να μ'αγαπάς θέλω απλά να με πιστέψεις. -Τί να πιστέψω ρε, τόσα χρόνια το ίδιο ψέμα; -Δε το έκανα για σένα μα για μένα. -Ναι καλά, δεν έχεις κάνει τίποτα και για κανέναν. -Α ναι; Κι όλα τα δάκρυα; Όλα τα βράδια που μείναν άδεια; Που τα ουρλιαχτά μου έπνιγα με μαξιλάρια κι έχανα τον εαυτό μου κοιτώντας ξένα ταβάνια κι έκλεινα τα δυο μου μάτια για να μη σε δω ποτέ να με ξεσκίζεις σε κομμάτια; -Ψέμματα. -Κι όταν σ'άφηνα να με πατάς και ένιωθα σαν έντομο κι ό,τι ζήσαμε έντονο το σκέπαζες με το ίδιο νεκροσέντονο που θα σκεπάσουν κάποτε και μένα; -Άλλο ένα ψέμα. -Κι όταν σου ζήταγα να μου χαρίσεις μόνο λίγα χάδια απαντούσες βιαστικά να σβήσω γρήγορα τη λάμπα ΚΙ ΕΓΩ ΒΥΘΙΖΟΜΟΥΝ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ.Τόσα σκοτάδια, πήγανε τσάμπα ;;;;;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!

[athinadimitra]

Μην μ'αγαπάς αν δεν το ξέρω

-Α

[cherry-cherry-coke]

-Κάποτε ήμασταν κομπλέ τώρα κομμάτια, θυμάσαι; -Θυμάμαι. -Ε τότε κοίτα με στα μάτια, και πες μου μια λέξη. -Τί θες να σου πω; -Πού έχεις μπλέξει; -Ξέχασε με, δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζεις. -Έλα κοντά. -Δε ζήτησα να με βοηθήσεις. -Άφησε με να το κάνω αλήθεια δε θα πονέσεις. -Γαμημένες υποσχέσεις, δε θέλω να μ'αγαπάς θέλω απλά να με πιστέψεις. -Τί να πιστέψω ρε, τόσα χρόνια το ίδιο ψέμα; -Δε το έκανα για σένα μα για μένα. -Ναι καλά, δεν έχεις κάνει τίποτα και για κανέναν. -Α ναι; Κι όλα τα δάκρυα; Όλα τα βράδια που μείναν άδεια; Που τα ουρλιαχτά μου έπνιγα με μαξιλάρια κι έχανα τον εαυτό μου κοιτώντας ξένα ταβάνια κι έκλεινα τα δυο μου μάτια για να μη σε δω ποτέ να με ξεσκίζεις σε κομμάτια; -Ψέμματα. -Κι όταν σ'άφηνα να με πατάς και ένιωθα σαν έντομο κι ό,τι ζήσαμε έντονο το σκέπαζες με το ίδιο νεκροσέντονο που θα σκεπάσουν κάποτε και μένα; -Άλλο ένα ψέμα. -Κι όταν σου ζήταγα να μου χαρίσεις μόνο λίγα χάδια απαντούσες βιαστικά να σβήσω γρήγορα τη λάμπα κι εγώ βυθιζόμουν μόνος στα σκοτάδια. Τόσα σκοτάδια, πήγανε τσάμπα; Phonotribe - κοινόχρηστος