#درب ور��دی | Explore Tumblr posts and blogs

sirafkhabar · 5 years ago

Text

بافت تاریخی بوشهر

خانه ها و عمارت های تاریخی

بافت تاریخی بوشهر

این بافت در شهر بوشهر واقع شده و با قدمت دوره افشاریه تا قاجاریه، به شماره ۲۳۶۰ در تاریخ ۲۹ تیر ماه ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است. بافت ۳۰۰ ساله بوشهر، یکی از بافت های قدیمی ایران می باشد، که همانند بافت ۲۲ شهر یزد، اصفهان، گرگان، تبریز، کاشان، کرمان، ماسوله، ابیانه، رشت، بشرویه، میبد، ندوشن، مزینان، رویین، کشکوییه ، کنگ، زواره، احمد آباد، نطنز و قزوین، از بافت های تاریخی و ارزشمند کشور به شمار رفته و تنها بافت قدیمی موجود در سراسر شهرهای ساحلی جنوب ایران محسوب می گردد. این بافت، از عمارت گلشن تا انتهای آب انبار قوام را دربرگرفته و با شکل طبیعی منطقه رشد کرده و بخش قدیمی آن شبیه مثلثی است که رأس و دو ضلع جانبی آن در حاشیه خلیج فارس و قاعده آن در خشکی می باشد. خانه ها و عمارت های بافت قدیم به سبک معماری معروف به «بیت میلانی» ساخته شده اند، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ یا ۳ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است.(بافت تاریخی بوشهر)

بافت تاریخی بوشهر اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. از سال ۱۳۷۸ تاکنون بیش از ۷۰ خانه، عمارت، مسجد، حسینیه، آب انبار و مانند آن، که دارای ارزش نگهداری بوده اند، در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده اند. ایرج افشار در زمستان ۱۳۷۷ آن را دیده و می نویسد: ساختمان های پیشین بوشهر سبکی خاص به خود دارد. یکی بلندی و برجستگی آنهاست و دیگر نوع آرایش و نما ساختمان ها را بلند می ساختند تا از هوای نسیم وز و غیر خفه و غیر شرجی بهره ور شوند. این شهر چون شهری بود تاجرنشین، خانه های بازرگانان به «چشم و همچشمی» یکی از از دیگری مجلل تر، زیباتر و آسایش آورتر ساخته می شده است. بسیاری از تجار بوشهر، بوشهری و بومی نبودند. هر یک از شهری بود، حتی از روستایی. گاه خانواده ای بود که افرادش یکسره به بوشهر کوچیده بودند. دهدشتی ها، بهبهانی ها، شیرازی ها کازرونی ها مشهورتر از همه اند. چون نزدیکتر بودند به بوشهر بیشتر می آمدند و کارها را قضبه می کردند. جمعی هم از مردم اهرم و خورموج و برازجان، یعنی دشتستان و تنگستان بودند. گفتند ظاهرا چون مردمان محلی به آن بازرگانان به چشم کوهستانی و بیابانی می نگریستند، تاجران آن نواحی نام های دیگری بر خود می نهاده اند. طبعا خانه های محتشم و مجلل بوشهر از آن بازرگانان بوده است. طبقه اعیان همانها بودند. خانه هایی داشتند با حیاطهای گشاده و سردرهای بلند. درهای خانه ها به عرض حدود ۲ متر و بلندی ۳ تا ۴ متر است و همه ترکیبی است از کنده کاری و آلت سازی از چوب های کلفت و سنگین و محکم. چوب این درها از هند آورده می شد. درها به گل میخ های آهنی درشت مزین است. آنها که اعیانی تر است، گل میخش برنجی است. کوبه و حلقه درهای بوشهر در قسمت بالای در نصب است. نیم متری بلندتر از آنچه در درهای اصفهان و یزد و تهران مرسوم است. هنوز چهل پنجاه در پرکار دیدنی در خانه های ویران شدنی بوشهر پابرجاست، که باید آنها را نجات داد و در ساختمان های دیگر به کار برد. همان طور که یکی از درهای خوب سیاه بلند را از منزلی خریده و در یکی از مسجدها تازه سازی کرده اند. طبعا بر آن جا وقف شده است. بی تردید هزار بار بهتر از هر در آهنی بدقواره ای است که این روزها می سازند. این در از آن باغی به نام «باغ گلشن» بوده است. نمای خانه ها، دیوارهای خاکستری کم رنگ است. نوعی گچ مالی است. نه آجرکاری دارد و نه نقش و نگاری. آجر در بناهای شهر بوشهر نیست. خانه ها را از سنگ می ساخته اند. تکه سنگ ها را چارگوش یعنی مستطیل شکل می کرده اند. جرز را با آنها به بالا می برده اند. سنگ خاصی است که از منطقه ریشهر می آورند. سنگی رسوبی است، بسیار محکم. گاهی دیوارها پوشش گچی ندارد و سنگها نمایان است. نمای بیرونی ساختمان تا بلندی پنج شش متر یکسره دیوار است از همین سنگ ها، بی هیچ روزنه و دریچه ای. عموما در ورودی یگانه راه ورودی است با آسمانهای بلند و آستانه ای مجلل. پشت دیوارها، طبعا اتاق ها، انبارها، طویله ها و سایر بخش های خانه است. اتاق های نشیمن و مهمانی و بهار خواب و دفترهای تجارتی در طبقه دوم و بیشتر طبقه سوم بوده است. از وقتی که خارجی ها مخصوصا انگلیسی ها در آن شهر به تجارت پرداخته اند، اصطلاح «آفیس» در زبان مردم بوشهر رواج می گیرد و به قسمتی از خانه که محل کار تجار بود، آفیس گفته می شد. در سفرنامه حاج محمد جواد افشار از سال ۱۳۲۵ قمری که عازم هندوستان بود، دیده ام از تاجرانی که در بوشهر «آفيس» داشته اند، نام برده شده است. زندگی مردم، مخصوصا در تابستان در طبقه های بالايين ساختمانها میگذشت. آن جا بادگیر و خوش هواتر است و آثار رطوبت و شرجی و الزجی و خفگی و بدهوایی کمتر. درهای اتاق قسمتی شیشه است و قسمتی کرکره چوبی. پیش رو تارمی آهنی داشته است، تا کسی از بلندی به پایین پرت نشود. هر ساختمان بالکانه هایی دارد به عرض ۱ متر. بالکانه ها از چوب است. آنها که اعیانی تر باشد، از چوب های خراطی شده و کنده کاری است. بالكانه سقف دارد تا آفتاب سوزان بی تاب کننده بر سطح بالکانه نتابد و باران بی امان دریایی بر آن جا نریزد. معمولا در حیاط ها و باغچه خانه ها درخت ابریشم (که تناور می شود و برگ هایش درشت تر از ابریشم مازندران و گیلان است) و درخت باول میکارند. اینها درخت هایی اند که زود بالا می روند و می بالند و سایه اندازیی گسترده تر از درخت های دیگر دارند. در یکی از میدانک های بازار کهنه، یک درخت ابریشم بلند بالا دیدم که همچون چنار ۱۰۰ ساله ای بود. گفتند بیست و چند سال دارد.

خانه آذین بوشهر

خانه آذین

این بنای تاریخی دوره قاجاریه، در میدان کوتی محله کوتی شهر بوشهر واقع شده و به شماره ۱۶۲۵۱ در تاریخ ۲۴ آبان ماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است. ابعاد بنا در اندازه ۲۵ متر طول، ۱۸ متر عرض و ۸ متر ارتفاع بوده و مساحت آن ۴۵۰ متر مربع برآورد شده است. ساختمان آذین دارای ۲ طبقه و حیاط اندرونی است و با یک دروازه به داخل بنا راه پیدا می کند. درب آن چوبی، بزرگ و کنده کاری شده می باشد. اکثر اتاق ها ۵ دری هستند و جنس در و پنجره ها از چوب ساج است، که با هلال و شیشه های رنگی تزین گردیده است. گره چینی های زیبای هندسی، زینت بخش هلال ها می باشد. همچنین روی درها کنده کاری با اشکال حیوانات دارد. مصالح به کار رفته در بنا سنگ اسفنجی با ملات ساروج و گچ بوده و پوشش سقف از چوب چندب و بوریا است. در اتاق ها تاقچه تعبیه شده و بالای آنها نیز تاقچه های کوچک مربعی شکل قرار دارد که وسایل تزئینی بر روی آن گذاشته شده است. در پشت بام نرده هایی وجود دارد، که شب های تابستان در آن جا می خوابیده اند. نرده های چوبی به فسیل مشهور هستند. ارتفاع اتاق ها ۵ متر می باشد و تماما در اطراف حیاط قرار گرفته اند.

خانه ابراهیم امیری

این بنای دوره قاجاریه، در محله بهبهانی بافت قدیم شهر بوشهر، در خیابان انقلاب، پلاک ۶ واقع گردیده و به شماره ۸۲۸۸ در تاریخ ۲۴ فروردین ماه ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. این خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.

خانه علم بلادی

این بنای دوره قاجاریه، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۳۰۹۳۸ در تاریخ ۱۶ شهریور ماه ۱۳۹۰ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. آب انباری در حیاط جهت ذخیره آب وجود دارد.

خانه مهدی بلادی

این بنای دوره قاجاریه، در محله بهبهانی بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۳۶۴۲ در تاریخ ۲۵ اسفند ماه ۱۳۷۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. خانه متعلق به «سید مهدی بلادی» معروف به «علم الهدی» بوده و معماری آن بر مبنای «بیت میلانی» می باشد، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. آب انباری در حیاط جهت ذخیره آب وجود دارد. قسمت شمالی ساختمان تخریب شده و جهت ساخت حسینیه، آن را تسطیح کرده اند. این بنا در حال حاضر به «حسینیه» تبدیل شده و وقفی می باشد.

خانه بناریان

این بنای دوره قاجاریه، در خیابان انقلاب، کوچه روبروی بانک مسکن شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۱۰۴۹۱ در تاریخ ۲ آبان ماه ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. مالک اولیه آن شخصی به نام محمد کاظم بناریان بوده و بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.

خانه جان نثار

این خانه دوره قاجاریه، در خیابان انقلاب شهر بوشهر، کوچه منصور اسماعیلی پلاک ۵ واقع شده و به شماره ۳۶۴۱ در تاریخ ۱۵ اسفند ماه ۱۳۷۹ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. این بنا یکی از ساختمان های زیبای بافت قدیم بوشهر می باشد و مالک اولیه آن مردی به نام جان نثار از کارکنان اداره بندر بوشهر بوده و پس از ۲۳ سال توسط اسماعیلی خریداری شده و هم اکنون نیز پس از گذشت بیش از یک قرن استحکام زمان اولیه را دارد. سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.

خانه جهان فرد

این بنای دوره قاجاریه، در محله بهبهانی بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۳۰۶۶۵ در تاریخ ۸ دی ماه ۱۳۹۰ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. آب انباری در حیاط جهت ذخیره آب وجود دارد.

خانه ابراهیم چاپی

این بنای دوره قاجاریه، در خیابان گمرک، کوچه بازیار، پلاک ۱۶ شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۷۴۶۱ در تاریخ ۱۲ بهمن ماه ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و U شکل و در زمینی به مساحت ۱۵۵ متر مربع، در ۲ طبقه احداث شده و دارای حیاط مرکزی است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. آب انباری در حیاط جهت ذخیره آب وجود دارد.

خانه حاج رئيس

این بنای دوره قاجاریه، در محله شنبدی، خیابان گمرک، جنب مسجد، پلاک ۶، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۹۲۷۸ در تاریخ ۷ مرداد ماه ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است.

خانه حاج رئیس بوشهر خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد.

عمارت حاج رئیس تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.

خانه حیدر پور

خانه حیدرپور

این عمارت دوره قاجاریه، در محله بهبهانی بافت قدیم شهر بوشهر واقع شده و به شماره ۱۸۶۴۱ در تاریخ ۲۸ اسفند ماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است. طول آن ۲۵.۴۹ ، عرض ۱۷.۵۶ و ارتفاع ۸.۲۰ متر است. مساحت بنا ۸۲۴.۵۵ مترمربع می باشد. نام مالک آن حمید حیدری پور می باشد و بر مبنی معماری «بیت میلانی» احداث گردیده است. این عمارت از ساختمان های زیبا و باشکوه محله بهبهانی بوشهر است که دست نخورده و سالم باقی مانده است. فقط در قسمت غربی کتیبه ها برداشته شده و به جای آنها گچبری شده است. همچنین دو تا از درب های آن را تعویض کرده اند.

خانه خاتمی فرد

این بنای دوره قاجاریه، در محله شنبدی، خیابان انقلاب، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۲۹۵۵۳ در تاریخ ۱۹ بهمن ماه ۱۳۸۹ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.

خانه رجب پور

این عمارت دوره قاجاریه در خیابان انقلاب، کوی آزاده، پلاک ۲، بافت قدیم شهر بوشهر واقع شده و به شماره ۸۵۰۰ در تاریخ ۹ اردی بهشت ماه ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است. این بنا دارای کاربری مسکونی بوده و بر مبنای معماری «بیت میلانی ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار میگرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.(بافت تاریخی بوشهر)

خانه رستمی

این بنای دوره قاجاریه، در محله کوتی بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۱۸۷۲۰ در تاریخ ۲۸ اسفند ماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. ابعاد آن ۲۰.۸ متر طول، ۱۳.۶ متر عرض و ۷.۴۵ متر ارتفاع بوده و مساحت آن ۲۸۲.۹۰ متر مربع می باشد. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درونگرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و باغچه ای که در وسط حیاط و اتاق هایی که در اطراف آن قرار دارند، می باشد. در قسمت ورودی ساختمان هشتی وجود دارد که بیرون را به فضای داخلی مرتبط می کند. در طبقه همکف دارای ۵ اتاق و ۳ تارمه ای که تارمه جنوبی آن به عرض ۲.۸ متر است و در طبقه فوقانی نیز دارای ۵ اتاق که ۲ تا ۵ دری و ۳ تای آن ۳ دری هستند. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلالها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.

خانه رفیعی

این عمارت دوره قاجاریه در خیابان انقلاب بوشهر کوچه ناردون پلاک ۶ واقع شده و به شماره ۱۰۴۸۹ در تاریخ ۲ اردی بهشت ماه ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده است. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. خانه دارای مالکیت شخصی بوده و هم اکنون محمدحسین رفیعی در آن ساکن می باشد.

خانه فرح بخش

این بنای دوره قاجاریه، در محله شنبدی بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۸۲۸۴ در تاریخ ۲۴ فروردین ماه ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.(بافت تاریخی بوشهر)

خانه قاضی بوشهر

خانه قاضی

این بنای متعلق به اواخر دوره زندیه، در محله بهبهانی، طاق خونی، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۱۶۲۴ در تاریخ ۱۹ تیر ماه ۱۳۵۷ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده و قدیمی ترین خانه مرکز استان بوشهر محسوب می گردد. خانه ۱۲۰ سال قدمت داشته و بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است.

خانه قاضی اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها و گچبری های ممتاز و چشمگیر است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.(بافت تاریخی بوشهر)

خانه مشروطه ایران در بوشهر

خانه مشروطیت

این بنای دوره قاجاریه، که به نام «خانه علم الهدی» نیز معروف است، در محله کوتی بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۱۸۶۴۷ در تاریخ ۲۸ اسفند ماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. ابعاد آن در اندازه ۳.۲ متر ��ول، ۱۳ متر عرض و ۵.۲ متر ارتفاع بوده و مساحت بنا ۳۹۲.۶ متر مربع می باشد. مالک اولیه آن «آیت الله سید مرتضی مجتهد اهرمی»، مشهور به «علم الهدی» بوده و خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده و دارای دو قسمت اندرونی و بیرونی است. ورودی دارای دروازه هشتی است که درب چوبی بزرگ دولنگه دارد. قسمت اندرونی ۲ طبقه و دارای تارمه در طبقه همکف و فوقانی است و در هر کدام ۳ اتاق ۴×۳ متری وجود دارد. اتاق ها دارای درهای دولنگه چوبی از جنس چوب ساج می باشد.(بافت تاریخی بوشهر)

خانه مشروطیت ایران بوشهر قسمت شرق نیز ۲ اتاق داشته، که فروریخته و توسط پلکان حلزونی شکل به پشت بام وصل می شود، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. هلال های روی درب برداشته شده و گچ به جای آن پوشانده شده است. درب ورودی که به اندرون راه داشته، مسدود شده است.(بافت تاریخی بوشهر)

خانه سید حسام موسوی بوشهر

خانه سید حسام موسوی

این بنای دوره قاجاریه، در محله شنبدی، خیابان انقلاب، جنب مسجد ملک، پلاک ۱۱، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۱۰۴۸۸ در تاریخ ۲ آبان ماه ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است.(بافت تاریخی بوشهر) اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.(بافت تاریخی بوشهر)

خانه امیریه بوشهر موزه مردم شناسی

عمارت امیریه

این بنای دوره قاجاریه، در خیابان خلیج فارس شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۲۳۱۹ در تاریخ ۱۹ اردی بهشت ماه ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. عمارت در اواخر دوره قاجاریه و در سال ۱۳۱۷ق. به همت «احمد دریابیگی»، حکمران کل بنادر و جزایر خلیج فارس بنا شده و از آن به عنوان دارالحکومه بوشهر مورد استفاده قرار گرفت. در اوایل سلطنت رضا شاه پهلوی، به بلدیه (شهرداری) بوشهر و از سال ۱۳۷۸ به موزه مردم شناسی تبدیل گردید. بنا بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و جلو ورودی ایوانی بزرگ وجود دارد، که دارای ۲ درگاه ورودی بوده و در طبقه فوقانی دارای بالکن با فنس چوبی می باشد.(بافت تاریخی بوشهر)

عمارت امیریه بوشهر وسط دو درگاه ورودی از داخل ساختمان، اتاقی بزرگ در ۲ طبقه درست شده است که برای پذیرایی و یا کنفرانس بوده است و دارای چشم اندازی زیبا به بیرون و منظره دریا می باشد. بنا دارای حیاط مرکزی بوده و تمام اتاق ها دورتادور واقع شده اند و در هر طبقه ۱۰ اتاق وجود دارد و جلو اتاق ها، گرداگرد، تارمه هایی به چشم می خورد. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. درها دولنگه هستند و دارای نقش و نگار می باشند. اتاق ها ۳ دری و ۵ دری هستند، که تعدد درها به خاطر تهویه هوا بوده است. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.(بافت تاریخی بوشهر)

عمارت بانک شاهی بوشهر

عمارت بانک شاهی

این بنای دوره قاجاریه، در محله سنگی، روبروی ��ستانداری، در محل منازل مسکونی اداره گمرک، در شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۲۲۲۳۸ در تاریخ ۲۶ اسفند ماه ۱۳۸۶ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. ابعاد آن در اندازه ۲۳.۱۲ متر طول، ۲۰.۷۳ متر عرض و ۹ متر ارتفاع بوده و مساحت بنا ۴۷۰.۳۰ متر مربع می باشد. این خانه در زمان ناصرالدین شاه قاجار احداث گردیده و اقامتگاه رئیس و نایب رئیس بانک شاهی شعبه بوشهر بوده است و به عمارت محمد جواد بانک» نیز مشهور است. این عمارت درون باغی زیبا و پر از درختان موز، نخل، لوز، کنار و گل های متنوع قرار گرفته و به همراه تعدادی از ساختمان های دیگر، در دوره پهلوی اول، به عنوان منازل سازمانی گمرک بوشهر مورد استفاده واقع شده است. این اثر که مربعی شکل و در ۲ طبقه ساخته شده و در ۴ سوی آن تارمه واقع شده است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. در هر طبقه ۴ اتاق و یک هال مرکزی قرار دارد. اتاق ها ۵ دری تا ۱۲ دری هستند و ارتفاع تمام آنها ۴ متر می باشد. این ساختمان هم از بیرون و هم از هال میانی به طبقه فوقانی متصل می شود. از هر طرف ۸ ستون دارد. ستون ها به ابعاد ۱۶۱ متر بوده و روی هم رفته دارای ۲۸ طاق قوسی نما می باشد، که ۲ متر عرض دارند. راه پله های بیرونی با نرده چوبی تزئین شده و کف ساختمان نیز کاشی کاری شده است. این بنا، تنها ساختمان قدیمی است که از ۴ طرف دارای تارمه است و فوق العاده زیبا و شکیل به نظر می رسد.(بافت تاریخی بوشهر)

عمارت تجارتخانه ایرانی بوشهر

عمارت تجارتخانه ایرانی

این بنای دوره قاجاریه، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۳۰۹۳۷ در تاریخ ۱۶ شهریور ماه ۱۳۹۱ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد.(بافت تاریخی بوشهر) تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. آب انباری در حیاط جهت ذخیره آب وجود دارد.

عمارت دهدشتی

این بنای دوره قاجاریه، در محله کوتی، خیابان انقلاب، پشت بانک مسکن شعبه مرکزی شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۲۴۱۸ در تاریخ ۳۰ شهریور ماه ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. این عمارت توسط «غلامحسین دهدشتی» تاجر معروف روغن، در اواخر دوره قاجار ساخته شده و در حال حاضر، از آن به عنوان کتابخانه مرکزی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان بوشهر بهره برداری می شود. بنا در ۴ طبقه ساخته شده و از این نظر، در میان ساختمان های قدیمی شهر بوشهر، یک استثنا محسوب می گردد. این خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و دارای حیاط مرکزی در وسط و در میان حیاط، آب انباری مشاهده می گردد. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. طبقات اول، دوم و سوم، در زمان قاجار، مسکونی و تجاری بوده است.(بافت تاریخی بوشهر)

عمارت طاهری

این بنای دوره قاجاریه، در خیابان خلیج فارس شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۴۵۴۹ در تاریخ ۱۱ دی ماه ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. این خانه بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی روبروی دریا بوده، که نسیم ساحل را به درون ساختمان می کشاند. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری و استفاده خدماتی مورد استفاده قرار می گرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. عمارت طاهری، از خرداد ماه ۱۳۸۴، به موزه مردم شناسی استان بوشهر تبدیل شده است. این موزه محل نمایش بخش هایی از شیوه زندگی، آداب و رسوم و فرهنگ مردم استان بوشهر می باشد و در قالب ۱۰ فضای متفاوت موضوعات مردم شناسی استان را پوشش می دهد.(بافت تاریخی بوشهر)

عمارت طاهری بوشهر این فضاها عبارتند از: اتاق اول: محل تهیه بلیت و ورودی ساختمان است و شامل نقشه هوایی و ماکتی از ۴ محله تاریخی بندر بوشهر و همچنین تابلوهایی است که جاذبه های گردشگری استان را معرفی می کند. اتاق دوم: مرکز پژوهشی موزه های استان و مرکزی است جهت انجام پژوهش های مردم شناسی، نشست های تخصصی در زمینه موزه های استان، انجام مشاوره در امور فرهنگی و آسیب شناسی موزه ها.(بافت تاریخی بوشهر) راهرو ورودی: در راهرو دوم و ورودی حیاط مرکزی، ماکت یک شناور سنتی (لنج) با نام محلی بوم قرار گرفته است. این گونه شناورها از روزگاران قدیم با معیشت مردمان جنوب و بوشهری ها پیوند ناگسستنی داشته اند و تجارت های دریایی و امور صید و صیادی به وسیله این لنج ها انجام می شده است. داد و ستدهای فراوانی که از طریق خلیج فارس با کشورهای همجوار عربی، هندوستان، شرق آفریقا و حتی چین و دیگر نقاط انجام می گرفت، باعث شد فرهنگ بوشهر به دیگر نقاط دنیا رفته و فرهنگ های مختلف نیز از گوشه و کنار جهان در این استان رواج یابد. اتاق سوم: در واقع آب انبار عمارت طاهری بوده است که دربردارنده ادوات و ظروف مربوط به تهیه و نگهداری آب می باشد. اکثر عمارت های بافت قدیم بوشهر دارای آب انبار یا چاه آب بوده اند و علت این امر، مسئله کمبود آب و مشکلات تهیه آن بوده است. باران های زمستانی به وسیله کانال هایی در آب انبارها ذخیره می گردید و آب مورد نیاز خانواده را تأمین کرد. در سراسر استان بوشهر، آب انبارهای عمومی نیز وجود داشت و آب انبار قوام واقع در محله کوتی بندر بوشهر نمونه ای از آن است.(بافت تاریخی بوشهر)

عمارت طاهری بوشهر حیاط مرکزی: در حیاط مرکزی موزه، تعدادی از ادوات مربوط به دوره قاجاریه و پهلوی به نمایش گذاشته شده است. این ادوات تا پیش از ورود ماشین های کشاورزی در سراسر استان مورد استفاده بود و حتی تا امروز نیز در برخی از مناطق روستایی کاربرد خود را حفظ کرده است. ادوات به نمایش گذاشته شامل خرمن کوب (برا)، چنگک (ژوسه یا اوشی) و خیش می باشد. اتاق چهارم: در مطبخ یا آشپزخانه نحوه پخت و پز و همچنین وسایل و ظروف آشپزخانه مربوط به دوره قاجار نمایش داده شده و در کنار این اشياء نحوه پخت نان و نگهداری مواد خوراکی نیز دیده می شود. اتاق پنجم: در اتاق حجله خانه، نحوه انجام مراسم عروسی با اجرای صحنه نشستن عروس و داماد در کنار همدیگر نمایش داده شده است و نمایانگر طرز پوشش، آداب و رسوم، اشیاء، تزئینات و رسوم عروسی در دوره های گذشته است. اتاق ششم: این اتاق مربوط به مشاغل بازار قدیم بوشهر است. این بازار یکی از حیاتی ترین عناصر معیشت در بافت قدیم بوشهر ��ست. بازار مذکور در محله شنبدی و دهدشتی قرار دارد. در این بخش از موزه ۳ مورد از مشاغل معروف به صورت نمادین بازسازی شده، که شامل مشاغل آهنگری، خیاطی و حجره فروش صنایع حصیری می باشد. اتاق هفتم: در این اتاق نمونه هایی از ماکت عمارت های بافت قدیم بوشهر (گلشن، طاهری، طیب و امیریه) که در نوار ساحلی این بندر در دوره قاجاریه ساخته شده اند، به نمایش درآمده است.(بافت تاریخی بوشهر) این عمارت ها کاربرد تجارت خانه و منزل مسکونی داشته اند. در کنار این ماکت ها برای آشنایی بازدیدکنندگان تعدادی از اشیاء تزئینی و لوازم منزل به نمایش در آمده، که شامل انواع قاشق و چنگال، چاقو، گلاب پاش و گلدان های مختلف می باشد. اتاق هشتم: خانه بوشهری یا اتاق نشیمن را نمایش می دهد و شامل ۲ قسمت تابستانه نشین و زمستانه نشین است. در این اتاق تعدادی از اشیای مورد استفاده مردم در سالیان گذشته به چشم می خورد. اتاق نهم و دهم: فضاهایی است مربوط به تالار موسیقی و در آن آلات موسیقی استان بوشهر به نمایش درآمده است. از آلات موسیقی این مجموعه بوق شاخی و سنج و دمام قابل ذکر است، که به موسیقی مذهبی استان مربوط می شوند و در هنگام اجرای مراسم عزاداری توسط نوازندگان نواخته شده و از سالیان قدیم جنبه اطلاع رسانی داشته اند. آلات موسیقی این اتاق شامل موسیقی درمانی، موسیقی کار، موسیقی مراسم شادی و عروسی (نی انبان) و موسیقی مناطق عشایری استان را نیز شامل می شود. از امکانات جالب و نوین این اتاق امکان گوش دادن به صدای سازهای موجود از طریق گوشی های مخصوص می باشد.(بافت تاریخی بوشهر)

عمارت کلاه فرنگی بوشهر

عمارت کلاه فرنگی

این بنای دوره قاجاریه، در محله سبز آباد، در منطقه نظامی پایگاه دریایی شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۲۲۱۸۰ در تاریخ ۲۶ اسفند ماه ۱۳۸۶ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. طول آن ۲۹.۳۰ ، عرض ۲۴.۵۰ متر و ارتفاع آن نیز ۴.۲۰ متر است. بنا دارای ۳۸۷.۵۷ متر مربع مساحت می باشد. این عمارت توسط انگلیسی ها در سال ۱۸۵۸م. ساخته شده است. این ویلای باشکوه برای اقامت دائمی سرکنسول بریتانیای کبیر در زمین های مرتفع و خوش آب و هوای سبز آباد احداث گردیده و سالها به عنوان مقر تابستانی کنسول انگلیس مورد استفاده قرار می گرفته است. در سال ۱۹۴۵م. و بعد از انتقال دفتر نمایندگی انگلیس به بحرین، این عمارت به دولت ایران تحویل داده شد.

عمارت کلاه فرنگی این ساختمان در ۱ طبقه با ارتفاع ۵ متر، به سبک ساختمانهای اروپایی با مصالح محلی ساخته شده و اتاق ها اغلب ۳ دری می باشند. یک ایوان ستون دار در جنوب آن طراحی گردیده است. مصالح ساختمانی عمارت از سنگ اسفنجی و ملات گچ و ساروج است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. ستونهای جفتی که در آنها گچبری سردرهای جلوی ایوان به کار رفته، رو به سوی مشرق می باشد.(بافت تاریخی بوشهر)

عمارت کوتی بوشهر

عمارت کوتی

این بنای دوره زندیه، در محله کوتی، خیابان ساحلی، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۳۹۹۵ در تاریخ ۱۰ مهر ماه ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. این عمارت ۲۵۰ سال پیش، یعنی در سال ۱۷۶۳م. و با اجازه کریم خان زند ساخته شده و تا قرن ۱۹ میلادی در اختیار کمپانی هند شرقی بود و قدیمی ترین عمارت شهرستان بوشهر به شمار می رود. عمارت بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است.

عمارت کوتی این ساختمان مستطیل شکل بوده و طول آن ۲��۰ و عرض آن نیز ۱۰۰ متر بوده و شامل ۳ حیاط تودرتو می باشد. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار میگرفت و زندگی روزمره در طبقه فوقانی جریان داشته است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. بنا در حال حاضر، متعلق به شهرداری بوشهر می باشد.

عمارت گلشن بوشهر

عمارت گلشن

این بنای دوره قاجاریه، در محله بهبهانی، خیابان ساحلی، پشت اداره بندر، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۷۴۶۵ در تاریخ ۱۲ بهمن ماه ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است.(بافت تاریخی بوشهر) این عمارت بیش از ۱۷۰ سال قدمت داشته، با مساحت ۱۲۳۰ متر، پهنای ۸۸۹ متر و اعیان ۱۰۴۱ متر مربع بوده و بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۳ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی بوده و در نوع خود منحصر به فرد می باشد. عمارت از ۴ طرف با پلكان حلزونی شکل به پشت بام راه دارد. اتاق های طبقه همکف فاقد پنجره و نورگیر بوده و به عنوان انباری مورد استفاده قرار می گرفت. طبقه نخست شامل آب انبار، حمام، دستشویی، آشپزخانه و جای نگهداری خدمه بوده و طبقات دوم و سوم نیز جهت سکونت، پذیرایی و امور تجاری بوده است. در هر فصل، یکی از طبقات مورد استفاده قرار می گرفته است. زندگی روزمره در طبقات فوقانی جریان داشته است. اتاق ها بیشتر ۵ دری بوده و بین اتاق ها راهرو وجود دارد. (بافت تاریخی بوشهر)

عمارت گلشن بوشهر مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. بافت تاریخی بوشهر - تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. این عمارت از سال ۱۳۶۵ دارای کاربری اداری و در اختیار سازمان میراث فرهنگی استان بوشهر می باشد و بارها و بارها مرمت و بازسازی شده است.

عمارت ملک بوشهر

عمارت ملک

این بنای دوره قاجاریه، در جنوب شهر بوشهر و در منطقه بهمنی واقع گردیده و به شماره ۲۱۸۴ در تاریخ ۱۷ آذر ماه ۱۳۷۷ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. به آن «کاروانسرای ملک» هم می گویند و زیبا ترین عمارت تاریخی استان بوشهر به شمار می رود. اعیان آن ۴۷۰۰ متر مربع و عرصه آن ۲۴۵۰۰ متر مربع برآورد شده است. بانی این عمارت «محمد مهدی ملک التجار بوشهری» بوده و مساحت زیربنای آن ۴۰۰۰ متر مربع بوده و توسط معماران فرانسوی ساخته شده است. گفته می شود ملک التجار در سفر به شهر رؤیاها، پاریس، شیفته خانه یک فرانسوی شده و با استخدام معمار آن و افزودن خواسته های خویش، این بنای باشکوه را ساخته است. در زمان رضا شاه پهلوی و برای مدتی کوتاه، به خوابگاه نظامیان تبدیل شده بود. این عمارت چند بخش دارد: ١. پیشخوان، یکی از این بخش ها است و شامل فضای باز و گسترده ای می شود که پیوند دهنده فضای شهر به این مجموعه است و از عقب به سکوی سردر و عمارت اصلی می رسد. ۲. بخش دوم این مجموعه، سکو است که شامل یک سفره عظیم و یک ردیف پله متصل به بنای اصلی می گردد. ٣. بخش سوم عمارت نیز سردر و دربرگیرنده فضای ایوان مانند همراه ۳ جفت ستون است که به ساختمان اصلی متصل می شوند. یک درب بزرگ از چوب گران قیمت و کمیاب آبنوس با تزئینات فلزی نیز در این بخش وجود دارد. ۴. عمارت اصلی، بخش چهارم و عظیم ترین بخش این مجموعه است که در ۲ طبقه با دیوارهای نقاشی شده ساخته شده است. سالن پایین این بخش برای ملاقات های رسمی ملک التجار و طبقه بالا برای ضیافت های خصوصی او در نظر گرفته شده بود. روز ۲۳ مهر ماه ۱۳۹۰، دکتر احمد دشتی، مدیرکل وقت سازمان میراث فرهنگی استان بوشهر، از تملک و خریداری این عمارت به مبلغ ۲۲ میلیارد ریال خبر داد. احمد اقتداری از آن به عنوان قلعه ملک یاد کرده و می نگارد: بافت تاریخی بوشهر -« در کنار ریشهر، آبادی بهمنی واقع است که خود این آبادی و اتلال محاط و محیط آن و اراضی اطراف آن جزء ویرانه های قدیمی این ناحیه است. در کنار میدان آبادی فعلی بهمنی، قلعه ملک واقع است که اکنون ویرانه آن بی در و پیکر برجای مانده است.

عمارت ملک بوشهر از ظاهر قلعه می توان دانست که قلعه بزرگ و مجللی بوده و محل سکونت بزرگان این دیار یا مأموران حکومت بوده است. قلعه به صورت یک قسمت استحفاظی و بارو و شاه نشین بوده و یک قسمت به صورت چند ایوان و اتاق های مسکونی و خانه های محل سکونت یا محل اداره و دفتر بوده است. نوع و سبک ساختمان از سبک ساختمانی متأخر سواحل خلیج فارس که به نام «بنگله» معروف شده است، می باشد و مربوط به اواخر دوران زند و اوایل دوران قاجار است که به مقتضای احتیاج، در دوران قاجار و در زمان اقامت انگلیسیان، در فاصله سالهای دوران جنگ بین الملل اول و سالهای بعد از آن و اوائل حکومت خاندان پهلوی در آن تغییرات داده شده و تعمیراتی صورت گرفته، ولی امروز به کلی ویرانه و در شرف انهدام است.» ایرج افشار در زمستان ۱۳۷۷ آن را دیده و می نویسد: عالی ترین بنای قدیم بوشهر ساختمان مندرس قصر ملک است. دستگاهی است که ملک التجار آن جا ساخته بود، مشتمل است بر حیاط های وسیع و اندرونی و بیرونی و حمام و اصطبل و خانه های نوکرها و غلامان. اکنون ویرانه ای است مناسب حال بوم و سگ و سگ توله. اما تنی چند که از بلای جنگ بی خانمان شده اند، در آن جا زندگی می کردند. قصر ملک در خود شهر نیست. در محلی است به نام بهمنی. چند کیلومتری تا شهر راه است. ملک آن محل را برای آن می پسندد که آبی نسبتا شیرین دارد. انگلیسی ها هم همان اوقات روبروی دستگاه اعیانی ملک ساختمان تلگراف خانه «هند و اروپ» و چند خانه مسکونی برای عمال خود ساخته بوده اند. قسمتی از تأسیسات انگلیسی ها، اکنون اداره گمرک ایران است. قصر ملک در محوطه ای وسیع ساخته شده. ساختمانی است ۲ طبقه و مجلل. هر طبقه اش پنج شش متر بلندی دارد. دارای اتاق های بزرگ و کوچک و سرسرا و پیش اتاق است. آثار شهرهای باستانی سواحل و جزایر خلیج فارس و دریای عمان، بر هزاره اتاق ها و بدنه دیوارها مختصری نقش و نگار آرایشی به رنگ، به صورت کناره بندی کار کرده بودند، اما بقایایی ناچیز از آنها بر جای است. - بافت تاریخی بوشهر پوشش سقف خانه های قدیم بوشهر چه خانه ملک التجار شهر، چه دیگر از خانه ها، از چوب های بلند و باریکی است که از هند می آورده اند. نهر ها پس از سالیان درازی که از کار گذشتن آنها می گذرد، خدنگ و راست مانده. خمیدگی نیافته است. موریانه و کرم هم در آنها راه رخنه کردن نیافته است. روی این تیرها را با حصیر می پوشیده و سپس بر آن گل می ریخته اند و به کاهگل اندود می کرده اند. از دستگاه اعیانی ملک مخصوص عمارت اصلی آن که بیرونی و محل پذیرائی او و دارای فضای وسیع با حوض ها و استخرها و آب نماها و جدول ها بوده است، امروزه مقد��ری آثار مندرس برجای است. بوم در آنها آرام میگیرد و رو به بچه می گذارد. اندرونی آن جا حیاطی بزرگ و ساختمانی یک طبقه داشته. حمام بزرگی در پشت آن بوده است و این سوتر محل طويله و بهاربند و خانه های خدمه و کارگران. اگر بخواهیم میزانی از وسعت و عظمت این مجموعه ساختمان به دستمان بیفتد، می توان گفت که تشکیلات مستحدثه ملک التجار، «شباهتکی» به باغ دولت آباد یزد، ساختمان خوانین آن جا در عصر فتحعلی شاه داشته است. با در نظر گرفتن تناسب وسعت و اهمیت یزد و بوشهر در آن زمان.

عمارت هفته بوشهر

عمارت هفته

این عمارت در خیابان ساحلی شهر بوشهر، روبروی خلیج فارس، نزدیک کلینیک ابوالفضل واقع شده و متعلق به اواخر دوره قاجار است. صاحب آن هفته نام داشته و به نام وی مشهور است. این خانه به شماره ۱۶۲۴۸ در تاریخ ۲۴ آبان ماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار تاریخی ایران ثبت شده است. طول آن ۲۵ / ۱۹ متر، عرض ۲۲ / ۱۶ و ارتفاع آن ۸ متر است. مساحت آن ۵۵۸ / ۲۱ متر می باشد. این بنا از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی است. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. - بافت تاریخی بوشهر تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است. این بنا از بناهای باشکوه و بزرگ بافت قدیم بوشهر است، که به لحاظ مجاورت دریا از موقعیت ویژه ای برخوردار است.

کنسولگری بریتانیا

این بنای دوره قاجاریه، که به عمارت سبزآباد نیز شهرت دارد، در محله سبز آباد در منطقه نظامی پایگاه دریایی ارتش در شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۲��۴۸ در تاریخ ۲۸ دی ماه ۱۳۷۹ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. این عمارت بیش از ۱۵۰ سال قدمت دارد. انگلیسی ها در سال ۱۷۶۳م. نمایندگی تجاری خود را از «بندر جاسک» به «بندر بوشهر » انتقال دادند و در سال های ۱۸۵۶ تا ۱۸۵۸م. دو عمارت به نامهای عمارت سفید در سبزآباد و عمارت نایب کنسولگری در محله کوتی ساختند. کنت ژوزف آرتور دوگوبینو، در سال ۱۸۵۸م. از آن چنین یاد می کند: روی هم رفته در سراسر شهر، حتی با احتساب اقامتگاه حاکم که بیش از سایر ابنیه ارزش نداشت، تنها محلی که دارای وضعی آبرومند بود، اقامتگاه نماینده مقیم انگلستان بود، که خودش شهر کوچکی به شمار می رفت. محوطه آن بسیار خوب نگهداری می شد و در دو طرف دروازه اش دو سپاهی قراول می دادند. برای نماینده مقیم یک خانه زیبا یک طبقه به سبک اروپایی بنا شده بود، که جلو آن ایرانی با ستون های زیبا داشت. یک خانه ظریف دیگر برای معاونش و اقامتگاهی مناسب برای پزشک و سایر وابستگان، دو حیاط خلوت، یک محوطه وسیع که دورادور آن را ساختمان های خدمه و طويله فراگرفته بود و بالاخره مکان وسیعی برای اقامت سپاهی ها و افسران شان مجموع این شهرک را تشکیل می داد. هر قدر شهر ایرانی بدمنظر و ناخوشایند بود، از تأسیسات انگلیسی خوشمان آمد و به نظرمان تمیز و مناسب جلوه کرد.» عمارت بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است.(بافت تاریخی بوشهر) مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد.

مجموعه حاج رئيس

این بنای دوره قاجاریه، در محله بهبهانی ها، خیابان خلیج فارس، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۲۳۰۶ در تاریخ ۲۶ بهمن ماه ۱۳۷۷ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. این عمارت نزدیک به یک قرن قدمت دارد و توسط «حاج عبدالرسول طالبی» معروف به «حاج رئيس» ساخته شده و در آن زمان، هم کاربری مسکونی داشته و هم کاربرد تجاری (صادرات و واردات چوب ساج، پارچه و چای و دیگر اقلام تجاری داشته است. مجموعه ۵ ساختمان و ۵ حیاط دارد، اما کل بنا ۳ طبقه است. و دارای اشکوبه های میانی و گوشه ای می باشد. اتاق ها دارای شناشیل و سایه بان های چوبی بوده و حیاط پنجم دارای تارمه است. اتاق ها و تالارهای بزرگ اطراف بنا را محاصره کرده است. بنا بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا می باشد. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد.

منزل دشتی

این بنای دوره قاجاریه، در محله کوتی بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۱۸۶۳۹ در تاریخ ۲۸ اسفند ماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. ابعاد آن در اندازه ۱۰.۸ متر طول، ۱۰.۵ متر عرض و ۷.۸۳ متر ارتفاع بوده و مساحت بنا ۶۳ متر مربع برآورد شده است. این عمارت نزدیک به یک قرن قدمت دارد و بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. در گوشه سمت راست دارای ۲ راهروی بزرگ طاقی شکل است که راه پله دارد و طبقه بالا منتهی می شود. اتاق ها ۳ دری با ارتفاع ۴ متر و ابعاد ۴×۶ متر می باشند. اتاق ها در کوچه نیز دارای درهای موازی است، که هر اتاق کلا ۶ درب دارد. در بیرون کوچه، جلو درها، نرده هایی فلزی به کار رفته و به علت باریکی کوچه، طبقه فوقانی را همراه برآمدگی به طول ۵ متر ساخته اند. مصالح ساختمانی آن از سنگ اسفنجی و گچ است. پوشش سقف از چوب صندل بوده که روی آن بوریا و سپس کاهگل استفاده شده است. نمای بیرونی نیز از گچ می باشد. تزئینات مربوط به در و پنجره ها و گره چینی هلال ها است که به اشکال هندسی بوده و شیشه های رنگی نیز به کار رفته است.(بافت تاریخی بوشهر)

منزل رفیعی

این بنای دوره قاجاریه، در محله کوتی، کوچه نسیم، کنار عمارت امیریه، در بافت قدیم شهر بوشهر واقع گردیده و به شماره ۱۸۶۴۴ در تاریخ ۲۸ اسفند ماه ۱۳۸۵ در فهرست آثار ملی کشور ثبت گردیده است. ابعاد آن در اندازه ۱۲.۵متر طول، ۱۳.۷ متر عرض و ۸.۲ متر ارتفاع بوده و مساحت بنا ۱۴۰ متر مربع برآورد شده است. این عمارت نزدیک به یک قرن قدمت دارد و بر مبنای معماری «بیت میلانی» ساخته شده است، یعنی ساختمان از نوع درون گرا بوده و از ۲ طبقه تشکیل شده و دارای حیاط مرکزی و تارمه هایی در طبقات فوقانی و تحتانی است. Read the full article

#بافتبوشهر #بافتتاریخی #بافتتاریخیبوشهر #بافتقدیمیبوشهر #عماراتتاریخیبوشهر #عمارتبوشهر #منزلبوشهر #منزلقدیمیبوشهر

0 notes

automaticdoorco2 · 7 years ago

Text

نکاتی درمورد درب های اتوماتیک تمام فلزی یا کرکره ای

درب اتوماتیک کرکره ای

کرکره اتوماتیک (درب اتوماتیک کرکره ای) نوعی از کرکره می باشد که به وسیله موتور و با استفاده از قدرت برق عمل کرده و در محور عمودی ریلی بالا و پایین می رود.

کرکره اتوماتیک را با استفاده از کنترل از راه دور(ریموت) به راحتی می توان باز و بسته کرد و دیگر مثل قدیم نیاز به قدرت دست و استفاده از نیروی انسانی ندارد. مزیت اصلی کرکره اتوماتیک فراهم کردن آسایش و راحتی کاربران است.

مزیت های کرکره های برقی نسبت به نوع سنتی و قدیمی :

– باعث زیبایی و آراستگی پارکینگ منازل و یا فروشگاه می شود.

– به راحتی قابل شستشو می باشد.

– تنوع رنگی آن زیاد است تا آنجایی که می توان در دکوراسیون فروشگاه یک هارمونی چشم نواز ایجاد کرد.

– از امنیت بیشتری نسبت به کرکره های سنتی برخوردار است و به آسانی نمی توان آن را خراب کرد.

– کار با آن راحت تر است زیرا نیازی به قفل کردن ندارد.

– مناسب برای شرایط آب و هوایی مختلف می باشد.

– قابلیت باز و بسته شدن دستی در صورت قطع برق را دارد.

– استفاده نکردن از نیروی انسانی و باز و بسته شدن با ریموت

از پر کاربردترین سیستم های درب اتوماتیک، کرکره اتوماتیک می باشد و موتور این دربها به صورت کلی به دو دسته تقسیم می شوند:

۱-موتور توبولار

۲-موتور ساید یا زنجیری

موتور های توبولار برای درب های با تردد پایین و ابعاد کوچک استفاده می شود.

موتور های ساید یا زنجیری برای درب های با تردد بالا و ابعاد بزرگ استفاده می شود.

نحوه ی انتخاب موتور با توجه به ابعاد،تردد و پیشنهاد کارشناسان شرکت ایمن رهرو صورت می گیرد.

درب های کرکره ای دارای مصرف های مختلفی است که شامل درب های اتوماتیک پارکینگی،مغازه ای،پنجره ای و صنعتی می باشد. هرکدام از این نوع درب ها نسبت به کار برد خود از تیغه،موتور و متعلقات مخصوص به خود بر خوردار می باشد.

توضیح مختصری درباره انواع درب های کرکره ای

۱-درب کرکره پارکینگی:

در ورودی پارکینگ یا ورودی رمپ های که دارای محدودیت فضا می باشند استفاده می شود.

۲-درب کرکره مغازه ای:

امروزه دربهای مغازه های قدیمی که به صورت دستی حرکت می کردند منسوخ ��ده و درب های اتوماتیک کرکره ای جایگزین این نوع درب ها شده است.

۳-درب کرکره صنعتی:

موارد استفاده این نوع دربها برای انبارها،سوله ها و پارکینگ هایی با ابعاد بزرگ می باشد.

۴-کرکره پنجره ای:

کرکره پنجره ای برای پنجره ها و جلوی درب های نف��روی منازل مسکونی و ویلایی یا هر مکانی که امنیت آن مکان دارای اهمیت می باشد استفاده می شود.

قطعات تشکیل دهنده درب کرکره ای:

۱-موتور و خلاص کن آن

۲-تیغه

۳-شفت یا لوله

۴-پایه

۵-یاتاقان بلبرینگ

۶-اندکب یا میل ترانس پولکی

۷-چشمی

۸-چراغ فلاشر

۹-رسیور و ریموت

۱۰-قفل الکترونیکی

هرکدام از موارد فوق متناسب با نوع کاربری درب دارای انواع مختلفی است.

مزایای درب کرکره ای:

درب کرکره ای نسبت به انواع دیگر درب هاب پارگینگی(ریلی،دولنگه و تک لنگه) از لحاظ قیمت مقرون به صرفه می باشد(با در نظر گرفتن ساخت درب های فلزی) و فضای اشغالی آن تقریبا صفر است.

از دیگر مزایای درب کرکره ای می توان به تنوع در رنگ و نوع تیغه ها اشاره کرد که نسبت به نما و نوع کاربری ساختمان می توان تیغه ی مورد نظر را انتخاب نمود.

تیغه ها:

تیغه کرکره ی اتوماتیک به طور کلی از ۳ نوع اکسترود، تیغه فوم دار و تیغه امنیتی تشکیل می شود که تیغه امنیتی خود به دو دسته تقسیم می شوند.

۱- تیغه های اکسترود :

از بیلت آلومینیوم ساخته شده و رنگ آن الکترو استاتیک (ضد خش) می باشد که بیشتر در مغازه ها ،درب های صنعتی و سوله ها مورد استفاده قرار می گیرد. این تیغه ها دارای رنگ بندی مختلف می باشند.

۲- تیغه های فوم دار با جنس آلومینیوم یا گالوانیزه :

تیغه فوم دار از ورق آلومینیوم یا گالوانیزه ساخته می شود که داخل آن از خمیر پلی ارتان پر می شود و داخل کوره قرار می گیرد. این تیغه ها بسیار سبک و بی صدا بوده و به داخل دید ندارد،به علت فوم داخل آن تا حد زیادی عایق برودتی و صوتی بوده و در رنگهای مختلف موجود می باشد و به نمای ساختمان شما زیبایی و امنیت خاصی می بخشد.این تیغه ها بیشتر برای درب پارکینگ و کرکره پنجره استفاده می شود، زیرا بسیار سبک و بی صدا بوده.

۳- تیغه کرکره اتوماتیک امنیتی:

تیغه های امنیتی ۲نوع هستند که در زیر توضیح مختصری درباره ی این تیغه ها ارائه می شود.

۱- رول گیتر:

این تیغه ها با مفتول های فولادی آبکاری شده و با روکش آلومینیومی بافته شده است که از برش آن جلو گیری می کند. با وجود قرقره هایی در انتهای تیغه ها که داخل ریل های فولادی قفل می شود با ضربه های شدید نیز از ریل خارج نمی شوند.برای اطلاعات بیشتر راجب این تیغه ها بر روی عکس کلیک کنید.

۲- تیغه پلی کربنات یا تیغه شفاف :

دارای مقاومت بسیار بالایی می باشد و در مواردی از فولاد هم مقاوم تر است. یکی از موارد استفاده پلی کربنات به علت مقاومت بالای آن در سپرضد شورش پلیس می باشد.

جهت استحکام بیشتر کرکره شفاف در میان فواصل آن ها از لوله های فولادی یا آلومینیوم استفاده می شود که امنیت را دو چندان می کند.به علت خاصیت ضد شعله ور شدن پلی کربنات،در مقابل آتش مقاومت بسیار بالایی دارد و از سرایت آتش جلوگیری می کند.تیغه های پلی کربنات یا شفاف خاصیت ضد اشعه ماوراء بنفش را نیز دارا می باشند.برای اطلاعات بیشتر راجب این تیغه ها بر روی عکس کلیک کنید.

ایمن رهرو تیغه

تفاوت های موتور های درب کرکره ای ساید چینی و آلمانی

توضیح مختصری درباره ی موتور های ساید

موتورهای ساید یا گیربکسی یکی از انواع موتورهای کرکره ای است که در اماکن با تردد بالا و درب هایی با ابعاد بالا استفاده می شود مانند درب صنعتی سوله ها،مجتمع های مسکونی، منازل با تعداد پارکینگ بالا و کلیه ی مکانهایی که تردد و ابعاد درب آنها بالاست.

موتورهای ساید آلمانی بر اساس نیوتن محاسبه می شوند مانند ۵۰۰ نیوتن یا ۷۵۰ نیوتن که بر اساس وزن تیغه و ابعاد درب موتور انتخاب می شود.

موتورهای ساید چینی بر اساس کیلوگرم محاسبه و شناخته می شوند مانند ۵۰۰ کیلو،۶۰۰ کیلو و … که انتخاب قدرت موتور به وزن تیغه و ابعاد درب بستگی دارد و در این موتورها به دو صورت با UPS(باطری بک آپ) و بدون UPS عرضه می شود.

موتورهای آلمانی ۳فاز هستند در صورتی که موتورهای چینی تک فاز هستند.

موتور های ساید چینی یا زنجیری:

موتورهای چینی به صورت پک کامل ارزه می شوند که موتور، پایه پلیت، یاتاقان، رسیور و باطری بک آپ … را شامل می شوند.

موتورهای چینی دارای خلاص کن زنجیری هستند و به علت تک فاز بودن باطری بک آپ(UPS) را شامل می شوند.

از برندهای معروف چینی می توان به موتور اس دی سی(S D C) ، بارزانته(BARZANTE) و موتور لیفت توربو(LIFT TURBO) اشاره کرد.

سرعت باز و بسته شدن این موتورها نسبت به موتور آلمانی کندتر می باشند.

موتورهای چینی از قیمت پایین تری نسبت به موتورهای آلمانی بر خوردار می باشند.

موتورهای گیربکسی ساید آلمانی:

این موتورها بسیار با کیفیت می باشند و قابل قیاس با موتورهای چینی نیستند. موتورهای آلمانی به صورت مجزا می باشند و متعلقات آن مثل (یاتاقان، میل ترانس پولکی و پایه …)باید به صورت جداگانه تهیه و خریداری شود. برخلاف موتورهای چینی که به صورت پک کامل می باشند و متعلقات آن (یاتاقان،میل ترانس پولکی و پایه …) به صورت کامل در بسته بندی وجود دارد.

خلاص کن موتور های آلمانی به صورت هندلی می باشد که در هنگام خرید بر روی موتور قرار دارد.امکان استفاده از خلاص کن زنجیری در موتور های آلمانی نیز هست که باید به صورت جداگانه تهیه شود.

از برند های معروف موتور آلمانی می توان به الرو (ELERO) و بکر (BECKER) اشاره کرد.

سرعت باز و بسته شدن موتور های آلمانی نسبت به چینی بسیار بالا و بی صدا می باشد.

موتورهای آلمانی از قیمت بالاتری نسبت به موتورهای چینی برخوردار می باشد اما به علت کیفیت محسوس این موتورها نسبت به همتای چینی خود در طول زمان مقرون به صرفه خواهد بود.

#درب هاي اتوماتيک تمام فلزي #درب هاي کرکره اي صنعتي #قطعات تشکيل دهنده درب هاي کرکره اي #مزيت درب هاي کرکره اي برقي #نحوه عملکرد درب هاي اتوماتيک

0 notes