#ορια

[etsi-einai-auta]

συνέχεια στα όρια

 λες κι είναι για κακό 

να 'ναι μια φορά κανονικό

[monaxikos-skantzoxoiros]

.

[nofuckinlabels]

Βρίσκω αηδιαστικό να κάνεις στοματικό σεξ σε έναν άντρα 🤮😵

Δεν χρειαζεται να το κανεις , ο καθενας εχει τα ορια του

[neyriasmenh]

Αν καθε μερα που ζεις, δεχεσαι αυτες τις αληθειες για τον εαυτο σου

και τις κρατας στο νου σου...

και αφοσιωνεσαι στην προστασια τους...

και τις χρησιμοποιεις για να κρινεις την υγεια των σχεσεων σου…

Δεν θα βρεις τον εαυτο σου να λαμβανεται ως δεδομενο, να χρησιμοποιειται, να μην αναγνωριζεται, να μην τον σεβονται, να μην τον εκτιμουν, να τον μειωνουν, ή να τον χειριζονται ποτε ξανα.

Γεννηθηκες με φυσιολογικες ανθρωπινες συναισθηματικες αναγκες

ΚΑΙ

εχεις το δικαιωμα να εισαι σε σχεσεις που εκπληρωνουν αμοιβαία αυτες τις αναγκες:

Την αναγκη να σε αγαπανε.

Την αναγκη να σε εκτιμουν.

Την αναγκη να σε εμπιστευονται.

Την αναγκη να αισθανεσαι αξιος.

Την αναγκη να σε δεχονται.

Την αναγκη να σε ακουνε.

Την αναγκη να σε υποστηριζουν.

Την αναγκη να σε σεβονται.

Την αναγκη να σε καταλαβαινουν.

Την αναγκη να σε αναγνωριζουν.

Την αναγκη να νιωθεις ικανος.

Την αναγκη να νιωθεις ξεκαθαρος (και οχι μπερδεμενος)

Την αναγκη να εισαι ασφαλης, και σωματικα και συναισθηματικα.

Γεννηθηκες με αυτα τα βασικα ανθρωπινα δικαιωματα

ΚΑΙ

σου ανηκουν ακομη και σημερα:

Εχεις το δικαιωμα να πεις οχι.

Εχεις το δικαιωμα να κανεις λαθη.

Εχεις το δικαιωμα να αλλαξεις γνωμη.

Εχεις το δικαιωμα να ζητησεις αυτο που θελεις.

Εχεις το δικαιωμα να εκφραζεις τις αποψεις σου.

Εχεις το δικαιωμα να σε ακουνε με σεβασμο.

Εχεις το δικαιωμα να αλλαξεις την κατασταση της ζωης σου.

Εχεις το δικαιωμα να αποφασιζεις ποιες ειναι οι προτεραιοτητες σου.

Εχεις το δικαιωμα να σεβονται τα ορια σου.

Εχεις το δικαιωμα να διαλεγεις με ποιον μοιραζεσαι το σωμα σου.

Εχεις το δικαιωμα να διαλεγεις με ποιον περνας το χρονο σου.

Εχεις το δικαιωμα να βαζεις ορια στο πως θα σου συμπεριφερονται αλλοι.

Εχεις το δικαιωμα να νιωσεις τα συναισθηματα σου και αν θελεις να τα εκφρασεις.

Εχεις το δικαιωμα να φυγεις απο σχεσεις που αποφασιζεις οτι δεν σου κανουν καλο.

Εχεις το δικαιωμα να σου συμπεριφερονται με αξιοπρεπεια και σεβασμο ολοι οσοι συναντας.

Εχεις το δικαιωμα να εχεις τις δικες σου αναγκες και δικα σου συναισθηματα, και το δικαιωμα να ειναι τοσο σημαντικα οσο και οποιουδηποτε αλλου.

Επισης εχεις το δικαιωμα να εχεις αυτα τα βασικα ανθρωπινα δικαιωματα και εχεις το δικαιωμα να τα υπερασπιζεσαι

Σου ��ξιζει τιποτα λιγοτερο

Ναι, εσυ, - παρολα αυτα που σου εχουν πει και παρολες σου τις εμπειριες που μοιαζει να λενε το αντιθετο.

Σου αξιζει τιποτα λιγοτερο.

Οποιος πραγματικα σε εκτιμα, σε σεβεται, σε αγαπα και νοιαζεται για σενα, θα σου δωσει τιποτα λιγοτερο και θα περιμενει τιποτα λιγοτερο απο σενα.

Μην δεχτεις δικαιολογιες.

Μην το ξεχασεις ποτε.

[paranoia-me-podia]

Ο παιδικος μου εαυτος ηταν αρκετα ευαλωτος, ημουν ο ευκολος στοχος. Εκανα ο,τι ηθελαν οι αλλοι για να γινω αρκετη αλλα στο τελος της ημερας ημουν " η - φταιει για ολα".

Ο εφηβικος μου εαυτος αρχισε να παταει φρενο, ημουν ευαλωτη αλλα μεχρι να φτασω στα ορια μου. Δεν εκανα ο,τι ηθελαν για να γινω αρκετη αλλα προσπαθούσα να ταιριαξω μαζι τους, που ναι μεχρι ενα υγιες σημειο ειναι φυσιολογικο αλλα καποιες φορες το εκανα για να μην τους χασω. Ομως σταματησε το "η - φταιει για ολα" και εμεινε ενα κενο σημειο.

Ο ενηλικος πλεον εαυτος μου εχει βαλει μια τελεία. Ειμαι ευαλωτη πλεον στον εαυτο μου και οχι στους αλλους, προσαρμοζομαι με τα ατομα αλλα δεν επιτρεπω να πατησουν πιο πανω απο εμενα ή θα ειμαστε στην ιδια γραμμη ή γινεται διακεκομμενη. Ακομα δεν με βαζω προτεραιοτητα αλλα τουλαχιστον με εχω στο πισω μερος του μυαλου μου. Τελος, οσοι ελεγαν " η - φταιει για ολα" πλεον είναι στα dms μου και περιμένουν για το ποτε θα βγούμε για καφε.

[xehasmenesithakes]

Ουφ.Τα χω χασει.Ισως ειναι η 20η φορα που προσπαθω να απαντησω στο γραμμα σου.Δεν με ικανοποιει τιποτα.Το θεμα ειναι οτι δεν ξερω τι να κανβ.Με παρελυσες την τελευταια φορα.Δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι ποσο ηθελα να σε γδυσω ποσο ηθελα να σε νιωσω παντου.Πως ξεφυγα ετσι απο τα ορια μου.Δεν ξερω αν το χω ξαναπαθει αυτο,το σωμα μου δεν εχει αρνηθει πιο πεισματικα να υπακουσει το μυαλο μου.Πεφτω στο κρεβατι μου και θεε μου μυριζει οπως εσυ και αληθεια νιωθω οτι μπορει να χασω το μυαλο μου.Αγγιζω τον εαυτο μου,φανταζομαι ολες τις πιθανες καταληξεις.Απο ποτε σκεφτομαι εγω τα αυριο.Εγω ειμαι ο πιο παρορμητικος αισθηματιας που ξερω.Δεν το χω διαχειριστει ακομα για να σου απαντησω στο γραμμα σου,αυτη ειναι η αληθεια.Εχει κολλησει το μυαλο μου σε εκεινες τις στιγμες που το ρολοι εδειχνε 120 παλμους.Πως την πατησα ετσι.Ξερω οτι δεν μπορω να αντισταθω και ειλικρινα βαζω ολη μου την προσπαθεια να κρατηθω σταθερος.Ειναι που δεν θελω να ξυπνας μετανιωμενη και που σε αγαπαω παρα πολυ για να σε χαραμιζω.Πρεπει να σε φυλαξω σα καλο κρασι που ανοιγεις την σωστη στιγμη αλλα απο την αλλη πως να αντεξω οταν η γευση σου ειναι η πιο αγαπημενη μου αισθηση.Ολα οσα τελικα μας καινε εμας τους δυο ειναι ολα θεματα αποστασεων,ποσο μακρια απεχει η πολη μου απο την δικη σου,ποσο μακρια απειχε το στομα μου απο το δικο σου εκεινο το βραδυ,ποσο το επομενο πρωι.Αναρωτιεμαι ποια ειναι η σωστη αποσταση για μας,μαλλον η μηδενικη.Τι να σε κανω που δεν μπορω να σε κλεψω και που ετσι μας τα φερε.Μονο οτι σαγαπαω μπορω να σου πω,σαγαπαω,ειλικρινα δεν ξερω που την εχω χωρεσει τοση αγαπη.Νιωθω πως σε εχω βρει και σε χανω και αυτο το νιωθω συνεχεια ξανα και ξανα.Νιωθω οτι πρεπει να κανω υπομονη αλλα δεν ξερω τι να περιμενω.Ονειρευομαι αλλοτε.Αλλοτε παλι απελπιζομαι.Τα νιωσα πολυ αυτα που εγραψες.Μονο ενα λαθος κανεις.Αυτα που εδωσα σε σενα,δεν τα χω δωσει σε κανεναν.Αυτο που εισαι ειναι κομματι αυτου που ειμαι και αυτου που γινομαι και εισαι χαραγμενη μεσα μου,αλλιως.Απλα αλλιως.

Υ.Γ(Δεν μπορει το συμπαν να μη συνωμοτησει για μας.Μαγνητες ειμαστε το να μην ενωθουμε ειναι κοντρα στη φυση.Εκει πονταρω)

[evais8iti-monaksia]

Ψυχη χωρις ορια!!!!!

[koeenoyokan]

βαρεθηκα αυτη τη διπλωματια σου, μα πιο πολυ απ’ολα βαρεθηκα αυτη την αλαζονικη σου ταση να τα εχεις ολα ακριβως οπως τα θελεις εσυ. χωρις υποχωρησεις και θυσιες. «δεν μπορεις να τα εχεις ολα», πρωτη φραση που μαθαινουμε. εμενα δε με χωραει τετοιο κλιμα, υποτιθεται ξεχωριζω για σενα. φερσου αναλογα λοιπον και στηριξε το αν τολμας. δεν θα υπαρχω διπλα σε υποκαταστατα που μου μοιαζουν. δεν μιλαει ο εγωισμος μου, μιλαει το παραπονο. εγω εθεσα τα ορια μου. μολις μαθεις ,λοιπον, που βρισκεται η αληθινη αξια, ελα να με βρεις και ηλπιζε πως δεν θα’ναι αργα.

[toshiro-shomashi]

σε τι ερωτική φάση βρίσκεσαι; ψάχνεις για σχέση;

γνωριζοντας τα ορια και τις προτεραιοτητες μου αυτη την περιοδο, δεν θελω, ουτε μπορω να στηριξω μια σχεση

[psyxodrama07fan]

3 thing I wanna know: What do you want to see burn? Whats do you want to do in your life? And what is your favorite kinky thing?

Είμαι στα ορια να πω την Βουλή, αλλά θα κρατηθώ και θα πω ότι μ’αρεσει πολύ να βλέπω χαρτιά να καίγονται

Για την δεύτερη ερώτηση, θα πω «Don’t tell people your plans, show them the results »

[ola-mia-idea-einai]

Αυτο που σε αγχωνει οσο τιποτε αλλο, σε στρεσαρει, σε φερνει στα ορια σου, σε κανει χαλια, σε μπερδευει, σου δινει την αίσθηση οτι χανεσαι και σε καταστραφεί...

αλλα οταν εισαι μαζι του επικρατει μεσα σου απολυτη ηρεμια.

Αυτο. Πως το λενε;

[monimh-adieksodos]

Ολη η αγαπη που εχω τη στιγμη που πατάνε πανω στα ορια μου.

[nofuckinlabels]

Δεν νομίζω ότι η φωτογράφιση θα οδηγήσει σε σεξ, απλά είμαι δυσαρεστημένος με την απόφασή της να ποζάρει και να δείξει τόσο πολύ από το σώμα της (περισσότερο από άλλα μοντέλα), και πώς οι άνθρωποι που γνωρίζουμε μπορούν πιθανώς να το δουν σε μια έκθεση

Εχει να κανει με τα ορια του καθενός. Ισως υπαρχει διαφορα στον τροπο που εκλαμβανουν τα δυο φυλλα το ανθρωπινο σωμα γιατι παρατηρω οτι σε μεγαλο βαθμο αυτο ειναι χαρακτηριστικο ανδρών. Συνηθως οι γυναικες ζηλευουν και δειχνουν κρητικοτητα με αλλα πραγματα. Εφόσον σεβεσαι την κοπελα σου και η συζητηση δεν περναει σε ενα πλαισιο στο οποιο γινεσαι προσβλητικός οπως σου ειπα πρεπει να το συζητησεις και να θεσεις τα ορια σου.

Υ.Γ: δεν εχω βρεθει ποτε σε τετοια θεση οποτε δεν ξερω πως θα ενιωθα εγω για την κατασταση και χαιρομαι που προσπαθεις να βρεις μια αμεροληπτη αποψη αλλα πρωτα πρεπει να τα συζητησεις αυτα με την σχεση σου. Ειστε εσεις οι δυο εναντιον του προβλήματος και οχι οποιοσδήποτε τριτος να επισφραγίσει την αποψη σου εναντιον της κοπελας.❤️

[thelalosarchives]

 «Δημήτρης Λάλος, λάλον ύδωρ επί  Κολωνώ»…

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου ,15 Ιουλίου του 2010

Λάλος σημαίνει ομιλητικός, λαλίστατος. Μάλλον κάποια ονόματα δεν δίνονται τυχαία. Ο Δημήτρης Λάλος είναι ένας άνθρωπος που έχει άποψη σχεδόν για τα πάντα. Χαίρεται να μιλάει για φιλοσοφία, ιστορία, πολιτική, θέατρο,  κινηματογράφο, λογοτεχνία, ποδόσφαιρο, φιλοζωία. Χωρίς κλισέ και μεγαλοστομία.

Λάλον ύδωρ και πηγή λαλέουσα. Μελετάει Πλάτωνα,  προσωκρατικούς φιλοσόφους, Στανισλάφσκι. Από το σακίδιό του ανασύρει Αϊζενστάιν και με ζήλο μου διαβάζει αποσπάσματα. Αεικίνητος, εύστοχος, εύγλωττος, ετοιμόλογος.

Αναφέρεται στη συνεργασία του στο “Λα Τσούνγκα” με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και τη θεατρική σχέση ζωής που έχει με την Ελένη Σκότη. Εξηγεί τη μέθοδο εργασίας με την ομάδα “Νάμα”. Με ζωηρό ενθουσιασμό μου περιγράφει το σενάριο αλλά και το θεατρικό έργο που γράφει. Μιλάει με θέρμη για τους συναδέλφους του επί σκηνής, τους οποίους αποκαλεί συμπαίχτες. Εικονογραφεί τα λόγια του ζωγραφίζοντας στον αέρα με κινήσεις των χεριών.

Άλλωστε και το θέατρο γι’ αυτόν είναι μια “ζωγραφιά στον αέρα”. Η συνάντησή μας πραγματοποιήθηκε ένα ζεστό απομεσήμερο. Στο γραφικό αύλειο χώρο του διατηρητέου Επί Κολωνώ. Στη σκιά μιας ομπρέλας, με παγωμένο καφέ στο τραπεζάκι. Ο Φροίξος στα πόδια μας, στοργικά περιφρονητικός, να κλέβει ματιές θαυμασμού.

Υπέροχο το μικροκλίμα του θεάτρου εν ώρα δημιουργίας. Αποσπασματικές φράσεις από τις πρόβες, ήχοι μετέωροι, σκηνοθετικές οδηγίες, ηθοποιοί να κάνουν διάλειμμα. Κυψέλη πολύβουη. Η ευγενέστατη κυρία Σκότη να μας χαρίζει το γλυκό της χαμόγελο. Ο Δημήτρης Λάλος; Βλέμμα πράσινο διεισδυτικό, εκφραστικό��ητα αισθητή. Στη σκην�� σκληρός σαν χαρακιά. Στη ζωή ένα γοητευτικό rottweiler που επιπλέον λατρεύει και τις γάτες. Μπορείτε να διανοηθείτε τίποτα καλύτερο;

Προς το παρόν απολαύστε τη συνέντευξη:

«CATS, DOGS & RATS ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ»

* Αυτές τις μέρες τελειώνω τα γυρίσματα της ταινίας «Cats, dogs & rats εν δράσει» του Ανδριανού Γεωργαντά. Η υπόθεσή της έχει να κάνει με το πώς ένα παιδί που ασχολείται με το ποδόσφαιρο εμπλέκεται με τον αντιεξουσιαστικό χώρο.

«Ο ΣΚΥΛΟΣ»

* Πρόσφατα έπαιξα στην ταινία «Ο σκύλος» του Νίκου Labot, μια ιστορία εκδίκησης. Η ταινία αυτή απέσπασε στο Φεστιβάλ του Μαρόκου το βραβείο Καινοτομίας.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ

* Το 2004 είχα ξεκινήσει να γράφω ένα θεατρικό έργο. Μπήκε στο συρτάρι τότε, αναστήθηκε τώρα. Είναι ψυχολογικό θέατρο. Με τέσσερα άτομα επί σκηνής. Η παρέα των τριών φίλων και ένας ειδικός ο οποίος έρχεται τάχα για να τους λύσει τα προβλήματα, στην ουσία όμως τα περιπλέκει περισσότερο.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

* Επιδιώκω, μέσα από το έργο αυτό, να σχολιάσω μέχρι πού μπορεί να φτάσει η τέχνη. Αν ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δεν θέλω να γίνει σκληρό έργο. Είναι περισσότερο μια μαύρη κωμωδία. Στο τέλος μάλιστα λύνεται ο μύθος χωρίς να πάθει κανένας τίποτα. Δεν πεθαίνει κάποιος. ΄Εχει αίσιο τέλος.  Ένα αίσιο τέλος νομίζω ότι είναι ένα θετικό στοιχείο.

ΣΥΝ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

* Το να παίξω και να σκηνοθετήσω ταυτόχρονα είναι πολύ δύσκολο. Αλλά επειδή έχω γράψει το έργο το ξέρω πολύ καλά. Το ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά. Οι άλλοι δύο συνάδελφοι είναι ο Γιάννης Λεάκος και η Ηλιάνα Μαυρομάτη που παίζουμε μαζί στο «Λα Τσούνγκα», επομένως θα είναι και αυτοί συν-σκηνοθέτες μαζί μου.  Όλοι μαζί θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε κάτι. Είναι ένα ομαδικό project. Δεν γίνεται αλλιώς, να μη σε βοηθήσουν οι άνθρωποί σου.

Η ΕΛΕΝΗ ΣΚΟΤΗ

* Έχω εκπαιδευτεί και ανατραφεί έτσι στο θέατρο, ώστε να ακούω τους συνεργάτες μου. Δουλεύοντας με την Ελένη Σκότη, συν-σκηνοθετούμε με κάποια έννοια. Η Ελένη, το καλό που έχει είναι ότι είναι ανοιχτή προς όλους. Μπορεί να περάσει τυχαία κάποιος την ώρα της δοκιμής και να τον δει διστακτικό με κάτι, θα ρωτήσει τι είναι αυτό που δεν του άρεσε. Τα εξετάζει όλα και στο τέλος παίρνει την τελική απόφαση έτσι ώστε να καταλήξει σε αυτό που θέλει. Και αυτό είναι το ουσιαστικό και το μεγαλείο της Ελένης. Είναι τόσο ανοιχτή. Δεν είναι από τους σκηνοθέτες που τα σκέπτονται στο σπίτι τους όλα και έρχονται μετά σαν απο-φασίστες να πούνε «λοιπόν, πήγαινε εδώ εσύ, πήγαινε εσύ εκεί…». Η Ελένη ακούει πολύ τους ηθοποιούς της. Και επειδή έχω εκπαιδευτεί πολύ όλα αυτά τα χρόνια, θέλω και αυτό το πρότζεκτ όταν το αρχίσω να κινηθώ προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή να ακούω πολύ τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι.

ΑΓΑΠΑΩ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ

* Στη ζωή μου κάνω μόνο θέατρο. Και το κάνω χωρίς να κουράζομαι. Το αγαπάω και με αγαπάει.

Ο Δημήτρης Λάλος σε σκηνή από το «Rottweiler»

ΓΙΑ ΤΟ ROTTWEILER ΕΨΑΞΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

* Πιστεύω πως όλοι έχουμε μέσα μας τα πάντα. Το καλό, το κακό, το μίσος, την αγάπη, τη ζήλια, το φθόνο, το θαυμασμό. Εμείς ως ηθοποιοί αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να ανακαλύψουμε σε ποιο βαθμό τα έχουμε αυτά μέσα μας και να προσπαθήσουμε να τα αναπτύξουμε ακόμα πιο πολύ. Για μένα η έρευνα για το «Rottweiler» του Γκιγιέρμο Έρας ήταν από τις πιο άχαρες και επώδυνες έρευνες που έχω κάνει γιατί έπρεπε να μπω μέσα μου. Έπρεπε να βρω το μίσος μέσα μου. Έπρεπε να ανακαλύψω τι είναι αυτό που εγώ μισώ για να το βάλω σε αντίκρισμα αυτού του χαρακτήρα. Έτσι ώστε να πλάσω ��να «Rottweiler» που δεν είναι καρικατούρα.

ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ

* Ως ηθοποιοί δεν πρέπει να αρνούμαστε αυτό που είμαστε. Είμαστε άνθρωποι με τις αδυναμίες μας, με τις δυνατότητές μας. Υπ’ αυτή την έννοια όλοι οι χαρακτήρες είναι μακριά από μας και όλοι οι χαρακτήρες είναι μέσα μας. Γιατί είμαστε άνθρωποι. Δεν ανακαλύπτουμε κάτι καινούργιο.

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ

* Οπωσδήποτε πρέπει να ψάξω μέσα μου γιατί αλλιώς δεν μου κοστίζει. Κι αν δεν κοστίζει σε μένα δεν κοστίζει και στον θεατή. Δεν τρέχει τίποτα. Βλέπουμε μια παράσταση όλοι καθισμένοι στις καρέκλες μας. Μετά πάμε να φάμε και δεν συνέβη τίποτα. Πρέπει να δεις ότι ο άνθρωπος υποφέρει πραγματικά. Πραγματικά μισεί, πραγματικά αγαπά. Τότε θα πει και ο θεατής: Άξιζε τον κόπο, κάτι ένιωσε αυτός ο άνθρωπος στη σκηνή, κάτι ένιωσα κι εγώ.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ

* Το θέατρο είναι θεραπεία και για τον ηθοποιό και για τον θεατή, αλλιώς δεν θα υπήρχε τόσες χιλιάδες χρόνια. Ευτυχώς που υπήρχαν οι πάνσοφοι αρχαίοι Έλληνες – και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα στις μέρες μας – που σήμερα βάλλονται συνεχώς, βάλλεται η ακεραιότητά τους, σχεδόν επικρατεί πως εάν διαβάζεις Πλάτωνα και Αριστοτέλη είσαι βλάκας, είσαι γραφικός. Μετράμε 2.500 προσωκρατικούς φιλοσόφους. Είναι οι άνθρωποι που ανακαλύψανε την έννοια της ιδέας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

* Οι Γερμανοί έχουν φθάσει εκεί που έχουν φθάσει επειδή είναι ουσιαστικοί λάτρεις της ελληνικής φιλοσοφίας. Μέχρι που τα γερμανικά λειτουργούν με την αττική σύνταξη. Βάζουν το ρήμα στο τέλος. Τι σημαίνει αυτό, όταν βάζεις το ρήμα στο τέλος αναγκαστικά υποχρεώνεις τον συνομιλητή σου να προσέξει αυτά που λες γιατί βάζοντας το ρήμα στο τέλος αποκαλύπτεται όλη η πρόταση.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ

* Υπάρχει το ασφαλές ρίσκο. Υπάρχει όμως και κάποιος που λέει να κάνεις τουλάχιστον μία φορά την ημέρα κάτι παράτολμο, ώστε να νιώθεις ότι ζεις. Η επικινδυνότητα λοιπόν υπάρχει σε πολλά πράγματα. Το να περάσω το φανάρι με πορτοκαλί είναι κι αυτό ένα ρίσκο, αλλά δεν είναι ουσιαστικό, έτσι το να ρισκάρεις στην καθημερινή σου ζωή είναι ένα πολύπλοκο πράγμα. Το να ρισκάρεις την τέχνη σου ακόμη πιο πολύ. Εμένα μου αρέσει να ρισκάρω επάνω στη σκηνή πάρα πολύ. Δηλαδή όταν βλέπω ότι όλα πάνε σε ασφάλεια και αυτό που παίζεται δεν μου αρέσει.  Ό, τι έχουμε πει στην πρόβα, αυτό που κάναμε χτες, το κάνουμε και σήμερα και όλα βαδίζουν καλά. Όλα πάνε ρολόι. Αυτό με κάνει να γίνομαι λίγο κατεργάρης, λίγο πονηρός, να… κινώ λίγο τα πράγματα.

ΕΓΡΗΓΟΡ��Η

* Μου αρέσει συχνά να δημιουργώ καταστάσεις εγρήγορσης πάνω στη σκηνή. Αλλωστε αν δεν παίξουμε και λίγο, αν δεν χαρούμε… Δεν με ενδιαφέρει να έρθω και να επαναλάβω την παράσταση που έκανα χθες το βράδυ, όσο καλή και να ήταν…

ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

*Το θέατρο – και το συνειδητοποιώ τώρα με τα χρόνια – είναι σαν να ζωγραφίζεις στον αέρα. Εγώ αν με ρωτήσετε τι παραστάσεις έχω κάνει ως τώρα δεν έχω τίποτα να σας δείξω. Δεν μπορώ να ανοίξω το συρτάρι και να σας πω ότι έχω κάνει αυτό και αυτό. Μια ζωγραφιά στον αέρα.

Η ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙΑ

*Συνήθως αυτό που συμβαίνει με τις γυναίκες ηθοποιούς είναι ότι αρνούνται, όταν φτάνουν σε μια ηλικία που αλλάζει η γκάμα τους, που πρέπει αντί για τις γυναίκες να παίξουν τις μάνες, και το τρενάρουν αυτό. Ενώ η Καρυοφυλλιά το έκανε αυτό πριν φτάσει στην ηλικία της μάνας. Έπαιξε μια γυναίκα που σε ηλικία είναι πάνω από τη δική της. Γιατί τώρα πατάει και στα δύο. Μπορεί να παίξει τη γυναίκα, να παίξει και τη μάνα.

ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ

* Η Καρυοφυλλιά μας κέρδισε κατά κράτος. Την αγαπήσαμε όλοι εδώ. Δούλεψε σαν τη χελώνα. Αργά αργά. Χωρίς να έχει κάποιο ιδιαίτερο άγχος να αποδείξει αυτό που είναι. Πολύ γενναιόδωρη και πάνω στη σκηνή αλλά και ως άνθρωπος.

Η ΟΜΑΔΑ «ΝΑΜΑ»

* Το ζητούμενο για μας εδώ στην ομάδα «Νάμα» είναι να μην παριστάνουμε πως είμαστε αλλά να είμαστε. Όταν παίζω το «Rottweiler», δεν λέω είμαι ο «Rottweiler», λέω είμαι εγώ. Όταν στο «Λα Τσούνγκα» του Μάριο Βάργκας Λιόσα παίζω τον Χοσεφίνο, πάλι λέω εγώ. Η μέθοδος Στανισλάφσκι σ’ αυτό συνίσταται. Το κάνεις δικό σου. Μέσα από τις πρόβες και ερευνώντας μέσα σου ανακαλύπτεις κάτι το οποίο είσαι εσύ. Είναι η αλήθεια σου. Πάνω εκεί ρίχνεις μια σταγόνα και βγαίνει ο χαρακτήρας. Για μένα ο χαρακτήρας δεν είναι ένας κουβάς γεμάτος. Είναι μια σταγόνα που κάνει τη διαφορά.

ΟΤΑΝ Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΑΚΟΥΕΙ

* Μερικοί ηθοποιοί δεν ξέρουν πώς να βάλουν τα χέρια τους, πώς να σταθούν. Αυτό γίνεται γιατί τους απασχολεί ο εαυτός τους. Αν σε απασχολεί όμως ο άλλος, τότε αυτομάτως λύνεται το πρόβλημα. Αν ακούς τον άλλον, τότε το σώμα σου ακούει κι αυτό. Ακούς σωστά. Όταν ακούς σωστά δεν μπορείς να κάνεις λάθος πάνω στη σκηνή.

Η ΙΔΑΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

Διαβάζω πολύ. Μεγάλοι δάσκαλοι για μένα είναι ο Κονσταντίν Στανισλάφσκι στο θέατρο και ο Σεργκέι Αϊζενστάιν στον κινηματογράφο. Η μέθοδος Στανισλάφσκι είναι η ιδανικότερη μέθοδος για τον κινηματογράφο. Από τότε που ανακαλύφθηκε ο κινηματογράφος μέχρι σήμερα. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ αυτός ο τρόπος ερμηνείας. Όπως μου κινεί το ενδιαφέρον και ο κινηματογράφος. Τον θεωρώ πολύ ουσιαστική τέχνη. Είναι από τις τέχνες η πιο νέα, ογδόντα – εκατό χρόνων. Και έχει και την ιδιαιτερότητα να καταγράφει τον χρόνο στην αιωνιότητα.

ΜΕΓΑΛΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

* Μεγάλα κείμενα, όπως έναν Οιδίποδα, έναν Αμλετ, σίγουρα θέλω να παίξω. Ψάχνω όμως να βρω τις κατάλληλες συνθήκες για να παίξω κάτι τέτοιο. Δεν πρόκειται να μπω σε μιαν ομάδα για να παίξω ένα ρόλο. Δεν με ενδιαφέρει. Προτιμώ να είμαι με τους ανθρώπους μου και να κάνω το θέατρο που αγαπώ. Όταν κάνεις επί έξι μήνες πρόβα με κάποιους, το καλύτερο είναι να είσαι με ανθρώπους που καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνουν κι αυτοί. Που τους εκτιμάς. Με την Ελένη έχουμε πια φτάσει στο σημείο που κοιταζόμαστε απλώς και καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο.

ΣΑΝ ΜΥΘΟΣ

* Το θέατρο είναι τοπικό γεγονός. Το να παίξω μια παράσταση εδώ ή σε ένα άλλο θέατρο είναι τοπικά και χρονικά περιορισμένο. Σαν μύθος.

“Ο σκύλος” του Νίκου Labot

ΣΥΓΓΡΑΦΗ

* Αυτή την περίοδο προσανατολίζομαι πολύ προς το γράψιμο και τη δημιουργία. Πέρα από τη δημιουργία της υποκριτικής, αισθάνομαι την ανάγκη να δημιουργήσω και κάτι που να είναι πιο απτό, όπως η συγγραφή. Η συγγραφή και η σκηνοθεσία. Σίγουρα φαντάζομαι τον εαυτό μου μελλοντικά εδώ, στο θέατρό μου. Να δρω και να εργάζομαι εδώ.

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

* Θέλω να κάνω και βήματα προς τον κινηματογράφο, που ενώ έχει μεγάλη δυναμική πάσχει πολύ στην Ελλάδα. Αυτό που κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί είναι πως ο κινηματογράφος είναι μια επιστήμη από μόνος του. Με τη γνώση του θεάτρου μόνο δεν μπορείς να κάνεις κινηματογράφο. Θέλει έρευνα από την αρχ��. Να τον αντιμετωπίσεις σαν να μην ξέρεις τίποτα. Γιατί πραγματικά δεν ξέρεις τίποτα. Τις νόρμες, τα εκφραστικά μέσα, ποιος είναι ο μονταρισμένος ρόλος. Γιατί στον κινηματογράφο κάνουμε αυτό που λέγεται μονταρισμένος ρόλος, δηλαδή παίζω σήμερα την αρχή της σκηνής, μετά παίζω κάτι από το τέλος της ταινίας, αύρ��ο θα παίξω το δεύτερο μέρος της πρώτης σκηνής… Παίζεις έτσι. Αυτό θέλει πολύ μεγάλη έρευνα.

Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΩΣ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

* Ο σύγχρονος κινηματογράφος βασίζεται πολύ στους ηθοποιούς. Στο δράμα του ανθρώπου. Υπάρχει ο κινηματογράφος του σκηνοθέτη αλλά υπάρχει και ο κινηματογράφος του ηθοποιού. Αν ο ηθοποιός ξέρει πώς να χειριστεί τον κινηματογράφο, αν γνωρίζει πραγματικά αυτή την τέχνη γίνεται ο κινηματογράφος και δικός του. Συμμετέχει κυριολεκτικά στη διαδικασία. Νιώθει συνδημιουργός.

ΣΕΝΑΡΙΟ

* Μόλις έγραψα και ένα κινηματογραφικό σενάριο. Το σενάριο αυτό θα γυριστεί τον Σεπτέμβριο. Λειτούργησα ως σεναριογράφος. Θα ήθελα και να το σκηνοθετήσω αλλά τελικά προτίμησα να ασχοληθώ μόνο με το γράψιμο. Το είχα αρχίσει πριν από τρία χρόνια και τώρα το ξανάγραψα. Ήταν στις 36 σκηνές και το έκανα 84. ΄Οσο πιο πολύ ασχολούμαι με τον κινηματογράφο, τόσο συνειδητοποιώ ότι δεν βασίζεται στην πρόζα. Πιο πολύ στην εικόνα και στην αλληλουχία. ΄Εγραψα ένα σενάριο μόνο με εικόνες. Οι χαρακτήρες μου δεν μιλάνε, παρά μόνο όταν πρέπει.

«HUNGER»

* Θεωρώ συγκλονιστική από κάθε άποψη την ταινία «Hunger» (Πείνα) του Βρετανού Στιβ Μακ Κουίν. Πρόκειται για την ιστορία του Ιρλανδού μάρτυρα και πολιτικού κρατούμενου σε φυλακές υψίστης ασφαλείας στην Αγγλία Μπόμπι Σαντς, που τον άφησε η Θάτσερ να πεθάνει το 1981 ύστερα από 66 ημέρες απεργία πείνας. Μια ταινία που σε κάνει να συγκινηθείς μόνο μέσα από εικόνες.

ΑΪΖΕΝΣΤΑΙΝ

* Ο Σεργκέι Αϊζενστάιν εκπροσωπεί μια εποχή κινηματογραφική κατά την οποία δεν υπήρχε καν κινηματογράφος. Ενας χρυσοθήρας, ένας εξερευνητής. Πρόκειται για κινηματογράφο του σκηνοθέτη. Είναι αυτός που ανακάλυψε την έννοια του τυπάζ. Δηλαδή αν θέλεις έναν χαρακτήρα που είναι εργάτης, θα πάρεις έναν εργάτη. Αυτός θα το κάνει πιο σωστά.

ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ

* Έχω ζήσει κι εγώ το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ήμουν δέκα χρόνια στο εξωτερικό. Ο κόσμος φοβάται κάτι που δεν ξέρει. Όταν δεν γνωρίζεις τον άλλον τον φοβάσαι. Σε κάποιες περιπτώσεις δικαίως φοβάται, όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποιον που ίσως δεν έχει παιδεία. Όλοι θέλουμε να επιζήσουμε. Το κάνουμε σύμφωνα με την παιδεία μας. Κάποιος που έρχεται στον τόπο μας με μια άλλη παιδεία, θέλει κι αυτός να επιζήσει. Όμως θα λειτουργήσει με τη δική του παιδεία. Αυτό είναι που φοβόμαστε.

ΚΡΥΦΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

* Προσωπικά φοβάμαι περισσότερο τον κρυφό ρατσισμό. Τον εσωτερικό ρατσισμό που υπάρχει παντού. Τον ρατσισμό απέναντι στους παχύσαρκους ή για παράδειγμα  στους ανθρώπους που είναι χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου. Ή την απαξίωση προς αυτόν που κερδίζει λιγότερα χρήματα. Αυτός ο ρατσισμός είναι πιο επικίνδυνος.

ΤΟ ΘΑΥΜΑΖΕΙΝ

* Κάτι που λείπει από τη ζωή μας είναι το απαρέμφατο. Δεν το χρησιμοποιούμε πια εμείς οι Έλληνες. Το θαυμάζειν, το αναλύειν. Το θαυμάζειν είναι η ουσία της φιλοσοφίας. Κανένας άλλος δεν χρησιμοποίησε το θαυμάζειν όσο οι αρχαίοι Έλληνες. Πιστεύω πως αν είχαμε τη δυνατότητα να θαυμάσουμε δεν θα φοβόμασταν κιόλας. Όταν δεις τον Πακιστανό να τον θαυμάσεις. Να σκεφτείς το πώς μπορεί να ήρθε μέχρι εδώ, τι κουλτούρα μπορεί να μεταφέρει, θα τον θαυμάσεις και δεν θα τον απορρίψεις.

ΑΡΕΤΗ

* Απορρίπτουμε πια την αρετή. Θεωρούμε την αρετή μαλθακότητα, θηλυπρέπεια. Ο άνθρωπος όσο πιο πολύ γνωρίζει, τόσο λιγότερο φοβάται. Φταίνε τα σχολεία μας που μας κάνουν να πιστεύουμε πως η γνώση είναι βαρετή. Είναι καταναγκαστική. Δεν έχουν βρει τον τρόπο να κάνουν τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση. Μαζί μ�� τον Γιάννη (σ.σ. τον Ράμο, συμπρωταγωνιστή του στο «Rottweiler») πήγαμε σε ένα σχολείο. Μας κάλεσαν να μιλήσουμε για τον ρατσισμό. Ήταν από τις ωραιότερες πράξεις που έχω κάνει.

ΝΕΥΡΟ-ΓΛΩΣΣΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

* Υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να μας χειριστούν με αυτό που λέγεται νευρο-γλωσσικός προγραμματισμός. Στη διαφήμιση συνδυάζουν τη λέξη ελευθερία με τη λέξη λεφτά. Μας χειρίζονται. Παίρνουμε αποφάσεις που, ενώ πιστεύουμε ότι είναι δικές μας, δεν είναι δικές μας. Παρακολουθείς τηλεόραση και σε κάνει να νιώθεις φτωχός, δυστυχισμένος γιατί δεν έχεις όλα αυτά που σου παρουσιάζει. Δεν έχεις τα αυτοκίνητα, δεν έχεις τα κοσμήματα, δεν μπορείς να κάνεις τα ταξίδια και λοιπά.

ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΗ ΚΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

* Η αυτάρκεια είναι που κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Ο Επίκουρος λέει: «Δώσε μου νερό και ψωμί και μπορώ να συναγωνιστώ τον Δία σε ευτυχία». Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να έχεις τροφή και στέγη. Και το τρίτο που προσθέτει ο Επίκουρος, το οποίο κάνει τη διαφορά, είναι και η εξασφάλιση ότι θα τα έχεις και αύριο. Ακριβώς εκεί μας χτυπούν: στην αμφιβολία για την εξασφάλιση του αύριο. Γιατί σήμερα έχεις να φας, κάνεις όμως σπασμωδικές κινήσεις για τι δεν ξέρεις αν θα έχεις και αύριο.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ

* Αγαπώ τη δημιουργική συζήτηση. Δεν βγαίνω συχνά. Μου αρέσει περισσότερο να βρίσκομαι με φίλους σε ένα σπίτι και να συζητάμε. Για βιβλία, για ταινίες, για ρόλους, για σενάρια. Να διαβάσουμε ένα κείμενο και να συζητήσουμε γι’ αυτό. Αυτό με κάνει να νιώθω δημιουργικός, με κάνει να νιώθω ότι υπάρχω. Η κουβέντα με διασκεδάζει. Ένα αστείο, ένα ωραίο βιβλίο κάνει το μυαλό να ανθεί.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

* Η σφαίρα είναι το πιο όμορφο αντικείμενο που μπορείς να δεις. Ο ήλιος, το φεγγάρι είναι σφαιρικά. Το κεφάλι μας μια σφαίρα. Κάποιοι λοιπόν έχουν εκμεταλλευτεί τη σφαίρα. Και βάζουν μια σφαίρα να την κλωτσάνε κάποιοι χωρίς ουσιαστικά να τη βλέπουν. Αυτό είναι η μπάλα. Μακάρι το θέατρο να έπιανε το ένα τρίτο του κοινού που έχει το ποδόσφαιρο. Θα ήταν καλύτερη η κοινωνία μας.

ΖΩΑ ΙΕΡΑ

* Οι γάτες έχουν άνοιγμα στο υπερπέραν. Είναι ζώα ιερά. Φαίνεται από την αυτάρκειά τους. Νάτος ο Φροίξος. (Μου δείχνει τον γάτο του θεάτρου, τον Φροίξο, που είναι ξαπλωμένος σχεδόν στα πόδια μας). Δεν τον νοιάζει τίποτα. Αν θα του δώσουμε σημασία ή όχι. Καταρχάς μελετάω τις γάτες και για τους ρόλους μου. Στο «Bug», που έπαιζα για δύο χρόνια, είχα βασίσει το χαρακτήρα μου σε πολλά σημεία στη γάτα. Ιδιαίτερα στην κίνηση. Προσπαθώ δε και στη ζωή μου να μιμηθώ από τη γάτα την τέχνη της ελάχιστης κατανάλωσης ενέργειας με τη μέγιστη απόδοση. Είναι αξιοθαύμαστα ζώα. ΄Εχουν άνοιγμα προς τη μαντική. Η μαντική είναι αρχαία λέξη που έχει τη ρίζα της στη μανία και στο ρήμα μαίνομαι. Είναι ελκυστικές και γοητευτικές. Λατρεύω όλα τα αιλουροειδή.

[roza-karanika]

ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΟΡΙΑ !

[xehasmenesithakes]

(Αμα αυτο το γραμμα δεν ειναι για σενα απλα συνεχισε να σκρολαρεις)

Σου γραφω ξανα.Οχι λογοτεχνικα.Τρεμουν τα δαχτυλα μου στην ιδεα οτι ηρθε η στιγμη που εγω γραφω αυτο το γραμμα.Δεν ειναι απο αυτα τα γραμματα που περιμενουν απαντηση και αυτο στο λεω απο τωρα.Δεν ξερω απο που να ξεκινησω.Ειμαι θυμωμενος μαζι σου και τελευταια χανω την ελπιδα μου.Δεν μαρεσει ετσι οπως διαχειριζεσαι τα πραγματα,ετσι οπως διαλεγεις να τα κανεις.Εχει περασει καιρος.Αρκετος και θα πρεπε να χεις προσπαθησει να δυεισδυσεις,βαθυτερα σε οσα λες οτι σε πονανε.

Δεν καταλαβαινεις ποσο θελω να ρθω να σε πιασω απο το χερι να σου εξηγησω που κανεις λαθος στην οπτικη σου,ποιο ειναι αυτο που οντως πρεπει να παρεις απο ολο αυτο,ασχετως με εμας.Μα για σενα ειναι ολα ασπρο μαυρο και γω σου μιλαω για ολα τα αλλα χρωματα.

Οσο αποφευγεις να αναλαβεις την ευθυνη των πραξεων σου καθυστερεις το μαθημα που εχεις να παρεις απο μια κατασταση.Αυτο ειναι ενα απο τα πραγματα που εμαθα,αυτους τους μηνες.Βιωσα πονο προκαλεσα πονο,το ιδιο και εσυ,τεινεις να ξεχνας το δευτερο.Παρολα αυτα δεν θελω να μετρησουμε τους πονους μας,ουτε να αγωνιστουμε για το ποιος φερθηκε χειροτερα για το ποιος αγαπησε περισσοτερο.Εχει περασει ο καιρος για αυτα,τα καναμε.Ουτε να σου πω οτι ειμαστε πατσι θελω.Το μονο που θελω ειναι να καταλαβεις οτι για να αντιληφθεις βαθια μια κατασταση πρεπει να την βιωσεις απο ολες τις πλευρες και για να το κανεις αυτο πρεπει να διοχετευσεις οτι ενσυναισθηση υπαρχει μεσα σου.Να σε βιωσεις απο τα ματια του αλλου,απο την καρδια του.Ετσι πιστευω.Ειναι δυσκολο αλλα μπορει να γινει ως ενα βαθμο.Εγω αυτο προσπαθω.Σε νιωθω γιαυτο υπομενω τους τροπους σου.Σε νιωθω γιαυτο δεν σου επιτεθηκα ποτε μου οσο και αν με πονας.Καο τωρα σε νιωθω και γιαυτο ξερω οτι ολο αυτο που φανταζομαι,εμενα να σου λεω και εσενα να καταλαβαινεις ειναι τοσο σουρεαλ.Παρολα αυτα ολα ετσι λειτουργουν για να κατανοησουμε κατι πρεπει πρωτα να το νιωσουμε.Και για να νιωσουμε πρεπει να γκρεμισουμε τα ορια της υποστασης και της ατομικοτητας μας.

Εχω επενδυσει παρα πολλα απο μενα σε σενα.Κανεις λαθος.Ανοιχτηκα σταδιακα αργα αλλα το κανα σιγα σιγα.Σιγουρα ειχε κιαλλο αλλα ήτανε ηδη η καλυτερη μου προσπαθεια,κριμα που ουτε αυτο δεν εχει μεινει να εκτιμας πια.Εγω σε εμαθα να ακους,εγω σε εμαθα να μη ειναι η κριση η πρωτη σου αντιδραση.Εγω αφοπλισα καθε αμυντικο σου μηχανισμο.Και ναι παντα ειχαν σκεψη και προσοχη οτι εκανα και ελεγα γιατι ηξερα ποσο λεπτες πρεπει να ναι οι κινησεις μου για να μην σε ποναω σε τιποτα.Να καταλαβω τι σου λειπει,να γινω αυτο που εχεις αναγκη.Εχω κουραστει να βλεπω τι λες εχω κουραστει να με μειωνεις εχω κουραστει και αυτο τελειωνει εδω.Αφιερωσα σε εσενα ολη μου την καρδια ολη μου την φαια ουσια,εκανα την καλυτερη προσπαθεια της ζωης μου,δεν υπηρχε καν το εγω μου οταν ειχε να κανει με εσενα.

Ενιωσες λες αφεθηκες λες.. βιωσες ενα αποτελεσμα αλλα δεν καταλαβαινεις ποση προσπαθεια στα παντα υπηρχε απο μενα.Και οχι επειδη ειχαμε σχεση οχι επειδη ησουν η κοπελα μου,ειχα κιαλλες δεν ηταν ετσι.Ηταν η πρωτη φορα που εκανα συμφωνια με τον εαυτο μου να κανω το καλυτερο μου,και να τα επενδυσω ολα.Δεν αντεχω αλλο να αισθανομαι την ανικανοποιηση σου και αφου χωριστικαν οι δρομοι μας και ειδα ποσα πραγματικα δεν κατλυπτα και ποσα ακουσα να λες,απογοητευτηκα διπλα.Εγω ξερω οτι τις δικες μου υπερβασεις δεν τις εφτασες εσυ στο ελαχιστο.Και καθεσαι εδω να μου μιλας για προδωσια.Αλλα να σου πω κατι εγω αισθανομαι προδωσια.Γιατι εγω σε αγαπαω χωρις παραμετρους χωρις συνθηκες και χωρις περιεχομενο και δεν με νοιαζει το πως.Αλλα εσυ η τοση αγαπη που χεις ταξει εχει ορους Εχει ταβανι.Εγω αισθανομαι προδωσια ακομα με το ποσο επιφανειακα διαλεγεις να αντιμετωπισεις τα πραγματα,με αυτα που γραφεις καθε μερα και δεν θα συνεχισω να το κανω αυτο σε μενα.Ξερεις τι.. λατρευα που ενιωθα οτι η σκοπια μου για τον κοσμο σου εδινε ερεθισματα να εξελισσεσαι με τοσο ωραιους τροπους,ισως γιαυτο τωρα εχω τοσο πολυ αναγκη να σου εξηγησω.Εχεις ομως ολα τα εργαλεια και το να κτισεις αυτη τη λογικη ειναι κατι που θα πρεπει να το κανεις μονη σου επειδη το επιλεγεις εσυ.Δεν μπορω να κανω τα βηματα για σενα και ξερω οτι και αυτα που γραφω καμμενα λογια ειναι.

Εχει παψει να περναει απο το χερι μου.Αλλα μου ειναι τοσο δυσκολο να το δεχτω ρε φιλε.Οτι δεν μπορω να κανω τιποτα,τιποτα για σενα,τιποτα για εμας.Και χω τον εαυτο μου σε μια διαρκη αναμονη και μια τεραστεια αρνηση να το δεχτω οπως ειναι.Να δεχτω οτι εχω χασει εναν πολυ δικο μου ανθρωπο.Και οτι ετσι ειναι. Και απλα περιμενω να εμφανιστεις απο καπου και ξεκλεβω απο εσενα απο κατι δικο σου απο οπου μπορω ακομα και απο τις προσβολες σου σε μια σελιδα για να νιωθω ταχα ενωμενος μαζι σου και οτι εισαι εδω.Αλλα κοροιδευω τον εαυτο μου γιατι δεν εισαι και δεν αφηνω τις πληγες μου να κλεισουν.Και δεν γινεται να συνεχίσω να το κανω αυτο.Εχω προσπαθησει παρα πολυ για σενα και οταν ειμασταν μαζι και οταν δεν ειμασταν και αμα πραγματικα δεν καταφερες να αντιληφθεις το ποσο βαθια μεσα μου μπηκες τοτε ισως εσυ να μη μπορεις να το αναγνωρισεις.Γιατι εγω στο εδειξα με ολους τους τροπους που ειχα.Βλεπω τι γραφεις και πως με τον τροπο σου με μειωνεις.Δεν μπορω αλλο να εκθετω τον εαυτο μου ετσι σε σενα,δεν εχεις καμια καλη προθεση απεναντι μου πλεον.Σκεφτομαι αν μπορουσες να βιωσεις τον αντικτυπο των δικων σου πραξεων ποσο διαφορετικα θα τα εγραφες.Αλλα τι σημασια εχει πια..Εγω ξερω οτι αυτο που σου προσφερα ειναι ξεχωριστο και πολυτιμο απο την αρχη ως το τελος και μετα απο αυτο.Αν εσυ εχεις αλλη αποψη,εισαι ελευθερη να την κρατησεις,δεν μπορω αλλο να συνεχισω αυτο το παιχνιδι.Το χω καταλαβει πια δεν εχει να κανει με μενα,ειναι η αισθηση του ερωτα και της πληρωτητας που σου λειπουν και ναι σε αυτα οντως ανεβασα τον πιχι.Γιαυτα ομως ��πορω να σου υποσχεθω οτι θα τα χεις και οτι ειναι θεμα χρονου γιατι ετσι ειναι η ζωη.Θα μπορουσα να σου γραψω παραγραφους μονο και μονο για να μη τελειωσει αυτο το γραμμα και να μην χρειαστει να αντιμετωπισω την αληθεια,αλλα εχω πλατιασει ηδη πολυ και δεν θα λεγα κατι που δεν εχω ξαναπει.Αυτα… πρεπει να αφησω τις πληγες μου να κλεισουν,κανε και συ το ιδιο.Θα κανω εγω το δυσκολο κομματι και θα μας λυσω για να θεραπευτει επιτελους αυτη η πληγη,ελπιζω να καταλαβαινεις.Γιαυτο λοιπον σεβασου με και μην μου στειλεις μην επιχειρησεις καμια επικοινωνια μην ξανασχοληθεις μαζι μου και οσο για την σελιδα σου εδω ειναι η τελευταια φορα που μπαινω.Ξερω οτι παλι δε θα καταλαβεις αλλα ετσι κιαλλιως εγω δεν ειμαι ηδη;’Ο κακος’;Αυτα λοιπον.

Να προσεχεις τον εαυτο σου και να εξελισσεσαι