#μισά

[aluminia]

Κακός Χαμός Teletubbies analog horror

[portokali]

δε θα γίνουμε όπως οι γονείς μας! λέγαμε αλλά πολύ φοβάμαι πως απαντάω σε μυνήματα της εργοδότριας μου με "μετά χαράς!" "το κατά δύναμιν..." "καλή αντάμωση," και πράγματα τέτοιας φύσεως

[sugaroto]

Φαν φακτ η συνάδελφος μου δεν έβαζε ποτέ τόνους και όταν βαριόμουν έβαζα τόνους σε αυτά που έγραφε

[thewomengr]

Τα μισά απ' όσα μου έταξες, να είχες κάνει πράξη...

[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Ήταν φορές που σε κοιτούσα κι ένιωθα τόσο τυχερή... πως ήσουν στ' αλήθεια αυτό που πάντα έψαχνα. Ήταν φορές που έλεγα, δεν μπορεί, μου κάνει πλάκα ο Θεός! Τελικά όντως μου έκανε... #έρωτας #σχέσεις #προδοσία #πόνος #��οναξιά #GynaikaEimai

Τα έλεγες ωραία, σου το δίνω!Ήταν στιγμές που ένιωθα πως διάβαζες τις σκέψεις μου, ό,τι ήθελα ν’ ακούσω, όπως έπρεπε να ειπωθεί.Ήταν φορές που σε κοιτούσα κι ένιωθα τόσο τυχερή… πως ήσουν στ’ αλήθεια αυτό που πάντα έψαχνα.Ήταν φορές που έλεγα, δεν μπορεί, μου κάνει πλάκα ο Θεός!Τελικά όντως μου έκανε… Λόγια… όμορφα λόγια, αγκαλιά με “καθαρά” βλέμματα και μάτια ευθεία κολλημένα στα δικά…

[allo-frouto]

na katseis sto prosopo kapoiou me tis wres mexri na tou gemiseis to stoma me ta ugra sou kai na ksexilizoun.. auto simenei eulogia <3

Ευλογία και ευτυχία μαζί.

[prasinoxaos]

ανάθεμα κι αν κατάλαβαν

τα μισά από όσα έκανα

γιατί τα έκανα.

[to-koritsi-tou-deuterou]

Μιλάω πολύ Ε;

Και λέω τα μισά από όσα σκέφτομαι

[sidokasa]

μιλάω πολύ ε;και λέω τα μισά απο οσα σκέφτομαι.

[mple-selhnhh]

Μου άξιζαν πάντα ή όλα ή τίποτε.

Δε βρίσκω ευτυχία στα μισά πράγματα.

—Fyodor Dostoyevsky, Αινιγματική Αυτοκτονία

[gialinos-xartopolemos]

Έπρεπε να φύγω

Κι αν στου δρόμου τα μισά 

Κοντοσταθηκα και πίσω κοίταξα

Είναι που έψαχνα τα μάτια σου

Να μου εξηγήσουν το γιατί 

Ακόμα δεν καταλαβαίνω 

Που το δικό μας τέλος 

Λες και ποτέ δεν γράφτηκε 

Μα έμεινα εδώ να αναρωτιέμαι

Γιατί ακόμα δεν μπορώ 

Να σε μισήσω

[psychotiko-epeisodio]

Η ευκαιρία που δεν μου ζήτησες.

Η συγγνώμη που δεν μου είπες.

Η μετάνοια που δεν έδειξες ποτέ.

Οι βόλτες που χάσαμε.

Τα τραγούδια που ��εν αλληλοαφιερωσαμε.

Οι σκέψεις που παρέμειναν σκέψεις.

Τα φαγητά που δεν δοκιμάσαμε.

Οι εκδρομές που δεν πήγαμε.

Τα όνειρα που έμειναν μισά.

Οι ταινίες που δεν είδαμε.

Ο χρόνος που αφήσαμε να πάει χαμένος.

Τα μερόνυχτα εκείνα που σε περίμενα.

Τα δάκρυα που έχασα.

Ο πόνος που είναι αβάσταχτος.

Τα αστεία που δεν γίναν ποτέ.

Οι αναμνήσεις που θα μπορούσαμε να φτιαξουμε.

Όσα ήθελες να μου πεις.

Όσα ήθελα να σου πω.

Η θάλασσα που δεν αντικρίσαμε παρέα.

Τα σ'αγαπω που δεν ειπωθηκαν.

Τα σε μισώ που δεν πήραμε πίσω.

°Η μάχη που δεν δώσαμε.

[gemsofgreece]

Σε αυτή τη φάση ενοχλημένη με τα ιστορικά δοκίμια και ιστορικά μυθιστορήματα που έχουν πέραση στην Ελλάδα:

Πριν κάποιους μήνες όλα τα βιβλιοπωλεία είχαν στις βιτρίνες το Τραγούδι του Αχιλλέα και ήταν ψηλά στις πωλήσεις. Και δε θα υπήρχε πρόβλημα με αυτό αν δε γνώριζα πόσο μηδενικό υπόβαθρο έχουμε στα Ομηρικά Έπη καθώς δε δίνουμε καμία προσοχή στην διδασκαλία τους στο σχολείο. Οπότε δε μου φαίνεται απίθανο πολλοί να θεωρήσουν ότι η Μίλλερ αποδίδει πιστά την ουσία της Ιλιάδας.

Πρώτο στις πωλήσεις είναι τώρα η Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Αντώνη Καλδέλλη, ενός αμφιλεγόμενου Ελληνοαμερικάνου βυζαντινολόγου, ο οποίος θεωρεί τους Βυζαντινούς ένα αμιγώς Ρωμαϊκό έθνος (όχι κράτος) που «κατά τύχη» (;;;) μιλούσε Ελληνικά και όχι την μητρική του Λατινική και θεωρεί την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το ανάλογο των αγγλόφωνων ΗΠΑ (που πραγματικά δεν είναι από καμία άποψη)! (Όλα αυτά πριν την πραγματική επικράτηση των εθνικών κρατών.) Ούτε αυτό θα ήταν τόσο πρόβλημα αν δεν ήξερα ότι τελευταία πουλάει πάρα πολύ η αποθέωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ως της απόλυτης λευκής δυτικής χριστιανικής Ευρωπαϊκής πανίσχυρης παντοκρατορίας. Παρατηρώ ότι τελευταία πολλοί Έλληνες υπερθεματίζουν τη Ρωμαϊκότητα του Βυζαντίου διεκδικώντας ξεκάθαρα τη θέση τους μέσα σε αυτό ως πανίσχυροι των Ρωμαίων απόγονοι, ενώ ο τίτλος «Ελλήνας» και ο νεολογισμός «Βυζάντιο» απορρίπτονται ο μεν ως προσδιορισμός αδύναμων πολεμικά δειλών παγανιστών και ο δε ως ψεύτ��κος όρος που τονίζει την διαφθορά και τον οριενταλισμό της αυτοκρατορίας. Μη σας ξεγελά η εμμονή στην ορθότητα του Ρωμαϊκού ονόματος: οι δυτικοευρωπαίοι Ρωμαϊστές έχουν ως στόχο την ιδιοποίηση και δυτικοποίηση της βυζαντινής κληρονομιάς και οι ανόητοι Έλληνες έχουν ως στόχο την απόρριψη της ανατολικότητας του Ελληνισμού, την εύρεση μιας νέας υποτίθεται πανίσχυρης δυτικής ταυτότητας και ελπίζουν μάταια ότι έτσι θα αποκτήσουν νέα αποδοχή μεταξύ των δυτικών. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι δυτικοί ποτέ δεν θα τους εκλάβουν ως γνήσιους Ρωμαίους (και ούτε θα έπρεπε φυσικά, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον Ρωμαϊσμό στην Δύση) και ότι μόνοι τους επιχειρούν να βγάλουν τα ματάκια τους. Και αυτό το βιβλίο τώρα σκίζει στις πωλήσεις. Χέσε μέσα. Κατά τα άλλα, δεν αντιλέγω ότι το βιβλίο μπορεί να είναι πλούσιο σε ακριβείς ιστορικές αναφορές. Ύποπτα ενδιαφέρον είναι ότι στις πολύ θετικές (φυσικά) ξένες κριτικές είδα κάποιο παράπονο ότι ο ιστορικός δεν αναλύει εκτενώς τον πολιτισμό του Βυζαντίου όπως κάνει με τα γεωστρατηγικά και πολιτικά ζητήματα και αυτό φυσικά βγάζει νόημα αφού αν ανέλυε εκτενώς τον πολιτισμό το αμιγώς ρωμαϊκό αφήγημα θα κλυδωνιζόταν πολύ άσχημα.

Ο Mythologist αν και κάνει έργο που λείπει και είναι αναγκαίο στην Ελλάδα, θεωρώ ότι υπερβολικά συχνά εξισώνει και μπλέκει την Ελληνορωμαϊκή μυθολογία και υιοθετεί την Ρωμαϊκή παρά την Ελληνική μυθολογική σκοπιά. Για παράδειγμα, ενώ αναφέρει ότι η Μέδουσα ήταν καλή αθώα κοπέλα μόνο στο Ρωμαϊκό μύθο, έχει βασίσει τα μισά του merchandise και όλες τις κατοπινές αναφορές του στην Ρωμαϊκή εκδοχή. Υιοθετεί επίσης την Ρωμαϊκή και Δυτική αρνητική στάση απέναντι στον Οδυσσέα και όχι την θετική Ελληνική. Βλέπει, δηλαδή, κι αυτός την Ελληνική μυθολογία περισσότερο μέσα από το πρίσμα και τις προσθήκες των Ρωμαίων και ύστερα όλων των δυτικών αναλυτών, ιστορικών και κλασικιστών.

Με όλα αυτά συμπεραίνω ότι διακόσια χρόνια μετά τη δημιουργία του Ελληνικού κράτους οι Έλληνες εξακολουθούν να βασίζονται κυρίως στην δυτική προσέγγιση της ιστορίας τους και όχι μόνο δεν τολμούν, αλλά ούτε διανοούνται να προσφέρουν μια δική τους πιο φρέσκια ή και πιο άμεση προσέγγιση. Δεν έχουμε ακόμα δικό μας λόγο, ούτε καν δική μας σκέψη. Φυσικά δε μπαίνω στον κόπο να αναφ��ρθώ και στο άλλο άκρο με τα εθνικιστικά παραληρήματα ή τις ιστορικές υπερβολές και ανακρίβειες του παρελθόντος. Λείπει η μέση οδός. Λείπει μια ψύχραιμη αντικειμενική αλλά εντελώς δική μας ματιά. Και αυτό στην εποχή του Διαδικτύου και του παγκόσμιου διαλόγου θα μας πονέσει πολύ. Γνώμη μου.

[loulouditouheimona]

Ελπίζω να τον βρεις!

Ελπίζω να βρεις τον τύπο της αγάπης όπου δεν υπάρχουν ανάμεικτα σήματα, κι είσαι απλά εσύ και ο άλλος σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο και μόλις τα μάτια σας συναντηθούν δεν μπορείτε να σταματήσετε να χαμογελάτε.

Ελπίζω να βρεις μια ανιδιοτελή αγάπη. Αυτό το άτομο που θα έκανε τα πάντα για εσένα χωρίς πολλές ερωτήσεις.

Το είδος της αγάπης όπου κάποιος έχει απλώς το δικό σου καλό στην καρδιά του.

Το είδος της αγάπης όπου η ευτυχία σου συνθέτει τόσα πολλά από τη δική του άλλου.

Ελπίζω να βρεις μια αγάπη που είναι πρόθυμη να κάνει θυσίες.

Τον άνθρωπο αυτό που θα σε συναντήσει στα μισά του δρόμου και δε θα σου ζητά πάντα να κάνεις εσύ όλη τη διαδρομή.

Ελπίζω να βρεις μια αγάπη που να είναι πιστή.

Κάθε φορά που τον κοιτάς, να ξέρεις ότι δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να ταρακουνήσει αυτά που έχετε μέσα σας. Ελπίζω να βρεις μια αγάπη που σε συγχωρεί.

Τον τύπο του ατόμου που μπορεί να σε βλέπει να κάνεις λάθη αλλά θα σε βοηθά να μαθαίνεις από αυτά.

Αυτό τον άνθρωπο που μπορεί να σε δει στα χειρότερα σου και να εξακολουθεί να πιστεύει ότι είσαι αναντικατάστατος.

Τον τύπο ανθρώπου που σε καταλαβαίνει που δεν θα είναι ποτέ τέλειος, αλλά σε θα κοιτάζει σαν να είσαι το καλύτερο πράγμα που έχει έρθει ποτέ στη ζωή του. Ελπίζω να βρεις μια αγάπη που να σε στηρίζει. Κάποιον που όχι μόνο θα υποστηρίζει τα όνειρά σου αλλά θα θέλει να σε δει να πετυχαίνεις σε όλους τους τομείς της ζωής σου.

Ελπίζω να βρεις μια αγάπη που θα παλέψει για σένα.

Κάποιον που θα είναι πάντα στη γωνία σου.

Κάποιον που θα συνεχίσει να σε επιλέγει σε καθημερινή βάση. Ελπίζω να βρεις κάποιον που να σου δείχνει προσπάθεια κάθε μέρα που περνάει.

Τον άνθρωπο που δε θα σε αφήνει να φύγεις αλλά θα σε κυνηγάει αν το προσπαθήσεις.

Ελπίζω να βρεις κάποιον που να σε θεραπεύσει. Κάποιον που θα σε διδάξει ότι δεν άξιζες αυτό που σου συνέβη στο παρελθόν.

Ελπίζω να βρεις μια αγάπη που σε εκτιμά. Ελπίζω να βρεις το είδος της αγάπης που δεν σταματά να λέει ευχαριστώ. Το είδος της αγάπης που ακόμα και μετά από πολύ καιρό θα εξακολουθεί να είναι εντυπωσιασμένος από αυτό που είσαι και κάνεις για αυτούς.

Ελπίζω να βρεις μια αγάπη που θα γίνει ο καλύτερος φίλος σου.

Το πιο δυνατό σου γέλιο. Το μεγαλύτερο σου χαμόγελο. Ο νούμερο ένα θαυμαστής σου και οι πιο χαρούμενες αναμνήσεις σου.

Γιατί το αξίζεις.

[apopsyxhs]

Τα μισά να μην πάρω πίσω στα έδωσα όλα γαμω

[thewomengr]

Τα μισά απ' όσα μου έταξες, να είχες κάνει πράξη...

[Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου] Ήταν φορές που σε κοιτούσα κι ένιωθα τόσο τυχερή... πως ήσουν στ' αλήθεια αυτό που πάντα έψαχνα. Ήταν φορές που έλεγα, δεν μπορεί, μου κάνει πλάκα ο Θεός! Τελικά όντως μου έκανε...

Τα έλεγες ωραία, σου το δίνω!Ήταν στιγμές που ένιωθα πως διάβαζες τις σκέψεις μου, ό,τι ήθελα ν’ ακούσω, όπως έπρεπε να ειπωθεί.Ήταν φορές που σε κοιτούσα κι ένιωθα τόσο τυχερή… πως ήσουν στ’ αλήθεια αυτό που πάντα έψαχνα.Ήταν φορές που έλεγα, δεν μπορεί, μου κάνει πλάκα ο Θεός!Τελικά όντως μου έκανε… Λόγια… όμορφα λόγια, αγκαλιά με “καθαρά” βλέμματα και μάτια ευθεία κολλημένα στα δικά…

[allo-frouto]

Θα λάτρευα να πηγαίναμε βόλτα περπάτημα στα Κάστρα πάνω, έχει τόσο όμορφη θέα και είναι και τα τείχη τόσο γαμάτα... Ζηλεύω λιγάκι να ξες 😅 -ο Αθηναίος

Δε φάνηκε!