#κομματι

[v1ckymult1fand0m]

Ξαναείδα πρόσφατα το επεισόδιο 20 και είμαι πεπεισμένη ότι όταν η Αγγέλα έλεγε στον Φώτη για την Ντάλια, που μπορεί να πληρώσει και μετά να εξαφανιστεί, έκανε χοντρό projecting. Σκεφτείτε το: η Αγγέλα δεν θα πλήρωνε και εκτός της 5αδας δεν έχει κανέναν που να την κρατάει στην Αθήνα. Το Τσακάλι δεν ήξερε τίποτα για εκείνη πέρα από το μικρό της οπότε δεν θα μπορούσε να την απειλήσει. Και το πιο βασικό κομμάτι είναι μερικές ατάκες που λέει: "Έχει μείνει πολλά χρόνια απομονωμένη, δεν της είναι δύσκολο να διαλέξει ξανά την απομόνωση", "Μπορεί να πάει οπουδήποτε για να γλιτώσει". Η Αγγέλα ταιριάζ��ι και με τις 2 αυτές ατάκες. Ζει εδώ και 10 χρόνια χωρίς καθόλου στενές σχέσεις και έχει την τάση να το σκάει όταν τα πράγματα ζορίζουν. Πιστεύω πως σε εκείνη την σκηνή η Αγγέλα βρισκόταν σε εσωτερικό δίλημμα καθώς το ένστικτο της έλεγε να φύγει και να γλιτώσει το τομάρι της ενώ η καρδιά της έλεγε να μείνει μαζί με την 5αδα και να μην ξαναπαρατήσει όλες της τις σχέσεις.

[fandomchaosposts]

"τα μάτια σου δεν είναι δικά μου" ugly sobbing rn

[boulevard-of-broken-dreams6]

Ειρήνη άντε και μείνε αγαμητη κούκλα μου ❤❤

[xehasmenesithakes]

Αυτο το κομματι κατι μου κανει

[fraoula-me-psyxologika]

! disclaimer!

Το ύφος μου δεν είναι καθόλου judgemental, i am genuinely curious.

Η ερώτηση μου είναι πως ξεκίνησε το όλο σκηνικού του γυμνού/patreon και γιατί?

Για ποιον λόγο να επιλέξεις να "πουλήσεις το σώμα σου" σε άγνωστο κόσμο ξέροντας πολύ καλά ότι πιθανόν οι φωτογραφίες και τα βίντεο σου θα χρησιμοποιηθούν για να αυνανιστούν αυτοί που θα τα αγοράσουν οι οποίοι πιθανόν θα σε δουν ως ένα κομμάτι κρέας και θα σε σχολιάσουν και χυδαία.

Είναι λόγω οικονομικής ανάγκης? Είναι επειδή ίσως σου αρέσει αυτή η προσοχή και η "επιβεβαίωση" που σου δίνει ο κόσμος αγοράζοντας το content σου ή γράφοντας σου διάφορα σχόλια?

Ίσως να είχες κάποιες ανασφάλειες με την εμφάνιση σου ή με το εγώ σου και αυτό είναι ένας τρόπος να τις αντιμετωπίσεις?

Μπορεί να είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών η μπορεί απλά να σου αρέσει in which case i respect that.

Συγνώμη για την λόγοδιάρροια ρωτάω ειλικρινά σαν ανήσυχος αδερφός και όχι σαν επικριτικός πατέρας.

Take care

η φαση του γυμνου τρεχει κανα 2 χρονια τωρα, ξεκινησε ως καλλιτεχνικη εκφραση και προσπαθεια επανοικειοποιησης (reclaiming) του σωματος μου και της σεξουαλικοτητας μου μετα από χρονια συναισθηματικης, σωματικης και σεξουαλικης κακοποιησης απο ατομα που εμπιστευτηκα, ειτε στο περιεχομενο της σχεσης ειτε οχι. δεν ειχα ποτε καλη σχεση με το σωμα μου, και πολυ δυσκολη σχεση με την σεξουαλικοτητα μου και την εκφραση της και ολα τα ταμπου που περιλεμβανει η σεξουαλικοτητας ενος θυληπρεπους και queer ατομου. ξεκινησε απο μια αναγκη επικοινωνιας με αυτα τα κομματια μου απο μια καινουργια, ευχαριστη, εικαστικη πλευρα, καθως ανεκαθεν χρησιμοποιουσα την τεχνη ως μεσω εκτονωσης και διαχειρισης καταστασεων. Ποτε σε ολη αυτη τη διαδικασια δεν σκεφτηκα πώς το βλεπει καποιος αλλος ολο αυτο, καθως να πω την αληθεια μου δεν με αφορα. Ουτε τα σχολια, ουτε οι εντυπωσεις, ουτε οι αντιδρασεις δεν με αποσχολησαν/επηρεασαν, το εκανα/κανω για εμενα πρωτα απ ολα.

Παρολα αυτα, προφανεστατα και παρατηρω τις αντιδρασεις και τα σχολια που γινονται (θελοντας και μη) και ναι, εχω επιγνωση οτι αυτη η εκφραση μου εχει απηχηση και αρεσει. Περναμε λοιπον στη φαση του πατρεον και το υλικο επι πληρωμης. Δεν ειναι κατι που ηθελα ή ειχα ονειρο/αχτι να κανω. Καπως οδηγηθηκα στο κομματι αυτο (υο οποιο εγω προσωπικα δεν θελω να ονομασω σεξεργασια γιατι δεν θεωρω τον εαυτο μου σεξεργατ@) καθως ειχα ηδη ενα ογκο «κοινου» μεσω της πλατφορμας που βρισκομαστε. Και επειδη η οικονομικη μου κατασταση φετος ειναι τραγικη, λογω αλλαγης καριερας και απροοπτων ιατρικων εξοδων, θεωρησα οτι θα μπορουσα να προσπαθησω για ενα διαστημα να βγαζω υλικο επι πληρωμης, σαν side hustle. Να τονισω εδω ομως οτι δεν ειναι κατι που το κανω καταναγκαστικα, ειναι κατι ομως που εχει ενα επιπεδο δυσκολιας, καθως μιλαμε για ευαλωτες στιγμες. Δεν θα πω οτι δεν μου αρεσει βεβαια.

Ως θυληκοτητα (οχι θυληκο!!!), εχω συνηθίσει ολη μου την ζωη (ανηλικη και ενηλικη) να με βλεπουν σαν κομματι κρεας, ο,τι και να φοραω, ο,τι και να λεω, οπως και να ειμαι. Η μονη σταθερη και αμεταβλητη παραμετρος ειναι η συνεχης και επιβλητική σεξουαλικοποιηση του γυναικειου σωματος απο το κοινωνικο συνολο, σε επιπεδο αηδιαστικο, αισχρο, χυδαιο και καταστροφικο για τα μυαλα και τα σωματα των θυληκοτητων παγκοσμιως. Δεν φταιμε εμεις (ως θυληκοτητες) που τα σωματα μας τα ��λεπουν και τα αντιμετωπιζουν ως κομματι κρεας. ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ, τελεια. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και να κανουμε. Το οτι αυνανιζονται με τις φωτογραφιες μου, το ηξερα και πριν αρχισω το υλικο επι πληρωμης, γιατι προφανεστατα και με ενημερωναν με παθος για αυτο. Σε αυτη την περίπτωση όμως, εχω τον ελεγχο του περιεχόμενου που γινεται αυτο, με το καθεστως του υλικου επι πληρωμης. Ναι τον παιζουν με τις φωτο μου, τουλαχιστον ομως με αυτες που τραβηχτηκαν για αυτο το σκοπο, τουλαχιστον ομως με βοηθανε οικονομικα μεσω αυτου.

tldr: υγεια, καυλα και επανασταση, μην αφηνετε τους κακοποιους σας να σας γαμανε το ειναι 😙

[bl00dyghoul2]

Πώς πήγε η συναυλία;;

ενώ όλα κυλούσαν ομαλά (επαιζα απ' έξω το κομματι), λιγο πριν το τέλος χάθηκα εντελώς😬 και ευτυχώς είχα το βιβλίο δίπλα, το άνοιξα, πέρασα ξανά εκεινο το σημείο και ενώ κοκκίνισα από την ντροπή μου, τελείωσα το κομμάτι σαν να μην έγινε τίποτα 😎

[solmeister13]

Μετά τον στίχο "αν έχει ψυχολογικά και δύο μάτια φωτιά" τι λες? Btw είναι ακραία γαματο κομματι, can't wait for the whole album. Προβλέπεται πολύ κλάμα πάλι <3

WORD TO MY MOMMA I’M ON HER

Ευχαριστώ πάρα πολύ, γουστάρω κι εγώ ακραία με το vibe που έχω πιάσει και όντως το album επεκτείνει κατά πολύ τις ιδέες και τον ήχο του S1D3

[nofuckinlabels]

Άπειρα σημεία τομής

Υπαρχουν τοσα που διαταρασσουν την ισορροπια μου

Αληθεια καποιες φορες πιστευω πως η ηρεμια μου υπαρχει μονο εκει που μπορει να αναπνέει

Ηταν ομορφη μερα και ομως επιστρεφω παλι σε αυτο το παραξενο συναισθημα

Μου λειπεις

Δεν θυμαμαι ποτε αρχισα να γραφω στο β προσωπο

Καποτε εγραφα αοριστα

Καποτε τα γραμματα μου ταχυδρομούνταν στο απειρο

Καποτε εγραφα για να μην μουδιασουν τα χερια μου

Για να πλασω ερωτες

Για να γευτω την ενηλικιωση

Τωρα γραφω για να ανταγωνιστω την ληθη

Γραφω για να σκιαγραφισω την καμπυλη που σχηματιζε το χαμογελο σου

Να απαθανατίσω εκεινο το φτερουγισμα που ενιωθα στο πλοιο μαζι σου

Εισαι αυτοσκοπός

Για πρωτη φορα υπαρχει κατι που θελω να διαφυλάξω στο παλτο μου για να μην κρυώσει

Πιστευω πως αν παγωσει ο χρονος ο χωρος θα συρρικνωθεί μεχρι που θα εισαι διπλα μου

Ειναι εξοντωτικό να βρισκεσαι καπου που δεν θες

Να μαχεσαι με το μυαλο σου για να σε αφησει να συμβιβαστείς

Ειμαι ξαπλωμενη στο κρεβατι και σκεφτομαι μονο εσενα

Σκεφτομαι οτι δεν θελω να συνεχισω να επιβιωνω χωρις τα χερια σου πανω μου

Δεν θελω να επιλεξω κανεναν αλλον να μπει στον κοσμο μου

Ειμαι δικη σου ακομα και οταν δεσμεύομαι σε κατι άυλο

Ακομα και οταν τα δεσμα δεν ειναι μεμπτα

Για καιρο δεν ειχαμε καμια επαφη

Μεγαλωναμε ξεχωριστα

Ειχαμε εκεινη την απεραντη ελευθερια της αυθυπαρξιας

Ο χρόνος σιτεύει

Οταν χωριστηκαμε πιστευα οτι οταν ξαναβρεθουμε θα ειμαστε πια δυο ξενοι

Οτι θα γνωριστουμε ξανα απο την αρχη και ολα τα υπολοιπα θα ειναι θολες παιδικες αναμνησεις

Ομως επιλεξαμε ταυτοχρονα τα δεσμά μας

Ο ενας στον αλλον

Οσο ο χρονος ποτίζει σαν λεκες απο κρασι στο φορεμα μου

Τοσο σου μοιάζω

Δεν ξερω πως είσαι- ομως σου μοιαζω-

Ειμαι πεπεισμένη οτι το μυαλο μου ειναι κοινοχρηστο

Ειμαι πεπεισμενη οτι οι σκεψεις μου ειναι δανεικες

Αληθεια για καιρο πιστευα πως ο χρονος θα με κανει να σε ξεχασω

Θα με κανει να ξεχασω το κοριτσι που ημουν τοτε μαζι σου

Τα μαλλια μου δεν ειναι πια κοντα

Υπαρχουν πραγματα που μενουν αναλλοίωτα στον χρονο

Πριν λιγους μηνες , στα γενεθλια σου, εγραψα πως ηθελα να μεγαλώναμε μαζι

Εχθες καταλαβα πως οσο μακρια και να εισαι εμεις οι δυο δεν εκτροχιαστήκαμε ποτέ

Ειμαστε πεισματικά συνδεδεμένοι

Εισαι ενα κομματι της ψυχ��ς μου που αναπνέει απλα σε αλλο σημειο του ορίζοντα

Μου εδειξες πως η ανα��εννηση απαιτεί σποραδικους θανάτους

Μου εδειξες πως η αγαπη αναπνέει μόνο στις αντιθέσεις

[kiriaki]

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ

Τεσσερα χερια και τεσσερα ποδια ειχαν οι ανθρωποι συμφωνα με την αρχαια ελληνικη μυθολογια.

Τους καταραστηκαν ομως οι θεοι για την δυναμη που θα ειχαν και τους χωρισαν στην μεση, περνωντας την ζωη τους αναζητωντας το αλλο τους κομματι.

Το αλλο τους μισο.

Ενας ολοκληρος ανθρωπος μπορει να ειναι μισος.

Οπως ενας ανθρωπος μπορει να αγαπησει πανω απο εναν.

Κανεις ομως δεν μπορει να προσφερει στον αλλον τα ιδια συναισθηματα.

Ενας μοναχα.

Αυτος που αποσπαστηκε απο εκεινον.

Το αλλο μισο στον ηδη ολοκληρο εαυτο του.

Καταρα.

Να ψαχνεις ολονυχτις και ολημερις αυτον τον ανθρωπο.

Αυτο το κομματι σου, που σου λειπει.

Που σε συμπληρωνει.

Η στιγμη ομως που θα ανταμωθουν…

Οι ουρανοι του κοσμου τους ανοιγουν.

Τα λουλουδια επιτελους ποτιζονται.

Οι ανεμοι ειναι ευνοϊκοι για καθε πλοιο των ονειρων τους.

Και η τροφη αρκετη, επιτελους, για καθε ανθρωπο της ελπιδας τους.

Τοτε αστερια φωτιζουν την μερα τον ουρανο.

Γιατι η καρδια βρηκε επιτελους την καρδια της.

Η τελεια αρμονια αντηχησε στο κενο διπλα της και τα πουλια μιμηθηκαν.

Γιατι πλεον το κενο καλυφθηκε.

Καταρα…

Καταρα να νιωθει κανεις ετσι…

Καταρα, να μην νιωθει…

[stroumfucku]

Ησουν σα τον ανεμο, Ελενη.

Σαν κομματι του σατι που εκανε τα αυτια μου να στροβιλιζουν

Σαν μια φωτογραφια που θυμιζε ενα συγκεκριμενο αρωμα, Ελενη

Ησουν σαν μια σχεδον επιτυχια. Σαν ενα αρπισμα των φυλλων σε ενα δεντρο που δε το βλεπει πια ηλιος

Ομως το εβλεπα εγω. Αυτο αρκουσε. Ελενη

Μη σε βρει το φως Ελενη, θα σε κλεψει

Δε θα αντεξω να σε χασω

Μεινε

[fandomchaosposts]

"δεν πειραζει θα το κοψω στο μονταζ" λεω ενω αναθεματιζω που δεν ξερουν να γραφουν αναφορες μετα απο 4 εξαμηνα με αυτο το χαμαλικι

[boulevard-of-broken-dreams6]

Αχ αγάπω το chat gpt που κάνει την εργασία μου

[indianthi]

ακούω τριπ μουσικη βλεπω τον νυχτερινο ουρανο πιο φωτεινο , εχει σταματησει η πραξη και κανω μονο ονειρα και εμβρίθειες σκεψεις , ο καπνος του τσιγαρου για λιγο σταματησε να ανεβαινει και εχω εγω σειρα να ανεβω , θελω να ανεβω σε εκεινο το παρτυ στο βουνο, ακυρώθηκε τελικά και ΔΕΝ πήγα ... τον αγαπαω σημερα πιο πολυ, θα τν πεισω να μην κανει μουτρα λογω δουλειας και κουρασης οταν γυρισει σπιτι, θα τον βαλω στον δικο μου εσωτερικο κοσμο να δει ποσο χρωματιστα ειναι ολα και ποσο συναισθηματικα ειναι..... εκεινος εχει ζησει τριπαρισματα εντονα με φιλους, εμεις θελω να τα ζησουμε ερωτικά χωρις σ υ μ φ ε ρ ο ν , μονο με συναισθημα , απορω πως καποιοι ανθρωποι προσφερουν χωρις συναισθημα απλα και μονο για να προσφερουν και για να εχουν κατι να κατακρινουν , η γραφη μου πλεον ειναι κατι αφηρημένο αλλά δεν θελω να κατατασσεται πουθενα δεν θελω να βαζω ραντομ ταμπελες........... σημερα περναω ομορφα, το ανασοποιητικό μου ακομα αγκομαχάει και παλευει για μια καλυτερη ανασα αλλα δεν ξερει που να την βρει, μαλλον δεν πιανει καλο σημα αλλα προσπαθω να κανω το καλυτερο γι αυτο , ποτέ δεν ειναι αργα..... δεν θα αποκαλυψω το τριπ κομματι που ακουω αλλά ειναι μία τρελη απογείωση προς τα αστερια , μενει διπλα ενας φοιτητης και μου τα χει μαθει, κανουμε φουλ καλη παρεα, εκεινος το γυρναει καμια φορα αλλα εγω εχω πει οχι προς το παρον κι ας εχω κανει δύο φορές, την επομενη φορα που θα κανω ,θα βαλω τριπ τρελαμένη δεν εχω ακουσει ποτέ ούσα μπαφιασμένη , ποτό και άλλα τετοια μου φερνουν εμπνευση και δεν ξερω αν ειναι καλό αυτό ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ αλλά το κάνω , με κανουν να δημιουργω ακομα και φανταστικές νουβέλες

[xehasmenesithakes]

Κλεινω τα ματια μου,βυθιζομαι στη μουσικη.Σε ποιον να εξηγησω τι αισθανομαι;Ποιος θα με καταλαβει;

Οι μερες που φοβομουν ηρθαν.Ηρθαν και περασαν και περασαν και αλλες..

Νιωθω μικρος;Νιωθω μεγαλος;Δεν ξερω.

Μονο να τρεχω ξερω..Τα γονατα μου ειναι πιο στιβαρα και το βημα μου πιο σιγουρο πια.Μεγαλωνω, ειναι αληθεια…

Και μαζι μου μεγαλωνει η δειψα μου και μαζι της μεγαλωνει και ο φοβος μου,για το τελος .Για τα ρολογια και για τους αριθμους που τρεχουν εναντίον μου.

Θελω μονο να με ξεδειψασω ,να με χορτασω μια φορα.Αλλα νιωθω πως ειναι στη φυση μου το να μη χορτασω ποτε.

Θελω να παρω τα βουνα,θελω να χωσω τις παλαμες μου στο χωμα,θελω να νιωσω τη γη.

Δεν εχω προλαβει να εκτιμησω τη γη,και μαζι με αυτη και αλλα τοσα.

Και η ζωη οπως μας την εχουν επιβαλλει να την ζουμε ειναι μια παγιδα και το χουν κανει τοσο καλα που το μυαλο σου δεν μπορει να σκεφτει καμια εναλλακτικη.

Νιωθω σαν ψαρι μεσα στα δίχτυα.και το χειροτερο;;

Το πιο παρανοικο κομματι ειναι οτι ψαχνω διχτυα γυρω μου και δε τα βλεπω,μα την ιδια στιγμη τα νιωθω πανω στο δερμα μου να με κρατανε ακινητο.

Θυμαμαι καποτε φοβομουν μηπως δε καταφερω να πιασω τους στοχους μου.Τωρα φοβαμαι μηπως οι στοχοι αυτοι εντελει δεν ειναι αληθινα δικοι μου.Και δεν ειναι οτι δε τους διαλεξα εγω απλα αναρωτιεμαι που ειναι η τρελα μου σε ολο αυτο;που ειν��ι η υπογραφη μου;Οδευω συμβατικα προς το θανατο;

…Διαβασα για ενα πειραμα που καναν καποιοι επιστημονες και απο οταν το διαβασα το μυαλο μου δεν μπορει να παψει να το σκεφτεται..Οι επιστημονες πηραν 50 νεογεννητα μυγακια και τα βαλαν σε ενα μικρο γυαλινο βαζακι τα αφησαν εκει μεσα να πετανε για μερες.Οι μυγες πεταγαν λοιπον απο τη μια ως την αλλη πλευρα του βαζου.Θελω να σκεφτεις ενα ασφυκτικα μικρο βαζο.Καποια στιγμη οι επιστημονες βγαζαν τις μυγες απο το βαζο και αυτο που παρατηρουσαν ειναι οτι οι μυγες παρα το γεγονος οτι ηταν εκτος του βαζου πεταγαν ακριβως την ιδια διαδρομη ασφυκτικα ολες συγκεντρωμενες λες και ηταν στο βαζο.Καμια δεν τολμαγε να παει λιγο παραπερα,ουτε το φανταζοντουσαν οτι υπαρχει παρα περα…

Δε θα σου πω ψεμματα με ταραξε παρα πολυ αυτο το πειραμα..

Ξαφνικα αρχισα να βλεπω μονο μυγες γυρω μου

Και τι κανουν αυτες γυρω μου;Μηπως ειμαι μυγα και γω;

Αληθεια δε ξερω και φοβαμαι οσο δε φανταζεσαι

Το μονο που θελω ειναι ονειρα εξω απο το βαζο

Δεν ξερω αν βγαζει νοημα..δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που εγκαταλειπουν τα ονειρα τους αλλα φοβαμαι μην τα ονειρα εγκαταλειψουν εμενα

Θελω να φωναξω να πανε να γαμηθουν ολα!Θελω να βαλω φωτια στον καναπε μου!Και θελω να καψω τη τηλεοραση και να παω να καψω και τη τηλεοραση του γειτονα.

Αλλα θα καταπιω αυτη τη θεληση.Θα τη ξεχασω.Θα σκασω.Γιατι που λεφτα για νεα τηλεοραση στον γειτονα;Και ο μηνας πως σκατα θα βγει;

Πολυ πεζος δεν εγινα;

Εσεις περιμενετε ποιηματα και ερωτες απο μενα.

Και γω περιμενω απο σας ποτε θα τα βαρεθειτε να παμε κανα βημα παρακατω.

[alatismeni-theitsa]

Για ευνοητους λογους θα αποφυγω γενικα Γιουροβιζιον φετος αλλα πρεπει τουλαχιστον να σχολιασω τη συμμετοχη μας, μιας και παρα πολλοι Ελληνες την περιμεναν, και ειδικα επειδη με εκνευριζει η προσεγγιση μας σα χωρα. Να πω την αληθεια δεν ξερω πως να νιωσω για αυτο το κομματι. Φαινεται πως η Σαττι επρεπε να μπει στα καλουπια του διαγωνισμου και των μανατζερ της γιατι αυτη τη φορα οντως πηγε προς το "Rosalia pop" (μια κριτικη που δεν εχω πει ποτε για τη Σαττι γιατι ειμαι die hard fan) σε μια προσπαθεια να ταυτιστει το κοινο με το τραγουδι.

Και παλι διατηρει καπως το στυλ της και ελληνικες μελωδιες, και εχει μια δοση πραγματικοτητας, και δε λεω οτι μια καλλιτεχνεις δε μπορει να πειραματιστει, ΑΛΛΑ γιατι δε βγηκε ενα τραγουδι τυπου Κρητικο ή το Σπιρτο και Βενζινη για να καει το πελεκουδι; Γιατι φοβομαστε να βγαλουμε κατι πιο "μοναδικο" και παραδοσιακο προς την Ευρωπη, και πρεπει παντα να βγαινει ενα περιεργο αγγλο-τουριστικο συνονθυλευμα "προορισμος διακοπων Ευρωπης + συρτακι + ΟΠΑ + ηχωραπουγεννησετηδημοκρατια";; 😩Το τραγουδι φαινεται να αρεσει σε αρκετους μεχρι στιγμης αλλα για μενα νομιζω ειναι η πρωτη φορα που απογοητευομαι απο δουλεια της Σαττι (στην οποια βεβαια αυτη τη φορα δεν εχει πληρη ελεγχο)

edit γιατι δεν το ανεφερα καθολου: Εχω καταλαβει επισης και ενα σατυρικο υφος στο βιντεο σχετικα με το ολο τουριστικο θεμα, οπως ειχε κανει και στο TUCUTUM, αλλα νομιζω δεν εχει επιτευχθει ο στοχος της σατυρας εδω. Εκτος και αν σκηνικα δωσουν καποια στοιχεια και το καταλαβει το κοινο

του λονγκ ντιντν ριντ: εχω νευρα που θα εκτεθουν παλι οι ξενοι σε ενα ψευτο-εθνο ποπ με σκοπο να τους τραβηξει εδω για διακοπες, και θα στερηθουν για αλλη μια χρονια την παραδοσιακη γαματοσυνη μας με τον τροπο που την εκφραζει η Σαττι

[kill-cops-kill-nazis]

απο καποιο κομματι