#ειμαι εδω

[ippokampos]

υπαρχουν υπέροχοι άνθρωποι

[sugaroto]

Δεν έχεις απλά lore. ΕΙΣΑΙ το lore.

😭😭

Εσύ μη μιλάς με γκουγκλαρες😭 και ξέρω που μένεις 😭

[portokali]

δε ξερω πως να το εξηγησω αλλα ο μπρους σπρινγκστιν για μενα ειναι ποντιος απο σερρες ορ σαμθενγκ ιδκ.

[vasoyume]

Ερωτεύτηκα τα μάτια σου

Ερωτεύτηκα το χαμόγελο σου

Ερωτεύτηκα την φωνή σου

Ερωτεύτηκα την αγκαλιά σου

Ερωτεύτηκα τα φιλιά σου

Ερωτεύτηκα τον έρωτα σου

Ερωτεύτηκα το σώμα σου

Ερωτεύτηκα το άρωμα σου

Ερωτεύτηκα το άγγιγμα σου

Ερωτεύτηκα το αγόρι αυτό που γνώρισα τότε στο σταθμό του τρένου …!!!!!🥀

[nofuckinlabels]

Απο τοτε που σε ερωτευτηκα

Ηθελα να ειμαι ομορφη

Ηθελα να εχω περιποιημενα μαλλια που αγκαλιαζουν το προσωπο μου γιατι τα φανταζομουν μπλεγμενα στα δαχτυλα σου

Ηθελα να τονιζω το βλεμμα μου με ενα μαυρο μολυβι για να σε κοιταω

Εβαζα αρωμα στα σημεια που θα με φιλουσες

Ετοιμαζομουν για σενα

Υπηρχα μονο οταν με ακουμπουσες

Ηθελα μονο εσυ να ξερεις οτι ειμαι ομορφη

Μονο εσυ να αποστηθίσεις τις καμπυλες στο σωμα μου

Υπαρχει κατι τοσο τρυφερο στην ιδεα οτι καποιος «ετοιμαζεται για μενα»

Καποιος να αφηνει τις εγωιστικες αυτοαναφορικοτητες για μενα

Μου λειπουν τοσο πολυ οι μερες που σκεφτομουν τι θα φορεσω για να σε δω

Οι στιγμες που σε εβλεπα και περιμενα να διαβασω στο βλεμμα σου οτι ειμαι ομορφη

Ειναι παραξενη η ζωη μετα απο τετοιο δέσιμο

Ακομα Με πιανω να ετοιμαζομαι για εσενα

Ακομα και να μην εισαι εδω

[kebriones]

Λοιπον, listen up. Οσοι ειστε αθηνα 17-19 Μαϊου και εχετε χρονο και ορεξη, θα ειμαι στο Comicdom στο γκαζι. Ειναι πολυ ωραια, με δωρεαν εισοδο και με άπειρες φοβερες δουλειες να δειτε!

θα ειμαι καπου στο self publishers alley με τον Αλκιβιάδη 1 και κάποια αλλα πραματακια.

Θα χαρω παρα παρα παραα πολυ να σας δω απο κοντά :) (αν περασετε και γνωριζόμαστε απο εδω, πειτε το μου μην ντρέπεστε 😶🔪)

Παρτε και sneak peek του τι θα εχω στο τραπεζι μου (λείπουν κάποια πράγματα γιατι κλασσικα τα μισα τα εχω αφησει για τελευταία στιγμη λολ)

(Είναι πολυ κριμα που με τις ημερομηνίες δεν καταφερα φέτος να ανεβω και Θεσσαλονίκη που μου έχει λείψει, του χρόνου ελπίζω να ειναι διαφορετικα.)

[randoombitch]

Και εαν το αυριο ερθει χωρις εμενα

Να ξερεις οτι πάλεψα με τους δαίμονες μου

Αλλα δυστηχως εχασα.

Να ξερεις οτι ειχα πολλες αποτυχιμενες προσπάθειες

Αλλα υποθετω τελικα τα καταφερα

Απεικονίζομαι την ελευθερια και την ανακούφιση που ενιωσα πανω στην στιγμη

Και εαν το αυριο ερθει χωρις εμενα

Να ξερεις οτι χαμογέλαγα οσο έτρεχαν τα δακρια μου

Ζηταω συγγνωμη που δεν περασαμε περισσοτερο καιρο μαζι

Καθως εσυ εισαι αυτος που μου εδινε νοημα στη ζωη.

Επομενως οταν ερθει το αυριο και δεν ειμαι εδω

Να θυμασαι οτι στις τελευταιες μου στιγμες ημουν χαρουμενη.

[fraoula-me-psyxologika]

! disclaimer!

Το ύφος μου δεν είναι καθόλου judgemental, i am genuinely curious.

Η ερώτηση μου είναι πως ξεκίνησε το όλο σκηνικού του γυμνού/patreon και γιατί?

Για ποιον λόγο να επιλέξεις να "πουλήσεις το σώμα σου" σε άγνωστο κόσμο ξέροντας πολύ καλά ότι πιθανόν οι φωτογραφίες και τα βίντεο σου θα χρησιμοποιηθούν για να αυνανιστούν αυτοί που θα τα αγοράσουν οι οποίοι πιθανόν θα σε δουν ως ένα κομμάτι κρέας και θα σε σχολιάσουν και ��υδαία.

Είναι λόγω οικονομικής ανάγκης? Είναι επειδή ίσως σου αρέσει αυτή η προσοχή και η "επιβεβαίωση" που σου δίνει ο κόσμος αγοράζοντας το content σου ή γράφοντας σου διάφορα σχόλια?

Ίσως να είχες κάποιες ανασφάλειες με την εμφάνιση σου ή με το εγώ σου και αυτό είναι ένας τρόπος να τις αντιμετωπίσεις?

Μπορεί να είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών η μπορεί απλά να σου αρέσει in which case i respect that.

Συγνώμη για την λόγοδιάρροια ρωτάω ειλικρινά σαν ανήσυχος αδερφός και όχι σαν επικριτικός πατέρας.

Take care

η φαση του γυμνου τρεχει κανα 2 χρονια τωρα, ξεκινησε ως καλλιτεχνικη εκφραση και προσπαθεια επανοικειοποιησης (reclaiming) του σωματος μου και της σεξουαλικοτητας μου μετα από χρονια συναισθηματικης, σωματικης και σεξουαλικης κακοποιησης απο ατομα που εμπιστευτηκα, ειτε στο περιεχομενο της σχεσης ειτε οχι. δεν ειχα ποτε καλη σχεση με το σωμα μου, και πολυ δυσκολη σχεση με την σεξουαλικοτητα μου και την εκφραση της και ολα τα ταμπου που περιλεμβανει η σεξουαλικοτητας ενος θυληπρεπους και queer ατομου. ξεκινησε απο μια αναγκη επικοινωνιας με αυτα τα κομματια μου απο μια καινουργια, ευχαριστη, εικαστικη πλευρα, καθως ανεκαθεν χρησιμοποιουσα την τεχνη ως μεσω εκτονωσης και διαχειρισης καταστασεων. Ποτε σε ολη αυτη τη διαδικασια δεν σκεφτηκα πώς το βλεπει καποιος αλλος ολο αυτο, καθως να πω την αληθεια μου δεν με αφορα. Ουτε τα σχολια, ουτε οι εντυπωσεις, ουτε οι αντιδρασεις δεν με αποσχολησαν/επηρεασαν, το εκανα/κανω για εμενα πρωτα απ ολα.

Παρολα αυτα, προφανεστατα και παρατηρω τις αντιδρασεις και τα σχολια που γινονται (θελοντας και μη) και ναι, εχω επιγνωση οτι αυτη η εκφραση μου εχει απηχηση και αρεσει. Περναμε λοιπον στη φαση του πατρεον και το υλικο επι πληρωμης. Δεν ειναι κατι που ηθελα ή ειχα ονειρο/αχτι να κανω. Καπως οδηγηθηκα στο κομματι αυτο (υο οποιο εγω προσωπικα δεν θελω να ονομασω σεξεργασια γιατι δεν θεωρω τον εαυτο μου σεξεργατ@) καθως ειχα ηδη ενα ογκο «κοινου» μεσω της πλατφορμας που βρισκομαστε. Και επειδη η οικονομικη μου κατασταση φετος ειναι τραγικη, λογω αλλαγης καριερας και απροοπτων ιατρικων εξοδων, θεωρησα οτι θα μπορουσα να προσπαθησω για ενα διαστημα να βγαζω ��λικο επι πληρωμης, σαν side hustle. Να τονισω εδω ομως οτι δεν ειναι κατι που το κανω καταναγκαστικα, ειναι κατι ομως που εχει ενα επιπεδο δυσκολιας, καθως μιλαμε για ευαλωτες στιγμες. Δεν θα πω οτι δεν μου αρεσει βεβαια.

Ως θυληκοτητα (οχι θυληκο!!!), εχω συνηθίσει ολη μου την ζωη (ανηλικη και ενηλικη) να με βλεπουν σαν κομματι κρεας, ο,τι και να φοραω, ο,τι και να λεω, οπως και να ειμαι. Η μονη σταθερη και αμεταβλητη παραμετρος ειναι η συνεχης και επιβλητική σεξουαλικοποιηση του γυναικειου σωματος απο το κοινωνικο συνολο, σε επιπεδο αηδιαστικο, αισχρο, χυδαιο και καταστροφικο για τα μυαλα και τα σωματα των θυληκοτητων παγκοσμιως. Δεν φταιμε εμεις (ως θυληκοτητες) που τα σωματα μας τα βλεπουν και τα αντιμετωπιζουν ως κομματι κρεας. ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ, τελεια. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και να κανουμε. Το οτι αυνανιζονται με τις φωτογραφιες μου, το ηξερα και πριν αρχισω το υλικο επι πληρωμης, γιατι προφανεστατα και με ενημερωναν με παθος για αυτο. Σε αυτη την περίπτωση όμως, εχω τον ελεγχο του περιεχόμενου που γινεται αυτο, με το καθεστως του υλικου επι πληρωμης. Ναι τον παιζουν με τις φωτο μου, τουλαχιστον ομως με αυτες που τραβηχτηκαν για αυτο το σκοπο, τουλαχιστον ομως με βοηθανε οικονομικα μεσω αυτου.

tldr: υγεια, καυλα και επανασταση, μην αφηνετε τους κακοποιους σας να σας γαμανε το ειναι 😙

[xehasmenesithakes]

Σου λείπει η φοιτητική ζωή?

Παρα πολυ!Ειμαι ολομοναχος στην Αθηνα.Εχω χασει την ιδιωτικότητα μου,ξαφνικα πρεπει να φροντίσω τον αδερφο μου και το σπιτι οχι επειδη με αναγκαζουν αλλα επειδη το βλεπω οτι χρειαζεται και με νοιαζει.Κυριολεκτικα ο στενος κυκλος που εχω εδω νιωθω οτι ολοι ειναι αλλου με τις ζωες τους και δεν εχω ενα σταθερο ανθρωπο να μπορω να δω.Επισης σκεφτομαι το ποσο καλα πηγαινε η ζωη στη πατρα και το ποσο ειχα προσπαθησει να το φτασω μεχρι εκει.Και τωρα ειμαι στο μηδεν.Επισης ειμαι σε μοα φαση που ψαχνω δουλεια στον τομεα μου και ειμαι στον αερα και οικονομικα εξαρτιεμαι απο το τι θα μου δωσουν που αυτοματα με περιοριζει αρκετα.Δεν ξερω επισης πως σκατα να γνωρισω νεους ανθρωπους,χωρις να χω τα λεφτα να μπω σε καποια ομαδα ή να τρεχω απο δω και απο εκει..Εχω κοψει δυο μηνες το κροσφιτ που πηγαινα στη πατρα και ειχα βρει το καλυτερο μερος και πραγματικα εδω δε μπορω να βρω κατι με την αντιστοιχη ενεργεια .Και ενα δυο ανθρωποι που ενιωθα πιο δικους μου και ειναι εδω,ε με χει απογοητευσει λιγο η σταση τους,γιατι με χουν ψιλοκλασμενο.Γενικα δεεε παει καλα…και ναι μου λειπει η ζωη στη πατρα απλα δε θελω να το σκεφτομαι προσπαθω να δω τι θα κανω απο δω και περα..

[maniamch]

Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023, 16:50

1 χρόνο μετά από το πρώτο μας φιλί…

Σκέφτηκες μηπως μπορούσαμε να βρεθούμε…

Για εκείνον τον καφέ που λέμε εδώ και 7 μήνες…

«Για σήμερα έλεγα»

Τυχαία η μέρα που διάλεξες να φανταστώ…

Το ξέρω είσαι ακόμα εδώ…

Απλά δεν σε βλέπω βρε μάτια μου…

29 Οκτωβρίου 2022 , 7:10 π.μ.

Ακόμα ��εν έχω γυρίσει σπίτι. Γυρίζω βόλτες με το αμάξι και προσπαθώ να συνειδητοποοήσω όσα είπαμε. Είναι αλήθεια ή όλα είναι τόσο αγγελικά πλασμενα; Βασικά...αν ήταν όλα τέλεια, θα το αφήναμε; Μπα..

Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, δεν μου κάνει εντύπωση πως με προκαλεί μια ακόμη φορά. Απλώς τώρα νιώθω διαφορετικά. Θες αυτό που είδα στα μάτια σου; Θες αυτό που ένιωσα στην αγκαλιά σου; Είσαι κάτι άλλο για μένα. Υπάρχει κάτι διαφορετικό ανάμεσα μας.

Θα ήθελα όσο τίποτα να με αφήσεις να είμαι δίπλα σου σε αυτήν την δύσκολη περίοδο που περνάς, αλλά καταλαβαίνω... Ωστόσο, ελπίζω να το ξέρεις, με ένα τηλέφωνο και θα είμαι σε μισή ώρα κάτω από το σπίτι σου..

Θα περιμένω...

"Πως εισαι τόσο σίγουρη;" με ρώτησες..

Δεν είχα ακριβώς λόγια να σου εξηγήσω. Απλώς το ξέρω!

-"Στο κάτω κάτω, δέκα μέρες ήταν, σιγά. "

-"Ναι, ήταν δέκα μέρες αλλά για μένα ήταν πολλά "

-"Ναι η αλήθεια είναι ότι ήταν δέκα πολύ έντονες και γεμάτες μέρες".

Την απάντηση στην ερώτηση σου την έδωσες μόνος σου στην τελευταία αγκαλιά που με πήρες.

"Ξέρω πως θα θέλω και θα σου στείλω μήνυμα, γιατί δεν πιστεύω ότι θα βρω κάτι καλύτερο εκεί εξω"

"Γι'αυτον ακριβώς τον λόγο θα σε περιμένω" σου απάντησα και με εσφιξες λίγο πιο πολύ στην αγκαλιά σου.

Θα μου λείψει αυτή η αγκαλιά, που μέσα της κούμπωνα ακριβώς και ηρεμουσα.

Θα μου λείψει αυτό το φιλί, που ταίριαξε ακριβώς με το δικό μου και μου ανέβαζε τους παλμούς.

Θα μου λείψουν τα μάτια σου, που τα κοιτούσα και χανομουν στην ομορφιά τους.

Θα μου λείψει το χαμόγελο σου, που φωτιζε την μέρα μου.

Θα μου λείψει να μου χαμογελάς, που με κοιτούσες το έκανες και έλιωνα.

Θα μου λείψει να ακούω την φωνή σου, που ένα λεπτό κλήσης είχε την δύναμη να αλλάξει ολόκληρη την διάθεση της ημέρας.

Θα μου λείψεις εσύ, που ήρθες και έδωσες φως στην ζωή μου. Κουμπωσες ακριβώς στα όσα έψαχνα. Και ξέρω ότι ήταν αμοιβαίο.

Θα περιμένω!

Θα είμαι εδώ!

[sugaroto]

Προς τιμήν του speak your language day και το γεγονός ότι επειδή όλοι αυτοί οι αρχαίοι έπαιρναν ναρκωτικά και τώρα την πληρώνουμε εμείς

[hansslut]

ΜΈΣΑ ΜΟΥ ΝΑ ΖΕΙΣ, ΤΊΠΟΤΑ ΆΛΛΟ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ, ΚΆΝΩ ΤΏΡΑ ΜΙΑ ΕΥΧΉ ΝΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΠΆΝΤΑ ΜΑΖΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΆΝΤΑ ΕΔΩ ΝΑ ΦΩΝΆΖΩ Σ ΑΓΑΠΏ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΏ, ΚΆΝΕ ΜΕ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΏ

[portokali]

βλεπω σαξεσιον και εχω να πω απλα ετσι ειναι οι πολύτεκνες οικογένειες όταν όλα τα παιδιά έχουν πλέον τριανταρήσει

διαβάζω τους αδελφούς καραμαζοφ και εχω να πω απλα ετσι ειναι οι πολύτεκνες οικογένειες όταν ολα τα παιδια εχουν πλεον εικοσαρισει

[heartinhue]

Μερικα γιορτινα συναισθηματα μου

Τα χριστουγεννα παντα ερχονται σαν μια γιορτη που περιμενεις, αλλα οταν φτασουν ειναι παντα λιγο διαφορετικα απο οτι τα περιμενες. Παντα καποιος λειπει απο το τραπεζι. Και οσο περνουν τα χρονια τα σερβιτσια μειωνονται. Τα στολιδια ειναι στο ιδιο σημειο. Τα φωτα αναβοσβηνουν με τον ιδιο ρυθμο. Η μουσικη εχει την ιδια μελωδια. Μα ολα ειναι διαφορετικα. Εγινα απο αυτους που θεωρουν τα χριστουγεννα την γιορτη της δυστυχίας τους; Θυμαμαι παλια το τραπεζι μας να ειναι πιο γεματο , τα χαμογελα πιο μεγαλα , το τζακι αναμενο , τα φωτα πολυχρωμα , τα αστεια πιο ευχαριστα , το κλιμα πιο ελαφρυ.

Τωρα ολα μοιαζουν γκρι.

Οι γονεις μου εχουν αρχισει και γερνανε. Τα αδελφια μου πιο ξενα απο ποτε. Σημερα συνειδητοποιησα οτι δεν εχουμε πει ποτε σαγαπαω με τα αδελφια μου .

Και εγω ενας απλος παρατηρης. Νιωθω σαν παντογνωστης ωρες ωρες . Ξερω πως νιωθουν ολοι για ολους . Κανεις δεν ξερει πως νιωθω εγω. Και ισως κανεις και να μην μπορει να με καταλαβει και ποτε .

Ξερω οτι ενα απλο αστειο που εκανε ο μπαμπας μου κρυβει μελαγχολία και απωθημένο χρόνων για τον χωρισμο με την μαμα μου . Ξερω πως οταν ο μπαμπας μου μιλαει περηφανος για το ποσο καλα τα παω στην σχολη ,πληγωνεται ο αδελφος μου που δεν καταφερε να τελειωσει την σχολη του και τωρα λογω του χαμηλου μισθου του δεν μπορει να κανει οικογενεια. Ξερω πως η μαμα μου νιωθει πως εχει μεινει πισω οταν μιλαμε για τα νεα μας και νιωθει λιγοτερο «μαμα».

Ξερω πολλα. Και νιωθω ακομα περισσοτερα. Ισως αυτη η η ενσυναίσθηση που εχω ειναι ευχη και καταρα ταυτοχρονα.

Ειμαι ευγνωμον για την οικογένεια μου . Και ειμαι σιγουρη ότι υπαρχουν οικογενειες με περισσότερα προβληματα . Και πιο σοβαρα. Αλλα δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι, υπαρχουν και οικογενειες χαρουμενες . Με τραπεζια μεγαλα, τοσο μεγαλα που δεν βλεπεις το τελος τους . Με χαμογελα πλατια. Με χαρτοπετσέτες με σχεδιακια χριστουγεννιατικα και τραπεζομαντιλα εορτινα. Και ξερω οτι Υπαρχουν τέτοιες οικογενειες γιατι υπηρξα και εγω σε μια τετοια για λιγο καιρο. Και ας μην ηταν η δικια μου . Και ας ελείπε ο μπαμπας μου . Υπηρχε αυτη η βαβουρα απο φωνες γνωριμες, πολυκοσμια . Γεματο το σπιτι.

Τα Χριστουγεννα γινομαι ο πιο ζηλοφθονος ανρθωπος σε αλλον τον πλανητη. Βλεπω τα στορι με μανεια , μου φαινονται ολα ��γαλμενα απο αλλο κοσμο.

Δεν εχω κακες αναμνησεις απο τα τελευταια χρονια μου στην αθηνα. Εχω κακα συναισθηματα . Αυτο το δισβαστακτο αγχος . Που δεν το σηκωνε η ψυχη μου . Φοβαμαι . Τα γραφω αυτα απο τον ιδιο καναπε που με πιανανε κρισεις πανικου και δεν μπορουσα να αναπνευσω απο το κλαμα . Βγαινω στα ιδια μερη που ενιωθα την ανασα μου να κοβεται τα ποδια να λυγιζουν και να αναζητω λιγο αερα να απανεπνευσω .

Οταν ημουν στα χειροτερα μου δεν ειχα κανεναν να με βοηθησει . Βραδια που δεν κοιμομουν . Εκλαιγα . Σκεφτομουν. Οι σκεψεις μου πλακωνανε η μια την αλλη . Η μια χειροτερη απο την αλλη. Οι γονεις μου με αγαπανε και οι φιλοι μου αλλα κανεις δεν καταλαβε ποτε. «Μαρια μην αγχωνεσαι απλα» «εχω δουλεια μαρια δεν μπορω να ερθω» «Μαρια ειναι βραδυ εδω πεφτω για υπνο» «Φαινεσαι κουρασμενη» . Δεν κραταω κακια ομως, ουτε νιωθω οτι με κρεμασανε . Εγω κρεμασα τον εαυτο μου.

Ετσι το εφεραν οι συνθηκες δεν το επελεξα.

Δεν ειμαι αυτο το ατομο πλεον. Η φουσκα εσκασε . Ειμαι πιο δυνατη . Παρολαυτα φοβαμαι . Δεν θελω να ξαναπερασω κατι τετοιο μονη μου. Ενα συναισθημα παντα θα υποβοσκει.

Φετος ηρθαν ατομα στην ζωη μου , εφυγαν και πολλα απο αυτη . Ειμαι ευγνωμων και για τα δυο . Αλλα κυριότερα ειμαι ευγνωμων που γνωρισα τον φιλιππο . Τον αγαπημενο μου ανθρωπο σε ολο τον πλανητη. Τον μονο ανρθωπο που μαζι του επικρατει ηρεμια. Τον μονο ανθρωπο που αγαπαω πιο πολυ απο τον εαυτο μου. Τον μονο ανρθωπο που μοιραζεται την χαρα μου , τον πονο μου, το αγχος μου , την λυπη μου . Το μονο ανθρωπο μου ανέστρεψε τα δεδομενα μου . Που μου εμαθε πως να αγαπαω . Που μου εδειξε τι θα πει ερωτας , τι θα πει σεξ , οίκοιοτητα , συζητηση , διαφωνιες . Που για πρωτη φορα ειπα «μου λειπεις» νιωθοντας ενα απεραντο κενο μεσα μου . Αυτο το «μου λειπεις» το νιωθω τοσο εντονα , τοσο αισθητη η απουσια του .

Φετος για να ειμαι ειλικρινης με πηγε γαμιοντας η χρονια . Τοσο κατω δεν εχω ξαναπεσει . Αλλα μου εμαθε πολλα . Παρα πολλα . Ομορφα και ασχημα . Οποτε αν το τιμημα του να βρω τον εαυτο μου ηταν να τον χασω εντελως . Ας ειναι . Μπαινω στο 2025 πιο δυνατη , με φιλιες ουσιαστικες , με τον ερωτα της ζωης μου , με την οικογενια μου που ( και ας ειναι λιγο οτι να ναι ) με αγαπαει πολυ.

Αυτα , ισως ειναι πολυ μιζερα καποια πραγματα που γραφω αλλα ειναι η αληθεια. Δεν με καθιστα ομως μιζερο ανρθωπο .Ειμαι αισιοδοξη .

Καλη χρονια λοιπον .

[nofuckinlabels]

Διχοτόμηση

Ο σωκρατης χωρισε με την υπαρξη του την φιλοσοφια σε δυο τμηματα

Ολοι οι φιλοσοφοι πριν απο εκεινον ονομαστηκαν προσωκρατικοι

Παντα με γοητευε αυτο

Ενας ανθρωπος μπορει να αλλαξει ολοκληρωτικά

Κατι αιώνιο και αφθαρτο

Κατι χωρις σαρκα για να διαμελίσει

Αυτη η διχοτομηση παντα μου θυμιζε εσενα

Ηρθες στη ζωη μου και την αλλαξες για παντα

Ο ερωτας κοπηκε στην μεση

Δεν ηταν ακροτηριασμος ομως

Ο ερωτας ανθισε

Πριν απο εσενα ηταν έρημος

Ηταν μια αφηρημενη ιδεα που πνοη ειχε μονο στα βιβλία

Τωρα απεκτησε υλικη υποσταση

Απεκτησε δερμα για να μπορεσει να λαβωθει

Απεκτησε ματια για να δακρυσει

Απεκτησε ονομα

Το δικο σου

Η ειρωνεία ειναι οτι ο ερωτας μας πλεον εχει πνοη μονο μεσα σε αυτα που γραφω

Οπως πρωτα

Ομως τωρα εχεις υπάρξει

Και δεν θα ειναι ποτε οπως πριν

Διαβαζω πολυ τον τελευταιο καιρο

ζήτησα απο την μαμα μου να παμε στην ανδρο στο εξοχικο μας

Θελω να δω την θαλασσα και να θυμηθω γιατι διαβαζω

Πηραμε σημερα το καραβι

Αυτη η διαδρομη παντα μου θυμιζει εσενα και εκεινο το καλοκαιρι

Εμας στο πλοιο αγκαλια

Ειχε καθυστερηση εκεινη την μέρα το πλοιο αλλα δεν το προσεξα καν

Γιατι με κρατουσες

Ολα ηταν τοσο ομορφα

Ειχα μεθυσει στην υπαρξη σου και δεν με ενοιαζε αν επεπλεα η βουλιαζα

Η αισθηση ηταν η ιδια

Εκεινη την στιγμη μπορουσα να αφεθω στην ανυπαρξια

Θυμήθηκα το λεωφορειο που πηρα νωρις για Αθηνα για να σε δω πριν φυγεις

Τον τροπο που χαμογελουσα

Το κραγιον που εφτιαχνα συνεχεια για να ειμαι ομορφη οταν με δεις

Πιστευα οτι οποιος με κοιτουσε τοτε θα ηξερε ποσο ερωτευμενη ειμαι μαζι σου

Εχω κανει και αλλες φορες αυτη την διαδρομη

Χωρις να εισαι ο προορισμος μου

Ομως παντα ευχομαι να ερχομουν

Η να εφευγα

Για να σε δω

Υ.Γ: Η διχοτομηση αυτη μπορει να γινει μονο μετα απο αιώνες και δεν θελω να συνεχιζω να οριζω την ζωη μου σε πριν και μετα. Δεν θελω να υπαρχει μετά. Θελω να εισαι εδω. Να εισαι εδω και ολα να ειναι απλα

[me8usmenhh]

Nαι καλησπερα κεντρο αλκοολικων εδω? Καλα ειμαι?

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ