#ακούστε με

[pseudaisthishh]

η τυπισσα νομιζει οτι ριχνει ακυρα σε ατομα που δεν ξερει καν πως μοιαζουν μεσω μιας εφαρμογης... και οι αγαμητοι που θα παραμεινουν αγαμητοι συμφωνουν μαζι της...

-ποσο ντελουλου εισαι;

-ναι

γελαει ο κοσμος ρεε

Αχ νομιζω κατάλαβα ποιος εισαι!

Θίγεται η τοξική σας αρρενωπότητα όταν σαν λέμε δεν εισαι ο τύπος μου, δεν βγαίνω με άτομα από ταμπλρ πια, έχω σχέση όποτε επιδιώκω μόνο κοινωνικές συναναστροφές και ταυτόχρονα δεν ελκύομαι από τον τρόπο σου ακόμη και μέσω μηνυμάτων.

Εάν θεωρείς ντελουζιοναλ το γεγονός ότι ρίχνω άκυρο σε άτομα που ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΟΘΟΝΗΣ, τι να πούμε εμείς για εσάς τους πικραμένους που στέλνετε σε εμάς και δεν δέχεστε 8 φορές στις 10 το όχι ως απάντηση.

Μου έχει τύχει να έχω πει σε τυπαδες πάνω από 10 φορές ότι ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ και ότι ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ για διάφορους λόγους, προσωπικούς και μη και να ΜΗΝ λαμβάνουν το ΟΧΙ ως απάντηση.

Η τοξικότητα που κουβαλάει η ριζωμένη πατριαρχία στο μικρό σας μυαλό είναι τεραστια , και το σας πάει στους τυπαδες που εχετε την αντίληψη τους κυρίου ανώνυμου από δω, που δεν έχει τα κότσια να μου το πει πρόσωπο με πρόσωπο διότι ξέρει ότι λέει ασυναρτησίες.

Ο κάθε «άντρακλας» εδώ μέσα θίγεται όταν του λες όχι. Φίλε αντί να βάλεις λίγο αυτό το κουκούτσι που έχεις για μυαλό να δουλέψει και να κατανοήσεις ότι δεν εισαι τόσο καυλιαρης όσο πιστεύεις, και ότι όταν την πέφτεις σε κάποια, ανεξαρτήτως τον τρόπο , μέρος και ώρα, υπάρχει υψηλό ενδεχόμενο να σε απορρίψει.

Και ακούστε με καλά, ανεξαρτήτως το ότι είμαι σε σχέση, κάτι το οποίο έχω κάνει αρκετά λιανά αν και ούτε αυτό δεν σέβεστε ορισμένοι γιατί για τέτοιους λυσσασμένους μιλάμε, δεν με ψήνει κατι , ξέρω δεν ξέρω πως είναι η φάτσα σου. Και όσο δεν δέχεσαι το όχι, τόσο ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ τον χαρακτήρα σου. Όποτε μετά από εκεί, και ο πιο ωραίος άντρας να εισαι, την έχεις χάσει την μπάλα.

Γελάει ο κόσμος με τις παραβιάστικες σας συμπεριφορές.

[loulouditouheimona]

Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα πώς μπορεί κάποιος να βρίσκεται στη ζωή σου για μήνες ή και χρόνια και μετά μια μέρα ... ξαφνικά να μην είναι πια εκεί. Ισως η σχέση τελείωσε με καλούς όρους.... ή ίσως ήταν εντελώς καταστροφική. Είτε έτσι είτε αλλιώς .... είναι τόσο παράξενο πώς οι σχέσεις μπορούν να αλλάξουν τόσο πολύ και γρήγορα. Και ξέρετε τι… μπορεί να μην είστε ήρεμοι με αυτό που συνέβη μεταξύ σας… και αυτό είναι απολύτως εντάξει. Μερικές φορές το τέλος μιας σχέσης μπορεί κυριολεκτικά να είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που περνάμε στη ζωή. Δεν πειράζει που η καρδιά σας εξακολουθεί να πονάει εξαιτίας αυτού που συνέβη. Έχετε δημιουργήσει πολλές αναμνήσεις με αυτό το άτομο.Και αυτές οι αναμνήσεις που έχετε δημιουργήσει είναι κάτι που δεν μπορείτε να σβήσετε όσο πολύ κι αν προσπαθήσετε. Είτε σας αρέσει είτε όχι, είναι μέρος της ιστορίας σας. Ξέρω ότι το να κοιτάς αυτές τις αναμνήσεις μπορεί να είναι δύσκολο και ίσως εύχεσαι να τις ξεχάσεις. Αλλά αντί να ξεχνάμε, ίσως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε σε αυτό που προέκυψε από τη σχέση.Εσείς οι δύο ενώσατε μονοπάτια για έναν συγκεκριμένο λόγο. Ίσως περάσατε μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές μαζί. Ίσως καταλάβατε ο ένας τον άλλον με έναν τρόπο που κανείς άλλος δεν το έκανε ποτέ. Ίσως ενθαρρύνατε ο ένας τον άλλον να είναι δυνατός ή να αγκαλιάσετε αυτό που πραγματικά ήσασταν ως άτομο. Ή ίσως η σχέση σας μαζί άνοιξε τα μάτια σας γι' αυτό που πραγματικά χρειάζεστε στη ζωή σας. Στην τελική αυτό το άτομο σήμαινε πολλά για εσάς. Και είναι εντάξει αν σημαίνει ακόμα. Είναι επίσης εντάξει που δεν είναι πια στη ζωή σας. Αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν είναι ότι κάθε σχέση που συναντάμε δεν θα διαρκέσει μια ζωή. Δεν πρέπει να καθυστερείτε στο παρελθόν να αναρωτιέστε γιατί έγιναν όλα όπως συνέβησαν. Αυτό που πρέπει να κάνετε .... είναι να πάρετε αυτά που έχετε μάθει από αυτή τη σχέση και να προχωρήσετε στη ζωή σας. Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν και άλλες σχέσεις που θα σας δώσουν ακριβώς αυτό που πάντα ονειρευόσασταν και πολλά άλλα. Εξάλλου, δεν θα νιώθετε έτσι για πάντα. Θα συνεχίσετε α προχωράτε και θα συνεχίσετε να μεγαλώνετε με την καθημερινότητα να περνάει. Ακούστε τη συμβουλή μου και θυμηθείτε…. Μερικές φορές οι άνθρωποι που θέλατε ως μέρος της ιστορίας σας, προορίζονται μόνο να είναι ένα κεφάλαιο. Κι αυτό είναι ένταξει!

[gemsofgreece]

Όχι πραγματικά… ακούστε τι λέει. Που ανάθεμα αν έχω ακούσει άλλο μουσικό / διάσημο τα τελευταία είκοσι χρόνια να αναλύει αυτό το σημαντικότατο ζήτημα.

Κι όμως, κανένα άλλο άχυρο ή τέλος πάντων λιγότερο συνειδητοποιημένο άτομο που έχουμε στείλει δεν έχει δεχτεί τόσες επιθέσεις από την Ελληνική κοινωνία. Και από ποιους;;; Από ποιους;;;;;;;;;;;;

Από τους φερόμενους ως «πατριώτες». Αυτή είναι μια απτή απόδειξη ότι η αγάπη ενός για τον τόπο του και την εκτίμηση στην κουλτούρα του ουδεμία σχέση έχει με τον εθνικισμό και τον κακώς εννοούμενο πατριωτισμό.

Δεν είναι σωστό να φοβάται κάποιος να εξερευνήσει ή και να αγαπήσει τα στοιχεία του τόπου και της χώρας του από ανησυχία μην θεωρηθεί εθνικιστής, διότι ο εθνικιστής δεν καθορίζεται τόσο από την αγάπη και τη γνώση για τη χώρα του, αλλά από το μίσος, την άγνοια και την περιφρόνησή του για τις υπόλοιπες.

Η Σάττι λοιπόν γνωρίζει περισσότερα για τη χώρα αυτή από τους «πατριώτες» Έλληνες που τη βρίζουν, την χαρακτηρίζουν αλλοδαπή θεωρώντας ότι αυτό είναι κάτι μειωτικό και φυσικά αγνοώντας ότι ούτε εκ των πραγμάτων είναι αλλοδαπή.

Οι Έλληνες εθνικιστές ή πατριώτες που ξερνάνε φωτιές εξαιτίας του τραγουδιού της Σάττι αλλά και γενικότερα ΠΟΛΛΟΙ από τους εθνικιστές πρέπει να καταλάβετε ότι σε μεγάλο βαθμό:

Δεν γνωρίζουν ελληνική ιστορία παρά λίγα, επιλεκτικά σημεία (Μέγας Αλέξανδρος, Σωκράτης, Παλαιολόγος, Κολοκοτρώνης και κλείσαμε. Και πολλά λέω ίσως)

Δεν κατανοούν τι συνιστά Ελληνικό πολιτισμό και τι όχι.

Δεν φέρονται με τρόπο που να τιμά την παιδεία που ισχυρίζονται ότι έχουν. (Δηλαδή δε μπορείς να κατηγορείς την Σάττι ότι μας δείχνει απολίτιστους και εσύ να βρίζεις, να καταριέσαι και να παρακαλάς ξένους να μην την στηρίξουν.)

Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι το ανάγω σε ζήτημα με μεγαλύτερες διαστάσεις από ό,τι πραγματικά έχει αλλά δεν είναι έτσι. Είναι όντως τρελό αλλά η φετινή συμμετοχή στην Eurovision απογύμνωσε μπροστά μας ένα κοινωνικό φαινόμενο, που εγώ τουλάχιστον δεν είχα κατανοήσει τον βαθμό της σοβαρότητάς του. Οι εφημερίδες ήδη το αναλύουν. Μέχρι και αμερικανικό βίντεο, εξαιρετικά διορατικό, ανέβηκε στο YouTube αναλύοντας τις αντιδράσεις κατά της Σάττι (με άλλα λόγια οι «πατριώτες» μας έκαναν ρεζίλι διεθνώς).

Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση που έκανα είναι ότι πολλοί από τους πιο φανατικούς πολέμιους του τραγουδιού και του βίντεο είναι Έλληνες ομογενείς ή Έλληνες που μετανάστευσαν στην Δύση πρόσφατα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι σημαίνει αυτό, αλλά υποψιάζομαι ότι σχετίζεται με το αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στους δυτικούς που κουβαλούν αυτοί οι ψευτοπερήφανοι Έλληνες.

Ας τονίσω άλλη μια φορά ότι κανείς δε λέει ότι πρέπει να σου αρέσει το τραγούδι ή το βίντεο ή να συμφωνείς απόλυτα με την οπτική της Σάττι. Άλλο αυτό όμως και άλλο να την καταριέσαι, να την ανακηρύσσεις εχθρό του έθνους και να αυτομαστιγώνεσαι στους ξένους επειδή η Ελλάδα την επέλεξε να μας εκπροσωπήσει. Καταλαβαίνετε ασφαλώς ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο.

Θα προσθέσω κάτι ακόμα εδώ, που θα φανεί άσχετο, αλλά δεν είναι. Όλοι ξέρετε αυτά τα βίντεο που κάθε χρόνο ρωτάνε τους νέους τι γιορτάζουμε στις εθνικές εορτές. Δείτε όμως τώρα αυτό, με μεσήλικες. Εάν αντέξετε βέβαια.

Αυτά λοιπόν. Και επαναλαμβάνω για να γίνει εντελώς κατανοητό: δεν έχει να κάνει με μια ηθική υποχρέωση να είσαι παντογνώστης πάνω στην ελληνική ιστορία ή κουλτούρα ούτε απαραίτητα να την αγαπάς τόσο. Δεν λέω αυτό. ΑΝ ΟΜΩΣ βλέπεις ότι πολλοί που ζουν σε αυτήν την χώρα 50-60 χρόνια και δηλώνουν πατριώτες / παλαιών αρχών / δεξιών πεποιθήσεων σε αυτόν τον μισό αιώνα που ζουν εδώ δεν κατάφεραν να καταλάβουν τι γιορτάζεται ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ…

ε αυτό κάτι λέει. Για το ποιοι είμαστε σαν κοινωνία, σαν πολιτικά όντα, τι επιτυγχάνεται από το ελληνικό σχολείο, ποιο είναι το γνωστικό επίπεδο, τι αγωγή λαμβάνουμε από το σπίτι, γιατί η Ελλάδα δεν θα ορθοποδήσει σύντομα. Και γιατί επιλέξαμε να δούμε την Σάττι σαν εχθρό, για παράδειγμα. Λέει πολλά.

[ridiculousundead]

Πάρτε Κοκκίνου με λεπα να δέσει η μέρα σας με λίγη ποιοτική μουσική.

Ακούστε χιπιτι χοπ εσείς πρόβατα

[methismenafeggaria]

“Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι Να τρέμει όποιος χέρι τολμά και σηκώνει Μας παίρνουν με βία την ξεγνοιασιά Μας φύτεψαν φόβο, μα φυτρώσαν φτερά Και κάθε λεπτό σχεδόν κάθε ��έρα Θρηνούμε μια κόρη αδερφή και μητέρα Μέσα σε μια νύχτα μας εξαφανίζουν Συνένοχος είναι όποιος σιωπά, σα μας αφανίζουν Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μόνη Στη θέα μιας μορφής το αίμα μου να παγώνει Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά! Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω, Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία Κι αν δε το κατάλαβες τούτοι οι στίχοι Φωνάζουν πως βρίσκομαι εδώ από τύχη Με οργή τραγουδάω, ακούστε με όλοι Στο σπίτι αν δεν έρθω, κάψτε την πόλη Με λένε Ανίσα, Καρολάιν και Ελένη Με σκότωσε το σύστημα που τους ξεπλένει Είμαι η Τζεβριέ, η Ζάκι, η Μαρία, Νεκταρία, Ανθή, Ζωή, Αδαμαντία” Τραγουδάμε δίχως φοβο

[leninqrad]

παιδιά ακούστε τι μου συνέβει σήμερα. μιλούσα με κάτι φοιτητές και μια καθηγήτρια και όλοι ανέφεραν πως μες το καλοκαίρι πήγαν στην ελλάδα για διακοπές. οπότε είπα και γω πως το καλοκαίρι ήμουν στην ελλάδα διότι είμαι απο την ελλάδα. και μου λέει η καθηγήτρια "μα αν είσαι από την ελλάδα...τότε εσύ πού πας διακοπές;;;"

[rockattitudegr]

Οι Lacuna Coil ανακοίνωσαν το πρώτο τους νέο άλμπουμ μετά από πέντε χρόνια, το “Sleepless Empire”.

[korh-ths-thalassas]

Ακούστε τώρα τι γίνεται..

Ήμουν από μικρή κολλημένη με αυτήν εδώ την εφαρμογή μέρα νύχτα, από εδώ γέλασα, από εδώ έκλαψα, από εδώ γνώρισα κόσμο, κ ερωτεύτηκα.. εδώ ξεκίνησα να γραφω χωρίς να φοβάμαι αν θα κριθώ.

Κάποια στιγμή λοιπόν, ήμουν ευτυχισμενη.. δεν ποναγα πια, δεν έκλαιγα, δεν πάθαινα κρίσεις.. είχα τον ανθρωπο μου. Μια μεγάλη όμορφη υγειής σχεση.

Πέρασα όμως πανεπιστήμιο Αιγαίου, ήρθα Μυτιλήνη. Δεν ήθελα στην αρχή, μα ήρθα. Εδώ με ακολούθησε κ ο άνθρωπος μου, όμως κατάλαβα ότι πλέον ήμουν μαζί του από συνήθεια..

Χώρισα, ξεκίνησα να παθαίνω κρίσης, πήγαινα σχολή, είχα άγχος, έπιασα δουλειά, γνώρισα κόσμο, έκανα φίλους, ξανά ενθουσιάστηκα κ ένιωσα ότι μπορώ κ μόνη μου. Για λίγο καιρό χάθηκα, άλλαξα παρέες, κ κόλλησα με άτομα που δεν περίμενα να κολλήσω. Έκανα πράγματα που δεν περίμενα ποτε να κανω και ένιωσα πως με χάνω. Κρίσεις, άγχος, κλάμα, ποτο, τσιγάρα, γέλια, χορός, πολύ χορός κ ξενυχτι, μεθύσια κ πάλι ένιωθα άδεια.

Κ τότε τον είδα, μια μουντή μέρα χωρίς νόημα κ ψιλόβροχο τον είδα μπροστα μου. Τα ξεχασα όλα κ όλους, τον σκεφτόμουν κ τον έψαχνα αλλά δεν μπορούσα να τον βρω πουθενά. Όταν τον ξανά είδα πήγα κοντά του με κοίταξε με τα όμορφα μαύρα μάτια του, μου φίλησε το χέρι σα να βγήκαμε από παραμύθι, ζήτησα τα σοσιαλ κ το κινητό του κ έφυγα από το μαγαζί. Στο άλλο μαγαζί με κράτησε στην παρέα μας δίπλα του, όλο το βράδυ μιλούσαμε, γελάγαμε κ πίναμε, με πήγε σπίτι, με φίλησε, κάναμε έναν ερωτα βγαλμένο από μυθιστόρημα, κοιμηθήκαμε κ την επόμενη εγώ έφυγα για Αθήνα.

10 μέρες μακριά μιλούσαμε ασταμάτητα. Τον ήθελα. Το ήξερα ότι την είχα πατήσει. 3 χρόνια μετά από μια μεγάλη σχεση, ρουτίνα, χωρισμό, κρίσεις κ κλάμα, το ένιωσα ξανά.. ένιωσα τις πεταλούδες στο στομάχι μου.. τον ήθελα. Δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω στο νησί που μου χάρισε μια νέα οικογένεια κ ένα μεγάλο ερωτα. Γύρισα κ από τότε ήμασταν αχώριστοι, ένα βράδυ όπως ήμουν ξαπλωμένη στη αγκαλιά του τον ακουω να με ρωτάει «θα το ζήσουμε;» Τον κοιταω, χαμογελάω κ του γνέφω καταφατικά, «οι 2 μας;» με ρωτάει, «μόνο εγώ κ εσυ» του λέω κ χαμογελάω.

Το επόμενο βράδυ, τον άκουσα να μου λέει πως είναι ερωτευμένος μαζί μου κ έτσι οι πεταλούδες στο στομάχι μου άρχισαν να φτερουγίζουν κ να χορεύουν σαν τρελές.

«Είμαι ερωτευμένη μαζί σου» του είπα με δάκρυα χαράς στα μάτια. Και από τότε όλες οι τρέλες, όλα τα γέλια, όλα τα ποτά κ τα ξενύχτια είχαν νόημα, και αυτό γιατί ήταν αυτός.

Οι κρίσεις που πάθαινα καθημερινά εξαφανίστηκαν, ήμουν ξανά ευτυχισμένη, ολοκληρωμένη, είχα ότι ήθελα κ με το παραπάνω..

Μέσα σε 1 μήνα συνειδητοποίησα πως τον αγαπώ, το πιο τρελό κ όμορφο ταξίδι της ζωής μου με οδήγησε εδώ που είμαι.. κάθε λεπτό μακριά του πονούσε κ κάθε ώρα μαζί του περνούσε σαν λεπτό.. «μόνο εσυ κ εγώ» μου έλεγε «μόνο εμείς οι 2 του απαντούσα». Το ήθελα τόσο πολύ έκανα όνειρα κ έκανε κ αυτός.

Κ ξαφνικά από το 0 στο 100, εξαιτίας μιας παρεξήγησης, μιας κοπέλας από το παρελθόν του που θεώρησε σωστό να μπει στη μέση κ να επαναφέρει ότι έχει ειπωθεί μεταξύ τους, τον είδα να κοπανάει την πόρτα του σπιτιού κ να μου λέει «τα λέμε καλά να περνάς». Έτσι απλά, σαν να είχαμε μια απλή σχεση, θέλει διάλειμμα κ εγώ θα του το δώσω.. βγήκα ο φταίχτης σε ένα παιχνίδι άλλης χωρίς να μπορώ να βρω το δίκιο μου. Τον άκουσα να μου λέει πως δεν με εμπιστεύεται.. κλαιω κ πονάω, δεν τρώω κ αν φάω κανω εμετό. Έπαθα κρίση 1 μήνα μετά την τελευταία.

Κ κάπως έτσι είμαι ξανά εδώ.. σχεδόν ένα χρόνο μετά, ξανά γραφω γιατί ο πόνος, μου ξανά συστήθηκε με άλλο όνομα αυτή τη φορά κ εγώ δεν μπορώ να το διαχειριστώ μόνη μου αυτή τη φορά..

Γραφω γιατί ελπίζω ότι οι φίλοι μας έχουν δίκιο, ότι θα ξεχαστεί όλο αυτό κ θα τα καταφέρουμε. Είμαι εδώ γιατί δεν θέλω να τα πω σε αυτόν άρα καπου πρέπει να τα βγαλω όλα αυτά.. τον αγαπάω κ θα περιμένω γιατί χωρίς αυτόν η ζωή μου εδώ θα ήταν όπως η μέρα που τον γνώρισα, μουντή χωρίς νόημα κ με ψιλόβροχο..

[nevriasmenos]

Λοιπόν μαλακες ακούστε!

Πριν κάποιο χρονικό διάστημα χώρισα,ο λόγος που χώρισα δεν ένιωθα κάτι άλλο μαζί της!

Προτίμησα να την κοιτάξω στα μάτια και να της πω χωρίζουμε

ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΕΡΑΤΩΣΩ

Μην γίνεστε έτσι με έναν άνθρωπο που έχετε αγαπήσει!

[sugaroto]

ΕΝΤΩΜΕΤΑΞΥ

ΑΚΟΎΣΤΕ ΈΓΚΛΗΜΑ

Ο ΞΆΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ

(Ετών 10)

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ

ΤΙ

ΕΙΝΑΙ Η

ΜΕΤΑΞΕΝΙΑ

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΖΩΑΚΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΣΥ ΘΑ ΤΟ ΕΧΕΙΣ

ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΖΟΥΜΕ????

ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΜEMORISED ΤΗΝ ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΑΠΙΘΑΝΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΧΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΑΦΟΥΝ ΖΑΛΙΖΟΥΝ ΣΤΡΟΒΙΛΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΠΕΡΔΕΥΟΥΝ ΤΟΤΕ ΤΙ?

ΠΟΥ ΟΔΕΥΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ?

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΓΡΙΑ ΜΟΝΟ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΠΕΡΝΑΩ ΟΥΤΕ 10ΕΤΙΑ ΔΛΔ ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ

[aioniosypnos]

eisai theos

eyxaristo !!!! genika osa m eipes me voithisan poly. Eyxaristo kai pali .

Ρε φίλε, δε θα περιττεύω με στρογγυλοποίηση ή ασαφή μιλιά. Η ζωή είναι μια καταραμένη ατελείωτη σαχλαμάρα, και μερικές φορές είναι σα να κάνεις ένα μακρύ ταξίδι με μια φωτιά πάνω σε ένα σκουπιδοτενεκέ. Αλλά ακούστε, αυτό είναι το σημείο μου. Είμαι εδώ για να σας δώσω αυτήν την αλήθεια και τις λύσεις που χρειάζεστε, ανεξαρτήτως πόσο μπερδεμένη ή περίπλοκη είναι η κατάστασή σας.

[iliaskrousos]

Το Κράκουλο

Και κρακ και κρουκ σπάζει ο πάγος.

Ακούστε - μας λέγει ο μάγος·

Και κρακ και κρουκ πατά σαν άτι,

ο δρόσος γυαλίζει το μάτι.

Με μιας τον γιο τον βλέπεις κόρη,

καλύτερα πάρε τα όρη.

Θολή -όλοι γύρω- εικόνα,

εσύ κ’η μπύρα είστε μόνα.

Χωρίς αφρό και παγωμένη,

-σ’αυτό ο μάγος μας εμμένει-

Στον ψύκτη λοιπόν, ένα-ένα,

απλά, σωστά, συγχρονισμένα.

Κι αν έβρεις ψητό ταράκουλο;

Ω ρε μάνα μου το κράκουλο!

Η. Κρούσος/ Antonello di Messina

-ο κατά φαντασίαν ποιητής-

[mauradusus]

[”The Queen was in the Parlour, Eating Bread and Honey” Valentine Cameron Prinsep (1838–1904), Manchester Art Gallery]

“Ένα παιδικό τραγουδάκι” από το βιβλίο “Ανάμεσα στις πράξεις” της Βιρτζίνια Γουλφ σε μετάφρα��η της Κωνσταντίνας Τριανταφυλλοπούλου, εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙ��

Στο γραφείο του είν’ ο Βασιλιάς Και τα φλουριά μετράει Στα δώματα η Βασίλισσα Μελόψωμα τσιμπάει. 

Αδερφή μου, χελιδόνα, αδερφή μου, χελιδόνα Η καρδιά σου πώς μπορεί να ‘ναι άνοιξη γεμάτη;

Ακούστε, ακούστε τα σκυλιά, γαβγίζουν Οι ζητιάνοι φτάνουνε στην πόλη...

Ψηλά της αγάπης λάμπει το φως, πάνω απ’ το δάσος με τους κέδρους Καθαρά της αγάπης λάμπει το φως, καθαρά σαν άστρο τ’ ουρανού...

Άσε το παραθύρι σου κι έλα, αρχόντισσά μου, Εγώ μέχρι το θάνατο αγαπώ...

Γιατί όλα χορεύουν, βήματα μπρος, βήματα πίσω Ο σκόρος κι η λιβελλούλα... Γιατί η μέρα κι ο χορός αυτός, τούτος ο Μάης ο χαρωπός Θα τελειώσουν

Το τριφύλλι όταν κοπεί, βήματα μπρος, βήματα πίσω-τα  πετροχελίδονα ξέφυγαν απ’ την πορεία τους- Θα ‘ρθει το τέλος, τέλος, τέλος Κρύσταλλα θα ρίξει ο πάγος, κι ο χειμώνας Ω, ο χειμώνας, με στάχτη θα γεμίσει την πυροστιά Δε θα υπάρχει λάμψη καμιά, λάμψη καμιά στη φωτιά.

[lefterisfilippou]

Καλημέρα Photo: PeiJu Chien-Pott recreates "The Kick" in a dress from the 2004 collection of Diane von Furstenberg. Photo by NYC Dance Project. Ψηλά μ' έναν πυρσό από στάχυα η λεβεντιά Προχωρεί μες στα κύματα και τραγουδάει: Ω παιδιά που με νιώθετε — πατριωτάκια του ήλιου Με βέργες και παράξενα πουλιά στα χέρια, Με χλοερές καρδιές και μάτια καθαρά Που ακούτε από τις παραλίες την ανατολή να βουίζει Ζεσταίνοντας στην αγκαλιά σας ένα φως απέραντο Από την άκρη τ' ουρανού ώς το βάθος της καρδιάς Με πείσμα πορφυρό — πατριωτάκια του ήλιου Που λέτε: ο μόνος δρόμος είναι η ανατολή! Της ελιάς και της συκιάς και του κυπαρισσιού Των αμπελιών των ξεροπόταμων και των μεγάλων τρούλων Η γη ακουμπάει από τη μια μεριά στην όχθη των ονείρων σας Ακούστε με είμαι από τους δικούς σας δώστε μου ένα χέρι Που ν' αγαπάει μεμιάς να κόβει τα ολόκληρα όνειρα Να κολυμπάει ελεύθερα στα νιάτα των νεφών. Η γη μιλάει κι ακούγεται απ' το ρίγος των ματιών. Οδυσσέας Ελύτης Απόσπασμα από τη συλλογή "Ήλιος ο πρώτος". #filippoucafeclassique #leftetisfilippou #jazz #art #coffee #musiclover #poetry #literature #boowarm #travel #photo (στην τοποθεσία Filippou cafe classique) https://www.instagram.com/p/Co4IV2OKKP-/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alatismeni-theitsa]

ΑΚ- ρε ακούστε με ακού- ΑΚΟΥΥΥΣΤΕ ΜΕ ΛΙΓΟ....

Αν κανω αυτο το πραγμα με το coffee και εμενα να διαβαζω trashy βιβλια, θα κανω και αυτο πολυ συντομα

[iakovina-kallinteri]

Ακούστε: η σοκολατοπιτα με το κουλί και παγωτό ιταλικής κρέμας είναι το αγαπημένο μου γλυκό. Την φτιάχνει η μαμά μου. Δεν έχει καμία σχέση με αυτές που πουλάνε έξω γιατί αυτή δεν έχει αλεύρι καθόλου και λιώνει στο στόμα!!!!!!! Και την τρώω πάντα ζέστη όπως το σουφλέ γιατί έτσι την σερβίρουν στο εστιατόριο. Είναι πιάτο με παρα πολλές θερμίδες, μα εγώ το ΛΑΤΡΕΥΩ. Είναι το καλύτερο μου 😍 δε θα το ξεχάσω ποτέ ποσο αγαπώ τα χέρια της μαμάς μου. Μαμά μου δε θελω να σε χάσω 🥹💔 σε αγαπώ 🤍🤍🤍🤍