#Τσιώλη | Explore Tumblr Posts and Blogs

labookaracha · 2 years

Photo

- Πάντα κάτι υπάρχει.

- Ίσως όχι σε βάρος του Δικαστή.

- Ο άνθρωπος συλλαμβάνεται μέσα στην αμαρτία, γεννιέται μέσα στη διαφθορά και περνάει από την μπόχα της πάνας στην αποφορά του σάβανου. Πάντα κάτι υπάρχει.

Η σκηνή αυτού του διαλόγου ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, τον Γουίλι Σταρκ και τον Τζακ Μπέρντεν, επαναλαμβάνεται τρεις φορές μέσα στο Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά του Robert Penn Warren. Και είναι ίσως μια από τις μεγαλύτερες αλήθειες της ζωής μας, της ύπαρξής μας. Κινούμαστε μέσα σε ένα βούρκο, και κάνουμε μια διαρκή προσπάθεια να βγούμε στο φως.

Ο Γουίλι Σταρκ προέρχεται από μια φτωχή αγροτική οικογένεια. Βάζει στόχο της ζωής του να ξεχωρίσει. Σπουδάζει νομικά και μπλέκεται με την πολιτική. Έχει ένα όραμα, να βοηθήσει όσους σαν και αυτόν ζουν στις παρυφές της ζωής, όσους ζουν με τα αποφάγια των πλούσιων. Και εν μέρει θα μπορέσει να το πετύχει. Χωρίς να καταφέρνει πάντα να κρατάει τα χέρια του καθαρά. Στο τέλος θα πληρώσει. Η ζωή μάλλον δεν είναι φτιαγμένη για ανθρώπους σαν αυτόν. Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει τη θέση του.

Αυτή είναι μια ανάγνωση αυτού του υπέροχου βιβλίου.

Μια άλλη είναι πως η προσπάθεια για το σύνολο αξίζει πάντα, ακόμα και αν ατομικά δεν κερδίσουμε τίποτα. Ή ακόμα και αν χάσουμε τα πάντα. Για κάποιους η υστεροφημία τους είναι πιο σημαντική από την επίγεια ζωή. Ειδικά όταν συνοδεύεται από ένα σημαντικό έργο.

Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου έδωσα ένα πρόσωπο στη μορφή του Γουίλι Σταρκ. Ένα πρόσωπο πολύ διαφορετικό από την περιγραφή του συγγραφέα, αλλά καθόλα ταιριαστό με τον χαρακτήρα του. Έδωσα στον Γουίλι Σταρκ το πρόσωπο του Φρανκ Σέμιον, του χαρακτήρα που παίζει ο Βινς Βον στη δεύτερη σεζόν της σειράς True Detective. Ο Φρανκ είναι ένας τύπος που είναι μπλεγμένος σε μια μεγάλη μπίζνα με οικόπεδα. Λίγο πριν υπογραφεί η τελική συμφωνία κάτι στραβώνει και ο Φρανκ χάνει τα πάντα. Από εκείνη τη στιγμή μετατρέπεται κυριολεκτικά σε μια μηχανή, σε ένα άψυχο πλάσμα που γυρνοβολάει παντού με ένα άδειο και παγωμένο βλέμμα προσπαθώντας μέσα από εκβιασμούς και κομπίνες να ξαναχτίσει όλα αυτά που γκρεμίστηκαν. Να πάρει πίσω όσα του πήραν.

Παύση.

Μεταφερόμαστε σε ένα παγκάκι. Κάπου στην Αθήνα. Στο παγκάκι κάθονται δυο φίλοι. Ο ένας αμίλητος, ο άλλος σε παραλήρημα. Βρίζει, χτυπιέται, γκρινιάζει, του φταίνε όλοι και όλα. Τώρα του φταίει ένας γείτονας που δεν τον άφησε να κατουρήσει στο μαγαζί του χωρίς να πάρει καφέ. Κάποια στιγμή ο άλλος, ο αμίλητος, γυρνάει και του λέει πως το πρόβλημά του δεν είναι το κατούρημα αλλά το πως θα βρει λεφτά. Και τότε ο πρώτος γυρνάει και λέει, «όχι να βρεις λεφτά ρε, να κάνεις λεφτά. Εγώ είχα κάνει λεφτά και θα ξανακάνω». Ο αμίλητος τύπος είναι ο Ερρίκος Λίτσης και ο πολυλογάς, ο Γιάννης Αναστασάκης, και η σκηνή είναι από την ταινία του Γιάννη Οικονομίδη Η ψυχή στο στόμα.

Στην ταινία του Οικονομίδη ο ήρωας, ο Τάκης, βιώνει συνεχείς εξευτελισμούς, από τη γυναίκα του, το αφεντικό του, τους συναδέλφους του, τους τοκογλύφους στους οποίους χρωστάει, τους φίλους του, όλους. Ο χαρακτήρας του Αναστασάκη ενσαρκώνει τον κλασικό πολυλογά θαμώνα ελληνικού καφενείου, που ονειρεύεται και σχεδιάζει και κατηγορεί τους πάντες για την ατυχία και την κατάντια του. Αλλά ταυτόχρονα δεν επαφίεται στην ελεημοσύνη των άλλων. Θέλει να χτίσει το μέλλον του μόνος του. Μοιάζει άραγε με τον Γουίλι Σταρκ? Μόνο στο ότι ονειρεύεται και σχεδιάζει. Και στο ότι κάποιες φορές ίσως πετύχει κάποιους από τους βραχυπρόθεσμους στόχους του. «Και μετά την καταστροφή, χτίζει άλλη καταστροφή και κυλάει», όπως λέει και ο Μαέστρος, ο χαρακτήρας του Παύλου Κοντογιαννίδη στην ταινία του Σταύρου Τσιώλη Φτάσαμεε!. Η διαφορά με τον Γουίλι Σταρκ είναι φυσικά το μέγεθος του οράματος. Ο Γουίλι θέλει να δημιουργήσει κάτι για τους άλλους, ο χαρακτήρας του Αναστασάκη για τον εαυτό του. Ο Φρανκ Σέμιον επίσης. Ο οποίος επίσης έρχεται από ένα φτωχό ��αι προβληματικό υπόβαθρο όπως ο Γουίλι Σταρκ. Άραγε η σκληρότητα που βιώνουμε ως παιδιά ζει για πάντα κάτω από το δέρμα μας? Γίνεται κομμάτι του εαυτού μας? Και όχι απαραίτητα η σκληρότητα που οφείλεται στην συμπεριφορά των γονιών ή των οικείων μας, αλλά η σκληρότητα που οφείλεται στη φτώχεια ή σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, όπως είδαμε σε προηγούμενο άρθρο στο Κόκκινο σκυλί, κόκκινο σκυλί ή στον Ματοβαμμένο μεσημβρινό.

Ο Τζακ Μπέρντεν είναι μια άλλη ιστορία.

Σπούδασε ιστορία, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, έχει μια άλλη οπτική για την ηθική, για τον κόσμο, για τα λεφτά, για όλα. Είναι το πρωτοπαλίκαρο κατά κάποιον τρόπο του Γουίλι, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές, ειδικά για αυτές που χρειάζονται εχεμύθεια.

Ο Φρανκ Σέμιον έχει και αυτός έναν τέτοιο τύπο κοντά του, τον ντετέκτιβ Ρέι Βελκόρο.

Ο Βελκόρο χώνεται εκεί που δεν μπορεί να χωθεί ο Φρανκ, είναι το άλλο του μισό. Και δυστυχώς θα ακολουθήσει τον Φρανκ στην καταστροφή του.

Οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ.

Υπάρχει και ένας γιος. Στο βιβλίο είναι ο Τομ, ο γιος του Γουίλι, στη σειρά είναι ο Τσαντ ο γιος του Ρέι. Και οι δύο πιέζονται να ακολουθήσουν με κάποιον τρόπο τα όνειρα και τις προσδοκίες των πατεράδων τους. Να βαδίσουν στα βήματά τους. Ο Τομ είναι όμορφος, αθλητικός, έξυπνος. Έχει όλο το μέλλον μπροστά του, όλες οι επιλογές είναι ανοιχτές. Και ο πατέρας του τον πιέζει στα όρια. Να γίνει ακόμα καλύτερος. Να γίνει ο πρώτος. Ακολουθώντας κατά κάποιον τρόπο το περίφημο ρητό των Αμερικανών, «ο πρώτος είναι τα πάντα, ο δεύτερος τίποτα». Ο Τσαντ είναι μια άλλη ιστορία. Είναι μαλθακός, παχύσαρκος, ευαίσθητος, προσπαθεί να διαχειριστεί το διαζύγιο των γονιών του και τις εκρήξεις θυμού του πατέρα του. Μέχρι που μια μέρα κάτι παιδιά στο σχολείο του σκίζουν τα καινούρια του παπούτσια. Και ο πατέρας του πηγαίνει στο σπίτι ενός συμμαθητή του και ξυλοφορτώνει τον πατέρα του μπροστά στον μικρό νταή. Που τελειώνει άραγε ο κύκλος της βίας?

Είπαμε για προσδοκίες.

Ίσως αυτή είναι η μαγική λέξη.

Η λέξη που κινεί τον κόσμο μας. Όχι πάντα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν υπάρχει σωστή κατεύθυνση.

Τι προσδοκίες έχουμε από τον εαυτό μας, τι προσδοκίες έχει ο κόσμος από εμάς, τι προσδοκίες έχουν οι άλλοι από μας. Ειδικά οι γονείς μας. Πόσο εύκολο είναι να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην εικόνα που έχουμε και που θέλουμε να φτιάξουμε για τον εαυτό μας, και την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μας? Οι γονείς μας?

Πόσο εύκολο είναι να πάμε κόντρα σε αυτές τις προσδοκίες?

Πόσο αβίαστες είναι πολλές φορές αυτές οι προσδοκίες?

Όπως η αγάπη ενός γονιού, που εκφράζεται με τα πιο απλά πράγματα, όπως το να θέλει ο γονιός το παιδί του που έχει φύγει από το σπίτι πλέον, να κοιμηθεί ένα βράδυ εκεί, κάτω από την ίδια στέγη όπως παλιά?

Πόσο αθώα είναι αυτή η αγάπη?

Οι ήρωες του βιβλίου, οι ήρωες της σειράς, οι ήρωες της ταινίας συντρίβονται κάτω από το βάρος των ονείρων τους, των προσδοκιών, της αγάπης.

Όπως όλοι μας.

Σε ένα εξαιρετικό απόσπασμα του βιβλίου ο Γουίλι Σταρκ εξηγεί σε κάποιον από τους χαρακτήρες ότι το μοναδικό πράγμα που δεν μπορεί κάποιος να κληρονομήσει είναι η καλοσύνη. Και αυτό γιατί την καλοσύνη πρέπει να τη φτιάξει ο καθένας μόνος του. Και το υλικό για να φτιάξεις την καλοσύνη είναι η κακία. Η κακία που υπάρχει γύρω μας και που πρέπει να την αποδεχτούμε σαν κάτι φυσικό, να την αγκαλιάσουμε και να την μετουσιώσουμε σε καλοσύνη.

Αυτό βέβαια δεν έρχεται χωρίς κόστος. Το να είσαι καλός κοστίζει.

Πόση κακία άραγε μπορούμε να χωνέψουμε πριν μας καταβάλει?

Πόσο μπορούμε να αντέξουμε την κακία γύρω μας χωρίς να μπούμε στον πειρασμό να την χρησιμοποιήσουμε και εμείς?

Πόσο ίδιοι θα είμαστε στο τέλος αυτού του δρόμου?

Μπορούμε άραγε να σώσουμε, αν υπάρχει, αυτό που λέμε ψυχή?

Και στο κάτω κάτω της γραφής έχει κανένα νόημα?

Αν η ζωή μας είναι μόνο εδώ, εδώ και τώρα, γιατί να μας νοιάζει για τους άλλους?

Ποιος έχει άραγε δίκιο, ο Γουίλι ή ο Φρανκ?

Ή ακόμα και αυτό το δίκιο είναι κάτι πάρα πολύ σχετικό?

Κάποτε ένας φίλος του πατέρα μου μου είπε μια κουβέντα, που την θυμάμαι και προσπαθώ να την ακολουθώ. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Μέσα σε αυτή την κουβέντα βρίσκω την ταπεινότητα με την οποία νιώθω ότι πρέπει να προσεγγίζουμε το μεγαλείο της ζωής και του σύμπαντος και έτσι να δίνουμε ουσία στην ασημαντότητά μας.

Όπου πας, να πας σαν προσκυνητής.

Ίσως να είναι τόσο απλό.

Ίσως πάλι να μην είναι.

01.10.22

0 notes

demononvrosis · 2 years

Text

Επίσης τρελά σπέκια που πλέον η μουσική που ακούγαμε από παιδάκια έφτασε να γεμίζει γήπεδα ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.

Και τα σπέκια θα τα είχε ο καλλιτέχνης είτε αυτός λεγόταν Λεξ, είτε Λάιτ, είτε Χέιτμοστ, είτε Στίχοιμα, είτε Σνικ.

Αν τώρα εν έτει 2022 πρέπει να κάτσουμε να συζητάμε ακόμα για τραπ-ραπ και δεν καταλαβαίνει κάποιος ότι δεν βγάζει νοήμα ο διαχωρισμός, όπως είπε και ο Μάκης Κοντιζάς υποδυόμενος τον κύριο Λάκη στο "Φτάσαμε" του Τσιώλη, "εγώ τώρα γιατί να σου απαντήσω; να σε πάρω από το νηπιαγωγείο να σε πάω πανεπιστήμιο;".

2 notes · View notes

dumpster17 · 8 years

Text

Τα Αστυνομικά της Φίνος Φιλμς

Το τελευταίο διάστημα παρακολουθώ κάποιες αστυνομικές ταινίες της Finos Films. Ταινίες κυρίως του Φώσκολου και του Τσιώλη, αλλά και του Δαλιανίδη, του Γλυκοφρύδη, του Δημόπουλου, γυρισμένες από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 έως τις αρχές της δεκαετίας του ’70, την περίοδο της χούντας χοντρικά. Μέχρι σήμερα έχω δει καμιά δεκαπενταριά: “Πανικός”, “Με Φόβο και Πάθος”, “Εσχάτη Προδοσία”, “Κατάχρησις Εξουσίας”, “Η Ζούγκλα των Πόλεων”, “Όταν η Πόλις Πεθαίνει”, “Εν’ Ονόματι του Νόμου” κλπ.

Αν και τα σενάριά τους είναι σίγουρα αδύναμα και η σκηνοθεσία (κυρίως του Φώσκολου) είναι εντελώς ακαδημαϊκή και επιφανειακή (ο Τσιώλης είναι περισσότερο ρεαλιστής και εμβαθύνει πιο πολύ στους χαρακτήρες), η αλήθεια είναι πως πρόκειται για αξιοπρεπείς ταινίες. Οι παραγωγές είναι ιδιαίτερα φροντισμένες, η φωτογραφία, ο ήχος και η εικόνα (ασπρόμαυρη ή έγχρωμη) κινούνται σε ψηλά στάνταρντς κι οι ηθοποιοί είναι πολύ καλοί. Από τον εξαιρετικό Κούρκουλο ως τον πάντα ευεπίφορο στο over-acting Κώστα Πρέκα κι από την “κινηματογραφική” Μαίρη Χρονοπούλου στην πολύ γοητευτική Μπέτυ Λιβανού, δεν είναι τόσο οι πρωταγωνιστές που κλέβουν την παράσταση σ’ αυτές τις ταινίες όσο οι (συνήθως κακοί) καρατερίστες: Κατράκης, Καλογήρου, Τσαπέλης, Αργύρης κα.

Οι συγκεκριμένες ταινίες αλλά και γενικότερα οι ταινίες της Finos Films σίγουρα δεν έφεραν καμιά επανάσταση. Σεναριακά και σκηνοθετικά κινήθηκαν σε ρηχά νερά, πιστές σε κλασικές και συντηρητικές φόρμες. Αναμφίβολα όμως προήγαγαν την τεχνική του κινηματογράφου στην χώρα μας. Η FF αναμφίβολα σεβόταν τον θεατή κι αυτό φαίνεται στην απήχηση που είχαν οι ταινίες της. Τα θέματα των ταινιών της δεν ξέφυγαν από το επίπεδο της αστικής ηθικολογίας αλλά δεν θα βρεις στην ταινιοθήκη της προπαγανδιστικά σκουπίδια τύπου “Στα Σύνορα της Προδοσίας”, “Οι Γενναίοι του Βορρά” κλπ.

Πίσω από τις κάμερες αυτών των ταινιών βρέθηκαν καλοί “τεχνίτες” όπως ο Αρβανίτης, ο Δημόπουλος, ο Φωτόπουλος, ο Καπνίσης, ο Ζέρβας, ο Λύκας. Στην FF εξάλλου μυήθηκαν στην κινηματογραφική τέχνη δημιουργοί που διέπρεψαν τις επόμενες δεκαετίες όπως ο Τάσιος, ο Κατσουρίδης, ο Βούλγαρης, ο Κουτσομύτης. Χαρακτηριστικό της φροντίδας αυτών των ταινιών είναι οι τίτλοι της αρχής. Καλοστημένες μακέτες, ωραίες γραμματοσειρές.

Είναι κατανοητή η ανάγκη των ανθρώπων που δημιούργησαν τον λεγόμενο νέο ελληνικό κινηματογράφο να ξεφύγουν από τον φορμαλισμό και την μανιέρα. Οι συγκεκριμένες ταινίες όμως, με όλες τις αδυναμίες τους, έχουν θέση στην μικρή ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου και δεν θα ’πρεπε να καταχωνιάζονται στα αζήτητα.

#writings

0 notes

spoilersgr · 4 years

Link

Ισόπαλη δίχως τέρματα ολοκληρώθηκε η φιλική αναμέτρηση ανάμεσα σε Άρη και ΝΠΣ Βόλος στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Στην πρόβα τζενεράλε των δύο ομάδων ενόψει της έναρξης του πρωταθλήματος της Super League, η ομάδα του Μίχαελ Ένινγκ προβλημάτισε. ενώ αυτή του Άνχελ Λόπεθ – που πριν λίγες ημέρες αντικατέστησε τον Σάκη Τσιώλη – άφησε υποσχέσεις. Μοιρασμένο το πρώτο ��μίχρονο, με τους Βολιώτες να κλείνουν καλά τους διαδρόμους προς την εστία του Θανάση Γκαραβέλη. Με εξαίρεση ένα σουτ του Τζέιμς Τζέγκο στο 9′ που πέρασε δίπλα από το δοκάρι του τερματοφύλακα του Βόλου, ο Άρης δεν μπόρεσε να απειλήσει. Αντίθετα, οι φιλοξενούμενοι έχασαν την καλύτερη ευκαιρία του πρώτου μέρους. Στο 42′, έπειτα από κακή απομάκρυνση του Εμάνουελ Σάκιτς, ο Ζεάν Μπαριέντος βρέθηκε απέναντι από τον Χουλιάν Κουέστα όμως απέτυχε να νικήσει τον Ισπανό τερματοφύλακα – θα μπορούσε ο Ουρουγουανός να κάνει καλύτερη επιλογή έχοντας ελεύθερους συμπαίκτες δίπλα του! Παρόμοιο σκηνικό και στο ξεκίνημα του δεύτερου 45λεπτου. Σε δύο περιπτώσεις, ο Χουάν Χοσέ Περέα δεν τελείωσε σωστά τη φάση ευρισκόμενος εντός περιοχής και σε μια δεν πρόλαβε στο… τσακ την μπάλα ενώ στην αντίπαλη εστία ο Μπόρις Κλάιμαν σταμάτησε διαδοχικά τα σουτ των Λούκας Σάσα (60′), Μπρούνο Γκάμα (61′) και Γιάννη Φετφατζίδη (69′). Ένα σουτ του Γιάννη Κιάκου στο 86′ που πέρασε πάνω από τα δοκάρια του Κουέστα και η επέμβαση του Ισπανού τερματοφύλακα προ του Σιμόν Λούντεβαλ στις καθυστερήσεις, ήταν οι τελευταίες αξιόλογες φάσεις της αναμέτρησης. Διαιτητής: Φώτης Πολυχρόνους, Βοηθοί: Νικόλαος Τυριακίδης-Αναστάσιος Φράγιος, Τέταρτος: Αθανάσιος Μπούτσικος.ΆΡΗΣ (Μίχαελ Ένινγκ): Κουέστα, Σάκιτς (76′ Μαρμαρίδης), Σενγκέργκης, Ρόουζ, Ντάτκοβιτς, Ματίγια, Τζέγκο, Σάσα, Γκάμα (76′ Μπερόγλιο), Φετφατζίδης (80′ Μάνος), Λόπεθ (63′ Μαντσίνι).Στον πάγκο: Ράντος, Μπαγκαλιάνης, Μπακούτσης, Δεληζήσης, Άντεμ, Τσαγκαλίδης.ΝΠΣ ΒΟΛΟΣ (Άνχελ Λόπεθ): Γκαραβέλη (46′ Κλέιμαν), Τέκιο (67′ Κρητικός), Σάντσεζ (67′ Ντεντάκης), Κολόμπο, Φεράρι, Τοσκάνης (46′ Λούντεβαλ), Ριένστρα (67′ Δημόπουλος), Μπαριέντος, Περέα (67′ Γέντρισεκ), Μπάρτολο (67′ Κιάκος), Δουβίκας.Στον πάγκο: Λογαράς. ***Χωρίς τον Κριστιάν Γκανέα παρατάχθηκε ο Άρης στο φιλικό με τον Βόλο. Ο Ρουμάνος αμυντικός έμεινε εκτός αποστολής λόγω στομαχικών διαταραχών. ΚΩΣΤΑΣ ΒΡΟΥΛΗΣ

#Αθλητικά Νέα

0 notes

theatrinos · 4 years

Text

Θέατρο του Νέου Κόσμου || 32 παραστάσεις online

Π Α Ρ Α Σ Τ Α Σ Ε Ι Σ O N L I N E

από το Θέατρο του Νέου Κόσμου

Σ’ αυτή την πρωτόγνωρη συγκυρία, που το θέατρο πλήττεται στον πυρήνα του, δηλαδή τη ζωντανή συνάντηση με το κοινό, ανεβάζουμε στο κανάλι μας στο YouTube (https://www.youtube.com/channel/UCxmzOOobx4a1Fsg2qevBTgA), με ελεύθερη πρόσβαση για όλους, μια σειρά από προηγούμενες παραστάσεις μας. Από τις 200 και πλέον παραστάσεις που έχουμε παρουσιάσει στην 23χρονη πορεία μας, από το 1997 μέχρι σήμερα, κάνουμε εδώ μία ενδεικτική επιλογή, που όμως καλύπτει ένα ευρύ ρεπερτόριο για όλες τις ηλικίες. 32 παραστάσεις έχουν ήδη ανέβει στο YouTube, ενώ θα προστίθενται κι άλλες το επόμενο διάστημα. Γι’ αυτό, μείνετε συντονισμένοι.

Μοναδικός σκοπός αυτής της κίνησης είναι η διατήρηση της επικοινωνίας με τους θεατρόφιλους που μένουν σπίτι –όπως όλοι μας αυτές τις μέρες– και η παροχή της δυνατότητας πρόσβασης στο καλό θέατρο για όποιον το επιθυμεί, παρά τα αναγκαία για τη δημόσια υγεία περιοριστικά μέτρα.

Ευχαριστούμε από καρδιάς όλους τους καλλιτεχνικούς συντελεστές-δημιουργούς των παραστάσεων, καθώς και όλους τους συνεργάτες που συμμετείχαν στην καταγραφή τους, ώστε να έχει διατηρηθεί μια γεύση από τις δημιουργίες της πλέον εφήμερης όλων των τεχνών.

Οι βιντεοσκοπημένες παραστάσεις προσφέρονται στο κοινό με την επίγνωση ότι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσουν τη μοναδική εμπειρία του μοιράσματος αισθήσεων, σκέψεων και συναισθημάτων που προσφέρει το ζωντανό θέατρο. Και με την ελπίδα ότι σύντομα θα συναντηθούμε ξανά στους θεατρικούς χώρους με υγεία και ασφάλεια.

Καλή θέαση και Καλή Ανάσταση!

Κοινός Λόγος της Έλλης Παπαδημητρίου (Καλοκαίρι 1997)

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Σούλα Αθανασιάδου, Ανθή Ανδρεοπούλου, Όλγα Δαμάνη, Μαρία Κατσανδρή, Τζίνη Παπαδοπούλου

Παράσταση βασισμένη σε αφηγήσεις ανωνύμων γυναικών, που κατέγραψε η Έλλη Παπαδημητρίου και καλύπτουν το διάστημα από τις ειρηνικές μέρες στη Μικρά Ασία έως τον Εμφύλιο και τα κατοπινά δύσκολα χρόνια.

Η πρώτη παράσταση που ανέβηκε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, στην αυλή, με ιδανικό σκηνικό για το παιχνίδι της φθοράς και της μνήμης τα χαλάσματα που έστεκαν ακόμα εκεί.

https://www.youtube.com/watch?v=pssCWOgd6OQ

Δύο Θεοί του Λένου Χρηστίδη (1999-2000)

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Γεράσιμος Γεννατάς, Μανώλης Μαυροματάκης, Ντίνη Ρέντη, Γιώργος Μακρής, Αλέξανδρος Τσακίρης

Σ’ ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον, δύο φίλοι, έγκλειστοι σε άσυλο κομπιουτεροπαθών, λίγο πριν το τέλος του κόσμου, αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν το «αντικείμενο του εθισμού» τους, έναν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή, προκειμένου να καταγράψουν την Ιστορία της Ανθρωπότητας...

Η παράσταση εγκαινίασε τον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.

https://www.youtube.com/watch?v=8X7jrQ_tTqs

Οι σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας του Λούκας Μπαίρφους (2005-2007)

Μετάφραση: Κοραλία ��ωτηριάδου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Κόρα Καρβούνη, Γιώτα Φέστα, Λαέρτης Μαλκότσης, Γιώργος Γλάστρας, Μαίρη Σαουσοπούλου, Φώτης Θωμαΐδης, Ανδρέας Μαυραγάνης

«Τι είναι στ’ αλήθεια νορμάλ;» αναρωτιέται στις Σεξουαλικές νευρώσεις ο Λούκας Μπαίρφους, έχοντας στο επίκεντρο την Ντόρα, που με τον αφελή μιμητικό της τρόπο καθρεφτίζει τους συνανθρώπους της που θεωρούν τον εαυτό τους φιλελεύθερο, ανεκτικό και φωτισμένο. Κι όμως, οι αντιδράσεις προς την Ντόρα δείχνουν πόσα ταμπού κυριαρχούν στην κοινωνία, κι ακόμα πόσο δυσεύρετο είναι αυτό το νορμάλ και με πόσα μέτρα και σταθμά κρίνουν όσοι θεωρούνται ή προσπαθούν να είναι νορμάλ.

https://www.youtube.com/watch?v=GK36LT08T9E

Τα κοκκινομπλέ πατίνια του Σταύρου Τσιώλη (2006)

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Λαέρτης Μαλκότσης, Γιώργος Νινιός, Χρήστος Στέργιογλου, Παντελής Δεντάκης

Ο Αργύρης ζει με τη μάνα του στο Παγκράτι. Μια μέρα, αναπάντεχα, κερδίζει από μεγάλη τράπεζα ως δώρο ένα ζευγάρι πατίνια, που ήταν πάντα παιδικό του όνειρο: να τρέχει ο ίδιος με αυτά για όλες τις δουλειές της μάνας του και να δίνει και βόλτες στην ωραιοτάτη πρώτη εξαδέλφη του Σουλτάνα!

Τα Κοκκινομπλέ πατίνια είναι το πρώτο θεατρικό έργο του γνωστού από τον κινηματογράφο Σταύρου Τσιώλη.

https://www.youtube.com/watch?v=fWqHyqHMqbY

Καθόλου καλά της Ούρσουλα Ράνι Σάρμα (2007)

Μετάφραση: Έλλη Πετράντη

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Ιωάννα Παππά, Γιώργος Γάλλος, Όμηρος Πουλάκης

Δυο αδέρφια, η Κόρα και ο Μίκυ, ζουν σ’ ένα χωριό της Ιρλανδίας, απ’ όπου ονειρεύονται να δραπετεύσουν: Έχουν μεγαλώσει σ’ ένα περιβάλλον αδιαφορίας και εγκατάλειψης, με μοναδική αχτίδα στοργής τη θολή ανάμνηση της πρόωρα χαμένης μητέρας τους.

https://www.youtube.com/watch?v=qedXKsf5JfQ

Κατερίνα Ισμαΐλοβα – Η λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ, βασισμένη στη νουβέλα του Νικολάι Λέσκοφ (2007-2008)

Σκηνοθεσία: Μάρθα Φριντζήλα

Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιώργος Φριντζήλας, Λαέρτης Μαλκότσης, Δέσποινα Αναστάσογλου

Η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ είναι ένα παραμύθι για ένα κορίτσι που έπληττε. Ένα παραμύθι βλάσφημο και προκλητικό για ένα κορίτσι που αναζητώντας την ευτυχία γίνεται θύμα ενός ισχυρού πάθους, που την μετατρέπει σε θύτη και ξανά σε θύμα, μέχρι που την οδηγεί στην ταπείνωση και τον αφανισμό, ένα παραμύθι για την πορεία μιας γυναίκας από το πάθος στην εμμονή κι από κει στο έγκλημα και την τιμωρία.

https://www.youtube.com/watch?v=EMgqqTzCzu8

Εχθροί εξ αίματος του Αρκά (2008-2009)

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Λαέρτης Μαλκότσης, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Παντελής Δεντάκης

Οι Εχθροί εξ αίματος είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Αρκά. Μια «ζωτικής σημασίας» κωμωδία με το γνωστό και ανατρεπτικό χιούμορ του συγγραφέα, που αναδεικνύει την μικρή μας κοινωνία μέσα από τα… σπλάχνα του οργανισμού μας.

https://www.youtube.com/watch?v=zCvTsZ2QW4c

Σφαγείο του Ιλάν Χατσόρ (2008-2009)

Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Ορέστης Τζιόβας

Το Σφαγείο είναι ένα εμβληματικό έργο της ισραηλινής δραματουργίας, γραμμένο το 1990 από τον Ιλάν Χατσόρ, που σπούδαζε τότε θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ. Έχει ήρωες τρία αδέρφια από την Παλαιστίνη και διαδραματίζεται σ’ ένα χωριό της Δυτικής Όχθης στη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα. Το θέμα του, η σύγκρουση ανάμεσα σε αδέρφια, είναι παλιό όσο και η ανθρωπότητα, κι όμως πάντα νέο καθώς αλλάζουν οι συνθήκες που συνθλίβουν τις ανθρώπινες ζωές.

https://www.youtube.com/watch?v=hD3VXz1jmpA

Τρωάδες του Ευριπίδη (2010)

Μετάφραση: Παντελής Μπουκάλας

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Λυδία Κονιόρδου, Γιάννης Τσορτέκης, Μαρία Καλλιμάνη, Μαρία Κίτσου, Μιχάλης Οικονόμου, Αμαλία Τσεκούρα, Ιωάννα Κανελλοπούλου, Ορέστης Τζιόβας, Δήμητρα Λαρεντζάκη, Αιμιλία Βάλβη, Ειρήνη Τζανετουλάκου, Ελίτα Κουνάδη και ο μικρός Μιχάλης Καφούσιας

Μια από τις πιο δημοφιλείς σωζόμενες τραγωδίες ανέβηκε σε κλειστό χώρο, με οδηγό τη σκληρή διαχρονικότητά της. Η παράσταση παίχτηκε πρώτα στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και έπειτα δουλεύτηκε ξανά για ανοιχτούς χώρους και το καλοκαίρι 2010 περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα.

https://www.youtube.com/watch?v=mQ1m7O8H4PI

Το όνομά μου είναι Rachel Corrie (2010-2011)

Σκηνοθεσία: Μάνια Παπαδημητρίου

Παίζουν: Δήμητρα Σύρου, Μάρω Αγρίτη

Εταιρεία Familia

Το έργο βασίζεται σε κείμενα της Αμερικανίδας ακτιβίστριας, τα οποία επιμελήθηκαν ο Alan Rickman και η Katharine Viner.

Μια νεαρή Αμερικανίδα Εβραία αποφασίζει να πάει στην Παλαιστίνη για να δει από κοντά την αλήθεια και να την κρίνει. Αυτά που αφηγείται δείχνουν μια τόσο φριχτή πραγματικότητα, την οποία αν κανείς βιώσει, το βλέμμα του δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο. Μπορείς όμως να επιβιώσεις με ένα τέτοιο βλέμμα;

https://www.youtube.com/watch?v=SloYZXBgFe4

Stallerhof του Φραντς Ξάβερ Κρετς (2012)

Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Αμαλία Αρσένη, Μάνος Βακούσης, Μαρία Καλλιμάνη, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος

Η υπόθεση του έργου εκτυλίσσεται σε μια φάρμα της Βαυαρίας. Η πνευματικά καθυστερημένη Μπέππι υποφέρει από τη συναισθηματική ψυχρότητα των γονιών της, οι οποίοι, θύματα κι αυτοί της δικής τους άγνοιας, δεν την ενθαρρύνουν στο παραμικρό και τη σπρώχνουν όλο και περισσότερο στη μοναξιά. Ο μόνος που της δίνει σημασία είναι ο Ζεπ, εποχιακός ε��γάτης που δουλεύει κοντά τους, ένας αδέξιος, μοναχικός άντρας λίγο πριν από τη σύνταξη.

Μια παράξενη ερωτική σχέση θα αναπτυχθεί ανάμεσα στο κορίτσι και τον ηλικιωμένο άντρα, μια σχέση ανάμεσα στην κακοποίηση και την τρυφερότητα, που θα έρθει στο φως όταν η μικρή θα είναι ήδη έγκυος.

https://www.youtube.com/watch?v=yi4-NEhrCoo

Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη (Καλοκαίρι 2012)

Απόδοση: Βασίλης Μαυρογεωργίου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Δάφνη Λαμπρόγιαννη, Κώστας Κόκλας, Στράτος Χρήστου, Παντελής Δεντάκης, Νίκος Καρδώνης, Μαίρη Σαουσοπούλου, Γεωργία Γεωργόνη, Γιώργος Πυρπασόπουλος κ.ά.

Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου

Μία ακόμα πολιτική κωμωδία-σάτιρα, από τις χαρακτηριστικές του Αριστοφάνη, στην οποία για άλλη μια φορά –μετά τη Λυσιστράτη– τάσσεται υπέρ των γυναικών. Ενδεχομένως την έγραψε το 391 ή το 392 π.Χ.

Το 2012, βλέποντας το δικό μας πολιτικό σύστημα να βουλιάζει, θελήσαμε να μιλήσουμε για την πολιτική και για την πάλη των δύο φύλων με αφορμή τις Εκκλησιάζουσες. Και να γελάσουμε όχι μόνο με τη μακρινή εποχή της αθωότητας, αλλά και με το κολασμένο σήμερα, αφού η δική μας Πραξαγόρα έχει ακόμα και μαντικές ικανότητες, που της επιτρέπουν να κινείται ελεύθερα μέσα στους αιώνες και να προσγειώνεται στο παρόν.

Η παράσταση παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο, αλλά και σε περιοδεία στα μεγάλα φεστιβάλ της χώρας.

https://www.youtube.com/watch?v=UI6q_SFgpTw

Η ρομαντική μου ιστορία του D.C. Jackson (2012-2013)

Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Μάκης Παπαδημητρίου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Σύρμω Κεκέ

H Ρομαντική μου ιστορία του νεότατου σκωτσέζου συγγραφέα D. C. Jackson είναι ένα έργο που με εργαλείο το χιούμορ μιλάει για τη δυσκολία της επικοινωνίας, την αυταπάτη, την αγάπη, την πάλη των δύο φύλων και τους συμβιβασμούς. Ένα έργο για τη δυσκολία των ανθρώπων να δημιουργήσουν σχέσεις, μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον της πόλης και της δουλειάς. Για τη μοναξιά των 35άρηδων.

https://www.youtube.com/watch?v=9G66OwNUI8s

Ο βυσσινόκηπος του Άντον Τσέχωφ (2012-2013)

Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης Παίζουν: Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Οικονόμου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Όμηρος Πουλάκης, Σύρμω Κεκέ, Δημήτρης Πασσάς, Σοφία Γεωργοβασίλη, Μαρία Γεωργιάδου, Γιώργος Μελισσάρης, Δάφνη Δαυίδ, Μιχάλης Τιτόπουλος, Πέτρος Σπυρόπουλος, Σπύρος Πίτσος

Ένας πανέμορφος βυσσινόκηπος, που αναφέρεται στο «Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν» της Ρωσίας, πρόκειται να κοπεί και να χαθεί, γιατί δεν είναι πια «αποδοτικός». Μαζί του τελειώνει και χάνεται μια εποχή ευμάρειας, ανεμελιάς και ταυτόχρονα χυδαιότητας και διαφθοράς.

https://www.youtube.com/watch?v=0IHNaaf9uig

Αβελάρδος και Ελοΐζα του Γιάννη Καλαβριανού (2014)

Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός

Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Ελένη Κοκκίδου, Χριστίνα Μαξούρη

Εταιρεία Θεάτρου SFORARIS

Στο Παρίσι του 12ου αιώνα, ο θεολόγος και φιλόσοφος Πέτρος Αβελάρδος και η μαθήτριά του Ελοΐζα Φυλμπέρ ερωτεύθηκαν, αψήφησαν μια ολόκληρη κοινωνία, σκανδάλισαν την Εκκλησία και πλήρωσαν για όλη τους τη ζωή το τίμημα ενός έρωτα που δεν χώρεσε στον καιρό του.

https://www.youtube.com/watch?v=r1vOlq5nmkw

Σταματία, το γένος Αργυροπούλου του Κώστα Σωτηρίου (2014-2016)

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζει η Ελένη Ουζουνίδου

Σταματία, το γένος Αργυροπούλου. Γεννημένη στην Αθήνα στα μέσα της δεκαετίας του ’30, κόρη ανώτερου δημοσίου υπαλλήλου, διαπαιδαγωγημένη με τα χρηστά ήθη της εποχής και αρραβωνιασμένη με λοχαγό του Εθνικού Στρατού. Ζει στην αυλή του σπιτιού της, αδυνατώντας να παρακολουθήσει τη ζωή που προχωράει δίπλα της...

Ένα ρεσιτάλ ερμηνείας της Ελένης Ουζουνίδου, που βραβεύτηκε, όπως και η παράσταση, στα θεατρικά βραβεία του περιοδικού ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ 2015.

https://www.youtube.com/watch?v=tVKVxSiW9Fw

Λαμπεντούζα του Άντερς Λουστγκάρτεν (2016-2017)

Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Αργύρης Ξάφης, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου

Η οικογένεια του Στέφανου είναι ψαράδες πάππου προς πάππου στο παραδείσιο νησί της Λαμπεντούζα. Όμως στις αρχές του 21ου αιώνα η ψαριά του είναι πολύ διαφορετική. Δουλειά του είναι τώρα να περισυλλέγει σώματα μεταναστών από τα κρύα νερά της Μεσογείου. Πιο βόρεια, στις σκοτεινές γωνιές της Αγγλίας, η Ντενίζ, μια κινεζοεγγλέζα εργαζόμενη φοιτήτρια, πηγαίνει πόρτα πόρτα για να μαζέψει δόσεις καταναλωτικών δανείων για λογαριασμό μιας εισπρακτικής εταιρείας. Είναι μιγάδα, είναι διαφορετική και εισπράττει διακρίσεις από εκείνους που θέλουν να την ξεφορτωθούν. https://www.youtube.com/watch?v=LuZhsxKGpAk

Πέτρες στις τσέπες του της Μαρί Τζόουνς (2017)

Μετάφραση: Αγγελική Κοκκώνη

Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Χρυσοστόμου

Μια «κωμικοτραγωδία» που εκτυλίσσεται στην επαρχιακή πόλη Κέρι της Ιρλανδίας όπου κινηματογραφείται μια χολυγουντιανή υπερπαραγωγή. Ο Τσάρλι κι ο Τζέικ είναι δυο ντόπιοι βοηθητικοί ηθοποιοί... δηλαδή κομπάρσοι, δηλαδή δεν έχουν στον ήλιο μοίρα…

Ο ψεύτικος κόσμος του Χόλυγουντ σε σύγκρουση με τη σκληρή πραγματικότητα μιας επαρχιακής πόλης, μέσα από τα μάτια δυο ανθρώπων και τις ζωές 15 χαρακτήρων.

https://www.youtube.com/watch?v=3x7WaSfZgPY

Με δύναμη από την Κηφισιά του Δημήτρη Κεχαΐδη και της Ελένης Χαβιαρά (2017-2018)

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Παίζουν: Λυδία Φωτοπούλου, Έμιλυ Κολιανδρή, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη

Ένα έργο σταθμός της σύ��χρονης δραματουργίας μας, που έχει αφήσει το δικό του στίγμα, από το πρώτο του ανέβασμα στη "νέα Σκηνή" του Λευτέρη Βογιατζή κι από μακρά διαδρομή σε πολλά ανεβάσματα, έρχεται ξανά στο επίκεντρο, μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Καραντζά.

https://www.youtube.com/watch?v=qCcexpmZbW0

Heisenberg του Σάιμον Στήβενς (2017-2018)

Μετάφραση: Μενέλαος Καραντζάς

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Κόρα Καρβούνη, Περικλής Μουστάκης

Πόσο διαφορετικοί μπορεί να είναι δυο άνθρωποι; Η Τζόρτζι, Αμερικάνα στο Λονδίνο, είναι πληθωρική. Μιλάει πολύ, γελάει, βρίζει, διεκδικεί. Έχει ένα γιο 19 χρονών, που εδώ και δυο χρόνια έφυγε στην Αμερική κι έριξε μαύρη πέτρα πίσω του. Ο Άλεξ, Ιρλανδός, είναι λιγομίλητος, κρατάει μια ζωή ημερολόγιο, αγαπάει τη μουσική, είναι περιπατητής, πενθεί ακόμα την πρώτη του αγάπη, διατηρεί ένα κρεοπωλείο που δεν πάει καλά. Είναι κι δυο τους μόνοι. Έχουν τριάντα τόσα χρόνια διαφορά.

https://www.youtube.com/watch?v=ATduiJgntxc

Η βοσκοπούλα, Ανωνύμου (2018)

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου

Παίζουν: Πηνελόπη Τσιλίκα, Γιώργος Παπανδρέου

Elephas tiliensis

Το αριστοτεχνικό ποιμενικό ειδύλλιο που γράφτηκε στην Κρήτη του 16ου αιώνα ανέβηκε στη σκηνή από την ομάδα Elephas tiliensis.

Ένας βοσκός συναντά στην εξοχή μια πανώρια βοσκοπούλα και λιποθυμά χτυπημένος από την ομορφιά της...

Ένα γκόθικ παραμύθι, σκοτεινό και φωτεινό, βασισμένο “σε ρομαντικόν επεισόδιον συνταράξαν την νήσον Κρήτην”, “ωφέλιμο για όποιον θέλει να αποφύγει τον έρωτα και τα πάθη της σαρκός”.

https://www.youtube.com/watch?v=3RSEj5dMqtk

Σου φυλάξαμε μια θέση της Ελένης Κοκκίδου και της Μάρθας Φριντζήλα (2018)

Σκηνοθεσία: Μάρθα Φριντζήλα

Ερμηνεύει η Ελένη Κοκκίδου

Πώς γεννιέται το τραγούδι; Τι είν’ αυτό που ανυψώνει την ψυχή και δεν της φτάνουν οι λέξεις; Όταν ο λυγμός σκάβει βαθιά, όταν εκρήγνυται η χαρά... Πώς αποκαλύπτει, πώς μεταμορφώνει, όταν είσαι πάνω απ’ τον κόσμο και ομολογείς τα ανομολόγητα; Είναι της ψυχής το μυστικό που φανερώνεται; Σε πιάνει από το χέρι και σε παρασύρει στα χρώματα, στις μουσικές, στο χορό και τότε γίνεσαι ο πρωταγωνιστής της δικής σου παράστασης; Σου φυλάξαμε μια θέση στη δική μας.

https://www.youtube.com/watch?v=KQ9xEOxw_rA

Οι δούλες του Ζαν Ζενέ (2018-2019)

Μετάφραση: Έλσα Ανδριανού

Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις

Παίζουν: Δημήτρης Ήμελλος, Αργύρης Ξάφης, Κώστας Μπερικόπουλος

Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις σκηνοθετεί τις Δούλες του Ζενέ, επιλέγοντας για τους ρόλους τρεις άνδρες ηθοποιούς. Τρεις άνδρες παίζουν τρεις γυναίκες θανάσιμα δεμένες μεταξύ τους. Ο ναρκισσισμός, η ζήλεια και η απεγνωσμένη αναζήτηση του έρωτα τις συνδέουν ακατάλυτα.

https://www.youtube.com/watch?v=b8fhBRjPyks

Τα μάτια του Πάμπλο Μεσίες (2019)

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης

Παίζουν: Άννα Καλαϊτζίδου, Μαρία Μοσχούρη, Ελένη Ουζουνίδου, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος

Ένα «μελόδραμα γέλιου» που ακροβατεί ανάμεσα στο αστικό δράμα, το μελό και τη φάρσα. Οι ήρωές του είναι διαταραγμένοι και ακραίοι, αλλά ουσιαστικά απολύτως οικείοι στον θεατή, αφού φέρουν τους δικούς του προβληματισμούς, τα απωθημένα, τα κόμπλεξ, τις πληγές και τις ήττες του.

https://www.youtube.com/watch?v=zrcj_K78Yr4

Μυγοφαές του Ζοάν Γιάγκο (2019)

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ

Σκηνοθεσία: Ομάδα AbOvo

«Μια οικολογική κωμωδία για την τραγωδία της οικονομίας». Τέσσερις φίλοι παίρνουν την τύχη στα χέρια τους δημιουργώντας μια start-up επιχείρηση. Το προϊόν τους: μια παιδική τροφή, επαναστατικά υγιεινή και οικολογική, που όμως φτιάχνεται από… προνύμφες μύγας!

https://www.youtube.com/watch?v=2Q9lRe9S1kA

Τα Δάση στα Γόνατα του Άκη Δήμου (2019)

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης

Παίζουν: Αλέκος Συσσοβίτης, Πηνελόπη Τσιλίκα, Γιώργος Κοψιδάς, Ντένης Μακρής

bijoux de kant

Με αφετηρία ένα επεισόδιο από το μυθιστόρημα «Ο Παλαιός των Ημερών» του Παύλου Μάτεσι, ο Άκης Δήμου ιστορεί τη ζωή στην ορεινή Αρκαδία των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα. Οι τέσσερις ήρωες του έργου, ένας περιφερόμενος θαυματοποιός, ένας χωρικός, η γυναίκα του και ένας πλανόδιος θεατρίνος, διατρέχουν ένα παράφορο τοπίο τριγμών που ακροβατεί ανάμεσα στο Χριστιανισμό και την αρχαιολατρεία, αφηγούμενοι, ο καθένας με τον τρόπο του, τους αναβαθμούς και τα στάσιμα της θρησκείας των δαιμονικών θαυμάτων και των «απαγορευμένων» ερώτων.

https://www.youtube.com/watch?v=JcGxUMXJV4A

Η τραγική ιστορία του Άμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (2019)

Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος

Παίζουν: Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Κωνσταντίνος Ζωγράφος, Έκτορας Λυγίζος, Άρης Μπαλής, Ηρώ Μπέζου, Αινείας Τσαμάτης

GRASSHOPPER

Μετά τον Θείο Βάνια και τις Βάκχες, η τρίτη συνεργασία του Έκτορα Λυγίζου και της ομάδας Grasshopper με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, αυτή τη φορά με το δημοφιλέστερο αλλά και πιο αινιγματικό έργο του Σαίξπηρ, σε μια καινούρια διασκευή για έξι ηθοποιούς, που ακολουθώντας πιστά την πλοκή του έργου επιχειρεί να ανακαλύψει τους μηχανισμούς του.

https://www.youtube.com/watch?v=149FpETJR6I

Επιθεωρητής, βασισμένο στο έργο του Νικολάι Γκόγκολ (2019-2020)

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παπαγεωργίου

Παίζουν: Μαρία Διακοπαναγιώτου, Θανάσης Ζερίτης, Πάνος Παπαδόπουλος, Μαρία Πετεβή, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος

Η διασκευή του κλασικού έργου του Γκόγκολ επικεντρώνεται όχι μόνο στην κοινωνικοπολιτική σάτιρα που προσφέρει το έργο του συγγραφέα, αλλά στον «έρωτα» με το όνειρο, την ψευδαίσθηση, την «προσυμφωνημένη» ήττα.

«Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι κωμωδιογράφος. Την παραμικρή αλήθεια –ακόμη και ίχνος αυτής της αλήθειας– αν πεις, έχεις να αναμετρηθείς όχι μονάχα με άτομα, αλλά με ολόκληρες τάξεις», γράφει στο φίλο του Στσέπκιν ο Ν. Γκόγκολ.

https://www.youtube.com/watch?v=wc_iA-S62Go

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

Τέσσερις αχτίδες συν μία ή Το μεγάλο μπλουμ του Μπρίλη της Ρεγγίνας Καπετανάκη και του Βασίλη Ρίσβα (2003-2005)

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Παίζουν: Ντίνη Ρέντη, Ευρυδίκη Σαμαρά, Παναγιώτης Λάρκου

Ο Μπρίλης, το τολμηρό μικρό αστεράκι, γεννιέται σ’ έναν μακρινό γαλαξία. Του λείπει όμως η μία του αχτίδα. Αυτό δεν τον εμποδίζει να δραπετεύσει απ’ την ουράνια κούνια του και να βουτήξει στο άγνωστο. Σ’ αυτό το ταξίδι, που θα τον οδηγήσει ως το βυθό της θάλασσας, θα γνωρίσει φίλους ακριβούς που θα του προσφέρουν ό,τι πολυτιμότερο: ελπίδα για ζωή και μια καινούργια αχτίδα! Ο Μπρίλης επιστρέφει στο γαλαξία του πιο δυνατός από ποτέ κι έτοιμος για νέες περιπέτειες.

https://www.youtube.com/watch?v=EcnnLVgnY7s

Ξημερώνει της Μαρίας Παπαλέξη (2013-2015)

Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης

Παίζουν: Ντίνη Ρέντη, Κατερίνα Μαούτσου, Μάνος Στεφανάκης

Ένας μικρός σκίουρος πέφτει για ύπνο στο μαλακό του κρεβάτι, στη ζεστή φωλιά του. Ξαφνικά, μ’ έναν τρόπο μυστηριώδη, βρίσκεται στην άλλη άκρη του δάσους! Πώς θα βρει το δρόμο να γυρίσει πίσω μέσα στη νύχτα; Ευτυχώς θα συναντήσει όχι μόνο κινδύνους, μα και φίλους πρόθυμους να τον βοηθήσουν, με πρώτη και καλύτερη μια πυγολαμπίδα. Και θα καταφέρει να βρεθεί σπίτι του την ώρα ακριβώς που… ξημερώνει.

https://www.youtube.com/watch?v=ck8cVuXinlw

ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ως την άκρη του κόσμου της Μαρίας Παπαγιάννη (2019-2020)

Σκηνοθεσία: Σπύρος Χατζηαγγελάκης

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Παίζουν: Παναγιώτης Γαβρέλας, Βαλέρια Δημητριάδου, Χρύσα Κοτταράκου, Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη, Παύλος Παυλίδης, Νατάσα Ρουστάνη, Νικόλας Παπαδομιχελάκης

Η ομάδα C. for Circus ενώνει τις δυνάμεις και τη φαντασία της με την συγγραφέα Μαρία Παπαγιάννη και τον συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο, σε μια πειρατική περιπέτεια… «Ως την άκρη του κόσμου»! Γιατί αυτό δεν είναι οι φίλοι; Να πας μαζί κι ως την άκρη του κόσμου… Να πας πίσω στο σπίτι. Όπως είπε κάποτε η Ursula Le Guin, «Σπίτι δεν είναι η μαμά, ο μπαμπάς, τα αδέρφια, οι φίλοι. Το σπίτι δεν είναι καν μέρος. Είναι η φαντασία σου».

https://www.youtube.com/watch?v=_BH4oFG3x4Q

ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΕΦΗΒΟΥΣ

Φάουστ… Εγώ μέσα στον κόσμο που ζω, βασισμένο στον «Φάουστ» του Γκαίτε (2013-2014)

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη

Παίζουν: Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Απόστολος Κουτσιανικούλης, Ελένη Κουτσιούμπα, Αριστέα Σταφυλαράκη

Ομάδα 4Frontal

Ο Φάουστ έρχεται με την επιστημονική έκρηξη του διαφωτισμού, όπου ο άνθρωπος αρχίζει να εξηγεί με τη σκέψη του πολλά από τα φυσικά φαινόμενα του κόσμου γύρω του. Αυτό όμως του δημιουργεί ένα πολύ «εφηβικό» υπαρξιακό άγχος: ποιός είμαι, τι θέλω, τι μου ταιριάζει, τι συνέπειες έχω, τι είναι η ευτυχία και τι τίμημα έχει; Το ερώτημα που θέτει ο Φάουστ είναι διαρκείας, και απασχολεί τον άνθρωπο σε όλες τις ηλικίες: Τι θέλω να είμαι μέσα στον κόσμο που ζω;

https://www.youtube.com/watch?v=y7xlUNdKHJ4

0 notes

rodos-news · 5 years

Text

Σεμινάριο με εισηγητή τον Τσιώλη ετοιμάζει ο Σύνδεσμος Προπονητών

0 notes

news-rodosisland · 5 years

Text

Σεμινάριο με εισηγητή τον Τσιώλη ετοιμάζει ο Σύνδεσμος Προπονητών http://news.rodos-island.gr/%cf%83%ce%b5%ce%bc%ce%b9%ce%bd%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b5-%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%b7%ce%b3%ce%b7%cf%84%ce%ae-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%cf%83%ce%b9%cf%8e%ce%bb%ce%b7-%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%b9/ http://news.rodos-island.gr/%cf%83%ce%b5%ce%bc%ce%b9%ce%bd%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%bf-%ce%bc%ce%b5-%ce%b5%ce%b9%cf%83%ce%b7%ce%b3%ce%b7%cf%84%ce%ae-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%cf%83%ce%b9%cf%8e%ce%bb%ce%b7-%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%b9/

0 notes

maxmaggr · 5 years

Text

Μπάμπης Μπατμανίδης: Ένας καλλιτέχνης με τα όλα του!

Πηγή εικόνας: Facebook/Μπάμπης Μπατμανίδης Ο Μπάμπης Μπατμανίδης είναι καλλιτέχνης με τα όλα του! Είναι τραγουδιστής, στιχουργός performer, ραδιοφωνικός παραγωγός, αλλά και guest στο «Σύμπλεγμα της Αράχνης»! Έχει μεγάλη αδυναμία στον Σταύρο Τσιώλη και θα τον πετύχεις πολλές φορές να σου λέει ατάκες από την ταινία «Ας περιμένουν οι γυναίκες». Εκτός από όλα αυτά, η φράση που τον χαρακτηρίζει καλύτερα είναι μάλλον «άνθρωπος που δύσκολα ξεχνάς». Είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά και να περάσουμε πολλά πρωινά στο ραδιόφωνο μαζί, συζητώντας πίσω αλλά και μπροστά από τα μικρόφωνα του σταθμού, αλλά και να βρεθώ σε πάρα πολλά live της Babis Batmanidis Co(m)pany. Για όσους δεν τον γνωρίζουν ας κάνουμε έναν μικρό πρόλογο. Καθημερινά ξυπνάει -πριν από- την Θεσσαλονίκη για να της χαρίσει άφθονο γέλιο, καυστικό σχολιασμό και «σίγουρα» προγνωστικά μέσω της εκπομπής του «Λόγο Επειδή» από τις 6:00-8:00 στον Libero 107.4. Εάν δεν ξυπνήσεις -τόσο- νωρίς έχεις την ευκαιρία να τον ακούσεις και στο YouTube όπου μπορείς να παρακολουθήσεις -ετεροχρονισμένα- τις εκπομπές του, αλλά και μέσω των τραγουδιών του με την Babis Batmanidis Co(m)pany –BBC (παράφραση του σήματος του βρετανικού τηλεοπτικού δικτύου). Η Babis Batmanidis Co(m)pany είναι μια μπάντα 9 ετών, γεννημένη εν μέσω μνημονίων. Πλέον είναι ιδιαιτέρως γνωστή εκτός από την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, σε πολλές ακόμη περιοχές της Ελλάδας. Όποιος είχε την ευκαιρία να βρεθεί σε live τους, σίγουρα στα επόμενα θα τον δεις να βρίσκεται στην πρώτη σειρά, πολλές φορές μάλιστα και με μπλουζάκι BBC! Η αλληλεπίδραση και το παιχνίδι με το κοινό σε συνδυασμό με τον κωμικό- καυστικό στίχο και ο εύθυμος ρυθμός είναι ίσως το μυστικό της επιτυχίας τους. Καλύτερα όμως ας μας συστηθεί ο ίδιος. Επιμέλεια συνέντευξης: Έλενα Ντάντζελο 1. Το όνομα Μπάμπης Μπατμανίδης πώς προέκυψε; Από το ότι οι γονείς μου αντί να με πουν Ορφέα, Αλέξανδρο, Αγαμέμνονα επέλεξαν το Χαράλαμπος. 2. Ραδιοφωνικός παραγωγός, τραγουδιστής, ηθοποιός ή κωμικός; Που γέρνει η ζυγαριά; Τώρα καλοκαιριάτικα ας μην μιλάμε καλύτερα για ζυγαριές… Δεν ξέρω ποια από όλες τις ιδιότητες με χαρακτηρίζει, ωστόσο αν με ρωτούσες τι θα θελα να γίνω όταν μεγαλώσω θα σου απαντούσα μεσαία τάξη. 3. Από πού παίρνεις έμπνευση για τα τραγούδια σου; Από πράγματα που βλέπουμε στην καθημερινότητα και ενδεχομένως δεν έχει μιλήσει κανείς. Κάτι σαν την ΟΑΚΚΕ δηλαδή…

Πηγή εικόνας: Facebook/Babis Batmanidis Co\m/pany 4. Πώς γεννήθηκε η μπάντα σας, Babis Batmanidis Co(m)pany; Η μπάντα μας γεννήθηκε εκεί που έχει διαπρέψει ο ελληνικός πολιτισμός: στους καφενέδες και στα μπαρς… Ίσως να είναι αποτέλεσμα του ότι δεν με κάνανε για μια μέρα πρωθυπουργό, όπως κι επίσης του ότι θα έπαιζα μεγάλη μπάλα αν δεν είχα έναν σοβαρό τραυματισμό… 5. Ανήκετε στην κατηγορία «λαϊκό» τραγούδι; Κι αν ναι, θεωρείς ότι μέσω των κομματιών σας κάποιοι «απενοχοποιούν» την κρυφή αγάπη τους για το λαϊκό; Δεν θεωρώ ότι κάποιος απενοχοποιεί κάτι στην μουσική μας, διότι η λαϊκή μουσική (αλλά και η μουσική γενικότερα) δεν κρύβει καμία ενοχή μέσα της. Ίσα ίσα η αμεσότητά της έχει λυτρωτικό χαρακτήρα… Θα μου πεις αν αυτό που κάνουμε είναι λαϊκό τραγούδι… Και μόνο που το σκέφτομαι ταράζομαι, είναι τεράστιος ο τίτλος… 6. Κωμικός στίχος και έρωτας. Πόσο εύκολα παντρεύονται αυτά τα δύο; Δεν παντρεύονται διότι ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα… Πάντως νομίζω ότι ο έρως στο μεγαλύτερο του μέρος είναι κωμικός, ιδίως την στιγμή που πέφτεις στα πατώματα. Είναι εκείνη η στιγμή που πιστεύεις ότι τα πάντα γράφτηκαν για σένα… Ακόμη και τα τραγούδια μας… 7. Ποιά είναι η πιο αστεία/περίεργη στιγμή που έζησες σε Live σας; Οι αστείες είναι πολλές (δεν έχει συμβεί τίποτα το σημαντικό), αλλά έτσι δεν λένε; «που να τις περιγράφω τώρα», «πίσω στα παρασκήνια να δείτε …».Το περίεργο είναι που ακόμη έρχεται και μας βλέπει κόσμος και πραγματικά αισθανόμαστε ευγνώμονες γι αυτό.

Πηγή εικόνας: Facebook/Μπάμπης Μπατμανίδης 8.Πού θα σε πετυχαίνουμε αυτό διάστημα και ποια τα μελλοντικά σου σχέδια; Και να σου πω, δεν θα με πετύχεις, διότι που να ξυπνάς από τα άγρια χαράματα που σηκώνομαι παιδί μου… Ακόμη και στις υποτιθέμενες διακοπές, πάλι μέρα νύχτα νύχτα μέρα, με τον γκαζμά θα είμαστε καθώς κατεβαίνουμε σε κάτι φτωχόνησα των Κυκλάδων Αμοργό-Δονούσα-Πάρο για λάιβ και ντιτζέι εμφανίσεις από τις 5 μέχρι τις 17 του Αυγούστου. Νωρίτερα στις 3 Αυγούστου θα εμφανιστούμε στο Νεστόριο της Καστοριάς στο καλύτερο λάιβ της ζωής μας, διότι από κει που παίζαμε 3 τα άγρια χαράματα, θα εμφανιστούμε 3 το άγριο μεσημέρι… Ούτε για μπάνιο στην Αγιά Τριάδα δεν θα προλάβουμε να πάμε! 8. Κλείνοντας, γιατί έχεις τόσο μεγάλη αδυναμία στην ταινία «Ας περιμένουν οι γυναίκες»; Διότι πετυχαίνει με τόση ειλικρίνεια και λυρικότητα ενίοτε (πέρα από το χιούμορ) να αποτυπώσει μία ολόκληρη εποχή αυτή που ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει ως «ο χρυ��ός αιώνας παρά κάτι, Νο2» The PASOK years, ακριβώς στην στιγμή της, με ταυτόχρονη διαχρονικότητα, αποφεύγοντας κάθε τι το γκροτέσκο . Ούτως ή άλλως ο κόσμος του Σταύρου Τσιώλη ουδέποτε περιλάμβανε ευκολίες, ωστόσο σου προσφέρει μία απλότητα στην κατανόηση. Τον οικείο σουρεαλισμό… 9. Οι γυναίκες τελικά… περιμένουν; Όχι! Τις γυναίκες τις περιμένουμε… όπως την μπίλια και τον λαγό! Βρείτε τον Μπάμπη Μπατμανίδη στο προφίλ του στο Facebook ,στο YouTube και στο Instagram. Όμως ακολουθήστε και την Babis Batmanidis Co(m)pany στο Facebook.... για να είστε ενημερωμένοι για το που και πότε θα γίνει.... ΠΑΝΙΚΟΣ-ΠΑΝΙΚΟΣ! https://www.youtube.com/watch?v=26lBAyEJKeA Read the full article

#«ΣύμπλεγματηςΑράχνης»!#BabisBatmanidisCo(m)pany #bbc #Έλληναςτραγουδιστής #μουσικήμπάντα #ΜπάμπηςΜπατμανίδης #Ραδιοφωνικόςπαραγωγός

0 notes

astratv · 2 years

Text

Στον Ηρακλή ο Σάκης Τσιώλης

Στον “γηραιό” θα συνεχίσει την καριέρα του ο 63χρονος τεχνικός, με τους Θεσσαλονικείς να ανακοινώνουν την συμφωνία των δύο πλευρών. Μετά τη λύση της συνεργασίας με τον Κώστα Γεωργιάδη, οι “κυανόλευκοι” ήταν σε αναζήτηση τεχνικού και τον βρήκαν στο πρόσωπο του έμπειρου προπονητή, Σάκη Τσιώλη, ο οποίος θα καθοδηγήσει τον “γηραιό” στην πορεία του στο απαιτητικό πρωτάθλημα της Super League 2. Η…

View On WordPress

0 notes

maxmaggreece · 5 years

Text

Μπάμπης Μπατμανίδης: Ένας καλλιτέχνης με τα όλα του!

Πηγή εικόνας: Facebook/Μπάμπης Μπατμανίδης 8.Πού θα σε πετυχαίνουμε αυτό διάστημα και ποια τα μελλοντικά σου σχέδια; Και να σου πω, δεν θα με πετύχεις, διότι που να ξυπνάς από τα άγρια χαράματα που σηκώνομαι παιδί μου… Ακόμη και στις υποτιθέμενες διακοπές, πάλι μέρα νύχτα νύχτα μέρα, με τον γκαζμά θα είμαστε καθώς κατεβαίνουμε σε κάτι φτωχόνησα των Κυκλάδων Αμοργό-Δονούσα-Πάρο για λάιβ και ντιτζέι εμφανίσεις από τις 5 μέχρι τις 17 του Αυγούστου. Νωρίτερα στις 3 Αυγούστου θα εμφανιστούμε στο Νεστόριο της Καστοριάς στο καλύτερο λάιβ της ζωής μας, διότι από κει που παίζαμε 3 τα άγρια χαράματα, θα εμφανιστούμε 3 το άγριο μεσημέρι… Ούτε για μπάνιο στην Αγιά Τριάδα δεν θα προλάβουμε να πάμε! 8. Κλείνοντας, γιατί έχεις τόσο μεγάλη αδυναμία στην ταινία «Ας περιμένουν οι γυναίκες»; Διότι πετυχαίνει με τόση ειλικρίνεια και λυρικότητα ενίοτε (πέρα από το χιούμορ) να αποτυπώσει μία ολόκληρη εποχή αυτή που ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει ως «ο χρυσός αιώνας παρά κάτι, Νο2» The PASOK years, ακριβώς στην στιγμή της, με ταυτόχρονη διαχρονικότητα, αποφεύγοντας κάθε τι το γκροτέσκο . Ούτως ή άλλως ο κόσμος του Σταύρου Τσιώλη ουδέποτε περιλάμβανε ευκολίες, ωστόσο σου προσφέρει μία απλότητα στην κατανόηση. Τον οικείο σουρεαλισμό… 9. Οι γυναίκες τελικά… περιμένουν; Όχι! Τις γυναίκες τις περιμένουμε… όπως την μπίλια και τον λαγό! Βρείτε τον Μπάμπη Μπατμανίδη στο προφίλ του στο Facebook ,στο YouTube και στο Instagram. Όμως ακολουθήστε και την Babis Batmanidis Co(m)pany στο Facebook.... για να είστε ενημερωμένοι για το που και πότε θα γίνει.... ΠΑΝΙΚΟΣ-ΠΑΝΙΚΟΣ! https://www.youtube.com/watch?v=26lBAyEJKeA Read the full article

0 notes