zeynobiy

[zeynobiy]

'Millet seni beğense ne olacak Beğenmese ne olacak? Kimsenin cenneti yok ki seni cennetine koysun.'

"Sen cennetin sahibine bak."

[zeynobiy]

İnsan sahip olamadığı şeye aşık olur, kişiye değil.

[zeynobiy]

[zeynobiy]

Kendimi özlüyorum, başka bir şeyi değil. Gülüp geçtiğim zamanları, her hangi bir şeyi kafaya takmamayı, şarkıların sözlerine odaklanmadığım zamanları özlüyorum...

[zeynobiy]

Birisi gece boyunca hastanın baş ucunda ağlamış, gün ağarınca ağlayan ölmüş. Hasta kalkmış, yaşamış.. Burası dünya.

[zeynobiy]

karşı karşıyayız ama yan yanayız sonunda.

[zeynobiy]

[zeynobiy]

ben sana beni fazla incitme demiştim. ben sana zaten yaralı gelmiştim.

[zeynobiy]

sen kimsin. içinde bir yerlerde var mısın, yok musun. kirpiklerin ıslanmış, ne oldu sana. ne yaptılar, ha. ellerin de titrer olmuş. bir anda bakınca aynaya, tanıyamadım seni. sigaradan parçalanmış dudaklarını ne güzel boyamışsın sen, göz altlarını ne de güzel kapatmışsın. güzel bir oyuncu olmuşsun. yüzündeki gülüş sahi mi yoksa yine kandırıyorsun tüm dünyayı. söylesene, ne yaptılar sana. hayır, sen ne yaptın kendine. bu kadar değildin sen hiç. bir çiçeğe dokunsan can bulurdu. sen nasıl soldurdun tüm çiçekleri. bir yola çıksan sonu cennet olurdu, ne oldu da yollarını uçuruma çıkarttın.

sen kimsin. içindeki çocuk nefes alıyor mu hâlâ. acıyor mu saç dipleri, morarmış mı bilekleri, kanıyor mu hâlâ canı. sahi, içindeki çocuğa neler yaptın sen. çıkmaz olmuş sesi, kıvrılmaz olmuş dudakları. sen kana bulandın diye niye içindeki çocuğu suçladın hep. gülünce parıldayan gözlerin şimdi neden bir mezar taşı. susma, konuş. ağlama, gül. ne yap ne et ama bu hislerden yakanı paçanı kurtar. söyle şimdi bana, ne oldu sana. bir yangına ev sahipliği yapmış gibisin. küllerin ardından anımsıyorum yüzünü. yara bere olmuşsun, kanıyorsun.

sen kimsin. sen. kimsin.

[zeynobiy]

Ben hiçbir dünyaya sığamadım. Şehir değiştirdim olmadı, çevremdeki insanları değiştirdim yine olmadı. Saçımı kestim, farklı renge boyadım kılık kıyafetimi değiştim yine olmadı.

[zeynobiy]

ben bir şeyleri anımsıyorum ama hiçbir zaman tam değil. ben bir şeyleri toparlıyorum ama hiçbir zaman eksiksiz değil. ben hep duyuyorum bir şeyleri çünkü görmekle ilgili problemlerim var. önümdeki duvar benim boyumu aşar. benim yaram senin canını aşar. saydım tam milyon kere. sen değildin, olmayacaksın da. ben yine sayacağım. milyon kere yıldızları, milyon kere karanlığı. ben durmayacağım. her seferinde kaçacağım. ama buna kaçmak değil, koşmak diyeceğim. bazen esen rüzgârda üşüyecek bazen ise yanacağım, yakacağım. bir şeyleri toparlamaya çalışırken hep dağıtacağım. yerle bir edeceğim. bunu gösterdin bana. senin bana mirasın buydu hep. ağlamayacağım daha fazla. ben yine kırmızı ojemi sürecek babamın 'orospular gibi' demesine aldırış dâhi etmeyeceğim. yaktığım her sigarada biraz daha yanacak, biraz daha eksikleceğim. 'buz gibi'ymişim. eyvallah, diyip geçeceğim. geçiyorum da. bir kez konuşacağım. gözlerini istilâ eden yaşlara kör olacağım. dedim sana, görmekle ilgili problemlerim var. saydım milyon kere. susmuşum çok. bir çocuk gibi ağlamışım da. sen yoktun. olmayacaksın da. ben sokaklarca yürüyecek yine bir yerlerde çakmağımı unutacağım. dönüp bakmayacağım. bir zamanlar yana yakıla aradım, olayın çakmak olmadığı zamanlar. ruhumun düğümleri haddinden fazla sıkıydı artık kopuyorlar. benim canım ruhumu aşalı çok oluyor. saydım milyon kere. benim yaram seni aşar. senin açtığın yara boyundan büyük.

[zeynobiy]

[zeynobiy]

belirli bir yaştan sonra inişli çıkışlı insan ilişkileri kafa yoruyor, artık sadece güven verenin ve seni yormayanın peşine düşüyorsun

[zeynobiy]

[zeynobiy]

arkadaşlar bazı kavgalar çıkmak zorunda, bazı vedalar olmak zorunda, herkesi idare edemeyiz, herkesi biz kurtaramayız bazı insanlar geçmişe bırakılmak zorunda

[zeynobiy]

Herkes değer verdiğine müsaittir

[zeynobiy]