werinvariably-koward

[werinvariably-koward]

Hindi nababasa sa kahit anong bibliya ang pag-ibig na ibinigay mo, sinta. Patuloy na mangingibabaw sa kahit anong planeta ang naramdamang pagmamahal—hinigitan mo ang pag-ibig na binigkas ng Panginoon. Mas naging bihasa tuloy ang balat kong makiramdam sa haplos ng mga palad mo kaysa sa pangaral mula sa simbahan.

Bukod ka ngang natatangi kaysa sa pag-ibig na binigkas ng Maykapal—kaysa sa ibinigay niyang pagmamahal. Hayaan mong tuluyang maging sakramento ang paghalik sa labi mo’t sundin ang ninais ng tadhana para sa ating dalawa. Pahintulutan mong mahalikan ito’t pumunta sa kabilang planeta dulot ng umaapaw na pagmamahal na naramdaman ko sa ‘yo.

Luluhod para sa ’yo, na para bang ika’y rebulto ng isang santo.

Papabayaan ang pagbagsak ng aking dalawang tuhod kahit pa sa harapan ng bawat bathalang kilala mo, ngunit tanging paa mo lamang ang hahalikan upang maramdaman mong higit ka sa kahit anong bathala, Panginoon—sa mga sinasamba nila. Ikaw lamang ang tanging gagawan ng dambanang may itsura mo na luluhuran ko.

Wala nang hahanapin pa sa ibang planeta, marahil dahil nalagpasan pa ang pakiramdam sa bawat ligayang naasam.

Pangalan mo ang sasambitin tuwing gabi, higit pa sa mga nakaukit na salita sa bibliya—titingalain ka tulad ng isang planeta.

[werinvariably-koward]

Isusuko ang lahat sa kaniyang mga palad, sapagkat siya ang aking Diyos at minamahal—ang kaniyang mga salita ay ang aking Bibliya. Siya ang nagparamdam na para akong nasa ibang planeta tuwing nagmamahal.

Hindi nababasa sa kahit anong bibliya ang pag-ibig na ibinigay mo, sinta. Patuloy na mangingibabaw sa kahit anong planeta ang naramdamang pagmamahal—hinigitan mo ang pag-ibig na binigkas ng Panginoon. Mas naging bihasa tuloy ang balat kong makiramdam sa haplos ng mga palad mo kaysa sa pangaral mula sa simbahan.

Bukod ka ngang natatangi kaysa sa pag-ibig na binigkas ng Maykapal—kaysa sa ibinigay niyang pagmamahal. Hayaan mong tuluyang maging sakramento ang paghalik sa labi mo’t sundin ang ninais ng tadhana para sa ating dalawa. Pahintulutan mong mahalikan ito’t pumunta sa kabilang planeta dulot ng umaapaw na pagmamahal na naramdaman ko sa ‘yo.

Luluhod para sa ’yo, na para bang ika’y rebulto ng isang santo.

Papabayaan ang pagbagsak ng aking dalawang tuhod kahit pa sa harapan ng bawat bathalang kilala mo, ngunit tanging paa mo lamang ang hahalikan upang maramdaman mong higit ka sa kahit anong bathala, Panginoon—sa mga sinasamba nila. Ikaw lamang ang tanging gagawan ng dambanang may itsura mo na luluhuran ko.

Wala nang hahanapin pa sa ibang planeta, marahil dahil nalagpasan pa ang pakiramdam sa bawat ligayang naasam.

Pangalan mo ang sasambitin tuwing gabi, higit pa sa mga nakaukit na salita sa bibliya—titingalain ka tulad ng isang planeta.

[werinvariably-koward]

Bakit ka naman tumulad sa paborito mong bandang hindi rin makausad?

“Kung may bago ka nang mamahalin, huwag kang mag-alala, ako’y masasanay rin,” ika nga, mula sa bibig ng bandang Silent Sanctuary. Ngunit may mga pagkakataon pa rin sa pag-ibig na hindi tayo perpekto, lalo na pagdating sa mga bagay na dapat ay mahinhin at dahan-dahan lamang nating hinahawakan. Subalit, masama bang maging bayolente sa kaisipang ayokong bumitaw sa pag-ibig na ninais ko namang panghawakan?

Sabi nila, "hayaan mong magmahal siya ng iba," baka sakaling malaman at matanggap mong hindi kayo ang para sa isa't isa. Ngunit bakit ganoon? Taon, buwan, minuto—ilang kanta na ang napakinggan ko, paulit-ulit na ang pagdaloy ng boses niya sa isipan ko.

Nakita ko na siyang magmahal ng iba, higit pa sa sapat na pag-ibig na kaya kong ibigay. Ngunit bakit ganoon? Bakit hindi pa rin ako masanay-sanay?

[werinvariably-koward]

To love someone genuinely means committing to them, regardless of who they are and the changes they want to embrace for their future's sake. People in a relationship are both responsible for each other's feelings and the intensity of their love, for love is more than just an emotion. The deeper the commitment, the longer the love endures. While love may come unexpectedly, staying committed and nurturing those feelings is a choice—a responsibility we must carry within ourselves and act upon to make our love felt. Though love can be unconditional, it should still cater to our needs beyond simply knowing us. Their love should hold us softly and know the boundaries we draw for ourselves, providing comfort and security rather than making our souls tremble in fear. Love shouldn't be draining or confusing. It should replenish something within us that seems unfillable, to help us understand and overcome the uncertainties love may bring.

To love us in ways beyond 'I love you'

[werinvariably-koward]

HULAAN

Meron ba akong kalalagyan sa mga kilos mong hindi na kayang mahatid ng boses mong malapit na mawalan ng tunog? Meron ba akong kalalagyan sa walang katiyakan mong mga salita, sa pangakong hindi pa man din napapako ay nawawalan na ng landas? Hindi kayang punan ng pagmamahal na mapaglinlang ang bawat palaisipang nababalot na ng mga salitang binanggit ng walang katiyakan. 

Gusto mo lang ba ‘ko, sa t’wing ika’y nag-iisa? O gusto mo ako para lang mapunan ang isang imahe na hindi mabura sa isipan mo? Mahirap kumapit sa isang paniniwalang walang basehan at parang galing lang sa haka-haka ng iilang tao– katulad mo. Hindi marawi ng isipan ko kung ano ang gusto mo, ang pag-ibig na akala ko’y inaasam mo o gawin akong pambura para sa mukha at pag-ibig noon na hindi mo kayang malimutan sa isip mo? 

Puro katanungan ang nasa isip ko ngunit sabi mo naman ay pag-ibig ang tawag dito. Huhulaan ko pa rin ba kung alin ang totoo hanggang dito? 

Pareho lang naman natin gusto ng kalinga–pareho lang tayong nag-iisa.

[werinvariably-koward]

When I met you

I always thought that love magically happens, when you wait patiently and behave throughout the day, the luck that you’ve prayed for will eventually fall back to you–love will hug you tightly as how you long for them. But to love them enough is to teach yourself how to love them properly, how to love them vividly and easily be seen for them to not get confused with your actions. You taught me how to love, how to attract the love that I want. You showed me that love can only be attracted when you work hard for them to walk towards you, but it’ll remain frail when you can’t teach yourself how to love them the way they want to be loved. A love that goes beyond mere existence, the one that they will gain something to grasp for their being. To know what they are existing for. To become the love that they were grateful to meet.

Love and luck begins in life when I meet you–it all made sense when I loved you.

[werinvariably-koward]

MANGHUHULA

Hindi naman ako manghuhula para pabunutin mo ng mga baraha at ibulong ang mga gusto mo sabihin habang nalayo ka’t ako naman ay gusto humakbang papalapit sa ‘yo. Wala ka pa rin bang balak magkaroon ng lakas kahit matagal ka nang nalulunod sa mga alak na kanina mo pa nilalaklak? Hindi naman ako manghuhula para malaman ang mga gusto mo– miski ako pa ang binabanggit sa mga bulong mong hindi makarating sa mga tenga ko. Mahirap ba ang magsulat at bumigkas ng mga letra gamit ang bibig mo para malaman ko ano ang kailangan mo?

Hindi ako bibigay, kung 'di ka madudulas. Wala kang mapapala sa ‘kin kung wala akong mapapala sa ‘yo, wala akong aaminin sa mga pari na nasa simbahan kung wala ka ring aaminin sa kanila; pareho tayong mamumuti kaysa sa uwak kung pareho lang din tayong naghihintayan kung sa ano na ang dapat aminin sa isa’t isa. Hindi ako bibigay, kung 'di ka madudulas. Kumapit ka nang mahigpit sa mga bakal na pumapaligid sa ‘yo baka mas may ibubulong pa sila sa nararamdaman nilang pagkaka-ipit sa sitwasyon kaysa sa nakahawak sa kanilang tao.

Ako na nga’ng mauunang kumawala kaysa sa mga salita na pilit mong tinatago. Baka sakaling mas maging payapa pa ang pagiging manghuhula ko kaysa sa hintayin kang magsalita na para bang may milagro ang panginoon. Ako na nga’ng mauuna lumisan, baka mapisil pa ang dila’t ako ang madulas sa ating dalawa.

[werinvariably-koward]

PATUTUNGUHAN

Saan lilibot, saan makikisilong, saang parte ng aguhon magpapadaloy kung ang bawat yapak ng aking mga paa ay patungo lang din naman sa ‘yo? Na kahit maligaw, sa paningin mo lang magpapaikot at maglalakbay ng direksyon–hangga’t nasa tabi at lugar kung nasaan ka, walang problema kung saan patungo ang daloy ng hangin. Sabayan man ang pag-amba nito, sasabay lang din ako sa paghaplos sa mga palad mo; sabay tayo tutungo papunta sa lugar kung saan tayo lang ang kumukutitap sa liwanag dulot ng hiwaga ng pag-ibig mo. Abot-tanaw ang iyong hiwaga sa langit, kahit malabo ang mga paningin ng mata patuloy pa ring maaaninag ang pangarap na gusto mahawakan at makita ng paningin. ako’y patungo sa ’yo tulad ng naka-ukit sa aguhon, sayo’t sayo lang din matatagpuan ang sagot at pagmamahal na matagal ko nang hinahanap at gusto makamtan. Kapag ang dagat at sipol ng tadhana ay hindi sumasang-ayon sa pareho nating kagustuhan, nawa’y mawari mo na ako’y sumalungat na sa alon, kung sa ganoong lugar tayo babagsak. Hindi papabor sa nabiling aguhon kung tayo ay hindi patutungo sa yakap ng isa’t isa.

[werinvariably-koward]

Tindahan Ni Aling Nena

Parang isang kwentong pampelikula–parang hihintayin nalang pitik ni direk, senyas ng nasa gilid para malaman kung maayos ang paligid; hindi maingay, tanging boses lang ng dalawang bibida sa pelikula ang maririnig ng mga tao. Ganoon ang ninais ko noong nakita ko ang anak ni Aling Nena na nakadungaw sa bintana ng tindahan. Hindi gustong sumablay sa buhay ngunit paano kung hindi ang paninda ni Aling Nena ang gusto kong masungkit at makuha mula sa tindahan niya, kundi ay ang nakadungaw sa taas–sa bintana ng kanilang tindahan? Hindi maaabot ng pera, sa panukling kendi o kaya naman sa pasambit na, “iho, pasensya na, wala kaming barya ngayon,” ang nag-iisang dalagang nakita ko. Ilang harana at tsokolate ba ang kailangan ng anak mo, Aling Nena, para tuluyang madala sa buhay na mala-pelikula ang pag-ibig na naudlot?

Oh, Diyos ko! Magmamakaawa pa ba, Aling Nena, para makilala at masambit nang tuluyan ang pangalan ko ng anak mo? Kailangan pa ba sumamba ng ilang santo, alamin ang bawat pahina ng bibliya na binabasa ninyo para sumang-ayon sa kasal na ihahandog ko sa unica hija ninyo? 

Oh, Diyos ko! Ang unija hija pala ninyo ang hindi pabor sa presensya ko– ayaw sa mala-pelikulang pag-ibig ko. Ilang barya na ang nagastos, hindi pala ang bulsa ang maninikip sa sakit kundi ang puso ko. Ayos lang maubos ang laman ng bulsa huwag lang ipagkait ang katiting na pagtingin, pagsilip galing sa taas, sa bintana kung saan ka nakadungaw.

Tunay ngang isang pelikula ang pag-ibig nang siya ay bumaba at lumapit, ngunit sa pagsambit ng isang salita ay napulit bigla ang lahat ng iskrip sa isip at naiwang nakabuka ang bibig–saang linya ba nagkamali at parang sipol lang ng hangin tuwing tag-init ang pag-asa, walang hangin; “WALA!”

[werinvariably-koward]

DILAW

Bigyan ng dilaw na mantsa ang paborito kong t-shirt at makakaasa kang hindi iimik at magmamaktol ang labi kong matagal nang nangungulila sa matatamis mong salita. Bigyan ng pagmamahal, kulay at pakiramdam ng pagmamadali na maging parte ng buhay mo—bigyan mo ng dilaw na kulay ang mundo kong napatid ang puti’t itim at nagkalat sa aking pananaw sa pag-ibig. Hayaan mong ihele ang aking mga tenga ng iyong pagmamahal, makatulog sa tabi mo’t maging payapa ang himbing mula sa balikat mo. Sa ’yong mata, ang mundo ay kalma, hindi na muli mapupundi ang tanglaw–hindi na muli maliligaw ng landas; ikaw ang nagsisilbing dilaw. Ngumiti man bigla nang dahil sa kausap ka ay hindi mapupuno ang isip ng kung ano, nang dahil sa kausap ko ay ang natatanging katiyakan ko. Kaya ngayon 'di na ko mangangamba kung masaktan man ng pag-ibig na ‘to, hindi mag-aatubiling makaramdam ng kaunting pisil sa puso basta’t ikaw ang makapiling ko.

Ikaw ang panghabang-buhay na katiyakan ko sa ibinigay mong dilaw na mundo.

[werinvariably-koward]

NAHUHULOG

Dahil sa pag-ibig—sa pagmamahal mong nakalulunod, nababalot sa lambot at hiwaga tulad ng isang diyos ng pag-ibig ang dahilan kung bakit hindi magawang mabitawan ang bawat panalanging ikaw lamang ang tanging naging paksa. Nabubuo ang araw sa isang sulyap, sa isang ihip ng hanging pangalan mo ang dala-dala; nabubuo ang buong pagkatao sa lambing na tinataglay ng mga ngiti mong sabik masilayan. Kay babaw ng mga dahilan kapag nagmahal ngunit daig pa ang hukay sa libingan ng isang namayapang manunulat ang lalim na nagawa ng isang tulad mong napadaan lamang sa aking buhay. Hindi mananatili, hindi rin lilingon pabalik sa mga titig ng paningin kong nangungulila sa pagmamahal mong hindi ko pa man din naranasan. Kahit na umaapaw ang pag-ibig ko patuloy pa ring tatayo sa ibabaw; pinaninindigan ang nagawang desisyon—ang nagawang paghulog sa ’yo nang tuluyan. 

Manatili sa tabi ko kahit ako'y nahuhulog na nang walang padalos-dalos sa mga ngiti mo—kahit ang pagsalo sa aking puso ay huwag na alalahanin at isipin basta't piliin lamang ang pananatili sa aking piling.

Patuloy na magbabaka-sakali na nawa’y balang araw masabayan mo ang walang-humpay na paghulog ng aking nararamdaman sa ’yo.

[werinvariably-koward]

Dalawang palad para sa iisang panalangin—nawa'y mawari mo na tunog ‘pangarap lang kita’ miski sa ihip ng hangin.

Mabuti pa sa lotto, may pag-asang manalo. Malayong-malayo sa pag-asang ibinigay mo sa 'kin—wala. Bagkus, huwag mangamba sa naging sagot, sapagkat tanggap ko 'to. Tanggap ko na tanging isang pangarap ka lamang kahit sa paningin ko. Walang sagot miski ang Diyos, kung bakit pagdating sa 'yo torpe na pati ang dila ko. Hindi masabi, hindi rin makaamin. Na kahit mahal kita, wala akong magawa para tumuwid ang dilang matagal nang tinataguan ang salitang 'mahal kita.' Marahil nga'y dahil hanggang pangarap lamang kita.

的爱你 (mahal kita)—ngunit kahit anong lengwahe ang ipahatid gamit ang aking bibig, walang magagawa ang bawat panalangin kung ikaw na rin ang nagbigay ng hudyat na mananatiling malayo ang ating landas. Mananatiling isang pag-aasam ang malaman mong ikaw ang tangi kong naging pangarap.

Wala rin magagawa, tanggap ko 'to, sinta—pangarap lang kita.

werinvariably-koward

[werinvariably-koward]

Love is truly a harrowing trajectory to walk in.

My words for you are entwined in love, like the fallen Icarus beneath the sun, pathetic and obsessed with what he called God. But I knew my wings would flee and ignite akin to what it did to Icarus, even without light, just for my feathers to shatter and fall between your fingertips. Solely to remember that I must deify the sun.

The wind I howl when the decaying feathers fall is not out of rage—even if it knocks at your door—but rather it is despairing words that are etched; longing and mourning for the ears of the deity that does not hear my plea. The words tied in my tongue are slowly whimpering, begging not to be caged within me like a poem, yet the deity still doesn't hear my plea. And I’d be a coward if I ceased to deify someone as divinely as you. My knees would ache if I chose not to kneel before you.

Nothing love could ever truly be if not obsessed and pathetic, for nothing our souls could ever bear if we’re not tormentingly in love with them.

[werinvariably-koward]

Rest your weary heart upon my shoulder. Let my love be your solace and refuge when everything feels uncertain—you'll be safe here with me.

When peace begins to wane and sorrows nag at your side, whispering that life wouldn't get better—know that my love resides within your soul, willingly burying every uncertainty in love that agonizes you. It will be the refuge you have been praying for, caressing your heart for eternity, so you won’t feel the air that death howls when thoughts seem vague and blurry.

I would give every piece of myself, deify God every sunday, and bring my offerings to the church; I would change the trajectory—surf the waves beyond beliefs etched within myself if that would lessen the heavy weight your heart has been carrying. I'd change everything, even myself, if it would make me the refuge of your heart—a home it has been hoping for.

I will make myself a safe place for you to let yourself be closer to me, for I want you to feel safe here with me.

[werinvariably-koward]

FALLEN

I hold tightly in my arms every possibility I've been bearing for too long—this hole that hasn't been replenished for so long. I’ve kept my affection up my sleeve, just in case you let yourself fall into the same void that ensnared me with your subtle love that lives within my soul as if there's an eternity. Yet I don't want you to waddle away just because of the few words I've been reluctant to say—what if I told you that I've fallen?

I'm afraid that the leap I might take out of love will blur everything we have cherished and end up burying each of our happy endings. It's okay to settle as friends, as long as it'll be by your side—for as long as I can hide between your arms. Let me hug you without the fluttering thoughts that we could be more than just friends—but I hope you know that what I feel is beyond control. Don't waddle away; if a few words spill out of my mouth—I have fallen (never mind).

'Cause if I do have the guts to tell you through whispers and prayers that I've fallen, will you still call my name the same?

werinvariably-koward

[werinvariably-koward]

Hindi mawari kung saan titingin—sa kisame o sa 'yo na hindi marunong makiramdam.

Kahit gaano katalim ang magagawang pagmamahal ng dalawang taong nangungulila sa pag-ibig, hindi pa rin magiging asintado ang pana ng isang kupido upang sumulong ang nararamdaman na nagsusumiklab matanggap nang buo; malayo sa isang kuwentong pag-ibig, malayo mula sa labi ng mga dayo. Hindi ligaya ang dulot ng isang bulag na kupido, kaya't puwede bang hindi na lang gamitan ng gayuma at pana ng isang anghel upang masungkit nang tuluyan ang panalangin at hindi maging kawawa pagdating sa 'yong mga paningin? Maaari bang angkinin mo na lang ang pag-ibig na kinikimkim ko para sa isang katulad mong manhid? Hindi ninais sumbatan ang pananampalataya ng madla sa pagmamahal at paniniwalang ang pag-ibig ay galing sa isang kupido mula sa langit, ngunit paano nga naman sasambitin ng mga labi ko, paano sasabihin sa 'yo na gustong-gusto kita, kung pati ako ay umaasa lang sa hiling sa Maykapal na pagkalooban ako kahit kakarampot na lakas para makaamin at makalaya na sa 'yo?

Kahit hindi mo ako pansinin, kahit tuksuhin ako ng pananadya mong hindi ito damdamin, lahat ng biglaang pagbabagong tunog ng sipol sa hangin at pakikitungo mo sa akin, dulot man ito ng tadhana o hindi, ay ipagsasantabi ko basta’t ikaw. Tumitig man ng ilang oras at araw sa kisame ng bahay namin ay hindi ako magmamaktol kung ikaw din naman ang pupuno sa espasyo ng aking isipan; lahat ng iyon ay pagbibigyan basta’t ikaw.

Ngunit paano nga ba sasabihin sa iyo? Magbubugtong hininga nang malalim ba muna at titingin sa kisame, iisipin na baka bigla na lang matauhan ang pinaparinggan sa araw-araw na dasal at sambitin ang mga hinihimok na salitang nais marinig mula sa kaniya? Na baka sakaling gusto niya rin ako tulad ng pagkakagusto ko sa kaniya.

Hindi na kita maalis sa isip ko. Paano nga ba ako aamin sa 'yo nang hindi nasasaktan?

werinvariably-koward

[werinvariably-koward]

Mananatiling isang patak ng ulan ang salitang 'unti-unti' sa pagmamahalan; hindi sapat ang katiting na oras sa pagsusumamo sa tadhana na panatilihin pa kahit sa sandaling panahon ang pag-ibig na mistulang unti-unti nang naglalaho.

manatili pansamantala, kahit na ang pag-ibig mo ay hindi na mahagilap.

Oras lang ang kalaban nating dalawa; sana'y huwag mo muna akong lisanin nang nag-iisa. Nawa’y hindi magmaliw at mapundi ang liwanag ng pag-ibig na hinihiling muling maibalik sa buhay nating dalawa—hinihiling na para bang pangarap ito na hinahangad maabot kahit nagmistulang malabong salamin na taon nang pinagtitiisang suot-suot. Umaasa sa unti-unting paglalapit natin, ngunit tila pagbibigay hudyat lamang pala ‘yon na hindi tayo ang para sa isa’t isa. Kinilala lang muli ang sarili upang hindi mabaon sa puot na panghahawakan natin sa mapaglarong pag-ibig. Ano nga naman laban natin sa unti-unting pagbabago, maliban sa biyaya na baka magbago pa ang isip ng tadhana?

Inaabangan ang bawat pagtagpo ngunit ang pagbitaw at pagpapalaya ang dumapo.

Sa sobrang mapagpalaya ng pag-ibig, wala itong pinipiling oras at lugar manakit. Kung nanaisin nilang umalis, lilisan at lilisanin ka nila unti-unti kahit nasabihan kang, “mahal kita”.

Hindi sapat ang oras at paalam sa pusong nalugso ng isang pangakong nasambit lang na tila’y isa itong ordinaryong salita. Bakit tila’y wala atang 'unti-unti' sa oras pagdating sa pag-ibig? Tuluyan mo na bang lilisanin ang pag-ibig at mawawala sa 'kin?

werinvariably-koward