vegokagladi

[vegokagladi]

anısı biz olalım bu sokakların.

öpüşmediğimiz tek saçak altı, hiçbir otobüs durağı kalmasın.

biz yürüyelim kent güzelleşsin.

gürültüsüz sözcükler bulalım yeni sevinçlere benzeyen

biz gelince bir yağmur başlar

yüzün çizilir buğulanan camlara

bir uzun karartma biter

akasyalar köpürür birdenbire

ve her avluda adınla anılan çiçekler sulanır akşam üstleri

bir arkadaş evine uğrarız yol üstü

bir fincan kahve içeriz, ısıtır bizi.

başını sessizce omzuma koyarsın, gülü reyhan olur soluğun

biz kalırız, kuşlar dönüp gelir;

her balkonda bir menekşe sesi.

belki yeniden güzelleştiririz adları değiştirilen parkları

perdeleri hiç açılmayan evlerde

ışıklar yanar çocuk sesleri duyulur.

tanıdık sevinçlerle dolar yeniden

kendi sesini kemiren alanlar.

anısı biz olalım bu sokakların ve hiç durmadan yağmur yağsın.

biz gürültüsüz sözcükler bulalım,

sarmaşıklar fısıldaşsın yine.

gidersek birlikte gideriz

yeni sevinçler buluruz hüzne benzeyen.

[vegokagladi]

her şey olmanı bugün daha iyi anladım. yanımda hem çocuk gibiydin hem de sanki yıllarca acıların içinde kalmış bi adam. başını dizlerime koyuyorsun, saçlarını okşamam için. sonra kafanı arkaya yatırıp gözlerimin en derinine bakıyorsun bir şeyler anlatmak ister gibi. gözlerini kapatıyorsun sonra yüzünün her ayrıntısına dokunuyorum ezberlemek için. kirpiklerine gidiyor ellerim saatler sürecek olsa da saymak istiyorum.

buz gibi ellerim var benim, kolay kolay ısınmaz bilirsin bunu. ellerimi avuçlarının arasına alır sımsıkı tutarsın. avuçlarının arasında erir giderdi sanki ellerim. çok yara açtın bende ve tek merhem de sendin. bi giderdin mevsimler sonra geri gelirdin. ama geldiğinde de en güzel mevsimi yaşardım. sımsıkı sarılırdın kemiklerimi kıracakmışçasına. gülüşün var bir de bi tek bana mı güzel gelirdi yoksa hep böyle miydi anlamış değilim. gözlerini anlatmama gerek yok herhalde, aklımdan hiç gitmiyor, silinmiyor hafızamdan. kokunu bile unutmuştum bilemiyorum aylarca hasret kaldığım için de öyle geliyor olabilir. kalbini çıkarıp yerine beni koydun. ben senin için atıyodum. senin yaşaman için, nefes alman için, gülmen için.

bazen düşünüyorum ya bi terslik olursa diye. ya kader planlarımızdan çok farklı planlar yaptıysa bizim için. ne olucak o zaman? unutucak mıyım seni? vazgeçmek zorunda mı kalıcam? bu düşünce nefessiz kalmama sebebiyet veriyor. tüm yaralarımı tek tek kapatmaya başladın. aylardır kabuk tutmayan yaralarım çok kısa bi zamanda çiçek açmaya başladı sayende. o çiçekleri hiç soldurma olur mu? onları sensiz bırakma.

seni tahmin edebileceğinden katbekat daha fazla seviyorum.

[vegokagladi]

ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum.

çünkü bu,

çünkü bu seni seviyorumun içine nal salmak demektir.

inanmazsın bi taşra kurmuşlar

aynı bize bakıyolar.

bi yanım,

bi yanım asaf halet söylüyor;

diğer yanım fabrika.

bi şiiri birkaç kalemle yazmak lazımdır geliyor bana

bugün,

bugün yepyeni bir imparatorluk öğreniyorum

ekmeğin ağırlığında,

yeni bir imparatorluk.

örneğin, gül dönüyor bir beygiri tasfiye ediyor şair

arapça akdeniz diyor ben

aynadan dönüyorum sana,

aynadan;

benden dönmüyorum.

[vegokagladi]

bugün 1. yılımız sevgilim. bugün bizim günümüz. kalbime girişinin yıldönümü bugün.

çok hızlı ve birbirimizden uzakta geçti biliyorum. hatta çok az gördük birbirimizi bu süreçte. ama sen hep benimleydin, hep kalbimin en güzel yerindeydin. seni kalbimde sakladım. seni kendime sakladım ben.

hep bekledim biliyor musun? her gidişinde geleceğin günü bekledim. sen ne kadar gittiysen ben bi o kadar bekledim. seni içimde yaşadım. her ne yapıyorsam sanki seninle yapıyormuşum gibi yaptım. beraber güldük, ağladık, büyüdük. bazı geceler hayalinle uyudum. hayalinin yerinde senin olmanı çok isterdim ama elden ne gelir ki? eğer yanında olabileceğim sadece bir gün olsaydı o gün bugün olurdu. bu 24 saati seninle geçirmek için pek çok şeyden vazgeçebilirim. ama bugün de yanında olamıyorum, tıpkı diğer günler gibi. seni her gün görebilmeyi öyle çok istiyorum ki.. uyanınca gördüğüm ilk insan olmanı, kendimi uykunun kollarına bırakırken kulaklarımı dolduran son sesin senin sesin olmasını, seninle yaşamayı ve daha birçok şeyi. ama bunlar olmasa da olur. en azından 5 dakika da olsa görebileyim. o da yeter bana. doyamam biliyorum ama 7 ay görmeyince bu da yetiyor insana.

seni ilk gördüğüm ânı hiç unutamıyorum. seninle olan tüm ilklerim aklıma kazınmış sanki. ilk göz göze gelişimizi, sesini ilk duyduğum ânı, ilk sarılışımızı, beni ilk öpüşünü, ilk gülüşlerimizi, gözyaşlarımı silişini sonra ona gidişini ve daha nicelerini.. hiç unutamıyorum ben. ne kadar yaksam da seni hatırlatan her şeyi, kalbime söz dinletemiyorum sanırım.

defalarca öldürdüm içimde biliyor musun? ama her seferinde ben öldüm. halledebilirim diye düşündüm hep. ama halledemedim. nereye gitsem geldin benimle. ben seni geçmişte bırakamadım. sonra dayanamadım tekrar aldım seni kalbimin en güzel yerine, senin yerine. şimdi tekrar geldin, hayatımdasın. hem de eskisinden daha da güzel her şey. ne kadar şükretsem az, ben hep bu günleri beklemiştim. umarım hep böyle devam eder. uzakta da olsan yanımda olursun. tüm zorlukların üstesinden beraber geliriz. eskiden sana hep "dayan, az kaldı" derdim. şimdi sen söyleyip duruyorsun. tek korkum ne biliyor musun? bana güneşin tekrar doğabileceğini gösterdikten sonra gitmen. ne şekilde olur bilemem ama deli gibi korkuyorum seni kaybetmekten. lütfen hiç gitme; bırakma bizi, hayallerimizi.

ah benim bahar kokulu sevgilim, ne çok özledim seni bir bilsen. buraya yazdıklarımı sana söyleyebilmeyi çok isterdim. ben senden uzaktayken yanlış insanlar dokundu mu benim bakmaya kıyamadığım yüzüne? şimdi burada, yanımda olsan oturur saatlerce izlerdim seni. sesimi çıkarmadan, belki nefes bile almadan izlerdim. gülüşünü görmeyi de çok özledim, o çok sevdiğim gözlerine bakmayı, ellerini tuttukça güçlü hissetmeyi... eğer bilseydim böyle olacağını, seni çok nadir görebileceğimi bir saniye bile kaçırmazdım gözlerimi. sımsıkı tutardım ellerini hep. sana doyana kadar sarılır, öperdim. çünkü çok zormuş dudaklarına yine dokunamadan yaşamak.

senin olmadığın zamanlarda hayatımda hiçbir şey değişmemişti. yine seni düşünmekten yapamıyordum çoğu şeyi. sesin hiç gitmiyordu kulaklarımdan. sanki hep sesleniyordun bana. şimdi gelsen, tüm geçmişimizi unutsak yeni bir sayfa açsak. yine çok uzattım değil mi :') söylemek istediklerim çok kısa aslında. başımıza ne gelirse gelsin, sen ne yaparsan yap ben kalbime söz dinletemeyip seni affedeceğim. çünkü sevmek bu olsa gerek. canına kıyamadığını korumak için küle dönmek. seni seviyorum T, milyon yıl sonra da seveceğim.

[vegokagladi]

verandaya çıkıyorum ve hissediyorum parmaklarımla gergin cildini gecenin.

kimse takdim etmeyecek beni güneşe,

kimse götürmeyecek beni kırlangıçların şölenine..

uçmayı hayal eden kuş, ölmek üzere."                                                    

[vegokagladi]

seni bir yumağa sarıyorum yıllardır,

bitmiyorsun.

çaresizliğim gün gibi aşikâr.

su olup çeşmelerden akan güzelliğin, inceliğin

ışık yüzüme vuran.

sen güneş kadar sıcak

tabiat kadar gerçek.

sen bahçelerde çiçek açtıran

sudan, havadan, güneşten yüce varlık.

sen, o tek sevgi içimde

sen görebildiğim tek aydınlık.

bir nefes de benim için al,

havasızlıktan öldürme beni.

bulutlara, yıldızlara benim için de bak.

susadım diyorsam, bir yudum su içmelisin

ben yorulduysam sen uyumalısın.

ellerim sevilmek istiyor,

saçlarım okşanmak istiyor,

dudaklarım öpülmek istiyor

anlamalısın.

[vegokagladi]

yeniden merhaba diyeceğim güneşe

gövdemde akan nehirlere,

bulutlar gibi uzayıp giden düşünceme.

benimle birlikte kuru mevsimlerden geçen

bahçemdeki ağaçların hüzünlü büyümesine.

gecenin kokusunu hediye eden kargalara

yaşlılık biçimim olan ve aynada yaşayan anneme

tekrarlanan şehvetimle döllenen yeryüzüne,

yeniden merhaba diyeceğim.

geliyorum, geliyorum, geliyorum

saçlarımla:

yeraltı kokularının devamı

gözlerimle:

karanlık tecrübesiyle

duvarların ötesinden kopardım dallarımla;

geliyorum, geliyorum, geliyorum

ve aşkla dolu avluda bekleyen kıza

yeniden merhaba diyeceğim.

[vegokagladi]

inan bana sevgilim, inan;

evimde şenliksin, bahçemde bahar

ve soframda en eski şarap.

[vegokagladi]

desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır.

rüzgârların en ferahlatıcısı senden esiyor,

sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,

ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim.

senden kopardım çiçeklerin en solmazını,

toprakların en bereketlisini sende sürdüm,

sende tattım yemişlerin en cümlesini.

[vegokagladi]

yaşamak ümitli bir iştir sevgilim.

yaşamak, seni sevmek gibi ciddi bir iştir.

[vegokagladi]

Bu dünyada birinin diğerini anlaması o kadar kolay bir şey değil.

-Johann Wolfgang van Goethe

[vegokagladi]

bitti o şiir, başka mısra gerekmez.

[vegokagladi]

“elbet bir gün buluşacağız. bu böyle yarım kalmayacak” 

 zeki müren yanılmış olamaz değil mi?

[vegokagladi]

durakta üç kişi:

kadın, adam ve çocuk

adamın elleri ceplerinde.

kadın çocuğun elini tutmuş.

adam hüzünlü,

hüzünlü şarkılar gibi hüzünlü.

kadın güzel,

güzel anılar gibi güzel.

çocuk;

güzel anılar gibi hüzünlü,

hüzünlü şarkılar gibi güzel.

[vegokagladi]

içimize attıklarımızdı,

bekledik uzun zaman gelen giden olmadı.

sardık yaralarımızı

bahar geldi, yaz geçti;

kiraya verdiğimiz kalplerimizde kışa kadar oturan hiç olmadı.

[vegokagladi]

biliyorum sana giden yollar kapalı,

üstelik sen de hiçbir zaman sevmedin beni

uyandım, uyandım; hep seni düşündüm

yalnız seni, yalnız senin gözlerini

sen bayan nihayet, sen ölümüm kalımım

ben artık adam olamam bu derde düşeli

şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya

yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda 

hangi şarkıyı duysam, bizim için söylenmiş sanki

tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor

nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu

bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

rastlaşmamak için elimden geleni yaparım

bu böyle pek de kolay değil gerçi

alışırım seni yalnız düşlerce okşamaya

bunun verdiği mutluluk da az değil ki

çıkar giderim bu kentten daha olmazsa

sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem

son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu

yalvarırım onu okuma çarşamba günleri

[vegokagladi]

özlemenin azı çoğu olmaz, ağırdır işte.