#teninden

[ruhsuzpicler]

Sen benim kaderimin yolu

Milattan önceki bahar çiçeği

Tanrının bahşettiği ırmağım

İllegal eylemlerimin tarihi savaşı

Bütün savaşlarımın tutkusu sevdam

Kanayan yerlerime merhem seni sevdalamak...

Keşfedilmemiş pınarların ıslaklığı dudakların

Dudaklarımda israfil’in dudakları

Her an koptum kopacağım kıyamete...

Saçlarım nikotin ve gece kokuyor sevdiğim

Bir çift dudağın damarlarında atan nabzı duymayalı,

nikotine sarıldı dudaklarım az da olsa ısınmak için…

Kaç gece ya da kaç öpüş ısıtır ki insanın yalnızlık buzullarını ?

Yok ki sevdiğim ben dört duvara mahkum bir karanlığım…sensiz.

Sen ki, ülkesi olmayan sınır

Sen ki, toprağı olmayan ülke

Sen ki, hala inanamıyorum

Hangi cennetin koynundan düştün...tenime

Bizler tenine tütün saran sevdalılarız Gecelerce..

Deniz Yılmaz Yapal

[solukcicek]

Bir daha asla dokunmam tenine, senin teninden önce duvarların var.

[nefss-blog]

Bir kadının ruhu teninden daha KIYMETLİDİR.

Ruhunu okşamadan tenine göz dikmek büyük REZİLLİKTİR.

Bir adamın kişiliği, karakteri, tipinden daha ASALETLİDİR.

Kişiliğini, karakterini bilmeden tipinine göz dikmek, ne büyük BASİTLİKTİR.!

[black-pleasure-1]

Dokunacağım sana tükenecek dertlerin, bedeninde şeytanı gördüğünün kanıtı izlerim, ben teninden çalacağım sen sertliğimden korkacaksın, ele ele olmasa da birlikte yürüyeceğiz arzu denilen yalana, ilk defa bu kadar sevildiğini hissedeceksin.

[papatya-guzeli]

Ruhuma dokunan gül 🌹

Boynunla omzun arasındaki

o çukurdan öptüm seni.

Saçlarını kokladım.

Ellerine dokundum,

gözlerinin kıyısındaki kırışıklıklara sığdırdım sevgimi,

Teninden öptüm seni.

Teninden öte öptüm seni.

Sevdim.

Teninden.

Öte.

Seni.....❤️❤️

#YaZ #Aşk #deliYuregim #seniseviyorum #divaneyem #DigerYarim #SenBen

[tr-ataturk]

"Beni iki kadın çok sevdi, biri yalnız ben olduğum için o Fikriye'dir, öteki de mevkiim için o da Latife Hanım'dır." - Mustafa Kemal Atatürk Hepimiz Atatürk'ün eşi Latife Hanım'ı tanır ve biliriz. Bilindiği üzere Mustafa Kemal Paşa, Latife Hanım'ı sevmiş ve onunla evlenmiştir.

Ancak Atatürk'ün, Latife Hanım ile olan birlikteliğinden önce Fikriye Hanım ile yaşadığı derin ve trajik bir aşk öyküsü vardır. Paşamızın hayatını anlatan kitaplarda Fikriye Hanım'dan sadece 'Atatürk'ün çocukluk arkadaşı' olarak kısaca yer verilmesine rağmen asıl gerçek zamanla ortaya çıktı.

Bunu ilk öğrendiğimde gözlerim yaşlara boğulmuştu şimdi siz de okumadan önce mendillerinizi hazırlayın, ayaktaysanız da oturun. Bu hikaye kalbimize biraz ağır gelebilir.

Fikriye Hanım, Yunanistan topraklarında Larisa'da 1987 yılında dünyaya geldi. Ailesi, Türk halka karşı gerçekleştirilen saldırılar nedeniyle önce Selanik'e, ardından da İstanbul'a taşındı. İstanbul'a geldiklerinde sırayla annesini, babasını ve son olarak da genç kız kardeşini kaybetti. Bir başına kalan Fikriye Hanım'ın amcası, Atatürk'ün annesi Zübeyde Hanım'ın ikinci eşiydi. Bu üvey akrabalık bağı nedeniyle Mustafa Kemal Paşa ve Fikriye Hanım birbirlerini sürekli görüyorlardı. Karşılıklı duygular dile getirilmese de ikisi de olan bitenin farkındaydı.

Zübeyde Hanım ise kimsesiz bir kız olan Fikriye Hanım'ı çok sevmesine rağmen, asla oğluna layık görmüyordu. Bu sebepten dolayı evlenmelerine katiyen karşıydı. 1920 yılının ortalarında gazetede Mustafa Kemal Paşa'nın padişah tarafından verilmiş idam fermanının okuyunca Fikriye Hanım onun yanına gitmeye karar verdi. Derhal yola çıktı ve tehlikeli güzergahlar üzerinden geçerek Ankara'ya ulaştı. Mustafa Kemal, Fikriye Hanım'a "Nasıl geçti yolculuğunuz? Çok sıkıntı çektiğiniz muhakkaktır ama gönül ferman dinlemiyor, değil mi çocuk?" diyerek karşıladı. Çankaya'nın ilk gelini, Mustafa Kemal'in imam nikahlı eşi, ülkemizin ilk First Lady'siydi artık. Çankaya Köşkünü çekip çevirdi, çevresindeki herkesin yardımına koşarak çok saygı duyulan biri haline geldi.

1922 yılının Eylül ayında Mustafa Kemal İzmir'e vardı. Atatürk ve silah arkadaşlarının çalışmak için seçtikleri köşk Latife Hanım'ın ailesine aitti. Bu vesileyle Latife Hanım ile tanıştı. Latife Hanım genç, yüksek tahsilli, entelektüel ve zeki bir kadındı. Köklü bir aileden geliyordu. Mustafa Kemal Paşa, Latife Hanım'dan çok etkilenmişti. Zübeyde Hanım ise onun mükemmel bir gelin adayı olduğunu düşünüyordu.

Mustafa Kemal Paşa, Ankara'ya geri döndüğünde Fikriye Hanım'ın çok hasta olduğunu öğrendi. Fikriye Hanım'ı derhal tedavi görmesi için Almanya'ya gönderdi. Bu sırada Zübeyde Hanım, Latife Hanım'ın ailesinin İzmir'deki evinde vefat etti. Mustafa Kemal annesinin son isteğini gerçekleştirmek istedi ve Latife Hanım ile evlendi.

Latife Hanım gibi zeki, tahsilli bir kadının Türk kadınına çok iyi örnek olacağını düşünmekteydi. Bu sırada Almanya'da tedavi gören Fikriye Hanım ise Mustafa Kemal'in evlendiği haberini gazetelerden öğrendi. Bunun üzerine yola çıktı ve Türkiye'ye döndü.

Fikriye Hanım, Çankaya Köşkü'nün kapısına dayandı. Bir zamanlar hanımı olduğu köşkte elbette ki hoş karşılanmadı. Sonrasında yaşanan olaylar için kesin bir gerçeklikle bilinmiyor fakat söylentiler çok...

Bazı söyletinlere göre Fikriye Hanım yaşananları gururuna yediremeyerek, kahrından Mustafa Kemal Paşa'nın hediyesi olan gümüş tabancayla kendisini kalbinden vurarak intihar etti. Bazı söylentilere göre de köşkü terk etmek üzereyken vurulmuştu. Sır dolu ölümünden sonra isimsiz bir mezarlığa gömüldü.

Mustafa Kemal Atatürk'ün Fikriye Hanım için yazdığı şiir: "İçsem de bir kadeh hayat iksirinden, Zamansız ayrıldım, bilinsin Fikriye'den. Bıkmadım ki doyayım o narin ellerinden, Ümmid-i aşkım saracak seni, cefakâr teninden."

[sevimbatur]

Bir kadının ruhu teninden daha kıymetlidir.

Ruhunu okşamadan tenine göz dikmek

büyük rezilliktir.

Bir erkeğin kişiliği, karakteri, tipinden daha asaletlidir.

Kişiliğini, karakterini bilmeden tipine

göz dikmek, büyük basitliktir.!

~

Mehmet Aslantuğ

[okuryazar06]

ben en çok şiir kokan kadınları sevdim

ıslak gözlerinde dünya daha temiz

nemli saçları her daim rüzgarla dans eder

yumulak teni her renkten çiçek barındırır içinde

her adımda farklı kokular gelir teninden

kelimeleri şiir gibidir dans ederek çıkar

melodisi kulağında kalır her kelimenin

şiir kokan kadınlar bulur gibidir

içi dışı hep aynı renk

anlık yazılmıştır

12.04.2024

19.31

ankara

[aylakadaminiz]

Bir gece tüm yaralarından öpeceğim,

Sonra sana şiirler okuyacağım.

Beraber şarkılar söyleyeceğiz,

Dans ta ederiz belki,

Belki biraz sarhoş oluruz,

Ama bu sefer aşktan içeriz.

Belki o gece kollarımda uyumak istersin,

Ya da eski bir şarkı dinleyip saatlerce birbirimizi izleriz.

Ve belkide bir buse göç eder dudaklarından dudaklarıma.

Ya da şarap içip sevişmek isteriz,

Ruhum ruhuna karışmışken tenim nasiplenir teninden.

Çık gel sevgilim ait olmadığın yerlerden,

Kalbim bitap düştü keşke demekten..

[bycaner]

Ben sana duvarım artık sen ise bana sadece rüzgar. Ne ben hissederim artık kokunu teninden, nede sen alıp götüre bilirsin beni benden.ben sağ kaldım yerimde , sen ise artık selamet ile giden .

[wellimdony]

senin teninden önce duvarların var

[lisansizacilar]

senin, teninden önce duvarların var.

[mehlikay]

şarap kadının teninden, rakı kadının derdinden içilir derler. şarap aşkın, rakı ayrılığın içkisidir.

[postakutusundakisair]

Karanlığı vardı yüzünün

Öptüğüm sanrılarla

Rutubetli bir yalnızlık vardı

Üşürdüm

Çekinik davranırdın

Dudaklarıma ölüm kalım emri

Verilmişti nedense teninden

Sakince uzaklaşmamı beklemiştin

Öteki tarafta uzanamadığım

Yarım yüzyıldan kalma hislerimle

Göçerdim kentinden bir diğerine

Gözlerimi gör ki

Yarım bakıyor aydınlığına

Şafak sayılı hatıralarım

Kokun tedavülden kaldırılmış

Yakılıp yıkılmış parfümeri dükkanı

Sayıklıyorum ardından

Sürünerek attığın adıma

Adımı katarak

Bir kez daha diyorum adını

Şiirlerim sana gelmiyor mu

Yollarda kamyonlarda

Posta kutularında mı

Kaldı ki ben intihar ediyorum

Her bir kelimeye karşılık

Sayıklayışlı ruhumu

Biliyor musun

Buraların havası yetmiyor

Sen gibi içime çektiğim

Hülasalı serzenişlerim

Senden sonra çok kelime geldi geçti

Kimi dertli kimi kisveli

Ne derlerdi bilinmezdi

Ahındır üzerime çöken

Kalemimi sivrilten

Her gece ama her gece

Yüreğime bir bıçak gibi saplamalı

Aşklar akıyor damlıyor

Öksürüp ölmek gibi yaşıyor

Kahırlı kaderini silmekten

Tayin süreçlerini kemirmekten

Defolup memleketine gelmekten

Çaresi kalmamış

Yakarışlı terminaller görmekten

Sana sığınmıştı

Aşkına kul köle olmadan anlamamıştı

Kazanın dibini boylamamıştı

Hasretlik kaynayan çorbasından

Bir kaşık almamıştı

Anladı kapladı içini

Adım attı her yerine dünyanın

Bulamadı zehr-i mekanını

Kendimle

Üçüncü tekil şahış kipiyle

Konuşma şanına yükselmiştim

Anne ben iyi biri miyim

Yoksa rüyalarım benimle

Kabuslu tiyatrolar mı oynuyor

Gece karanlığında

Hastalığın koynunda sana sarılışım

Yaşatacaktı beni hasılı aşklarında

Tükenmeli ömrüm

Karalamadan defteri kağıdı

Silmeyi bilmeden yırtığım

Kalbine çivi çakmışım

Üstünde kirli paslı bir ayna asılı

Kalbine her baktığımda

Sende olmayan benimi görmüşüm

Aşk sanmış bu kara cahil halim

Ayrılığındı düşen ayna

Kendimi göremedikten sonra...

Ξ.

'Ben Kimdim Anne'

[denizkosmosu]

sevdiceğim aramizdaki bu bağa aşk deniyor;

ben bu aşkın ölmesine asla izin vermeyeceğim. sen benim bu dünyadaki cennetimsin. ruhumun boşluğunu dolduran, bana varlığımı hissettiren sensin. seni sonsuza dek seveceğim, tıpkı bir ölüm uykusu gibi. sevgilim, bedenimde atan bu kalp, var olan bu can, bu ruh, bu hayat her şey senin için. bu fani dünyada senden başka hicbir seye sahip olmak istemiyorum. bu evrendeki tüm yıldızlar şahidim olsun ki seni sevdiğim kadar hiçbir şeyi sevmeye cesaret etmeyeceğim. olurda bir gün senden başkasını seversem, senden başkasını arzularsam bilki seni benden ayıran ölümün ta kendisini arzuluyorumdur. şu an anadan doğuma, kollarımın arasında çırılçıplaksın. saçlarından ve teninden gelen kokunla beni mest ediyorsun. tek bir saç teline kıyamadığım o güzel saçların enseni okşuyor. bu soğuk çarşaflarin arasında bedenin bedenimle ısınırken seninle huzur dolu anlarımın arasına anı katıyorum. seni öpmemek için kendimi zor tutuyorum zira öpersem uyanırsın. yapabileceğim tek şey gözlerimi kapatıp her zerreni her zerremle hissetmek. seni seviyorum, sonsuza dek seveceğim.

[mavilisiir]

Güz alması elleri.

Ağızsıllaşmamış dillere dönük;

henüz evci yaprağı, kışı dökmüş içinden.

"seherde girilir bağına

ne bağ duyar ne bağbancı"

Ehilleşmiş yıllara dönük;

alnı takvim izi , kederi denizidir.

"var ey düşesin aşkın çağına"

Salkımlaşmış güllere dönük;

bülbül yâdı, kanı sarmış teninden.

"ötme bülbül ötme

şen değil bağım"

talan vurdu bağıma.

A.A