#sollicitatie

[janheering]

Sollicitatiestress overwinnen

[hevohuisvesting]

Ons team kan nog uitbreiding gebruiken. Staat je vacature er niet bij? Voel je vrij om een open sollicitatie met korte motivatie te sturen. We denken graag met mee in wat het best past bij ambities en mogelijkheden.

Of iemand die je kent? Laten we met elkaar in contact komen.

Delen wordt gewaardeerd.

Open sollicitatie: https://www.hevo.nl/over-ons/werken-bij-hevo/vacature-open-sollicitatie.

Alle vacatures: https://www.hevo.nl/over-ons/werken-bij-hevo

[polldermodel]

Heb je vrijwilligerswerk gedaan en staat did in je cv?

- ja, en dit staat in m'n cv

- ja, staat niet in m'n cv maar zou wel moeten

- ja, staat niet in m'n cv met een reden

- nee ik heb geen vrijwilligerswerk gedaan

Ik heb een jaar wekelijks vrijwilligerswerk gedaan maar tbh ik weet niet of dit relevant is in mijn cv uhhh asking for a friend

[geertjerrr]

Can you understand at least 1 or 2/1000 reasons?

Waarom ik een drugsprobleem heb/gehad al die jaren? Nu heb je eens een inkijkje gehad hé in die wereld "buitengewoon". En ik ben nog maar een softie hoor vgl met velen ginds, echt hoor, ik werd bijna uitgelachen met mijn gebruik. Zal dat nooit vergeten. Ze wilden zeggen maar kregen hun zin niet uitgesproken van wat zit gij hier te doen? Maakt niet zo veel uit 1gram of 1 kg per week. Als je zo ver gevorderd zit zijn dat allemaal de verhalen die erachter schuilen die hun doen blijven gebruiken, tot schrijnende toestanden toe hoor. Ik heb armoede gezien, dakloosheid, ziektes, justitie, schulden onoverkomelijk. Snappie? Ik heb een moordenaar weten arresteren. Te gek hoor. Ne moord ook via via zus en zo en of en wel en niet ma nie echt, ma toch hé > prijs!!

Ik ben elke dag onder invloed van een enorme rijkdom in mijn kopke en veelal belanden zulke mensen in een psychiatrie omdat ze gewoonweg het leven niet aankunnen. Omdat hun rugzakje ne bergrugzak is vol met stenen. Daarom schrijf ik steeds in beeldspraak dat mijn creativiteit en seksualiteit mij pijn doet. Da's een innerlijk gevecht en steeds.

Ik ga hier geen klaagzang schrijven. Let me be who i wonna be.. Ik heb het recht kwaad te zijn op jullie maar ben dat heeel zelden eens omdat ik teveel begrijp. Omdat ik mij kan verplaatsen van individu zelfs groep, een enorme empathie draag soms tegen mijn zin.

Wat ik allemaal zie op "X" zit Geertje veel zijn hoofd "neen" te schudden ze. Als ge vecht tegen iemand hé doe dat dan 1 op 1 en niet 20 tegen 1.

Geertje Blij zal nooit vechten. Ik zal babbelen. Ik ben soms zeer kwaad op moeder of vader en ik weet van mezelf dat ik NOOIT hun of iemand een haar zal krenken. NOOIT. Fysiek dat staat nergens te vinden in mijn rijkdom.

Lachen wel mannekes. Ook met jullie. Je mag lachen met mij, dat deert me niet veel. Je lacht omdat je maar 1 reden weet, heel luid zelfs. Ik begrijp die lach omdat ik alle 1000 redenen van mezelf al 28 jaar onderzoek.

Jullie trappen in mijn verbale vallen keer op keer zelfs op sollicitatie gesprek. Deert me niks, ze zouden een SUPER werknemer gehad hebben. BIG RESET!

Geniet nog verder van je glaasje wijn, je vrouw of man/partner, je kids vroeg in bed - morgen school, indien de vroegen erbij - de laten. Geniet zo veel je kan.

En kwets niemand. Ook jij wordt niet graag gekwetst. Heb je je dat al eens afgevraagd vraag ik mij soms het naar jezelf betrekken?

(hug) omdat ik van een mensenwezen hou. Voor redenen die jij niet begrijpt, wel kan begrijpen hoor maar die interesse niet hebt. En terecht, elkeen zijn plezier en zingeving in het leven.

Ik sta ENORM voor leven, recht op leven, recht op plezier al zijt ge ne IQ45 of ne IQ145. Ik "voel" nooit het "gevoel" ik ben beter. Er kwam een manneke bij mij in de Kringloop en hij deed zijn best mij een compliment te geven. Moest ge weten hoeveel liefde ik in dat moment zie, da's onvoorstelbaar. Het zijn die miljarden kleine dingen die onze wereld staande houden. Er is meer liefde in de wereld dan haat.

Naakt sta ik achter een mensenleven met een GIGANTISCHE en naïeve Belgische Vlag. Ik woon hier heeel graag. Ik vindt ook poltieker TOP mensen, dikke vette blageurs want ik zie ze soms en TERECHT, vindt ik.

Ik zou ook met ne toupé lopen in diens functie.

[ronnydeschepper]

25 jaar geleden: laatste sollicitatie

25 jaar geleden kreeg ik een antwoord op de (voor zover ik weet) laatste sollicitatiebrief die ik heb geschreven. Het betrof de VRT… Continue reading 25 jaar geleden: laatste sollicitatie

[jansiemons]

Mijn moeder - mijn moederkloek

Laatst kwam ik, met het gracieuze tempo van een door de tijd gegeselde, licht voorovergebogen grijsaard — zeg maar gerust ‘oude wijze ziel’ als je de eufemismen verkiest — nog eens op het lokaal kerkhof. Daar waar mijn moeder, mijn rots in de branding, tussen andere groten van onze kunst-gemeente rust. “Wat een gezelschap,” denk ik soms. “En toch moest mijn moeder daar ook bij liggen, wat een ironie.” Alsof zij, de koningin van de pot-au-feu, met hen het intellectuele tafelgesprek zou voeren. Ach, mijn moeder zou het nog kunnen ook, tussen de soep en de patatten door.

Nog steeds denk ik vaak aan het verlies. Niet dat ik het verlies niet een beetje gewend ben, hoor. Ik bedoel, ik ben tegenwoordig ook al mijn eigen autosleutels kwijt binnen het uur. Maar dat gemis, dat gevoel dat diep in de nacht opkomt als ik in mijn dromen rondloop door de kamers van vroeger — dát rouwt. Regelmatig. Het is alsof mijn gedachten dansen op het kerkhof van mijn herinneringen, en daar de grafzerken omarmen als vrienden die ze te lang niet hebben gezien. Wat mis ik toch die tijd toen mijn moederkloek er nog was voor mij, me onder haar vleugels nam en ik even veilig was voor de wind van de wereld. Een soort nostalgie, zo kleverig dat je er haast je schoenen in verliest.

En o, wat mis ik nog steeds mijn mama. Je weet wel, die vrouw die niet alleen mijn brood smeerde maar ook mijn ego, en dat zonder veel commentaar — behalve dan wanneer ze vond dat ik mijn haar moest kammen. "Je bent toch geen zwerver," zei ze dan, alsof ik op weg was naar een sollicitatie als stadsbedelaar. Als ik erover nadenk wat een gat haar afwezigheid heeft geslagen, verdwijnen alle andere zorgen als sneeuw voor de zon. Ze lijken plotseling zo futiel, alsof ik me druk maak over de kleur van het servet terwijl het huis in brand staat.

Haar leven was mooi. Ze heeft goed geleefd, ze heeft zeer lang geleefd, en voor iemand die zich ooit afvroeg of "die Dom Pérignon eigenlijk wel zo speciaal is" had ze behoorlijk chique momenten.

Maar haar einde… nee, haar 'einde' was niet zo fraai, ze heeft afgezien, véél afgezien! Dank je wel, Corona, voor dat hoofdstuk van afstand en koude regels. Niet eens meer een hand op haar hand, geen laatste kus op haar voorhoofd. Nee, we waren instant gescheiden, mijn moeder en ik. Niet door continenten, maar door een wetgevingsmuur dikker dan menig Berlijnse constructie ooit was. Verboden. Weigeringen. Hoe absurd ook. En dan te bedenken dat ze ooit zei: "De enige wet die ik volg, is mijn instinct." Tja, dat instinkt had ook niet tegen een pandemie opgekund door de beslissingen van bepaalde politici uit Brussel.

Toch probeer ik het goede te herinneren, het mooie aan haar. Want hoe kan ik anders? Want een moeder, ja, een moeder blijft een moeder. Al groeit ze uit tot een herinnering, ze blijft de spil waar alles om draait, ook al zijn de wielen al lang doorgerold naar een ander leven. En een mama, ach, een mama is voor altijd een mama. Haar afwezigheid is als een ontbrekende noot in de symfonie van mijn dagen, maar wat een melodie heeft ze nagelaten!

[daavvandans]

jordans gingen stuk. ik ben soms betrokken bij sollicitaties voor stages? en natuurlijk nam ik het voor hem op, retweet the sweetness

[janpeeters19fd]

RVDJ Klacht indienen Raad voor de Journalistiek

Laten we dieper duiken in het avontuurlijke proces van een klacht indienen bij de Raad voor de Journalistiek (RVDJ). Een reis die ik aanging met de naïeve hoop dat mijn stem gehoord zou worden, gewapend met niets meer dan een klacht en een gezonde dosis zelfspot.

Het begon allemaal toen ik op de website van de RVDJ belandde. De website straalt een soort statigheid uit die je ook zou verwachten bij een gerechtshof, met het enige verschil dat hier geen rechters in toga's rondlopen, maar journalisten met een koffieverslaving en een pen als zwaard. De informatie was zo formeel dat ik half verwachtte dat mijn computerscherm me een hand zou geven.

Na enig speurwerk vond ik het online klachtenformulier. Dit was geen gewoon formulier. Nee, het leek eerder op een sollicitatie voor een geheime dienst. Elke vraag was een potentiële valstrik: "Beschrijf de inhoud van uw klacht." Simpel genoeg, toch? Maar elke zin moest zorgvuldig gewogen worden, alsof je probeert niet te struikelen over je eigen woorden bij een diner met je schoonouders.

Na het invullen en verzenden van het formulier begon het wachten. Dagen verstreken zonder een woord. Het was als wachten op een reactie na een eerste date – elke keer dat mijn e-mail pingde, sprong mijn hart op, alleen om weer te zakken toen het slechts spam bleek te zijn. De RVDJ is net zo snel met reageren als een tiener die zijn huiswerk moet inleveren.

Toen uiteindelijk de dag kwam dat ik een reactie kreeg, voelde het als een anti-climax. De brief was zo vol vakjargon en omfloerste taal dat het leek alsof ze probeerden Shakespeare na te doen, maar dan minder begrijpelijk. Ze hadden mijn klacht "in overweging genomen" en zouden "in lijn met de principes van zelfregulering" handelen. Dat klonk bemoedigend, tot je je realiseert dat zelfregulering in de journalistiek vaak voelt als een slager die zijn eigen vlees keurt.

De zitting aan de Wetstraat 155 te 1040 Brussel zelf was een ander verhaal. Ik werd verwelkomd in een kamer die de sfeer had van een uit de hand gelopen boekenclub. Daar zaten ze dan: de raadsleden, allemaal met een ernstige blik, alsof ze de wereldproblemen gingen oplossen, maar in werkelijkheid enkel besloten over een klacht tegen een van hun eigen. Het was duidelijk dat dit een clubje was waar iedereen elkaar kende, en ik was de nieuweling die het waagde hun harmonie te verstoren.

De discussie die volgde was zowel komisch als ontnuchterend. Argumenten werden heen en weer geslingerd met de gratie van een olifant in een porseleinkast. Mijn klacht werd behandeld, maar met de zachtheid van een houthakker die een bonsaiboom snoeit. Het was duidelijk: ik was een outsider die het feestje had gecrasht.

Toch, ondanks de voorspelbare uitkomst, was de hele ervaring leerzaam. Het leerde me dat zelfs in de wereld van journalistieke zelfregulering, waar alles zo serieus lijkt, er ruimte is voor een beetje humor - al is het maar omdat je anders wel moet huilen. Dus, als je ooit een klacht wilt indienen bij de RVDJ, onthoud dan: neem het met een korreltje zout, een goede dosis zelfspot en veel verdraagzaamheid.

Na de surrealistische belevenis van de zitting, waarbij iedereen elkaar net iets te goed kende, kwam het verdict: mijn klacht werd ongegrond verklaard. En hoe! De afwijzing was verpakt in een zoveelste formele brief, het soort waarbij je drie keer moet lezen om te begrijpen dat ze eigenlijk gewoon "nee" zeggen.

De brief was een meesterwerk van non-informatie. Ze gebruikten zoveel woorden om te zeggen dat er eigenlijk niets aan de hand was, dat ik bijna respect kreeg voor hun vermogen om helemaal niets te zeggen met heel veel woorden. Het was alsof ze een cursus 'Hoe omzeil ik een punt?' met glans hadden doorlopen. De kern van de afwijzing was dat de journalistieke vrijheden breed moesten worden geïnterpreteerd en mijn klacht viel niet binnen hun nauw gedefinieerde grenzen van misstappen.

Ik kon het bijna horen, het collectieve zuchten van opluchting van de raad, toen ze zonder blikken of blozen mijn klacht naar het rijk der fabelen verwezen. De redenering was zo dicht geweven met jargon dat het leek alsof ze een nieuwe taal hadden uitgevonden, speciaal voor deze gelegenheid. De woorden 'journalistieke integriteit' en 'redactionele vrijheid' dansten door de brief als ballerina's die pirouettes uitvoeren, elegant maar ongrijpbaar.

Het moment dat ik de brief las, voelde ik een mix van teleurstelling en amusement. Teleurstelling omdat de journalistieke gerechtigheid, zo leek het, was verworden tot een klucht. Amusement omdat de situatie zo absurd was dat het bijna lachwekkend werd. Ze hadden net zo goed kunnen schrijven: "Beste indiener, bedankt voor uw deelname aan onze jaarlijkse 'Laat ons pretenderen dat we objectief zijn'-show."

Dus daar stond ik dan, met een ongegronde klacht, een verhaal rijker en een illusie armer. Het voelde alsof ik een hoofdrol had gespeeld in een slecht geschreven sitcom over de journalistiek. Maar zoals bij elk goed verhaal, was er een moraal: neem de dingen niet te serieus, vooral niet de instanties die zichzelf veel te serieus nemen.

Met hernieuwde energie en een vleugje cynisme besloot ik mijn ervaringen te delen. Misschien niet via een klachtenraad die overduidelijk zijn eigen leden beschermt, maar via het krachtigste wapen dat ik bezit: het Internet. Want als de Internet machtiger is dan het zwaard, dan is satire de atoombom. En ik was klaar om een flinke lading humoristische waarheid af te vuren op iedereen die dacht dat ze boven de wet stonden. Want aan het einde van de dag, als je niet kunt lachen om de absurditeit van het leven, wat blijft er dan nog over?

Na mijn ervaring met de afwijzing van mijn klacht, werd het me steeds duidelijker dat de Raad voor de Journalistiek (RVDJ) eigenlijk niet meer was dan een zelfbeschermend clubje, waar beslissingen worden gemaakt door journalisten, voor journalisten. Het voelde als een geheim genootschap waar de leden elkaars ruggen krabben onder het mom van journalistieke integriteit.

Wat is eigenlijk de zin van een 'onafhankelijke' raad als die voornamelijk bestaat uit mensen die uit dezelfde vijver vissen? Het leek wel een studentenvereniging waar de leden elkaar moeten beoordelen—natuurlijk zullen ze zeggen dat de feestjes fantastisch zijn, zelfs als de buren klagen over het lawaai.

[tistje]

'Waar zie jezelf over 10 jaar?' ... autisme en toekomst

foto van Werner Du plessis op Unsplash Dagelijkse schrijfopdrachtWaar zie je jezelf over 10 jaar?Bekijk alle reacties De vraag ‘Waar zie je jezelf over 10 jaar?’ heb ik al ontelbare keren voorgeschoteld gekregen, zowel in sollicitatiegesprekken als op dates, tijdens gastlessen of lezingen of tijdens informele praatjes. Het is een vraag waar ik vaak niet op wil antwoorden, maar ook niet goed…

[polldermodel]

Hoe erg haat jij motivatiebrieven schriiven voor bij een sollicitatie?

Echt ZO enorm fucking veel haat hiervoor

Ik zou liever een rauwe ui eten als een appel

Mijn motivatie om te leven raakt erdoor op

Ik ben gewoon blij dat ze niet kunnen achterhalen dat ik het huilend typ

Waarom is dit nog een ding.

Het zou verboden moeten worden

"Ik ben erg enthousiast over het kunnen betalen van mijn huur"

Motivatiebrief in je REET

Groetjes, iemand die al 3.5u met een sollicitatie bezig is 😭

[kinglemurenhetterriblybeast]

King LeMure en het Terribly Beast

Deel 2

Eenmaal thuis werd ik verrast. King LeMur heeft namelijk zo veel mensen in dienst, dat hij mensen heeft om mensen te regelen. Dats Dnar was zo iemand. Ze mailde me een uitnodiging om te solliciteren voor de lounge. Ik was even in de war. Was ik daar niet zojuist voor afgewezen? Hoedanook, die uitnodiging kon ik niet negeren natuurlijk. Dus enthousiast solliciteerde ik opnieuw. 

Dats Dnar belde mij kort daarna op. Ze bedankte mij voor m’n enthousiasme. En zei dat ik niet kon worden aangenomen. Ik was verbaast. Waarom had ze mij dan die uitnodiging gestuurd. Een foutje, zei ze. Sorry. Voor de tweede keer werd ik afgewezen. Ik was best wel teleurgesteld. Maar snapte dat aan de strenge regels van King LeMur niet getornd kon worden. Tenslotte wil zij alleen de beste van de beste. Ook in de lounge. 

De volgende dag sprak ik vriendin Beast. Ze vertelde me dat ze was uitgenodigd om te werken in de lounge. Ik ook, zei ik. Al twee keer uitgenodigd en twee keer afgewezen. Alleen Beast vertelde dat zij al een sollicitatie gesprek had gehad. Huh?! Dat snapte ik niet. Daarna vertelde ze dat ze was aangenomen. Ze was zelfs gevraagd om manager te worden. Ik was stomverbaasd. 

Beast zat bij mij in de klas. Ze was tegelijk met mij begonnen. Was dus ook niet een half jaar in dienst bij King LeMur. Wiens regels super streng zijn. Het maakte niet uit dat ik veel meer ervaring in de hosting branch had. Deze baan wilde ik zo graag. En haar interesseerde het volgens mij niet eens. Zij werd wél aangenomen. En ik twee keer geweigerd.

Hier snapte ik niks van. Was flabbergasted. Zakte m’n broek van af. Viel ik keihard van m’n stoel. Niet echt natuurlijk. Da’s een beetje raar. Op je werk met een afgezakte broek. Ik zat ook niet op een stoel. Dan kan je er ook niet van af vallen. Joh.

Maar ik vond dit zo oneerlijk. Terrible. Was King LeMur toch niet zo streng en rechtvaardig als ik dacht dat ze was? Mijn mood had ze in ieder geval al gekilled. Ik vertelde Beast dat het van mij niet meer hoefde. Dat vatte ze volgens mij niet helemaal.

Want ze genoot stiekem van haar favoritisme. Heel stiekem. Zo stiekem zelfs dat ik haar ware aard niet doorhad. Maar dat zou niet lang duren. Kan het nog erger dan? Eh ja dus. Want Beast is niet zomaar een beest. Nee. Beast is een meedogenloos beest. Dat ging ik niet zo lang daarna, snoeihard ervaren. 

Morgen deel 3.

[geertjerrr]

Zien jullie dat niet aan mij??

Al mijn rebellie? Al mijn gessabel sabelend?

Is gewoon om mens te zijn..

Elke mens is gek!! Het wordt enkel verstopt!!

Of dien ik ook een huis te hebben waar je van links naar rechts 154 seconden over kijkt? Moet ik kinderen hebben, hoort dat zo?? Moet ik gaan fietsen omdat iedereen fiets met z'n partner?

We zijn allemaal gelijk met uitspattingen, fouten, fantasieën, dromen en verlangens, plichten allerlei, de enen is bodemloos rijk den andere OCMW so what?? eindeloos.

(zie debat "zwijgen is geen optie > vree vree interessant ELKE keer)

NOOIT zal ik deze wereld begrijpen.

Ik zou daar in verzet schrijven tot mijn laatste ademzucht.

Doden, doden en nog eens doden.

Op een sollicitatie gesprek zijn we de beste werkers van de wereld (in mijn wereld toch). Eens aangevat > kheb nie zoveel goeste..pfff. Als ne job nie lukt voor mij, dan is dat zo hé. Dan settel ik mij in gegeven.

Ach, die onnozele sollicitatie gesprekken. M'n werd mij gevraagd waarom ik 8-11 maanden thuis was en ik repliceerde ASAP. Om te verwerken mevrouw, ABNORMAAL?? Mag ik wat tijd voor mezelf??

Man, man, man.. In stilte ben ik trots op mezelf en zal dat nooit in mijn leven accentueren als argument, inleiding, opwaardering. Nooit.

Ik voel mij geen haar beter dan geeneen.

Al die problemen creëren..

[leeonline]

Buitendienst sollicitatie brief voorbeeld

[keynewssuriname]

Politieambtenaren ronden met succes de Arrestatieteam training af

Een groep politieambtenaren heeft op woensdag 12 juni 2024 met succes de Arrestatieteam (AT) training afgerond. Het Arrestatieteam is een gespecialiseerde afdeling van het Korps Politie Suriname (KPS). Zij grijpen in bij levensbedreigende of tactisch moeilijke situaties, zoals gijzelingen en het aanhouden van vooral vuurwapengevaarlijke verdachten. De certificaatuitreiking vond plaats te Ayoko Kazerne in het district Para. Aanwezig waren de Korpschef van het KPS, hoofdcommissaris B. Isaacs, de commissarissen van politie Melvin Pinas en Rishi Akkal alsook het wnd. Hoofd BZC en de Franse politie attaché. De korpschef zei in zijn toespraak dat er een nieuw huis is gebouwd met nieuw hout. Hij drukte de nieuwe AT’ers op het hart “ervoor te zorgen dat er geen termieten aan het hout” komen. Hij wenste de nieuwe AT’ers veel succes en wijsheid toe en bedankte eveneens de cursusleider en alle instructeurs. Verder bedankte hij de familie van de cursisten voor hun ondersteuning. De sollicitatie en selectie voor versterking van het AT is in de maand januari 2023 gestart, waarbij 118 politieambtenaren hiervoor hebben gesolliciteerd. De voortrainingen zijn in de maand mei 2023 gestart en in april 2024 werd er een aanvang gemaakt met het praktisch gedeelte van de training tot AT’er. Met ondersteuning van het Nationaal Leger en de Fransen zijn de operatie jungle trainingen gehouden. Read the full article

[creatievegert]

Visie: creatieve expressie in sociaal agogische praktijk

Voor mij zijn muzische vormen een mooi middel om als eerste stap een uiting te kunnen geven aan dat wat er in jou omgaat. Als psychologisch consulent is het een nuttig instrument om met je cliënt aan de slag te gaan. Het laat hen toe hun innerlijke zijn zichtbaar te maken: voor zichzelf, voor jou, en voor anderen.

Soms staat gesproken woord niet dicht genoeg bij je gevoel. In andere muzische vormen kan je misschien wél een uiting vinden. Zo kunnen emoties fysiek voelbaar zijn in je lichaam, en kan je ze een uitweg geven door ermee in beweging te komen. Of een complex gevoel, waar je geen woorden voor vindt kan je in een tekening of muziekstuk leggen. Het gaat er daarbij voornamelijk om, om een eerste stap te zetten. Kelley T. & D. verwoorden dit helder als: “Gedachten worden woorden, en woorden worden daden. De eerste stap naar creativiteit is de positie van toeschouwer te verlaten, en gedachten in actie om te zetten.”

Voor het ondernemen van actie geloof ik dat gesproken woord vaak een te hoge drempel kan vormen. Je vindt de juiste woorden niet, of kan de complexiteit nog niet woordelijk bevatten. Je kan je gevoelens of gedachten dan op andere manieren sneller of makkelijker uiten. Deze uitingen vragen dan wat meer interpretatie of uitleg, maar de stap van toeschouwer naar ‘acteur’ is zo genomen. Daarna kan je als consulent helpen om er alsnog woorden aan te koppelen. Het is daarbij van belang elke interpretatie steeds goed af te toetsen bij de cliënt.

Verder heb ik werkvormen ervaren die me bruikbaar lijken bij groepsvormingen. Je op een creatieve, expressieve manier kunnen uiten, helpt om in het moment te komen. Dit ervaarde ik bij de acteerlessen. We stapten bij de start van de les rond in de zaal, en namen verschillende karakters of emoties aan. Eerst alleen, daarna in interactie. Die volgorde hielp mij. Eerst kon ik bij mezelf aankomen, om vervolgens op een speelse manier met anderen contact te maken. Na zo een laagdrempelige oefening, kreeg je meteen het gevoel: “iedereen is hier”. Dat is bij vormingen met groepen een voorwaarde voor de effectiviteit.

Wat me daarnaast erg boeit is de link tussen motivatie en creativiteit. In het licht van de Zelfdeterminatietheorie van Deci & Ryan vraag me af of creativiteit een extra behoefte is. Hebben mensen naast autonomie (A),  verbinding (B) en competentie (C) op dezelfde manier nood aan creativiteit? Moet het zogenoemde ABC-model naar ABC² aangepast worden?

Dreu, C. &  Sligte, D. (2016) stellen in hun boek over creativiteit dat mensen die intrinsiek gemotiveerd zijn meer creativiteit tonen. Die stelling plaatst het motivatie, en het ABC-model,  als voorwaarde voor creativiteit. Dit weerlegt mijn eerdere ABC² aanname, waarin ik veronderstelde dat creativiteit een voorwaarde voor motivatie zou zijn.

Ik verdiep me er verder in de verhouding tussen motivatie en creativiteit a.h.v. twee recente wetenschappelijke artikels. Grant, A. M., & Berry, J. W. (2011) stellen dat intrinsieke motivatie inderdaad een positieve invloed op creativiteit heeft. Dit kan gebeuren door autonomie en uitdaging aan te bieden. Tegelijk zien ze in hun onderzoek dat niet enkel intrinsieke motivatie invloed heeft op de creativiteit. Prosociale motivatie en perspectief nemen, zijn belangrijke mediërende factoren. Perspectief nemen is interessant voor mij. Praktisch kan dat bvb. door aan een rollenspel te doen. Zo kan je creativiteit verhogen door iemand in een andere rol te plaatsen. Zo kan je bvb. werkzoekenden eens de rol van interviewer geven bij een oefensollicitatie. Dit zou volgens het onderzoek creatieve ideeën bij de sollicitatie stimuleren. Prosociale motivatie kan je stimuleren door in groep aan de slag te gaan. Ook dit zou een positieve invloed op je creativiteit hebben.

Naast de Zelfdeterminatetheorie wordt ook de Expectancy Value Theory van Atkinson gebruikt om het verband tussen motivatie en creativiteit te verklaren. Deze theorie stelt dat motivatie afhangt van je verwachting, “kan ik dit?” enerzijds, en de waarde die je ergens eraan hangt anderzijds. Die waarde wordt opgedeeld in vier categorieën: intrinsieke interesse, verwezenlijking (attainment), nut (utility) en kost. In relatie tot dit vak springt vooral het aspect verwezenlijking me in het oog. Het wordt gedefinieerd als de mate waarin je je ware zelf en identiteit ergens in kan uitdragen. Iemand die zegt: “ik train hard, want ik ben een rugby speler, en dat is wat rugbyspelers doen”, is gemotiveerd vanuit de waarde verwezenlijking. Hij identificeert zich als rugbyspeler, en haalt daar zijn motivatie uit om te trainen. Daarin zie ik mogelijkheden om deze motivatie in creatieve of expressieve vormen te onderzoeken. Dit kan ahv een impressie van een beroep, of door de toekomst beeldend te schetsen.  Zo kan je studie of loopbaan keuze van jongeren koppelen aan hun waarden. Hiermee vermijd je sociaal wenselijke antwoorden, en kan je sneller komen tot dat wat de jongere echt wil.

Urban, M., Pesout, O., & Urban, K. (2024) tonen aan dat studenten van wie de psychologische basisbehoeften worden vervuld meer intrinsiek gemotiveerd zijn, een hogere waarde aan creativiteit toekennen en uiteindelijk meer creatief zijn. Wel merken zij op dat deze bevindingen beperkt zijn tot correlationeel bewijs. De cross-sectionele gegevens uit de studie laten niet toe om conclusies te trekken over de causale aard van de relaties. Of intrinsieke motivatie zorgt voor creativiteit, of andersom, of beiden, is dus nog niet uitgesloten.

Referenties:

Kelley T. & Kelley D. () Kreativität und Sebstvertrauen: der Schlüssel zu ihrem Kreativbewustsein.

de Dreu, C. &  Sligte, D. (2016). Creativiteit krijg je niet voor niets: de psychologie van creativiteit in werk en wetenschap.

Grant, A. M., & Berry, J. W. (2011). The Necessity of Others is The Mother of Invention: Intrinsic and Prosocial Motivations, Perspective Taking, and Creativity. Academy of Management Journal and the Academy of Management Journal, 54(1), 73–96.

Urban, M., Pesout, O., & Urban, K. (2024). Investigating the relationship between need satisfaction and creative performance: Intrinsically motivated students value creativity. Psychology of Aesthetics, Creativity, and the Arts.

[magheteenonsjeminderzijn]

Te laat gaan slapen dus uit bed komen gaat moeizaam 😩 Even voor 8-en stap ik in de auto. Nog wel snel mijn medicatie geslikt, behalve de pantoprazol. Dit helpt tegen mijn maagzuur en op wonderbaarlijke wijze tegen de galblaas aanvallen. Ik ben vandaag gestopt omdat ik nieuwsgierig ben of ik nog last van deze klachten heb nu ik afgevallen ben.

Op weg naar kantoor rij ik langs de Amstel. Er rijdt een vrachtauto uiterst langzaam waardoor er een file ontstaat en uiteindelijk kom ik even over half 9 binnen gelijk met de nieuwe leidinggevende.

Ik eet mijn ontbijt (1 B’tween zero reep) en om 11 uur mijn kiwi. ‘s middags weer mijn quinoa noten salade met 2 crackers en in de lunchpauze haal ik nog wat drinkyoghurt voor in de middag.

Gezellig dagje op kantoor. Veel gelachen. Ik heb bericht van Gijs Velema dat ik door ben naar de volgende sollicitatie ronde bij het Amstelland ziekenhuis en ik kon een paar uur mee komen draaien en als dat bevalt in dienst komen, maar ik heb bedankt.

Ik ben net iets eerder thuis dan Marcel. Ryan komt bij ons eten en de rest gaat eten bij Eetze ivm Natas haar vader zijn verjaardag. Ik eet groente met bloemkool rijst en stukje vlees en Marcel nog wat lasagne uit de diepvries. Ryan eet bijna niet maar meestal wel patatjes en kipnuggets. Hij stopt na 1,5 kipnuggets en 1 patat 😅

Marcel gaat na het eten even samen douchen met Ryan. Altijd leuk. Om 20.30 wordt Ryan weer opgehaald door Mike.

Ik kijk nog even een film en ga dan uiteindelijk veels te laat naar bed.